Fernando Farinha / Alfredo Marceneiro
Alfredo Marceneiro:
Minha guitarra é vaidosa
Mijn gitaar is ijdel
Mas vaidosa com encanto
Maar betoverend ijdel
Sente-se toda orgulhosa
Zij voelt zich heel trots
Todas as vezes que canto
Telkens ik zing
Fernando Farinha:
Alfredo, quando tu cantas
Alfredo, wanneer jij zingt
Cantas com tanta saudade
Zing jij met zoveel saudade
Eu sinto que tu encantas
Ik voel dat jij verrukt bent
Toda a minha mocidade
Door mijn jeugd
Alfredo Marceneiro:
Dizem que o fado é desgraça
Men zegt dat fado rampzalig is
Fado é de muita gente
Fado is van vele mensen
Mentira o fado não passa
Liegen kan niet in de fado
O fado qualquer o sente
De fado voelt dat
Fernando Farinha:
O fado é a voz do povo
De fado is de stem van het volk
Que com o povo nasceu
Dat uit het volk wordt geboren
Tu és antigo e eu sou novo
Jij bent antiek en ik ben modern
Será meu como que foi teu
Ze zal van mij zijn zoals ze van jou is
Alfredo Marceneiro:
Entre fadistas de lei
Onder de gevestigde fadistas
Com meu concurso não falto
Ontbreekt het mij niet aan concurrentie
Tenho orgulho em ser de grei
Ik ben trots deel uit te maken
Dos faias do Bairro Alto
Van de flierefluiters van de Bairro Alto
Fernando Farinha:
A pesar de muito novo
Ondanks het vernieuwende
Quando canto uma cantiga
Wanneer ik een lied zing
Faço recordar ao povo
Zal ik het volk laten herinneren
De fadistagem antiga
Aan de fadistas van de oude garde
Alfredo Marceneiro:
A minha pobre garganta
Mijn arme keel
Já não tem a voz de outrora
Heeft niet meer de stem van vroeger
Mas quando canta, ainda canta
Maar wanneer ik zing, zing ik nog
Ao pé das vozes de agora
Evengoed als de stemmen van nu
Fernando Farinha/Alfredo Marceneiro:
Quem sabe meu pioneiro
Degene die mijn pionier kent
Sem nesta história não fica
Weet niet zonder deze geschiedenis
O Alfredo Marceneiro
De Alfredo Marceneiro
Junto ao miúdo da Bica
Is samen met het jongetje van de Bica
(Vrije vertaling)
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
