|
Geachte mevrouw, mijnheer, jongedame, jongeheer,
Indien u zich aangesproken voelt dan is deze brief voor u bestemd.
Ooit dank zij het electoraal succes van het Vlaams Belang méér dan ooit was ik ervan overtuigd dat enkel een grote Vlaamse partij het tij kon keren op zowel cultureel, maatschappelijk als economisch vlak.
Ondanks beter dank zij ik elke morgen De Standaard las meer dan 25 jaar lang geloofde ik niet in die racistische partij en bleef ik mijn hoop stellen in een gedegen gestructureerde partij die bij nationale verkiezingen mij telkens overtuigde Vlaamser te zijn dan Het Vlaams Blok en de Volksunie samen.
Bij de nationale verkiezingen van 1995 heb ik voor de eerste keer in mijn leven NIET gestemd op mijn favoriete partij, de toenmalige CVP, omdat ik eindelijk inzag dat hun partijslogans niet strookten met de werkelijkheid. Met heel wat gelijkgezinden heb ik toen zware maar blijkbaar nutteloze discussies gehad over de kracht en waarachtigheid van de CVP. Ik beken dat ik toen voor de Vlaamsgezinde (godbetert) VLD heb gestemd. Het eerste burgermanifest van Guy Verhofstadt had me meer dan overtuigd. Oh, wat ben ik bedrogen en belogen geweest door die man.
Mijn overtuiging was toen al dat mijn partij (CVP voor de niet-verstaanders), wilde ze iets bereiken, consequent voor een oppositiekuur moest kiezen. Ze koos toen in haar programma maar al te duidelijk voor de macht in tegenstelling tot haar stoere taal voor de federale verkiezingen van 2007.
Eerder bij toeval de opgeblazen en zelfs georganiseerde dioxinecrisis werd de CVP bij de verkiezingen van 1999 onder de mat geveegd tot aller glorie van burgermanifestant Guynokkio. Dit jaar had ik echter de Martens in Verhofstadt doorzien en heb ik voor de eerste keer mijn stem verleend aan het toenmalig Vlaams Blok.
Ondertussen heb ik die keuze nooit verlaten. U hebt echter voor mij zéér herkenbaar gekozen voor een Vlaamse reflex, zelfs gesteund door de regimepers, van een Belgicistische partij gedragen door stoere uitspraken van een al bij al naïeve oftewel zéér lepe Yves Leterme.
Mag ik u echter, vandaag 03 februari 2008, vragen om eens ernstig na te denken over de stem die u op 10 juni 2007 heeft uitgebracht? Bij uitbreiding aan de vrienden van de N-VA?
Waarom hebt u uw stem aan Yves Leterme gegeven? Bij uitbreiding: aan Bart Dewever?
Nogmaals: waarom, denk daar eens goed over na, hebt u uw stem aan Yves Leterme, bij uitbreiding Bart Dewever, gegeven?
Indien, zoals het zich nu voor doet, u niets anders verwachtte van wat er te wachten stond, zijnde een bocht van 180 graden, dan heeft u, zoals Vandenborre: goed gekozen.
Indien, zoals het zich nu voor doet, u iets anders verwachtte van wat er te wachten stond, zijnde een bocht van 180 graden, dan moet ik u dringend doch heel ernstig vragen in de toekomst wat beter na te denken. Ik veroorloof mij u deze vraag zo cru te stellen omdat ik jaren lang dezelfde mentale fout heb gemaakt.
Mocht u mij, ondanks alles, niet helemaal begrijpen wat ik bedoel citeer ik hierbij een persartikel die de vrienden van de N-VA op hun webstek hebben staan.
Na een uitval van Elio Di Rupo aan het adres van, toen noch, Vlaams minister-president Yves Leterme, antwoordde deze laatste in alle rust en kalmte dat het vormen van een federale regering niet de eerste prioriteit is na de verkiezingen van volgend jaar (10 juni 2007). Een verdere staatshervorming waarbij belangrijke bevoegdheden inzake economische hefbomen en gezondheidszorg naar Vlaanderen komen, zijn een voorwaarde om in een federale regering te stappen. (met dank aan GOS)
Mag ik u, beste aangesprokene, er aan herinneren dat bij de vorige Vlaamse verkiezingen ook al werd beloofd om niet toe te treden indien B.H.V. niet werd gesplitst en ondanks alles zowel CD&V en N-VA minister- en andere postjes bezetten in die Vlaamse regering?
Mag ik u, beste aangesprokene, er aan herinneren dat CD&V mandatarissen nu deel uitmaken van de regering Verhofstadt III zonder dat er ook maar aan één van de gestelde voorwaarden werd voldaan?
Mag ik u, beste aangesprokene, er aan herinneren dat er van de beloofde staatshervorming niets van in huis komt?
Mag ik u, beste aangesprokene, vriendelijk doch dringend vragen ernstig, heel ernstig, na te denken over uw politiek engagement?
Met oprechte achting en dank bij voorbaat,
|
