Ik mis je zo zocht je overal heel mijn leven lang terwijl je al die tijd dicht bij me was je was de storm de donder en de regen de bloem geurend en fris de vlinder dartelend en bont de vogel vrolijk fluitend in het hemelse blauw de rimpeling van het water je was de dauw op het gras het lied dat mijn ziel beroerde de regenboog hoog aan de hemel de glimlach van een baby..... je was de fluistering van de wind en ik zag het niet mijn kind.
De zon staat stralend in de staalblauwe lucht maar ik draag zwart de temperatuur is dertig graden maar ik draag zwart vogeltjes fluiten vrolijk maar ik draag zwart vlindertjes dartelen blij maar ik draag zwart het is augustus en in augustus brak mijn hart.
En de wereld die draaide gewoon door alsof er niks gebeurd was ik moest dat ook en jou vergeten maar kan je niet vergeten hoe kan ik nu gewoon doorleven alsof er niks gebeurd is.
Geen mollige armpjes om mijn nek geen geurig babyhoofdje op mijn borst geen warm lijfje op mijn schoot maar ogen dik en van ongehuilde tranen rood mijn verdriet is zo onnoemelijk groot.
De tere tonen van de muziek beroeren mijn ziel o,breek toch niet mijn eenzame hart breek de ketenen niet van mijn verdriet zo zorgvuldig toegedekt want overleven kan ik dat niet.
Eindelijk was het zover eindelijk ging je geboren worden maar........ nooit zou ik je vasthouden nooit zou ik je kussen je bent gestorven om te worden geboren geboren om te sterven.
Zoals op een warme zomerdag je het jasje vind op de stoep van je spelend kind zo vond ik jouw lege jasje je was gaan spelen met de engeltjes daarboven.
Mijn hele leven zwanger zwanger van jouw maar je kunt nooit meer geboren worden want je bent gestorven gestorven in mij toch leef je voort je leeft voort in mijn hart.
In de hemels blauwe lucht dartelen vlindertjes zingen vogeltjes het hoogste lied bloemen in al hun pracht geuren insecten tegemoet
tot ineens met de geur van een bloem een grote golf verdriet word meegevoerd en je keel dichtknijpt de tranen in je ogen doet springen overslaan een slag je hart opeens kleurt de dag weer koud en zwart.
De vlinders van verliefdheid zijn één voor één gestorven de blije lichtjes in mijn ogen zijn gedooft vlinders verdronken in koude donkere eenzame nachten levenslust en vertrouwen zijn voorgoed samen met jouw naar je kleine grafje gebracht verdronken vlindertje van mijn dromen.
Mijn buik grotesk gezwollen en in die buik zo groot vocht mijn kleine meisje met de dood een strijd die ze niet kon winnen het was niet meer warm en veilig daarbinnen geen zuurstof en geen voeding meer o God de gedachte daaraan doet mij zo zeer.
