"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
25-02-2009
Fotoraadsel 177 - foto 4
Wegens computerpanne een beetje later dan gepland : Foto 4... van dit óverbekende voorwerp. Althans voor iedereen behalve voor mij.
Mathurin : "Allez moeder doe dat fotoapparaat weg! Iedereen moet mij toch niet zien kwijlen..."
Mathurin : "Hoe? Die tweede is dus niet voor mij? Maar ik heb twee neusgaten hoor!"
Hanuman : "Ja Phineas, en zelfs die zakdoek die ons ma voor mij gemaakt had wou hij óók nog aanslagen! Zo'n egoïstje is dat!" Phineas : "Maar hij heeft nu wel op uw zakdoek zitten sabbelen... Gaat ge die nu nog gebruiken? Anders wil ik hem eventueel wel..." Hanuman : "Zelfs gíj Brutus?..." Phineas : "Neenee, neenee, 't was maar een voorstel! Ik wacht wel op de mijne!"
Gelukkig heeft nog niet iedereen mijn raadselachtige dingetjes gevonden!
Voor Ron, Kathleen, Rina, Luk, Elou, Andromeda, Rozemarijn, Fred, Marianne, Helena, Dolfijn, Ritje, Sjoeke, Geert, Marleen, Yvette, Jan, Nand, Ingrid, Katrien en Mieke! was het al opgelost na de eerste foto...
Maandag, 19 januari 2009. Bangkok, Siam@Siam Hotel.
2. Kippenvel in Bangkok.
De aankomst op Suvarnabumi was een groot succes. Na de perfecte vlucht met t weldoend dutje, een goede landing, alle bagage die werd teruggevonden en zelfs de ontdekking van een rookkot kon het niet meer stuk. Maar deze keer was t hok van zon bangelijke kwaliteit dat ge eigenlijk de moeite niet meer moest doen om een eigen sigaret te verspillen. Eens goed diep inademen en ge had de lucht van 3 pakjes Johnson binnen. Weliswaar tweedehandslucht, of beter gezegd tweedelongslucht. Oprecht vies. Ik hoop en bid dat ik, zoals altijd op reis, morgen mijn pak sigaretten weer over de haag kan gooien.
In de hall onmiddellijk een bank gevonden en zelfs Thaïse GSM-kaarten kunnen kopen om tegen menselijke tarieven naar onze huis- en poespassers te kunnen bellen. Met wat vriendelijke hulp ook nog ons Pandorake (de laptop) in gang kunnen lopen en tot overmaat van vreugde voor 1000 baht een internetabonnement voor een maand op de kop getikt! De techniek staat hier voor niets. Als ge dit allemaal rond wil krijgen in Sri Lanka zijt ge toch wel een dag of vijf bezig.
De auto afhalen bij Avis ging ook supervlot. De Toyota 4x4 Fortuner 2 is groot, staat hoog op zijn pootjes en ziet er - op een dikke bluts na - fantastisch uit. Grappige naam toch weer : "Fortuner". Alle typenamen van auto's in 't Oosten zijn ofwel heel protserig en duiden op veel geld bezitten zoals "Big Saloon" ofwel refereren ze aan iets wat geluk brengt. Ik zie ons in België al rondrijden met een Audi "Big Spender" of een Volkswagen "Klavertje Vier". En toen begon het avontuur Gewapend met drie kaarten (kompleet verschillende...) en een pasgekochte Avis-wegenatlas, waar alle namen ook in Thais schrift in stonden, reden we Bangkok binnen... De GPS die we in België speciaal voor deze reis hadden aangeschaft kon nog niet gebruikt worden want daar moesten we hier eerst nog een kaartje met de wegen in Thailand voor gaan kopen. Dus was het nog de goede oude kaartleester die ons ter plaatse zou moeten brengen, zijnde... moi. Misschien zijn vanaf morgen mijn kaartlees-dagen wel geteld?... En ben ik vervangen door een Hollands-sprekende madame uit een bakske...
Ik had een heel makkelijke weg gevonden zodanig dat we vanaf de luchthaven bijna altijd maar rechtdoor moesten rijden. Heel eenvoudig, ik richtte mij op het Victory Monument. Het was een kleine omweg in kilometers, maar heel makkelijk te vinden. Op de duur zag ik een lijnbus die naar dat monument reed en konden we die zelfs gewoon volgen. Een beetje tegen de zin van mijn chauffeur want die vond dat traag... Alsof in een file niet iedereen even langzaam voortsukkelt? Overal ziet ge banen en autostrades, naast u, onder u, boven u. Het lijkt bij momenten zo grauw en grijs als Tokio. Jammer genoeg waren alle interessantste verkeersborden (die met de omleidingen) enkel in Thaise krulletjes geschreven. Desalniettemin schoten we goed op en hielden de zon netjes achter ons. Ik vind het altijd een heel geruststellend gevoel als de zon niet opeens aan een andere kant staat.
Twee poezen soezen op een electriciteitspaal.
Het liep allemaal perfect tot Paul mijn tamme en brave manier van op onze bestemming te geraken maar weinig sportief vond en eens zijn zin wou doen en ondanks mijn aanwijzingen en waarschuwingen een piepklein straatje in schoot. Zonder dit voorval waren we op 45 minuten op onze bestemming geweest. Dat klein straatje heeft ons echter de das omgedaan want het leidde naar nog kleinere straatjes zodanig dat we plots klem zaten in een doodlopende steeg waar iedereen op straat zat te eten. En daar stonden we dus, met onze dikke auto tussen de eenden - gekookte zowel als levende - en we geraakten niet meer gedraaid.
De mensen waren ontzettend behulpzaam, zetten hun plastic bordje even weg, en begonnen met hun armen, hun vorken nog in hun hand, te zwaaien om ons er uit te loodsen. Heerlijk vond ik dat. Telkens Paul aan zijn stuur kwam raakte hij zijn ruitewisser en schoot die in gang (béétje belachelijk want het is hier kurkdroog), vloekte, zette dat ding terug af, gaf terug een ruk aan zijn stuur, raakte zijn pinkers... Kortom ik vond het een schitterende ongevraagde demonstratie om eens te zien dat werkelijk álles aan die auto goed functioneerde en dat vond ik toch ook weeral heel geruststellend. Het is niet makkelijk om ineens (met een flinke portie jetlag dan nog) in een onbekende auto te stappen en dan direct links te moeten beginnen rijden natuurlijk. Ik zou het niet durven. Maar Paul plukt hier de vruchten van zijn jaarlijkse training in Sri Lanka. Dus uit deze negorij geraakten we ook moeiteloos uit. Paul ietwat roodaangelopen, ik met een Boedha-glimlach, van weliswaar een dikke Boedha. Na nog enkele eigenzinnige toertjes (al grommelend tussen zijn tanden) door nog wat kleine straatjes kon ik hem toch wijsmaken dat de stand van de zon een heel interessant gegeven was. Trouwens ik zag ondertussen ook de wolkenkrabber van ons hotel boven de daken opdoemen. Soms krijgt de kaartlezer nog wel eens hulp van hierboven.
Binnen de kortste keren waren we terug op de grote baan, die we nooit hadden mogen verlaten, en na nog 1 rood licht (die hier minutenlang duren, gelukkig ziet ge op borden de seconden aftellen tot het weer groen wordt) kwamen we aan het Siam@Siam Hotel. De check-in was uiterst sympathiek en voorkomend, en de kamer tof en het uitzicht vanop de 17de verdieping overweldigend.
Even opgefrist en dan besloten om eerst de shopping af te maken. Er moest nog dringend een kaart voor onze gps gevonden worden. Aangezien het hotel vlak naast een groot shoppingcenter ligt hadden we die kaart ook al binnen t half uur gekocht. En twee paar schoenen én twee olifanten én twee kleedjes. Die laatste zullen zeker na 1 wasbeurt ofwel verkleurd ofwel uiteen gevallen zijn, maar dat geeft niet. Het zijn buikverhullende kleren met grote bloemmotieven en dat is al wat telt op dit moment. Het was een modern grootwarenhuis met geplakte prijsetiketjes en toch kreeg ik ongevraagd de olifantjes opgesolferd aan zo maar even een derde van de prijs die op t etiketje stond! Vreemd. 1600 baht werd opeens 500, 600 nog maar 200 en dat allemaal op twee minuutjes tijd. Ze pingelen tegen zichzelf begot! Zo heb ik t graag, snel en efficiënt.
Onze buit in t hotel gaan droppen en dan een taxi genomen naar Wat Po om van daar met een ferry (voor 3 baht! Ongeveer 3 oude Belgische frankskes! Waar zoudt ge hier nog voor dat bedrag geraken? Nog niet tot in een café-toilet!) over te zetten naar Wat Arun.
Een heel speciale tempel versierd met potscherven. Heel geestig en we hadden hem nog nooit bezocht. We waren er bijna alleen dus t was nog makkelijk om te fotograferen ook. Alleen jammer dat hij 76 meter hoog was dus Paul heeft allemaal stukskes tempel getrokken. Hij kreeg hem met geen macht op 1 fotoke. Het tegenlicht was ook niet echt plezant. Maar kom, de fotos van de eerste dagen dienen toch maar om warm te lopen. En van warm lopen gesproken : de temperatuur is hier zalig!!! Amper 27° en heel droog. We zweten zelfs niet hoewel we die tempel weer moesten bezoeken in aangeklede toestand. Lange broek en aanverwanten. De lucht was een beetje bewolkt of zullen we t maar ineens smog noemen? t Resultaat was net als mijn vorige Bangkok-ervaring : binnen het uur een snotaanval. Maar een gewaarschuwde vrouw telt voor twee dus ik had deze keer mijn Cirrus-pillen bij de hand en ben geen WC-papier moeten gaan kopen om in mijn neus te steken. Ik had dan ook nog de chance van een prachtige rosse poes met gouden ogen te kunnen fotograferen die zich in de zon op de tempelstenen lag te koesteren. Ton sur ton. Op de duur bleek er een volledige familie rossen en half-rossen te zitten. Heel doodgemoedereerd en helemaal niet angstig. Fijn om straatdieren toch gelukkig te zien. Ik had onderweg ook al huisdierentoebehorenwinkels gezien, die waren er vroeger niet, en er lopen veel honden met een halsband, dus ze gaan hier duidelijk niet meer direct allemaal de pot in.
Na de beklimming van Wat Arun hebben we op de oever nog iets gedronken. Niet op een terrasje met een makkelijke stoel ofzo, dat is er op deze over niet, gewoon een colake uit de poot. Vervolgens gleden we terug met de ferry naar de overkant in het avondlicht. Best mooi en je hebt een uitzicht op de wolkenkrabbers van Bangkok gemengd met de tempelspitsen. De rivier is druk bevaren door vrachtboten en sampanachtigen die toeristen vervoeren. En ferrys. De oevers bestaan uit groezelige huizen met houten terrasen die boven t water op palen hangen. Er is totaal geen mooi waterfront hier. Wel jammer, ze laten een mooie kans voorbijgaan.
Op de overkant even gesnuisterd in de bangelbarangs (onze privé-term voor souvenirkraampjes met bangelijke inhoud) en dan helemaal rond het Koninklijk Paleis gelopen omdat Paul toch persé wou trachten het misgelopen twee kilo zware Ramayana-boek uit de Cambodja-reis alsnog voor me te kopen. Dat boek wordt stilaan een running gag. In hoeveel winkels is dat al gezocht heb... Het Paleis bleek trouwens gesloten want het was een feestdag. Toch heeft die wandeling nog een paar zeer speciale fotos opgeleverd van de ranke torenspitsen achter de omwalling, dus t was de pijnlijke voeten en de vermoeidheid best waard. We hebben maar flink ons best gedaan om in beweging te blijven en niet te gaan slapen zo worden we de jetlag nog t snelst de baas.
Een taxi genomen om terug naar 't Siam@Siam Hotel te rijden, waarvan de chauffeur vanzelfsprekend beweerde dat hij t kende. Hem toch maar t visitekaartje gegeven voor alle zekerheid. Paul viel als een blok in slaap maar ik hield een oogje in t zeil en dat was weer heel nuttig, want het eindigde er weer mee dat ik de man de weg moest wijzen.
Eerlijk gezegd, ik sta verstomd van mezelf. Hoe moe ik ook ben en hoe lastig de jetlag is, ik ben er vanmorgen toch maar in geslaagd om ons regelrecht en zonder omwegen t stad in te loodsen. Iets waar ik behoorlijk bang van was. Bangkok is big. Very big. Naar t schijnt meer dan 10 miljoen mensen. En ik denk dat ze voor hun Kerstmis allemaal een brommerke gekregen hebben.
Hoop en al een zinnige en heel nuttige dag, maar ik zal wel blij zijn morgen uit Stinkstad weg te zijn, en ons beider neuzen zeker. Ik snap niet hoe mensen in deze luchtvervuiling en dit lawaai überhaupt kunnen overleven..
Vanavond zijn we op t roofterrace van ons design-hotel gaan dineren. Helemaal op de 25ste verdieping! In openlucht! Een enig uitzicht op al de verlichte en flikkerende wolkenkrabbers. Een prachtig einde van een zinnige dag. t Eten was nog lekker ook hoewel er geen enkele Thaise schotel op t menu stond. Maar de jumbo praws waren heel geslaagd en lekker vers.
En nu is er een bedje. Een kamer vol rommel - en toch weer een half uitgepakte valies - maar orde wordt er niet geschept want morgen moet toch alles weer ingepakt. Er gaat geslapen worden in gestrekte houding. Eindelijk. Heerlijk.
--------------------------------------
Wil je meer foto's zien van Wat Arun?...
Mee over zijn terrassen wandelen?...
Zijn details bewonderen?...
De kleinste versieringen van dichtbij zien zoals ik ze zag?...
Aiaiaiaiai, wat heb ik nu toch weer aanvangen... Ik dacht dus écht dat ik iets moeilijks op mijn zolder gevonden had! Een ding dat al lang niet meer gebruikt werd... En nu krijg ik maar mails aan à la "Geweldig, deze week eens iets supermakkelijk!", maar ook "Is dit raadsel een belediging aan ons intellect Laathike?" Heu... welnee! Het is een belediging aan míjn intellect van te durven denken dat dit ding een antiquiteit is! Aangezien ik bomma- en kinderloos ben en ik 't zelf niet gebruik dacht ik dat het in onbruik geraakt was. Maar oh wat was ik mis! Daar hebben Ron, Kathleen, Rina, Luk, Elou, Andromeda, Rozemarijn, Fred, Marianne, Helena, Dolfijn, Ritje, Sjoeke, Geert, Marleen, Yvette, Jan, Nand, Ingrid en Katrien mij ondertussen al beleefd met de neus op gedrukt! Jaja, ook ík leer heel veel bij met dat stomme fotoraadsel! Voor de anderen... foto 2 :
In afwachting van de volgende Thailand-aflevering eerst een mopje dat ik net aankreeg. De tweede aflevering van het reisverhaal, mét een fotoalbum, staat over een uurtje op mijn blog! ---------------------------------------------
Een oud vrouwtje wordt aangehouden wegens te hard rijden. Oud vrouwtje :"wat is het probleem agent?" Agent :"U reed te hard mevrouw" Oud vrouwtje : "Oh...." Agent : " Mag ik aub uw rijbewijs zien?" Oud vrouwtje : " Ik had het graag laten zien als ik er een had" Agent : " U heeft geeen rijbewijs ?" Oud vrouwtje : "Nee het is ingetrokken 4 jaar geleden wegens dronken rijden" Agent : "Ok... Mag ik uw kentekenbewijs zien?" Oud vrouwtje :"Dat gaat niet". Agent : "Waarom niet? Oud vrouwtje : "Ik heb deze auto gestolen Agent : "Gestolen?" Oud vrouwtje :"Ja en ik heb de eigenaar vermoord en in stukjes gehakt" Agent : "U heeft wat????" Oud vrouwtje : "De eigenaar in stukjes gehakt en in boodschappentasjes gestopt ,hij ligt in de kofferbak als hem wilt zien"
De agent kijkt de vrouw aan en loopt voorzichtig naar zijn auto en roept om versterking Binnen vijf minuten staan er 6 politieauto's en omsingelen de oude vrouw in haar auto Een hoofdagent loopt voorzichtig naar de oude vrouw met getrokken pistool
Hoofdagent : "Mevrouw kunt u even uitstappen alstublieft" Het vrouwtje stapt uit.
Oud vrouwtje : "Is er een probleem agent?" Hoofdagent : "Een van mijn agenten heeft mij verteld dat u deze auto gestolen heeft en de eigenaar vermoord hebt" Oud vrouwtje : "De eigenaar vermoord....? " Hoofdagent : "Jawel kunt u de kofferbak openen?" Het vrouwtje opent de kofferbak en laat hem zien aan de hoofdagent ,de kofferbak is helemaal leeg. Hoofdagent : "Is dit uw auto mevrouw?" Oud vrouwtje : "Jawel kijk maar hier is mijn kentekenbewijs!" De agent kijkt haar verbaasd aan. Hoofdagent : " De agent zei ook dat u geen rijbewijs had". Het oude vrouwtje graaft en graait in haar handtas en haalt er een geldig rijbewijs en kentekenbewijs uit en geeft beide aan de hoofdagent, deze controleert de papieren en kijkt haar verbaasd aan. Hoofdagent : "Dankuwel mevrouw een van mijn agenten heeft mij hierheen geroepen en verteld dat u geen rijbewijs had en geen kentekenbewijs en dat u de eigenaar vermoord heeft en in de kofferbak geduwd heeft". Oud vrouwtje :"Ik wed dat die vuile leugenaar ook nog gezegd heeft dat ik te hard gereden heb??"
Ondertussen heb ik al bijna 12 dagen kunnen acclimatiseren, het bruin is er al wat af, de koude voeten zijn terug dagelijkse kost, maar de reisverhalen beginnen vanaf vandaag te verschijnen. Misschien kunnen we ons daar wat aan opwarmen?... Veel plezier, ik hoop jullie een kleine virtuele vakantie te bezorgen! -----------------------------------
Zondag, 18 januari 2009. In t vliegtuig.
1. Varkensvis.
Serendipity : "Néééé. Ik wil niet dat ge weg gaat! Ik woon zelf nog maar pas bij u en nu bolt gij 't af!!! "Verlatingsangst "noemde Freud dat! Nee, niet weggaan! Dan zet ik me in uw valies en neemt ge maar mee."
"En als ik nu héél lief kijk? Blijft ge dan niet thuis?.. Of ga ik een positievere respons krijgen door eens in de gordijnen te vliegen?... Ge kiest maar hé. Ik ben bereid tot alles."
Het vertrek was veel minder stressy dan vroeger toen we de winkel nog hadden. Het gaf ook een goed gevoel dat nu we twee poezen meer hebben - de roedel bestaat uit zes stuks - ze ook drie personeelsleden krijgen. Hun hofhouding zal bestaan uit maar liefst drie poespassers! Een halve dienaar per kat, niet écht een slechte service vind ik persoonlijk. Ik heb t in sjieke hotels al met veel minder moeten doen. t Feit dat betrouwbare mensen op mijn geliefden gaan letten geeft een goed gevoel om te vertrekken. China Airlines gaat dat gevoel niet zo echt geven...
"Poespassers! Poespassers! Hallo?! En wij? 't Is niet omdat wij in de minderheid zijn dat we geen recht hebben op een even goede verzorging! Wij zijn met 5, dus wij eisen 2 en een halve vispasser!"
De trein naar Schiphol viel reuze mee. Vorige keren was dat maar een akelige ervaring maar deze keer zaten er allemaal normale mensen op, weliswaar van allerhande rassen, maar de weirdos, junkies en griezels waren thuisgebleven. Omdat het voormiddag was? Omdat het zondag is? Geen idee maar ik zie die toch ook niet direct in de kerk zitten. Misschien steken die nog allemaal uitgeteld in bed? Laat ze daar maar blijven dan moet ik niet konstant met argusogen al de bagage in de gaten zitten te houden.
Op Schiphol laadden we onze zes stuks bagage uit als altijd 6 stuks om geen vergissingen te maken en niks te vergeten. Het Vergeten-Pandora-avontuur van enkele jaren geleden zit in onze genen geëtst. Op de roltrap ging het even mis, onze kar bleek geen remmen te hebben. Niet zo simpel om op een helling een kar met 60 kilo bagage proberen omhoog te houden zonder zelf naar beneden te glijden. Maar ook die opdracht hebben we volbracht, zij het niet zonder de slappe lach. We reden dartel rond tussen de winkeltjes, ik tikte nog een warme poncho op de kop in de solden want het witte vestje dat ik op de valreep wou inpakken zat vol vlekken, dus nu heb ik een waardige opvolger van mijn vuil vestje en dan nog in een veilig donkere kleur. Smos-proof.
Ik vond zelfs een supermodern rookhok : een Smoke and Go. Een modulair systeem in glas met allemaal statafeltjes en een suberbe afzuiging. Een rookkot een mens waardig. Ze zijn zeldzaam. Aangezien ge in Holland zelfs nergens meer in cafés moogt roken mag het in de drankgelegenheden van de luchthaven zeker niet. Ik stond buiten - in de wind, in de regen - te praten met een vrouw en die vertelde dat ze zelfs niet meer voor de deur van een discotheek mogen roken. Ze kunnen ook niet op de stoep gaan staan want dan krijgt de eigenaar van de zaak een boete. Dus gaan ze 20 meter verder, maar als ze dan hun pintje meenemen zijn ze ook weer strafbaar. Die vrouw had dus een boete wegens openbare dronkenschap aan haar been gewoon door op straat een sigaret te gaan roken met een glas bier in de hand Straf toch dat Nederland in dit geval nog bangelijker is dan België.
De ultramoderne "Smoke and Go" van Schiphol.
Ondertussen hangen we al volop in de lucht dus we mogen zeker nog niet klagen. Toch loert er ergens achter een vleugeltje een snuifje amateurisme. De bordjes om bij t boarden de weg te wijzen bleken zelfgemaakt, niet eens met een stift op een papierke geschreven, maar door met een stylo letteromtrekken vol te kleuren. God as a child trying to make a bordje. Met het eten gaan ze ook zeker niet in de Gault Millau komen. Ik had puree met kip, maar begin zon beest maar te snijden in een plastic bakske met een plastic mes Paul had een visgerecht waarbij op de verpakking duidelijk vermeld stond : Asian catfish. No pork!! Alsof er varkensvis zou bestaan De broodjes van de midnight snack waren echter niet te versmaden. En dat heb ik dan ook nadrukkelijk niet gedaan. Heb ze dan maar als ontbijt aanzien zodat ik kon ontsnappen aan de plastieken omelet. Maar tot mijn verbazing heb ik nu twee ontbijten binnen gespeeld! Want buiten het klassieke plastieken ei was er nog keuze uit een vermicelli met gedroogde champignons en stukjes beef, ge miste wel wat sausjes maar kom t was te eten. De eerste pogingen tot het naar beneden halen van de cholesterol van 320 en van het starten van een licht dieet om die 10 kilo die er t laatste jaar zijn bijgekomen er weer af te halen zijn dus enigszins mislukt. Elke eerste stap ik moeilijk.
De rest van de zombies begon vervolgens te genieten van een wazige sciencefiction film met Chinese ondertiteling maar ik heb een flink dutje gedaan. Meer dan vijf uur liggen knorren in een vrij comfortabele zetel met voetsteun. Ik voel me dus nog redelijk. Hoewel ik er zeker zo niet uitzie. Het was behaaglijk warm in t vliegtuig dus ik heb haast onmiddellijk 5 lagen kleding kunnen afpellen. Ze verkochten aan boord ook een bloeddrukmeter dus heb ik die maar ineens aangeschaft, dan weet ik tenminste op voorhand wanneer ik ga ontploffen.
------------------------------------------------- Morgen : de aankomst op Suvarnabumi, de enorme nieuwe luchthaven van Bangkok, en het fotoalbum van de eerste dag in Bangkok!
Het is een heel gekend voorwerp, maar misschien een beetje in onbruik geraakt bij de jongere generatie...
Veel succes maar nog veel meer plezier! En zoals ge weet, de juiste oplossing is niet welkom als reactie onder het bericht, maar gekke opmerkingen waar iedereen plezier aan beleeft des te meer! Dus laat jullie gaan!
Het enige dat ik wilde horen was "een plastic potje", of het nu voor margarine of joghurt of wat dan ook was, maakte al lang niet meer uit. En ik die dacht dat het geribbelde lipje dit raadsel zo eenvoudig maakte. Maar wat bleek? Heel veel mensen zagen er een citruspers in, er was zelfs sprake van de voetsteuntjes van een Franse WC.
Toch is 't raadsel opgelost door Luk, Helena, Nilleke, Ron, Klaproosje, Marleen, Lisette, Geert, Mieke, Veveke, Chrisje, Lange Lou, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Jan en Fernanda!
Mathurin : "Nee sorry, mijn maag verdraagt geen plantaardige vetten. Wat is er eigenlijk gebeurd met die goede oude pan vol spekvet waar iedereen destijds zijn boterhammen in sopte?... Erg toch,... ik ben gewoon een kwart eeuw te laat geboren..."
"Ik voel mij echt bedreigd!!" "Ja! Wie komt er nu op 't idee om de foto van een kat als achtergrond voor een visbak te gebruiken?! Daar moet ge toch wel echt een ziekelijke geest voor zijn!!"
"Zeg dat wel! Ik zou een achtergrondfoto van wat koralen, of een onderwaterkasteel, desnoods zo'n duikerke met een kapotte kruik, véél leuker gevonden hebben..." "Vooral veel ontspannender..."
Serendipity : "Pardon? Wat hoor ik? Een achtergrondfoto? Ik? Een foto?! Welnee! Ik ben écht!"
"Eéééééééééék!!!!!!" "Wegwezen! Alles kan altijd erger..."
Mijn prijsvraagje hoort in 't Guinness Book of Records onder de categorie : "De snelst opgeloste prijsvragen ooit." Binnen de vijf minuten nadat ze op mijn blog verscheen mailde Ron reeds het juiste antwoord, Kathleen volgde nog geen uur later. Ook de troostprijzen werden binnen enkele uren weggekaapt door Lisette, Ritje en Klaproosje! Proficiat allemaal!
Het juiste antwoord was : 99 passagiers. Dit konden jullie lezen in Hoofdstuk 13 : "Tegen vijf uur waren alle passagiers ondertussen verzameld in dat fameuze Royal Phuket City Hotel, en werden we met alle 99 afgevoerd naar de haven. (Valt dus dik mee want er is plaats voor 170 passagiers. En 75 man crew om de zaak draaiende te houden.)"
Zoals beloofd is hier de prijsvraag! Om 2 uur 's middags zodanig dat het niet enkel de nachtraven zijn die de kans krijgen iets te winnen. Het antwoord op de vraag vinden jullie in de reisverhaaltjes die in de loop van vorige weken verschenen zijn.
De eerste en de tweede prijs is een mooie kalender - om op een bureau of tafel te zetten - uitgegeven door de monniken van de Tijgertempel boordevol tijgerfoto's. De drie troostprijsjes bestaan uit een afdruk naar keuze van een foto die ik tijdens mijn recentste Thailandreis nam. Om die te kiezen wacht je natuurlijk best tot er minstens enkele reisverhalen met foto's verschenen zijn. Misschien kies je wel een van de tijgerfoto's die ik nam toen de jongens van 18 maanden oud in de poel van de canyon aan 't stoeien waren?... Hier alvast enkele voorproefjes!
Of misschien wordt je hart gestolen door de lieve Mosja als ze uit haar bedje stapt?
Maar nu natuurlijk eerst de vraag... Ze is niet moeilijk te beantwoorden, maar je moet wel de verhaaltjes gelezen hebben natuurlijk... "Hoeveel passagiers zaten er op de grote zeilboot waarover ik zoveel vertel in mijn Thailandreisverhaal uit 2002 ?"
(De verhalen kan je eventueel makkelijk terugvinden via mijn archief of via "Inhoud blog", beiden in de marge van mijn blog.)
De prijzen worden gegeven aan de hand van de volgorde waarin de antwoorden binnenkomen. En vanzelfsprekend mag iedereen meespelen! Veel plezier!
Maar nee!... Het heeft echt niks te maken met citruspersen, luchtverfrissers en in geen geval met voetsteuntjes voor een franse wc. 't Is in de keuken te doen, en soms in de woonkamer, af en toe zelfs op 't terras. Maar dat laatste nu wel niet direkt.
't Nieuwe reisverhaal vergt nog teveel voorbereidingen dus eerst maar een aflevering van de jeugdherinneringen...
---------------------------------------------
39. Heuglijke gezinsuitbreiding!
De volgende grote vakantie vertrokken we - met Mireille veilig in een doos - terug op vakantie naar de stille Kempen. Mireille herintegreerde zich vlot bij de andere poezen en er brak weer een heerlijke zomer aan.
Dezelfde zomer maakte een graatmagere poeslieve rosse zwerfkater zijn intrede. Hij stond plots jankend aan de achterdeur, ik liet hem binnen en hij zette zich direkt in de enige zetel die onze keuken rijk was. Ma dacht slim te zijn en te wachten tot pa thuis kwam zodat zij me niet moest aan t verstand brengen dat die kat terug buiten moest, dat we qua poezen echt wel al goed genoeg voorzien waren. Toen s avonds pa en nonkel die rosse bol zagen liggen, knikten ze goedkeurend : Ah een nieuwe kostganger? Meer werd er niet gezegd en de mannen schoven aan tafel. Dat was natuurlijk een dikke streep door ons ma haar rekening. Maar meer goedkeuring dan die van de Heren der Schepping had ik niet nodig want het was uiteindelijk hún ouderlijk huis en niet dat van ons ma. Ah ja, van pikordes begon ik stilaan wel enig besef te krijgen! Ik begon aan de vetmesting van het schrale beest en na enkele weken lag er een prachtige rosse kater te blinken in de zetel. Een oprecht opvallende verschijning tussen onze eigen inteelt van grijze getijgerde en zwart-witte poezen.
Mireille was ondertussen opengebloeid tot een zeer dartel en levenslustig meisje dat best geïnteresseerd was in de Kempische katers. Dus op de dag dat we terug naar huis moesten was Mireille op katertocht Mijn pa zijn hart was al gebroken door t verlies van Sandra en nu zijn dochter helemaal poesloos weer naar Antwerpen moeten sturen was ondenkbaar. Dus stelde hij voor om die lieve rosse Ronnie mee te nemen. Die ging zich beslist goed voelen in t stad, want die was na zijn hopeloze zwerftocht totaal niet meer geïnteresseerd geweest om buiten rond te gaan dwalen. Hij was ondertussen inderdaad geëvolueerd tot een rasechte keukenkat, meer een zetelkat zelfs.
Zo gezegd, zo gedaan. Ronnie ging mee naar t stad. Ons ma was daar best tevreden mee. Terug één enkele poes op haar appartement en dan nog een rustige gecastreerde kater zag ze wel zitten. Beter kon ze zich niet wensen. Tot de zaterdag daarop onze pa thuis kwam met een grote kartonnen doos waarin onze Mireille zat! Ze was vrolijk en bevredigd terug opgedaagd na enkele wilde nachten in de Kempische weiden en achterhofkes en meer dan bereid om zich terug aan t rustige stadsleven over te geven. Zeker gezien haar gezegende toestand Maar daar hadden we toen nog geen vermoeden van.
Twee maanden later kreeg Mireille haar nestje, knus in onze living. Ronnie was een prachtige peetvader en ik had ineens zes katten! Acht zalige weken met vier baby-poezen braken aan! Ik gaf hen de namen van Indianenstammen. Cherokee stierf al vlug, het was een nakomertje en hoewel ma zelf had geassiteerd bij de moeilijke bevalling bleek snel dat het een ziekelijk en te klein diertje was dat weinig kans maakte. Maar de drie anderen groeiden als kool. In die tijd startte ik met een dagboek dat was opgedragen aan mijn lieve Cherokee, daar in de hoge poezenhemel. Mijn eerste schrijfsels zagen het licht dankzij die kleine, veel te jong gestorven, poes
Nu vond ik pas dat er wat schot in de zaak kwam! Met vijf stuks katten zouden we wel snel aan een twaalftal geraken dacht ik zo Maar dat was buiten de waard, zijnde ma, gerekend. Mijn wiskundige droom duurde niet lang, want eens de kleine poesjes groot genoeg waren werden ze uitbesteed aan andere mensen. Mireille zelf moest onmiddellijk even naar de dierenarts voor een operatie zodat er geen ongelukken meer konden gebeuren.
Dus ik eindigde met een gemoedelijke rosse Ronnie en een - na haar operatie - al even gemoedelijke zwart-witte Mireille. Hier zouden geen stambomen meer verder groeien. De tijd dat de bomen tot in de hemel groeiden was op de Grote Markt duidelijk nog niet aangebroken. Ons ma had ingegrepen. --------------------------------------------- De 38 vorige afleveringen vinden jullie op http://www.bloggen.be/laathi/of door op het zwart-wit fotootje van mij met mijn gietertje te klikken bovenin de marge van mijn blog.
Een van mijn trouwe lezers vroeg hoe het met onze oude Ming Song Huong ging. Net voor de vakantie heb ik hem volledig laten onderzoeken en de trillingen die soms door zijn lijfje gaan zijn te wijten aan beginnende Parkinson, beginnende Alzheimer is ook mogelijk. Zijn hart en andere lichaamsfuncties waren prima in orde. Het zijn dus gewoon ouderdomsverschijnselen waar mijn oogappel mee te maken krijgt. Nu meer dan ooit hoort hij thuis op 't seniorennet, bij zijn moeder.
Mijn poespassers hebben me verteld dat hij onder mijn vakantie meestal slecht gezind was en het grootste deel van de tijd verslapen heeft in de lekker warme chauffe-chat. Behalve bij sneeuwweer, dan gebruikt hij de kattebak, maar bij normalere temperaturen wandelt hij helemaal via 't dakterras naar de tuin en gaat daar zijn graafwerken volbrengen. Net als in zijn jeugd.
De laatste ochtend van mijn reis is hij in de aflap gegaan met onze Mathurin en heeft daar een bloedneus aan overgehouden. Dus mijn krasse ouderling kan nog wel zijn mannetje staan. De dag dat ik thuis kwam huppelde hij (ja, huppelen gelijk een jong konijn!!) mee de trap op om even lekker mee in bed te kruipen.
Momenteel is hij zalig goed gezind. Als ik nog maar de keuken binnen kom dan stijgt er al een gespin op van in de chauffe-chat, hij steekt niet eens zijn kop over de rand om te zien wie 't is, hij laat gewoon horen dat hij tevreden is. Wel grappig, ik ben waarschijnlijk de eerste mens met een zoet spinnende chauffage.
Bedankt om naar mijn lieve oude knar te informeren, hij laat u de groeten doen en hij hoopt nog veel te mogen figureren in kattenstrips. Bij voorkeur in de zomer.
Ming : "Oei. Mijn trap is bezet... En Phineas gaat natuurlijk weer doen alsof hij doof is..."
Tiens, nog altijd alleen maar gevonden door de Luk... En 't komt onder zoveel vergelijkbare vormen voor en 't is zoiets dagelijks... Doen jullie wel je ogen open als je wakker wordt?...
Ik kan het niet laten, terwijl ik mijn foto's op de pc zit te laden moet ik jullie toch nog een paar heel geestige voorproefjes geven! Jammergenoeg nu eerst alweer naar een afspraak in 't ziekenhuis dus de rest zal voor morgen zijn, maar komen doen ze zeker!
De coiffeurs dezer wereld zijn unaniem... aan mijn haar moet écht dringend iets gebeuren!
Een aapje in de Khmer-ruïnes in Lopburi doet wat hij kan. Maar er zijn grotere middelen nodig...
Pep, een gigantische olifant met twee magnifieke slagtanden, besluit in de River Kwai alvast de zaak eens grondig te wassen.
Enkele dagen later neemt de kleine Mosja, in het olifantenhospitaal van Friends of the Asian Elephant, de taak over. Zij kan krulletjes leggen én ineens het haar drogen ook. Bemerk haar afgezet voorpootje, op deze foto zonder prothese.
Dit is de site van het olifantenhospitaal dat door de Elephant Parade gesteund werd, hier vinden jullie ook meer over de geschiedenis van Mosja : http://members.tripod.com/animom/fae.html
't Is in de keuken te doen, en soms in de woonkamer, af en toe zelfs op 't terras. Maar dat laatste nu wel niet direkt.
