Duizenden niet gehuilde tranen die zich een weg naar buiten willen banen watertrappelend in een poel van verdriet ingehaald door oud zeer keer op keer.
De zomerse zon staat hoog aan de hemel ik had hier moeten lopen pronkend met jou en niet moeten staan aan je graf ondanks de warmte doortrokken van de kou.
De één heeft niks de ander een verbleekt fotootje oud en met tranen bevlekt gekoesterd als een staaf goud maar herinneringen die heeft een ieder een leven lang al worden ze nog zo oud.
Ze zeggen dat je nu vleugeltjes hebt vleugeltjes mooi en teer nee,niet van papier of veer maar het kan me niet schelen goud ,zilver, veer of papier ik wil je zo graag hier.
Er is haar veel ellende bespaard zeggen ze het was niet goed gekomen had ze het gehaald zeggen ze met andere woorden het is maar beter zo? nee zover gaan ze niet ho ho.
Tranen doordrenkte bloemen op je graf onverlaten haalden ze eraf de bloemen namen ze mee niet de verloren dromen die hebben ze niet meegenomen ook het verdriet en de pijn hoefden ze niet dat zal er ook nog wel zijn.
Als ik klim daar hoog op die toren en heel hard roep zou je mij dan kunnen horen? als ik schreeuw dat ik je zo mis en je heengaan maar niet wil wennen dat ik je zo graag had leren kennen.
je was het mooiste meisje dat er bestond die kleine oortjes dat neusje en die mond na een jongetje een meisje de verwondering, bewondering was groot maar.......... je was dood!
