Sport is actief noch passief aan mij besteed vandaar dat ik soms aan dyslexie lijd als ik dit woord moet schrijven. Het enige waar ik mij aan vergaapte van de Olympische Spelen was de openingsceremonie waarbij ik met stijgende verbazing en afkeer naar heb zitten zien. Verbazing, eerder verdwazing, omwille van dit megalomane massaspektakel. Ik heb het nooit gehad voor grootse spektakels die met veel te veel geld in elkaar zijn geregisseerd. Geef mij maar het “kleine” theater waar de acteurs u kunnen meeslepen en inpalmen.

Het ergste vind ik dat mijn gevoel, bij deze ceremonie, achteraf werd bevestigd door de doorgeprikte ballonnetjes van een “lelijk” Chineesje, de zogenaamde mooie kindjes van diverse bevolkingsgroepen en ander fraais.

Toegegeven, ik ben niet alleen een sport- maar ook een cultuurbarbaar wat zou kunnen impliceren dat ik ongelijk heb. Maar toch. Mag ik zeggen dat ik walg van deze “sportieve” maar des te politiek uitgebuite opgeblazen gebeurtenis? Wat staan al die politiekers zich te verdringen om in het spotlicht van de OS te staan? Mag ik zeggen dat ik het ongelooflijk (letterlijk) en onverantwoord vond toen het IOC ooit de beslissing nam om de OS in Peking te laten doorgaan?

Neen?

Juist. Maar dan moeten Rogge en co. geen uitspraken doen alsof “zij” via de OS de “mensenrechten” of, wat een pretentie, de “politiek” in China gaan verbeteren. Wanneer de OS in Noord-Korea, Iran, Cuba of Soedan? Beter nog: in Zimbabwe of, hot beware ons, in bilziek.

Dat laatste is nog niet zo onnozel Bartje Knikkebol indachtig, ook al zo een megalomaan stukje graaiend pretentie. De grootste ramp die Vlaanderen ooit heeft gekend is echter Bert Ansjovis, alias den Blèter: eigen urine eerst.

U had het al begrepen dat ik niks, maar dan ook niks, af weet van wat er zich in Peking en omstreken afspeelt. Gelukkig word ik op de hoogte gehouden via mijn favoriete stek van Angeltjes – die er met hun uitgebreide redactie er zelfs in slagen een reporter ter plaatse te sturen - , dat de pelgen het zéér goed doen en onze Nederlandse vrienden (eerder vriendinnen) er maar bekakt, of is het bekaaid, van afkomen. Dit tussendoor. Terug naar onze Ansjo(vis) ter plaatse.

“Onzen” Bert zit dus ook in Peking: op ons aller kosten of wat dacht u? “Meneer” Ansjo is een beetje nogal veel in zijn gat gebeten omdat … heu… er nog geen “plakmedallekes” te rapen vielen? Neen, daar haalt den Blèter zijn gram niet, wel omdat er kritiek op het sportbeleid komt en zoals het een echte poco past: kritiek is niet opbouwend en komt alleen maar van aan de kant staande roepende verzuurden. Wat beweert die minister van Cul&Sprot nu? “Mijn beleid mag pas in 2016 worden afgerekend.” Moet ik hieronder verstaan dat er een afspraak binnen de bilzieke partijen is om deze geldverkwistende onbenul zijn postje te garanderen tot 2016? Overdreven? Niets verwonderd mij nog binnen deze dictatuur van bilzieke poco’s.

Zoals het er nu naar uitziet zal dit onland mogen uitpakken met 0, NUL, niemendallekes. Of dit een primeur is weet ik niet, opmerkelijk is dat er vroeger géén topsportbeleid was en nu wel. In dit onland zijn er maar liefst 5 – VIJF – ministers van sprot waarvan ik vermoed dat ze nu allemaal om gewichtige redenen in Peking en omstreken zitten. Zo toch Ansjo die het lef heeft te zeggen dat hij in Peking zit om contacten te leggen. "Ik ben de nodige contacten aan het leggen om op die manier meer eenheid te creëren". In Peking? Met minister Ping Pong? Of met Michel Lazarus?

Ook hier weer is er slechts één conclusie: laat bilziek barsten en Vlaanderen haalt medailles, wedden? Zoniet dan zullen er toch heel wat hevige supporters meer zijn dan nu het geval is. Ik o.a..

Ansjo, die staat te springen en te roepen dat hij poco en zeker geen separatist is, is verworden tot een bilzieke lakei die enkel in het nieuws komt als hij met geld kan smijten of dwazigheden mag verkopen. Wie is dan een cultuurbarbaar als hij 400.000 galetten verbrast aan waardeloos gekriebel verpakt in plaaster?

Drie vraagjes.

Waarom is het zo belangrijk dat “een land” medailles haalt? (politiek?)

Waar blijft de, belachelijk hypocriete, Olympische Gedachte: deelnemen is belangrijker dan winnen?

Waarom kunnen de OS niet doorgaan op een vaste plaats, b.v. ergens in Griekenland? (zeer kostenbesparend én de atleten zouden er ter plaatse, jaar in jaar uit, kunnen trainen)

Het is jammer dat de OS geen privé-initiatief zijn in de zuivere zin van het woord. Ze zijn met handen en voeten gebonden aan de politieke machthebbers die ze in ruil voor veel belastingsgeld een “ereplaats” moeten geven.

Al bij al een geluk bij een “ongeluk” dat er nog geen plakken voor “onze” sportievelingen zijn uitgedeeld want anders duwden de nullen ons weer de brave zeun de strot in en dan stonden er vijf ministers, den blèter op kop, voor de camera’s te springen alsof zij verantwoordelijk waren voor deze of gene prestatie.