"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
17-05-2010
:-)
Vandaag geen eigen werk. Ik ben zelf ziek en heb heel de nacht bij Nemuri Neko gewaakt omdat hij een beet op zijn onderste ooglid had. Vanmorgen om 8 uur stond ik er al mee bij de dierenarts. Waarschijnlijk een bijensteek... Gelukkig is zijn oogbol zelf niet geraakt.
Nog maar heel weinig reacties gekregen op "Senioren voor seniorenpoezen", dus daar is momenteel ook maar weinig over te melden. Maar we verliezen onze zin voor humor niet.
Een ingezonden mopje :
Een man komt thuis van zijn werk, met een leugendetector onder de arm. Zijn zoon van 12 komt thuis van school, twee uur te laat. - Waar heb jij gezeten, vraagt zijn vader. - Ik was in de bibliotheek om een huistaak voor te bereiden! De robot richt zich naar de knaap, en geeft hem een ferme oorveeg... De vader legt uit: - Zoon, deze robot is een leugendetector! Je doet er beter aan direct de waarheid te vertellen... - Ok... Ik was bij een vriend en we hebben een film bekeken, 'De Tien Geboden'. En paf ! De robot geeft hem opnieuw een oplawaai... - Aïe ! Wel ja! Eigenlijk was het een pornofilm... De vader: - Ik ben diep teleurgesteld in jou! Op jouw leeftijd beloog ik nooit mijn ouders! En paf ! De robot geeft de vader een muilpeer... De moeder zegt, met binnenpretjes: - Natuurlijk, het is jouw zoon. En paf ! Moeder krijgt een draai om de oren...
Aangezien de kennismaking met de VZW "Allemaal Poezen" zo'n fijne ervaring was zou ik graag deze onderneming steunen.
Deze niet-gesubsidiërde vrijwilligers vangen zowel gezonde als gewonde of zieke verloren poezen op - om hen later ter adoptie aan te bieden. Maar er verblijven eveneens vele "gepensioneerde" dieren op hun domein. Een flink stel senior-poezen - die wegens hun ouderdom, of door een chronische aandoening, veel verzorging nodig hebben - brengen er een zorgeloze oude dag door. Deze dieren kunnen niet meer geadopteerd worden maar je kan wel hun peter of meter worden.
Naar aanleiding van mijn verhalen over de gevonden poes en haar kleintjes in Temse, kreeg ik in de loop van deze week verschillende mails van lezers die het zo fijn vonden dat de dieren gingen verzorgd en later geadopteerd worden. Er waren ook verscheidene mails van mensen die het spijtig vonden dat ze, door allerhande omstandigheden, zelf geen poes meer konden houden. Ook kinderen willen soms graag een poes maar dat kan niet altijd omdat ze bijvoorbeeld de ene week bij ma en de andere week bij pa verblijven. Oudere mensen kunnen in een bejaardentehuis ook meestal geen poes meer houden. Dankzij het systeem van het peterschap is het dus mogelijk voor iedereen om toch, zij het op afstand, een eigen poes te verzorgen.
In de loop van de laatste 5 jaar kreeg ik veel positieve respons op mijn blog. Sommige mensen schrijven me dat ze als eerste werk van de dag mijn blog openen om een glimlach te komen plukken. Anderen bedanken me voor het reisadvies dat ze uit mijn reisverhalen halen. Vanzelfsprekend vind ik dat fijn en ik maak mijn blog met liefde en plezier. Maar nu zou ik voor 1 keer toch eens iets terug willen vragen... Als je écht plezante momenten beleeft dankzij mijn schrijfsels, en ik dus iets - hoe klein dan ook - beteken in uw leven, kan u me nu een pleziertje terug doen...
Mijn wens is dat zoveel mogelijk van mijn lezers "Allemaal Poezen" zouden steunen. Dit kan op verschillende manieren. Door mee naar adoptiegezinnen te zoeken, door wat reclame te maken voor de VZW (bijvoorbeeld door deze button te kopiëren naar de kantlijn van uw eigen blog), door lid of erelid te worden van de vereniging (voor 15 of 25 euro per jaar). Of... door meter of peter te worden van een senior-poes!
"Senioren voor seniorenpoezen" dus.
Dit laatste kan al voor slechts 2,5 euro per maand (of 30 euro per jaar). Van dit bedrag wordt dan uw poes haar voeding en medicijnen betaald. Uw naam komt op de website bij de foto van uw dier te staan. Het rekeningnummer van de VZW is 320-0049248-42.
Black, Daphne, Pepe, Missy en Sassy... Enkele voorbeelden van de vele poezen die wachten op een peter of meter...
Wil je meehelpen stuur dan eerst een mailtje naar
vzw@allemaalpoezen.be met je naam en adres, en niet te vergeten, de naam van de poes die je uitgekozen hebt op hun site.
Ik zou het enorm fijn vinden als jullie zouden willen meewerken aan mijn bescheiden aktie. 't Kan zijn dat mijn vraag niet veel oplevert, maar hoe klein het resultaat ook is, een zee van liefde onstaat enkel als er veel kleine druppels welwillendheid en goedheid verzameld worden. Door niks te doen geraken we nergens. Jullie kennen mijn motto : Voor het slagen van het kwaad, is niets anders nodig dan dat goede mensen niets doen.
Medelijden hebben met verstoten poezen is mooi, maar door medeleven te tonen en daadwerkelijk te helpen worden de dieren pas écht beter.
Binnenkort ga ik uitgebreid op bezoek bij "Allemaal Poezen" en krijg ik alle uitleg over de nieuwe plannen in verband met sterilisatie van poezen op jonge leeftijd om overbevolking, of moet ik over-"bepoezing" zeggen, te bestrijden. Op die manier komen er minder dieren in instellingen terecht waar ze uiteindelijk geëuthanaseerd moeten worden. Vanzelfsprekend krijgen jullie van dat bezoek een volledige reportage!
Alvast een heel warme, dikke, hartelijke "bedankt-knuffel" aan mijn lezers die "Senioren voor seniorenpoezen" willen steunen!
Kies je ervoor om deze prachtige vrijwilligersorganisatie mee te promoten op je blog? Dan kan je onderstaande kleine buttons in de zijkant van je blog plaatsen :
De eerste dankuwel gaat alleszins naar Viva - mijn vriendin en "sister-in-arms" - die zoals gewoonlijk de technische kant van het maken van de buttons voor haar rekening genomen heeft! Iedereen heeft altijd, voor welke verwezelijking dan ook, toch een beetje hulp van zijn vrienden nodig nietwaar? En dat maakt het leven nu net zo fijn!
Liefs van Laathi en de Magnificent Seven!
Van links naar rechts : Phineas, Laathi (de poes), Nemuri Neko, Serendipity, Mathurin, Ming Song Huong, Hanuman, en Laathi (de mens).
Het avontuur van detective Zuster Kat Fael. Deel 5. Update.
Het laatste nieuws dat ik kreeg van "Allemaal Poezen" over het gevonden poezengezin :
Een van de kleintjes woog abnormaal weinig en moet bijvoeding en extra zorgen krijgen. Daarom zijn moederpoes en kroost tijdelijk verhuisd naar een gezin in Hamme waar ze speciale aandacht krijgen. In die zeer zorgzame omgeving blijven ze tot de kleintjes groot genoeg zijn om geadopteerd te worden. Moederpoes gaat daarna terug naar "Allemaal Poezen" om gesteriliseerd te worden en te wennen aan andere katten. Vanaf dan wordt het uitkijken naar een goed adoptiegezin voor haar!
En morgen vertel ik jullie over mijn plannetje... "Senioren voor Senioren-poezen"!
De mensen die over dit raadsel toch niet uitgegleden zijn zijn : Dolfijn, Rita, Klaproosje, Tineke, Lou, Marleen, Mieke, Wim, Geert, Steven, Opapat, Redpoppy, Chrisje, Ron, Renee, Nicole, Kaatje, Kathleen, Rudy, Yvette, Maria, Ann, Gazel, Fernanda, Jan, Chrisje, Veveke,Vif, Derktje en Nand!
Het avontuur van detective Zuster Kat Fael. Deel 4. Een kijkje in 't kattenparadijs!
Deel 4 : Een kijkje in 't kattenparadijs!
Bij de "VZW Allemaal Poezen" worden tamme katten opgevangen om later geplaatst te worden. De dieren zitten eerst even apart om vervolgens in een grote ren samen gezet te worden om te zien of ze kunnen opschieten met andere katten. Er wordt ook getest of ze met kinderen en honden kunnen omgaan om een zo geschikt mogelijk gezin voor hen te vinden.
In deze ren resideren de poezen die wachten op adoptie.
Dit is het keukentje, met achteraan een groot binnenverblijf vol speelgoed en allerlei knusse nesten om 's nachts lekker warm te liggen.
Al de dieren waren enorm mensvriendelijk. Ze vroegen gewoon om opgepakt en geknuffeld te worden. Mensen die hier een dier adopteren kunnen echt gerust zijn dat ze een toffe, en een geschikte, huisgenoot mee naar huis nemen. Maar de VZW "Allemaal Poezen" heeft nog meer te bieden... Onder andere voor Senioren-poezen... We zouden het misschien "Senioren-voor-Senioren" kunnen noemen?... Maar daar vertel ik zondag wel meer over...
Mijn grootste wens is nu dat de moederpoes die ik gevonden heb, en haar vier kleintjes, zouden geadopteerd kunnen worden via lezers van mijn blog. Dat zou geweldig zijn, dan konden we hun evolutie misschien blijven volgen!
Dus moest je iemand weten die een zalig lieve kattin een goede thuis wil geven (over ongeveer 3 maanden, want zolang moet ze nog voor de kleintjes zorgen, en daarna moet ze nog drie weken proefdraaien in de ren met haar volwassen collega's), of iemand die graag één van haar twee rosse of twee zwartgetijgerde kleintjes wil in huis nemen...
Kijk eens rond, denk eens na, misschien vinden we wel adoptiegezinnen om deze poezen hun levensloop te kunnen blijven volgen?...
Ondertussen heb ik van Patricia vernomen dat de kleintjes de eerste avond een papfles gekregen hebben omdat moederpoes nog te veel overstuur was (niet moeilijk : op één en dezelfde dag gedumpt worden in een bos, uren later in een kooi gevangen worden, dan lang in een auto moeten zitten, om vervolgens weer in een andere kooi terecht te komen... Je zou van minder kompleet van streek zijn.) De volgende dag heeft het gezin reeds een binnenkooi gekregen en nu zoogt ma haar jongen terug zelf. Iedereen stelt het dus wel. Hopelijk ontvang ik binnenkort een fotootje van hen.
Het avontuur van detective Zuster Kat Fael. Deel 3. Aankomst in het paradijs.
Deel 3 : Aankomst in het paradijs.
Met het poezengezin behaaglijk in hun draagmand op de achterbank reden we van Sint Niklaas naar Kruibeke. Van pure emotie reden we eerst nog eens flink verkeerd, maar uiteindelijk vonden we een, ons totaal onbekend, poezenparadijs : Allemaal Poezen.
De grote poort zwaaide langzaam open en ik kon mijn ogen amper geloven!...
Op het prachtige binnenerf van een gerestaureerde boerderij zaten, lagen, spinden, rolden,... overal poezen vredig in de avondzon! Rustige, volwassen, gezonde dieren die overduidelijk genoten van het leven. Ik begon ze te tellen maar dat moest ik al snel opgeven. Hoe meer ik rondkeek hoe meer ik er zag! In manden, bovenop krabpalen, naast een vijver, op banken, languit op het stenen binnenplein, rollend in t gras van de weide naast het huis, doezelend op kratten naast de schuur Ik was zo overweldigd door al dat kattengeluk dat ik gewoon roerloosin t midden van die binnenplaats bleef staan. Van de hand Gods geslagen noemen ze zoiets. Dit had ik totaal niet verwacht.
Van achter één van de schuren kwamen vier vrijwilligers ons tegemoet en begroetten ons heel hartelijk. Toen ze moederpoes en haar kroost in t mandje op de achterbank zagen werden ze helemaal enthousiast! Zon prachtig dier!, En zo rustig!, Daar gaan we makkelijk een adoptiegezin voor vinden!. Op dat moment viel er echt een pak van mijn hart : deze vijf dieren gingen gegarandeerd een goede toekomst tegemoet. En 't zou deze keer eens niet bij mij zijn.
Terwijl wij onderweg waren had Patricia al een opvangkooi voor haar klaargemaakt en ze troonde ons nu mee naar de plek achter de schuur. Ik verwachtte me aan 1 metalen bench met een mandje en een kattebak in, maar nee, t was nog veel beter! Die zorgzame mensen hadden drie grote kooien in U-vorm aan mekaar bevestigd en het poezengezinnetje kreeg een drie-kamerappartement!!! Kompleet ingericht! Een grote doos als nest, een kattebak, een krabpaal met nog een gezellig holletje eronder, en dat geheel afgeschermd met plastic zeilen tegen wind en regen!
Moederpoes was snel van begrip, zo gauw de draagmand in haar appartement werd gezet stapte ze uit. Ik legde de kleintjes in de doos, samen met het oude vuile handdoekje dat ook in hun schapenvelnestje gelegen had zodat ze toch hun huisgeur nog in hun omgeving hadden.
Patricia en drie andere enthousiaste, lieve vrijwilligers nemen moeder en kinderen in ontvangst!
Haar drie-kamer-suite!
Het dier was eerst onwennig, ze verkende alle drie haar kamers en ging dan in het doosje onder de krabpaal zitten. Niet bij haar kleintjes dus Om haar meer privacy, rust en warmte te geven hebben we dan het geheel afgedekt met dekens zodat ze tijd kreeg om te wennen aan de nieuwe situatie.
Een van de mannen zou s avonds nog eens komen kijken of de moeder de kleintjes wel degelijk zoogde, anders zouden ze met de papfles worden grootgebracht. Wat een service! Ik was zo gelukkig dat ik, alweer met de hulp van mijn kameraden, de poezen naar deze wonderlijke plek had kunnen brengen!
Hoewel het tijd was voor de vrijwilligers om naar huis te gaan kregen we toch nog een hele rondleiding door hun project! Het was overduidelijk dat dit mensen waren die 100% in hun werk opgingen.
Zo snel ik straks weer een beetje energie over heb schrijf ik verder aan het poezenverhaal! Maar dit is ook mooi om lezen. Een hartverwarmend mailtje dat ik aankreeg, wat ik graag met mijn lezeressen wil delen :
Een jonge gehuwde vrouw was op bezoek bij haar moeder en zat met een glas gekoelde thee in haar hand op de sofa. Ze hadden het over het leven, het huwelijk, over de verantwoordelijkheden van het leven en de verplichtingen van de volwassenheid. De moeder liet de ijsblokjes in haar glas zachtjes rinkelen terwijl ze nadacht en keek dan haar dochter aan met een heldere, nuchtere blik.
Vergeet je zusters niet' was haar raad terwijl ze de theeblaadjes op de bodem van haar glas ronddraaide. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker dat ze voor jou gaan zijn. Hoeveel je ook van je man houdt, hoeveel je van je kinderen gaat houden wanneer je ze krijgt, je gaat altijd behoefte hebben aan zusters. Vergeet niet om af en toe met hen weg te gaan, dingen met hen te doen. En vergeet ook niet dat ALLE vrouwen zusters' zijn... jouw vriendinnen, jouw dochters en alle andere vrouwen in de familie ook. Je gaat vrouwen nodig hebben. Vrouwen hebben altijd vrouwen nodig.'
Dat is wel de gekste raad die ik heb gekregen!' dacht de jonge vrouw. Ik ben toch nog maar pas getrouwd? Ik ben net een deel geworden van de wereld van koppeltjes toch? Ik ben nu een gehuwde vrouw om s hemels wil! Een volwassen persoon! Mijn man en de familie die wij samen gaan stichten gaan toch zeker voldoende zijn om mijn leven een zin te geven!'
Maar ze luisterde naar de raad van haar moeder. Ze hield contact met haar zusters en sloot elk jaar nieuwe vriendschappen met vrouwen. De jaren rolden voorbij en langzaam begon ze te begrijpen dat haar moeder wist waarover ze sprak. Terwijl de tijd en de natuur het pad van een vrouw vormen met veranderingen en geheimen zijn haar zusters' de enige vaste waarde in haar leven.
Dit is wat ik heb geleerd na meer dan 50 leven op deze aarde:
DIT ZEGT ALLES:
De tijd gaat voorbij.
Het leven gaat zijn gangetje.
Afstanden scheiden ons.
Kinderen worden groot.
Jobs komen en gaan.
Liefde groeit en neemt dan weer af.
Mannen doen niet wat van hen wordt verwacht.
Harten worden gebroken.
Ouders sterven.
Kollega's vergeten bewezen gunsten.
Loopbanen komen tot een eind.
MAAR........
Hoeveel tijd of hoeveel kilometers ook tussen jullie liggen, zusters zijn er altijd. Een vriendin is nooit buiten het bereik van jouw uitgestrekte hand als je haar nodig hebt. Als je op je eentje door die eenzame vallei moet lopen staan de vrouwen in je leven aan de randen van de vallei, vrolijken je op, bidden voor je, ondersteunen je, doen een goed woordje voor je en wachten met open armen aan het einde van de vallei. Soms breken ze zelfs alle regels en lopen naast jou, met je mee... of komen naar je toe en dragen je eruit.
Vriendinnen, dochters, kleindochters, schoondochters, zusters, schonzusters, moeders, grootmoeders, tantes, nichten en de uitgebreide familie: allen zijn een zegen in ons leven!
Zonder vrouwen zouden noch de wereld noch ik hetzelfde zijn.
Toen we in dit avontuur stapten van het vrouw zijn', hadden we geen idee welke ongelofelijke vreugde of pijn voor ons lag. Evenmin wisten we hoezeer we mekaar zouden nodig hebben. We hebben mekaar nog steeds nodig, iedere dag. Laat dit weten aan alle vrouwen die jou leven zinvoller hebben gemaakt. Ik heb het net gedaan.
Wegens te druk en te moe heb ik de mails van diegenen die het al juist geraden hebben eens niet persoonlijk beantwoord. De anderen heb ik natuurlijk wél een beetje verder "van de kant in de gracht geholpen".
Reeds opgelost door Dolfijn, Rita, Klaproosje, Tineke, Lou, Marleen, Mieke, Wim, Geert, Steven, Opapat, Redpoppy, Chrisje, Ron, Renee, Nicole, Kaatje, Kathleen, Rudy, Yvette, Maria en Ann!
Nog teveel drukte, geen tijd, dus 't vervolg van 't verhaal zal voor één van de volgende dagen zijn... Nu maar rap een stripje over de hoofdpersonages! -------------
Irma : "Maar nee, toch weer niet eentje bij?!! Dan zitten we met acht van die monsters thuis ma?!!! Ik word gewoon kaal gebeten en gelebberd!!!"
Poes : "Wat is dat voor een schreeuwlelijk schaap daar naast mijn kooi?... Mijn baby's 'monsters' noemen? Heeft ze haar eigen al eens bezien? Die pels van haar is precies al eens door een gehaktmolen gedraaid..."
Roske : "Mama?... Kunnen schapen ook spreken?..."
Mama Poes : "Echte schapen natuurlijk wel schat, maar pluchen beesten normaal gezien niet... Ik sta ook voor een raadsel. En dit is nu wel een buitengewoon luidruchtig heerschap. Maar ja, die madam die ons gevonden heeft is natuurlijk ook wel enigszins speciaal... Met een schaap op uw rug rondlopen... Kom, stop uw lieve kleine rosse oorkes maar dicht en slaap maar verder. Ik bewaak u wel tegen dat raar beest."
Irma : "Mijne god! Nu moet ik toch even gaan zitten... Mijn ogen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn... Dat is verdorie niet 1 exemplaar!!! Daar liggen nóg vier mormels extra bij!!! Ma kunt gij wel rekenen?!!! 7 + 5 is 12!!! Dan hebt ge een voetbalploeg katten, mét scheidsrechter! Dat overleef ik niet! Dat kunt ge niet maken!!! Mijne pels!!! Er gaat geen haar meer op mijn pels staan!!!... "
Maar Irma panikeert immers weer te vroeg... Dat zult ge (zo snel ik een beetje rust vind) wel merken
Sorry mensen, maar ik ben sinds gisterenavond onverwacht in een heel drukke week terechtgekomen. Ik heb vandaag de tijd niet om mijn verhaal verder te schrijven. De foto's verkleinen en op 't net zetten brengt ook nogal wat werk mee en die tijd heb ik nu niet. Even geduld dus. Het vervolg komt spoedig. Ondertussen zet ik hieronder even wat "ouder werk"
Kom nu allemaal bij die bakker buiten!!! Nee, het was geen brood, maar het zijn ook geen videekes, pateekes, pistolets, tompoezen, stinkkazen, of waar ge allemaal mee aan komt dragen! Dus : weg bij die bakker! Nu!
Reeds opgelost door : Geen Kat.
En niet vergeten : de juiste oplossing NIET hier onder reacties op 't blog zetten want anders is 't spel voor de andere spelers verknoeid. Stuur uw antwoord aub naar laathi@hotmail.be! Bedankt!
Het avontuur van detective Zuster Kat Fael. Deel 2. Een risicovolle onderneming.
Deel 2 : Een risicovolle onderneming.
Na wat piekerend heen en weer gedrentel in het bos besloot ik dat het beste idee was dat we op zoek gingen naar het dichtstbijzijnde dorpje om een dierenzaak te zoeken en een kattendraagmand te gaan kopen. Ik wist ondertussen zeker dat het een huispoes was en dat ik er wel in zou slagen om haar in een mand te stoppen. Misschien niet zonder de nodige kwetsuren, maar dat had ik er best voor over.
Mijn kameraad ging onmiddellijk akkoord. Hij is ook degene die destijds de verloren lapjeskat in zijn straat eten gaf totdat we haar konden pakken en laten steriliseren en ze uiteindelijk mijn Serendipity werd... Het zevende lid van mijn Magnificent Seven. Goddank heb ik vrienden waar ik op kan rekenen en die dezelfde filosofie aanhangen als ik. Na wat rondrijden, en vaak de weg vragen aan inboorlingen, vonden we al snel een Tom & Co en kocht ik mijn mand. En dan vlug terug naar het natuurreservaat in de hoop de poes nog terug op dat plekje te vinden...
Grondig keuren want ze moet stevig zijn. 't Is voor een kroostrijk gezin nietwaar?!
De trotste bezitter van de zoveelste kattendraagmand.
Hop, over een grachtje springen, over een bermpje klimmen... Zo ben ik rapper terug in 't bos bij haar plekje!
Vol angst en spanning op weg... Gaan we haar nog op haar plek terug vinden?...
Toen we terug in het bos aankwamen lag het dier gelukkig nog altijd met haar kleintjes op het schapevelletje. Ik was heel blij dat ze ondertussen niet door een hond op de vlucht gejaagd was.
Nu was het zaak om eerst de moederpoes te grijpen en op te sluiten, en me dan pas om de kleintjes te bekommeren. Een kattin van haar nestje scheiden kan erg agressieve reacties opleveren. Maar dat risico moest ik maar nemen. Vroegere ervaringen hadden me geleerd dat ik, eens ik haar vast had, haar onder geen beding meer mocht loslaten, zelfs indien ze zich in me vast zou bijten, want anders ging ze voorgoed op de loop en zou de zaak reddeloos verloren zijn. In de auto hadden we nog een paar werkhandschoenen gevonden, maar uiteindelijk dierf ik ze niet aandoen, bang om mijn grip op haar nekvel te verliezen. Het zou dus voor alle zekerheid met blote handen moeten gebeuren.
Ik ging naast de moederpoes op de grond zitten, stelde haar eerst langzaam gerust en liet haar aan me wennen. Ondertussen verschoof ik de draagmand discreet tot op een meter van haar nest. Dichterbij dierf ik niet om haar niet teveel te verontrusten. Uiteindelijk was het moment van actie aangebroken...
Ik greep haar nekvel stevig vast, ondersteunde haar achterlijfje en trachtte haar in de mand te duwen. Zoals te verwachten was spartelde ze tegen en moest ik mijn kameraad ter hulp roepen. Ik lag ondertussen plat bovenop de poes om haar in bedwang te houden. Mijn maat hield de draagmand stevig vast en zo kon ik haar er in wurmen. Binnen enkele (pijnlijke) seconden zat ze veilig in de kooi.
De laatste foto van de aktie want toen liep het mis : moest ik me voluit op de poes werpen, mijn maat zijn fotoapparaat dumpen, en me vliegensvlug ter hulp snellen om haar niet te laten ontsnappen..
Voor haar babys had ik een grote plastic draagtas meegenomen. Ik stopte hen er vliegensvlug met kussen en al in. En daar liep ik dan, een zak met jonge poezen in de ene hand, een kooi met een woedende, angstige en klauwende moederpoes in de andere. Gelukkig waren we snel bij de baan.
Met mijn tedere last op weg naar de auto.
Eens veilig in de wagen deed ik de kooi open en schoof het kussen met haar kleintjes bij de bange moeder. De poes kalmeerde haast onmiddellijk. Na 10 minuten kon ik het deurtje van de kooi zelfs open laten staan en haar aaien. Het bleek een enorm lieve kat.
Moeder en kinderen herenigd!
Maar wat nu ?
Ondertussen was mijn kameraad van de dierenbescherming (die overal in Vlaanderen wilde katten gaat vangen om hen te laten steriliseren en ze terug uit te zetten) telefonisch druk bezig geweest een opvangadres te zoeken. Toen ik hem belde en vertelde dat ik de poes ondertussen zelf al had gevangen en ze reeds veilig in de auto zat was hij heel blij. Een dame in Sint Niklaas zou de dieren kunnen opvangen, maar die was momenteel onbereikbaar omdat ze ook op pad was om poezen te redden. Dus reden we alvast naar Sint Niklaas en wachtten geduldig met ons jonge gezin in de auto. Heerlijke momenten om zon moederpoes met haar kroost bezig te zien! En hoe hartverscheurend zou het weeral worden als ik dit lieve dier straks moest afgeven
Na een half uurtje kwam het verlossend telefoontje, maar het eerste deel van het bericht was niet positief. De dame waarvan sprake kon onmogelijk nog vijf dieren extra opvangen want ze had er momenteel al 60 onder haar hoede Maar mijn trouwe maatje had verder gezocht én een oplossing gevonden. Vrienden waarop ge kunt rekenen, ge weet wel.
We kregen de opdracht direct rechtsomkeer te maken en ons zo snel mogelijk naar Kruibeke te begeven. Daar zouden we met onze lieve last opgevangen worden door Patricia van de VZW Allemaal Poezen. Op voorwaarde dat ik kon garanderen dat het zéker een tamme poes was en geen wilde. Nu, daar wou ik echt wel mijn hand voor in het vuur steken (hoewel er na de vangst wel wat tandafdrukken in mijn hand stonden ).
Het vangen was eventjes lastig geweest maar nu - amper een uur later - lag de poes me al te knuffelen, omringd door haar twee rosse en twee getijgerde kleintjes. Lief en tam was ze dus héél zeker. En bij nader inzien ook heel mooi. Haar pels bleek zowat alle kleurennuances te bezitten, was zijdezacht en half langharig. Om van haar prachtige ogen nog te zwijgen Diegene die dit dier ooit zal adopteren gaat er heel gelukkig mee zijn. Haar kleintjes zijn ook prachtig van kleur en tekening, ook zij zullen prachtpoezen worden.
Maar kom, nu eerst op weg naar Allemaal Poezen. Ik had nog niet het flauwste idee in wat voor een wondere wereld ik nu weer zou terecht gaan komen
Het avontuur van detective Zuster Kat Fael. Deel 1. Een pijnlijke ontdekking.
Het verhaal van Zuster Kat-Fael.
Deel 1: Een pijnlijke ontdekking.
De boeken van Ellis Peters over de middeleeuwse detective-monnik Broeder Cadfael vind ik heerlijke indommel-lectuur. Mijn reeks is nog verre van volledig, en nieuw zijn ze niet meer verkrijgbaar, dus zocht en vond mijn kameraad iemand op internet die nog enkele tweedehands-exemplaren verkocht. De dame bleek in Temse te wonen, niet direct in de buurt, maar misschien wel eens een mooie gelegenheid om die omgeving fotografisch te gaan verkennen.
Ik maakte een afspraak met de dame en vroeg haar ineens of er soms een mooi natuurgebied in haar buurt te vinden was. Ze vertelde ons onmiddellijk zeer enthousiast over de Roomacker, een oude kleiwinning, die nu een bos- en vijvergebied geworden was. Fijn! Konden we het aangename aan het aangename paren. Nog veel plezanter dan het nuttige aan het aangename paren.
Dinsdag trokken we dus welgezind naar Temse om eerst de boeken op te halen en daarna in, het ons onbekende, natuurgebied te gaan wandelen. En hier begon het avontuur... De lucht was prachtig, allemaal witte schapenwolkjes op een knalblauwe achtergrond, de temperatuur redelijk, kortom heerlijk foto-weer. Het reservaat bestond uit drie grote vijvers waarrond een wandelweg aangelegd was. Het terrein was niet enorm groot maar wel heel mooi onderhouden en telkens weer stonden we verbaasd over de prachtige zichten over het water. Het werd een mooie fotowandeling.
Het decor waarin ons verhaal zich afspeelt heb ik gisteren al uitgebreid op foto's laten zien, dus daar besteed ik in dit artikel geen aandacht aan.
Op het uiterste puntje van het gebied stopte mijn maatje plots en wees naar iets op de grond : Och, zie dát daar nu zitten!... Ik keek en zag een rond schapenwollenvelletje met daarop een moederpoes die haar jongen zoogde. Onbeschut, middenin het bos. Naast haar stond een grote plastic doos boordevol droge kattekorrels. Ik kon het dier vrij dicht benaderen maar wou het niet storen omdat ik bang was dat ze haar kleintjes zou verlaten. Ik vond het heel triest dat weerloze, zogende dier daar zo verlaten in dat bos te zien zitten met haar nestje. Totaal zonder enige beschutting tegen regen of wind. Mijn vriend merkte op dat er toch blijkbaar iemand voor haar zorgde want dat anders dat eten er toch niet zou staan. Maar volgens mij klopte er iets niet aan het plaatje
De detective in mij werd wakker en ik besloot het eens nader te onderzoeken. Als die poes hier al dagen zat zou dat schapenwollen kussentje toch nat moeten zijn? Zelfs al had het hier misschien niet zo fel geregend als in onze streek, het zou toch minstens bedauwd moeten zijn? En hoe kon het dat die kattekorrels kurkdroog waren? Normaal hadden die doorweekt moeten zijn in die plastic pot zonder gat in de bodem.
Ik besloot de poes heel langzaam te naderen om te onderzoeken of het een huiskat was of een wild dier. Eerst was ze angstig en blies even - een normale reactie voor een poes met kleintjes - maar na nog geen vijf minuten mocht ik haar kopje strelen en legde ze haar snoet zelfs in mijn hand. Ik mocht zelfs zachtjes een klit in haar pels verwijderen. Nu pas zag ik dat ze vier jongen had, twee donkergrijze tijgertjes en twee rosse. Hun oogjes waren net open, dus ik schatte ze op drie weken oud. Ze waren duidelijk niet op dit kussen geboren want er waren nergens bloedvlekken te bespeuren. Ik voelde me even zelf detective Broeder Cadfael. Of misschien beter : detective Zuster Kat-fael.
Plots vielen alle puzzelstukken in mekaar en besefte ik dat het dier met zijn kussentje en zijn jongen hier gedropt was! De kattin was iemand duidelijk teveel geworden nu ze jongen had. Dus hadden ze niet beter gevonden dan haar in een bos te dumpen, weliswaar met een portie korrels voor enkele dagen, maar daarna moest het arme, tamme dier met haar kroost haar plan maar zien te trekken in deze wildernis waar wandelaars dan ook nog honden lieten loslopen
Ik wist dat als die poes vandaag niet opgevangen werd, ze tijdens de eerste regenbui haar jongen zou gaan verslepen naar een ietwat drogere schuilplaats, zoals onder een struik, of dat ze op de vlucht gejaagd zou worden door een hond, en dat ik haar nooit meer terug zou vinden.
Ik begon aan een reeks telefoons naar mijn kameraden van verschillende dierenbeschermingsorganisaties. Niemand was direct beschikbaar om haar te komen ophalen, het zou pas s avonds laat mogelijk zijn. Ik legde perfect uit hoe ze haar konden vinden want uiteindelijk bleek het dier amper op 20 meter van de bosrand en de baan te liggen.
Maar ik was er niet gerust in. De lucht leek me dreigend, ik vreesde voor regen, ik was bang moest een hond het nestje vinden. En eens ze haar babys verhuisd had zou de poes niet meer te vinden zijn. Met als resultaat : wéér 5 kattten die op deze wereld door de schuld van een egoïstische baas een trieste dood zouden sterven, of die in t beste geval verwilderen en na twee seizoenen voor een ware kattenplaag zorgen en afgeschoten worden.
Vijfentwintig jaar geleden heb ik verzuimd een kattin - die door buren achtergelaten was na hun verhuis te laten steriliseren. Ik gaf haar wel te eten, maar meer ook niet, we zaten toen nogal krap bij kas om een operatie op een onbekende poes te laten uitvoeren. Voor die stommiteit heb ik heel zwaar moeten boeten.
De achtergelaten moederpoes kreeg kleintjes in een fabrieksruïne achter ons huis, en nu moest ik zelf die jonge poezen met chloroform in slaap doen. Tenminste als ik ze al kon vinden in dat grote gebouw Het was een vreselijke job om die pasgeboren diertjes te laten inslapen.
Om een lang verhaal kort te houden : op de duur ontstond er toch een kattenplaag en mijn buurman begon op de katten te schieten. Maar hij maakte geen onderscheid en hij schoot onze eigen twee poezen dood Mijn lieve Sidi - een babypoes, die we een jaar voorheen doodziek en verlaten in Tunesië gevonden hadden - en mijn dierbare Thomas, een katertje dat ik als verstoten babytje, halfdood en kapotgebeten door de vlooien, gevonden had en met veel zorg terug gezond had gekregen. Die twee waren samen opgegroeid en vormden een onafscheidelijk koppeltje. Nooit twee poezen gezien die zo verliefd op mekaar waren! Ze lagen altijd samen op de zetel, volledig in mekaar gestrengeld. Honderden fotos heb ik er van gemaakt - nog voor de tijd van de digitale fotografie - omdat ik nog nooit zoveel tederheid tussen twee dieren had gezien.
En onze twee zo geliefde dieren werden dan doodgeschoten, stomweg omdat iemand uit de buurt verhuisd was, zijn verantwoordelijkheid niet genomen had en zijn kattin had achtergelaten, er een kattenkolonie was ontstaan, en mijn andere buur zijn geweer bovenhaalde om die uit te roeien
We waren zo kapot van de gruwelijke dood van onze lievelingen dat ik toen gezworen heb dat ik nooit meer de kans zou laten liggen om een kattenplaag te voorkomen.
Dus hier stond ik nu, in Temse, honderd kilometer van huis, bij een poes met vier jongen, en geen enkel voorwerp in de auto waar ik hen op een veilige manier in kon vervoeren. Hier moest actie gevoerd worden
De volgende delen van dit avontuur in de loop van deze week!
Aarde, grond, het spul waar we allemaal op lopen... In dit geval een vers omgeploegd veld naast de fruitboompjes in bloesem in Waanrode... OK, we zijn nu wel niet allemaal boeren maar we komen toch wel eens in aanraking met aarde dacht ik zo... Niet dus. Veel van mijn lezers lijken zich zwevend voort te bewegen op "aarde".
Een dikke proficiat voor de goed geaarde lezers Dolfijn, Chrisje, Veveke, Yvette, Mieke, Derktje, Tineke en Lange Lou en Ann, Kaatje, Jan en Geert!
