Computer Gehaat gezegend ding gehaat als hij kuren heeft of het zelfs helemaal laat afweten gezegend omdat hij mij mijn kind liet terug vinden zoveel mensen kennen nu haar naam weten dat ze ooit kort heeft bestaan eindelijk tastbaar.
Kindje ik vind je zo mooi op die foto van toen de wereld was groen en jij was zo broos een roos in de knop een mens in de dop
Kindje m'n kindje met alles erop en eraan m'n zon en m'n maan m'n hele bestaan was met jou verweven maar jij mocht niet leven ik koester je foto je foto die nooit werd gemaakt maar die iedere dag in m'n hart wordt bewaakt tot ik je weer zal zien
Kindje ik vind je terug en hoe zal dat zijn ben je dan nog klein of zul je me dragen misschien da's even wennen maar 'k zal je herkennen en koester je foto je foto die nooit werd gemaakt maar iedere dag in m'n hart wordt bewaakt tot ik je weer zal zien.
Elly Nieman. Alle andere gedichten zijn van mezelf maar ik vond deze van Elly Nieman zo mooi.
Waar zijn ze toch onze kinderen Ik wil zo graag geloven dat ze vrolijk spelen in de warme zon vergeten het pijnlijk einde hier voor het begon ik kan dat nooit meer vergeten Grietje, zo had je zullen heten.
Veilig in de moederschoot uitgroeiend tot een volmaakt klein mensenkind, dat moet toch kunnen? En dat deed je ook, tot een geleerde heer dokter het ineens beter wist.
Zo onomkeerbaar Zo onvoorstelbaar Zo wreed Zo........
Als ik aan mijn engeltje denk Voel ik stilte kou en leegte Een lege cocon vergeten en verlaten De mooie vlinder is uitgevlogen en zal nimmer meer terug keren.
Zo ver Zolang dicht onder mijn hart ineens mijlen ver weg Waar ben je heen gegaan? Mijn buik zo leeg Mijn armen leeg Ken je me nog? weet je nog dat ik eens je moeder zou worden?
De storm de bulderende storm die rammelde met de ramen rammelde met de deuren die storm hij kwam je halen en jij jij ging mee nu heb ik zo'n heimwee als ik hem hoor de storm de bulderende storm.
Vandaag ging ik weer de weg naar het ziekenhuis Vandaag voelde ik weer je laatste wanhopige trappelen Vandaag voelde ik weer de machtelose pijn Vandaag zag ik weer je stille koude gezichtje Vandaag je sterfdag Vandaag je geboortedag.
Opeens kleurde de dag pikzwart een grote barst kwam in mijn hart verdwenen de dagen van voorheen waarin ondanks alles toch de zon nog scheen weg alle levenslust verdwenen op de dag dat de dood me heeft gekust.
Jouw voetstappen volgend naar dat onbekende land voel ik je onzichtbare hand troostend in die van mij een briesje zacht als zij verteld me dat ben jij.
