Mijn weg leidt langs bochtige wegen met storm hagel en regen mijn levensweg een eindeloze tocht met gevaren en pijn om elke bocht moerassen van eenzaamheid en verdriet maar aan het eind ben jij dat vergeet ik niet.
Een kind is een kostbare schat een kind dood en begraven in een koud donker gat een kind dat je wilde vertroetelen en beminnen dan ga je kapot van binnen.
De dokter zei vergeet het je bent nog jong je kunt nog zoveel andere kinderen krijgen. Ik zie hem nog staan terwijl mijn jeugd was verdwenen en mijn wereld vergaan.
Hebben ze je warm aangekleed voor je laatste tocht toen ik het niet mocht Hebben ze je zacht in je kistje gelegd toen ik het niet mocht Hebben ze een beetje van je gehouden toen ik het niet mocht.
Nooit meer compleet omdat jij moest gaan nooit je hoofdje tegen mijn schouder aan nooit je warme geurende lijfje in mijn armen mij reste alleen een ontzette blik op je ontzielde koude lichaampje dat ik niet meer kon warmen.
De dag dat ik je voor het eerst en voor het laatst zag bevroor mijn lach mijn hart werd kil de vogels stil verdriet schroeit m'n huid ik schreeuw zonder geluid.
Hou me vast want het is zo donker om me heen verdriet maakt je eenzaam en alleen het leven is zo zwaar nee laat die woorden maar woorden kunnen kwetsend zijn en verzachten niet deze pijn.
Computer Gehaat gezegend ding gehaat als hij kuren heeft of het zelfs helemaal laat afweten gezegend omdat hij mij mijn kind liet terug vinden zoveel mensen kennen nu haar naam weten dat ze ooit kort heeft bestaan eindelijk tastbaar.
