"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
25-09-2007
Met Irma naar de groothandel. Deel 5
(De 4 voorgaande afleveringen vinden jullie door naar beneden in mijn blog te scrollen!)
27
28
29
Eindelijk geraken we op onze bestemming! De eerste groothandel waar het "Open-deur-dag" is.
30
31
32
In de volgende aflevering zien jullie of Irma een muzikale toekomst tegemoet gaat. Of niet... ------------ En vanavond een grotere foto van 't raadsel... want 56 uur later staan we nog altijd geen stap verder...
Kom allemaal uit uw keuken!!!!! Slaap er nog maar eens een nachtje over. Slapen. Niet zoeken. Want ook in de slaapkamer denk ik niet dat het te vinden gaat zijn...
't Wordt hoe langer hoe beter! De vragenlijst die we gisteren hebben ingevuld heeft écht geholpen. Bij de pannekoekenafdeling staat sinds vanochtend, naast de eierbakker (een technologisch wonder, want hij beheerst moeiteloos 4 of 5 eierpannen tegelijk!) ineens een pannekoekenbakker! En die mens bakt dunne pannekoeken die warm zijn! Ze liggen dus niet meer allemaal als koude en uiteengevallen deegvellen op een hoopke. Ze zijn zelfs nog heel lekker ook... Tja, misschien hadden we hen - om de schade voor onze lijn te beperken - toch maar beter niet uitgelegd hoe ze échte pannenkoeken moesten bakken... Maar spijt komt altijd na de zonde...
Omdat ik voor mijn vertrek wist dat één van mijn blogcollega's zich niet lekker voelt wou ik hier een foto nemen van zijn blognaam, geschreven in 't zand. Ik dacht dat het hem misschien wat kon opkikkeren als hij wist dat ik zelfs op vakantie aan mijn collegaatjes denk. Maar mijn projectje is mislukt. Met dat zand hier is echt niets aan te vangen... Het is geen fijn zeezand zoals bij ons aan de kust. Het strand is kunstmatig aangelegd en bestaat uit fijngemalen kiezel. Ik kan er onmogelijk een naam in schrijven... De naam met bloemblaadjes leggen is ook al mislukt omdat die wegwaaien.... Dus moet ik dat anders oplossen. Maar ik hou wel van uitdagingen.
Ik heb nu flink wat watermeloen gegeten en de pitten te drogen gelegd op het terras. Dan kan ik zijn naam met die pitjes op de rotsen leggen. Aangezien 't voor een man is die een godsdienstig blog heeft denk ik wel dat hij de symboliek gaat appreciëren. Uiteindelijk trok Christus het zich toch ook niet aan dat sommige zaden op de rotsen vielen omdat er heus wel eentje vruchtbare bodem zou raken. Morgen zullen mijn zaadjes wel droog genoeg zijn. Ik hoop nu maar alleen dat ze niet gaan wegwaaien...
Buiten eten, schrijven en vissen fotograferen heb ik vandaag weer niet veel uitgespookt. Op 't strand gaan zitten doe ik niet. Naar mijn gevoel kan ik dan evengoed middenin de drukte van de Vogelenmarkt op een stoel gaan zitten. Niet direkt mijn ding.
Ons "rustige" strandje... En zoals ge ziet, Paul gaat nog altijd zonder wetsuit urenlang snorkelen...
Een papegaaivis scharrelt zijn kostje bij mekaar : een knapperig stukje koraal!
Maar zijn snavel is er perfect voor uitgerust om koraal in stukken te bijten...
Van al die vissen te zien snoepen krijgen we altijd een zeer gezonde honger. Mijn goede vriend, de rosse kater, is ook dikwijls van de partij als we aan tafel zitten. De mussen zitten doodgemoedereerd op de reling te wachten op kruimeltjes. De rosse trekt er zich niets van aan. Die weet wel dat er lekkerdere zaken geserveerd worden dan een mus. Daar moet ge nog eerst de pluimen afplukken (zoveel werk in deze hitte) en de vis die ik hem opdien is netjes gefileerd. De jongen heeft smaak, 't moet gezegd.
Maar veel tijd verliezen we nooit op de middag. De koele zee lokt... Edoch, wat gebeurde er vanmiddag? Mijn dierbare macho besloot dat het lijden nu toch wel lang genoeg geduurd had... hij wou ook een "islamitisch zwemkostuumpje" gaan huren Hij vindt het een gruwelijk ding, maar blijkbaar toch te verkiezen boven kippenvel. Het moest en zou natuurlijk wel een pak met korte mouwkes en korte pijpen worden. Ah ja, anders ging hij beslist stikken... Trouwens zo macho is hij echt niet. Er lopen er hier andere rond... Let maar eens op de tekst van deze Italiaan zijn t-shirt... En nee, hij kan er niet om lachen. Hij schijnt het werkelijk nog te menen ook... Ik heb er zijn kop maar afgeveegd, want dat vindt hijzelf blijkbaar toch ook niet 't meest interessante deel van zijn lichaam.
In de duikshop verhuurden ze ook "aandrijvingen", een soort torpedo zodat ge gemotoriseerd door 't water zoeft en ge zelf niet meer moet zwemmen... Nu is 't toch wel ver gekomen vind ik...
Dus vertrokken we allebei lekker warm ingeduffeld terug naar de viskes. Zonder torpedo wel te verstaan!
Ik in mijn volledig duikpak...
En Paul in een shorty. Ja, das veel sexier hé!.
Een Titan-trigger vis vanop zijn rug gezien. Zijn voorkant laat je beter met rust want hij bezit een stel zeer gevaarlijke tanden.
Een wondertuin van gekleurde koralen.
Twee chirurgvissen op pad. Let op hun vlijmscherpe oranje scalpel bij de aanzet van hun staart.
Nog een familielid van de vorige! De SM-er onder de vissen. Deze soort heeft twee gele mesjes voor zijn staart. Hij draagt ook een zwart maskertje en heeft witte ogen. Beetje spookachtig wel.
Het oog en de kieuwspleet van een blauwgevlekte rog.
Zo vredig ziet het buurstrand van het Italiaanse hotel eruit als wij 's avonds uit de zee komen en de toeristen allemaal weg zijn. Rond dat tijdstip maken ze zich klaar om te gaan eten om daarna met hun gebrul en geloei te beginnen... ----------------------------------------- Over enkele dagen het vervolg! ----------------------------------------- 't Fotoraadsel is precies moeilijk?... Straks een grotere foto!
Deze week mailde Pascal Vyncke, de grondlegger van 't Seniorennet, me om te vragen of hij een namiddag mocht komen fotograferen omdat hij enkele foto's van muziekinstrumenten nodig had. In de voormiddag kregen we het bezoek van de gitarist van Elvis, en dat was niet zo'n prettige ervaring zoals jullie reeds konden lezen. Maar de namiddag samen met Pascal was zalig.
Ik had Pascal nog nooit ontmoet maar hij bleek helemaal de man te zijn die hij er uit ziet. Beleefd, ietwat timide, vriendelijk en meer dan bescheiden over wat hij allemaal al verwezenlijkt heeft op zijn prille leeftijd van 22 jaar. Hij heeft in een mum van tijd onze "accoustic room" omgetoverd in een fotostudio en daar heeft hij heel de namiddag instrumenten zitten - en vooral liggen - fotograferen. Ik sleepte ondertussen de meest vreemdsoortige instrumentjes voor hem aan. Héérlijk! In de loop van volgende dagen laat ik jullie wat foto's van "Pascal in aktie" zien! Maar eerst moest ik de ellende van deze week zien te verwerken. En zoals jullie weten, kan ik zoiets het beste relativeren door er een Irma-stripke van te maken. Zo resulteert al de miserie toch nog in iets leuks!
Het zal deze keer jammergenoeg alleen echt volledig te begrijpen zijn voor de lezers die mijn rampzalige avonturen deze week op mijn blog gevolgd hebben vrees ik...
Om de schade verder te beperken heb ik Irma dan maar met haar kater in bed gestopt, zodat Pascal en ik "als volwassen mensen onder mekaar" verder konden praten...
Bedankt François dat ik uw foto's mocht gebruiken, anders had ik deze strip niet kunnen maken! In de loop van de week de beloofde foto's van "fotograaf Pascal in aktie", een reisverhaaltje, en een vervolg van de "Irma bij de groothandel"-strip!
Ik zet deze foto van Hanuman er even bij, want telkens ik macro-opnamen maak voor mijn fotoraadsels, en ergens op mijn buik lig, dan begint hij met 't koordje van mijn fotoapparaat te spelen. Vandaag resulteerde dit in deze leuke opname! Het gras tussen zijn tanden komt omdat hij telkens het koordje uit de gazon opraapt...
Veel succes maar nog veel meer plezier met 't fotoraadsel! Ik wens jullie een zalig zonnige zondag en een heel toffe week! En mezelf een prettigere week als de vorige Nogmaals bedankt voor de toffe mails en reacties die ik van jullie mocht ontvangen! ----------------- Het fotoraadsel is deze week als eerste opgelost door De Luk!!!
Deze week is al ellendig genoeg geweest dus toch nog rap even iets grappigs! Ik beantwoorde daarstraks een mail van iemand en wou eindigen met de woorden : "Och, binnenkort komt er rust. Nog ...... werkdagen en de miserie is gedaan". Omdat ik niet meer juist wist hoeveel dagen we nog open blijven ging ik rap even kijken naar mijn papieren Ikea-lintmeterke waar ik elke dag een centimeter afscheur... Maar 't verfrommelde ding bleek verdwenen! Het hing niet meer aan mijn kast.... Overal gezocht, maar nergens gevonden. Lang heb ik niet moeten nadenken... sinds een week heb ik terug een kuisvrouw. Een schat van een mens en een heel goede. Maar ze is dus duidelijk wel héél grondig als ze opruimt Aangezien mijn aftel-meterke nu verdwenen is... mag ik dan niet onmiddelijk op pensioen?... Wat denkt ge?... Das nu toch echt een goede reden... En vanaf morgen terug plezante dingen op mijn blog! We beginnen met een Irma-strip over de avonturen van vorige week en een nieuw fotoraadsel!
Mannekes, mannekes, ge gaat het niet geloven, maar wat ik nu toch weer meemaak wil ik jullie toch écht niet onthouden. Het is tè hilarisch!!! Zoals ge deze week kon lezen hebben sommige "sterren en hun entourage" zich hier niet van hun beste kant laten zien... Hier nog een vervolgske van deze soap!... Hou uw buik maar al vast want ge gaat lachen
Aangezien ik dus de euvele moed had gehad om Pascal Vyncke aan James Burton voor te stellen toen ze hier beiden in onze winkel waren (omdat mijn gezond verstand dat heel gepast vond : Pascal met zijn nieuw seniorennet-magazine in contact brengen met een actieve en bekende senior...) is "de organisator, Mister 1000-Volt" 's avond zwaar gestraft door James Burton himself.
De "grote ster" was zó boos door dit voorval dat hij nog dezelfde avond met zijn andere muzikanten overleg heeft gepleegd en ze hebben "de organisator" terstond gedwongen om nog een extra contract laten ondertekenen... (En die sukkelaar had al zoveel contractjes moeten ondertekenen, zodat James en Co er toch overal maar bij elke publieke verschijning als supermensen uitkomen...) Ge gelooft het nooit : een clausule waarbij de organisator voor elk interview "vooraf een schriftelijke toelating aan AL de andere leden van de groep moet vragen"!!!
En dat allemaal omdat ik ons aller Pascal had durven voorstellen aan hem... Ik heb nu bijna al medelijden met "Mister 1000 Volt, de kortgeslotene"...
James Burton mag er dan misschien uitzien als een lieve bompa, maar oh maar, zijn "sterrenstatus" is er zeker niet minder op geworden... Ik denk zelfs dat hij geen confectie-hemden meer kan kopen. Hij heeft beslist een speciale kleermaker in dienst om kleren te maken die rond zijn enorme nek passen. Benieuwd welk contract, met hoeveel clausules, hij zijn kleermaker heeft laten ondertekenen En dan te bedenken dat ik altijd heb gedacht dat mensen door ouder te worden milder en gemoedelijker werden... Jawadde, wat een vergissing toch weer.
Amai, en over een paar weken word ik ook "senior"... Benieuwd of ik dan ook zo'n ambetante, moeilijke, lastige trien ga worden. Waarschijnlijk wel. Want ik heb de laatste week mijn klauwen voelen groeien en mijn tanden zijn ook al zichtbaar langer geworden
Leuk wel, de volgende keer als we een Elvis plaat horen, weten we nu wat een "super-ego's" zijn muzikanten zijn. Ik heb trouwens nog een plezant verhaal over de tekstschrijver van Elvis zaliger. Dat schrijf ik volgende week wel eens uit want dat is ook zowel zielig als hilarisch. Met al dit zijn mijn Irma-strips en reisverhalen er totaal bij ingeschoten. Maar daar werk ik zondag wel wat aan zodat jullie volgende week terug "normale" dingen kunnen lezen over "normale" mensen. Want geef toe : Irma is toch veel "normaler" dan James Burton...
Een dunschiller, een "patatmeske", een aspergeschiller, een "peekes-krabbberke", een "keukenschraperke", ... allemaal goed voor mijn part! Maar géén geweer Sjoeke, nee ,dat kan ik echt niet goed rekenen. Als ge nu nog moordwapen had gezegd had ik het nog in overweging genomen
De aardappelschillers van mijn blogvriendenkring zijn :
Lilith, Kathleen, Sha-jongen, Ritje, Vifke, Luk, Chrisje, Mare, Wim, Francois, Nand, Steven, Geert, Luc, Nilleke, Jan, Fernanda, Jenny, Cooltje, Mieke R., Vera, Ryntje, Lou, Dolfijn, Ann, Ron, Viva, Maria, Redpoppy, Klaproosje, Ann, Andromeda en Yvette!
Ofwel zijn de anderen rijst-eters, fritkotjes-fanaten, of mensen met gebrek aan tijd die zoals ik de laatste maanden, "zakskespuree" gebruiken. Dus ik neem dit mesje momenteel niet vaak ter hand. Een zakske puree openen gaat zoveel beter met een schaarke in plaats van met een patatschillerke
Een bewerking van een foto van een verdronken insektje in 't waterpotje van onze poezen...
Deze foto drukt het best uit hoe ik me na deze ellendige week voel : klein, nietig, machteloos, misleid en verdrinkend in een wereld van bedrog en onbegrip.
Ja hoor... Ook de "Gazet van Antwerpen" en "Het Laatste Nieuws" zijn er in geslaagd de waarheid "enigszins" "aan te passen"... Ook hier wordt de gitaar zogezegd geschonken door de barmhartige James Burton, en de oneindige goedheid van de concertorganisator, en verdwijnen wij weer in 't verdomhoekje. Het klinkt toch zóveel beter dat een beroemdheid in zijn zak tast om een kado te geven dan een simpel winkeliertje...
Dus hier even de eenvoudige waarheid :
De concertorganisator (Mister 1000 Volt, die met zijn "kortsluitingen", uit mijn vorig bericht) contacteerde ons enkele maanden geleden omdat hij een winkelier zocht die bereid was om gratis een goedkope Epiphone gitaar (een kopie van de echte Elvis-gitaar) ter beschikking te stellen voor Michiel. Wij hebben toegezegd omdat we vonden dat Michiel door zijn gezondheidsproblemen zeker de moeite waard was om hem dat plezier te doen - temeer omdat de jongen dan ook weer de kans kreeg om zijn idool James Burton te ontmoeten - en ook om onze winkel voor de laatste maal van zijn bestaan op een fijne manier in de kijker te zetten. We vonden dit een mooi einde van onze carrière.
De betreffende gitaar is ook niet, zoals geschreven wordt, een "peperduur" exemplaar. Het is helemaal geen Gibson, ze is van het ondermerk Epiphone. Zij het wel een perfekte kopie van Elvis zijn gitaar. Het is een relatief goedkope gitaar ze kost ocharme 400 euro. Indien ze ons gevraagd hadden om een echte Gibson gratis weg te geven hadden we nooit op hun voorstel kunnen ingaan, dat had veel te duur geweest. Om alle misverstanden uit te sluiten. Michiel kent álles - tot en met de schoenmaat - van zijn geliefde Elvis dus die kent ook perfect het verschil tussen een Gibson en een Epiphone, dus het is niet dat hij de dupe is van dit alles.
De gitaar van Michiel is dus niet geschonken door James Burton, noch door de concertorganisator, noch door de Elvis fanclub. Dat is allemaal maar schijn zodat zij er beter uit zouden komen. De factuur zit hier gewoon in onze klasseur. Betaald door ons. Maar dat neemt niet weg dat de gitaar nog altijd met evenveel liefde aan Michiel gegeven is en dat we hopen dat hij er dolgelukkig mee zal zijn! Dát is voor ons de beloning. En laat de pers er maar van maken wat ze willen. Maar ik vond dat ik dit toch even moest schrijven. De waarheid heeft ook zijn rechten.
Met dank aan de concertorganisator om ons hier zo glad in te luizen. Geen wonder dat de echt grote muziekwinkels hier niet ingetrapt zijn. Hierbij besluit ik heel 't gedoe als... "kortgesloten". Morgen houden we ons hier terug bezig met leukere dingen. Zoals de oplossing van 't fotoraadsel en enkele foto's van Pascal!
Net een tip gekregen van Lange Lou! Het filmpje van het avondnieuws van RTV is te bekijken op hun website : http://www.rtv.be/online_kempen.html Merci Louke! Ge zijt toch altijd nog iets slimmer dan ik hé
Maar geloof niet alles wat ge ziet... zoals steeds op TV of in de kranten
Zoals ge merkt komen Paul en ik in 't filmpje amper voor. Ik vind het niet erg tof van RTV dat ze ons volledig uit de film weggeknipt hebben. Noch dat ze niet eens de naam van onze winkel noemen. Wij hebben zélf de gitaar betaald die we aan de jongen kado gaven, James Burton mocht ze gewoon overhandigen om het voor Michiel nog toffer te maken, maar desalniettemin lijkt het op TV alsof wij er totaal niks mee te maken hebben... Wij blijken nog minder interessant dan onze half dode kamerplant. Kijk gewoon al maar naar 't begin van hun filmke : Paul overhandigt de gitaar aan James, maar Paul blijft onzichtbaar. Het lijkt wel of James die gitaar aangereikt krijgt van een onzichtbare engel uit een wolkske! Als we toch onzichtbaar moeten zijn waarom hebben ze dan de moeite genomen om ons beiden te interviewen? Als tijdverdrijf? Echt heel eerlijk vind ik deze manier van monteren toch niet.
De cameraman maakt zijn opstelling.
Pascal Vyncke - ja ons aller Pascal!!! - had mij deze week gevraagd of hij eens foto's van muziekinstrumenten mocht komen maken omdat hij die nodig had voor een project. Ik had hem gezegd om eventueel donderdag te komen zodat hij misschien een interview kon afnemen van James Burton. Dat leek me leuk voor Pascal's nieuwe tijdschrift : een gesprek met een 68-jarige super-actieve senior!
Om half elf was Pascal al aanwezig en de nieuwsploeg van RTV ook. Aangezien er toch nog moest gewacht worden op onze voorname gast vroeg ik of de reporters niet eerst even met Pascal wilden praten over de lancering van zijn nieuw magazine, waarop ik botweg het antwoord kreeg : "Oh nee, dat doen wij niet. Wij zijn gekomen voor James Burton, en wij doen maar 1 item per keer." En dat was het dan. Stel u voor dat wij ook zo ons werk zouden doen!!! Er komt iemand binnen om nieuwe snaren op zijn gitaar te laten zetten en wij antwoorden hem ijskoud : "Ah nee, dat doen wij niet. Wij zetten er maar één tegelijk op."
Toen James aan kwam begon Michiel te stralen! Hij kende James reeds van in Amerika waar hij dankzij de fanclub Graceland had mogen bezoeken.
James met Michiel en zijn ouders.
James test de gitaar alvorens ze aan Michiel te overhandigen. En ja, toch wel, het is net dezelfde als die waarop Elvis destijds speelde!
James geeft de gitaar aan Michiel...
... die spontaan begint te stralen als een zonneke!
James speelde dan ook nog een liedje voor hem op zijn gitaar...
ondertussen belegerd door een regiment camera's ... Van achter de plant sta ik ook stiekum een fototje te nemen met mijn klein T1-tje
De overhandiging van de gitaar was heel tof. De oprechte vreugde straalde van Michiel en zijn ouders hun gezichten. Zijn ma en pa waren dolgelukkig dat hun zoon dit nog allemaal had kunnen zien voor hij binnen afzienbare tijd waarschijnlijk volledig blind zal worden. Ik wens uit 't diepste van mijn hart dat de jongen nog heel lang naar zijn gitaar mag kijken die hij gaat koesteren in een glazen kastje.
Na de overhandiging van de echte Elvis-gitaar aan de lieve en dolgelukkige Michiel, moest onze technicus de gitaar van James Burton even afstellen. Aangezien dat een kwartiertje ging duren zag ik mijn kans schoon om Pascal aan James voor te stellen voor een gesprekje.
Pascal en ik met James.
Ik was nog geen drie zinnen ver of de manager kwam tussen ons in staan, onderbrak me, voerde James af, en berispte mij : "Dat was níet afgesproken! Hier mag over niets anders dan James en Michiel gepraat worden. Als u dat had gewild dan had u dat maar eerst met onze organisatie moeten "kortsluiten"! Zelfs toen ik zei dat ik pas van vannacht wist dat Pascal vandaag aanwezig ging zijn, was er nog geen lievemoederen aan. Het mocht níet. Want het was "niet op voorhand kortgesloten met de organisatie".
En daar stond ik. Bij mensen die zinnen gebruiken als "iets kortsluiten" heb ik altijd zin om hun vingers in een stopkontakt te steken zodat ze zelf even een kortsluiting aan de lijve ondervinden en hun hersenen misschien terug op de juiste plaats terecht komen. Gesteld dat ze die bezitten.
Toen vroeg ik of François - die er ook bij was om foto's te nemen voor een reeks die hij aan 't maken is over imitatie-Elvissen in België - even met James op de foto mocht. François had per ongeluk een magazine van een andere Elvis-fanclub in zijn hand en dat werd onmiddelijk uit zijn hand gerukt want "dat is van 'de concurrentie'!!! en dat mag zeker niet op een foto!"
Jongens, jongens, jongens, in wat voor een tijd leven wij toch? Waar is de spontaniteit naar toe?... Wat een triestige figuren lopen er tegenwoordig toch rond...
Wat zitten ze ons trouwens via de media toch allemaal wijs te maken dat maar "halve", of zelfs misschien niet eens, waarheden zijn? Wat voeren kranten en TV ons toch voor schijnvoorstellingen... Ik was er echt mottig van. Gelukkig hebben François en Pascal deze toestanden al dikwijls meegemaakt en bleven zij daar zeer koelbloedig en rustig onder. Ik daarentegen heb echt het alleronderste uit mijn "diplomatieke ziel" moeten krabben om daar niet zelf een "kortsluitingske" te veroorzaken!
RTV interviewt een zenuwachtige, maar dappere Michiel.
Origineel was afgesproken dat James Burton zijn handtekening op de gitaar die we de jongen schonken ging plaatsen. Op het laatste moment werd ook dát nog afgeblazen onder het mom van "zoiets weigert James nog te doen want er zijn al te veel van de gitaren die door hem gesigneerd zijn voor veel geld verder verkocht." OK. Alle begrip daarvoor, maar beloof het dan ook niet eerst. Ik dacht trouwens toch dat dat op voorhand met "de organisatie" "kortgesloten" was? Maar misschien geldt iets "kortsluiten" maar voor één partij van een overeenkomst... Ja, ge weet, ik ben in die mannekes hun "New-Speak" niet zo thuis nietwaar.
Gelukkig was James wel zo lief om een handtekening op Michiels T-shirt te zetten! De jongen was de koning te rijk en het kledingsstuk ging hij nooit meer dragen maar netjes ophangen in zijn kamer.
James geeft zijn gitaar aan Steward om haar laten af te stellen want hij moest 's avonds in Nederland optreden.
Steward was heel blij dat hij James' gitaar mocht vasthouden... maar toen hij er aan moest beginnen werken kreeg hij toch wel kippevel... Steward kreeg voor het afstellen van zijn gitaar een handtekening op een oude LP die hij al jaren koesterde, dus die was ook gelukkig.
En James was heel blij met zijn goed afgestelde gitaar! Hij leerde Steward en Paul spontaan enkele gitaarkneepjes!
Een zeer emotionele Michiel en zijn mama.
Michiel heel trots met zijn gitaar op zijn rug. Op de achtergrond zie je, discreet als altijd, Pascal staan.
De ouders en Michiel en wij gaan Vip-tickets voor het optreden toegestuurd krijgen. Ik had graag een extra kaart gehad om aan Ritje te geven. Dat is een Elvis-fan in hart en nieren en omdat ze zo droef is over haar overleden poes had ik me voorgenomen dat te regelen om haar toch een beetje afleiding te bezorgen. Overbodig er bij te vertellen dat dat ook niet mocht zijn natuurlijk... Ah ja, want dat was ook niet "op voorhand met 'de organisatie' kortgesloten" waarschijnlijk.
Toen ik tijdens een rustig momentje gezellig wat met James over zijn kinderen stond te praten, stond de electricien - sorry, de manager - me vanuit de achtergrond als een havik in de gaten te houden zodat ik toch zeker geen verkeerde vragen zou stellen! Stel u voor, misschien wel over dingen waarover niets kortgesloten was... Hilarisch gewoon!
Weet ge, ik ben voor verschillende aspecten blij dat ik met de winkel kan stoppen, en dit is was er weer zo eentje van.
De rest van de namiddag was gelukkig wél heel stressloos en fijn. We hebben Pascal de accoustic room tot zijn beschikking gesteld om die om te bouwen tot fotostudio en ik heb de gekste instrumentjes bovengehaald zodanig dat hij tot 8 uur 's avonds in de weer is geweest met alles te fotograferen wat hij nodig had voor zijn project. Pascal is een zalige kerel! Echt iemand die is zoals hij er uit ziet. Een mens. En geen poppetje van plastic. Een verademing in deze wereld... Morgen laat ik er foto's van zien.
'k Ben trouwens eens benieuwd wat er morgen in de kranten gaat staan... Ik hou mijn hart al vast...
Alleszins, François, bedankt dat ik uw foto's mag gebruiken want om zelf te fotograferen had ik vandaag geen tijd!
Maar alvast ere wie ere toekomt : objectieve en waarheidsgetrouwe info stond op Thals FM 105.7. De website van de regionale radiozender :
Elvis-fan Michiel krijgt gitaar van James Burton in de Limit
De 17-jarige Elvis-fan Michiel Stroobans uit Heverlee mag zich de trotse eigenaar noemen van een zwarte Dove Elvis-folkgitaar.
Hij kreeg het bijzonder instrument uit handen van de 68-jarige James Burton in de Limit. De ex-orkestleider en lead-gitarist van Elvis is op tournee in Europa en was ontroerd door het emotioneel verhaal van Michiel.
Michiel werd half verlamd geboren en lijdt aan een erfelijke oogziekte die hem op korte termijn blind maakt.
De overhandiging van de gitaar vond donderdagochtend om 11 uur plaats in de Limit op het Kerkplein 7.
Ook Pascal Vyncke (bruine jack en fotoapparaat), de starter van 't Seniorennet was aanwezig. Hij lanceert deze week een nieuw tijdschrift voor de senioren.
Limit stopt: totale uitverkoop
Paul Schoors & Liliane van de Limit stoppen met de muziekwinkel definitief op 1 december. Ze blijven er wel wonen. Er komt geen nieuwe handelszaak in het pand.
Foto's: Liliane & Paul Schoors/Limit/ThalsFM.
Gepost door: guy op: 20/09/2007 om 17:16
Voilà. Dit was het relaas van deze ochtend. Het moest me even van 't hart. "Klinkt het niet dan botst het"... En veroorzaakt het hier en daar maar een "kortsluitingske". Maar één ding weet ik zeker : míj gaan ze na mijn laatste schrijfsels nooit bij geen enkele gazet van heel Vlaanderen nog als journalist aannemen!
Dit artikel verscheen over Michiel in april het magazine "Joepie"
Komaan! Nu is 't toch niet moeilijk meer! Ge hebt het waarschijnlijk, als goede Belg, dagelijks in uw handen! Ik niet de laatste weken. Ik gebruik een schaartje...
Lilith, Kathleen, Sha-jongen, Ritje, Vifke, Luk, Chrisje, Mare, Wim, Francois, Nand, Steven, Geert, Luc, Nilleke, Jan, Fernanda, Jenny, Cooltje, Mieke R., Vera en Ryntje weten het al. Maar voor diegenen die het nog niet kunnen vinden zal ik morgen eens een foto van de achterzijde van het voorwerp laten zien!
Vandaag was James Burton bij ons bezoek. Deze 68-jarige man was destijds de gitarist van Elvis Presley en de Everly Brothers.
Er was nogal wat pers aanwezig, dus morgen zien jullie 't misschien in de krant. Wie RTV kan ontvangen kan alvast vanavond eens kijken, er komt een item van in hun nieuws... De anderen krijgen later op mijn blog het verslag te zien en te lezen. En... er was vandaag nóg een "mystery guest" aanwezig... Iemand die de seniorennetters nog vééééééééééééééééééél nauwer aan 't hart ligt... Zo rap ik de tijd heb komen jullie er alles over te weten!
Lieve vrienden, een van ons heeft het vandaag heel erg moeilijk. Ritje heeft gisterenavond onverwacht haar poes moeten afgeven. Ze kan nu elk woordje van troost gebruiken... Ga misschien eens even langs haar blogje, er staat zo'n mooi gedicht op.
In de gezinnen van Lilith, Kathleen, Sha-jongen, Ritje, Vifke, Luk, Chrisje, Mare, Wim, Francois, Nand, Steven, Geert, Luc, Nilleke, Jan, Fernanda, Jenny, Cooltje, Mieke R. en Vera weet ik ondertussen al hoe 't er aan toe gaat!
En wat is "de vrouw die kuisen haat" hier aan 't doen? Inderdaad, tot een gat in de nacht haar winkel aan 't stofzuigen. En waarom? Omdat hij vuil is. Ja, maar daarom zou ik hem nog niet kuisen! Maar morgen verwachten we hoog bezoek...
Er komt een Amerikaanse gitarist naar ons (met een bepaalde reden waarover jullie morgen meer zullen lezen) die gespeeld heeft met enkele van de grootste muzikanten ter wereld... Ik ben er haast zeker van dat er niemand onder ons is - zowel jong als oud - die in zijn leven nog niet gedanst - gerockt of geslowd - heeft op zijn muziek... De meesten zullen zelfs platen of cd's van hem in huis hebben... Dus voor zo'n man moet ge al eens stofzuigen en de champagne-glazen uitwassen nietwaar
De man is nu rond de zeventig en samen met enkele andere zeer gekende muzikanten (eveneens uit die leeftijdsgroep!!!) is hij nu op tournee in Europa... Op 30 september treden ze op in de Elisabethzaal in Antwerpen. Die nu al lang volledig uitverkocht is! Voor volgend jaar zoeken ze alvast een veel grotere zaal.
Rara, wie is deze gitarist en met welke twee muzikale grootheden heeft hij vroeger gespeeld??? Jullie mogen raden, maar morgen krijgen julllie het antwoord al. Hopelijk met fotootjes, want de pers komt ook. En nu ga ik mijn was ophangen, want ik weet zéker dat ik deze keer de knop heb ingedrukt!
(De draad kwijt? De drie voorgaande afleveringen vinden jullie door in de linkermarge van mijn blog te klikken op "Irma bij de groothandel". Net boven de foto van Irma.)
Aflevering 4 : Irma is haar ondankbare taak als GPS ondertussen grondig beu...
21
22
23
24
25
26
In de volgende aflevering geraken we eindelijk ter plaatse... Maar of Irma zich daar een beetje gaat gedragen is nog maar de vraag natuurlijk...
Momenteel is er toch niet veel tijd voor uitjes of vakantie, dus probeer ik hier thuis maar af en toe een beestje te fotograferen. Deze prachtige vlieg zat zondag op de muur te zonnen. Ik denk dat het nog een jong dier is omdat haar achterste vleugels nog omgekruld en een beetje verfrommeld zijn... Ofwel was ze die ochtend vergeten haar vleugels te strijken. Dat kan ook natuurlijk. Oh, wat een hoopgevend idee! Als ik hier dan met mijn ongestreken T-shirt door de winkel loop denken de mensen misschien ook dat ik nog jong ben? Of... dat ik pas uit mijn nest kom...
Gisteren werd op TV, tijdens het programma De Zevende Dag, een item gewijd aan het nieuwe project van Pascal Vyncke : Senioren-TV.
Mijn echtgenoot had het stukje op video opgenomen omdat hij dacht dat me dat wel zou interesseren.
Daarnet heb ik het even bekeken. Mijn haren gingen stijf rechtop staan van de denigrerende, betuttelende wijze waarop de interviewster de argeloze Pascal behandelde.
Op Senioren-TV blijken al een 50-tal filmpjes te staan, die senioren gratis kunnen bekijken. Deze filmpjes zijn bedoeld om zijn nieuwe project te lanceren. Sommigen gaan over het snoeien van planten, het steken van nieuwe veters in schoenen, eerste hulp bij ongevallen, kortom allemaal zeer uiteenlopende zaken, sommigen raken meer de interessesfeer van 50-ers, sommigen zijn meer geschikt voor 80-ers.
Zoals het hoort dus. Voor elk wat wils.
De makers van het programma vonden het echter nodig om aan het begin van het interview met Pascal een van zijn promotie-filmpjes te laten zien. Het ging over een senior, Marcelleke, die vrolijk in zijn onderhemdje zijn vrije tijd doorbracht met sporten en cafébezoek. Het is hoogstwaarschijnlijk een van de minst geslaagde filmpjes uit de eerste 50 die op t net gezet zijn.
De interviewster trachtte Pascal te laten zeggen dat het filmje toch écht wel sarcastisch bedoeld moest zijn want dat senioren toch niet écht zo (debiel, achterlijk, idioot, stompzinnig????) kunnen zijn
Onzin. Er zijn evenveel soorten van senioren als er soorten bloemen zijn. En voor elke soort moet er een plaats onder de zon zijn.
Daarna volgde er een filmpje over het vervangen van schoenveters. Gewone veters vervangen door elastieken, zodanig dat de senior later minder moeilijkheden heeft om zijn schoenen aan te trekken. Heel lovenswaardig, want vele oudere mensen hebben daar problemen mee.
Maar ook over dat filmpje vond de interviewster het nodig om belachelijke opmerkingen te maken.
Ik vraag mij op zon moment af : Heeft zon vrouw dan zelf geen bomma's of bompa's die hier probemen mee hebben? En gaat ze die mensen dan ook uitlachen?
Ze kon het ook niet laten om Pascal monkelend te beschrijven als "een jong ventje met toch wel héél grote idealen. Dat ís hij ook. En wat is daar verkeerd mee?
Die jongen is op zijn 15de met Seniorennet gestart. Een succesnummer! Daarna heeft hij twee bestsellers geschreven en nu begint hij met Senioren-TV. Ik denk dat dat toch echt wel flinke prestaties zijn voor zon jonge kerel die het nodige respect verdienen?
Maar nee. Er is tegenwoordig een generatie van 30-ers aan de macht die alle respect voor jongeren (zoals Pascal) en voor ouderen kompleet achterhaald vinden.
Echt oude mensen, die sukkelen met eventueel voor ons "eenvoudige" zaken, schijnen in hun ogen buitenaardse wezens te zijn die we best zo snel mogelijk ergens opbergen in een tehuis.
Jonge mensen met ideeën, die hun gedachten niet naar voren kunnen, of willen, brengen in het nieuwe 30-ers jargon - doorspekt met wazige termen als target, incentives, counselling en meer van die onzin - maar die op een gezonde, simpele verstaanbare manier praten worden betutteld en als naïef en dom afgeschreven.
Wie niet op hun niveau praat telt niet mee.
Ik vind dit een vertoon van walgelijke arrogantie. Want uiteindelijk, de interviewster was een flinke dertiger. Hoe lang heeft zij al een carrière? Ook al 7 jaar, zoals Pascal Vincke? Of misschien korter? Omdat ze veel langer gestudeerd heeft om al de moeilijke termen te leren waarmee ze later haar gasten om de oren kan slaan? Of vergt het tegenwoordig vele jaren van studie om een denigrerende attitude aan te kweken om uw ondervraagden zich heel kleintjes te laten voelen waardoor ze in een hoekje kruipen waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is, en de interviewer ze daar dan doodleuk verder kan afmaken?
Gaat interviewen er niet in de eerste plaats om om iets meer te weten te komen over mensen en hun project? Moet ge uw gasten daarom niet eerst gerust stellen, en hun dan ondervragen op een manier die het best bij de gast in kwestie past? Is zoiets niet gewoon vakkennis? Gewoon beleefdheid zelfs? Of heb ik helemaal niks van hedendaagse journalistiek begrepen?
Trouwens ik zie dit walgelijke gedrag hoe langer hoe meer opduiken de laatste jaren. Helemaal niet alleen in het geval van het interview met Pascal. Het lijkt wel alsof journalisten op voorhand plannen hoe slecht ze iemand gaan laten overkomen en zich daar dan volledig op toeleggen. Objectiviteit en openheid, de grondslag van journalisme, is dikwijls vèr zoek.
Pascal is er in geslaagd in enkele jaren tijd de senioren (ook de echt oudere, zie maar naar mijn bericht van enkele dagen geleden over "Moederke Melanie", de 80-er die nu haar eerste toetsen op haar laptop leert aanslaan) aan de computer te krijgen.
Voor mensen die om allerlei redenen niet meer buiten kunnen komen heeft hij een nieuw venster in hun huis gemaakt waardoor ze toch weer actief aan de wereld kunnen meewerken. Hij heeft mensen hun eenzaamheid doorbroken. Hij zorgt er nu met zijn nuttige tips op zijn Senioren-TV misschien zelfs voor dat oudere mensen langer in hun huis kunnen blijven wonen doordat ze zichzelf langer zonder hulp kunnen redden. Op die manier zorgt hij er ook nog voor dat het kostenplaatje van de bejaardenzorg gedrukt wordt. Dus de belastingsbetaler wordt er ook nog beter van.
En ja, misschien maakt Pascal wel enkele beginnersfouten. Wie maakt die niet? Moet iemand daarop afgerekend worden? Volgens mij niet.
Het is geweldig dat er zoiets als t Seniorennet bestaat, waarop mensen die slecht kunnen schrijven, door ouderdom of een gebrek aan opleiding in hun jeugd, nu eindelijk tóch durven te schrijven. Mèt fouten. Ze zijn hier niet meer beschaamd over. Godzijdank zijn we eindelijk zo ver gekomen!
Ik vind het dan ook vreselijk om zon mooie evolutie door een interviewster belachelijk gemaakt te zien worden, door haar betuttelende en neerbuigende houding die gewoon ontspruit uit haar eigen kortzichtigheid en onbegrip. Misschien zelfs gebrek aan interesse voor het onderwerp, een tekort aan voorbereiding, of geen vakkennis.
Maar we wanhopen niet. Er lopen echt nog wel andere mensen op deze wereld rond dan dat selecte clubje van de New-Speak 30-ers die momenteel in de media aan de touwtjes trekken. Véél boeiendere mensen om mee om te gaan trouwens. Want met hen kunt ge tenminste nog op een normale manier praten. Mensen met respect voor hun gesprekspartner. Mensen die weliswaar een eigen mening hebben, maar daar op een beleefde manier voor uitkomen zonder de andere als een "tegenstander" te zien die verbaal moet overwonnen worden.
Met mijn excuses aan alle toffe "30-ers". Want ik ken er ook genoeg die zich nog als normale mensen gedragen. Maar toch, er is op dit moment een zekere tendens aanwezig in die leeftijdsgroep die denkt dat ze ons kunnen overbluffen met hun "marketing-termpjes". En dat gaan we niet laten gebeuren. Noch de oudjes, noch de jongeren.
Voor een goed begrip, ik word pas over drie weken 50. Dus ik moet nog een paar nachtjes slapen om tot Pascals doelgroep te behoren. Maar dat neemt niet weg dat ik wel vind dat ik het recht heb om het op te nemen voor elke - jonge of oudere - mens die zich misschien niet perfect kan uitdrukken, of die een goed idee niet naar voor kan brengen, in de momenteel zo in de mode zijnde "marketingtermen", of met een plastic smile op zijn gezicht.
Pascal, moest je dit lezen, ga voort met je schitterende werk! Maak beginnersfouten zoals iedereen. Alleen uit onze fouten kunnen we leren.
En let vooral niet op de dt-fouten die in mijn artikel wel weer rijkelijk aanwezig zullen zijn
En... beste blogmaatjes, laat ons ook vooral niet vergeten dat we mekaar waarschijnlijk nooit hadden leren kennen zonder Pascal Vyncke...
Straks een grotere foto! 
Overal gezocht, maar nergens gevonden.
Elvis-fan Michiel krijgt gitaar van James Burton in de Limit
Als ik hier dan met mijn ongestreken T-shirt door de winkel loop denken de mensen misschien ook dat ik nog jong ben? 
