Tranen doordrenkte bloemen op je graf onverlaten haalden ze eraf de bloemen namen ze mee niet de verloren dromen die hebben ze niet meegenomen ook het verdriet en de pijn hoefden ze niet dat zal er ook nog wel zijn.
Als ik klim daar hoog op die toren en heel hard roep zou je mij dan kunnen horen? als ik schreeuw dat ik je zo mis en je heengaan maar niet wil wennen dat ik je zo graag had leren kennen.
je was het mooiste meisje dat er bestond die kleine oortjes dat neusje en die mond na een jongetje een meisje de verwondering, bewondering was groot maar.......... je was dood!
Ik mis mijn kind, moeder gooit eigen kind uit het raam ik mis mijn kind, moeder laat eigen kind verhongeren en verdrogen ik mis mijn kind, moeder mishandeld kind tot de dood erop volgt en ik ik mis nog steeds mijn kind.
Kijk je op ons neer hoog daar boven of is dat alleen iets dat wij hier beneden graag willen geloven je kwam uit en verdween weer in het niets heel vlug misschien zien wij elkaar wel nooit meer terug.
In het bos van verlangen zie ik bordjes hangen ze geven de richting aan naar jou ik moet ze alleen maar volgen gaan aan het eind zal mijn hart stoppen met slaan dan heb ik je gevonden, toch?
In het ziekenhuis in de grote stad zijn ze heel wat mans toch had jij geen schijn van kans mijn kleine stervende meisje konden ze niet redden daar o konden ze dat maar.
