Met mij gaat het nog niet veel beter, ik slaap bijna de hele dag en heb nu wel met moeite al een potje yoghurt gegeten. Na een douchke ben ik wat opgefrist maar het heeft me enorm vermoeid. Dus beland ik weer in de zetel.
Vandaag is oma 85 jaar, toch wel speciaal. Via verschillende wegen hebben we haar onze beste wensen overgebracht. Het kaartje hebben we verstuurd de eerste dag dat we hier waren, maar wanneer dat over de grenzen heen geraakt weten we niet. Mijn verjaardagskaarten van december zijn ook nog altijd ergens onderweg. Deze morgen ben ik heel ziek geweest, buikgriep met koorts. Ik heb de hele dag in bed gelegen en veel geslapen en enkel op water geleefd.
Op de markt word ik meegetroond achter het verkoopsstalletje van allerlei noedels en ben ik getuige hoe dit wordt gemaakt. Iris overtuigt de Chinezen om voor mij een voorstelling te geven en ja, de deeg krijgt vorm en de noedels hangen te drogen.
De dagelijkse koffie-gewoonte nemen we nu bij een HongKongman, dicht bij het station. Een demonstratie van mengen van thee met melk wordt mij uitgelegd. Dit gebeurt door, 35inuten lang van op een meter hoogte, steeds de vloeistoffen over te gieten van de ene kom in de andere. Dit is hard labeur me dunkt, maar dit blijkt nodig voor the taste (de smaak) en ja, ik moet er uiteraard toch eens van proeven. Blijkbaar hoeft dit lekker te zijn, maar geef mij toch maar mijn koffie.
Een HongKongs echtpaar komt binnen en zet zich bij ons, blij ook engels te kunnen praten; zij zijn net terug uit Canada en vestigen zich opnieuw in China. Telefoonnummers worden uitgewisseld en zij zullen mij bellen om samen enjoy of genieten van China. Het is een leuk gesprek met beiden en met Iris en ik hoop ze zeker nog terug te zien. Meer en meer kom ik zo te weten over dit toch wel indrukwekkende land, een land in volle ontwikkeling.
De zware regenbuien horen momenteel tot het verleden. Het weer is rustig maar niet zonnig, wel goed om buiten te lopen. En toch zien we hier al de bloemen die bij ons de lente inluiden . dus beter weer dan in België.
Zaterdagmorgen om half tien worden we opgehaald door Isabella en haar ouders voor een Chinees ontbijt. De meegebrachte Leonidaspralines en de eigen honing wordt door hen met de brede glimlach en een Chinese dankjewel aangenomen. Nadien volgt een rustige zaterdagnamiddag en we blijven op het appartement met onze leesboeken en radio 2 op de laptop. We zien het huiselijk ontbijt in de Gildenstraat en nadien Het leven in de Dorpsstraat in Londerzeel. Het doet goed iedereen weer terug te zien.
Gebakken eitjes en spek is ons avondmaal.
Zondag 8u30 is onze afspraak met de HongKongfamily. Met het gebruikelijke ontbijt met de traditionele koffie starten we onze winkeldag samen. Na drie kwartier rijden met de auto komen we in Zhongshan City bij een overdekte groothandelmarkt. Wat we hier zien doet mij denken aan de handelszaak nabij Antwerpen waar we de prijzen voor de schoolfeesten haalden. Van prularia gesproken . en alles made in China. Misschien doe ik toch wel een mailtje naar onze bezoekers zodat de juffen zich kunnen voorbereiden .. En ja, we zijn ook hier weer de enige niet-Aziaten, met alle gevolg vandien! Gelukkig hebben we hier Iris die voor ons het spelletje van afdingen speelt, het hoort hier zo.
Ondertussen is Iris zelf een handel begonnen: ze koopt aan in China en verkoopt aan een vriendin in een HongKongse winkel. De uurwerken en nepjuwelen kosten in HongKong minstens viermaal meer, en als tussenpersoon kan ze zo dus een centje verdienen. Om een voorbeeld te geven: ze koopt 17 uurwerken voor de prijs van 35 euro! En je kent ze wel, die uurwerken, ze zijn één voor één overladen met steentjes en goudkleurig. Dat is nu net waar ze hier van houden . het tegenovergestelde van onze westerse goesting.
s Middags eten we een steak met spaghetti en nadien gaan we op zoek naar t-shirts voor de kindjes. Maar .te opzichtige opschriften of tekeningen, dus, we vinden niets.
Net voor het donker wordt rijden we opnieuw ons compound binnen en leggen we onze benen even omhoog, tijd om wat uit te rusten!
Om half 9 sta ik aan de bus en ga weer mee naar de lokale markt. Het heeft geregend, dus lijkt daar alles nog viezer. De slijk tussen de groenten op de grond komt me tegemoet en binnen is het zeker al niet beter. De meeste chinezen lopen hier op hun gummilaarzen rond, je moet wel opletten dat je niet uitglijdt tussen al die natte afval van groenten, vlees en vis. In het warenhuis koop ik nog extra lepeltjes en een bord, onze gasten in de paasvakantie mogen toch niks te kort komen .
Op de middag kennen we hier een Belgisch zomeronweer: gieten, donderen en bliksem en nadien weer de zon. Het blijft 20 graden. Nog geen weer om buiten te zitten, maar wel goed voor de blog!
In België zijn ook vroege vogels: iets voor 14 uur (7 u) krijg ik een goeiemorgen op Facebook. Onzen Bart is er vroeg bij en ik verneem dat het koud en mistig is in Londerzeel. Toch nog geen lente?
De crisis laat zich ook in deze streek van China voelen. De werknemers van Sunway werken vanaf nu 2 dagen per week minder en hun salaris daalt navenant. Hun vrije dagen krijgen ze op zaterdag en zondag en nu kennen ze dus ook de vijfdagenweek zoals bij ons.
Om 15 uur rijden we naar Zhuhai stad op zoek naar boter, nu samen met Tony, onze nieuwe begeleider/vertaler. We doen onze voorraad op in een Japans warenhuis Jusco waar we ook spek vinden en meerdere soorten kaas. Een regenscherm voor Erik is geen overbodige aankoop want het giet in dit gedeelte van China.
Deze avond is ons avondmaal dan ook een goed (?) stokbrood met kaas en een glaasje rode Greatwall.
Om 9 uur staan we op na een voldoende nachtrust. We zitten aan tafel met ons wit brood, boter van het vliegtuig en Hollandse kaas uit Schiphol. En Erik zegt: Hier zitten we weer! Hij heeft er zin in, om 10 uur wordt hij opgehaald. Maar pech, internet werkt niet meer en dus komt er hulp in de namiddag. Vandaag heb ik een eerste afspraak met Iris voor de dagelijkse koffie en om 10 uur staat de auto al te wachten. Wat heeft ze hier naar uitgekeken! Ze vertelt wat over het Chinese nieuwjaar en over haar kinderen en ze heeft al voorzien om allerlei dingen met mij te doen gedurende deze 2 maanden. Ze wil met mij gaan shoppen in een grote winkel waar alles te vinden is. Ik ben eens benieuwd!
Het is 17 graden en het miezert zoals wij dat zeggen, dus niet echt om buiten te gaan, ook binnen is het niet aangenaam warm. Ik tracht me te verdiepen in mijn leesboek maar af en toe vallen mijn ogen dicht en geniet ik van een kort dutje. De poetsvrouw is hier, het kost 50 RMB (=5 euro) voor 4 uur maar het is wel op zn chinees! De ruiten worden gewassen met nat en gedroogd met krantenproppen, dat doet me denken aan thuis vroeger. De ruiten en spiegels werden gewassen met spons en zeemvel en nadien opgeblonken met kranten, dus hier zijn ze nog in dat stadium maar ze vergeten wel het zeemvel. Het kuisen van de vloer gebeurt in hurkzit en met in elk hand een natte vod. Ze wil geen materiaal met een steel gebruiken, ze doet het liever zo en ze doet het nauwkeurig. Nadien ruikt het appartement fris en dat is aangenaam. Het is wel vervelend dat ik niet kan converseren met haar, de taal is weer het grote probleem. Na betaling werkt het internet weer, daar heeft Isabella voor gezorgd, dat was trouwens vergeten. Nu kan ik mijn hobby hernemen en de blog verder afwerken.
Om kwart na 7 worden wij én onze valiezen ingeladen en we vertrekken richting Zaventem met de chauffeur van Walter en Co. We zijn de eersten om in te checken en handelen dit vlug af, tenminste, zo denken we. Aan de balie worden we geconfronteerd met 47 kg. bagage, dus 7 kg overgewicht, niet dat we het niet wisten, maar met de hoop dat men ons zou doorlaten. Maar dat is verkeerd gerekend. Na wat herschikken van valies naar handbagage komen we nog aan 4 kg. teveel. Dit wil zeggen: betalen en dat is 30 euro per kg. Erik onderhandelt wat en zegt dat we voor 2 maanden weg zijn en dus wat voorraad eten bij hebben. Maar de lieve juffrouw blijft bij haar standpunt: Voor mij is het 4 kg. teveel meneer, dan moet u maar gaan onderhandelen bij KLM.. We denken terug aan onze vorige reis, toen hadden we in totaal 10 kg teveel bij, maar er zat een mevrouw die begrip had voor onze toestand en zodoende hadden we toen dus geen probleem. Maar nu wel. Al die honing, chocolade en paaseieren die we bij hebben voor geschenken . we voelen ons wel rot als we hiervoor 120 euro moeten betalen. Bij KLM krijgen we een vriendelijke madam, maar helaas, het staat geregistreerd en zij kan dat niet meer annuleren. En toch komt er een oplossing waar we tevreden kunnen mee zijn: we betalen het overgewicht met miles.
Dit is de eerste keer dat ons dat overkomt, temeer dat Erik een VIP-lid is door de vele reizen, wordt er normaal veel vlugger door de vingers gekeken. Natuurlijk hebben wij overgewicht om op te vliegen, er zitten kilos koffie, chocolade, honing én leesboeken in. Hopelijk is de terugvlucht beter, dan vliegen we business en mag ieder 30 kg meenemen. En dan trachten bij ons gewicht te blijven
Alle vluchten verlopen zoals gepland en we hebben een goeie heenreis, zelfs de boot heeft een half uur ingehaald en we staan op dinsdag 3 maart om 12u55 buiten, klaar om China in te vliegen! Tracy, Isabella en de driver komen na een tiental minuten opdagen en na een klein uurtje nemen we opnieuw kennis met Sanxiang. De wachters aan het compound herkennen ons en zwaaien heel enthousiast toe en Iris, de buurvrouw omhelst ons warm. Na de lunch zetten we het appartement weer in orde en de nieuwe muggenhemel boven ons bed is geen luxe maar een noodzaak als ik zie hoeveel muggen hier samen met ons leven. Blijkbaar is een muggenplaag een verschijnsel bij het wisselen van de seizoenen, dus, dat het maar vlug zomert, want elke mug weet mij gewoonlijk te vinden! In een eerste mailtje naar de kinderen en in een korte skype met onze Jan stellen we iedereen gerust, onze reis is prima verlopen.
We maken een kort verslag hoe we de ferry nemen in Hongkong en sturen dit per mail op naar Krista en Anneke. Zij zullen het kunnen gebruiken wanneer ze in de paasvakantie op avontuur komen.
Na een lange dag zoeken we om 21 uur ons bed op en na een eerste muggenjacht is de nacht zeer welkom.
Nog een kleine week en we storten ons weer in ons avontuur. Deze keer kunnen we onze belevenissen live delen tijdens de paasvakantie. Twee (oud-)collegas komen op bezoek: Anneke en Krista. Wat eens al lachend begon wordt nu werkelijkheid: als je zin hebt om eens af te komen, we hebben nog een kamer vrij hé. Hun tickets zijn geboekt en het visum in aanvraag, het komt dus zeker in orde. We hebben al eens samen gezeten en de zin om China te bezoeken groeit steeds meer en meer. t Zal fijn zijn, een welgekomen afwisseling tijdens ons verblijf daar en we zullen hen graag op 6 april verwelkomen in het dan al zomerse China. We proberen om tijdens hun bezoek een rondreis te regelen zodat ze ook kunnen kennismaken met een deel van dit mysterieuze grote land en als doel stellen we Xian voor met de terracottabeelden. We zien wat we kunnen doen.
Onze tickets zijn besteld. We vertrekken op maandag 2 maart en komen terug op maandag 4 mei. Afscheid nemen van de kinderen en kleinkinderen doen we op zondag 1 maart, we nodigen ze s middags uit voor een etentje en hopen op een gezellig onderonsje. Onze terugkeer is uitgerekend de dag voor de eerste verjaardag van Sep en Jomme, dat willen we zeker niet missen!
De Belgische winter hebben we gehad in een prachtig wit sneeuwtapijt en met heuse koude temperaturen. Blijkbaar is het 12 jaar geleden dat we tot 22° gedaald zijn. Dus zo typisch Belgisch is het ook weer niet. Maar met de zon op de fijne witte takjes van de kerstbomen krijgen we een prachtig winterlandschap.
Maandag 5 januari rijden we naar Maasmechelen, door koopjesjagers gekend als en echt modecentrum. En koopjes zijn er . het is dan ook begin januari. s Avonds rijden we door naar Maaseik en gebruiken we de bongobon voor een charmeweekend, gekregen van mijn oud-collega-directies uit onze scholengemeenschap. In hotel Van Eyck genieten we van een rustige nacht en dinsdagmorgen van een uitgebreid ontbijt.
En dinsdag, om 11 uur, schuiven we aan in de Minderbroederskerk voor de tentoonstelling van het beroemde Terracottaleger van Xi-an. We bewonderen 14 originele levensgrote beelden uit de enorme collectie van de eerste keizer van China, samen met een schat aan grafgiften en we beluisteren de hele geschiedenis. Deze Limburgse stad leeft in de ban van de Chinese keizers, overal hangen de affiches van deze unieke tentoonstelling verspreid en je kan het zo gek niet bedenken, maar ik zie een restaurant dat reclame maakt met een Xi-ankoffie. Wat dat ook moge wezen? Deze tentoonstelling brengt ons weer wat dichter bij China. Onze tweede reis is geboekt, we vertrekken op 2 maart en keren terug op 4 mei. Tijdens deze periode willen we dan ook Xi-an bezoeken met het wereldberoemde Terracottaleger, vandaar deze eerste kijk in Maaseik.
Nu zijn we even uit de running geweest: geen internet op hotel zonder betaling! We wachten dan maar tot in de luchthaven, daar lukt het gratis.
Zondagmorgen om 10 uur vertrekken we vanuit ZhuHai met de ferry naar HongKong en ditmaal geen kotszakje nodig dankzij de goeie pillekes.
Om kwart voor twaalf nemen we onze intrek in het hotel Regard Kowloon en we logeren er op de 12de verdieping. Ja, hoog zijn de buildings hier allemaal! Na wat uitpakken en wat rusten maken we een korte wandeling in de onmiddellijke omgeving. Om halfzeven rijdt Paul Lau met ons door de drukke straten richting waterkant. Door nauwe straatjes, bezaaid met vis- en seafoodverkopers banen we ons een weg naar een door hem gekend restaurantje en na een korte tijd wordt de bestelling opgediend. Toch weer speciaal . dit zouden we alleen nooit gevonden hebben. En om af te sluiten zitten we op een mooie decemberavond op een terras, genietend van een irish-coffee en tussen een bont gezelschap van bezoekers uit alle windstreken.
Maandag is onze shoppingdag, toch ten minste om te kijken, want in ons valies kan niets meer bij. Helaas, want hier zijn de koopjes al volop aan de gang.
Met een plannetje slenteren we doorheen HongKong en de variatie is enorm! Van de mooie sjieke winkels met de grote gekende merken komen we langsheen de straatjes waardoor je jezelf een weg moet banen doorheen de standjes en de massa kijkers/kopers. Wie HongKong kent weet dat je er zeker de jademarket, de ladiesmarket en de Templestreet moet gezien hebben, het zijn de typische winkelcentra waar je allerlei chinese snuisterijen kan vinden en dan met hoofdzaak de copy-artikelen. Overal word je aangesproken door voornamelijk Indiërs die je zowat vanalles kunnen verkopen en dat gaat van een maatpak tot een copywatch. Na een tijdje schud je enkel nog maar nee en moet je gewoon doorlopen. Ik weet niet aan wie deze mensen iets kunnen kwijtraken? Zelfs echte catalogi met Rolex, Delvaux en weet ik veel bieden ze je aan en daaruit maak je dan je keuze. Ze hebben het blijkbaar allemaal!
Wij hebben HongKong nu wel gezien van het zuiden tot het noorden, te voet proef je de echte sfeer en kan je al dan niet genieten van hun lokale eetstandjes. En middenin deze gezellige drukte kan je even verpozen in een groene long met zitbanken verscholen tussen de mooie planten en bij hoogspuitende fonteinen.
En ja, we krijgen toch wel honger en lunchen met een goeie Italiaanse spaghetti. Wat kan dat toch smaken! Als afscheidsdiner eten we s avonds echt westers, met lamskoteletjes en steak, en we denken al aan morgen ..
Dinsdagmorgen vertrekken we om 7u30 naar de luchthaven, 40 minuten rijen met de taxi. Alles verloopt er vlot en we kunnen in de lounge op internet en hier worden de laatste mailtjes naar de kinderen gestuurd. We zijn op terugweg
Na 11 uur en 40 minuten vliegen landen we in Amsterdam . 1 graad onder nul en mistig. We voelen de winter! Vlug willen we overstappen op de vlucht naar Brussel, maar dat is buiten het weer gerekend! Alle vluchten naar Brussel zin vandaag gecanceld wegens mist, helaas, er zit niets anders op dan maar de trein te nemen. Hier mag ons avontuur nu wel eindigen we hebben toch de afspraak om deze avond de kindjes nog te zien! Met een telefoontje wordt Sven verwittigd dat het Brussel Centraal wordt en niet Zaventem en dit met een groot uurverschil.
We rijden door het donkere koude winterland met hier en daar een eenzame verlichte kerstboom. Geen verblindende kleurrijke kerstverlichting meer .
Om twintig over 8 rijdt de trein het station binnen, ook hier met vertraging en . geen mist te zien! Om 9 uur zetten we onze benen onder de tafel in de Dorpsstraat en we genieten van de echte en enige Belgische frieten met beafsteak. Waren we nu toch al vergeten hoe dit kan smaken? De slapende kindjes krijgen hun eerste zoentje en morgenmiddag halen we ze allemaal af aan de schoolpoort. En dan zijn we uitgenodigd in de Gildenstraat .. wat hebben we uitgekeken naar deze momenten!
Moe maar voldaan slapen we in ons eigen bed in de Bergstraat en denken dat ons avontuur hier eindigt . tot om half vijf de bel gaat en 4 politiemensen aan onze deur staan. Hebben wij iets gehoord of gezien in onze tuin? Onze buurman heeft hen opgebeld dat hij iemand op zijn terras heeft gezien. En wij, wij zijn dus klaarwakker en pakken om half zes onze valiezen uit en elk cadeautje dat we tegenkomen krijgt weer zijn eigen geschiedenis.
Vrijdag 12 december is het laatste contact met Sunway, Erik heeft de lunch met 7 personen en na een evaluatie komt de uitnodiging om terug te keren.
Zaterdag hebben we een laatste breakfeast met Iris en maken we nog een zomer-wandeling doorheen Sanxiang.
Onze persoonlijke zaken pakken we in en sorteren: wat hebben we in HonKong nog nodig en wat blijft in de gesloten valies tot in Westrode.
Alles wat door Sunway is gekocht wordt in dozen geladen, enkel nog wat nodig is voor het ontbijt van morgen blijft in de kast. Het wordt kaal in het appartement ..
Na de lunch nemen we de bicycle en we brengen nog een bezoekje aan de strawberryfarmer. Dus toch . de dieprode aardbeien groeien nog weelderig en is het hier, ook al spreekt men van winter en koude, inderdaad toch nog altijd zomer! We mogen ze vers plukken om te proeven en ze zijn super lekker en zoet! Denk dan maar eens aan die aardbeien bij ons rond deze kerstperiode ..
De zon hebben we reeds verstuurd naar België, hier is het wel warm maar bewolkt. Hopelijk komt ze ginder vlugger toe dan de verstuurde kaartjes uit België. Blijkbaar zijn er verjaardagskaartjes al eind november verstuurd en helaas nog steeds onderweg. Maar, hier verneem ik dat zelfs een kaartje uit HonKong tot 2 maanden kan duren vooraleer het in China toekomt. Maar het gebaar telt en ik geloof vast dat ze ooit hier zullen aankomen.
Morgen nemen we de ferry van ZhuHai naar HongKong om 10 uur en s avonds om 18u30 hebben we een afspraak in de lobby van het hotel met Paul Lau, een vroegere zakenrelatie van Erik.
Ons avontuur in China is bijna voorbij en we zetten er geen punt achter maar we besluiten met een komma.
Om 5 uur ben ik wakker en ik besef het, vandaag ben ik 56. Met die 6 erbij schuif ik stilaan naar de 60 toe. Niet dat ik hiervan wakker lig, maar toch gaan mijn gedachten nu weer via thuis. Ik mag me echt wel gelukkig voelen met wat ik in ons gezin bereikt heb. Met mijn 2 dochters ben ik wel in de minderheid, mijn man, mijn zonen en mijn 5 kleinzonen hebben in aantal een sterke sprong vooruit. Maar goed, met mijn meisjes schiet ik bijzonder goed op en samen trekken we er soms eens op uit, vrouwen onder mekaar hé. Met mijn zesenvijftig jaar voel ik me ook absoluut nog niet oud, maar is het niet zo dat oud zijn relatief is en afhankelijk van de leeftijd die je zelf hebt?
Deze morgen ben ik uitgenodigd door het bedrijf voor een morning-thé en dat samen met Erik, Iris, Isabella en haar ouders.
Wat zei ik, 56 jaar is niet oud? Toch ga ik voor een gezichtsbehandeling, ik wil er goed uitzien om thuis te komen. Niet dat alle rimpels moeten verdwenen zijn hoor, ik zou anders niet meer op mijn vader lijken en dan zou ik mezelf niet meer zijn. t Is alleen maar dat het zo ontspannend kan zijn en helemaal niet duur.
De lunch is bij Isabella thuis met haar vader als kok. Isabella is van maandag thuis uit Frankfurt en heeft een verjaardagscadeautje bij, maar hoe kan zij weten dat ik chocolade lust?
We drinken Duitse champagne, maar voor Chinezen die geen alcohol drinken is het te straf en voor de anderen is het niet straf genoeg. Dat zijn dan diegenen die Chinese witte wijn drinken, in onze termen saké genoemd, en 54° heeft. Dus worden onze papieren bekertjes nog eens bijgevuld en toasten we op mijn verjaardag.
Om 16u30 komt de chauffeur mij halen en ik weet niet waarvoor. Verrassing!
Om 17u30 vertrekken we naar ZhuHai, Erik, Isabella met haar ouders en Justin, een vroegere collega van Erik die juist nu op bezoek is. In het restaurant wacht Tracy ons op met een mooie ruiker bloemen, twaalf rozen en dat betekent geluk voor elke maand. Chinezen zijn toch straf in hun wensen! In dit restaurant is het buffet en kan je kiezen uit een aanbod van Chinees, Japans en westers eten. Ik sta het mezelf toe en schuif na een tijdje toch maar aan voor een beafsteak, medium gebakken, weliswaar zonder frietjes, maar het smaakt. Half tien vindt de jeugd te vroeg om naar huis te gaan en we storten ons in het nachtleven van China. Dit is onvoorstelbaar! In een karaokebar, heel geliefd door de Chinezen, zitten we in een ruimte voor ons alleen, met een kanjer van een TV. Rond tien uur komen er nog een tiental collegas toe met een ruiker bloemen en een magnum fles zoete champagne. Dit was dus afgesproken spel! Erik bestelt een glas whisky en dan is het normaal dat iedereen hetzelfde drinkt. Ongelooflijk hoe Chinezen hun dranken mengen! De fles wordt in een karaf gegoten en de whisky wordt dan aangelengd met flessen zoete limonades. In een grote schaal met ijsblokjes staan een tiental fijne buisjes, zoiets als reageerbuisjes, met elk een andere kleur drank en dit blijken dan weer cocktails te zijn. Wat zijn ze toch verliefd op kleuren en lichtjes! De hapjes volgen mekaar op, maar daar kan ik niet meer van meegenieten, genoeg is genoeg! Ik krijg de indruk dat iemand aan de geluidsknop zit want het zingen wordt alsmaar luider en gelukkig hebben ze geen nederlandstalige nummers en kan ik zo aan een optreden ontsnappen. Pokeren en zingen, dat is het uitgangsleven van de Chinese jeugd, ik ben blij dat ik het eens kan meemaken maar het hoeft zeker niet alle dagen! Om 23 uur doven de lichten en verschijnt op het scherm Happy birthday en deze tekst kennen ze natuurlijk allemaal. Een grote taart me kaarsjes (6) wordt binnengereden en ik weet niet meer waar ik het heb tussen al deze Chinese uitbundige jeugd, en ik word 56! Ondertussen hebben ze toch al iets meer van mijn naam onthouden en verandert Anja in Anje . ze zijn op goeie weg!
Om half één zijn we dan toch eindelijk thuis en een laatste liedje van Flint doet ons weer denken aan thuis. Voor ons is de verjaardag voorbij, maar als ik Steven mag geloven zullen zij die nog 6 uur vieren, dus drink dan maar op mijn gezondheid!
De vele e-mailverjaardagswensen hebben me deugd gedaan. Bedankt aan allen die aan deze dag hebben gedacht!
En deze Chinese verjaardag zal ik zeker nooit vergeten!
Zaterdag 6 december: Aiko, Lou en Flint tonen fier hun gekregen geschenkjes. En . Flint heeft zijn tutjes meegegeven voor de babys van China. Zullen wij ze hier ergens terugzien???
Een late skype met Dominique uit Amerika. We vergelijken Amerika met China en we vinden toch wel een aantal gelijkenissen, zo leven beide continenten graag buitenshuis. Daarom vinden Chinezen het in België zo triestig, de winkels zijn s avonds dicht en er valt op straat niets meer te beleven. Het zijn diezelfde avonden die wij zo koesteren voor de rust en de gezelligheid binnen!
Zondag: het wordt zoal een gewoonte om samen met onze buren te ontbijten en nu nadien rijden we naar een marktje. Je kan nooit raden wat Erik daar koopt . zaad van 4 verschillende soorten sla. Als die allemaal goed komen zullen wij misschien ook kunnen markten .!
Ons dinner samen is in een heel andere locatie gelegen in de bergen. Het restaurant is gebouwd met allemaal aparte kamers in een grote ronde rond een ruime binnenkoer. Als je roept op een aangeduid punt in het midden krijg je een mooie echo, heel speciaal! De hete soep warmt ons op, want het is fris buiten en verwarming binnen is in China niet gebruikelijk.
Met een blik in de keuken zien we in grote aarden potten kleine soepkommen staan die op deze manier verwarmd worden. We beschouwen dit als ons laatste avondmaal met onze HongKongse buren en zij zorgen voor vuurwerk, al is het op kleine schaal!
Ik kom zonet van de dokter, neen, niet voor mezelf, maar voor het dochtertje van Iris. Ik hoop maar dat wij hier wel en gezond blijven, want niemand spreekt hier een woordje engels en moeten wij dus, indien nodig, noodgedwongen naar de nabijgelegen stad ZhuHai.
Privacy kennen ze hier niet, de dokter zit in een grote ruimte waar ook patiënten zitten aan een infuus en daar tot 3 à 4 uur in de zetel ondertussen TV kunnen kijken. Een volgende patiënt staat gewoon bij jou te wachten op zijn consultatie. De voorgeschreven medicatie is hier ook verkrijgbaar in een kleine apotheek. Kelly heeft 8 medicijnen nodig, waaronder een spuitje, en alles samen kost het 3,5 euro, doktersvisite inbegrepen. Voor mij is deze dokterspraktijk een klein ziekenhuisje waar je terecht kan voor alles wat niet dringend is. Het is niet zoals wij een doktersbezoek kennen, maar het is hier heel proper en dat stelt wel gerust.
In China rijzen de appartementen uit de grond. Waar je ook kijkt, overal staan nieuwbouwen in uit bamboe gemaakte stellingen. Naast elke bouwwerf staan meerdere containers waar de werknemers tijdelijk verblijven en deze woonsten verhuizen mee naar elke nieuwe aanneming. Zeven dagen op zeven zie je het krioelen van werknemers op één werf en de werken beginnen en eindigen met het op- en ondergaan van de zon. Van vooruitgaan gesproken ..
Maar het verkeer blijft hier uiterst gevaarlijk. Vandaag staat een gemachtigde opzichter, gewapend met het stopteken om de kinderen van de school de drukke straat veilig te laten oversteken en wat gebeurt er luid toeterend baant zich een auto tussen de kinderen terwijl deze verschrikt opzij springen. Nochtans, politie is hier een vertrouwd beeld in de straat, maar wat hun echte functie is kan ik niet zo direct merken. Hier is nog veel werk aan de winkel!
Vandaag zien we het nieuws op VRT en de recessie die ook in China de gevolgen doet voelen. Voor de vele arbeiders die uit het noorden hier komen werken in de bedrijven is dit niet zo goed en of de directe toekomst er zoveel beter uitziet????
Vandaag komt de Sint op school bij ons kindjes. Spannend, ik ben benieuwd naar hun verhaal. Na het ontbijt worden we naar de markt gevoerd, Iris, Erik en ik. Deze markt is helemaal buiten en in meerdere straten. Ik ben hier al meerdere keren geweest, maar voor Erik is het bijzonder, dus is hij met het fototoestel in actie. En, ondanks dat er geen escargots te koop zijn, vindt hij het toch de moeite om eens mee te komen. Hier wordt ook krokodillenvlees verkocht en zie je hoe ze ratten helemaal sectioneren om ze nadien als voedsel te verkopen. Een grote kat, gewogen 2,5 kg. wordt hier in een zak gedaan en wordt ook verkocht om op te eten. Ik vind dit toch maar griezelig.
We moeten even wachten op de shuttlebus en nemen een kijkje in een kindergarden. De kleutertjes hebben geluncht en moeten nu elk op een bedje tot 14 uur, en inderdaad, in meerdere klassen zien we hoe 470 kleuters moeten slapen, of toch tenminste stil blijven liggen. Met een blik in de school merken we ook dat daar wel echte discipline heerst, alles staat netjes op orde.
Deze avond Sep en Jomme gezien. Ze zijn beiden een beetje ziek en worden door Griet, de kinesiste, behandeld tegen de slijmen. Maar aardappelen met broccoli lusten ze wel, hun gezichtjes zien zo groen als hun groene slab. Wat zijn ze toch schattig!
Het verhaal van de Sint op school horen we van Flint, Lou en Aiko; ze zijn super enthousiast en dat de Pieten op het dak moesten bevrijd worden door de brandweerwagen hebben ze elk in hun eigen taaltje kunnen vertellen. Deze ervaring zal hen zeker nog lang bijblijven! Super idee van de school!
Gisteren draaiden we onze laatste bladzijde van de kalender om en, eens december zal het vlug gaan. Dit zijn de woorden die we vaak hebben gehoord vooraleer we vertrokken. December doet me ook denken aan verjaardagen en deze maand zet ook ik weer een stapje verder. En, dat etentje dat we jaarlijks samen plannen om verjaardagen te vieren is hopelijk niet verloren en alleen maar uitgesteld?!
De Sint en zijn gevolg komen we dit jaar niet tegen en, ondanks dat China omgeven is door water, is hier de stoomboot nog niet aangemeerd. Ocharme, de kindjes zijn ook zo weinig thuis, met hele dagen zitten ze op de school en de schoolbus.
Zondag een lange skype met Lia. Tof om te horen hoe het met haar en haar familie gaat, en natuurlijk ook op de Mini-Virgo. Ik heb beloofd nog voor de kerstvakantie eens binnen te springen voor dat vertrouwde bolletje koffie dat me al door meerderen is aangeboden. Dus, ik doe het!
En vandaag . Ik heb het gedaan! Ik kom net van de kapper en schrik als ik mezelf in de spiegel zie. Ik had op een kaart blond getoond maar zie nu wit, hier moet ik echt nog aan wennen. Alhoewel, de kapper is fier over zijn resultaat, met zijn beide duimen in de lucht kan ik dat afleiden. En na het hele kappersavontuur word ik door een chauffeur thuisgebracht. Hier hebben de meeste zaken een vervoersdienst, zowel de kappers, de massagesalons als de restaurants. Wel gemakkelijk!
En morgen gaan we samen naar de markt. Erik wil ook wat meegenieten van het échte leven en gaat mee. Om 08u30 komt een chauffeur van een restaurant ons halen, ontbijten we samen met Iris en daarna worden we doorgevoerd. Een taxi gespaard .. en normaal voor hier!
Ontbijten, lunchen en dineren, het kan hier allemaal en spotgoedkoop. Maar, waar ik al naar uitkijk is de goeie paardenbeafsteak bij De Cuyper op vrijdagavond 19 december. En dat dankzij de weekendvrienden, zij hebben dit al gearrangeerd!
Twee emmertjes water halen . dat zie je hier aan de natuurlijke voorraad water uit de bergen waarvan de inwoners hier hun kruiken komen vullen. Het is gelegen midden in de natuur, weg van huizen en straten. Dit moet je weten, anders vind je dit nooit. Mijn HongKongse buren leren mij zo het echte leven van de Chinees kennen. Ik heb hier al meer gezien van het dagelijkse leven dan Erik die al zovele malen in China is geweest, maar ik laat hem wel meegenieten van de beelden die ik hier en daar toch de moeite vind om vast te leggen. Zo zie ik op de markt toch weer iets nieuws: in welke pot moet je dit dier klaarmaken?
Donderdagmiddag voor de eerste keer skypen met Mini-Virgo. Van wie de laptop is weet ik niet, maar spreken lukt ook niet, er is iets mis met hun geluidskaart en dus wordt het chatten. Ik kan me al voorstellen hoe het er in de studio dan aan toe gaat! Ik hoop dat het vandaag misschien wel lukt, ze halen er Ann, de specialist bij en misschien krijg ik zo een eerste blik in de nieuwe studio??
Via Facebook hou ik me op de hoogte van wat er zoal gebeurt tussen familie en vrienden. Leuk om te doen, leuk om te lezen. Bij de redactie volgen we het journaal en andere programmas zoals Terzake, Volt, enzovoort. Zo blijven we ook bij van wat zich in ons landje afspeelt, al is het altijd met enige vertraging. Maar het meeste dierbaar is de skype met de familie en de toegestuurde fotos van de kindjes!
Dinsdag heb ik me door Iris laten overhalen voor een gezichtsmassage. Twee uur en een kwart later kijk ik vluchtig in de spiegel. Ik denk echt dat nu al mijn rimpels zullen weggevaagd zijn, maar toch ben ik ergens opgelucht dat ik mezelf nog herken. Stel je voor .! Mensen lief, en dat allemaal voor 9 euro, een plastiek bekertje met warm water inbegrepen. Nu begrijp ik waarom al de Chinese madammen er zo jong blijven uitzien, zij doen dit minstens om de twee weken. Ook de Hong Kongse dames komen daarvoor naar China, want blijkbaar is het bij hen een stuk duurder. Ik denk er al aan om een nieuwe afspraak vast te leggen voor volgende week. Heerlijk ontspannend!
Op de markt wordt ik geconfronteerd met vissen op het droge, maar of het zo moet?? In ondiepe bakken liggen ze triestig te kijken en te happen en stil op hun zijde om toch maar onder dat klutske water te blijven, want bij te veel bewegen wippen ze op de grond. Maar hier wordt toch verse vis verkocht! Iets verder worden de eieren per gewicht verkocht en niet per stuk zoals bij ons. Maar eieren heb je hier dan ook in alle formaten, dus keuze te over. Maar waar ik op de markt niet kan aan weerstaan is de verse ananas. Hij wordt helemaal geschild zodat hij klaar is om op te eten. Hmmm, lekker zoet en sappig, echt lokaal fruit hier en gerijpt door de zon!
Vandaag is er een stralende zon in een hemelsblauwe lucht. Ons appartement heeft een tuintje en naar Chinese normen prachtig gelegen want vanaf 11 uur in de voormiddag is het volledig overschaduwd. Maar dat is buiten mijn normen gerekend, ik die zo graag in de zon mijn boekje lees. Dus, ik verhuis naar de vijver, nee niet in badpak, alhoewel de temperatuur het zeker toelaat, maar dat zou te confronterend zijn, toch in een topje en een short. Terwijl ik geniet van deze voor mij zomerse dag, zie ik de Chinezen hier in echte winterkledij, maar wel met de paraplu zich beschermend tegen de zonnestralen. Zo zie je maar wat de zon kan betekenen.
 "Laughing"){kind=icon}
