Zij weten niet dat dromen Deel uitmaken van het leven
António Gedeão (24 november 1906- 19 februari 1997) was een Portuguese dichter, essayist, schrijver en dramaturg, die ook een aantal wetenschappelijke werken publiceerde. António Gedeão was een alter ego van Rómulo de Carvalho, die, onder zijn eigen naam, professor was en les gaf in Scheikunde en Wetenschappelijke geschiedenis.
Muito boa noite, senhoras, senhores Een hele goede avond, dames, heren Lá na minha terra há bons cantadores Daar in mijn land zijn er goede zangers Há bons cantadores, boas cantadeiras Zijn er goede zangers, mooie praatjesmakers Choram as casadas, cantam as solteiras De gehuwden schreien, de vrijgezellen zingen Cantam as solteiras cantigas de amores De vrijgezellen zingen liefdesliederen Muito boa noite, senhoras, senhores Een hele goede avond, dames, heren
Fadinho serrano és tão ao meu gosto Jij valt in mijn smaak Fadinho uit de bergen Fadinho catita, sempre bem disposto Kokette Fadinho, altijd ter beschikking Sempre bem disposto, seja tarde ou cedo, Altijd ter beschikking, zij het vroeg of laat, Fazer bons amigos é o teu segredo Goede vrienden maken is jouw geheim É o teu segredo sorrir ao desgosto Het is jouw geheim om te lachen naar het verdriet Fadinho serrano sempre bem disposto Fadinho uit de bergen altijd ter beschkking
Fiar-se em mulheres é crer no diabo Het vertrouwen van vrouwen is ongelofelijk São todas iguais, ao fim, ao cabo Zij zijn uiteindelijk allemaal dezelfde, Ao fim ao cabo, moça que namora Een meisje dat flirt, uiteindelijk Se vai em cantigas, essa é a que te chora Trapt in mooie praatjes, het is degene met wie ik schrei Essa é a que te chora, com esta me acabo Het is degene met wie ik schrei, daarmee zal ik eindigen Fiar-se nos homens é crer no diabo Rekenen op onze mannen is de duivel geloven Essa é a que te chora, com esta me acabo Het is degene met wie ik schrei, daarmee zal ik eindigen Fiar-se nos homens é o nosso fado Rekenen op onze mannen is onze fado (=lot)
De schelpvormige baai van São Martinho do Porto is het laatste overblijfsel van een oude golf die zich tot Alfeizerão uitstrekte tot in de XVI-de eeuw. Deze is verbonden met de Atlantische Oceaan via een geul van bijna 250 meter breedte, die zich bevindt tussen de heuvels van Santana ten zuiden en de vuurtoren ten noorden.
"Trova do Vento Que Passa" na Casa de Fados em Coimbra...
Trova do Vento Que Passa Ballade van de wind die langskomt
Letra
: Adriano Correia de Oliveira Composição: Manuel Alegre Pergunto ao vento que passa Ik vraag aan de wind die langskomt notícias do meu país nieuws uit mijn land e o vento cala a desgraça en de wind zwijgt over het onheil o vento nada me diz. de wind vertelt me niks. o vento nada me diz. de wind vertelt me niks.
Mas há sempre uma candeia Maar er is altijd een lichtje dentro da própria desgraça dat schijnt tijdens deze donkere tijden há sempre alguém que semeia er is altijd iemand die liederen canções no vento que passa. zaait in de wind die langskomt.
Mesmo na noite mais triste Zelfs in de droevigste nacht em tempo de servidão in tijden van onderworpenheid há sempre alguém que resiste is er altijd iemand die zich verzet há sempre alguém que diz não. Is er altijd iemand die neen zegt.
(vrije vertaling)
Categorie:Fado Tags:Coimbra, Adriano Correia de Oliveira
Adriano Maria Correia Gomes de Oliveira, of simpelweg Adriano (9 april 1942 - 16 oktober 1982) was een Portugese musicus, geboren in een conservatieve Rooms-katholieke familie in Porto. Zijn familie verhuisde na zijn geboorte naar Avintes. Hij ging studeren aan Rechtsfaculteit van de Universiteit van Coimbra en liet zich in met het studentenactivisme en de fadomuziek van Coimbra.
Adriano maakte deel uit van een generatie van componisten en zangers van politieke liederen, die muziek en lyrische gedichten gebruikten om te vechten tegen het dictatoriale regime van de Estado Novo. Hij was berucht voor zijn subversieve acties als lid van de democratische weerstand en werd daarvoor vervolgd door de politieke politie PIDE. Adriano was een persoonlijke vriend van vele musici zoals Zeca Afonso, Padre Fanhais, Sérgio Godinho en ook van Luísa Basto, waarmee hij verschillende muziekalbums opnam.
In 1963 bewerkte hij een gedicht van Manuel Alegre: Trova do Vento Que Passa (zie bericht hierboven) en bij het uitbrengen ervan werd dit het weerstandslied van een ganse generatie én de daaropvolgende generaties.
Adriano was tevens lid van de Portugese Communistische Partij en nam vaak deel aan het Avante! Festival. Hij was ook een vriend van de socialist Manuel Alegre, die veel van zijn lyrische gedichten schreef. Hij stierf in Avintes op 40-jarige leeftijd aan een hartaderbreuk.
Categorie:Fado Tags:Coimbra, Adriano Correia de Oliveira
De Fado van Tio (=oom) Zé Luis is een fadinho (=kleine fado) die op een bepaalde manier gedanst wordt en vindt zijn oorsprong bij de Fado uit Lissabon: boeren passeerden langs de grote "quintas" (=boerderijen) gelegen langs de Riachos. Zij hoorden daar bepaalde melodieën afkomstig van particuliere feesten met fadistas en guitaristen. Daar zij zelf niet op deze feesten aanwezig waren, pasten zij deze muziek aan op hun manier van dansen en vanaf toen ontstond de "Rancho" als volksdans.
Sei que a alma se ajeitou Ik weet dat de ziel zich klaarhoudt Tomou a voz nas mãos Om de stem te ontvangen Rodopiou no peito Die ronddraait in de borst E fez-se ouvir no ar En die zich laat horen in de lucht E eu fechei meus olhos En ik sloot mijn ogen Tristes só por querer Eenzaam door het verlangen om Cantar, cantar Te zingen, te zingen E uma voz me canta assim baixinho En een stem zong zachtjes in mij E uma voz me encanta assim baixinho En een stem betoverde me zo zachtjes Sou do fado Ik ben van de Fado Sou do fado Ik ben van de Fado Eu sou fadista Ik ben fadista Sei que o ser se dá assim Ik weet wel dat het zo is Às margens onde o canto Aan de grenzen vanwaar het lied Recolhe em seu regaço Terugkeert in uw schoot As almas num só fado De zielen in enkel fado E eu prendi-me a voz En ik wordt geraakt door die stem Como a guitarra ao seu Zoals de gitaar door zijn Trinado, trinado Getril, getril E uma voz me canta assim baixinho En een stem zong zachtjes in mij E uma voz me encanta assim baixinho En een stem betoverde me zo zachtjes Sou do fado Ik ben van de Fado Sou do fado Ik ben van de Fado Eu sou fadista Ik ben fadista
'à Pinheiro Meu Irmão' canta por Manuela Cavaco...
Ó Pinheiro Meu Irmão
Oh Pijnboom Mijn BroederLetra e Música: Amália Rodrigues e Carlos Gonçalves
Ribeiro não corras mais Rivier gij stroomt niet meer Que não hás de ser eterno Want gij blijft niet eeuwig O verão vai-te roubar De zomer zal van u stelen O que te deu o Inverno Wat de winter u gegeven heeft
Até a lenha do monte Het hout van de stapel Tem sua separação Wordt gescheiden Duma lenha se faz santos Van het ene hout maakt men heiligen E d'outra lenha En het andere hout Se faz o carvão Wordt gebruikt als brandhout
Ando caída em desgraça Ik ben terechtgekomen in ellende O que é que eu hei de fazer Ik weet niet wat te doen Todos os santos que pinte Alle heiligen zijn vol van kleuren Demônios têm que ser Demonen hebben dat niet
São tão grandes minhas penas Mijn smarten zijn zo talrijk Que me deitam afogar Dat zij mij zullen verdrinken Vêm umas atrás das outras Zij komen de een na de andere Tal como as ondas Zij zijn zoals de golven Andam no mar die elkaar opvolgen in de zee
Apanho e como as raízes Verslagen ben ik, maar zoals de wortels Que estão debaixo da terra Onder de grond blijven Só as ramas não as como Is het slechts het loof Porque essas o vento as leva Dat meegenomen wordt door de wind
Ó pinheiro meu irmão Oh pijnboom mijn broeder Tu também es como eu Jij bent ook zoals ik Também tu estendes em vão Eveneens wordt jij groter in de ruimte Ó pinheiro meu irmão Oh pijnboom mijn broeder Teus braços p'ró céu Met uw armen gericht naar de hemel
Adélia Pedrosa en de grote fadista, de weemoedige Sebastião Robalinho, zingen samen deze geïmproviseerde fado van Joaquim Pimentel. Dit is één van de eerste opnames uit hun carrière.
In deze video hoor je hen afwisselend vragend (desgarrada) zingen, waarop een antwoord volgt.
Coze-se a sapateira, abre-se, e separam-se as patas. Da carapaça retire um saquinho de areia preto que está junto à boca, de seguida, retire para uma tigela tudo o que houver comestível dentro da carapaça. Batem-se as partes moles, que ficam na casca, com a carne que se tira das patas e os restantes ingredientes. Ponha o recheio na casca, e ponha esta num prato sobre folhas de alface e à volta decore com a restante sapateira. Sirva acompanhada com fatias de pão torrado.
Voorbereiding
Borstel de verse krab schoon en dompel ze in water dat met een ongepelde ui, laurierblad en een beetje piripiri (of ter vervanging tabasco) aan de kook is gebracht. Breng het weer aan de kook, draai het vuur laag en laat de krab 15 minuten pocheren.
Bereiding
Breek de scharen en poten van de gekookte krab af. Breek voorzichtig de onderkant van de schaal, verwijder de longen en andere harde ongerechtigheden en dompel de schaal zonodig even in koud water om restjes zand te verwijderen. Snijd de inhoud van de schaal samen met alle andere ingredienten fijn. Maak de krabbenschaal schoon en vul ze met de op smaakgebrachte massa. Strooi er nog wat extra peterselie over en leg de scharen en poten van de krab er omheen. Opdienen met sneetjes geroosterd brood.
A morte saiu à rua num dia assim Naquele lugar sem nome para qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calcada cai E um rio de sangue de um peito aberto sai
O vento que da nas canas do canavial E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu Vao dizendo em toda a parte o Pintor morreu
Teu sangue, Pintor, reclama outra morte igual Só olho por olho e dente por dente vale
À lei assassina, à morte que te matou Teu corpo pertence à terra que te abracou
Aqui te afirmamos dente por dente assim Que um dia rira melhor quem rira por fim
Na curva da estrada hà covas feitas no chao E em todas florirao rosas de uma nacao
Laat je meeslepen door de prachtige klanken van dit lied van Zeca Afonso voor mij onvertaalbaar in woorden de melode spreekt voor zich: een schilder wordt vermoord op straat
O Dia de Portugal, de Camões e das Comunidades Portuguesas!
De Dag van Portugal, Camões en de Portugese Gemeenschappen is de dag waarop het overlijden van Luís Vaz de Camões (10 juni 1580) herdacht wordt en is tevens de Nationale Dag van Portugal.
Gedurende het autoritaire regime van de Estado Novo van 1933 en tot de Anjerrevolutie van 25 april 1974 werd hij als de Dag van het Ras gevierd, het Portugese ras!
Lembranças, que lembrais meu bem passado, Pera que sinta mais o mal presente, Deixai-me, se quereis, viver contente, Não me deixeis morrer em tal estado.
Mas se também de tudo está ordenado Viver, como se vê, tão descontente, Venha, se vier, o bem por acidente, E dê a morte fim a meu cuidado.
Que muito melhor é perder a vida, Perdendo-se as lembranças da memória, Pois fazem tanto dano ao pensamento.
Assim que nada perde quem perdida A esperança traz de sua glória, Se esta vida há-de ser sempre em tormento.
.oOo.
Herinnering die mij geen rust meer laat en dieper voelen doet hoe ik verstarde: geef mij een leven dat ik wél kan harden, laat mij niet afsterven in déze staat.
Maar als het moet, als het niet anders gaat, doe dan in deze ellende enkele flarden geluk verdwalen om een zeer benarde voordat de dood hem uit zijn lijden slaat.
Liever gestorven zijn dan nog in leven zolang herinneringen blijven boren en schade doen en nooit zijn uitgewoed.
Wat is aan een verlorene verloren die ook de laatste hoop heeft opgegeven en levenslang ontredderd blijven moet ?
Overgenomen uit het boek: Luis de Camoëns Saudades en andere Verzen uit het Portugees door Dolf Verspoor Moussaults uitgeverij nv Amsterdam 1961
En om te eindigen deze fado op een tekst van Camões en gezongen door de fadista Ana Moura: Endeixa
- 2 eieren - 6 eierdooiers - 100 g suiker - 50 g bloem
Bereiding
:
Beleg een (biscuit-)vorm met boterpapier. Sla de eieren met de suiker tot een witschuimig beslag. Voeg beetje bij beetje de losgeklopte eierdooiers toe en klop dit alles gedurende een 10-tal minuten met een electrische garde. Schep er voorzichtig zonder te kloppen de bloem onder. Giet dit deeg in de bakvorm en plaats dit gedurende 10 minuten in een voorverwarmde oven van 225°. Haal de taart uit de oven en ontvorm die zonder het papier te verwijderen.
Dit gebak kan de volgende dag gegeten worden (als je zo lang kan wachten ).
Bom apetite!
Ontstaansgeschiedenis:
Het oorspronkelijk recept van Pão-de-Ló was in het bezit van de zusters van het klooster van Coz en werd doorgegeven aan enkele vrouwen van het land die dit origineel recept klaarmaakten op feestdagen. Op een dag, bracht koning Dom Carlos I (1863-1908) een bezoek aan Alfeizerão en er werd aan één van deze vrouwen gevraagd om een Pão-de-Ló te bakken voor de koning. De koning kwam echter vroeger dan verwacht en men wou hem niet laten wachten op het gebak. Daardoor was het bakproces te kort en bleef de binnenkant van de taart vloeibaar. Dit misbaksel viel uiteindelijk enorm in de smaak van de koning en kreeg een uitbundig applaus van alle aanwezigen. Op die manier ontstond het Pão-de-Ló van Alfeizerão.
Een tweede verhaal wil ik jullie ook niet onthouden: Gedurende de ontdekkingsreizen kwamen de Portugezen zowat overal ter wereld en lieten hun aanwezigheid op ontelbare manieren blijken. De Japanners o.a. waren enorm verzot op zoetigheden. Vooral desserten op basis van eieren, die de Portugezen zo goed konden maken, vielen in hun smaak. Het meest succesvolle dessert in Japan noemt: "Pandró, en de bereiding ervan werd hen aangeleerd door mensen van Alfeizerão Men veronderstelt dus dat "Pandró een verbastering is van "Pão de Ló".
É feito dos efeitos mais grosseiros, usa as calças como o palhaço pobre, os joelhos a nadar; dá passinhos de dança como um pastelão a martelar um tanga, enquanto o olho do cu parece uma dentadura acabada de tirar. E depois a tromba e mesmo ao lado os olhos. Como é que ficarias se te pusessem a gaita no nariz?
Herman de Coninck Uit: Os Hectares de Memória - 1996
Olifant
Hij is gemaakt van de grofste effecten, draagt zijn broek als clown August, de knieën slodderend, maakt danspasjes als tante Bertha die een tango de grond inheit, terwijl zn kont doet denken aan een vals gebit dat net is uitgenomen. En dan zijn slurf en vlak daarnaast zijn ogen. Hoe zou jij kijken als ze je lul op je neus gezet hadden?
Vorig bericht over Herman de Coninck en Portugal: KLIK HIER!
Categorie:Poëzie, literatuur... Tags:Herman De Coninck
Fado da Bica canta por Amália Rodrigues (e uma tradução incompleta)...
Fado Da Bica Amália Rodrigues
Composição: Indisponível Amália Rodrigues - Fado Da Bica
Quem disse que o amar que custa
Wie zegt dat het moeite kost om te beminnen Decerto que nunca amou Heeft nog nooit echt van iemand gehouden Eu amei e fui amada Ik beminde en werd bemind Nunca o amar me custou Maar nooit vergde mij dat moeite
Fiando junto à lareira Innig samen bij het haardvuur Dizia a avó à netinha Vertelde de grootmoeder aan haar kleindochter No tempo esta mãe tinha Over deze sjofele moeder O crepitar da fogueira: Bij het knisperen van het vuur:
Meu amor, não há maneira Mijn geliefde heeft geen manieren De fugir à fé robusta Om te vluchten van het robuuste vertrouwen Da paixão que não assusta Van de passie die niet bang maakt Quem ficou por ter amado Degene die gebleven is om de geliefde te bezitten Porque saqueia em pecado Door de zonde uit te buiten Quem diz que o amar te custa Die zegt dat beminnen moeite kost
(rest van de vertaling volgt later...)
Sua neta ao ver-se liada No seu íntimo segredo Apenas sorri, a medo E que, fosse envergonhada, Fingindo não dar por nada
A avó continuou Quis um dia ao teu avô Como ele me quis a mim E quem nunca amou assim Decerto que nunca amou!
Vooral aan mijn mama wens ik heel veel moed toe zodat zij spoedig voldoende hersteld mag zijn om dan terug te genieten van de mooie dingen in het leven
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
