In Grimbergen werd dit evenement met grote luister gevierd. De vrienden van de Beiaard werden boven de doopvont gehouden. Er was geen doopsuiker, maar de chocolade klokjes werden geapprecieerd. Een 50tal aanwezigen die voor 8 organisaties stonden, genoten van de heldere beiaardklanken die door An Lommelen gehamerd werden. In de Ostzaal was alles prima te horen met de vensters en deuren open, want het regende pijpenstelen! Een minpunt. De drie 42"-vlakschermen waren er, maar er was geen beeld van de beiaardierster. De gelegenheidstoespraak van Frans Puttemans maakte veel goed. Hij schetste het ontstaan en de geschiedenis van de beiaardkunst in Vlaanderen en specifiek in Grimbergen. Als ik de tekst te pakken krijg, publiceer ik die in de volgende afleveringen. En in Meise ? Ik weet niet waarom deze beiaarddag hier nooit in de verf gezet wordt! Er speelde een blinde beiaardier Tom Van Peer. Maar er zijn weer geen beiaardboekjes, met het volldedige programma van het beiaardseizon. Een onvolledige affiche werd wel verspreid, maar hangt niet op de geëigende plaatsen!
Vandaag zou ik zeggen : "Eerwaarde, geef ons 3931 dagen". Zoveel dagen zijn er vandaag verlopen, sedert de haan van de St.-Martinustoren donderde. Het beiaardconcert van gisteren, met als thema Iberische muziek, bevatte dan ook terecht 4 Fado's. Wat treurnis past bij ons lange wachten. Het kruis staat toch al op zijn plaats en de bol en de haan zouden donderdag geplaatst worden. Zo melden ons de zusters uit Meise, die eergisteren hun gouden jubileum vierden. Waar wachten wij dan nog op ? 1. De terugkeer van de 8 verdwenen klokjes van onze oude beiaard. 2. Het bespeelbaar maken van het instrument. 3. Het terug plaatsen van de wekkering. 4. Het aansluiten van het klavier. 5. Het monument in een cabine zetten - glazen zonneranda. 6. Bliksemafleider op de toren. 7. Toren vogelvrij maken door het plaatsen van gaas met schrikdraad. Just do it! But do it in excellency!
De Vrienden van de Beiaard van Grimbergen organiseren in samenwerking met Child Focus op de Internationale dag van de Vermiste Kinderen zondag 25 mei een beiaardconcert "door en voor kinderen". Ze voegen zo een meerwaarde toe aan de eerdere kinderconcerten voor hetzelfde doel in Meise. Om 16.30 u. vertolkt gastbeiaardier Dina Verheyden door kinderen geselecteerde liedjes. Om 17 u. bespelen kinderen van de Koninklijke Beiaardschool "Jef Denijn" o.l.v. Elena Sadina de beiaard. De luisterplaats bevindt zich in de tuin van de abdij (ingang Abdijstraat). In Meise zijn er de ganse dag beiaardfeesten, met een avondconcert met als thema Griekenland, helaas zonder kinderliederen!
Klok en klepel klinken klingelend klankenkleur bruisend brons briest bronstig. Beierend en bonkend stampend en tokkelend tovert zo de tonen van de beiaard boven uit de trotse toren.
Klok en klepel , hamer brons klinken kleurend klanken rond trappend, stampend, bonkend klingelend en beierend tokkelend en slaand zo bont dreunen klanken nu ter ere van de trotse beiaardheren
Te Meise in de meienacht heb ik geluisterd en getracht na te zeggen in simpel woorden de boodschap van uw klankakkoorden die diep in hart en ziele dringen. Bart Govaerts (Antwerpen)
Hij slaat zijn vaste vuisten warm en spant van elke toon de worp. Hij weet zich diep aan handen arm in d hoogste kamer van ons dorp.
Maar als zijn lied naar d aarde sneeuwt en smelt in t zoelen van de wind, en menig heimwee opengeeuwt zoals een vers ontwakend kind...
Ik lag met open ogen in het gras en heb mijn moeheid met zijn rust omzoomd. Tussen mijn hart en het gebroken glas der klokken heb ik blij van God gedroomd. Herman Boon pr. °23.5.1930 - +5.5.2005
Klokke Roeland, die herboren Hoog in onze toren hangt, Ach, wat hebben, uitverkoren Klok, wij naar uw komst verlangd ! Al die jaren, lange jaren Dat ze zijn u kwijt geweest Voelden zich de Gentenaren als verloren en verweesd.
Je hangt en je luidt in de toren hoog boven t lawaai van het dal en ieder die wil kan het horen je stem die, gewonnen verloren, te kwist op de straatstenen valt.
Beiaard, je bent in de morgen een wekroep : vergeet je zorgen en blijf voor de duur van een lied een luisteraar, anders niet !
Je hangt en je doet de daken méédansen van plezier niemand zal jou daar genaken, géén hand kan je toetsen raken dan die van de beiaardier !
Je hangt en je speelt de jaren De eeuwen voorbij, met je lied en alwie je hoort zonder snaren zal blij in zijn binnenst bewaren je ziel en die ziet hij niet !
Met zevenenveertig hangen ze in de toren; Aan balk en ankers stevig vastgeklemd. Elk laat haar eigen toontje horen, Scherp door de klokkengieter afgestemd. Geen dag kan aan hun waakzaamheid ontsnappen; Geen uur zal hun vernuftig raderwerk ontgaan. De wijzer die naar zes of twaalf durft stappen, Doet fluks een rilling door de klepels gaan. Ze klinken welkom op elk pasgeboren leven; Bejubelen een versbeloofde huwelijkstrouw. Ze treuren mee als weer een mens moet sneven; Schallende herauten bij elke vreugde of rouw. Galm dag en nacht dan over onze daken! Wek stout ons oor met tingeling of gebons! Blijf onverlet in onze toren waken! Klokken van Meise, gij zijt een stuk van ons.
De beiaardfeesten van 10,11.5.1997 stonden in het teken van de nieuwe beiaard. Een nieuw logo werd opgevoerd onder druk van de Cultuurraad. Toen wist men reeds dat er een kink in de kabel was, omdat de klokken van de oude beiaard niet mochten geschonken worden aan de sponsors van de nieuwe beiaard. De belangstelling van de pers was groot. De thuiskrant titelde toch "Klokken verkopen voor nieuwe beiaard". Op 14 juli 1997 schreef Monumenten en Landschappen dan ook aan de gouverneur van Vlaams - Brabant dat "zij geen gunstig advies konden verstrekken omtrent de voorgenomen werken. (nieuwe beiaard) Wij menen dat de beiaard rond de vijftiger jaren niet zonder belang was, en dat om wille van dit belang de eigen klankaard en tijdsgebonden constructie en speelaard moeten worden gerespecteerd. Een verantwoorde restauratie moet in al haar belangrijke aspecten gedetailleerd in een goed samenhangend bestek, dat zich niet hoofdzakelijk beperkt tot het opsommen van administratieve bepalingen, worden beschreven." De vraag hield restauratie in, maar het lag in de bedoeling een nieuwe beiaard te plaatsen, en de oude van de hand te doen en zo sponsorgeld voor de nieuwe beiaard te verwerven.
In DS Magazine verscheen in 1993 een artikel van Christine Pannebakker met foto van Lieve Blancquaert over deze beiaardier. Hij is de beiaardier van de katedraal van Antwerpen, woont in Waasmunster en werd gekozen in de reeks "Biotoop". Op 13 jarige leeftijd begon hij reeds zijn studie naar het voorbeeld van zijn vader. Hij gaf toen zo'n dertig concerten per maand. Hij gaf les aan de beiaardschool in Mechelen en besteedt 70 procent van zijn tijd aan beiaard. Hij leidt een koor in Antwerpen en steekt veel tijd in het componeren en bewerken van muziek voor beiaard. Hij bespeelde onze oude beiaard 9 maal tussen 1986 en 1997. Ook op onze nieuwe beiaard verzorgt hij regelmatig gastoptredens.
