Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
09-05-2012
djeezus...
Gisteren waren we op D aan het wachten om te eten. Op TV was er op dat moment 'voor de show' bezig. Op een bepaald moment was er een item over de Pfaffs. Blijkbaar hadden deze figuren nood aan wat aandacht. Ze hadden een persconferentie samengeroepen om hun toekomstplannen uit de doeken te doen...wie kan dat nu eigenlijk iets schelen. Het kwam er op neer dat ze kwamen zeggen dat ze wel veel ideekes hadden maar dat er niets was. Vooral Debby spande de kroon met te komen zeggen dat ze veel projectjes had maar er niets over kon zeggen. Zwijg dan en bevuil het TV landschap niet met deze onnozele prietpraat.
Binnen enkele weken trouwt ze dan ook nog hier in Beveren en der zal weer ne freakshow opgevoerd worden. Heb die dag al aangestreept in mijn agende om dan te gaan fietsen ver weg van Beveren en dat opgefokte gedoe.
Vandaag zijn er sociale verkiezingen bij Qualiphar. Mijn stembrief heb ik vorige week op de bus gedaan. Ik vind het nodig om mijn oud-vakbondscolega's te steunen en doorom kunnen ze ook op mijn stem rekenen.
De laatste tijd kwam de vakbond negatief over in de media. Een van de reden hiervoor is de rechts getinte berichtgeving van vooral de Vlaamse kranten en de voortdurende aanvallen van het NVA kamp, die nog rechtser zijn.
Ja ik weet dat er soms gestaakt wordt, ja ik wet dat dit overlast bezorgt, maar ik weet ook dat we zonder sterke vakbonden als gewoon werkende mensen de dupe van het rechts kapitalistische systeem zullen worden.
Gisteren schreef ik reeds dat er in Europa hier en daar een versterking van het sociale gedachtengoed, met meer aandacht voor de mens, aan de gang is. Voor de meerderheid van de bevolking is dat een positief signaal. Enkel degenen die het individualisme en de graaicultuur hoog in het vaandel dragen gruwen van al wat sociaal is.
De ene steekt het wel wat beter weg dan de ander .
In ieder geval, een sterke vakbond is een noodzaak om onze welvaart en sociale verworvenheden te bewaken en beschermen. Dus wanneer er ergens een staking is en je vind dat je er ongemak door ondervind, denk dan eens iets verder dan je eigen ik-persoontje en vraag je eens af hoe het komt dat er verlofgeld, ziekteverzekering,13de maand, afdankvzergoedingen en nog honderden dingen zijn die je als werkmens ten goede komen.
Wanneer je denkt dat je het als individue zal redden zonder steun van de vakkbond, dan mag je er zeker van zijn dat je binnen de korste keren platgewalst wordt.
Daarom het iets meer sympathie voor de vele vakbondsmensen die uren van hun vrije tijd opofferen en die niet uit zijn op een staking hier en daar. Een staking is meestal een noodkreet nadat er al heel veel is misgegaan en er geen deftig gesprek meer mogelijk is.
ABVV Qualiphar; ik hoop dat jullie vandaag veel rode bolletjes mogen tellen.
Gisteren verkiezingen, zowel in Frankrijk als in Griekenland. In Frankrijk haalt de linkse kandidaat Hollande de overwinning en in griekenland zien we een enorme ruk naar links.
Kunnen we hieruit besluiten dat de kiezer terug meer sympathie heeft voor het linkse gedachtengoed? Ik durf het te betwijfelen. Ik vermoed dat het eerder gaat om een vorm van protest tegen de rechtse Europese overheersing die de gewone mens de das omdoet. De kiezer pikt het niet meer dat zij het geknoei van banken, en dus de crisis moeten betalen en dat degene die zich verrijkten aan deze crisis vrij spel blijven krijgen en er ongestraft mee weg komen.
De kiezer pikt ook de overheersing van Merkel, met haar duitse dumpingspolitiek, niet meer.
Het is tijd voor verandering. We kunnen niet blijven foefelen en boekhoudtrukjes uithalen. We kunnen de koopkracht van de mensen niet blijven uithollen, we kunnen niet verdergaan met luchtbellen te creëren.
Het kapitalisme met zijn ongekende graaicultuur, zijn associale waarden is een langzame dood aan het sterven. Het is hoognodig om met een reanimatie te starten waarbij de mens centraal staat en niet het nietsontziende geldgewin.
Hoe deze doodstijd zal lopen, hoe lang hij zal duren en welke wonden deze nog zal slagen is de vraag.
Vandaag eens een droge dag zonder gure wind. Ben dan ook even gaan fietsen hier in 'tdorp. Ik had het nodig om mijn spieren een beetje los te maken want de laatste dagen is er niet veel van gekomen.
'khoop dat er deze week eens wat droge momenten komen en het iets warmer wordt want ik ben het meer dan beu dat rotweer. Je zou er op den duur de muren van oplopen.
net terug van het afscheid van Rony. In de overvolle kerk van Haasdonk kwamen familie, vrienden en kenissen een laatste eerbetoon brengen aan Rony. In een emotionele dienst waren vooral de getuigenissen van zijn kinderen een hoogtepunt. De afscheidsrede van Jo, die samen met Rony een lang voetbalverleden heeft was een schets van Rony als fijn mens. Steeds bereid om te luisteren en te helpen, gedreven door het voetbal.
Zeker is dat we Rony zullen missen als vriend maar ook de gedrevenheid binnen het voetbalgebeuren zal een grote leegte nalaten die moeilijk te vullen zal zijn. kortom, Rony you're simply the best.
Voor mij zal HRSHaasdonk nooit meer hetzelfde zijn, steeds zal ik onbewust uitkijken naar Rony, steeds zal ik elke gebeurtenis, elk plekje linken aan Hem. Het is pas een week geleden en ik mis hem nu reeds, het zal zoeken zijn om alles een plaatsje te geven, maar vergeten zal ik hem nooit.
Begin deze week was het nog prachtig zonnig weer. Op 1mei ben ik nog bloemen en kleurenpracht gaan vastleggen in Hof ter saksen.
Gisteren was het dan een ijskoude, uitgeregende dag en nu is het zo wat kwakkelweer.
Na mijn kort wandelingske gisteren (in de regen) ben ik thuisgekomen met een hoofdpijn die bleef zeuren. Vannacht slecht geslapen en daardoor deze morgen doodmoe opgestaan.
De hoofdpijn is nu wel weg, heb een half uurke onder de infrarood warmtelamp gelegen en door de mindere spierspanning is het nu blijkbaar beter. Wel is het steeds een moment van ongerustheid, en steeds denk je 'is de tumor trrug aan het groeien?. Volgende week zal ik hierover meer weten na de hersenscan. Ik duim ervoor dat een en ander gunstig is geevolueerd en het onder controle is. 't zal een stressie week worden want je wil de uitslag zo snel mogelijk weten en toch weer niet. Er is echter geen ontkomen aan.
Hopelijk is het weer iets beter zodat ik dan toch eens kan fietsen om te ontspannen en 't kopke leeg te maken.
Gisteren, 30 april was sinds lange tijd een mooie dag. Weinig wind, zo goed als droog en geregeld een verwarmend zonnetje. Kortom ik moest er op uit na de vele slechtweerdagen.
Fiets gepakt en via Haasdonk, Melsele, en Kruibeke naar de potpolder gereden. Het was een hele tjd geleden. Veel was er nog niet verandert en de toegankelijkheid liet ook te wensen over. Het werd een modderritje via de oude dijk. De nieuwe stukken waren zo goed als onbereidbaar. Ik ben benieuwd wanneer dit geheel afgewerkt gaat zijn. Enkele jaren geleden kon je nog genieten van de stille polderstraatjes en wegels en rustig fietsen. Nu is het al jaren een modderig maanlandschap waar je diep in de modder wegzakt en 's zomers stikt van het stof. Herinrichten van de natuur noemen ze dat. In mijn ogen is dit gewoon de vernieling van alle polderwaarden en dit weeral voor Antwerpen. Laat een hele polder maar onderlopen, verniel de natuur maar verden zolang de Antwerpse heren hun zin krijgen is alles ok in dit Vlaanderen.
Positief is dan weer dat je vanuit fotografisch standpunt steeds nieuwe beelden kan schieten die nog uniek zijn ook. Dus dat hebben we dan maar gedaan.
Na de dijktocht kwam ik dan in Bazel aan. Via kallebeek, wissekerke zo dan terug naar huis.
Na de middag dan nog es naar Hof Ter Saksen geweest om wat te wandelen. Kortom een goeie dag om de conditie op peil te brengen. Heb deze nacht dan ook goe geslapen met een frisse kop en een vermoeid lijf.
Vandaag ziet het er iets minder uit en de rest van de week is ook geen vetpot wat het weer betreft. 't Zal tussen de druppels door fietsen worden.
Gisteren morgen ging ik een ritje maken met de fiets. Aangekomen aan het voetbalveld van HRSHaasdonk ontmoete ik de clubvoorzitter. Hij wist me te melden dat Rony overleden was. Een harde en zeker onverwachte schok voor mij. Hij was binnen de club een van mijn beste vrienden geworden. Dikwijls wanneer ik ging fietsen en zijn auto er stond ging ik langs om een praatje te doen. Dikwijls met de bedoeling even goede dag te zeggen liep dat meestal uit op en paar uurkes.
Rony was ook het aanspreekpunt van de club. Steeds was hij bereid te helpen en een luisterend oor te bieden. Hij was ook degene die de voetbalregelgeving kende. Had je een vraagje? twijfelde je? Geen nood, even aan Rony vragen en je had een correct antwoord.
Je kan gerust stellen dat Ronny de 'vader' van de club was.
Rony is ook als vriend onvervangbaar. Vele uren hebben we samen gepraat over het leven, ziekte en had ik veel steun aan hem wanneer het soms moeilijk ging. Ik zal hem verdomd missen. Nooit zal ik nog met eenzelfde gevoel voorbij de Poerdam rijden, steeds zal ik zijn aanwezigheid voelen en uitkijken of ik hem toch niet zie. Rony, misschien zie ik je ooit weer in een ander leven. Mensen als jij doen weer geloven in de mensheid.
Je was een prachtig mens.
Ik wil ook Rony's vrouw, kinderen en familie sterkte toe wensen, want de leegte die Rony nalaat zal zwaar om dragen.
BEVEREN-WAAS (9120) Twee gehuchten in Beveren, Ouden Doel en Rapenburg, met in totaal 57 inwoners moeten binnen de zeven jaar wijken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. Dat is het gevolg van de beslissing van de Vlaamse regering rond het plan dat de ruimtelijke ontwikkeling van de haven vastlegt. "Het algemeen maatschappelijk belang primeert hier op het individuele belang", zo motiveert Vlaams minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters de beslissing.
De Vlaamse regering heeft het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP) voor het havengebied van Antwerpen voorlopig vastgelegd. Dat plan moet de Antwerpse haven - "de motor van de economie in Vlaanderen", dixit minister-president Kris Peeters - de kans bieden om verder te groeien.
De niets ontziende Antwerpse havenlobby heeft weer een slag thuisgehaald. Om megalomane plannen te kunnen maken worden weer 60 mensen hun woning afgenomen en wordt een mooi stuk rustige polder vernietigd.
Doel is ook zo gevaren. Om een totaal nutteloos saeftinghedok te kunnen bouwen is de Antwerpse haven al tieltallen jaren bezig om dit dorp kapot te maken. Nu wachten beide gehuchten hetzelfde lot.
Onder het mom van economische groei worden deze zaken beslist.
Dat er van het veel te grote deurganckdok na jaren nog steeds maar een fractie wordt gebruikt is niet van belang. Ze willen al een nieuw en nog groter dok bouwen.
De zoveelste blunder.
Vele jaren geleden bouwden ze zo ook een doeldok speciaal om tankers in te ontvangen. Nooit heeft een tanker hier aangelegd. Vele jaren was dit de duurste visput in Vlaanderen (en waarschijnlijk in heel Europa). Blijkbaar heeft men hier niets van geleerd en maakt men nu, terwijl de ganse econmie verzadigd is en op instorten staat weer zo'n absurde plannen. Dit is de grootheidswaanzin voorbij. Dit is smossen met de belastingsgelden omdat bij zulke plannen elke realiteitszin ontbreekt.
Laat ons veronderstellen dat het nodig zou zijn, langswaar gaan ze al deze goederenstromen laten gaan? Gans de streek rond Antwerpen staat nu al elke dag stil in de file. Er kan echt niets meer bij. Of is het de bedoeling om van gans Antwerpen en tieltallen Km errond een onleefbare woestijn te maken van ongebruikte dokken, ongebruikte hangaars enz...of hebben de vriendjes van de havenbaronnen een nieuwe visput nodig nu het Doeldok wordt gedempt??
NVA en Vlaamse regering pakken soms uit met het gezegde 'wat we zelf doen, doen we beter. Ik stel me er toch openlijk vragen over, en kan me niet ontdoen van het gevoel dat deze plannen niet ten goede komen aan het algemeen welzijn maar enkel aan een select groepje uit de haven.
Nu onze oude wagen op zijn laatste beentjes loopt is het de moment om een en ander dat hier is blijven staan (door het langdurig ziek zijn) op te ruimen. De eerste zaken die we, ik en zoon M, vandaag naar het containerpark brachten zijn twee oude wasmachines, een oude broodmachine en een radio. Een van de volgende dagen dan nog een lading plastiek (oude tuinstoel, planchetten enz. en nopg een lading 'oud metaal. Als dag achter de rug is zijn we toch al van enkele grote stukken verlost.
Vandaag wordt vrouwtje R. 50 jaar. Veel vieren doen we niet, das niet onze stijl en ouder worden is naar ons mening niet direct iets om te vieren. Het voornaamste is dat we nog lang bij elkaar kunnen blijven.
De auto-beslissing is gevallen, het wordt een Toyota Yaris, 5 deurs en donker grijs. 't Zal efkens aanpassen zijn want hij is wel een stuk kleiner dan onze huidige Lite-Ace minibus. Toch geeft hij ondanks de beperkte buitenafmetingen een confortabele binnenruimte. Voor dochter D zal het ook beter zijn. Met onze huidige wagen heeft ze last om de koppeling volledig in te drukken, ze is nl niet van de grootsten.
Of we hiermee 18 jaar kunnen rijden is de vraag, maar over het algemeen is toyota toch een degelijk merk, ze zouden anders ook geen 5jaar garantie bieden.
Gisteren een dagje 'autoshoppen gedaan. Onze toyota lite-ace heeft na 18 jaar trouwe dienst zijn beste tijd gehad. Begin mei moeten we naar de autokeuring en om daar door te raken zijn er enkele kosten. Banden vervangen, achterlicht vernieuwen en als we er nog langer mee willen rijden dient hij ook een anti-roest behandeling te ondergaan.
Neem daarbij nog dat de uitlaat ook al geen jaren meer zal meegaan (= 10 jaar oud) en het nog de eerste koppeling is die op de wagen zit (170.000km). Als je dit allemaal in overweging neemt is het de tijd om aan vervanging te denken. Daarom ons autoshop-dagje.
We trokken eerst naar een dacia- renaultgarage. Vriendelijke ontvangst en de nodige uitleg. Dacia sandero is een mogelijke kandidaat.
Dan brachten we een bezoekje aan een citroên garage. Had ergens reclame gelezen dat er op bepaalde wagens extra kortingen waren. In de praktijk was hier echter niet veel van te merken. De Berlingo stond (versie nemo) in reclame aan minder dan 8000€. In werkelijkheid was de voorgestelde versie in de garage bijna 4000€ meer. Ook gaf deze man de indruk niet echt geintresseerd te zijn.
Dan naar een skoda garage, de fabia leek een mooie optie. Probleem was de binnenruimte ( ik ben meer dan 190 cm en mijn zoon eveneens...dus waren we al verplicht om een hoger uitvoering te nemen met in hoogte verstelbare zetels....wat onvermijdelijk het prijskaartje deed stijgen.
Daan naar een totyota garage waar de Yaris ons wel kon bekoren. Hier kregen we ook betere overname voorwaarden. Ook verraste de binnenruimte enorm, ik kon mijn benen gemakkelijk kwijt.
Dan zijn we naar' onze eigen' toyota garage gereden en hier kregen we voor de yaris nog een betere prijs. Vermoedlijk wordt het deze.
Net als het weer voel ik me vandaag somber. Misschien nog een nawerking van Temodal? misschien de invloed van het slechte weer? Wie zal het zeggen.
Ook deze nacht slecht geslapen, steeds maar piekeren over wat komt. De hamvraag is en blijft 'moet ik me voorbereiden op het eind of gewoon verder doen en zien wat komt? moet ik me stilaan terugtrekken uit het sociale leven? moet ik stoppen met zaken te doen zoals websites maken? Het is niet zo eenvoudig om met alles rekening te houden. Ook al probeer je nog zo positief te zijn, soms is het moeilijk, soms wordt je er kwaad om en blijf je met de vraag zitten 'WAAROM'.
Toch wil ik verder en zal zolang het goedgaat er alles aan doen om het leven de moeite te maken, en als het zover komt dat er geen perspectief meer is, dat het niet meer de moeite loont, dan hoop ik dat ik op een waardige manier afscheid mag nemen en niet dat men alles extra gaat rekken tot last van gans mijn omgeving.
Daarnet nog een beetje info gelezen over temodal en behandeling van hersentumor. Eigenlijk zou ik dat niet mogen doen want het ziet er allemaal niet zo rooskleurig uit. De overlevingstijd met een tumor van mijn soort is gemiddeld niet zo denderend en zoals men zegt, de tijd tikt.
Toch probeer ik er zo min mogelijk aan te denken en zoals Bob Dylan ooit schreef: death is not the end.
Dit kan je op vele manieren beleven. Ik geloof er niet in dat er na ons aards bestaan een plaats is waar je verder bestaat. Een hiernamaals met rijstpap en gouden lepeltjes, of een plaats met 7 maagden en al die verhaaltjes, daar geloof ik niet in.
Het enige waarin je volgens mij blijft voortbestaan is in de gedachten van de mensen die met je leefden, je graag hadden en dat is volgens mij het einge hiernamaals. Moest ik me echter vergissen, binnen afzienbare tijd zal ik het zelf al dan niet bewust meemaken. Alleen hoop ik dat ik niet te veel last zal betekenen voor mijn naasten op het eind.
Ik heb gezocht naar de song van Dylan op you tube, maar enkel covers gevonden. Toch wil ik het liedje graag plaatsen, hopelijk krijg je nog vele blogpostjes van mij, want zolang ik blog, leef ik nog.
Sorry voor het sombere blogje, maar soms is het moeilijk om steeds te horen dat je er goed uitziet, dat ze hopen dat je snel genezen bent...IK ZAL NIET MEER GENEZEN, ik kan enkel de tijd nog rekken en daarbij weet ik niet hoe lang, gelukkig misschien.
Vandaag een uurke gaan fietsen. En zoals het soms meer gebeurt zat ik met een liedje van B De Groot in het hoofd terwijl ik aan het duwen was, tegen de wind in.
De temodal van vorige week is weeral verteerd, letterlijk dan. Nu op naar de scan in mei. Ik Hoop dat het binnenkort toch wat beter weer wordt met wat minder wind en aangenamer temperatuur. We zakken precies terug naar de winter af i.p.v. naar de lente.
Morgen naar de garage om de auto in orde te laten zetten voor de schouwing. Dus weer een dag die goed gevuld zal zijn.
En nu de eenzame fietser (jimmy) van Boudewijn De Groot zodat het misschien in jouw hoofd ook blijft hangen.
Gisteren en Vanmorgen een klein fietstochtje gemaakt tot aan de opruimingswerken van de ontspoorde trein. Moet zeggen dat er naarstig gewerkt word om de tonnen verwrongen staal weg te halen en alles terug operationeel te krijgen. Vanmorgen was men aan de spoorwegbedding bezig en naar het schijnt zou er morgen terug verkeer zijn, zij het beperkt. Proficiat voor de mensen die alles zo vlug weer herstellen, zij verdienen eerder een bonus dan hun politiek benoemde CEO's die er de laatste jaren echt niets van bakken.
Heb er wel geen foto's van, ik hou nl niet van zelf de ramptoerist uit te hangenmet de camera en 't was er trouwens al genoeg drummen om te kunnen kijken.
Na de temodal week is mijn maag een beetje van streek, mijn eten proeft raar en het verteerd niet zoals zou moeten. 't Zal wel over gaan denk ik en als dan het weer nog wat meezit terug wat verder fietsen/wandelen.
Gisteren avond is en in Melsele, een goederentrein ontspoord; Op de overweg in de Gentstraat is een verzakking ontstaan en hierdoor zijn enkele wagons van een goederentrein gekanteld. De bovenlijn is over tientallen meter losgerukt en ook dden deel van de sporen zelf zijn beschaadigd.
Daarom was het vroeg dag voor mij, want D moet gaan werken in Gent. Ik heb haar naar station ST Niklaas gebracht vanwaar ze wel treinen had.
Zogezegd waren er pendelbussen ingelegd, maar dan niet vanuit Beveren. Daar moet je maar de gewone lijnbus nemen en dan de aansluiting missen in St Niklaas. Ok, een ongeluk kan niemand voorzien, maar dan moet je niet rondbazuinen dat er bussen in de plaats van de trein rijden. NIET DUS. Enkel van Antwerpen, via zwijndrecht naar St Niklaas en alle tussenliggende stations kunnen hun plan trekken. Het zoveelste staaltje dienstverlening van de driekoppige nmbs draak.
Dus zal ik maar pendelbus spelen voor de kinderen.
In een blog die ik volg, van iemand die ook geconfronteerd is met een kwaaie hersentumor las ik de volgend omschrijving van zijn verdere leven.
'Wij hebben zowiezo een beperkte houdbaarheidsdatum'. En de houdbaarheidsdatum van mensen die kampen met deze vorm van kanker is al naargelang de bron wel uiterst beperkt.
Als je aan de mensen vraagt wat ze nog zouden willen doen als ze wisten dat ze snel zouden sterven, dan krijg je van alle plannen te horen, het ene plan al onuitvoerbaarder dan het ander. Gaande ven verre reizen tot extravagante uitspattingen. Ook ik dacht daar vroeger zo over, maar nu weet ik dat wanneer je in die situatie komt je gewoon probeert verder te leven en te genieten van alles rondom je. En liefst nog zo lang mogelijk. Je probeert er elke dag nog iets van te maken ondanks de therapiën en medicatie die soms wel erg beperkend werken.
En ondanks dat er een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt probeer je er niet steeds aan te denken en is het nodig dat je de positieve dingen koestert, hoe moeilijk het ook soms is. En ja er zijn dagen, en vooral nachten dat de negatieve gedachten niet willen verdwijnen en je slapeloos wacht op de wekker. En dan wordt je echt wakker, opend het raam en ziet de zon en hoort de vogels. En dan weet je dat het toch allemaal nog de moeite waard is. Er in blijven geloven is de boodschap, want ondanks dat ik ongeneeslijk ben weet ik niet wanneer het eind zal komen. En zeker zullen velen me nog voorgaan, ook zij die er nooit over nadachten...maar zo is het leven.
Ooit las ik ergens: geboren worden is het begin van sterven.., iets om even over te denken.
Als afsluiter nog even een muziekje van Marco Borsato
Vrijdag naar oncoloog geweest voor de maandelijkse bloedtest en het ophalen van de Chemopillen. De zesde serie en waarschijnlijk ook de laatste (voorlopig toch). Hierna is het afwachten wat er op de scan begin mei te zien is. Hoop dan eens echt positief nieuws te krijgen. Een beetje geluk kan ik wel gebruiken want dat is me nog niet dikwijls te beurt gevallen. Maar ja, we moeten ons tevreden stellen met wat komt en er niet te veel over piekeren, want piekeren is verloren tijd. En net tijd is iets waarvan we geen onbeperkte voorraad hebben. Met onze beperkte houdbaarheidsdatum kunnen we beter genieten van alle mooie dingen die we tegenkomen op onze levensweg.
Ik hoop in ieder geval dat ik de komende 2 weken niet te veel last heb van de chemo en ondertussen blijven we het allemaal positief bekijken.
Gisteren op uitstap geweest met G naar Oostende. Ondanks de slechte weersvoorspellingen hadden we een mooie droge dag aan de Kust.
Om 8.45u vertrokken uit Sint-niklaas en om iets voor 10u stonden we in het station van Oostende. Daar een fiets opgehaald bij de gratis fietsverhuur en dan richting watertoren aan de mercatorlaan. Deze is niet meer in gebruik en wordt geflankeerd door twee kariatiden, een vrouwenbeeld dfat als zuil of pilaster werd gebruikt.
Vandaar vertrokken we dan richting hendricapark en verder naar de vuurtorenwijk met alweer een prachtige watertoren. Hierna werd er richting Fort Napoleon getrokken. Na een rondgang hier met audiogids gingen we onze dorst lessen.
Middag, we trokken door de duinen naar de dijk waar we ons boterhammetjes opaten in de vrije natuur onder een zonnige hemel. Dan een wandeling gemaakt in de duinen en terug naar ingang fort Napoleon om de fietsen op te halen. Dan wat rondgereden en via de dijk waar we nog iets dronken in brasserie ocean was het stilaan tijd om terug naar 't station te rijden.
Op 5.00u de trein terug naar StNiklaas , waar toevallig dochter D in Gent opstapte. Om 18.300waren we terug thuis na een mooie, toffe en ontspannende dag.
Nu zal het weer een tijdje duren vooraleer ik een tocht kan maken met G. Morgen nl. afspraak met de oncoloog en dat betekend terug een sessie chemotherapie met temodal. Nummer 6, en misschien de laatste van de reeks. Dat zal echter afhangen van de mri-scan begin mei. We zien wel.
Bert De Graeve, de gedelegeerd bestuurder van Bekaert, kreeg vorig jaar een derde meer loon dan in 2010. Bij de vakbonden valt het nieuws in slechte aarde: Bekaert wil net 609 jobs schrappen in België, en spreekt van nog meer bezuinigingen. ‘Het nieuws van die zware loonsverhoging zal de onderhandelingen niet vergemakkelijken', zeggen de bonden.
Deze man strijkt nu zowat 1,5 miljoen € jaarsalaris op. Zogezegd verdient hij dat door zijn goede bedrijfsvoering. Dat er een sociaal bloedbad voor nodig is, dat er in lageloonlanden werknemers uitgebuit worden dat is niet aan de orde.
En in België is hij niet de enige CEO die zulk een buitensporige vergoeding opstrijkt. En wat in zulke gevallen opvalt is dat er uit de hoek van de politiek en vooral uit rechtse hoek (NVA, open VLD) weining protest komt. Een vaag teken waar het naartoe kan gaan als deze beide partijen het echt voor het zeggen krijgen. Ik walg van deze praktijken.
Een ander probleem is dat de mensen op den duur alle CEO's over dezelfde kam gaan scheren en dat zij die het wel redelijk spelen en hun sociale taak in de maatschappij ernstig nemen ook als profiteurs worden gebrandmerkt.
Wanneer zal de politiek de moed hebben zulke zaken aan banden te leggen? Ik denk nooit omdat er van hun entourage teveel personen meeprofiteren.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
