"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
03-12-2010
En we zullen dóórgaan...
En toen... werden 'alle hens aan dek' geroepen...
... en dat was wel nodig ook ...
... want het middenste glas alleen weegt al maar liefst 54 kg...
Eén, twee, drie! Hop! ('Hop!'? Nou ja, "Hop!" met een licht kreuntje weliswaar.) En vooral, vooral, niet laten vallen ijsberen!
Mission accomplished. Iedereen moe maar gelukkig.
Euh, jongens?... Hier wacht er nog zo eentje! Van ongeveer 150 kilo... Of eerst nog een stevig soepke?
En op het einde van de tweede avond had ik overal prachtige ramen...
En stil! En warm dat dat was!!! Ramen poetsen aan de buitenkant was onmogelijk, binnen de paar seconden vroor het water er aan vast. Nogal logisch, het was ondertussen -7°C. En toch... aan de binnenzijde voelden de ruiten helemaal niet koud aan. Zalig!
Aan de muren is niks beschadigd, het lijkt wel alsof de ramen er uit zichzelf in "gevlogen" zijn. Dus als ik nu een paar maanden geleden niet zo dom was geweest om zelf die rolluikkast open te breken had ik niet eens aan behangen hoeven te denken.
En de volgende dag,... werd de volgende klus geklaard. De loggia zag er geen eenvoudige job uit maar toch paste alles weer perfect. Alweer bleek alles juist opgemeten, waren de materialen correct geleverd, en werd heel de puzzel pico bello geplaatst.
Na al mijn verbouwellende van de afgelopen twee jaar is het een verademing weer eens met betrouwbare firma's te mogen werken. Met deze ramenfirma en mijn dakwerkenmensen heb ik al heel vaak gewerkt en telkens weer lopen de werken op wieltjes. Waarom kan dat niet bij alle firma's zo zijn?
Als ik nu eens zou proberen om mijn ramenmannen en dakmannen her op te leiden als verandabouwer en terraslegger, dan kunnen die misschien de knoeiboel van die prutsers opnieuw komen maken? Alhoewel. Ik denk niet dat deze mensen tijd hebben om avondcursussen terrasbouw te gaan volgen.
En nu laat ik de chaos hier in huis even de boel de boel. Mijn kop gonst nog van de drukte. 'Take five' zou ik zeggen. Nee, geen 5 minuten. 5 dagen!
(Om heel eerlijk te zijn... ik ben blij dat mijn dakmannen momenteel uitgevroren zijn. Ik heb de rust hard nodig om er volgende week terug tegen aan te kunnen gaan.)
In de volgende aflevering : de poezen tijdens de werken... Die waren iets minder happy...
Een winterprik met een perfecte timing... Van -3° tot -7°C, en net op dat ogenblik nieuwe ramen krijgen... En dat dan ook nog in alle vroegte, om half acht, een onwezenlijk uur voor een nachtraaf als ik. Maar ik verwelkom mijn trouwe team met open armen.
Fris, monter en welgezind begint de ploeg aan de eerste verdieping. De ramen op de bovenste verdieping krijgen vandaag hun binnenafwerking. Die van de eerste gaan eruit.
En dat allemaal in de sneeuw.
Het lawaai jaagt me soms het huis uit maar dan kom ik wel in deze wonderwereld terecht...
Dapper noem ik dat.
Ondertussen probeert toch weer iemand de zaak nog onder controle te krijgen.
Wie zou de meeste kou lijden?...
Weg met die koude, lelijke aluminium rotramen!
En daar gaan de oude, waardeloze rolluiken! Alweer met de glimlach.
Verse aanvoer! Eén ruitje weegt meer dan 50 kg... Ge zou het van minder warm krijgen.
Maar toch is 't plezant om gezellig even een kom warme soep te komen slurpen.
Jaja, ik knip er verse basilicum en peterselie en koriander en bieslook in. Zo'n gouden ploegske moet ge soigneren!
Want er staat mijn stevige ijsberen nog flink wat werk te wachten... De dag is nog maar halverwege...
Al even stilletjes wegdromen.... Binnenkort stilte... en warmte... Dat gaat zááááááálig zijn...
... en wat gaan we vandaag weer doen? Laat ons eerst gisteren eens bekijken...
(Dat geeft me de kans om me een half uurtje in mijn hobbithol op te sluiten en eens even tot op het bot op te warmen. )
Geweldig! De nieuwe geluiddichte ramen worden geleverd!!!
De twee bovenste liggen er al uit. Nu die vermaledijde rolluiken nog die voor zoveel lawaaidoorsijpeling zorgden...
Geen makkelijk werk. Maar het levert wel plezante foto's op. (Ik kan toch niet binnenblijven want het lawaai is niet te harden. Zelfs niet met mijn dopjes...)
Poppenkastspelers.
Oeps. 1 achterraam moet er ook al aan geloven...
Iemand probeert, zoals steeds, de zaak toch nog een beetje aan kant te houden...
De lieve man van de ladderlift was zijn handschoenen vergeten. Maar wij hebben er massa's om uit te lenen. En een warme kop soep doet ook wonderen.
Want de festiviteiten spelen zich nu niet bepaald in de tropen af...
Voilà. De oude zijn er uit.
Ik woon plots in een duivenkot.
4 van de 6 kamers op de bovenste verdieping staan open... Cool.
Mijn huis. Zijne Doorluchtigheid.
Mijn bureau. De vorige week zijn er heel veel papieren in veiligheid gebracht... Dozen vol. Anders had het hier nu papieren gesneeuwd...
Geen ideaal moment om een bad te nemen. Nochtans zijn we vuil.
Nergens staat nog iets op zijn plaats.
Jaja, ge ziet het goed. Er ligt sneeuw op het dak van mijn hobbithol.
Luchtig.
Maar er komt schot in. De badkamer staat al half dicht.
1/6de staat dicht.
Mooi! Die crémekleurige pvc in plaats van die akelig koude oude aluminium.
En met wat gaan we ons morgen amuseren? En wat met de katten als het hier "bezette stad" is?... Dat zien jullie in de volgende aflevering!
Die kraan kwam goed van pas om ons van iets te ontdoen dat lange jaren een goede dienst heeft bewezen maar nu eveneens overbodig geworden is. Onze lichtreclamebak. Een ding van 2.70m hoog... Dat haakt ge niet even zelf in een bui van huisvlijt af nietwaar?
En als ge zo'n schitterend gerief voor handen hebt? Dan is het toch het ideale ogenblik om het te gebruiken? Trouwens ik wou die plaat weg hebben voor overmorgen de nieuwe ramen geplaatst worden want ik vermoedde al dat het een beetje gevaarlijk slingerwerk zou kunnen worden...
Emotioneel moment toch wel weer. Dus even nog een knuffel.
En ja hoor, de wind hielp dapper mee. Gelukkig naar de goeie kant.
Jaren lang zijn onze klanten onder deze plaat naar binnengewandeld. En amper een tiental hebben ooit de grap gesnapt. Maar die kwamen dan ook zingend binnen. Zij hadden de liedjes wél ontcijferd die op onze reclameplaat stonden. Waarmee weer eens aangetoond is hoe weinig muzikanten effectief noten kunnen lezen...
Misschien kan er iemand van mijn lezers de puzzel oplossen? Drie van de liedjes zijn zeer bekend. Het vierde kunnen jullie niet raden want dat is een nummer van Paul. Komaan, muzikanten onder u, begint er aan!
Huisvlijt zou ik dit nog bezwaarlijk noemen. Een kraan hebben we niet in ons gereedschapskistje - zeg eigenlijk maar "kist" - liggen. Nee, daken vernieuwen doen we niet zelf. We breken ze zelfs niet eens eigenhandig af.
Met mijn kopje hoor ik eigenlijk niet meer op een dak waar gewerkt wordt thuis. Ik spring achteruit bij elk onverwacht hard geluid en op een dak waar drie mannen volop aan't werken zijn komt plots geluid van overal en is mijn sprongetje niet zo interessant. Maar toch, even naar boven klimmen... ik kan 't niet laten. Ik had trouwens een vraagje aan mijn geliefde dakdekker...
"Hmmmm... seg mannen... die kraan kan ik eigenlijk ook nog wel voor iets anders gebruiken..."
En waar gaat die kraan nog heel nuttig voor blijken te zijn?... Dat zien jullie morgen!
En ondertussen groeit Cadfael in alle rust verder.
We kunnen kasten bouwen, maar we kunnen evengoed, zo niet béter, dingen afbreken... Stilaan, beetje voor beetje, verdwijnen de herinneringen aan de muziekwinkel. Nu was het de beurt aan ons gitaarsnaren-muurtje...
Zo zag het er in zijn gloriedagen uit. Maar het had zijn dienst gedaan...
De eerste slagen gaf ik zelf, maar mijn oren waren daar niet echt gelukkig mee.
Dus om heel eerlijk te zijn... ik heb de overige 99% van het afbreekwerk maar aan iemand anders overgelaten.
Wel heb ik heel braaf in stilte voor het afvoeren van de steentjes (3 kg 't stuk) gezorgd...
Nemuri Neko : "Zonde, zonde, zonde,... Dat was nu zó plezant om over die kanteeltjes te lopen..." Cadfael : "Maarrrr Nemuri... zouden ze dat morken nie teruk opbouw? Zij breek tok altijd af en bouw tok altijd teruk op?" Nemuri Neko : "Nee, mon petit ami, voor dit muurtje wordt dit het definitieve einde."
Cadfael kent ons al beter dan Nemuri Neko, want inderdaad het muurtje is ondertussen weg, maar de plannen voor het volgende bouwwerk zijn al in volle gisting.
Morgen zullen jullie nog iets anders zien verdwijnen... Iets veel authentiekers... Maar daar moest wel een kraan aan te pas komen.
Sommige mensen mailden me om te vragen hoe het met dat dakterras afgelopen was... Heel triest. Ik had zelfs de moed niet meer om er over te schrijven. Maar kom, hier gaan we...
De eerste keer dat ze kwamen was hun zaag kapot en lieten ze hun werf hier op een levensgevaarlijke manier in de steek. Een volle week later kwamen ze terug en hebben ze alles raprap ineengeklopt en tot overmaat van ramp bleken ze plots zonder nagels te zitten! In hun grote camion was er écht geen plekje voor een reserve doosje nagels. Toen beweerden ze dat het allemaal verkeerd ingeschat was door het oude mannetje dat was komen opmeten, en dat het veel meer werk was dan voorzien en dat ze dat dan ook niet gingen uitvoeren. De laatste plantenbak wilden ze niet eens meer bekleden. Gelukkig kreeg ik ze zover dat ze wat planken achterlieten zodat we het zelf kunnen doen.
Ik was eigenlijk al blij dat ze niet meer verder deden want ze smeten alles toch maar ineen. Er werd zelfs niet eens meer rekening gehouden met elementaire regels van schrijnwerkerij. In plaats van dat de kopse kanten van de planken onder het hout vallen steken ze rechtop naarboven... Als je nu het terras wil vegen blijft al het stof achter die verticale latten steken... Van in verstek zagen hadden ze blijkbaar ook nog nooit gehoord, en vanuit de woning zie je nu op kopse kanten die makkelijk te vermijden waren geweest. Gelukkig kunnen we dat zelf terug veranderen.
Keer op keer probeerde ik tegen de man te praten maar hij wendde gewoon zijn hoofd af. Het was voor mij ook echt moeilijk. Telkens schoot onverwacht de compresseur op en moest ik snel mijn doppen terug diep induwen. Dat maakt een gesprek natuurlijk niet makkelijker, maar om gewoon niet tegen een vrouw te wíllen praten vind ik toch wel echt niet kunnen.
Overal zijn kieren en "afgebeten" planken. En deze keer was hun zaagmachine niet eens kapot... Zelfs het trapje hebben ze niet recht kunnen maken. De brug is nu een soort van landingsbaan zonder spleetjes maar bovenal veert ze als een trampoline als je er over loopt. Ze is verrevan zo stevig als ons oud bruggetje en we zullen ze zelf moeten verstevigen met metalen staven. De kleuren van de kunststofplanken zijn heel verschillend, maar dat gaat "met veel regen en veel zon" wel egaal worden... De plek waar ze een week lang een noodtrapje gelegd hadden heeft afdrukken gemaakt op de nieuwe vlonder die niet meer verdwijnen... Dat ze een van mijn set van 4 pagode-tuinlampjes in gruizelementen geslagen hebben vonden ze blijkbaar niet eens het vermelden waard. Laat staan dat er een verontschuldiging kwam. We moesten de scherven gewoon later ontdekken.
En zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan maar dat maakt me maar triest. We zullen wel zien wat we zelf nog kunnen redden. Het heeft geen zin om deze prutsers te dwingen om terug te komen want ze kunnen duidelijk niet beter.
De platen moesten zogezegd ruimte hebben om "uit te zetten"... Allemaal goed en wel, maar waarom moet de neus van de onderste trede meer dan een centimeter ruimte hebben en de bovenste nog geen millimeter?...
En euh... gaan ze in de lengte misschien ook uitzetten?
En gaan ze zich zo "uitzetten" dat ze dan allemaal op een rijtje komen te staan?
En op dat knoeiwerk zit ik vanuit mijn bureau nu dagelijks te zien...
Dit moet "recht" voorstellen...
Als je van bovenop het brugtrapje kijkt word je gewoon zeeziek. Gesteld dat je dat al niet was van het gewiebel door erover te lopen.
Elke schrijnwerker weet dat een kopse kant ónder een lat moet zitten... Misschien dat andere mensen dit allemaal OK vinden, maar een timmermansdochter dus niet.
Mathurin : "Ja moeder,... "'t Is van de hond gemaakt", zoals ze het zo schoon in 't Antwerps zeggen..."
Maar kom, niet getreurd. Iedereen krijgt tegenwoordig met dit soort van prutsers te maken.
Mijn kameraad liet deze week nieuwe ramen steken. De oude werden uitgebroken. De nieuwe konden niet geplaatst worden want ze bleken maar liefst 10cm te hoog te zijn. Enigszins verkeerd gemeten. De ladderlift moest terugkomen om de nieuwe ramen terug naar beneden te halen. De oude ramen moesten vanzelfsprekend opnieuw gemonteerd worden. De ramen van de voorgevel waren verkeerd gemaakt. In plaats van driedubbel glas zat er tweedubbel glas in. Bij een raampje aan de achterzijde was het probleem net omgekeerd. Een rolluik dat geplaatst werd zag er prima uit... tot bleek dat het terug moest afgebroken worden omdat de geleiders te smal waren en het rolluik er niet in paste...
Er is heel de dag flink doorgewerkt en uiteindelijk is het resultaat dat er 1 zonnetentje is geplaatst, dat het ook nog prima doet. Nu de zon nog. En al de andere ramen natuurlijk...
De reactie van de ramenfirma op het commentaar van mijn kameraad dat hij nu wel voor niets twee dagen vrij had gehouden en geen patiënten kon ontvangen en daar financiële schade door lijdt, luidde : "Jaja, maar wij doen ook wel verlies hé meneer!"
En sindsdien doen wij weer veel meer geknutsel zelf. Ik zal er deze week wat fotootjes van op mijn blog zetten. Voor de Ongelovige Thomassen onder jullie.
Het is hier een beetje te druk met vanalles... daken vernieuwen, volgende week in heel het huis geluiddicht glas laten plaatsen, dus flink opruimen en plaats maken, alle gordijnen verwijderen... Renoveren is een tijdrovende bezigheid. Om over de schade aan het zenuwstelstel nog te zwijgen.
Ik hoop snel verder te kunnen werken aan mijn verhaal over de kastelen van de Loire en onze tocht naar Nîmes waar we Cadfael vonden. Ik ben alleszins al een apart blogje begonnen om het overzichtelijk te houden. Ge ziet... mijn intenties zijn al goed. Maar tussen droom en daad... liggen nog vele verbouwingen.
Een man komt thuis van zijn werk, met een leugendetector onder de arm. Zijn zoon van 12 komt thuis van school, twee uur overtijd. - Waar heb jij gezeten, vraagt zijn vader. - Ik was in de bibliotheek om een huistaak voor te bereiden! De robot richt zich naar de knaap, en geeft hem een ferme oorveeg... De vader legt uit: - Zoon, deze robot is een leugendetector! Je doet er beter aan direct de waarheid te vertellen... - Ok... Ik was bij een vriend en we hebben een film bekeken, 'De Tien Geboden'. En paf ! De robot geeft hem opnieuw een oplawaai... - Aïe ! Wel ja! Eigenlijk was het een pornofilm... De vader: - Ik ben beschaamd in jou! Op jouw leeftijd beloog ik nooit mijn ouders! En paf ! De robot geeft de vader een muilpeer... De moeder zegt, met binnenpretjes: - Natuurlijk, het is jouw zoon. En paf ! Moeder krijgt een draai om de oren...
Toen Sofie terug kwam van een verre vakantie vernam ze, dat tijdens haar verlof,haar grootvader overleden was. Als goede kleindochter ging ze bij haar 95-jarige grootmoeder langs om haar te condoleren.
Aangezien ze wist dat haar opa in blakende gezondheid verkeerde, vroeg ze aan oma waar opa aan overleden was. Mijn kindje, antwoordde oma: opa kreeg een hartaanval. Vorige week zondagochtend toen we de liefde bedreven. Waarop Sofie reageerde met te zeggen dat seks voor mensen van tegen de honderd toch af te raden was..... "Maar nee schatje", zei oma: "reeds enkele jaren lang en gelet op onze ouderdom hadden we ons voorgenomen dat het beste ogenblik voor ons beiden om seks te hebben was het ogenblik dat op zondagmorgen de kerkklokken begonnen te luiden. Dat was voor ons het juiste ritme, niet te snel en niet te traag, gewoon erin bij de DING, en eruit bij de DONG....!!!"
Plotseling moest oma een traantje wegpinken, en ze zei: "Als die stomme ijsboer met zijn klingelende bel niet langs was gereden had opa nu nog geleefd."
Ter herinnering aan de fijne nachten van Ming en Serendipity...
Het is ondertussen twee maanden geleden dat Ming overleed... Ik mis hem nog steeds. Maar ik praat er nog wel veel mee want hij woont in mijn hartemandje en vandaar uit voel ik hem met genoegen naar de kleine Cadfael kijken. Als Cadfael op mijn borst ligt, liggen ze dus eigenlijk tegen mekaar aan.
Deze fotoreeks van Ming en Serendipity stonden nog steeds bij mijn blogvoorraad klaar om er een stripje van te maken... Om er grappige onderschriften bij te zetten heb ik de moed niet, maar ik wil de foto's op deze dag toch even met jullie delen.
Tussen al de drukke werkzaamheden door (kasten maken, muren afbreken, terras proberen te redden...) zijn de momenten die ik met Cadfael deel een oase van plezier...
De oude speeldoos is ondertussen aan een derde leven begonnen.
Zijn naam was Fleming, hij was een arme Schotse landbouwer. Op een dag, tijdens zijn werk, hoorde hij een schreeuw om hulp die uit een nabijgelegen moeras kwam. Hij liet alles vallen en liep naar het moeras. Met zijn heupen tot in de zwarte smurrie, zag hij een bange jongen gillen en worstelen. De landbouwer Fleming redde de jongen van een langzame en angstaanjagende dood.
De volgende dag kwam een koets aan bij het huis van de boer. Een elegant geklede man stapte uit en introduceerde zich als de vader van de jongen die boer Fleming had gered. "Ik wil u terugbetalen," zei hij. "U redde het leven van mijn zoon." "Meneer, ik kan niets aanvaarden voor wat ik deed" antwoordde de Schotse landbouwer. Op dat ogenblik verscheen de eigen zoon van de landbouwer aan de deur van de boerderij. "Is dat uw zoon?" vroeg de edelman. "Ja" antwoordde de landbouwer trots. "Ik wil met u een overeenkomst maken. Laat me hem van het niveau van onderwijs voorzien zoals die waarvan mijn eigen zoon zal genieten. Hij zal zonder twijfel een mens worden waar wij beiden trots zullen op zijn." En zo gebeurde.
De zoon van Fleming studeerde op de beste scholen en hij behaalde op St.Mary, de Medische School van het Ziekenhuis in Londen, een diploma, en werd over de hele wereld bekend als Alexander Fleming, de uitvinder van de penicilline.
Jaren later, werd de zoon van de edelman die uit het moeras was gered, getroffen door een longontsteking. Wat redde dit keer zijn leven? Penicilline.
De naam van edelman? Lord Randolph Churchill.
De naam van zijn zoon? Winston Churchill.
Ooit zei iemand: "What goes around comes around"... Of "wat je geeft, krijg je ooit terug..."
Op zondagmiddag worden er pistoleekes met hesp gegeten en de traditie vereist dat dan de katten elk om beurten hun stukjes hesp mogen komen halen. (Slechte opvoeding, ik weet het, maar daar trek ik me op mijn leeftijd gene choco meer van aan.) Voor zo'n jonge fransman is dat natuurlijk niet zo evident. Zeker niet omdat in 't begin zijn ietwat wilde "bosgewoonten" er nog ingebakken zaten en hij altijd vreesde om eten te kort te komen. Maar de laatste dagen gaat dat al een stuk vlotter. Hij beseft nu dat hier in huis altijd wel iets te vinden is en dat het niet nodig is om voor zijn etenspotje te gaan zitten grommen zodat toch maar niemand zijn baby-korrels zou afpakken. Hij geraakt gecivisiliseerd. Stilaan. Maar vreemde zeden en gewoonten aanleren is voor niemand eenvoudig, en de taal durft ook al eens voor misverstanden zorgen.
Cadfael : "Alors? 't Is oeij oeacht ier gewoon zo?" Nemuri Neko : "Ja, ge wacht tot de pa zijn hand uitsteekt en u een stukske hesp aanbiedt."
Cadfael : "En dan oeij pakken dat zo rap mogelijk?" Hanuman : "Nee. Wij besnuffelen dat eerst. Om te checken of dat wel echt het goede merk van hesp is."
Cadfael : "Esp is vlees hé? Oh, maar moi, ik vind alle esp lekker!" Hanuman : "Dat kan zijn, maar wij controleren dat toch eerst." Phineas : "En zeker op versheid! Dat ze ons geen hesp van eergisteren voorschotelen die ze zelf niet meer lusten!"
Phineas : "Jaja Cadfael, ge kunt in dit huishouden nooit zeker genoeg zijn." Hanuman : "Maar 't is in orde hoor Phineas. Het is Leielander en hij is vandaag gekocht." Cadfael : "Maman!! Ils parlent trop vite! Je ne les comprends pas!!!"
Phineas : "Vooruit, ik doe het één keer voor en dan is het aan u!"
Cadfael : "Comme ça Phineas?" Phineas : "Nee, ze verwachten wel een beetje meer show. Eens onnozel springen ofzo..."
Phineas : "Het devies hier in huis is : 'Geen kaas, geen spektakel', dus ge zult toch voor een beetje meer ambiance moeten zorgen als ge veel wilt krijgen." Cadfael : "'Pas de fromage? Pas de spectacle?' Mais c'est du jambon! Et je ne veux pas de fromage! J'aime beaucoup plus le jambon! Alors... je ne dois pas faire du spectacle quand même?!"
Pa : "Cadfael, de hand die u voedt gaat ermee stoppen als ge nu niet onmiddellijk terug Vlaams begint te spreken." Cadfael : "OK. Papa." (Eigenlijk is dat ook Frans, mais papa ne comprend pas mijn grapje! )
Phineas : "Zeg Cadfael... en waarom lust gij eigenlijk geen kaas? Gij zijt toch een Fransman? Allez, een Fransmanneke." Cadfael : "In de bos was geen kaas. Ik at altijd jambon met de pluimkes nog aan."
Cadfael : "Papa? Ier zitten keen pluimkes aan?" Pa : "Hesp heeft geen pluimkes." Cadfael : "Chez nous en France- Pa : "Vlaams Cadfael, Vlaams!" Cadfael : "Bij ons in France adden alle oiseaux, allez, comment le dire?..." Pa : "Vogelkes." Cadfael : "Oui. Vogelkeus. Bij ons in France adden alle vogelkeus pluimen!"
Pa : "Hesp komt niet van vogelkes, die komt van varkens. Hesp is geen gevogelte, het is vlees." Cadfael : "Ah! De la viande, comme des souris? Pardon. Vlees! Zoals de muis?!" Pa : "Ja, maar dan een muis van groot formaat. Een die niet in 't wild leeft maar speciaal gekweekt wordt om op te eten. En dan wordt die gekookt en in schijfjes gesneden, en in plastic verpakt, en dan gaat papa die in de winkel kopen..."
Cadfael : "Ohlala... La vie est complexe ici... Ce ne sera pas façile de m'-" Pa : "Vlaams Cadfael! Vlaams, nom de dieu!!!" Cadfael : "OK papa."
In een van de volgende strips zullen jullie Cadfael's avonturen in de struiken en boompjes in de tuin kunnen zien. Eigenlijk meer mijn avonturen...
Marleen, Nilleke, Redpoppy, Nicole, Klaproosje, Fred, Mare, Viva, Fernanda, Chris, Lilith, Rita en Lisette hebben zijn volledige naam bij mekaar gepuzzeld! Lisette en Jan hebben de voornaam gevonden. Ik ben dus al aan meer dan 10 mensen geraakt die het raadsel opgelost hebben. Dikke proficiat aan al mijn onvermoeibare detectives!!!
Zijn geboorteplaats... De Pont du Gard in de buurt van Nîmes. Zijn achternaam is dus "de Nîmes"
Hij bleef me volgen... Tja... De rest van dat wonderlijke gebeuren lezen jullie binnenkort wel in mijn reisverhaal.
En nu die voornaam... Welke boeken lees ik zo graag in bed omdat ze zo ontspannend zijn?... De detective verhalen van Ellis Peters die zich in de middeleeuwen afspelen en waarvan het hoofdpersonage "Father Cadfael" is. En nu iets over mijn tips... In de zijkolom van mijn blog staat de titel "Het verhaal van Zuster Kat Fael." De eerste zin van die tekst luidt als volgt : De boeken van Ellis Peters over de middeleeuwse detective-monnik Broeder Cadfael vind ik heerlijke indommel-lectuur. Dat was toch een waardevolle tip hè!
Dus hier zit hij met zijn frans gezondheidsboekje (ook een verhaal apart natuurlijk ) onze... Cadfael de Nîmes! Roepnaam : Cadfael. Uitgesproken : Kat Fa El. En hij kent zijn naam al goed!
Cadfael : "Maman? Zij geloof nu toch ik heb zo'n skone naam? Zal ik mijn 'carnet de santé' tonen? Kunnen zij lees?" Ma : "Een beetje beleefd tegen mijn publiek hé jongen! 't Is niet omdat het niet allemaal superdetectives zijn dat ze niet kunnen lezen! Senioren hebben tegenwoordig weinig tijd, ze hebben wel wat beters te doen dan kattennamen opspeuren. Wees al maar heel blij dat ze uw naam binnen de week gevonden hebben!" Cadfael : "Ja, dat is eigenlijk oeaar. Oeij moeten zijn tevreden. Als uw publiek Fransmannen zouden keweest zijn ad et nog veel langer keduurd..."
Cadfael : "Mmmmmh... Il est quand même beau hein, mon nom?..."
Heel de uitleg hoe deze zonnestraal in mijn leven viel vernemen jullie dus later in het reisverhaal over de Camargue.
Ondertussen gaat de integratie hier verder. Nemuri Neko heeft de rol van baby-sit op zich genomen en dat verloopt geweldig goed. Mathurin, waarvan ik dacht dat hij die kleine een ideale speelkameraad zou vinden, is er niet zo happy mee. En de senioren vinden hem boeiend om zien, ze hebben er geen bezwaar tegen.
Bedankt aan iedereen die mee gepuzzeld heeft, en nogmaals proficiat aan diegenen die het raadsel opgelost hebben!
Morgen de eerste kattenstrip, featuring "Cadfael de Nîmes"!
Ik hoop dat jullie evenveel plezier aan hem gaan beleven als ik en onze Nemuri Neko!
Ik vind de naam van een kat belangrijk. Een edel dier verdient een edele naam. En trouwens je gaat de volgende 10 à 15 jaar met hem delen dus kan je beter een mooie kiezen. Als je maar 1 poes hebt kan je makkelijker een korte naam gebruiken. Als je er 7 hebt ligt het al iets anders. Hoe meer lettergrepen, hoe meer hun naam als een melodietje klinkt en hoe beter ze de namen van mekaar kunnen onderscheiden.
Over enkele uurtjes maak ik de naam van mijn Franse huisgenoot bekend want meer dan 10 mensen hebben hem kunnen raden!
Hieronder het gedicht van T.S.Eliot uit het boek 'Old Possym's Book of Practical Cats'. Het boek waarop de musical Cats gebaseerd is. Hij schreef het gedicht voor zijn kleinkinderen. Eerst de vertaling van Gerrit Komrij, en vervolgens de originele Engelse tekst.
Hoe noem je een kat?
Hoe noem je een kat? Geen eenvoudig karweitje, Dat flans je niet zomaar even te saam; Wie weet denk je: díe heeft ze niet op een rijtje, Als ik zeg: een kat vraagt om EEN DRIEDUBBELE NAAM. Allereerst dus een naam om in huis te gebruiken, Zoals Willempie, Sambal of Jan zonder Blaam, Zoals Tjebbe of Frederik, Droppie of Kuiken- Allemaal hoogst acceptabel qua naam. Er zijn chiquere namen, ze klinken wat beter, Deels voor meneer zelf en deels voor madame: Zoals Plato, Apollo, Electra, Demeter- O, allemaal hoogst acceptabel qua naam. Maar geloof me: een kat eist een naam die bijzonder is, Een naam die een wonder is, uiterst voornaam, Want hóe straalt hij uit dat hij geen slome donder is, Maar juist een seigneur als hij glimt voor het raam? Ik bied je een selectie uit die aliassen, Zoals Snorrescha, Xinix of Oui-doume-ouat, Zoals Bomballerien of, zeg Antimakassa- Titels, nimmer bestemd voor meer dan één kat. Maar inzonderheid is daar die naam nog, die ene, En dat is de naam die je vindt voor geen goud; De naam door geen mensenverstand bij te benen- Die ALLEEN DE KAT ZELF KENT, en stug voor zich houdt. Weet, wanneer je een kat heel intens na ziet denken, De reden is steeds weer: hij zit aangenaam En innig verrukt al zijn aandacht te schenken Aan zijn heerlijke, heerlijke, heerlijke naam: Zijn onzegbaar onzegbare Zegbaaronzegbare Zeer ondoorgrondbare hogere Naam.
The Naming of Cats
The Naming of Cats is a difficult matter, It isn't just one of your holiday games; You may think at first I'm as mad as a hatter When I tell you, a cat must have THREE DIFFERENT NAMES. First of all, there's the name that de family use daily, Such as Peter, Augustus, Alonzo or James, Such as Victor of Jonathan, George or Bill Bailey - All of them sensible everyday names. There are fancier names if you think they sound sweeter, Some for the gentlemen, some for the dames: Such als Plato, Admetus, Electra, Demeter - But all of them sensible everyday names. But I tell you, a cat needs a name that's particular, A name that's peculiar, and more dignified, Else how can he keep up his tail perpendicular, Or spread out his whiskers, or cherish his pride? Of names of this kind, I can give you a quorum, Such as Munkustrap, Quaxo, or Coricopat, Such as Bombalurina, or else Jellylorum - Names that never belong to more than one cat. But above and beyond there's still one name left over, And that is the name that you never will guess; The name that no human research can discover - But THE CAT HIMSELF KNOWS, and will never confess. When you notice a cat in profound meditation, The reason, I tell you, is always the same: His mind is engaged in a rapt contemplation Of the thought, of the thought, of the thought of his name: His ineffable effable Effanineffable Deep and inscrutable singular Name.
