Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
17-11-2012
Deze week
Na een lange natte periode is ons dak voorzien van een nieuw vel. we zitten terug droog, maar nog wel donker. De koepels moeten nog geplaatst worden een van de komende dagen.
Donderdag zijn we naar Gent getrokken, ik, G en twee vrienden van de fotoacademie, E en A. Eerst was het nog wat spannend of de trein wel zou rijden en op tijd na de staking van woensdag, maar alles ok. Ze reden tot op de seconde. In St Niklaas nog even gewacht want de bus van G had vertraging. Dan maar de volgende trein genomen naar Gent Dampoort.
In Gent zijn we een beetje in de omgeving van de lieve gebleven.
De Lieve, in de volksmond 't Liefken genoemd, werd gegraven tussen 1251 en 1269 en vormde de eerste kunstmatige waterverbinding tussen Gent en de Noordzee. Over 45 km liep ze van Damme, waar ze in het Zwin uitmondde, naar Gent, waar ze in de Leie stroomde ter hoogte van het Gravensteen. Tot dan konden Gentse schippers de Noordzee enkel bereiken via de Schelde.
Zo kwaman we voorbij de vrijdagsmarkt met jacob van artevelde en de bond moison, het gravensteen en velle steegjes en bruggetjes. Ook het rabot mochten we niet overslaan. Er zouden plannen zijn deze torens af te breken.
Wat opviel was de enorme mix van oude en moderne gebouwen die volgens sommigen een kakofonie zijn maar ik vond dit niet storend. Het had zijn charme en leverde toffe plaatjes op.
Shieten goed op. Vandaag wordt alles waterdicht gemaakt . Vrijdag worden de twee dakkoepels geplaatst en de dakgoot aan de voorgevel bekleed met epdm (dakrubber) Dus normaal eind van de week alles klaar.
Morgen is er het plan om met G en een paar mensen van de academie naar Gent te trekken voor wat fotograferen en de stad te verkennen. Het zou een droge dag worden dus aangenaam voor rrn stadswandeling. Vermoedelijk richting gravensteen, rabot en de oevers van het lievekanaal (wat er van dit middeleeuws kanaal nog over is. Ook de rabottorens zouden er volgend jaar moeten aan geloven, op die plaats zou een woonproject uit de grond gestampt worden. Weer een stukje geschiedenis dat sneuvelt. Het enige dat uiteindelijk zal overblijven is de herinnering en de foto's.
Vandaag komen de dakwerkers om het dak van onze achterbouw te voorzien van nieuwe dakplaten en een rubber dakbedekking. Ben al vroeg op gestaan om de auto voor onze oprit te zetten zodat we zeker zijn dat de werkmannen op de oprit geraken, hetgeen hier niet altijd evident is. Geregeld is onze oprit versperd door personen die blijkbaar de moeite niet doen om te zien waar ze hun auto achterlaten.
Ook voor ons poezen moesten we enkele voorzorgen nemen. Ze moeten noodgedwongen in keuken en living blijven. Tegen hun zin want ze hebben hier al alle mogelijkheden geprobeert om te ontsnappen. Uiteindelijk zijn ze dan toch wat rustiger geworden. Timo ligt op de kast op een plastiek zak, zijn lievelingsondegrond en Toulouse ligt bij de ma op schoot. Straks als de werkmensen aankomen zal het wel weer wat commotie zijn. Vreemden in en om hun huis dat vraagt nl een gepast onderzoek.
Morgen is er weer een spoorstaking, reeds van vanavond 10.00u al er dat voor 24 uur. D moet gelukkig niet naar school en M heeft afgesproken met een vriend om in Gent te blijven vanavond.
Het neemt echter niet weg dat vele mensen weeral eens in de kou staan, letterlijk en figuurlijk. Voor de zoveelste keer.
Ook al draag ik vakbonden een warm hart toe toch wordt het stilaan opletten geblazen.
Staking is een recht waar onze voorvaderen voor gesteden hebben. Nu is het probleem dat er door de veelvuldige stakingen bij NMBS het draagvlak bij de bevolking razendsnel aan het afbrokkelen is. Teveel keren zijn mensen die geen enkele binding hebben met het probleem de dupe van de historie. Als NMBS staakt om een andere structuur te bekomen in hun bedrijf ontstaat al snel de perceptie dat er een machtspelletje wordt gespeeld om de postjes aan de top en dit op de kap van de gebruikers. Niets is fustrerender dan een slachtoffer worden van machtspelletjes. Mensen die een abonement hebben worden dan ook nog eens bestolen. Ze hebben betaald voor een dienst maar deze wordt niet geleverd. Van enige compensatie is er ook geen sprake. Dan moet je niet verwonderd zijn dat er op de duur een degout ontstaat tegen de NMBS vakbonden, en bij verruiming tegen alle vakbonden.
Daarom vakbondsverantwoordelijken, bezin eerst tweemaal voor je een staking uitroept. Teveel naar dit, soms noodzakelijke, wapen holt de kracht ervan uit. Als er geen voldoende draagvlak is voor een staking, en er grote bevolkingsgroepen het 'slachtoffer' zijn dan is het tijd om andere middelen te zoeken. Anders schiet je jezelf in de voet en zal de roep om het stakingsrecht in te perken snel toenemen.
Zo kwam gisteren een NMBS vakbondsverantwoordelijke uitleggen waarom er voor de zoveelste maal een stakingsaanzegging is ingedient. Verder dan, we staken omdat er een europese actiedag is. Iets meer duiding hierover kon hij niet verzinnen. Moet je dan verbaast zijn dat de kranten van volgende dag vol giftige opmerkingen staan?
Moest er nu iemand zijn die denkt dat ik anti vakbond ben geworden, neen. Ze zijn nodig, ze hebben ervoor gezorgt dat de mensen een hogere welvaart hebben, ze zijn vandaag meer dan ooit nodig. Alleen vraag ik hun om te ageren tegen degenen die de oorzaken zijn van de problemen waarin we zitten en niet de werkmensen, die het nu al moeilijk hebben te koeioneren.
Geen enkele grootverdiener zal morgen wakker liggen dat er geen treinen rijden, wel de mensen die geen alternatief hebben omdat ze het niet (meer) kunnen betalen. Mensen die hierdoor weer een werkdag missen en genoodzaakt zijn hun verlof aan te spreken.
Las net een artikel met als titel : blokken maakt brokken. Schijnbaar zijn de kijkcijfers van de programma's die tegelijkertijd met blokken worden uitgezonden dramatisch laag. De commercieële zenders vragen zich af hoe dat zou komen. Het succes van blokken is veel te danken aan de toegankelijkheid van de kwis. Je kan meekwissen zonder een kwisvirtuoos te zijn. Je kan na een vermoeiende dag genieten van een luchtig programma om even te ontstressen en je kan lachen met Ben of je er aan ergeren, niemand laat hij onberoerd.
Maar er zijn nog redenen waarom blokken wel scoort en gelijkaardige programma's op de andere zenders. Reclame. Een van de meest ergerlijke zaken op TV. Ik hoef tijdens een kwisje of ander ontspanningsprogramma niet meerdere keren belerend toegesproken te worden door een dame met spraakgebrek die komt zeggen hoe goed haar tandpasta wel is.
OK Ben maakt in Blokken ook reclame, de prijzen worden gesponsord dus de sponsornaam moet verschijnen. Maar hij zegt dat er bij en zo wordt het aanvaardbaar. Het verstoord het programma niet en daardoor blijven de mensen hangen en zappen niet weg.
Ik weet ook dat reclame nodig is om de zenders draaiende te houden, maar meer reclame dan programma en dan nog ettelijke keren dezelfde reclame die je steeds het gevoel geeft van een kleuter of een debiel te zijn dat is er over. Doe eventueel zoals in Nederland, reclame voor en/of na de programma's, niet er steeds tussenin.
In Vlaanderen krijgen we een overdaad aan reclame die op de duur een aversie opwekt voor de produkten. teveel is te veel en dan zoeken de mensen een alternatief.
Nu nog een paar foto's van mijn wandeling gisteren. Vandaag zal het een vraagteken zijn of er gewandeld wordt. Ik heb hier al een paar plensbuien horen vallen...voor de zoveelste dag op rij.
Gisteren bij het wandelen een speciaal zwammetje gevonden. De geweizwam. Zijn naam dankt het aan de vorm van een hertegewei , wel in het miniatuur. Ik had ergens gelezen dat er zulke zwammetjes waren op Hof ter Saksen maar er nog nooit een gevonden. Tot gisteren dus. Op een verrotte boomstronk stonden ze te pronken. Midden een plaats waar je normaal niet wandelt, behalve als je iets zoekt zoals zwammetjes.
Vanmorgen opgestaan met het nieuws: Barak O Bama is herverkozen. Los van dit feit viel het in de campagne op dat de polarisatie tussen de twee ideologieeën steeds groter wordt. Soms had je in de campagnes meer het gevoel dat het niet ging over wie er zou winnen, het ging er vooral over er alles aan te doen dat de ander niet zou winnen. Ook in reportages allerhande zie je de grote verdeeldheid in het land. Grof genomen kan je stellen dat de republikeinen een sterk conservatief programma aanhangen en terug naar 'de goede oude tijd' willen met achterhaalde waarden, die soms hilarisch klinken in onze oren. Zo had je de uitspraak dat bij een echte verkrachting de vrouw niet zwanger kan worden. Voor ons echt onbegrijpelijk maar blijkbaar een overtuigd standpunt van sommige extremen. Ook viel op hoe weinig kennis Mitt Romney had van internationale politiek. Volgens zijn uitspraken is de koude oorlog tussen Amerika en Rusland nog volop aan de gang. Je kan er eens om lachen, maar wat als deze mensen de macht in handen krijgen? Hoe gaan zij er dan mee omgaan?
Ook viel het hoge showgehalte van de miljarden kostende campagnes op. Het komt er in de eerste plaats niet op aan te laten weten wat je wil doen, welk programma je voorstaat of hoe en wat je wil doen. Het komt er op aan om goed over te komen bij de kiezer en het goed kunnen verpakken van veel gebakken lucht.
Eigenlijk niet zo veel verschil met onze politiek.
Wie het goed kan uitleggen, ook al heeft hij niet altijd iets te zeggen gaat met de grootste brokken lopen. Wie het best de scherpe kantjes kan verdoezelen is de winnaar. En eens de buit binnen wordt het meestal meer van hetzelfde. Want dan moeten er compromissen komen, dan moet er samengewerkt worden om iets te bereiken.
Nu we toch op de politieke toer zijn, even nog over Aalst en het cordon sanitair. In Aalst gaat een notoir vlaams blokker (van overmeire) samen in de gemeenteraad zitten met SP.A Hier kan je je echt deontologische vragen bij stellen. Deze figuur was een van d architecten van het toenmalige 70 punten plan van VB. Uit oportunisme is hij overgestapt naar de NVA zoals vele VB-ers en dan zou hij ineens wel kunnen voor SPA. Hiermee bewijzen de socialisten alleen maar dat het cordon sanitaire, waar ze voorvechters waren, een lachertje is. Precies of de ideen van ex vlaams blokkers ineens zouden omslaan. Weer een klap voor de geloofwaardigheid van de politiek die steeds meer bevolkt wordt door kazakendraaiiers die politiek bedrijven uit zelfbelang. Je kan je beginnen afvragen of er nog waarden zijn in de politiek, onder het dunne schilletje van fatsoen.
Maar ja, we zullen wel zien en horen wat het wordt...en ondertussen blijft de politiek een spannende soap. Spijtig dat er zoveel van afhangt, anders zou het nog plezant worden.
Drukke dag vandaag. al om 8.00u naar de markt om onze brood voorraad (in diepvries) terug op peil te brengen. Deze en vorige week zijn onze vaste bakkers gesloten... Na lekker verse boterhammekes met R naar de markt gegaan om de vleesaankopen te dragen. Dan naar huis terwijl R nog verder markte.
Mooi weer, zonneke dus de fietsmicrobe kwam opzetten. Eens naar Haasdonk gereden en via een paar veldwegskes naar het fort. 't was duidelijk te zien dat we een natte week achter de rug hadden. Overal plassen, modder en slijk. Gelukkig heb ik veel versnellingen op mijne fiets en banden met grof profiel, anders zou ik meer dan eens blijven steken zijn. Maar we zijn er goed doorgekomen. Deze namiddag nog efkens een half uurke gaan wandelen, maar ondertussen was er een venijnige koude noord-westen wind opgestoken die het minder aangenaam maakte.
Zo eens een dag zonder kliniek , dokteers of anderen doet wel deugd. Je kan dan je geest eens lekker laten leegwaaien en genieten van alles rondom. Als het weer nu eens zou meezitten komen ze volgende week ons dak renoveren. Door het aanhoudende regenweer was dit steeds verschoven, maar nu hebben we hoop dat het vlug kan gebeuren...als het weer geen spelbreker is...weeral. Ik kan gene regen meer horen of zien.
Op de MRI scan was een vermindereing van de tumoromvang te zien. De chemo heeft dus effect gehad. Mocht direct blijven voor de volgende baxter. <en na 3 kuren weer een scan om de evolutie te volgen...op de goede weg.
Morgen is er weer een spannende dag. Gisteren naar het UZA geweest voor een MRI. Altijd een gebeuren dat enige spanning meebrengt. Morgen krijg ik de uitslag bij de oncoloog. Daarvan zal dan afhangen of de behandeling verder gezet wordt. Spannend dus en dat zorgt voor de nodige spanning, ook al wil je er niet te veel aan denken onbewust ben je er mee bezig. Gevolg is dat ik me prikkelbaarder voel en lastig zoals mijn medehuisbewoners zeggen. 't ja ik kan er soms ook moeilijk mee overweg en wou ook dat het anders was...sorry maar het is nu zo dat wachten op de uitslag wat stress meebrengt, en soms is dat gemakkelijker te verwerken.
Het slechte weer is hierbij ook geen bemoedigende factor, grijs van 's morgens tot 's avonds met tussendoor dan de nodige plensbuien. Maar ja, als morgen de uitslag er is is de spanning ook weg en zien we wel hoe het verder gaat. Veel alternatief is er niet.
Vandaag ook de dag van de herdenking van de overledenen. Heb dit altijd een raar iets gevonden. Dierbaren die overleden zijn blijven zowiezo in je gedachten, en daar heb je niet direct een showdag voor nodig waarbij men ostentatief naar het kerkhof trekt.
Voor velen is dit ook een vergelijkende test van wie heeft het mooiste graf, waar liggen de grootste en mooiste bloemen enz. Voor mij hoeft dat niet, liever dherdenkt ik in mijn gedachten en daden dege,nen die me lief waren, en dit gans het jaar, gans het leven. Ik hoef daar geen speciale dag voor, en ergens hoop ik verder te leven in de gedachten van zij die me kenden als ik er niet meer ben...
Als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is maar een lichaam dat ik achterliet dood ben ik pas als jij die bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet ik ben niet echt weg moet je weten het is de heimwee die ik achterliet, dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga, huil maar niet ik ben niet echt dood moet je weten het is het verlangen dat ik achterliet dood ben ik pas als jij dat bent vergeten dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
(Bram Vermeulen)
Gisteren ben ik in de namiddag toch nog eens gaan wandelen. Onderweg was het duidelijk dat het halloween was. Over gans het taject van thuis naar hof ter saksen waren halloween figuren geplaatst. 's avonds was er een fakkeltocht gepland. Hier kon ik niet bij zijn want met mijn slecht zien, vooral in het duister was dat geen optie.
Deze voormiddag met R naar de markt. Mooi weer, veel blauwe lucht en redelijk van temperatuur.
Wat denk je dan...ja efkens de fiets pakken en een toerke gaan doen. Na een kwartuurtje fietsen verschenen er hier en daar wat grijze wolken en deze werden hoe langer hoe donkerder tot het begon te druppelen. En meer te druppelen tot ik midden in de pelsende regen reed met nergens een mogelijkheid tot schuilen. Dan maar de korste weg naar huis dacht ik, langs het fietspad aan de spoorweg. Niet dus want blijkbaar is de kl*tefirma heymans daar weer bezig met een en ander uit te breken en kon je er niet door. Dan maar de viaduct over aan motel beveren en met de nodige doodsverachting de N70 overfietsen in de regen.
Het gaat zo al gans het jaar dat die firma overal van alles opbreekt en geen enkele rekening houd met fietsers en of voetgangers.
Wel was er enkele weken geleden veel te doen in de kranten over de openstelling van het fietspad van aan station St Niklaas tot Station Beveren. Blijkbaar was het alleen op de dag dat de foto van de burgemeesters moest genomen worden in hun go-card dat deze weg open was. Nu loop je altijd vast op de bovengenoemde kl*tefirma.
Bij wegenwerken zouden ze ook eens aan de zwakke weggebruikers mogen denken en meer doen dan een of twee omleidingsplakaatjes zetten die meestal nergens naartoe leiden.
Vandaag vernomen dat Luc VDP overleden is. Na een gevecht tegen mister braintumor heeft hij het verloren. Het stemt me tot nadenken...het was in dezelfde peiode als ik dat er een tumor bij hem werd ontdekt....
Geregeld spookt er een liedje door het hoofd, vanmorgen was het on the road again van Willie Nelson. thuisgekomen naar you tub om het op te zoeken en nog eens van te genieten. Kwam bij het rondstuinen door allerlei liedjes deze tegen: Help me through the night. Een prachtige live versie waar je kippevel van krijgt.
En
ook het liedje dat ik vandaag niet meer uit mijn hoofd krijg:
Deze namiddag mooi weer in Beveren. Na een bui (met hagel) om 14.00u kwam een zonnetje piepen en bleef het droog. Nog maar eens gaan wandelen, om alles in beweging te houden.
Op hof ter saksen wat gefotografeert. De herfstkleuren kwamen mooi uit met de laagstaande zon. 't was wel merkelijk kouder dan gisteren en de noorderwind deed er ook geen goed aan.
Deze nacht een uurke langer slapen. 3.00u wordt 2.00u!!!
ik zit hier voor mijn computer, op de schoot ligt toulouse te spinnen dat het een lust is. timo ligt zoals gewoonlijk op de handtas van ons ma. lekker knus te slapen met een pootje voor zijn ogen.
Bij het overlopen van het onlinenieuws wordt mijn aandacht getrokken naar een filmpje waarbij men poezen de lucht ingooit en deze enkele meter verder op een trap belanden. De poezen huilen van schrik en ellende.
Blijkbaar was men in het stadhuis van antwerpen een werk van jan fabre aan het verfilmen. De 'kunstenaar' was hierbij trouwens aanwezig.
In een intervieuw met terzake vind deze kunstpaljas dat hij een grote dierenvriend is en dat er niets aan de hand is. Alle katjes zijn, naar zijn bewering in goede gezondheid.
Hoe ziek is je geest als je zulke dingen bedenkt? Kan je hier nog van kunst spreken? Kan elke zieke geest in naam van de kunst dan maar doen wat hij wil? Sorry, maar zulk gedrag schokt mij als grote poezenvriend. gewoon schandalig. Ik hoop dat zowel het stadsbestuur als gaia een klacht indienen tegen degenen die hiervoor verantwoordelijk zijn. Wat is de volgende stap...mensen mishandelen en het kunst noemen? Van zieke geesten kan je alles verwachten. Maar ja deze persoon is zooo arrogant in zijn optreden dat hij zich gewoon niet kan inbeelden dat hij in zijn status van zelfverklaarde kunst-god iets fout zou doen.
Hieronder een kort fragment van de miskandeling. Ik twijfelde nog om het te plaatsen, maar enkel het extra onder de aandacht brengen kan misschien helpen om zulke barbaarse gedragingen te stoppen.
Gisteren rond 14.00uur vertrokken richting liefkenshoek.
Via de kasteeldreef, polderdreef tot net voor de E34. Daar rechtsaf via een smal landweggetje tot aan de parkeerruimte in Melsele.
Dan de E34 gekruist via het viaduct en dan richting Kallo. Overal si de bewegwijzering ok en op de meest gevaarlijke punten zijn er verkeerslichten. Ook is er aan de op en afrit een goede betonnen scheiding tussen fietspad en autoverkeer. Dus met een beetje opletten raak je er wel veilig door.
Eens in Kallo is het op de kasseitjes en in de bochten in het centrum (30km/u) wel uitkijken. de auto's houden zich echt niet aan hun snelheid en bochten nemen blijkt voor vele automobilisten een probleem.
Dan via de fabriekstraat naar de steenlandslaan, fort de perel weg en zo naar de ketenislaan. Allemaal voorzien van een fietspad.
Na een tijdje op de ketenislaan zie je rechts een schuin omhoog lopend straatje (iet voorbij katoennatie). Hier naar boven en dan ben je op de scheldedijk. Deze loopt tot aan fort Liefkenshoek.
Daar aangekomen zag ik enkele legerwagens en een paar militairen staan. Op het binnenplein van het fort idem. Hier liepen ook wat gasten in kostuum rond (waarnemers ea)
Verder was er niets te zien.
Dan maar eens rond het fort gewandelt en binnen in het kat-gebouw eens rondgeweest. Vanop de uitkijktoren een paar foto's genomen. Spijtig was het weer niet helder genoeg.
Ondertussen gebeurde er niet veel en was het blijkbaar wachten...en wachten tot 16.45 ben ik blijven wachten op actie die er niet kwam.
Dan maar terug naar huis, want ondertussen werd het kouder en stak er een lichte nevel op. 'k moest ook nog een uurke fietsen naar huis.
Al bij al een mooi fietstochtje, goed voor de conditie. Veel viel er echter niet vast te leggen...
4k was rond zes uur thuis. Sneller dan de auto's want die stonden stil vanaf de afrit Beveren op de E34 tot het centrum van Beveren. Ook de E34 zat vast zover ik kon kijken. In Beveren moesten we als fietsers nog getoeter van opgefokte automobilisten aanhoren omdat we met enkele fietsers de N70 overstaken op het fietspad waarbij het voor ons groen licht was...en voor hun dus rood. Maar dat is blijkbaar geen reden meer om te stoppen.
Daarnet vernomen dat Ford Genk sluit. Ondanks eerdere beloften van werkzekerheid moeten we weeral vaststellen dat dit een loze belofte was. Ik leef vooral mee met de werknemers die hun job verliezen. Vooral ook met hen die in toeleveringsbedrijven werken. Zij zullen nog het meest verliezen want de werknemers van Ford zullen wel een of ander sociaal plan kunnen bedingen waardoor de pil enigzins verguld wordt. Bij de toeleveringsbedrijven zullen het ontslagen aan het wettelijk minimum worden.
De houding van de directie van Ford getuigt weerom van een totaal misprijzen van hun werknemers. Wanneer Beloften van CEO's blijken gewoon waardeloos. Hoe kan je op die manier een economisch klimaat van vertrouwen opbouwen. Hoe kan je op die manier zowiezo een stevige maatschappij opbouwen als alleen het onmiddelijke geldgewin primeerd en eerlijkheid en ethiek ver te zoeken zijn. Zwarte dag voor alle betrokkenen.
Ook onze politiekers, waar eerst subsidies aan gevraagd werden worden gewoon koudweg bedrogen en gepakt en met hen de hele maatschappij. Het kapitalisme pur sang is duidelijk een vies beest waarbij men met niets of niemand rekening houd buiten zichzelf en waar diefstal op grote schaal onbestraft blijft.
Gisteren dan toch nog een klein fietstchtje gemaakt en een paar typisch herfstbeeldjes geschoten. Op hof ter Saksen kwam ik nog een 'rondtrekkende' fietser tegen die ook altijd in en om Beveren fietst. Hij wist me te vertellen dat er wel een veiliger weg (lees met fietspaden/landweg is naar Kallo. Een klein uurke fietsen tot Liefkenshoek met een rustig tempo zei hij. Ga het straks eens proberen en dan eens zien wat er op fort Liefkenshoek te beleven valt. Volgens de waaskrant.be zou er daar een evacuatieoefening gebeuren van een 60-tal burgers in het kader van een legeroefening. Een en ander zou rond 15.00u starten...we zien wel en anders zal er wel iets anders te bekijken zijn. 't weer ziet er alvast goed uit, weinig wind, kleine 20°C en licht bewolkt. Wat hebben we nog meer nodig?
Morgen lezen jullie wel of ik er geraakt ben en wat er te beleven viel...met fotokes natuurlijk.
Gisteren weer een dagje kliniek. Chemo via een baxter. 'twas mooi weer maar veel heb ik er niet van kunnen genieten.
Toen ik thuiskwam stond er een uitnodiging op mijn GSM om vandaag mee te gaan naar Gent. Graag zou ik dat doen, maar zoals ik me nu voel is het echt geen optie. Na de chemo is het meestal bhelpen, last van van alles en nog wat, slecht evenwicht enz... enkel rusten helpt dan en meestal is het tegen 's avonds beter zodat ik morgen weer iets meer kan doen.
Heb gelezen dat er morgen op fort Liefkenshoek een militaire oefening doorgaat. Was eerst van plan om er naartoe te gaan maar blijkbaar is openbaar vervoer nog niet aanwezig. Dan eens gekeken met de fiets, maar de weg ernaartoe is zo gevaarlijk dat ik er dazn maar zal van afzien. 't is het niet waard me te laten overrijden in de buurt van de N450.
Zal dan maar ergens anders naartoe fietsen iets dichter en veiliger...Ik moet het gevaar ook niet gaan opzoeken.
Deze voormiddag nog een mooi fiettochtje gemaakt. 'twas goed van temperatuur en er stond bijna geen wind. 'twas wel druk in de wegeltjes en dreven. Blijkbaar zijn alle wielertoeristen begonnen aan hun 'veldritseizoen'. Velen moeten echter hun stuurvaardigheid nog wat bijspijkeren. Als je uit een wegel de rijbaan opkomt is het de bedoeling dat je voorrang geeft en niet plots de volledige baan overschiet in volle snelheid en daar de voetgangers bijna in de sloot rijd. Ok sturen in smalle paadjes en haakse bochten nemen is voor sommigen niet doenbaar. Een haakse bocht op een smal paadje neem je traag...anders beland je op een akker of in de sloot. Ja enkelen zullen dat na vandaag wel weten nadat ze hun fiets uit de sloot haalden. Als je wil koersen ga dan op een circuit en niet op het netwerk van 'trage' wegen. Die naam zou trouwens al genoeg moeten zeggen.
Ik hoop dat deze rage snel overgaat als het wat kouder wordt en dat we niet dezelfde plaag krijgen als met de zomerwielertoeristen die zich alles permiteren en toeeigenen.
Hier nog de foto's van deze week
Las daarnet op D's blog dat er bij de laatste MRI enkele verdachte vlekjes zichtbaar waren...hoop dat hij dinsdag van de oncoloog goed nieuws krijgt en het niet erg is. Ik duim voor hem.
Zo kan ik vandaag best omschrijven. Buiten is het al grijs wat de klok sloeg, vorige nacht lukte het niet om de slaap te vatten en vandaag heb ik er geen zin in.
Ook al voel ik me daar schuldig door. Mijn katholieke opvoeding komt dan weer boven en dan hoor ik de pastoor nog steeds orakelen: ledigheid is des duivels hoofdkussen.
Wel als dat kussen zacht genoeg is en ik erdoor kan slapen...laat maar komen.
Maandag weer naar het ziekenhuis voor de chemo, niet dat dat zo zwaar is, ik weet mensen die het er veel zwaarder mee hebben, maar het si steeds die vraag van helpt het allemaal en is het de moeite waard die me blijft achtervolgen. Na veel gepieker moet ik dan toch bekennen, dat al is het maar 1 dag extra dat ik samen kan zijn met deze die ik graag zie het dan toch de moeite is. Dat ik dan toch besluit ermee door te gaan en het zolang mogelijk probeer vol te houden...tot, ja tot wanneer? Dat zal de toekomst wel uitwijzen zeker?
Soms voel ik me een beetje zoals Bob Dylan zong in Like a rolling stone.
How does it feel How does it feel To be on your own With no direction home Like a complete unknown Like a rolling stone?
Gisteren nog iemand gezien na lange tijd en dan komt de onvermijdelijke vraag, hoe is het nu en wanneer ben je genezen. Ja wat moet je daar op antwoorden? Genezen zal ik nooit...ik kan het enkel zo lang mogelijk uitzingen.
Ook al zou de tumor weggaan...hij komt zeker terug en 't is gewoon een kwestie van tijd...alleen is de vraag hoeveel tijd.
Als je dat antwoord, hetgeen ik soms doe bij die vraag, dan voelt de vraagsteller zich ongemakkelijk, dan komen de algemeenheden als 'de moed niet opgeven, blijven vechten enz boven, of stopt het gesprek gewoon. Mensen kunnen moeilijk omgaan met dit gegeven en bekijken je dan met andere ogen. Sommigen tonen dan medelijden, hetgeen me nog een slechter gevoel geeft. Ik wil geen medelijden. Enkel een beetje begrip wanneer het eens niet gaat, wanneer ik stuntelig doe, wanneer ik tegen een open deur knal of wanneer ik al eens ongenietbaar ben. Ik probeer het ook maar te plaatsen en dat lukt nu en dan niet.
Een positief punt is dat het al een hele tijd geleden is dat ik nog tegen een paal aanliep of het deurgat miste...is er dan toch beterschap?
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
