De golven van verdriet je overleefd ze bijna niet losgeslagen van alle zekerheden eenzaam en moegestreden eeuwig treurend naar een teken van jou speurend.
Hoelang heb ik jou gezien? een paar minuten misschien wat had ik je graag leren kennen en je eindeloos verwennen je lief gezichtje willen zoenen en je mijn dochter noemen.
Je bent gegaan zoals je bent gekomen lief klein meisje uit mijn dromen je bent niet levend aangekomen dus bleef je het lief klein meisje uit mijn dromen.
Je vader kijkt mij verwijtend aan weer een prettig gesprek naar de maan als ze vragen hoeveel kinderen we hebben kan ik niet zwijgen en vertel over het kleine meisje dat we niet levend mochten krijgen.
Kijk dat zijn de moeders de moeders van een overleden kind een hele zaal bij elkaar, ze delen dezelfde pijn zij allemaal ze vertellen elkaar snikkend hun verhaal ze voelen dezelfde pijn zij allemaal.
Kinderstemmetjes klinken in mijn hoofd er was mij ook een kindje beloofd maar dat werd zomaar uit mijn buik geroofd nu hoor ik telkens haar stemmetje in mijn hoofd het stemmetje van het kindje dat mij was beloofd.
Ik hoefde niet met jou uit wandelen gaan of naar de dokter te gaan niet als je ziek was bezorgd aan je bedje te staan ik kon alleen maar verdrietig bij je grafje staan.
Nooit met mijn dochter winkelen gaan haar nooit voor het altaar zien staan nooit naar mijn kleinkinderen gaan die zijn me nu ook ontnomen die zullen nu ook niet komen.
