Vandaag doe ik inkopen voor de kinderen. Iris troont me mee naar meerdere kinderwinkels en zoekt voor mij naar t-shirts met korte mouwtjes en met knoopjes bovenaan. Maar toch moet ik soms echt wel zeggen dat het niet mijn stijl is. Teveel kleuren . teveel tekeningen . te Chinees! Maar ik vind wat ik zoek en vooral Sep en Jomme zullen bij warm weer kunnen genieten van mijn koopjes, want ik betaal maximum 2,50 euro per stuk. Ze zijn uiteraard allen Made in China en wel voor 100% katoen. Als ik Erik enthousiast vertel dat ik wat gevonden heb verwittigt hij mij, terecht, ik moet wel denken aan het gewicht van ons bagage. Maar het is zo verleidelijk hé .
Op de markt voorzie ik mij van aardappelen, wortelen én varkenvlees, en als ik thuiskom merk ik ook een aantal pijpajuintjes in mijn zak, blijkbaar krijg je dat hier altijd bij. Deze markt is wel iets netter en hier ligt geen gerief op de grond, dus ik riskeer het me. Ik heb zin in een westers avondmaal!
En morgen om 10 uur heb ik een afspraak voor een gelaatsverzorging ..
Een regenachtige dag .. dus maken Iris en ik een korte wandeling met paraplu.
Om kwart voor 8 in België gaat de skype en zie ik Sep en Jomme hun flesje drinken. Grappig hoe ze dit alleen goed kunnen! Flint heeft wat last van ochtendhumeur maar vertrekt uiteindelijk toch goedgezind naar zijn juf Ans. Een hele tijd verblijf ik in de Gildenstraat voor een gezellige keuvel terwijl Goedele opruimt en de kleren van de kinderen van winter naar zomer sorteert. Het is net of ik erbij ben, alleen kan ik haar niet direct helpen.
Erik is vandaag naar een bedrijf, twee uur en 30 minuten rijden vandaan. Iris brengt mij om 18 uur mijn avondmaal: maïssoep en spaghetti. Spaghetti is de pasta, maar hier klaargemaakt met broccoli, verse tomaten, een eierkoek en een stuk varkensvlees. Het smaakt niet echt Chinees, toch wel lekker!
Sanxiang 21 uur Londerzeel 14 uur. Sep en Jomme kruipen bijna in de computer. Het is de eerste keer dat we ze via skype over de grond zien sluipen. Echt kruipen is het nog niet, maar ze glijden over hun buikjes en beentjes en met hun armpjes trekken ze zich vooruit, en ze zijn snel! Ze kraaien en genieten van dit nieuwe leventje en Flint vindt het voorlopig ook nog fijn en speelt het babyspelletje mee. We genieten van dit mooi tafereel en stellen ons al voor hoe het zal zijn, nog één maand verder . .
Onze documenten voor het hernieuwen van onze visa zijn eindelijk in orde en in de namiddag rijden we naar het politiekantoor van Zhuhai met ons paspoort. Maar wie dacht dat dit nu de laatste stap zou zijn, heef t het mis. Mijn fotos zijn niet reglementair, er moet een document bij, met de computer gemaakt, met een barcode. Maar geen probleem, die fotografen daar stormen op je af zodra je buiten het kantoor komt, zij weten van wanten. Wij dus mee naar zon zaak om de gevraagde fotos. Ik moet mijn parel uitdoen en mijn bril, maar dat weiger ik. Na enkele minuten zie ik mezelf op het computerscherm en merk tot mijn verbazing dat ik een oorbel mis. Maar nee, ze hebben gewoon mijn oren bijgewerkt want juwelen mag niet op een pasfoto. Weeral zoiets typisch Chinees zeker! Bij het wegbrengen van de gevraagde fotos én barcode krijgen we te horen dat we na een week ons paspoort mogen ophalen. Het duurt dus één week om één papier in te kleven .. en dat we te horen kregen dat je in Hongkong een Chinees visum kan hebben op één dag! Je zou er zowaar de . van krijgen!
Maar geen probleem, we zullen ons visum mét 1 entry hebben om mee te gaan naar Macau met onze bezoekers tijden de paasvakantie. En daarvoor doen we het!
Vandaag is Goedele jarig: 33. Ze is ondertussen een flinke mama van 3 zonen: ik ben er fier op. Zou ze ons kaartje ontvangen zo ja, maar wanneer?
Vroeg in de morgen nemen we de bus naar Hongkong, samen met Iris en haar zoontje, voor een trip van meer dan 2 uur. Via Shenzen komen we aan de grens China-Hongkong waar de nodige documenten weer worden nagekeken en we zijn in orde.
In HongKong staat de mama van Iris ons op te wachten en we nemen kennis met het werkhuis van haar vader. Het heeft de grootte van een garage en, zoals wij zouden zeggen: hier vindt een kat haar jongen niet meer terug. Hij neemt zowat het inrichten van interieur op zich maar door de crisis is er minder werk en is hij nu tewerkgesteld bij de security. Het woonappartementje is qua inrichting al even erg: klein maar vooral veel wanorde. Ja de mensen leven enkel binnen om te slapen denk is en hechten zeer weinig belang aan hun appartement. Toch hebben ze hier gewoond met 9 personen, onvoorstelbaar! Maar natuurlijk, een appartement in HongKong is dan ook verschrikkelijk duur, er wordt dus echt op een vierkante meter bespaard. Met de lunch worden we uitgenodigd in een heel groot restaurant waar aan de ronde tafel steeds meer zussen en broers van Iris komen bijzitten. Uiteindelijk zijn we met 12 en is het enorm gezellig. Twee zussen spreken ook engels en zijn benieuwd en geïnteresseerd hoe wij leven en eten. De lunch is enorm uitgebreid en wat ik hier voor de eerste keer meemaak is dat ze, na de zoete desserten, opnieuw beginnen met de eerste schotel. We waren eigenlijk vergeten dat Chinezen denken dat er niet voldoende is als alles op is en dan maar opnieuw een bestelling doen. Op zondagmiddag met velen aan tafel is in China een echte familiebijeenkomst, dat merk ik aan meerdere tafels.
In de namiddag is het shoppen tussen de kraampjes, want marktjes zijn er zowat overal in Kowloon. We komen ook in een straat waar je als visliefhebber voor een aquarium zeker je gading vindt. Elke shop stelt buiten ten toon: plastiek zakjes gevuld met water met allerlei soorten vissen in: een kleurrijke bedoening.
Rond 17 uur staat de hele familie klaar aan de bus om ons uit te zwaaien, na ons uit te nodigen voor een volgend bezoek als we in HongKong zijn. We hebben een telefoonnummer gekregen .. .
Rond 20 uur komen we aan in het station in Sanxiang en we worden opgepikt door de man van Iris voor het dinner. Een mooie lange dag .. en als afsluiter een skype met de jarige! Proficiat!
Half 9 in de morgen worden we opgehaald voor een dagje Zhuhai in het gezelschap van 4 mensen van Sunway. Met goeie stapschoenen trekken we de bergen in en rond, soms vergezeld van lichte regendruppels, niet de moeite om onze paraplu uit de auto mee te nemen. Tegen middagtijd zijn we uitgenodigd voor de lunch bij Andy thuis. Een plooitafel wordt klaargezet en, gezeten op taboeretjes, schuiven we aan aan een goedgevulde tafel. Verschillende gerechten worden geserveerd en we doen ons tegoed aan de traditionele kip en vis, vergezeld van een aantal groentenschotels waarvan ik niet altijd kan herkennen wat er in zit. De gezelligheid van deze lunch, bereid door de moeder en de echtgenote van Andy, maakt dat alles heerlijk smaakt.
Om 14 uur bezoeken we een tempel in Domen-Zhuhai. We rijden eerst weer een uur lang vooraleer we er toekomen, maar die lange afstanden zijn we ondertussen al wat gewoon. En dan is het trappen doen ik heb ze niet geteld, maar het zijn er veel! Het lijkt mij moeilijker dan de muur van Beijing, maar dat komt omdat het nu veel warmer is. En toch, de zon zit meestal nog verdoken achter de wolken, gelukkig misschien. In de verschillende delen van de tempel wordt de Boeddha vereerd, en ik merk dat zovele jonge mensen hier nog hun geloof betuigen in alle sereniteit.
Op onze terugreis stoppen we bij een plaatselijke imker, overal langs deze weg merken we bijenkasten staan. Met een gebrekkige taal is het moeilijk om te converseren, maar Erik krijgt het toch gedaan dat hij een raat uit de kast neemt en toont hoe de honing hieruit wordt geslingerd. Met alle gevolgen vandien: Andy een steek boven zijn oog en Erik één op zijn scheenbeen. Maar volgens de imker is ook dit weer goed voor de healty!
Om 19 uur zijn we thuis en we leren aan Tony hoe hij een boterham moet smeren. Hij proeft van de kaas, maar verkiest boven al dan toch maar gewoon konfituur.
Deze avond gaan we niet te laat slapen want morgen vertrekken we om 07u10 voor één dagje naar Hongkong.
Vandaag is de eerste dag van een heel weekend dat er wordt gefeest in Sanxiang. De straten zijn bevlagd en grote ballonnen steken boven de bomen uit. Vele eetstalletjes promoten de voeding van Zhongshan en tegelijkertijd een Chinees bier. Het lijkt wat op een braderij van bij ons, maar dan met eetstandjes die elk hun specialiteit aanbieden. Hier zie ik voor de eerste maal gebakken vogeltjes te koop en Erik kan het zich niet laten hiervan een portie te kopen. Blijkbaar lijkt het op kippenvlees, maar fijner van smaak. Het is toch maar gepeuzel en dus vind ik er eigenlijk niet veel aan. Toch ook wel eens proeven van oesters met look, gebakken op een bbq! Zo eten uit het vuistje, en dat met heerlijke temperaturen, doet ons wegdromen van onze zomerse avonden. Kunstige Chinese dansen maken deze avond vooral ook attractief om naar te kijken en het lijkt of ze hier de ruggengraat vergeten zijn, zo soepel!
Deze datum staat in ons geheugen gegrift als geen ander. Twintig jaar geleden, op 19 maart 1989, is opa in Kongo, toen nog Zaïre, om het leven gekomen. Het zou een reis worden om nooit te vergeten! Dit aan de start van zijn nieuw leven, hij ging namelijk op pensioen!
Nog zoveel verwachtingen . nog zoveel te doen ..maar helaas, het heeft niet mogen zijn.
Als ik nu zo terugkijk hebben al die jaren ons leven geleid tot waar we nu staan. Oma heeft hun huis verkocht, helemaal zelfstandig een nieuw huis gebouwd en ondertussen ook al weer verkocht. En nu leeft ze gerust en zonder materiële zorgen in het H.Hart in Grimbergen. Ondertussen zijn er al 8 achterkleinkinderen en hebben de meeste kleinkinderen hun ouderlijk huis verlaten.
Twintig jaar .. in 1990 heeft Erik zijn eerste grote zakenreis voor Philips gemaakt en ondertussen is hij, op Australië na, in alle werelddelen te gast geweest. Wat zou opa fier zijn geweest op zijn zoon! En nu is het zo dat ook hij aan het begin van zijn pensioen staat, al is het wel met een leeftijdsverschil van 7 jaar. En ook wij zitten nu zo ver van huis . met nog zoveel verwachtingen, . nog zoveel te doen!
Dinsdagavond is Erik thuisgekomen om 12 uur middernacht; hij was op verplaatsing, en vermits afstanden hier niet tellen, is het zo laat geworden.
Vandaag hebben we een afspraak om 17 uur in het healthy-centre. We zijn uitgenodigd door het Candadees-Chinese koppel dat dit centrum uitbaat in een hotel en zij houden er aan foreigners als vrienden te kennen. We krijgen een drukmassage gedurende 90 minuten, beginnende aan het voorhoofd en eindigend aan de voeten. De sfeerverlichting en de sfeermuziek, samen met de slowe handelingen en zachtheid van de handen, relaxt enorm. Na de 90 minuten worden we vergast op een glas mineraalwater, perfect voor de gezondheid! Dat is dus echt op zijn chinees . en ook de partjes appelsien doen hun verfrissende werk.
Als afsluiter van de avond dineren we in een Portugees restaurant en we hebben een aangename babbel, verrijkend over het leven in China en vergelijkend met ons kleine België.
Een prachtige zonnige dag! Deze voormiddag ben ik aan restyling toe: manicure én pedicure. Met 2 personen tegelijk word ik behandeld en dat gedurende 45 minuten. Kostprijs: 5 euro.
In de namiddag zet ik me aan de vijver met mijn boek. Hier in Sanxiang komen dus vakantiegangers, voornamelijk uit Macau, voor de rust. Toch denk ik dat stilte hier ver te zoeken valt, ik hoor een waaier aan toeters en alarmen. Elke auto en elke bromfiets heeft hier zn eigen melodie en ik begin al te denken dat, hoe meer lawaai, hoe voornamer de persoon die er mee zal rijden. Onvoorstelbaar!
Deze namiddag een skype met Maria. Geen speciaal nieuws te melden uit Malderen, dus dat is OK. Toch blij dat ik ze gehoord heb, het is de eerste keer. Van onze Jan verneem ik dat tante Maria maandag geopereerd is aan haar oog. Eindelijk, ze staat al een jaar op de wachtlijst voor het krijgen van een donor hoornvlies. De operatie blijkt geslaagd, dat is dus prima nieuws!
Zondag 15 maart is de verjaardag van tante Lisette. Zou Gert de wensen hebben overgebracht? Het is een mooie zomerdag met een middagzon van 26 graden. We houden het rustig vandaag en genieten met een leesboek in een zetel aan de vijver. In de namiddag zijn we bezet op skype, typisch voor het weekend, dan maakt het verschil van 7 uur niet zoveel uit.
Anneke is de eerste in de rij. De Chinareiskoorts stijgt in Londerzeel en in Malderen en hoe korter bij de vertrekdatum, hoe frequenter de vragen. Op de 1000 vragen die ze heeft kan ik gemakkelijk op 998 antwoorden, ze zijn trouwens allemaal van praktische aard en dit is nu voor ons nu als kinderspel. Sep en Jomme volgen in de rij en Flint en Lou doen ook elk hun zegje.
En s avonds merken we de eerste verkleurde tint op onze huid.
Maandagmorgen, bij onze traditionele koffie, ontmoeten we weer de Chinezen uit Canada. Een concrete afspraak voor een healtymassage staat op woensdag om 17 uur, en nadien zullen we samen dineren.
In de namiddag krijgt onze tuin een beurt met 3 werkmannen, elk met zijn eigen taak en materiaal, Ongelooflijk hoe een oppervlakte van 10 m² er op 20 minuten zo verzorgd kan uitzien: gras gemaaid, boompjes gesnoeid en onkruid gewied. Ja boompje, .. weet je dat het een fruitboompje is waarop stervruchten groeien, en dat in όnze tuin.
Nu denken we even terug aan Aiko, hij is vandaag naar het ziekenhuis voor buisjes in de oren. Hopelijk zal het ventje nu wat beter horen want hij zegt zelf: mijn oortjes zijn niet goed. Soms misschien ook als het hem goed uitkomt ?
Deze namiddag brengen we een aantal formulieren naar het politiebureau om ons visum te verlengen zodat we met onze gasten ook naar Macau én terug in China binnen kunnen. Maar dat snel even in orde brengen is buiten de waard gerekend. Snel staat niet in hun woordenboek en het aantal nodige formulieren en formaliteiten zijn enorm complex. We hopen toch alles in orde te krijgen voor het eind van deze week zodat we met een gerust hart onze gasten kunnen verwachten. Trouwens . ook van hun visum hebben we nog niets gehoord. We wachten toch met wat ongeduld tot we vernemen dat ook zij het nodige document bezitten, zoniet zullen ze hun verblijf in HongKong moeten doorbrengen en blijft de grens van China gesloten.
Vandaag een dagje Shenzen. Shenzen is een grote industriestad, ook de rijkste stad van het Chinese vasteland omdat het zich vroeg openstelde voor gretige westerse handelaars en omdat het ook dicht bij HongKong ligt. Shenzen lokt vooral dagjesmensen vanuit HongKong die hier een idee krijgen van het leven op het vasteland en de daar gangbare prijsen.
We nemen, samen met Tonny onze begeleider en vertaler, de ferry van 09 uur in Zhuhai en komen in Shenzen toe om 10 uur. David staat ons op te wachten met zijn dochtertje Winji (juist uitgesproken? Zeker niet juist geschreven want het is een Viëtnamese naam). Na een twintig minuten door het drukke Shenzen ontmoeten we zijn vrouw bij hem thuis. Het is een fijn weerzien tussen David en Erik en het gesprek dwaalt heel snel af naar business. David Engelen (nu juist geschreven) werkte vroeger in Houthalen, en zijn Limburgse afkomst kan hij niet verstoppen; nu woont hij met zijn gezin sinds september voor onbepaalde tijd in China.. Ken, een andere oude gekende, vervoegt ons bont gezelschap, want zo kan je het wel noemen. Hij is een Malaisiër, zijn vriendin een Filippino, de vrouw van David een Viëtnamese, Tonny een Chinees en wij als Belgen. De engelse taal is dan ook onmiddellijk de spreektaal van iedereen, ook Vlamingen onder mekaar! Kwestie van de gesprekken voor iedereen duidelijk te houden hé. Het is dan ook geen toeval dat we allen samen het park Window of the World bezoeken. De grootste gebouwen van de vijf werelddelen bewonderen we in miniatuur. Alleen België vinden we niet maar een miniatuur van Manneke Pis is dan ook tweemaal niets meer! De windmolens en de tulpen van Holland zijn zowat het kleurrijkste gedeelte binnen de area van Europa en we bewonderen onder meer ook de Taj Mahal uit Indië en The Grand Palace of Thailand. Het weer is schitterend! De zon is onze gast voor de hele dag en dat kan je tegen avond aan merken door de verandering van tint op hoofden en armen. Ons avondeten is Chinees bbq, met aanbod van een uitgebreid buffet van slaatjes en fruit. We nemen de ferry terug om 20u30. Dit is een fantastische zaterdag geweest en na 16 april komt dit bont gezelschap weer samen, maar dan in ZhuHai.
Eerst en vooral een dikke dt fout verbeteren in maandag 9 maart. Schandalig en hier zijn geen excuses voor! Bedankt Goeke dat je dit hebt gemeld!
Een rare dag: vrijdag de 13de. Maar voor mij een goeie want ik ben er zo goed als bovenop. Gisteren heb ik Belgische kost gemaakt: aardappelen met worteltjes en steak (hier het minst vette vlees dat je kan vinden). Voor al deze ingrediënten heb ik 2,50 euro betaald in het magazijn. Ik had eventjes genoeg van het Chinees, een teken dat mijn maag toch nog niet 100 % is misschien?
Deze voormiddag ben ik bij de kapper geweest: wassen, knippen en föhnen voor 3 euro, massage van hoofdhuid, schouders en armen inbegrepen. En wat dacht je, natuurlijk dat ik me nu goed voel! Ik zie er dan ook al wat beter uit, want de vorige dagen was het maar zozo . . En ja, de zon schijnt! Het is nu 24 graden, een goeie temperatuur om te wennen aan de komende zomer en voor de eerste keer in topje en korte broek; heerlijk om buiten te zitten!
Morgen gaan we naar Shenzen, iets meer dan 2 uur rijden met de bus. Daar woont David Englen, een Belg, en een oud-gekende van Erik. We kunnen onze moedertaal weer eens boven halen!
Met mij gaat het nog niet veel beter, ik slaap bijna de hele dag en heb nu wel met moeite al een potje yoghurt gegeten. Na een douchke ben ik wat opgefrist maar het heeft me enorm vermoeid. Dus beland ik weer in de zetel.
Vandaag is oma 85 jaar, toch wel speciaal. Via verschillende wegen hebben we haar onze beste wensen overgebracht. Het kaartje hebben we verstuurd de eerste dag dat we hier waren, maar wanneer dat over de grenzen heen geraakt weten we niet. Mijn verjaardagskaarten van december zijn ook nog altijd ergens onderweg. Deze morgen ben ik heel ziek geweest, buikgriep met koorts. Ik heb de hele dag in bed gelegen en veel geslapen en enkel op water geleefd.
Op de markt word ik meegetroond achter het verkoopsstalletje van allerlei noedels en ben ik getuige hoe dit wordt gemaakt. Iris overtuigt de Chinezen om voor mij een voorstelling te geven en ja, de deeg krijgt vorm en de noedels hangen te drogen.
De dagelijkse koffie-gewoonte nemen we nu bij een HongKongman, dicht bij het station. Een demonstratie van mengen van thee met melk wordt mij uitgelegd. Dit gebeurt door, 35inuten lang van op een meter hoogte, steeds de vloeistoffen over te gieten van de ene kom in de andere. Dit is hard labeur me dunkt, maar dit blijkt nodig voor the taste (de smaak) en ja, ik moet er uiteraard toch eens van proeven. Blijkbaar hoeft dit lekker te zijn, maar geef mij toch maar mijn koffie.
Een HongKongs echtpaar komt binnen en zet zich bij ons, blij ook engels te kunnen praten; zij zijn net terug uit Canada en vestigen zich opnieuw in China. Telefoonnummers worden uitgewisseld en zij zullen mij bellen om samen enjoy of genieten van China. Het is een leuk gesprek met beiden en met Iris en ik hoop ze zeker nog terug te zien. Meer en meer kom ik zo te weten over dit toch wel indrukwekkende land, een land in volle ontwikkeling.
De zware regenbuien horen momenteel tot het verleden. Het weer is rustig maar niet zonnig, wel goed om buiten te lopen. En toch zien we hier al de bloemen die bij ons de lente inluiden . dus beter weer dan in België.
Zaterdagmorgen om half tien worden we opgehaald door Isabella en haar ouders voor een Chinees ontbijt. De meegebrachte Leonidaspralines en de eigen honing wordt door hen met de brede glimlach en een Chinese dankjewel aangenomen. Nadien volgt een rustige zaterdagnamiddag en we blijven op het appartement met onze leesboeken en radio 2 op de laptop. We zien het huiselijk ontbijt in de Gildenstraat en nadien Het leven in de Dorpsstraat in Londerzeel. Het doet goed iedereen weer terug te zien.
Gebakken eitjes en spek is ons avondmaal.
Zondag 8u30 is onze afspraak met de HongKongfamily. Met het gebruikelijke ontbijt met de traditionele koffie starten we onze winkeldag samen. Na drie kwartier rijden met de auto komen we in Zhongshan City bij een overdekte groothandelmarkt. Wat we hier zien doet mij denken aan de handelszaak nabij Antwerpen waar we de prijzen voor de schoolfeesten haalden. Van prularia gesproken . en alles made in China. Misschien doe ik toch wel een mailtje naar onze bezoekers zodat de juffen zich kunnen voorbereiden .. En ja, we zijn ook hier weer de enige niet-Aziaten, met alle gevolg vandien! Gelukkig hebben we hier Iris die voor ons het spelletje van afdingen speelt, het hoort hier zo.
Ondertussen is Iris zelf een handel begonnen: ze koopt aan in China en verkoopt aan een vriendin in een HongKongse winkel. De uurwerken en nepjuwelen kosten in HongKong minstens viermaal meer, en als tussenpersoon kan ze zo dus een centje verdienen. Om een voorbeeld te geven: ze koopt 17 uurwerken voor de prijs van 35 euro! En je kent ze wel, die uurwerken, ze zijn één voor één overladen met steentjes en goudkleurig. Dat is nu net waar ze hier van houden . het tegenovergestelde van onze westerse goesting.
s Middags eten we een steak met spaghetti en nadien gaan we op zoek naar t-shirts voor de kindjes. Maar .te opzichtige opschriften of tekeningen, dus, we vinden niets.
Net voor het donker wordt rijden we opnieuw ons compound binnen en leggen we onze benen even omhoog, tijd om wat uit te rusten!
Om half 9 sta ik aan de bus en ga weer mee naar de lokale markt. Het heeft geregend, dus lijkt daar alles nog viezer. De slijk tussen de groenten op de grond komt me tegemoet en binnen is het zeker al niet beter. De meeste chinezen lopen hier op hun gummilaarzen rond, je moet wel opletten dat je niet uitglijdt tussen al die natte afval van groenten, vlees en vis. In het warenhuis koop ik nog extra lepeltjes en een bord, onze gasten in de paasvakantie mogen toch niks te kort komen .
Op de middag kennen we hier een Belgisch zomeronweer: gieten, donderen en bliksem en nadien weer de zon. Het blijft 20 graden. Nog geen weer om buiten te zitten, maar wel goed voor de blog!
In België zijn ook vroege vogels: iets voor 14 uur (7 u) krijg ik een goeiemorgen op Facebook. Onzen Bart is er vroeg bij en ik verneem dat het koud en mistig is in Londerzeel. Toch nog geen lente?
De crisis laat zich ook in deze streek van China voelen. De werknemers van Sunway werken vanaf nu 2 dagen per week minder en hun salaris daalt navenant. Hun vrije dagen krijgen ze op zaterdag en zondag en nu kennen ze dus ook de vijfdagenweek zoals bij ons.
Om 15 uur rijden we naar Zhuhai stad op zoek naar boter, nu samen met Tony, onze nieuwe begeleider/vertaler. We doen onze voorraad op in een Japans warenhuis Jusco waar we ook spek vinden en meerdere soorten kaas. Een regenscherm voor Erik is geen overbodige aankoop want het giet in dit gedeelte van China.
Deze avond is ons avondmaal dan ook een goed (?) stokbrood met kaas en een glaasje rode Greatwall.
Om 9 uur staan we op na een voldoende nachtrust. We zitten aan tafel met ons wit brood, boter van het vliegtuig en Hollandse kaas uit Schiphol. En Erik zegt: Hier zitten we weer! Hij heeft er zin in, om 10 uur wordt hij opgehaald. Maar pech, internet werkt niet meer en dus komt er hulp in de namiddag. Vandaag heb ik een eerste afspraak met Iris voor de dagelijkse koffie en om 10 uur staat de auto al te wachten. Wat heeft ze hier naar uitgekeken! Ze vertelt wat over het Chinese nieuwjaar en over haar kinderen en ze heeft al voorzien om allerlei dingen met mij te doen gedurende deze 2 maanden. Ze wil met mij gaan shoppen in een grote winkel waar alles te vinden is. Ik ben eens benieuwd!
Het is 17 graden en het miezert zoals wij dat zeggen, dus niet echt om buiten te gaan, ook binnen is het niet aangenaam warm. Ik tracht me te verdiepen in mijn leesboek maar af en toe vallen mijn ogen dicht en geniet ik van een kort dutje. De poetsvrouw is hier, het kost 50 RMB (=5 euro) voor 4 uur maar het is wel op zn chinees! De ruiten worden gewassen met nat en gedroogd met krantenproppen, dat doet me denken aan thuis vroeger. De ruiten en spiegels werden gewassen met spons en zeemvel en nadien opgeblonken met kranten, dus hier zijn ze nog in dat stadium maar ze vergeten wel het zeemvel. Het kuisen van de vloer gebeurt in hurkzit en met in elk hand een natte vod. Ze wil geen materiaal met een steel gebruiken, ze doet het liever zo en ze doet het nauwkeurig. Nadien ruikt het appartement fris en dat is aangenaam. Het is wel vervelend dat ik niet kan converseren met haar, de taal is weer het grote probleem. Na betaling werkt het internet weer, daar heeft Isabella voor gezorgd, dat was trouwens vergeten. Nu kan ik mijn hobby hernemen en de blog verder afwerken.
Om kwart na 7 worden wij én onze valiezen ingeladen en we vertrekken richting Zaventem met de chauffeur van Walter en Co. We zijn de eersten om in te checken en handelen dit vlug af, tenminste, zo denken we. Aan de balie worden we geconfronteerd met 47 kg. bagage, dus 7 kg overgewicht, niet dat we het niet wisten, maar met de hoop dat men ons zou doorlaten. Maar dat is verkeerd gerekend. Na wat herschikken van valies naar handbagage komen we nog aan 4 kg. teveel. Dit wil zeggen: betalen en dat is 30 euro per kg. Erik onderhandelt wat en zegt dat we voor 2 maanden weg zijn en dus wat voorraad eten bij hebben. Maar de lieve juffrouw blijft bij haar standpunt: Voor mij is het 4 kg. teveel meneer, dan moet u maar gaan onderhandelen bij KLM.. We denken terug aan onze vorige reis, toen hadden we in totaal 10 kg teveel bij, maar er zat een mevrouw die begrip had voor onze toestand en zodoende hadden we toen dus geen probleem. Maar nu wel. Al die honing, chocolade en paaseieren die we bij hebben voor geschenken . we voelen ons wel rot als we hiervoor 120 euro moeten betalen. Bij KLM krijgen we een vriendelijke madam, maar helaas, het staat geregistreerd en zij kan dat niet meer annuleren. En toch komt er een oplossing waar we tevreden kunnen mee zijn: we betalen het overgewicht met miles.
Dit is de eerste keer dat ons dat overkomt, temeer dat Erik een VIP-lid is door de vele reizen, wordt er normaal veel vlugger door de vingers gekeken. Natuurlijk hebben wij overgewicht om op te vliegen, er zitten kilos koffie, chocolade, honing én leesboeken in. Hopelijk is de terugvlucht beter, dan vliegen we business en mag ieder 30 kg meenemen. En dan trachten bij ons gewicht te blijven
Alle vluchten verlopen zoals gepland en we hebben een goeie heenreis, zelfs de boot heeft een half uur ingehaald en we staan op dinsdag 3 maart om 12u55 buiten, klaar om China in te vliegen! Tracy, Isabella en de driver komen na een tiental minuten opdagen en na een klein uurtje nemen we opnieuw kennis met Sanxiang. De wachters aan het compound herkennen ons en zwaaien heel enthousiast toe en Iris, de buurvrouw omhelst ons warm. Na de lunch zetten we het appartement weer in orde en de nieuwe muggenhemel boven ons bed is geen luxe maar een noodzaak als ik zie hoeveel muggen hier samen met ons leven. Blijkbaar is een muggenplaag een verschijnsel bij het wisselen van de seizoenen, dus, dat het maar vlug zomert, want elke mug weet mij gewoonlijk te vinden! In een eerste mailtje naar de kinderen en in een korte skype met onze Jan stellen we iedereen gerust, onze reis is prima verlopen.
We maken een kort verslag hoe we de ferry nemen in Hongkong en sturen dit per mail op naar Krista en Anneke. Zij zullen het kunnen gebruiken wanneer ze in de paasvakantie op avontuur komen.
Na een lange dag zoeken we om 21 uur ons bed op en na een eerste muggenjacht is de nacht zeer welkom.
Nog een kleine week en we storten ons weer in ons avontuur. Deze keer kunnen we onze belevenissen live delen tijdens de paasvakantie. Twee (oud-)collegas komen op bezoek: Anneke en Krista. Wat eens al lachend begon wordt nu werkelijkheid: als je zin hebt om eens af te komen, we hebben nog een kamer vrij hé. Hun tickets zijn geboekt en het visum in aanvraag, het komt dus zeker in orde. We hebben al eens samen gezeten en de zin om China te bezoeken groeit steeds meer en meer. t Zal fijn zijn, een welgekomen afwisseling tijdens ons verblijf daar en we zullen hen graag op 6 april verwelkomen in het dan al zomerse China. We proberen om tijdens hun bezoek een rondreis te regelen zodat ze ook kunnen kennismaken met een deel van dit mysterieuze grote land en als doel stellen we Xian voor met de terracottabeelden. We zien wat we kunnen doen.
