AANKLACHT

Bart de Wever is een politicus uit de school van Hugo Schiltz (ik meen mij trouwens te herinneren dat hij die omschrijving ooit op zichzelf heeft toegepast). Geen flamingant op de manier van de Volksunie van voor de Verlichting, of van het Vlaams Blok. Zonder manifesten en strijdliederen, zonder scheldpartijen tegen het regime. Hij is wel niet verzoend met het Belgische systeem, maar werkt er zonder illusie en beredeneerd mee samen, omdat alleen met die methode het zelfbestuur van Vlaanderen kan bereikt of benaderd worden. De wereldvreemde standpunten en de stugge tactiek van de traditionele Vlaamse partijen leiden tot niets of brengen de verworvenheden zelfs in gevaar. Tot zover zijn zelfportret.

Hij voelt zich doorlopend verongelijkt omdat weinig burgers begrijpen hoeveel geestelijke soepelheid en intellectuele kracht dit fijne spel vereist, en weigeren in hem een geestesgenoot zien van de realistische staatsmannen die in hun tijd als opportunisten of verraders werden verguisd, maar van wie men nu erkent dan zij voor hun volk meer hebben bekomen dan de vurige volksmenners.

BdW moet dus tegelijkertijd de belgicisten een kleinigheid ontfutselen en de Vlamingen doen geloven dat de goden hen door zijn toedoen met geschenken overladen. Hoe probeert hij dat op te knappen? Hij toont twee gezichten en spreekt met gespleten tong.

Een raak voorbeeld van zijn kwaliteiten als slangenmens vind men in de zang en tegenzang van zijn recent interview met De Morgen (10 mei 2008).

Over de deadline voor de onderhandelingen over de staatshervorming: "Er moet een datum zijn. En aangezien het parlementair reces normaal op 21 juli begint, leek 15 juli ons bij de opstelling van het regeerakkoord logisch. Na deze zin moeten de Walen onmiddellijk gesust worden, want zij voelen zich niet meer gebonden door die vervaldag (zie o.a. de desbetreffende verklaringen van Joëlle Milquet), dus: Je moet 15 juli interpreteren als 'de dag voor het reces begint'. Maar aangezien het reces niet officieel is vastgelegd, kan dat dus uitlopen. Hier zullen de Vlaamse Vlamingen dan weer nattigheid voelen, dus: Dat wil niet zeggen dat we eindeloos zullen blijven voortpraten, zolang er niets verloren is. Op een bepaald moment is het: eieren of jong. Alleen moet je als politicus de feeling hebben om zelf te beslissen wanneer de pijngrens overschreden is." Men moet De Morgen niet van kwaadwilligheid beschuldigen als hij uit dit kluwen de conclusie trekt dat de N-VA de einddatum die in het regeerakkoord was vastgelegd tot aan de verre horizon wil verschuiven. Nochtans reageert BdW op de website van de NV-A alsof het blad zijn woorden heeft vervalst: De eindredactie van De Morgen vertaalde dat naar de krantenkop DE N-VA LAAT 15 JULI VALLEN. Eigen schuld.

Over de wens tot een onderhandelde oplossing te komen, en de weigering daarvoor een prijs te betalen, vraagt DM:

Dat begrijp ik niet. Is dat geen tegenspraak? Daarop volgt een tweede reeks rococoachtige gedachtekronkels van de voorzitter: Als we de parlementaire procedure tot het einde laten afrollen, zullen we nog een paar crisissen zoals die van afgelopen week meemaken. Dat geeft een verschrikkelijk beeld van de politiek. Als er dus een andere manier is om sneller te gaan, moeten we die zeker niet laten liggen. Vandaar: blijven onderhandelen." Hier moet ik DM gelijk geven: hier schort er wat aan de logica. Als we de lopende parlementaire procedure tot het einde voortzetten, zullen we nog een paar crisissen meemaken. Dat geloof ik grif, maar het vervolg doet mij duizelen: er zou een manier zijn om sneller te gaan, namelijk blijven onderhandelen (blijven voortpraten zegt hij hierboven). Zal dit de snelheid opdrijven of de onderhandelingen veranderen in een slentermarathon? Natuurlijk is er de beruchte feeling van de politicus om op tijd STOP te roepen (zie hierboven). In het verleden hebben vele Vlaamse onderhandelaars, wanneer de pijngrens overschreden was, geroepen: Stop! Zo is het genoeg! We geven toe!

BdW gaat verder: Hoe ik dat rijm ik met het niet betalen van een prijs? Heel simpel: we moeten over heel veel zaken onderhandelen de komende maanden, en dus is er nog heel veel mogelijk. (). Er zijn talloze manieren om de appetijt van de Franstaligen aan te scherpen. Hoed u voor de mensen die op de vraag hoe? antwoorden met heel simpel! Gewoonlijk is hun oplossing zo eenvoudig omdat ze geen rekening houden met de taaiheid van de tegenpartij. Dit laatste is hier niet het geval, want BdW is een politieke judoka: hij gebruikt het elan van de tegenstander om hem te vloeren. Hij gaat de appetijt van de Franstaligen zodanig prikkelen dat ze zich met een troostprijs tevredenstellen. Maar het kartel kan ook in zijn eigen val trappen. Het kan de vraatzucht van de Walen/verwaalsten stillen door hen voor de splitsing van BHV een compensatie te geven die de splitsing tenietdoet of de toestand van Vlaams-Brabant nog verergert. Want, zoals BdW zelf zegt: we moeten nog over heel veel zaken onderhandelen, en dus is er nog heel veel mogelijk. Inderdaad, de Vlaamse onderhandelaars krijgen nog vele kansen om hun behaagzucht tegenover de Walen/verwaalsten bot te vieren.

Nog BdW: "Ik zie niet goed in hoe er aan de splitsing zelf iets te koppelen valt. Die splitsing is immers de uitvoering van een arrest van het Grondwettelijk Hof. Waarom zouden we daar dan over marchanderen?"

De Walen betwisten dat het Grondwettelijk Hof in zijn arrest de splitsing van BHV eist. Zelfs als dat een wensdroom is, blijven toch nog altijd een aantal vragen.
1. Het probleem BHV kan opgelost worden door de kieswetgeving te wijzigen en niet de kieskring. Zijn de Belgische Vlaamse partijen bereid zover te gaan?
2. Hoeveel wetten en regels in het voordeel van de Vlamingen blijven onuitgevoerd? Dit arrest kan eventueel aan de lijst toegevoegd worden. 3. Zal de EU de Vlamingen niet platwalsen? We zijn blanken, Germanen, en liggen overhoop met een etnische groep die lid is van de Francophonie Internationale. Wat kunnen wij daartegenover stellen om de Europese snobs en machtswellustelingen gunstig te stemmen?
4. Deze redenering geldt ook voor de VN. Die vereniging van exotische stamhoofden heeft Vlaanderen al in het vizier. Wat blijft er nog over van de Wooncode? De kandidaat-huurders moeten beloven uiterlijk met sint-juttemis met hun taallessen te beginnen.

Ik sta niet principieel negatief tegenover de N-V A. Ik ben niet kieskeurig. Alle partijen uit het gamma van Opus Dei aanhangers tot communisten zijn welkom als ze de onafhankelijkheid van Vlaanderen helpen verwezenlijken. Ik maak maar voor één partij een uitzondering: de CD&V. Een oprechte Vlaamsgezinde is daar zo zeldzaam dat hij een bijna onvindbaar verzamelobject geworden is. Dat moet de leiding van de N-V A toch weten! Heeft ze haar eigen krachten niet overschat door op die onbetrouwbare partners in te zetten?

Sponssteen

12-05-2008, 23:57 Geschreven door Victor Van Vosselaer