Om te beluisteren
vergeet niet om eerst
de muziekspeler (rechterkolom) te stoppen
O Fado nasceu um dia / De Fado werd geboren op een dag, / quando o vento mal bulia / dat de wind zachtjes blies / e o céu o mar prolongava, / en de hemel overging in de zee, / na amurada dum veleiro, / in de voorsteven van een zeilschip, / no peito dum marinheiro / uit de borst van een zeeman / que, estando triste, cantava, / die, vol verdriet, zong, / que, estando triste, cantava. / die, vol verdriet, zong. / Ai, que lindeza tamanha, / Ah, wat enorme schoonheid / meu chão , meu monte, meu vale, / mijn grond, mijn berg, mijn valei, / de folhas, flores, frutas de oiro, / vol bladeren, bloemen, gouden fruit, / vê se vês terras de Espanha, / verlangend naar de kusten van Spanje, / areias de Portugal, / de stranden van Portugal, / olhar ceguinho de choro. / met ogen verblind door het huilen. / Na boca dum marinheiro / Uit de mond van een zeeman / do frágil barco veleiro, / van de fragiele zeilboot, / morrendo a canção magoada, / sterft het droevig lied, / diz o pungir dos desejos / verwoordt het schrijnende verlangen / do lábio a queimar de beijos / van de lippen om hete kussen / que beija o ar, e mais nada, / enkel een kus in de lucht, en niets meer, / que beija o ar, e mais nada.
/ enkel een kus in de lucht, en niets meer. / Mãe, adeus. Adeus, Maria. / Moeder, vaarwel. Vaarwel, Maria. / Guarda bem no teu sentido
/ Hou dit in je gedachten / que aqui te faço uma jura: / dat ik hier een eed gezworen heb: / que ou te levo à sacristia, / ofwel neem ik je mee naar de sacristie, / ou foi deus que foi servido / ofwel zal ik god dienen, / dar-me no mar sepultura. / in een zeemansgraf. / Ora eis que embora outro dia, / Ooit zal het weer gebeuren, / quando o vento nem bulia / dat wanneer de wind zachtjes waait / e o céu o mar prolongava, / en de hemel en de zee in elkaar vervloeien / à proa de outro veleiro / op de voorsteven van een ander zeilschip / velava outro marinheiro / je een andere zeeman ontwaart / que, estando triste, cantava, / die, vol verdriet, zal zingen, / que, estando triste, cantava. / die, vol verdriet, zal zingen. / Ai, que lindeza tamanha, / Ah, wat enorme schoonheid / meu chão, meu monte, meu vale, / mijn grond, mijn berg, mijn valei, / de folhas, flores, frutas de oiro, / vol bladeren, bloemen, gouden fruit, / vê se vês terras de Espanha, / verlangend naar de kusten van Spanje, / areias de Portugal, / de stranden van Portugal, / olhar ceguinho de choro. / met ogen verblind door het huilen. (eigen vertaling)
Om te beluisteren vergeet niet om eerst de
muziekspeler (rechterkolom) te
stoppen
Hortelã Mourisca / Watermunt
Vem o sol de agosto, vou dormir no prado, / Wanneer de augustuszon komt, ga ik slapen in de weide, / Tudo lá é de gosto, sem ferro de arado. / Alles is dan smaakvol, zonder een ijzeren ploeg. / A cama está feita de hortelã mourisca / Mijn bed is gemaakt van watermunt / E a macela espreita com graça e belisca! / En de kamille verspreidt haar bevalligheid en geuren!
Hortelã mourisca por entre a macela, / Watermunt tussen kamille, / Vem lavar teu rosto no orvalho dela! / Kom uw gezicht wassen in hun dauw! / Hortelã mourisca pela madrugada, / Watermunt, bij de dageraad / Beijarei teus olhos, rosa perfumada! / Wil ik uw ogen kussen, geurende roos!
Sobum mar de estrelas de flor de macela, / Boven een sterrenzee van kamillebloemen, /Não tenho fronteiras, não tenho janelas! /Heb ik geen grenzen, heb ik geen ramen / Tenho a minha amada, cotovia arisca, / Ik heb mijn geliefde, een schuwe leeuwerik, / Toda perfumada de hortelã mourisca! / Volledig geparfumeerd door watermunt!
Mafalda Arnauth is een van de jonge vrouwelijke singer/songwriters in de wereld van de Fado. Een bloedmooi zingende dame, die zich onderscheidt van Cristina Branco, Dulce Pontes en Misía door haar lichtere toon in de vaak zo melancholieke Portugese blues. Mafalda wil de Portugese tradities en cultuur vertegenwoordigen op een manier die past bij haar eigen woorden en muziek. Wie haar albums kent hoort inderdaad meer vrolijkheid. Hetgeen niet wegneemt dat Arnauth tot in het diepst van haar ziel de gevoelige muziek van haar vaderland vertolkt.
Lentamente apagas o claro dia Vais fazer dormir a flor Sei que partes em agonia Por isso tens outra cor.
Langzaam verdwijnt het daglicht Je laat de bloemen slapen Ik weet dat je vertrekt met pijn Daarom verander je van kleur.
Lentamente perdes teu ar altivo Tua cor no céu escorre É a cor de sangue vivo Que derrama alguém que morre.
Langzaam verlies je jouw trotse air Je kleur vervloeit in de hemel Het is de kleur van levend bloed Verspreid door degene die sterft.
(eigen vertaling)
Het Canção de Coimbra (Lied van Coimbra) is een niet-professioneel muziekgenre, dat geworteld is in de plaatselijke folklore. Het wordt gezongen door studenten en oudstudenten van Coimbra (op academisch niveau) en door de mensen van de stad (het populair genre). Het vindt zijn oorsprong in de traditionele muziek van Coimbra (met regionale en lokale invloeden ) en het meest authentieke ervan wordt geopenbaard in het Serenata-Concerto (serenadeconcert) .
Het populair genre wordt uitgevoerd door een niet-academisch geschoolde inwoner, die buiten zijn beroep, de tijd en de mogelijkheid vindt om zijn talenten te ontwikkelen. Het academisch genre wordt niet alleen gecultiveerd door de studenten maar ook door de oud-studenten. Dat betekent evenwel niet dat zij hun academische vorming of hun professionele activiteit verwaarlozen. Zij hebben een eigen manier van optreden, met een eigen stijl en een eigen ritme.
Het aanleren is gebaseerd op de uitwisseling van muzikale ervaringen tussen de jonge en vroegere uitvoerders, want de traditionele vorm van het Canção de Coimbra wordt hoofdzakelijk overgebracht door het gehoor
Dit alles met een constante improvisatie die het gevolg is van uitwisseling van verschillende muzikale gevoeligheden tussen de uitvoerders. Binnen een uitvoering van de Guitarra de Coimbra met zijn specifieke klank, samen met een vocale interpretatie, blijft de specifieke toon belangrijk, omdat die gekenmerkt wordt door een empirische en intuïtieve creatie van een harmonische melodie met nuances die het Canção de Coimbra identificeren als de traditionele muziek van Coimbra.
(vertaling uit de folder Noites da Canção de Coimbra Verão 2009)
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
