© Filip De Man
Vlaanderen treurt om dit onherstelbaar verlies,
maar het is niet anders: een groot acteur gaat onherroepelijk van ons
heen. Smoelentrekker Bert Anciaux (ex-VU, ex-SPRT, ex-VL.PRT) wordt
eerlang begraven en wel op de Brusselse Grasmarkt. Let
wel: hij zal aldaar ter hoogte van het SP.a-secretariaat terstond
herrijzen als Bert de Poenpakker, zij het nu met rode sjerp.
Immers,
zèlfs bij de Spiritisten en andere Vlaamsprogressieven was pijnlijk
duidelijk geworden dat Bertje wel goed links kan lullen, maar vooral
rechts de zakken vullen. Ook deze keer moesten zijn volgelingen
aannemen dat het hem niet om de poen te doen is (in casu de
ministerpost dankzij het kartel met SP.a), maar om de mensen. Edoch,
de volgelingen hebben hem niet meer geloofd (behalve die zes zielige
Vlaamse parlementsleden, waarvan er nog een paar hopen op een
kruimeltje van de arrogante Genez). Als zoon van zijn vader had
meester-smoelentrekker Bert nochtans zijn best gedaan om de partijraad
te lijmen. Hierna wat plukken gewichtsloze blabla à la Anciaux (van zijn webstek): De
mensen mobiliseren voor een enthousiast project. Iedereen meetrekken,
iedereen vooruit duwen, Zonder geloofwaardigheid kan ik niet verder
werken, Met zeer veel goesting wil ik verantwoordelijkheid opnemen,
voor elkaar, Heel onze samenleving bestaat uit heel wat verschillende
identiteiten, met sterke persoonlijkheden, met eigenheden. De kracht
zit hem in het verzoenen van deze identiteit met de verscheidenheid
rondom ons. Diversiteit als kracht. Interculturaliteit als realiteit,
De VlaamsProgressieven met spirit zijn misschien niet met massa's, ze
zijn wel als groep meer dan de moeite om voor te gaan, Onze groep
bestaat uit mannen en vrouwen, jongens en meisjes, die niet enkel voor
hun eigenbelang willen gaan maar die beseffen dat opkomen voor elkaar
de beste waarborg is om een goede, rechtvaardige en sociale
maatschappij te kunnen realiseren. Bertje verdient duidelijk een medaille in de Olympische disciplines opendeurenintrappen en windverkopen.
Maar terug naar het zakkenvullen van de Anciaux-clan. Het is een
karaktertrek die reeds vrij algemeen bekend was bij de kaderleden van
de Volksunie, tot heftige ruzies leidde met senior Vic die ten koste
van alles en iedereen Belgisch staatssecretaris moest worden, en met
het zoontje dat onder dezelfde voorwaarden eerst partijvoorzitter en
later minister zou en moest worden. Jarenlang was er bovendien
binnenskamers miserie omdat Bertje zijn afdrachten als mandataris niet
betaalde aan de partij en zelfs zijn voorzittersvergoeding niet aangaf
bij de fiscus.
Het
is maar dat u het weet: deze huilebalk is alleen uit op geld en
aandacht voor zijn gefrustreerd persoontje. De hansworst zal nu nog een
laatste keer opgevoerd worden door de socialisten for a few votes more (Traanoogje weegt dan wel geen 200.000 stemmen meer, maar 2.000 is ook goed om de SP.a op 7 juni boven 15% te tillen). En
daarna zal de SP.a het leeggeknepen Bertje gauwgauw onder de
grond stoppen. Van de hansworst die om volstrekt onduidelijke redenen
voorzitter van de Volksunie mocht worden en in totaal drie partijen
kelderde, zijn we dan voor altijd verlost.
Filip De Man
|