INTERNATIONALE WANDERUNG / OURDALL NESSKNACKER / VIANDEN - LUXEMBOURG 27/09/2009.
INTERNATIONALE WANDERUNG.
OURDALL NESSKNACKER VIANDEN.
VIANDEN -LUXEMBOURG.
In de Our-vallei, 12 km ten noordoosten van Diekirch en niet ver van de Duitse grens, ligt dit pittoreske stadje aan beide oevers van de rivier. De huizen van Vianden zijn tegen de steile hellingen gebouwd. Geheel bovenaan ligt het Kasteel.
Vanaf de heuvels aan de westkant heeft men het mooiste panorama op de stad. Het kasteel, nu gedeeltelijk een ruïne, werd door de Graven van Vianden gebouwd. Het is in 1417 in het bezit van het Huis van Nassau overgegaan. In 1820 werd het ernstig beschadigd omdat een speculant het had weten te kopen en alles eruit sloopte wat geld kon opbrengen. Toch is er nog veel te zien: de Ridderzaal (13de eeuw), de kapel met een romaans portaal, de Byzantijnse zaal, de wijnkelders vanaf de brug over de Our, waarop het beeld van St.-Jan Nepomucenus -patroon van de stad - staat, is het panorama van de trapsgewijs gebouwde stad zeer indrukwekkend. De opmerkelijke middeleeuwse constructie ging later bij erfenis over naar de Oranje-Nassaus. Het gerestaureerde geheel is een bouwkundige parel, het mooiste kasteel in de Ardennen en Eifel.
Het huis van Victor Hugo die korte tijd (zomer 1871) als balling in Vianden leefde, is nu Hugo-Museum. Het heemkundig Museum (Musee d'Art Rustique) is gevestigd in een oud woonhuis. De Drievuldigheidskerk (Eglise des Trinitaires), in gotische stijl gebouwd met twee beuken (13de eeuw), was een abdijkerk, hetgeen nog blijkt uit de mooie kloostergang. De stad is omsloten door een ommuring met poortertorens. Het toeristisch centrum van Vianden wordt doorsneden door de Our. In het centrum, aan de oevers van de Our, heeft u kans dat u de stoeltjeslift die vertrekt vanaf de Rue du Sanatorium hoog over het stadje naar de op 440 meter hoogte gelegen Belvédère ziet zweven.
Het Natuurpark van de Our, officieel opgericht in 2005, bevindt zich ten noordoosten van Luxemburg en heeft een grens gemeen met Duitsland en België. Telt 11 gemeenten met 14.000 inwoners en een totale oppervlakte van 305 km. In dit landelijk gebied, heeft de landbouw altijd al een belangrijke rol gespeeld. Heel wat initiatieven voor de verbetering van de inkomsten en de diversificatie van de landbouw zijn er ontstaan. Door dit prachtige landschap wandelen we en we steken de landsgrens over, wij wandelen Rheiland Pfalz binnen en komen in Roth an der Our.
In het hart van het Duits-Luxemburgse natuurpark, op een steenworp afstand van het schilderachtige stadje Vianden, ligt op een rotsige heuvel de voormalige commanderij van de tempeliers en Maltezers, Schloss Roth. De barokke gebouwen van kasteel Roth tezamen met de toegangspoort en de nabij gelegen vroeg romaanse kerk met zijn oude bomen zijn werkelijk een onvergetelijk mooie plek en maken indruk op ons.
Wij dalen af naar de Our en steken deze over, waarbij wij ook de landsgrens oversteken wij zijn terug in het Groot Hertogdom Luxemburg. Al vlug komt de burg van Vianden weer opdagen in het landschap, het is toch een indrukwekkende verschijning. We wandelen zo door het stadje en komen terug aan ons vertrek. Het is een prachtige wandeling geworden genoten van de prachtige natuur, de kastelen en het mooie weer.
Vandaag wandelen we in het bos van Spa, vooral wandelen in het Domein van Berinzenne in een boomrijk park van meerdere hectaren is het prachtig wandelen.
Tussen bossen met prachtige lanen wandelen we naar het Museum van het Bos en Water gelegen in de natuurlijke pracht van Spa en omgeving. Wij wandelen over de plankenweg naar het museum. Elke zaal vn het museum bevat tal van schatten, prachtige muurschilderingen, glazenkasten met opgezette dieren en voorwerpen.
Het is zeker de moeite om dit museum te bezoeken er is zoveel te zien en het maakt je zeker een heel stuk wijzer als het over het bos en het water gaat. Wij wandelen door het museum en genieten van al het moois dat er getoond wordt. Na het bezoek wandelen we ven rond de oude boerderij met vakwerk dat prachtig gerenoveerd werd tot museum, wij keren terug op het wandelparkoer en vervolgen onze wandeling.
Nog een stuk door het bos en dan komen we aan een van de vele bronnen, hier is er ook een taverne waar juist een huwelijkfeest bezig is, wij willen het feest niet storen en zullen later nog wel eens langs komen om naar de bron te kijken. Nu verlaten we het bos en keren terug naar ons vertrekplaats.
Een prachtige wandeling met een hoogtepunt op het Domaine de Berinzenne. Een bezoek aan het Museum van het Bos en Water Pierre Noé was ook een voltreffer. Een heel aangename wandeling in Spa waar telkens weer iets anders te ontdekken is.
APPELEN EN PEREN TOCHT / WELLENSE BOKKERIJDERS / WELLEN 20/09/2009
APPELEN EN PERENTOCHT.
WELLENSE BOKKERIJDERS.
WELLEN.
We vertrekken met de wandeling in het centrum van Wellen en we wandelen naar de Wellenmolen. Het huidig molenhuis dateert uit 1775 en is samen met het 20ste eeuwse woonhuis onder één zadeldak verenigd.
Alhoewel reeds sinds 1973 buiten werking is de molen nog steeds maalvaardig en maakt ze deel uit van het Vlaams industrieel erfgoed. Technisch gezien is de Wellenmolen een graanwatermolen van het onderslagtype met een molenrad van 5 meter doorsnede. Bij één omwenteling (ca. 6 seconden bij normaal debiet) van het molenwiel draait de molensteen twaalf keer rond. De Wellenmolen is uitgerust met twee koppels stenen. We wandelen de Herk over en laten de molen links liggen en zo wandelen we het natuurgebied De Broekbeemd binnen, ligt in de vallei van de Herk, tussen de dorpskom van Wellen en de deelgemeente Herten. Het is een gebied dat ca. 18 ha.
De Broekbeemd onderscheidt zich van de meeste andere natuurreservaten door zijn openbare toegankelijkheid. Van waar de naam Broekbeemd. Broek is een toponiem, dat typeert een van nature moerassig gebied. De climaxvegetatie bestaat uit een dichte struweelgemeenschap of een elzenwilgenbos. Het woord beemd is een gecultiveerd broekland en duid dus op de agrarisch valorisatie van extreem vochtige gronden. Een broek evolueerde naar een beemd door de aanleg van greppels en sloten waardoor de bodem tot op een zeker diepte ontwaterd werd. In 2006 onderging dit stukje natuur een opknapbeurt. Dit moest leiden tot een fraai geheel van stilstaande en stromend water, open moerasjes, nat grasland, Het gebied komt nu beter dan ooit tot zijn recht. Door paden die voorzien zijn met planken komen we ook doorheen de vochtige zones . Zo kunnen we om de begrazingsblok heen en langs de buitenzijde van het gebied wandelen.
We komen zo weer even in het centrum met een paar mooie vakwerkhuizen. We wandelen weer een eind verder en komen aan de Graatmolen, is een graanmolen met onderslagrad die al voor 1236 opgericht werd. In 1876 en 1880 werden stoommachines geplaatst, maar die werden al in 1890 verwijderd. In 1913 gebeurde een verbouwing. Nog in de jaren 1960 hield landbouwer Armand Van Schoenwinkel de molen in werking. Momenteel zijn zowel de sluizen, het binnenwerk als het waterrad verdwenen.
De molen is gelegen in het natuurgebied de Grote Beemd een deel van de Herkvallei. We wandelen verder door de plantages en komen uiteindelijk terug aan in het centrum. Een prachtige wandeling in een aangename omgeving.
Heppeneert is een gehucht van de Belgische stad Maaseik. Het is gebouwd op de Maasdijk, aan de oevers van de Oude Maas. Nadat in 1883 een Mariabeeld aanspoelde in de Oude Maas aanspoelde werd Heppeneert een bekend bedevaartsoord. In de neo-romaanse Sint-Geertruikerk wordt Onze-Lieve-Vrouw van Rust vereerd. Er is ook nog een legende, de 'kaartridder'.
Die gaat over een ridder die al zijn geld verliest door het gokken en zijn ziel verkoopt aan de duivel om in ruil nog zeven jaar in weelde te mogen leven. Na die zeven jaar komt de duivel om de ziel op te eisen, maar Sint-Gertrudis komt tussenbeide en verdrijft de duivel. Dit zou hebben plaatsgevonden aan het 'Duivelsbrugje'. Eind 1990 werd op een akker het grootste bijlendepot uit de eindfase van het Bronzen Tijdperk (8e eeuw voor Christus) in België opgegraven.
Deze vondst in Heppeneert bevatte 47 bijlen en één bronzen lanspunt. De Koning Boudewijnstichting heeft het in 1992 aangekocht. Wij vertrekken met de wandeling achter het bedevaartoord en komen zo aan het monument van de kaartridder. We kunnen een kijkje nemen in het park waar een mooi beeldhouwwerk staat en mooie bloemperken, we nemen ook een kijkje in de kerk en dan wandelen we langs de Oude Maas. De vlakke Maasvallei is gewoon prachtig om te wandelen.
Wij genieten van de prachtige zichten langs de Oude Maas. Wij wandelen ge hele tijd op de grens met Nederland, geregeld komen we de grenspalen tegen. We komen aan de Damiaanweg langs de Oude Maas, hier staat de hoeve Damiaan omgeven door een hoge dam om het water van de Maas bij overstromingen tegen te houden.
Op de dijken staan verschillende bloemen en worden druk bezocht door vlinders. Dan wandelen we verder en zien de mooie windmolen staan, wij draaien rechts af terug richting Heppeneert. De natuur is hier alom aanwezig, op een weidepaal zit een groene specht en wat verder zit op de weidepaal een roofvogel.
Gewoon genieten van al de pracht die we tegen komen. Een aangename wandeling in Heppeneert langs de Maas.
De Abdij Mariënlof in Kerniel, een deelgemeente van Borgloon, werd in 1438 door Maria van Colen gesticht. Dit klooster werd gesticht door de kruisheren van Hoei met financiële steun van Maria van Colen, dochter van de graaf van Loon.
Na de Franse Revolutie werd het opgeheven en in 1822 werd het verkocht aan de cisterciënzerinnen van Wauthier-Braine, die er tijdelijk een meisjesschool onderbrachten. Het gaat om een gesloten complex met klooster, kerk en boerderij van de 16de tot 18de eeuw. Oorspronkelijk was het een klooster dat sedert 1990 de titel van abdij mag dragen. De naam van de abdij betekent Tot lof van Maria.
Tot 1796 waren de Kruisheren eigenaar van de gebouwen. Vanaf 1822 is de abdij in handen van Cisterciënzerinnen die het in 2009 nog steeds bewonen. De abdij is gelegen op een heuvel van de Colenvallei, de prachtige witte gebouwen liggen in de herfstzon en de bomen kleuren de omgeving gewoon prachtig. De grote parktuin met oude bomen is prachtig om in rond te wandelen, een tijdje rond de abdij wandelen laat je de tijd en drukte vergeten, je kunt genieten van de prachtige omgeving en genieten van de stilte en de rust.
Wat is er mooier dan een zonnige herfstdag en de natuur in prachtige kleuren. De lente is altijd mijn favoriete jaargetijde met de bloesems. Maar dit jaar verslaat de herfst alle jaargetijden. Het is al lang geleden dat we nog zo'n prachtige herfst hebben gehad. Prachtige kleuren en alle mogelijke schakeringen. Gewoon prachtig, geniet maar mee.
VLAAMS TRAM- EN AUTOBUSMUSEUM VZW. BERCHEM - ANTWERPEN.
VLAAMS TRAM- EN AUTOBUSMUSEUM VZW.
BERCHEM - ANTWERPEN.
Een geklasseerde tramloods uit 1912 herbergt meer dan 55 voertuigen van 1873 tot nu: de eerste elektrische tram van Antwerpen, de stoomtram, de laatste gyrobus ter wereld en nog veel meer. In het VlaTAM reist u terug in de tijd. Een fototentoonstelling maakt ons wegwijs in de geschiedenis van de Vlaamse bus en tram: welke modellen reden rond in Antwerpen in 1933? Waarom was een tram geblindeerd in 1943? Welk uniform droeg een buschauffeur in 1960? Het VlaTAM heeft een antwoord op al onze vragen over de geschiedenis van het openbaar vervoer. Tijdens ons bezoek aan het museum gaan we op een ontdekkingstocht die ons onderdompelt in het openbaar vervoer van weleer. Zo kunnen we plaatsnemen in verschillende voertuigen. We herbelevende tijd van toen en ervaren hoe onze ouders en grootouders zich verplaatsten. Wij kunnen volgend topstukken eens van dichtbij bekijken. De oudste elektrische tram van Antwerpen (motorwagen 200 uit 1899). Het open elektrisch zomerrijtuig 216 uit Gent (uit 1908). De stoomtramlocomotief 1000 (uit 1915). De gyrobus G3 (uit 1956), een autobus aangedreven met een vliegwiel en het enige exemplaar in de wereld. De museumcollectie is ondergebracht in de beschermde tramloodsGroenenhoek. De tramloods met een unieke dakconstructie overspant de ganse oppervlakte met slechts één steunpaal. De originele smidse en nazichtputten voor het onderhoud van de trams zijn bewaard gebleven. De tramloods heeft 21 sporen, waarvan 7 doodlopende en een totale oppervlakte: 4600 m²
In het Nationaal park Eifel zijn er vier, in het nationaal park gespecialiseerde, bezoekerscentra: de Nationaal park poorten in Simmerath-Rurberg, in Schleiden-Gemünd, in het station van Heimbach en in Monschau-Höfen.
Deze inrichtingen bieden u spannende exposities over verschillende thema's rondom het Nationaalpark Eifel. Omdat er verschillende thema's behandelt worden is het de moeite waard meerdere Poorten te bezoeken. De combinatie van een touristisch en nationaalpark gespecialiseerd informatiecentrum is ideaal als uitgaanspunt voor diverse uitstapjes in de natuur. Wij kiezen vandaag voor de Eifelpoort Höfen Monschau. We bezoeken de toegangspoort Höfen, met het Naturhaus Seebend een oude melkerij; hier kun je informatie over de streek en de gemeente bekomen, het is ook een prachtig geheel waar je kunt genieten van een lekkere hap en drankje en ook hier vertrekken de wandelingen.
Wij kiezen voor de Höfener Heckenweg de streek rond Monschau is gekend voor zijn hagen rond de huizen die verschillende meters hoog zijn en die de huizen beschermen tegen de strenge kou. Vele huizen zijn ook nog in vakwerk waardoor we prachtige fotos kunnen maken, maar ook de natuur is prachtig op deze wandeling.
Infoborden vertellen ons het verhaal van de wandeling met zijn prachtige plekken, typische huizen zoals het Vennhaus met rietendak, de vakwerkhuizen met hoge hagen, de verre blikken over de Eifel gewoon prachtig. Wij genieten volop van onze wandeling. Door de velden en wouden.
We komen dan ook terug in Höfen en wij genieten nog van een beetje rust op het terras van de Nationalpark-Tor Höfen.
Wij gaan ook nog een stukje wandelen in Monschau.
Met deze korte wandeling komen we langs alle bezienswaardigheden van Monschau. Maar we hebben ook bijzondere aandacht voor de uitzichtspunten dat het stadje rijk is. We komen langs talrijke romantische plekjes.
Halfweg de wandelroute genieten we van een mooi terrasje met het kabbelende riviertje als achtergrondgeluid. Monschau is gebouwd tegen de oevers van de rivier de Laufenbach en daardoor zijn er nogal wat trappen of hellingen te doen. We wandelen langs het smalle voetpad en wandelen het centrum binnen tot aan het Rote Haus. Monschau is ontstaan in 1205 toen in de buurt een nonnenklooster werd gesticht. Om dit klooster te beschermen werd in 1217 een burcht gebouwd. Hierrond rees een dorpje uit de grond. In 1366 werd het een stad.
De textielnijverheid maakte dankbaar gebruik van het schone water van de Laufenbach en de Rur. Zo kwam een zekere Scheibler in de 18de eeuw naar Monschau en bracht nieuwe technieken aan voor een betere textielproductie. Monschau werd dé textielstad en had klanten over de ganse wereld. Met het fortuin dat Scheibler hiermee verdiende heeft hij het Rote Haus gebouwd. Hierin is nu het Scheiblermuseum gevestigd. Als je het museum binnenkomt merk je al meteen de prachtige trap op. In dit museum zie je hoe de familie leefde en hoe de laken werd vervaardigd en verkocht. Het Haus Troistorff. In de Laufenstrasse (huisnummer 18) dichtbij het Rote Haus zal je een lichtgroen huis zien dat meer luxe uitstraalt dan de anderen. Het was ook eigendom van een lakenfabrikant.
We stappen de brug over en krijgen een uniek mooi plekje. Van hieruit wandelen we naar de protestantse kerk, daarna gaan we rechtdoor de Rurstrasse. Het uitzicht dat je krijgt van op die brug zijn de prachtige vakwerkhuizen langs de Laufenbach. Een watermolen en de achterzijde van prachtige vakwerkhuizen blijven een mooi zicht.
Boven de stad ligt de burg. Het word al wat laat en wij blijven liever beneden in de stad rondwandelen en genieten van de gezellige stad. Zo komt er aan een prachtige dag Eifel een einde met een heel veel mooie fotos en herinneringen.
RANDONNEE POPULAIRE INTERNATIONALE / L'ASSOCIATION DE MARCHEURS FLOING / SAINT-MENGES ARDENNES FRANCE 06/09/2009.
RANDONNEE POPULAIRE INTERNATIONALE.
LASSOCIATION DE MARCHEURS FLOING.
SAINT-MENGES / ARDENNES FRANCE.
Saint-Menges in de Franse Ardennen een paradijs om te wandelen een stukje Frankrijk dat je tot rust brengt met zijn prachtige zichten en zijn hartelijke bewoners. In Noord Frankrijk ligt de regio Champagne Ardennes. De regio bestaat uit vier departementen; Ardennes, Marne, Aube en Haute-Marne.
De Franse Ardennen liggen helemaal in het noorden. Het gebied is heuvelachtig en dicht begroeid, maar dun bevolkt en uitermate geschikt voor te wandelen. De geologie van de Ardennen heeft zijn stempel gedrukt op de plaatselijke architectuur. Het krijt dat men in het zuiden aantreft, zorgt voor volledig witte dorpen, de roestige stenen geven de huizen een roestige, rode kleur, leisteen kleurt de gevels en daken, net zoals zandsteen ervoor zorgt dat het zonlicht op de huizen beter wordt opgevangen.
De inwoners van de Franse Ardennen houden ervan om hun dorp, huizen en straten op hun mooist te tonen. Elk jaar slepen de Ardenne dorpen meer en meer prijzen in de wacht in de wedstrijden voor de mooist bebloemde dorpen en steden. Het hart van de Franse Ardennen, het massief dat zijn naam leende aan een volledig departement, namelijk de Ardennen, was ooit te vergelijken met de Alpen. De tijd zorgde ervoor dat erosie en sleet hun intrede deden in deze bergen, die 500 meter hoog zijn en waarop vandaag eiken, essen, berken, etc. groeien.
Het met mos en varens bezaaide kreupelhout leidt naar open plekken waar vingerhoedskruid en zonnedauw gedijen. Het massief, dat over de Maas uitkijkt, lijkt zich in een opeenvolging van rotswanden in de stroom te werpen. Achter elke bocht ontdek je een nieuw, fascinerend landschap.
Langsheen bossen, weilanden en paadjes: de Franse Ardennen zijn geschikt voor iedereen en elkeen voelt er zich goed wij genieten van elk bezoek dat we aan de Franse Ardennen brengen en telkens worden we verrast door de schoonheid van de streek.
MARCHE D'APRES-MIDI / LES HERMALLIS / HERMALLE-SOUS-HUY 05/09/2009.
MARCHE DAPRES MIDI.
LES HERMALLIS.
HERMALLE-SOUS-HUY.
In het midden van een grote toeristische-, wetenschappelijke-, artistieke- en handelsstreek, tussen Luik en Hoei, dichtbij Bierset en Tihange, gemakkelijk van toegang, te 500 m. van de snelweg N 90, beschermt Hermalle-sous-Huy zijn landrust.
Het centrum van het dorp bezit huizen van de 17de tot 20ste eeuw, met de kerk en het kasteel met omliggende hoeven. Het kasteel met zijn slotgrachten en zijn monumentale hoeve is omgeven door elegante huizen uit de 17de en 18de eeuw - in het bijzonder het geboortehuis van architect Jean-Gille Jacob, waar schilderijen, uniek in Europa, te bewonderen zijn. De "FERME CASTRALE van HERMALLE-SOUS-HUY. Deze vierkante gesloten hoeve, met een geplaveid en met bloemen beplant binnenplein - waar de kinderen in alle rust kunnen spelen -, dateert hoofdzakelijk uit de 17de en 18de eeuwen. Het hoofdgebouw - ten noorden -, heeft een toren-portaal vroeger door een valbrug beschermd, dat lang de hoofdtoegang tot het kasteel was. Deze toren heeft een gebogen poort en een stufstenen cartouche uit 1642. Een van de mooiste schuren in de provincie Luik (17 m. hoog, 14 m. breed., 32 m. lang) met drie niveau's (= begane grond, 1ste "balkon", 2e "balkon"), en met een door een gelijkzijdige spitsboog begrensde dakgebint, vormt de zuidervleugel. Onder de twee verdiepingen van de schuur, kan men twee schitterende zalen met kruisbogengewelven op en zware vloerbalken bewonderen.
Deze zalen worden door Paris-Match de "kapittelzalen van de Ferme castrale" genoemd. Daar zijn het Museum van de Gourmandise en zijn winkel gehuisvest, waar concerten gegeven, en sinds 1991, tentoonstellingen georganiseerd worden. Een kleine deur in de hoge versterkte ringmuur geeft toegang tot een groen terras met visbekken. Wij verlaten het centrum en wandelen de velden in. Hier is het toch nog prachtig en je kunt genieten van de stilte. Langs veldwegen met natuur die je tot rust laat komen, dan weer stukje door het bos genieten is het.
Wij komen even aan de Maas en dan zien we het kasteel weer liggen zo komen we aan het einde van onze wandeling.
Op onze terugweg stoppen we even aan het Kasteel van Jehay Het kasteel met het dambordpatroon Op het zacht hellende platteland van de Haspengouw, iets dichter bij Huy dan bij Luik, bevindt zich een van de mooiste en misschien wel het vreemdste kasteel van het hele Maasland.
Al eeuwenlang weerspiegelt het water van de brede slotgrachten muren met een dambordpatroon, waarin het wit van de natuursteen wordt afgewisseld met het bruin van de zandsteen.Het eigenaardige patroon is geen fantasietje, maar een hulpmiddel voor de verdediging. De grote blokken natuursteen tussen de zandsteen moesten beletten dat een belegeraar met zijn kanonnen een grote bres kon schieten in de muren. Enkel de delen in zandsteen konden beschadigd worden, de dikke natuursteen weerstond perfect aan artilleriegeweld. De grachten omringen een complex dat uit drie delen bestaat: het woongedeelte, een aantal grote bijgebouwen en een kasteelkapel. Het geheel staat met bruggetjes met elkaar in verbinding.
Het oorspronkelijke 12e eeuwse kasteel is in de 15e eeuw herbouwd. Vanaf de 16e eeuw volgden nog meer verbouwingen, die het kasteel zijn huidig uiterlijk hebben gegeven. In de 17eeuw werd het kasteel eigendom van de familie van den Steen, en dat bleef zo tot in 1978. De laatste eigenaar, Guy van den Steen (die overleed in 1999) verkocht het toen op lijfrente aan de Provincie Luik. Daar zit een zekere continuïteit in, want het was een Charles van den Steen die de derde gouverneur werd van de provincie Luik en die op 6 oktober 1836 de eerste provincieraad oprichtte. Guy van den Steen, de laatste kasteelheer van Jehay, toonde zich een veelzijdig man. Hij was schilder, beeldhouwer, alpinist, skiër, uitvinder, speleoloog en archeoloog.
Opgravingen onder het kasteel hebben meer dan 40.000 jaar menselijke aanwezigheid aangetoond. De collecties op de gelijkvloerse verdieping zijn uitzonderlijk. De kunstvoorwerpen staan verspreid over verschillende plaatsen: van de ruime en zeer heldere hal tot de grote salon met zijn mooie klavecimbel uit de 18e eeuw en de rookkamer waar men een prachtige verzameling zilverwerk aantreft.
Of in de kleine eetzaal waar zich een fraai eiken sculptuur bevindt van Guy van den Steen, dat Ophelia voorstelt. Een ander werk van de kasteelheer is de bronzen Pythagoras. Al even opmerkelijk is de klok van de hand van de Luikse klokkenmaker Hubert Sarton. Op de lange tafel van de grote eetzaal prijkt een grote kandelaar met 11 kaarsen, ook al een werk van de kasteelheer. In een aangrenzend kamertje bevindt zich de porseleinverzameling. Maar het is ongetwijfeld de bibliotheek die de beste weerspiegeling geeft het leven van Guy van den Steen, want hij was een fervent lezer.
Tijdens het bezoek aan Jehay ontdekt men nog werken van Lambert Lombard, waaronder een niet-getekend zelfportret en een schilderijtje, zonder al te veel waarde maar ontroerend, dat een voormalige kasteelvrouwe schilderde met het haar van een van haar kleindochters. Bezienswaardig zijn ook de handgetekende kaarten van generaal John Churchill, hertog van Marlborough en een serie mooie en sensuele vrouwenbeelden die de kasteelheer maakte. Men vindt ze in de aantrekkelijke tuinen, die ook al door hem werden ontworpen.
De Hasseltse tuin is de grootste Japanse tuin in Europa. Hij weerspiegelt het Japanse landschap en is aangelegd naar het model van de 17de eeuwse theetuinen.
Erin rondwandelen is je openstellen voor een sfeerscheppende omgeving waarin alle zintuigen aangesproken worden. De tuin is ingedeeld in drie delen, het overgangsgebied tussen onze wereld en de Japanse tuin.
De centrale tuin met ceremoniehuis, theehuis en klaterende waterpartijen en behoorlijke beplanting en een kerselarenpark met niet minder dan 250 Japanse kerselaars. Wandelend tussen de mooie bomen in prachtige herfstkleuren, de chrysanten en het water zijn gewoon prachtig. We genieten van de prachtige omgeving en kuieren rond in de tuin. Genietend van de mooie zonnige dag.
Kasteel Nieuwenhoven bevindt zich op een prachtige, zeer vruchtbare plek tussen de bossen en de landerijen in het zuiden van Belgisch Limburg.
Vanaf de 11e eeuw hebben hier achtereenvolgens twee hoeves en vier kastelen op deze plek gestaan, opgebouwd en neergehaald onder invloed van de grillen van de geschiedenis. Aanvankelijk was het een buitenverblijf voor Benedictijnse monniken, na de Franse revolutie kwam het Kasteel in handen van de adel. Van oorsprong lagen er op de plek waar het Kasteel zich nu bevindt uitgestrekte bosgronden, met hier en daar wat primitieve bebouwing voor een kleine gemeenschap. De grond was erg vruchtbaar en overal waren kleine bronnetjes waardoor de aanwezige bevolking goed in haar onderhoud kon voorzien. Men verwees naar deze plek als het Trudobos, refererend aan de dichtstbijzijnde grote plaats: Sint-Truiden. In 976 na Chr. werd een groot deel van dit bos door de Gravin Bertha van Valenciennes geschonken aan de Benedictijnenabdij van Sint-Truiden om te gebruiken als buitenverblijf voor de abt.
Kasteel Nieuwenhoven
In de 11e eeuw bouwden de monniken een eenvoudige hoeve met een ommuurde tuin op een mooie plek in het Trudobos. Dit was de eerste bebouwing op de plek van het huidige Kasteel, vandaar dus de naam 'Nieuwenhoven'. Omdat deze hoeve erg kwetsbaar was in verband met gewapende overvallen door rondstruinende bendes, besloot men om een steviger bouwwerk neer te zetten. Dit werd het eerste Kasteel van Nieuwenhoven, gebouwd in 1330. De prachtige tiendenschuur werd gebouwd voor de afdracht van 'tienden' door de pachters van de landerijen; zij waren verplicht om 10 % van hun opbrengst als belasting af te staan aan de abt. En die kon daar goed van leven. Nieuwenhoven ontwikkelde zich gaandeweg tot een opleidingsinstituut voor priesters. Men noemde het een centrum voor kunst en geestesactiviteit. Het Kasteel werd uitgebreid met een feestzaal en studiekamers. Om de gebouwen werd een slotgracht gegraven.
De IJskelder
Kasteelhoeve
In 1617 werd de hoeve gebouwd en in 1623 het poorthuis; nog steeds behoren deze twee gebouwen tot de oudste op het terrein. De 17e eeuw was de tijd van de Franse revolutie: vrijheid, gelijkheid, broederschap. Het Franse keizerrijk maakte plaats voor een meer seculiere maatschappij. Het prinsbisdom van Luik (waartoe ook Sint-Truiden behoorde) werd in 1795 ingelijfd bij Frankrijk, waardoor de Franse revolutie ook gevolgen kreeg voor de eigenaars van Kasteel Nieuwenhoven: alle kerkelijke eigendommen werden onteigend. Voor het eerst kwam het Kasteel toen in handen van een particulier: een aristocraat uit Brussel, genaamd Maximiliaan Frans Niesse. Vanaf die tijd is het landgoed gedurende drie generaties steeds langs vrouwelijke lijn doorgegeven, tot aan de dood in 2004 van de laatste barones op het kasteel.
Tiendeschuur
Een kleindochter van de eerste particuliere eigenaar trouwde in 1833 met een Engelse baron, Charles de Wettnall. Dit had veel gevolgen voor de inrichting van het Kasteel en de omringende landerijen. Alles werd omgetoverd in een Engelse stijl. Het Kasteel werd getransformeerd in een neo-Tudorstijl door middel van voorzetgevels die tegen het oude kasteel werden geplaatst. De tuinen werden opnieuw aangelegd in een Engelse landschapstijl met een prachtige nieuwe vormgeving van de oude visvijvers. Een dochter van deze Engels baron trouwt in 1873 met een voorvader van de familie De Moffarts, de familie van wie het Kasteel in 2007 is gekocht.
Maandenvlechter
Opmerkelijk is ook dat er in die tijd voor het eerst een scheiding werd aangebracht tussen het herendeel (de chique kant van het Kasteel) en het boerendeel, de kant van de hoeve. In het midden van de oude binnenplaats werd een nieuwe vleugel aan het koetshuis gebouwd. Zo werd de mesthoop uit het zicht gehaald van de adellijke familie en haar gasten. Het hoevegedeelte - dat steeds verpacht werd aan een boerenfamilie - heeft sinds die tijd ook een duidelijk ander karakter dan de binnenplaats aan de kant van het Kasteel. Ook werd er in een aparte oprijlaan aangelegd voor de hoge gasten, gelegen aan de zuidkant van het terrein. In 1932 vindt er een grote catastrofe plaats waar we de gevolgen nu nog van kunnen zien; het neo-Tudorkasteel brand helemaal uit, met de totale inboedel van meubelen, kunststukken en andere kostbaarheden.
Binnenkoer kasteel
Greenspotters Borgloon
Ook de oude toegangsbrug aan de zuidkant van het kasteel wordt gedeeltelijk beschadigd, naar verluidt door het verwoestende effect van de brandweerauto die ter nauwernood over de brug kon komen. De familie de Moffarts werd gedwongen te verhuizen naar de andere kastelen die ze in het bezit had. Het duurde lang voordat het kasteel weer geschikt was voor bewoning. Pas in de jaren '50 keerde de familie terug, na een volledige verbouwing van het Kasteel en het oude koetshuis in een meer eenvoudige neo-classistische stijl. De familie nam haar intrek in het koetshuis. Het leven op het Kasteel en het onderhoud van de gebouwen en de landerijen werd steeds kostbaarder. De familie voorzag in het onderhoud door de opbrengst van enkele fruitboomgaarden en de verkoop van hout uit het bos. Toch was zij ook genoodzaakt om een steeds groter deel van haar landerijen te verkopen.
Kasteel met vijvers
Zo is in de jaren '70 het Provinciaal Domein ontstaan doordat de provincie een groot deel van de oude bossen opkocht om die voor het nageslacht te bewaren. De kinderen van de baron Hubert de Moffarts kozen er uiteindelijk voor om het Kasteel te verkopen. In 2007 is het verkocht aan Jeanne Hoogenboom waarmee de vrouwelijke lijn van eigenaars wordt voorgezet. Het is de bedoeling dat het Kasteel nu weer voor een deel openbaar toegankelijk wordt, als een breed activiteitencentrum waar mensen kunnen wonen, werken en recreëren. Vandaag kunnen we dankzij de Landschapsdoedag van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren kennis maken met dit prachtig stukje erfgoed. Vanaf de parking van het Provinciaal Domein Nieuwenhoven wandelen we het domein binnen, waar we langs de verschillende standen lopen, van natuurverenigingen en landschapswerkens, van honing en kaas naar fruit en groenten. Van het spinnen van wol tot het maken van manden, alles kunnen we volgen op deze Landschapsdoedag, maar vooral de prachtige natuur staat hier centraal. Nieuwenhoven is een van de Limburgse Natuurcentra met het grootste Limburgse openbaar bos, waar het prachtig wandelen is.
Wij wandelen langs de standen, genieten van al het moois en lekker dat aangeboden word , wij volgen het wandeltraject langs de vijvers met de libellen, het plankenpad naar het kasteel. Dit is voor ons de eerste keer dat we aan dit kasteel komen met zijn indrukwekkende boerderij en kasteel. Wij kunnen rustig rondwandelen en alles goed gadeslaan. De grote tiendenschuur is indrukwekkend, de houten balken die de enorme dak dragen zijn de zeer indrukwekkend. Wij wandelen over het binnenplein waardoor we duidelijk het verschil zien tussen de boerderij en het kasteel.
Heidelibel
Larve van libel
Wij wandelen verder langs de vijvers en dan via het bos terug naar het provinciaal domein. Er is veel volk gekomen om dit prachtige domein te bezoeken. Wij willen nog wat verder genieten van het prachtige bos en wandelen nog wat verder.
Als we terug naar huis gaan komen we langs KASTEELDOMEIN TERBIEST:Voormalig waterkasteel uit 1627.
Het 17 ha grote landgoed omvat een kapel van Sint-Joris uit 1420, een Engels kasteelpark en een kasteel uit de 17de eeuw. Er is nu een hotelschool.
Kasteel Terbiest
Het prachtige park is zeker de moeite om eens te bezoeken, de kapel is dringend aan restauratie toe eveneens het kasteel dat gedeeltelijk leeg staat en er vanbinnen erbarmelijk uit ziet, onlangs is beslist het kasteel te renoveren en een nadere bestemming te geven.
MARCHE EN HESBAYE / LA SAVATE ALLEUROISE / ANS-LONCIN 28/08/2009.
MARCHE EN HESBAYE.
LA SAVATE ALLEUROISE.
ANS LONCIN.
Vandaag wandelen we in een historisch kader, van kastelen met de kasteelhoeve naar het meer recente Fort van Loncin. Wij wandelen al vlug naar het Fort. Een stukje geschiedenis:Het was een van de 12 forten van de ring van forten rond Luik. Het werd in 1888 naar plannen van generaal Henri Alexis Brialmont gebouwd.
De forten werden opgetrokken uit ongewapend beton, aangemaakt met grote rolkeien uit de Ourthe. De vorm van het fort is een gelijkbenige driehoek met een oppervlakte van 0,01 km², die omgeven wordt door droge grachten van 10 meter diep en 15 meter breed. De bezetting van het fort bestond uit 500 artilleristen en 80 infanteristen. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werden de forten van Luik als onneembaar beschouwd. Door voor de Duitse aanvallers gelukkige omstandigheden, kon de binnenstad al op 5 augustus 1914 ingenomen worden.
De forten bleven echter in Belgische handen. De forten waren nooit aangepast aan de nieuwste artillerieontwikkelingen: mortieren met een kaliber van 42 cm. Desondanks hadden de Duitsers deze Dikke Bertha's bij de begindagen van de Eerste Wereldoorlog niet meegenomen naar Luik, omdat men niet op veel tegenstand rekende en de verwachting was dat de forten onder beschieting met 21 cm artillerie, gevolgd door een infanteriebestorming, geen stand zouden houden. Het 21 cm geschut bleek echter weinig uitwerking te hebben: bij het begin van de beschieting verlieten de Belgen de stellingen, om bij het einde weer tevoorschijn te komen en de aanstormende infanterie neer te maaien. De verliezen aan Duitse zijde bedroeg in de duizenden.
Alsnog werden de Dikke Bertha's naar Luik gestuurd, die na enkele dagen daar aankwamen. De Belgische troepen in Luik konden uiteindelijk tien dagen stand houden. Op 15 augustus 1914 raakte een 42 cm granaat de munitiekamer van Loncin. Het fort ontplofte en 350 Belgische soldaten waren op slag dood. Hiermee kwam de strijd om de forten van Luik ten einde. Generaal Gerard Leman die zich in dit fort bevond, raakte bewusteloos door de ontploffing, maar overleefde het wel. Hij werd door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. Na de Eerste Wereldoorlog werd het fort niet herbouwd.
Het fort werd (of beter: bleef) de begraafplaats voor de soldaten die omkwamen bij de explosie. Dit onder andere vanwege het feit dat er zich in het fort waarschijnlijk nog enkele tonnen aan munitie bevinden. Omdat men het nooit heeft aangedurfd de granaten en het kruit op te ruimen, besloot men het hele complex in een groot graf te veranderen. Ter nagedachtenis werd er een monument bij het fort gebouwd.
Voor de liefhebbers van Forten rond Luik zijn er twee brochures in het Nederlands verkrijgbaar bij de toeristische dienst van de provincie Luik, met van elk fort een beschrijving en prachtige fotos en ze zijn gratis. Wij wandelen naar het fort toe langs het groot monument van de gesneuvelden. Een weinig later dalen we af naar de ingang van het fort. Wij wandelen door de ingangspoort en komen binnen in het fort. Wij wandelen nu rond op het Fort met zijn verwoeste bunkers. Wij nemen ruim de tijd om overal eens rond te kijken. Het is wel een heel bijzondere plaats waar toch nog 350 Belgische soldaten begraven liggen. Wij verlaten het fort en wandelen verder.
Nu komen we aan het park met een vijver waar zwanen en eenden op zitten tot onze verbazing zien we hier ook schildpaden zitten. Waarschijnlijk gedumpt door de zogezegde dierenvrienden die deze exoten kopen en dan later weer moe zijn en ze ergens in een vijver dumpen. Wat verder komen we aan het Chateau de Waroux, een heel bijzonder kasteel één van de enige ronde kastelen van België.
De donjon stamt uit de XIVe eeuw. Het was oorspronkelijk een Leengoed van de graven van Loon. Tijdens de middeleeuwen gebeurde het wel meer dat kasteelheren met elkaar vochten. Kasteel van Waroux was de zetel van de Waroux familie tijdens de middeleeuwen en staan bekendvoor hun rol in hun oorlog tegen de Awans familie, die het gebied geteisterd tussen 1298 en 1335. En in het kasteel van Waroux werd op het einde van die oorlog de vrede ondertekent. In 1515 werd het kasteel en de landerijen overgedragen aan de familie Merode.. In 1904 werd het verkocht aan de familie Everard de Harzir.
Nu is het bezit van de gemeente Ans. De muren van het kasteel zijn opgebouwd uit vuursteen en kalksteen aan de buitenkant en baksteen aan de binnenkant. Het heeft twee torens, tegenwoordig is er alleen een droge gracht voor het kasteel. Ertegenover ligt de kasteelhoeve van Waroux. Nog steeds gebruikt als landbouwbedrijf. Wij verlaten Waroux en keren terug naar ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling met heel veel mooie gebouwen.
De wandeling vertrekt even buiten het centrum van Brühl.
We wandelen door de prachtige omgeving met veel groen. We wandelen door het Naturschutzgebiet wel aangenaam om te wandelen, prachtige natuur. Brede lanen met grote open plekken waar we een controlepost hebben, het Natuurschutsgebiet Vilessen is een waar paradijs voor de wandelaar met prachtige vijvers.
We genieten van onze wandeling en de hele tijd blijven in het natuurgebied wandelen met veel afwisseling. Gewoon prachtig. Na de wandeling willen we nog een bezoek brengen aan het Schloss Augustusburg en Jagdschloss Falkenlust.
SCHLOSS AUGUSTUSBURG EN SCHLOSS FALKENLUST.
Meer dan 700 jaar heeft de stad al haar stadsrechten. Het centrum bundelt de parken van het kasteel Augustusburg. Het landschap wordt gekenmerkt gedeeltelijk door bruinkoolwinning; belangrijk met teruggewonnen bosgrond en meren recreatiegebied vandaag.
De bouw van het Schloss Augustusburg, de favoriete verblijfplaats van de keurvorst en aartsbisschop van Keulen Clemens August von Wittelsbach (1700-1761), gestart vanaf 1725 door het Westfaalse architect Carl Gustaf Tessin, en 1728-68 onder leiding van de architect François de Cuvillies. Het is een van de prachtigste Rococo paleizen uit zijn tijd. In 1984 werd het UNESCO werelderfgoed tezamen met de tuinen en Schloss Falkenlust.
De barokke tuinen is een voorbeeld van de tuinaanleg uit die tijd. Een grote landschapstuin omringt het kasteel en door een lange dreef, spijtig doorsneden door een weg en spoorweg wandelen we naar Schloss Falkenlus. Het jachtslot gebouwd tussen 1729 en 1737 gebouwd is eveneens een pracht van een Rococo slot. Falkenlus was het jachtschloss en zijn naam Falken komt van de jachtvalken die de keurvorst gebruikte bij de jacht.
Bij het schloss staat ook nog de Maria Aegyptiaca kapel die met schelpen en mineralen en kristallen versiert is, je kunt een blik door het raam werpen en zo zien hoe mooi de binnenkant van de kapel is. De wandeling van het Schloss Augustusburg naar Schloss Falkenlust door de prachtige tuinen en dan langs de grote vijvers en fonteinen gewoon prachtig. De prachtige tuinen aangelegd met bloeiende bloemen zijn heel aangenaam om te bekijken de kleurenpracht is gewoonweg prachtig.
In het park vliegen parkieten rond die ooit lasgelaten zijn door mensen en die zich wonderwel aangepaste hebben en nu hier een hele kolonie hebben en die weten te overwinteren. Het park en bos zijn vrij te bezoeken en voor de kastelen word er een inkom gevraagd. Aan het station kan je rustig parkeren de parking sluit aan op het kasteeldomein, het is gewoon prachtig om hier een paar uren door te brengen, genieten van de prachtige natuur de tuinen en de kastelen.
Één van de bekendste kastelen van Haspengouw ligt in Heks. Het Kasteel van Hex werd gebouwd in de 18de eeuw en wordt omringd door diverse stijl- en landschapstuinen uit dezelfde periode. Tuinarchitectuur en beplanting zijn door de eeuwen heen bewaard gebleven en met zorg onderhouden.
WITTE ZAAL
Met dank aan Vanschoonwinkel Georges voor de foto.
Een van de hoogtepunten vormt de collectie oude en wilde rozen gedeeltelijk nog de originele 18de eeuwse struiken ! De moestuin van 2 hectare, met bijbehorende en nog in gebruik zijnde groentekelder, en een park in Engelse landschapsstijl is ook één van de hoogtepunten. Eigenaar Graaf Ghislain dUrsel werkte bij een bank in Brussel, maar werd voltijds kasteelheer omdat het familiedomein zoveel aandacht vergt. Het kasteel is beschermd en de tuin is erkend als waardevol gebied. De moestuin wordt op de oude manier bewerkt.
Onze wandeling vertrekt niet ver van het kasteel, je moet zeker de moeite eens doen om er even naartoe te wandelen. Onze wandeling start aan de taverne De Horn. Reeds in het midden van de vorige eeuw deed het pand, de Horne, dienst als afspanning en herberg. Vroeger noemde men de herberg "au passage du Jourdain" omdat er een, helaas dichtgemaakt, beekje voor het huisje kabbelde.
De franstalige gasten waanden zich hierdoor, waarschijnlijk, na een behoorlijke dosis alcohol, aan de oevers van de bijbelse Jordaan. Vechmaal is nog één van die typische rustige Haspengouwse dorpjes, gelegen in een prachtig en gevarieerd heuvellandschap. Dit stukje vochtig Haspengouw heeft nog veel weten te bewaren van de sfeer van weleer en ademt nog steeds op het ritme van de seizoenen.
Wij hopen dat u, samen met ons, zult genieten van de sfeer van dit unieke stukje zuid-Limburg, met respect voor de natuur, denkend aan de generaties die ons zullen opvolgen. Geniet van de fotos
NA-ZOMERWANDELING / WC DE LEREN TRAM / EIJSDEN. NL. 23/08/2009.
NA-ZOMERWANDELING.
WC DE LEREN TRAM.
EIJSDEN. NL.
Eijsden is gelegen aan de Nederlands/Belgische grensovergang, grenst aan het Waalse en Vlaamse taalgebied, en is daarmee de meest zuidelijke Maasdalgemeente van Nederland. De Maas komt bij Eijsden Nederland binnen, een passage die te vinden is in meerdere aardrijkskundeboeken.
Eijsden ligt aan de Belgische grens, ten zuiden van Maastricht. De gemeente Eijsden telt 7 kernen, te weten: Eijsden, Gronsveld, Mariadorp, Mesch, Oost-Maarland, Rijckholt en Withuis. De rijke cultuurhistorische waarden zijn terug te vinden in de vele monumenten en markante gebouwen, zoals kerken, kastelen, kloosters, boerderijen watermolens en grote herenhuizen. Eijsden is een plattelandsgemeente, een groene gemeente met een groot buitengebied.
Kasteel Oost-Maarland
Wie Eijsden binnenrijdt kan meteen genieten van mooie plaatjes van grazende koeien en paarden in weilanden met hoogstamboomgaarden. Aan de oost- en oost-zuidrand van de gemeente in Gronsveld, Rijckholt en Mesch vindt u prachtige bosranden, hellingen en de voor Zuid-Limburg zo kenmerkende holle wegen. Dwars door de velden aan de zuidkant van de gemeente vanuit België het beekje de Voer stroomt dat bij kasteel Eijsden uitmondt in de Maas hier vertrekt onze wandeling tegenover het kasteel. We kunnen met volle teugen genieten te midden van de prachtige natuurgebieden zoals het Savelsbos, het Mescher Plukbos en wandelpark Het Tiende Vrij, maar zeker ook de Eijsder Beemden met zijn vele soorten vlinders, trekvogels, Konikspaarden en Schotse Gallowayrunderen zijn allen de moeite waard.
Eijsder Beemden
We komen zo in het centrum van Eijsden, Van oudsher kent de gemeente Eijsden een grote fruittraditie. Hoogstambomen zoals kersen, pruimen, appels en peren domineerden vroeger al het landschap. Voor vele Eijsdense families was de fruitteelt de belangrijkste inkomstenbron. In vroegere jaren kende zowel Eijsden als Gronsveld hun eigen fruitveiling en waren er meerdere fruitverwerkingsbedrijven (b.v. stroop). Tegenwoordig kent Eijsden nog altijd een rijke traditie van het bakken van vlaaien met vers fruit op ambachtelijke wijze.
Eijsden is een kleine gemeente met zon 12.000 inwoners maar groot vanwege de rijke historie; een woon- en toeristenplaats in een uniek en bijzonder mooi grensgebied midden in de Euregio. Eijsden is met zijn historische straatjes, pleinen en markante monumenten een van de best bewaarde oude plaatsen van Zuid-Limburg.
Onze wandeling eindigt in het centrum , maar voor alleer we onze wandeling beëindigen gaan we het kasteel van Eijsden even bezoeken.
KASTEEL VAN EIJSDEN
Kasteel van Eijsden is een bijzonder fraai kasteel. Het is opgetrokken in de Maaslandse renaissancestijl. Een kenmerk daarvan is de combinatie van rode bakstenen en de hardstenen banden, die de gevels een levendige expressie geven. Ook de vensters zijn in hardsteen uitgevoerd.
Via een laag poortgebouw aan de oostzijde van het complex betreedt men het kasteelterrein. Rechts staat het imposante kasteel. Rond 1885 werd het gerestaureerd, maar in 1952 moest men opnieuw aan het werk, omdat een gevel van de oostelijke toren in de gracht was gestort. Maar daar is nu allemaal niets meer van te zien. Het is een genoegen over het kasteelterrein te dwalen, dat in het westen tot de Maas reikt; aan de overkant, op de Belgische oever, ziet men de uitlopers van de Pietersberg, die in het noordwesten nog te zien is. De Belgische graaf Marcel de Liedekerke is de eigenaar van het in 1636 gebouwde kasteel Eijsden. De bouwheer van het huidige kasteel was Arnold de Lamargelle.
Het kasteel bleef lang in de familie, maar vererfde aan een graaf Van Hoensbroek en vervolgens op een belangrijk man, Hubert de Geloes, die onder meer president was van de Staten van Luik en het graafschap Loon. Een kleinzoon van deze Hubert liet de familiewapens van zijn vrouw en zichzelf boven de huidige ingang in de oostelijke toren aanbrengen, opdat nageslachten kunnen weten wie hier gewoond heeft.
Een prachtig gebouw met een mooie tuin en vijvers. Zo eindigt een aangename wandeldag.
