Ruimtevaart in de 20ste eeuw

lancering in 1967 vanaf Baikonur LC1/5, van het Soviet ruimteschip Soyuz 7K-OK-3.

Dit is de derde test van een later te bemannen Soyuz.

Na 48 uren in een baan om de aarde komt het tuig door controleproblemen te steil naar beneden, waardoor er een gat van 30 cm in het hitteschild brandt. Vervolgens valt de capsule door het ijs in de zee van Aral.

De vluchtleiding beoordeelt de testresultaten toch als “voldoende” om over te gaan tot de lancering van de bemande Soyuz 1.

(afbeelding: een expo-model van dit ruimteschip)

Andere namen: Kosmos 140

lancering in 1968 vanaf Baikonur LC1/5, van de Soviet ruimtesonde Luna E-6LS-112.

Luna E-6LS No.112, soms geïdentificeerd door de NASA als Luna 1968A, was het 2^de Soviet ruimtevaartuig, van een reeks van drie geplande lanceringen van dat type, dat verloren ging tijdens de mislukte lancering.

Het ruimtevaartuig was bedoeld om in een maanbaan te komen, waaruit het de technologie zou uittesten voor toekomstige bemande maanmissies.

Tijdens de vlucht van de derde trap komt een brandstofklep vast waardoor meer brandstof dan normaal verbruikt wordt. De raket komt bij T+524,6 seconden zonder brandstof en bereikt geen aardorbit.

De latere Luna 14 ruimtesonde had hetzelfde doel.

(afbeelding: een tekening van dit type sonde)

Andere namen: Luna 1968A

Lanceertuig: Molniya 8K78M

vertrek in 1977 van het ruimteschip Soyuz 24 (Norad: 9804), naar het Soviet ruimtestation Salyut 5.

De twee militaire cosmonauten vormen de derde en laatste missie naar het militaire station.

Ze zullen er 18 dagen werken na eerst het probleem met de giftige dampen op te lossen, die het voortijdig vertrek van Soyuz 21 nodig maakte. Verder experimenteren de cosmonauten met materialen en biologische specimen, en nemen ze militair belangrijke foto’s van de aarde. Tenslotte maken ze Salyut 5 klaar voor de terugval in de atmosfeer, wat zowat zes maanden later gebeurt.

De inzittenden zijn:

Viktor V.Gorbatko, gezagvoerder,

Yuri N.Glazkov, vluchtingenieur.

lancering in 1999 vanaf Cape Canaveral SLC17A, van de VS ruimtesonde Stardust.

Het primaire doel van de Stardust missie is door de komeet P/Wild 2 te vliegen en monsters te verzamelen van stof en vluchtige stoffen uit de coma van de komeet. Dit gebeurt op 2 januari 2004, en de capsule met materiaal wordt op 15 januari 2006 op aarde gedropt. De missie wordt dan uitgebreid met het “NExT” gedeelte, door de sonde de komeet Tempel-1 te laten opzoeken en de kern te fotograferen, wat op 15 februari 2011 gebeurt.

Stardust maakte ook foto’s van de asteroïde 5535 Annefrank, terwijl ze hieraan voorbijvloog.

(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde in de ruimte en de terugkeercapsule)

Andere namen: Stardust Sample Return, NExT (New Exploration of Tempel-1)

Lading: materiaalcapsule

Lanceertuig: Delta 7426-9.5

geboorte in 1926 te Voronezh, van Konstantin Petrovich Feoktistov.

Russische wetenschapper/cosmonaut - Ingenieur.

Lid van Soviet Wetenschappers 1 en Energia 1977 groep.

Maakte ruimtevlucht als wetenschapper in Woskhod 1.

Verbleef 1,01 dagen in de ruimte.

Eerste satellietontwerper als cosmonaut.

Bleef ruimtevaartmedewerker tot 1987.

Overlijdt op 21 november 2009 te Moskou.

geboorte in 1932 te Jackson – Michigan, van Alfred Merrill Worden.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van Nasa 5-1966 groep.

Maakte ruimtevlucht als CM piloot in Apollo 15.

Verbleef 12,30 dagen in de ruimte.

Maakte 1 ruimtewandeling van 39’07”.

Was astronaut tot 1975.

geboorte in 1963 te St.Paul – Minnesota, van Heidemarie Martha Stefanyshyn-Piper.

Amerikaanse missiespecialist/astronaute – Ingenieur.

Lid van NASA 16-1996 “The Sardines”.

Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 115 en STS 126.

Verbleef 27,65 dagen in de ruimte.

Maakte 5 ruimtewandelingen - samen 33u42’.

Was astronaute tot juli 2009.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1969: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;

in 1980: een VS spion/killer KH 11 en een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1986: een SU militaire waarnemer Terilen;

in 1987: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1990: de JP satellieten MOS 1B/MOMO 1B, Debut 1/Orizuru en Fuji 2/JAS 1B/Oscar 20;

in 1991: een SU militaire waarnemer Kobal't;

in 1994: de VS communicatiesatelliet DFS 1/Milstar 1 en de militaire satelliet USA 99.

- Feoktistov werd in 1955 lid van het team dat onder leiding van Sergej Koroljov oa de ruimtevaartuigen Sputnik, Vostok, Woskhod en Soyuz ontwierp.

In juni 1964 werd Feoktistov geselekteerd om een kosmonautenopleiding te volgen.

Woskhod 1 was voor Feoktistov de eerste en enige ruimtevlucht, het was tevens de eerste ruimtevlucht met een bemanning bestaande uit meer dan één persoon.

Na zijn ruimtevlucht zette Feoktistov zijn werk aan het ruimtevaartprogramma voort en werd later hoofd van het vluchtleidingscentrum in Baikonur.