"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
In de gezinnen van Lilith, Kathleen, Sha-jongen, Ritje, Vifke, Luk, Chrisje, Mare, Wim, Francois, Nand, Steven, Geert, Luc, Nilleke, Jan, Fernanda, Jenny, Cooltje, Mieke R. en Vera weet ik ondertussen al hoe 't er aan toe gaat!
En wat is "de vrouw die kuisen haat" hier aan 't doen? Inderdaad, tot een gat in de nacht haar winkel aan 't stofzuigen. En waarom? Omdat hij vuil is. Ja, maar daarom zou ik hem nog niet kuisen! Maar morgen verwachten we hoog bezoek...
Er komt een Amerikaanse gitarist naar ons (met een bepaalde reden waarover jullie morgen meer zullen lezen) die gespeeld heeft met enkele van de grootste muzikanten ter wereld... Ik ben er haast zeker van dat er niemand onder ons is - zowel jong als oud - die in zijn leven nog niet gedanst - gerockt of geslowd - heeft op zijn muziek... De meesten zullen zelfs platen of cd's van hem in huis hebben... Dus voor zo'n man moet ge al eens stofzuigen en de champagne-glazen uitwassen nietwaar
De man is nu rond de zeventig en samen met enkele andere zeer gekende muzikanten (eveneens uit die leeftijdsgroep!!!) is hij nu op tournee in Europa... Op 30 september treden ze op in de Elisabethzaal in Antwerpen. Die nu al lang volledig uitverkocht is! Voor volgend jaar zoeken ze alvast een veel grotere zaal.
Rara, wie is deze gitarist en met welke twee muzikale grootheden heeft hij vroeger gespeeld??? Jullie mogen raden, maar morgen krijgen julllie het antwoord al. Hopelijk met fotootjes, want de pers komt ook. En nu ga ik mijn was ophangen, want ik weet zéker dat ik deze keer de knop heb ingedrukt!
(De draad kwijt? De drie voorgaande afleveringen vinden jullie door in de linkermarge van mijn blog te klikken op "Irma bij de groothandel". Net boven de foto van Irma.)
Aflevering 4 : Irma is haar ondankbare taak als GPS ondertussen grondig beu...
21
22
23
24
25
26
In de volgende aflevering geraken we eindelijk ter plaatse... Maar of Irma zich daar een beetje gaat gedragen is nog maar de vraag natuurlijk...
Momenteel is er toch niet veel tijd voor uitjes of vakantie, dus probeer ik hier thuis maar af en toe een beestje te fotograferen. Deze prachtige vlieg zat zondag op de muur te zonnen. Ik denk dat het nog een jong dier is omdat haar achterste vleugels nog omgekruld en een beetje verfrommeld zijn... Ofwel was ze die ochtend vergeten haar vleugels te strijken. Dat kan ook natuurlijk. Oh, wat een hoopgevend idee! Als ik hier dan met mijn ongestreken T-shirt door de winkel loop denken de mensen misschien ook dat ik nog jong ben? Of... dat ik pas uit mijn nest kom...
Gisteren werd op TV, tijdens het programma De Zevende Dag, een item gewijd aan het nieuwe project van Pascal Vyncke : Senioren-TV.
Mijn echtgenoot had het stukje op video opgenomen omdat hij dacht dat me dat wel zou interesseren.
Daarnet heb ik het even bekeken. Mijn haren gingen stijf rechtop staan van de denigrerende, betuttelende wijze waarop de interviewster de argeloze Pascal behandelde.
Op Senioren-TV blijken al een 50-tal filmpjes te staan, die senioren gratis kunnen bekijken. Deze filmpjes zijn bedoeld om zijn nieuwe project te lanceren. Sommigen gaan over het snoeien van planten, het steken van nieuwe veters in schoenen, eerste hulp bij ongevallen, kortom allemaal zeer uiteenlopende zaken, sommigen raken meer de interessesfeer van 50-ers, sommigen zijn meer geschikt voor 80-ers.
Zoals het hoort dus. Voor elk wat wils.
De makers van het programma vonden het echter nodig om aan het begin van het interview met Pascal een van zijn promotie-filmpjes te laten zien. Het ging over een senior, Marcelleke, die vrolijk in zijn onderhemdje zijn vrije tijd doorbracht met sporten en cafébezoek. Het is hoogstwaarschijnlijk een van de minst geslaagde filmpjes uit de eerste 50 die op t net gezet zijn.
De interviewster trachtte Pascal te laten zeggen dat het filmje toch écht wel sarcastisch bedoeld moest zijn want dat senioren toch niet écht zo (debiel, achterlijk, idioot, stompzinnig????) kunnen zijn
Onzin. Er zijn evenveel soorten van senioren als er soorten bloemen zijn. En voor elke soort moet er een plaats onder de zon zijn.
Daarna volgde er een filmpje over het vervangen van schoenveters. Gewone veters vervangen door elastieken, zodanig dat de senior later minder moeilijkheden heeft om zijn schoenen aan te trekken. Heel lovenswaardig, want vele oudere mensen hebben daar problemen mee.
Maar ook over dat filmpje vond de interviewster het nodig om belachelijke opmerkingen te maken.
Ik vraag mij op zon moment af : Heeft zon vrouw dan zelf geen bomma's of bompa's die hier probemen mee hebben? En gaat ze die mensen dan ook uitlachen?
Ze kon het ook niet laten om Pascal monkelend te beschrijven als "een jong ventje met toch wel héél grote idealen. Dat ís hij ook. En wat is daar verkeerd mee?
Die jongen is op zijn 15de met Seniorennet gestart. Een succesnummer! Daarna heeft hij twee bestsellers geschreven en nu begint hij met Senioren-TV. Ik denk dat dat toch echt wel flinke prestaties zijn voor zon jonge kerel die het nodige respect verdienen?
Maar nee. Er is tegenwoordig een generatie van 30-ers aan de macht die alle respect voor jongeren (zoals Pascal) en voor ouderen kompleet achterhaald vinden.
Echt oude mensen, die sukkelen met eventueel voor ons "eenvoudige" zaken, schijnen in hun ogen buitenaardse wezens te zijn die we best zo snel mogelijk ergens opbergen in een tehuis.
Jonge mensen met ideeën, die hun gedachten niet naar voren kunnen, of willen, brengen in het nieuwe 30-ers jargon - doorspekt met wazige termen als target, incentives, counselling en meer van die onzin - maar die op een gezonde, simpele verstaanbare manier praten worden betutteld en als naïef en dom afgeschreven.
Wie niet op hun niveau praat telt niet mee.
Ik vind dit een vertoon van walgelijke arrogantie. Want uiteindelijk, de interviewster was een flinke dertiger. Hoe lang heeft zij al een carrière? Ook al 7 jaar, zoals Pascal Vincke? Of misschien korter? Omdat ze veel langer gestudeerd heeft om al de moeilijke termen te leren waarmee ze later haar gasten om de oren kan slaan? Of vergt het tegenwoordig vele jaren van studie om een denigrerende attitude aan te kweken om uw ondervraagden zich heel kleintjes te laten voelen waardoor ze in een hoekje kruipen waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is, en de interviewer ze daar dan doodleuk verder kan afmaken?
Gaat interviewen er niet in de eerste plaats om om iets meer te weten te komen over mensen en hun project? Moet ge uw gasten daarom niet eerst gerust stellen, en hun dan ondervragen op een manier die het best bij de gast in kwestie past? Is zoiets niet gewoon vakkennis? Gewoon beleefdheid zelfs? Of heb ik helemaal niks van hedendaagse journalistiek begrepen?
Trouwens ik zie dit walgelijke gedrag hoe langer hoe meer opduiken de laatste jaren. Helemaal niet alleen in het geval van het interview met Pascal. Het lijkt wel alsof journalisten op voorhand plannen hoe slecht ze iemand gaan laten overkomen en zich daar dan volledig op toeleggen. Objectiviteit en openheid, de grondslag van journalisme, is dikwijls vèr zoek.
Pascal is er in geslaagd in enkele jaren tijd de senioren (ook de echt oudere, zie maar naar mijn bericht van enkele dagen geleden over "Moederke Melanie", de 80-er die nu haar eerste toetsen op haar laptop leert aanslaan) aan de computer te krijgen.
Voor mensen die om allerlei redenen niet meer buiten kunnen komen heeft hij een nieuw venster in hun huis gemaakt waardoor ze toch weer actief aan de wereld kunnen meewerken. Hij heeft mensen hun eenzaamheid doorbroken. Hij zorgt er nu met zijn nuttige tips op zijn Senioren-TV misschien zelfs voor dat oudere mensen langer in hun huis kunnen blijven wonen doordat ze zichzelf langer zonder hulp kunnen redden. Op die manier zorgt hij er ook nog voor dat het kostenplaatje van de bejaardenzorg gedrukt wordt. Dus de belastingsbetaler wordt er ook nog beter van.
En ja, misschien maakt Pascal wel enkele beginnersfouten. Wie maakt die niet? Moet iemand daarop afgerekend worden? Volgens mij niet.
Het is geweldig dat er zoiets als t Seniorennet bestaat, waarop mensen die slecht kunnen schrijven, door ouderdom of een gebrek aan opleiding in hun jeugd, nu eindelijk tóch durven te schrijven. Mèt fouten. Ze zijn hier niet meer beschaamd over. Godzijdank zijn we eindelijk zo ver gekomen!
Ik vind het dan ook vreselijk om zon mooie evolutie door een interviewster belachelijk gemaakt te zien worden, door haar betuttelende en neerbuigende houding die gewoon ontspruit uit haar eigen kortzichtigheid en onbegrip. Misschien zelfs gebrek aan interesse voor het onderwerp, een tekort aan voorbereiding, of geen vakkennis.
Maar we wanhopen niet. Er lopen echt nog wel andere mensen op deze wereld rond dan dat selecte clubje van de New-Speak 30-ers die momenteel in de media aan de touwtjes trekken. Véél boeiendere mensen om mee om te gaan trouwens. Want met hen kunt ge tenminste nog op een normale manier praten. Mensen met respect voor hun gesprekspartner. Mensen die weliswaar een eigen mening hebben, maar daar op een beleefde manier voor uitkomen zonder de andere als een "tegenstander" te zien die verbaal moet overwonnen worden.
Met mijn excuses aan alle toffe "30-ers". Want ik ken er ook genoeg die zich nog als normale mensen gedragen. Maar toch, er is op dit moment een zekere tendens aanwezig in die leeftijdsgroep die denkt dat ze ons kunnen overbluffen met hun "marketing-termpjes". En dat gaan we niet laten gebeuren. Noch de oudjes, noch de jongeren.
Voor een goed begrip, ik word pas over drie weken 50. Dus ik moet nog een paar nachtjes slapen om tot Pascals doelgroep te behoren. Maar dat neemt niet weg dat ik wel vind dat ik het recht heb om het op te nemen voor elke - jonge of oudere - mens die zich misschien niet perfect kan uitdrukken, of die een goed idee niet naar voor kan brengen, in de momenteel zo in de mode zijnde "marketingtermen", of met een plastic smile op zijn gezicht.
Pascal, moest je dit lezen, ga voort met je schitterende werk! Maak beginnersfouten zoals iedereen. Alleen uit onze fouten kunnen we leren.
En let vooral niet op de dt-fouten die in mijn artikel wel weer rijkelijk aanwezig zullen zijn
En... beste blogmaatjes, laat ons ook vooral niet vergeten dat we mekaar waarschijnlijk nooit hadden leren kennen zonder Pascal Vyncke...
Eind mei stond er plots een berichtje op mijn blog van iemand die per toeval op het blog van "Mijn Jeugdherinneringen" terecht gekomen was. Na enkele mails over en weer bleek dat we heel veel dingen gemeenschappelijk hadden. We zijn ongeveer even oud en opgegroeid in dezelfde omgeving.... Onze jeugdfoto's blijken haast identiek. Zelfde soort mama's met zelfde bloemekeskleren, zelfde poses bij fotografen met zelfde teddyberen... Door de grote drukte van mijn werk de laatste maanden zijn we er pas zondag toegekomen om eens een namiddagje af te spreken. Zalig was dat! Uren aan een stuk bijpraten op een zonnig terrasje...
Lilith in ik op een terrasje aan 't Nachtegalenpark.
Lilith blijkt ook perfect de humor van de Irma-strips te begrijpen. Ze had zelfs een postkaart bij die aan Irma gericht was! In haar rijke fantasie had ze uit hoofde van enkele "Hollandse familieleden van Irma" een kaartje gestuurd. Moest wel want Irma's tantes hadden haar zo snel zien voorbijsuizen op weg naar de groothandel dat Irma hen zelfs niet in een wei had zien staan wuiven...
Irma zeer verbaasd met de postkaart van haar Hollandse familie.
En dan nog zo'n schoontje! Met schaapkes!!!
Gefascineerd bleef ze haar allereerste kaartje lezen en herlezen... De tekst luidde : "Enkele Tantes zagen u in Nederland voorbijrijden, maar ge keek te laat om. Daarom sturen wij ons groetje per kaart. Familie Van Schapen-Herderloos (NL.)
Bedankt voor de toffe namiddag Lilith! PS. Ik was al even blij met de kaart als ons Irma Ze hangt hier ondertussen geklemd tussen de kader van mijn badkamerspiegel, want van zo'n geestig souveniertje wil ik elke ochtend kunnen genieten! En morgen... het vervolg van 't stripverhaal van Irma's trip door Holland!
Ik ben alweer een beetje verstrooid geweest en 'k ben per ongeluk een boel mailadressen kwijtgespeeld... Dus wie graag elke zondag mijn mailtje ontvangt dat je er aan herinnert dat er een nieuw raadsel op mijn blog staat, laat je adres maar weten!
Echt straf!!! Gisteren hadden de meeste hotelgasten die vragenlijst ingediend en o wonder vanmiddag stond er plots een garçonneke met plastic handschoentjes aan het ijs te scheppen! Dus het management léést die lijsten ook nog, meer nog : ze doen er iets mee!!!
Ik heb vanmorgen een wonderlijke excursie ontdekt bij een obscuur Engels touroperatorke. Het is de enige die het doet een excursie naar Jerusalem Dat moet pas een rijk gevuld dagske zijn!!! 24 uur aktie! Eerst drie uur tot aan de grens, dan overstappen in een Israëlische bus, dan in Jerusalem bezoek aan de Klaagmuur, de Moskee, het H. Graf, de hof van Olijven en nog een paar zaken en dan helemaal terug
t Is jammer dat het alleen op zaterdag kan anders zou ik dat buitennissig avontuur zeker willen meemaken, maar we hebben naar die touroperator gebeld en de excursie kan inderdaad alleen op zaterdag. t Zou te gek zijn om op reis te gaan om fit te zijn voor de uitverkoop en ons dan de laatste dag aan frennekes te crossen en doodmoe thuis te komen.. Uiteindelijk is t de bedoeling dat we uitgerust en fit zijn tegen we aan de uitverkoop moeten beginnen Dus hebben we dat idee maar verworpen. Spijtig wel, want ik denk dat het echt een buitennissig reisverhaal zou opgeleverd hebben
Enfin, t heeft niet mogen zijn. We blijven braaf hier, rustig viskes kijken. Maar wel viskes kijken op een confortabelere wijze... Ik ben gezwicht voor de koude en ben een volwassen duikpak gaan huren. Nu kan ik ook "op zijn moslims" te water gaan
Niet direkt simpel om er in te geraken...
't Slankt wel af moet ik zeggen... Zou ik zo niks voor mijn dubbele kin kunnen vinden ook? Een "kinnepakske voor mijn kinnebakske"
Er in geraken was nog niks... Er terug uitgeraken daarentegen
Alweer een moslimbadpak... "Oei! Mijn handschoenen vergeten! Gelukkig heb ik zonneolie bij!"
"Hey blauwe! Wacht op mij! Ik ben er ook weg hoor! Want met al die rare madammen hier onder water is 't hier precies een spookhuis!"
Zo kan je eens zien hoe groot een doopvontschelp is... Ze kunnen tot 1 meter groot worden!
Mond van een bruine doopvontschelp.
Paars gestippeld kwalletje. Dankzij mijn duikpak kan ik er nu nóg dichter bij komen
Paul nog altijd puur natuur in het koude water... Hoe lang gaat hij dat nog blijven volhouden? Die glimlach is niet echt. Die is bevroren.
Elke avond zijn we de laatsten die uit de zee komen...
...om dan nog even te genieten van de rust en de warmte van 't zwembad... ...en dan is er ...eten!!!
Gesculpteerde groente op 't buffet. ------------------- Over enkele dagen de volgende aflevering, morgen eerst een Irma-strip! En vanzelfsprekend, een gigantische hoeveelheid namen van de oplossers van 't fotoraadsel
Hier is de verse aanvoer! Een gloednieuw fotoraadsel! Een voorwerp dat de meesten onder ons zeker in huis hebben! Zet je antwoord niet op mijn blog maar stuur het per mail aub!
Veel succes en nog meer plezier! ----------- Alweer als eerste opgelost door Lilith, Kathleen, Sha-jongen, Ritje, Vifke, Luk, Chrisje, Mare, Wim en Francois!!! Oprecht knap gedaan!
Tja, en waarom was er nu deze week die speciale categorie "Super-Bolleboos-Speurneuzen"? Om de eenvoudige reden dat ik zo verstrooid ben geweest om een fotoraadsel te plaatsen dat ik in 't verleden al eens gebruikt had... Francois, Steven, Paul, Viva, Luk en Franske hebben mij daar direkt opmerkzaam op gemaakt, dus die zijn blijkbaar veel meer "bij de pinken" dan ik... Vandaar dat ze dus ook die speciale titel gekregen hebben.
Maar evenveel eer voor Lou, Dolfijn, Ingrid, Wim, Fernanda, Klaproosje, Maria, Ritje, Walter, Speelster, Jan, Vifke, Marleen, Kathleen, Cooltje, Geert, Lilith, Chrisje, Rikavensis, Mieke R. , Luc en Ryntje, Nand, Vera, Lut, Derktje, Thea, Lut en Mare want die hebben ook allemaal gezien dat het een wegwerp-roerstaafje was!
Ik ben zo geschrokken door de plotse dood van onze Tabitha vorige maand dat ik nu doodsbang ben dat ik mijn oude Ming Song Huong ook over niet al te lange tijd ga moeten afgeven. Een mens moet realistisch zijn, het ventje wordt 14 jaar. Ik heb door de drukte eigenlijk nog geen tijd gehad om echt te rouwen over Tabitha. Het voelt nog altijd aan alsof ik haar de laatste weken van haar leven te weinig aandacht heb kunnen geven... Dat knaagt...
Vandaar dat ik nu mijn oude Ming 's nachts bij me laat slapen als hij dat komt "vragen". Hij is toch zo kouwelijk... En ik wil hem nog zoveel mogelijk liefde en warmte geven als ik kan. Ik weet wel dat een kat in bed zeker niet hygiënisch is, en dat de meeste mensen dat verzwijgen, maar dat kan me nu eens echt geen flurk schelen. Op "mijn ouwe dag" wil ik vierkant mijn goesting kunnen doen, wat de wereld er ook van moge denken. Dus heb ik maar vier sets beige satijnen lakens gekocht. Kan ik veel verversen. (En als ik nu ook nog leer om de knop van mijn wasmachine in te drukken als ik de was insteek komt dat ook nog wel goed.)
Aangezien hier een fotoapparaat nooit ver weg is heb ik vorige week van in mijn bed deze reeks foto's genomen. (Ik ben er bijna zelf door uit mijn bed gerold Maar dat had ik er wel voor over.)
Dus hieronder onze Ming zijn "Nights in White Satin"... Zie hem liggen genieten... Ik word er zelf warm van...
"Ma, het is nu 5 uur, en ik word weer helemaal wakker van al uw gedoe! Stop er nu eens mee alstublief en kom naast mij liggen... Morgen gaan de mensen de wallen onder uw ogen weer "twee Irmakes", of "twee valieskes", of "de oude omwalling van Antwerpen", noemen..."
Lou, Dolfijn, Ingrid, Wim, Fernanda, Klaproosje, Maria, Ritje, Walter, Speelster, Jan, Vifke, Marleen, Kathleen, Cooltje, Geert, Lilith, Chrisje, Rikavensis, Mieke R. , Luc en Ryntje, Nand, Vera, Lut, Derktje, Thea, Lut, Redpoppy en Corry hebbende oplossing al gevonden! Voor Francois, Steven, Paul, Viva, Luk en Franske roep ik deze week speciaal - éénmalig - een categorie "super-bolleboos-speurneuzen" tot leven! Zij hebben deze naam écht wel verdiend! De reden hiervan leg ik jullie zaterdag wel uit... Elke "Oplosser" kan nog altijd tot "Super-bolleboos-speurneus" evolueren ... als je even nadenkt zal je wel snappen waarom.
Aflevering 2 van "Irma op weg naar de groothandels in Nederland." (als je de eerste aflevering gemist hebt, scroll dan even enkele berichten naar beneden)
8
9
10
11
12
13
14
In de volgende aflevering zien jullie de korte carrière van Irma als gps-ke...
Lieve vrienden, deze diavoorstelling maakte Katrien voor me als herinnering aan Tabitha en tot steun van andere dierenliefhebbers die hun bemind huisdier verliezen. Door op bovenstaande foto te klikken kan je de PPS bekijken. Je zal wel even geduld moeten hebben alvorens hij open gaat want ze heeft er een waar meesterwerk van gemaakt! (Voor de niet-kenners van dit systeem : Ze heeft de PPS op Free File Sharing gepost, dus als die pagina open gaat moet je even wachten tot er ergens middenin dat blad het onderlijnde "Download file" verschijnt en daarop moet je klikken.) Bedankt Katrien voor de vele uren knutselen om hem uiteindelijk zo mooi te krijgen!
Oeps! Ik ben de laatste tijd "nogal" verstrooid... Ik heb de volgorde van mijn reisverhalen verwisseld... Onderstaand verhaal had vóór het vorige moeten komen... Tja, ik doe tegenwoordig nog wel meer stommiteiten, nietwaar "super-speurneus-bollebozen"?
Hierbij ook enkele van de beloofde "vergissingen" die ik deze week al uithaalde : - mijn aansteker in mijn mond steken en die met een andere aansteker aan trachten te steken... - naar de badkamer rennen om een OB-tje te pakken, en 't gewoon vergeten te gebruiken... - iets later - onvermijdelijk - met vuile kleren naar de waskamer crossen, ze in 't wasmachien steken... - onderweg langs de keuken passeren en pijlsnel bloem in broodbakmachine doen... - drie uur later ontdekken dat ik vergeten ben om én de knop van 't wasmachien én de knop van 't broodmachien in te drukken... - verschillende bestelbonnen maken op datum van 2008, 2004, 1957 (zijnde mijn geboortejaar), en 2200 (zijnde mijn postcode)... - de vissen kattenkorrels geven... Alweer.
En dit zijn dan nog alleen de kemels die ik onthouden heb... Terwijl ik dit hier zit te typen blijk ik ook twee sigaretten aangestoken te hebben die hier broederlijk naast mekaar in de asbak liggen te roken... Ik begin gewoon gevaarlijk te worden!
Vandaag was 't vreselijk druk. Het gevolg van onze mailing waar heel veel mensen op af kwamen omdat ze de eerste brief van juni niet aangekregen hadden. (Ja, veel echtgenotes van muzikanten foeffelen onze mailings rap in de vuilbak in de hoop dat hun mannen dan niet bij ons langs gaan komen. Ge moet mij de vrouwen niet leren kennen ) En bovenop die drukte kwamen dan ook nog al de schoolkindjes die op woensdagnamiddag hun blokfluitjes, muziekboeken en schriften, en de gitaartjes voor de muziekschool kwamen kopen... 's Avonds moet dan heel de boel nog opgerommeld worden want de winkel ziet er na zo'n invasie uit als een schoenwinkel waar het solden zijn geweest... Overal lege dozen, plastic zakken, piepschuim,... en niets staat nog op zijn plaats...
Mijn poetsvrouw heeft al drie weken zonder te verwittigen haar kat gestuurd. Dus tussendoor moet ik dan ook nog wat poetsen... Ik zal diegene die me aan een nieuwe poetsvrouw helpt eeuwig dankbaar zijn...
Bedankt voor 't meeleven met 't verlies van mijn fotoapparaatje! Ik heb nu dat van Paul in beslag genomen. 't Is zijn identiek broertje. Voorlopig kan ik dus verder. Alleen moet ik wel zien dat tegen dat we eens terug op reis gaan we een ander exemplaar hebben want anders kunnen we niet samen onderwaterfoto's nemen en dat was nu net zo leuk. Maar haast is daar niet bij, want een vakantie is er niet direkt in 't vooruitzicht
En zeker bedankt voor de toffe reacties onder 't bericht van Moederke Melanie! Ze zal nogal oogskes trekken als ze morgen haar pc-ke opendoet en die ontdekt! Als ze dat ondertussen al geleerd heeft natuurlijk.... Antwoorden kan ze niet, en 't is ook niet de bedoeling dat ze dat gaat leren, want dan wordt het voor haar wat te veel. Als ze al gewoon wat blogjes kan gaan bekijken dan zijn we allemaal al heel tevreden.
Nu ga ik slapen voor ik nog meer onheil aanricht. Want morgen begint weer een "vrolijke" nieuwe dag!
Hierbij dus het vorige vorige reisverhaal... --------------------------------------------------------- Reisverhaal Egypte deel 18.
Alle faciliteiten voor de droogwatertoeristen.
Zondag, 17 juni 2007.
Hotel Club Fanara, Sharm El Sjeikh.
Het hotelgedeelte is niet zo heel groot en dat is fijn, ge moet nooit ver lopen voor iets. Drinken, restaurant, zwembad, alles is vlakbij. Om op 't strand te geraken moet ge wel 180 treetjes af kronkelen. (Met al uw zooi! Vinnen, maskers, snorkelpijpen, wetsuit, camera's, handdoeken, drinken,... en dat leesboekske dat we nooit open doen...) Maar die hoogte is wel fijn, want in ruil voor die klimpartij krijgt ge dan ook dat spectaculair zicht over de baai tijdens het eten. Trouwens die trappen zijn een goede fitness want het eten is hier heel lekker. Ge kunt eigenlijk de hele dag knabbelen als ge wilt, maar ik beperk me tot de buffetten, dat is al meer dan genoeg.
Een flinke hoogte om tot bij de visjes te geraken..
Ze trachten hier toch wel vanalles te bedenken om hun rif te sparen. t Moet gezegd dit hotel doet zijn best. Overal staan waarschuwingen en smeekbedes om toch vooral het rif niet te betreden. Ze verhuren zeer platte electrische bootjes met een glazen kijkgat waar ge uw gezicht op kunt leggen. De mensen die bang zijn om zelf te zwemmen kunnen dus comfortabel op uw buik, droog, naar de koralen liggen kijken. Spijtig genoeg kijken ze niet naar de snorkelaars dus die worden regelmatig overvaren
Eén van de "droogsnorkel"-bootjes. Uw buik ligt op het rode kussen, uw snuit drukt ge tegen de grijze "patrijspoort".
Ze hebben ook een Yellow Submarine. Een nieuwsoortig glazenbodemboot, waar ge onderin zit en zo ook, alweer droog, het rif kunt bewonderen. Persoonlijk vind ik het iets voor zoetwatermatrozen maar zolang het rif er wel bij vaart is t goed natuurlijk.
Bijna de hele dag hebben we onder water gezeten. Met af en toe een schrijfsessie om toch niet helemaal in een frisco te veranderen. Boven water is 't gloeiend heet. Verrukkelijk als ge verkleumd boven komt...
Gelukkig doet al het moois dat ge beneden ziet u de kou wel rap vergeten.
Wat ik persoonlijk een "ligvis" noem. Ze liggen roerloos op de rotsen zolang ge ze niet stoort.
Dat maakt hen tot heerlijke fotomodellen voor echt scherpe foto's...
De papegaaivissen daarentegen zijn veel lastigere modellen... Ze hangen geen seconde stil. Ze knabbelen en wentelen zich ondertussen in alle mogelijke bochten...
Een koraalbosje poseert daarentegen dan wel makkelijk!
Zolang het natuurlijk geen zachte koraal is zoals deze. Want die wiegt constant mee met de golven en de zeestromingen...
En kwallen zijn een regelrechte ramp om op scherp te stellen... Die waggelen heen en weer, en pompen ondertussen ook nog...
Altijd blij als ik eens een kreukel zie. Die zijn ook niet van de snelste!
Dat duurt altijd wel even eer die uit zijn huisje tevoorschijn komt...
"En ikke? Wat hebt ge op mij aan te merken? "Gij? Gij zijt ook een lastige jongen. Gij komt altijd veel te dichtbij!" "Gij zijt ook nooit tevreden gij!!!"
Het hotelpersoneel verstaat hier dus geen half woord Engels. Noch Duits, noch Frans. Tja, zoals alles hier volgebouwd wordt is t niet moeilijk dat ze niet meer aan degelijk personeel geraken. Ik denk dat ze nu zo stillekesaan de bedoeïenen van onder hun geiten aan t halen zijn om tot kelners op te leiden. Er lag vanmiddag een vreemdsoortige fruitsla opt buffet en Paul vroeg wat het was en t enige dat het manneke kon zeggen was Is mischmisch. Ja, dat het een mix was van iets zagen we nu ook wel Vanavond trad er tijdens het diner een buikdanseres op. Jongens, jongens, wat een niveau toch weer. Het leek wel of het ordinaire mens afkomstig was uit een failliet gegaan kroegske uit een achterbuurt in Caïro. t Enige dat ze nog mankeerde was een paal. Het had nog weinig te maken met de sierlijke ouderwetse buikdans
Het waterpijp-hoekje. (Ik doe maar alsof hoor, want op vakantie rook ik niet)
In de discotheek was het vanavond "Karaoke voor de Russen". Twintig zatte Russen die - op all-inclusive vodka - staan te balken op keiharde muziek en alweer de rustige avondsfeer verpesten... Hoe is t toch mogelijk? Ofwel is er iets mis met mij (hoewel ik al heel mijn leven van de stilte heb gehouden) ofwel word ik gewoon oud.
Dinsdag was het mijn shoppingdag... maar zoals zo vaak is hij weer kompleet anders verlopen dan verwacht... Eerst zijn Nand en ik Bieke's computer gaan halen om hem naar een reparateur te brengen want het ding had wel érg vreemde kuren en zij kan hem natuurlijk niet missen voor haar werk voor "Den Dierenvriend". Op de terugweg van de reparateur stopten we om enkele boodschappen te doen en daar ben ik blijkbaar ergens mijn fotoapparaatje verloren... Terug bij Bieke wou ik beginnen de nieuwe kleine poezen te fotograferen om ze op 't blog te zetten voor adoptie en toen bleek mijn fotoapparaatje verdwenen... We zijn overal terug op straat gaan zoeken, maar het fotoapparaat was natuurlijk hopeloos verdwenen... Aangezien we in de loop van de namiddag de auto ook even voor een dierenkliniek geparkeerd hadden wipten we daar snel binnen om te vragen of er soms iemand een fotoapparaat gevonden had. Niet dus. Maar... er stond wel net een koppel aan de receptie dat een nestje van 4 baby-poesjes gevonden had. De mensen wilden de diertjes door de dierenarts laten onderzoeken maar ze wisten verder ook niet wat ze met de katjes moesten doen. Dus kon ik hun naar "Den Dierenvriend" verwijzen... Niets lijkt toevallig in dit leven. Maar met al dat heb ik dus wel geen foto's van Bieke's adoptie-poezen kunnen maken en ben ik een van mijn favoriete kleine fotoapparaatjes kwijt... De schat waar ik mijn onderwaterfoto's mee nam... Het énige type dat in mijn onderwaterhuisje past... En ze maken dat model niet meer...
Na onze vruchteloze zoektocht reden we naar de ma van Nand die sinds eergisteren haar eerste stapjes op 't internet leert zetten. Toen we bij haar aan kwamen vertelde ik hoe droef ik was om 't verlies van mijn cameraatje en deze 80-jarige rakker trooste mij spontaan met de woorden: "Maar meiske, daar moet ge niet te veel om treuren, mijn zonen zullen zoiets wel voor u op E-Bay op de kop tikken!"
Ik viel bijna van mijn stoel! Ik heb altijd al zeer grote bewondering gehad voor de kranigheid van deze dame, maar om haar die zin te horen uitspreken met dezelfde vanzelfsprekendheid als "Hebt ge dorst? Dan zal ik eens een potteke thee zetten!" dat sloeg nu toch echt alles! Een dame van 80 jaar die nog van alles op de hoogte is, alles weet wat er reilt en zeilt in deze hectische wereld, en zelfs E-Bay kent... Daar kunt ge toch niet anders dan voor in opperste bewondering staan!
Moederke Melanie is een zeer snuggere vrouw, ze kan perfect overweg met haar electrische rolstoel, gebruikt drie DVD-afstandsbedieningen - waar zelfs ik niet wijs uit zou geraken - en kan met een gsm werken. Maar een computer heeft ze nooit gewild, want daar wou ze op haar leeftijd niet meer aan beginnen... Tot ze vorige week liet horen dat ze 't zo jammer vond dat ze de kattenverhalen en Irma-strips op mijn blog niet kon zien... Geen uur na deze opmerking begonnen haar zonen en kleindochter hemel en aarde te verzetten om haar een pc te bezorgen.
En ja, sinds enkele dagen zit ze achter een laptop en krijgt ze elke dag een computerlesje. Ze leert haar muis te temmen (nog niet zo makkelijk! Maar ze sakkert en prutst tot de muis doet wat zij wil!) Ze krijgt de pc al opgestart, ze vindt de weg naar mijn blog en geraakt van daar zelfs al op 't blog van Den Dierenvriend! En bovenop krijgt ze de computer nog terug netjes afgesloten ook!
Lief Moederke Melanie, ik dacht na al die jaren niet dat ge nog in mijn achting kon stijgen, maar toch hebt ge dat weer gedaan! We gaan u met zijn allen nog veel computerlesjes geven zodat gij nog voor 't einde van 't jaar bij de NASA kunt gaan solliciteren en minstens tegen midden 2008 op eigen kracht een raket naar Mars kunt lanceren! Nog een hele dikke proficiat voor uw moed en doorzettingsvermogen. En dankzij u heb ik weer een reden meer om iets moois van mijn blog te maken! Bedankt daarvoor!
Moederke Melanie ziet Irma in 't echt toch nog altijd liever dan op 't scherm denk ik
Lou, Dolfijn, Ingrid, Wim, Fernanda, Klaproosje, Maria, Ritje, Walter, Speelster, Jan, Vifke, Marleen, Kathleen, Cooltje, Geert, Lilith, Chrisje, Rikavensis, Mieke R. , Luc en Ryntje, Nand en Vera hebbende oplossing al gevonden! Voor Francois, Steven, Paul, Viva, Luk en Franske roep ik deze week speciaal - éénmalig - een categorie "super-bolleboos-speurneuzen" tot leven! Zij hebben deze naam écht wel verdiend! De reden hiervan leg ik jullie zaterdag wel uit... Elke "Oplosser" kan nog altijd tot "Super-bolleboos-speurneus" evolueren ... als je even nadenkt zal je er wel uitkomen...
Tien dagen geleden moesten we naar Nederland om materiaal op te halen bij enkele groothandels. We gingen natuurlijk met onze nieuwe auto want daar blijken nu plots wel 50 (vijftig!!!) gitaren in te kunnen... Ongelofelijk, nu hebben we eindelijk een echt grote auto en nu stoppen we met de zaak Onderweg bleek dat onze landkaarten nog in de oude auto lagen en dat de routebeschrijving die de firma ons gestuurd had pas begon als we al in 't dorpje waren... Daar waren we dus niet veel mee vooruit. Aan de grens zijn we dan maar een kaart van Nederland gaan kopen...
Om heel eerlijk te zijn : ik had mijn vrije dag liever anders doorgebracht dan alweer voor de zaak bezig te zijn, maar 't kon nu eenmaal niet anders. Dus heb ik er maar 't beste van gemaakt en heb ik - onderweg en in de groothandels - foto's van "Irma" (mijn rugzakje) in de zotste situaties gemaakt. Zo levert dit uitje toch ook een leuke strip op. Hier is alvast een deel van de eerste reeks : De moeilijke rit naar "Dombosch"...
Ik zal elke dag enkele foto's aan de strip toevoegen want er komen er nog hele leuke bij waarop je Irma tekeer zien gaat op allerlei instrumenten... Ja, het wordt deze keer een "magnum opus"... Ik ben ondertussen al aan 29 foto's en 't einde van de strip is nog niet in zicht... Hier zijn de eerste 8 :
1
2
3
4
5
6
7
8
In de volgende afleveringen zal Irma haar goede wil betonen en zich uiterst nuttig maken...
Als ik hier dan met mijn ongestreken T-shirt door de winkel loop denken de mensen misschien ook dat ik nog jong ben? 
