Ik tel de uren,dagen en maanden allang niet meer je naam klinkt nog steeds onwennig uit mijn mond de naam die ik je niet mocht geven de naam die ik niet mocht noemen de naam die ik moest vergeten.
Lopen hollen en weer doorgaan vooral niet lang bij stilstaan. Lemming uit de maat maar mijn kind is dood niet omkijken voorwaards volgende keer beter Lemming uit de maat
Hij keek me aan de jongen met zijn helm op één seconde maar starte zijn brommer en reed zich aan het einde van de straat te pletter tegen een auto één seconde gegrift in mijn hart.
Ik zou weer moeder worden het was eindelijk begonnen toen ineens het hartje niet meer klopte ik had tegen beter weten in nog hoop één seconde maar de dood had haar allang meegenomen één seconde gegrift in mijn hart.
Ze zeggen Ze zeggen dat mijn kind dood is Ze zeggen dat ze onder dat hoopje aarde ligt begraven Ze zeggen volgend jaar beter Ze zeggen je moet het vergeten Ze zeggen alleen niet hoe.
Je kleine beentjes trappelen niet meer alles wat bleef was een zee van zeer een leegte koud en kil een buik zo vreemd stil stille melktranen druppelen uit mijn teleurgestelde borsten naar benee.
Ach dokter toe bedaar het is alleen het gewicht van mijn verdriet maar dat groeit en groeit elk jaar het gemis en de pijn in mijn hart weegt o zo zwaar.
Het gebak kan weer in de afvalbak. 12 gebakjes ik leer het nooit. 12 gebakjes voor drie personen. 12 gebakjes niks geleerd in zesendertig jaren. 12 gebakjes.....
Iemand vroeg heb je een mooie dag gehad Maar het bitter word nooit meer zoet nooit komt het weer goed Het door tranen doorweekte masker kan weer even af Beter dan Meryl Streep speel ik mijn rol al die jaren hou ik dat vol niks aan de hand met mij gaat alles goed terwijl het verdriet kolkt door mijn bloed.
Helen Je kunt helen zonder te genezen genezen zonder te helen in elke pasgeboren baby zoek ik jou herken ik jou? herken je mij? maar nooit ben je erbij geheeld is de buitenkant maar genezen is niet de wond.
Kindje Het dode kindje in mijn armen is zo zwaar moeizaam loop ik verder soms rust ik een poos samen met een moeder die ook haar dode kindje draagt we leggen ze even naast ons in het gras en zien in gedachten onze kinderen spelen in een zonnige bloemenzee lachend,gillend van plezier zijn dan ineens weer hier zien de koude verstilde mondjes wiegen ons dode kindje liefdevol in onze armen en vervolgen onze weg.
Mijn weg leidt langs bochtige wegen met storm hagel en regen mijn levensweg een eindeloze tocht met gevaren en pijn om elke bocht moerassen van eenzaamheid en verdriet maar aan het eind ben jij dat vergeet ik niet.
