Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
11-08-2010
Doelse feesten
Samen met de scheldewijding waren het ook de Doelse feesten. Van die gelegneheid hebben we nog eens gebruik gemaakt om even rond te wandelen in het dorpje. Ook de kerk was open.
Wanneer je even terugkijkt in de tijd en je het dorp Doel van een 15-tal jaar terug herinnerd dan kan je niet anders dan pijn voelen met zo'n vernieling en verloedering van wat eens een van de mooiste polderdorpjes van Vlaanderen was.
Ik hoop nog vele jaren naar het dorpje te kunnen trekken en dat er van de overheid uit eens een duidelijk beleid wordt gevoerd. Dat men uiteindelijk beseft dat het tweede getijdendok geen enkele noodzaak is. Nu al zit Antwerpen met meer dan een verkeersinfarct en als ze de natte droom van sommige machtsgeile politici en havenbonzen waar kunnen maken en de haven nog laten groeien is het helemaal om zeep. Stop met geld te steken in nutteloze projecten zoals het Saefthingedok, de Antwerpse draait nu slechts op een fractie van de capaciteit. Waarom dan nog geld uitgeven aan nog meer overcapaciteiet terwijl België de volgende jaren elke cent tweemaal moet omdraaien.
Stop de waanzin...maar die slogan hangt al tien jaar in Doel en de waanzinnigen (politiek-haven) doen lustig verder, met op kop marjonetten van de Maatschappij Linkeroever.
Gisteren naar het dorpje dat niet wil verdwijnen geweest. Doel, de 36ste scheldewijding was weer een voltreffer wat het publiek betreft. Ondanks dat de gemeente Beveren er voor koos om dit jaar niet te reageren op de subsidieaanvraag, blijft de scheldewijding in Doel een van de trekpleisters van de gemeente op toeristisch vlak. Spijtig dat de maatschappij linkeroever er alles aan doet om deze feesten te verbrodden, onbegrijpelijk als je weet dat een van de bestuurders tevens schepen van toerisme is. Maar ja, wat baten kaars en bril als de uil niet ziene wil?
Hierna enkele foto's van de wijding van de plezierboten. Volgens sommige de laatste scheldewijding, maar dat zei men vorig jaar ook en wat als ze er toch in slagen om alle mensen uit Doel te verjagen of weg te pesten? Een dok? ik denk het niet als je weet dat het deurganckdok er bijna werkeloos bij ligt. Waarschijnlijk zal het dan zijn zoals met vele hoeves die men jaren geleden onteigende in de streek. Jarenlange verloedering en braakliggende gronden. Als dat het Vlaamse beleid voor de toekomst is....
De meest bekende wagen uit de oorlogsperiode is ongetwijfled de Will's jeep. Van dit gekende type, MB, werden er maar liefst 359.851 voor militaire doeleinden. Een groot deel hiervan is achtergebleven in Europa na 1945, maar toch worden ze steeds moeilijker te vinden. Ook autobouwer Ford heeft in de tweede Wereld Oorlog een versie van de Willy's gebouwd. Een ander bekend werkpaard was de GMC 1,5 tonner. Hiervan werden meer dan 550.000 exemplaren gebouwd. Deze drieasser was door niets tegen te houden. Hiervan bleven er ook velen achter in Europa en ze werden dan ook na de oorlog voor vele doeleinden omgebouwd. Een nadeel is wel het benzineverbruik van deze vrachtwagen zodat hij stilaan door dieselvrachtwagens werd verdrongen. Op de HWW-happening waren beide voertuigen dan ook prominent aanwezig.
volgende keer de overige foto's van de happening van zondag 1augustus.
Komend weekend gaan we naar Doel. Hopelijk strooit de Maatschappij Linkeropever niet teveel roet in het eten. Deze week hebben ze al twee initiatieven in de kiem gesmoord door een deurwaarder te sturen. Als je weet dat een van de bestuurders de schepen van toerisme van Beveren is en als je dan ziet wat deze maatschappij presteert om een toeristische pool, wat Doel nog steeds is, volledig kapot te maken kun je je daarbij toch vragen gaan stellen... We zien zondag wel wat het wordt.
Zondag zijn we naar Wommelgem getrokken. In fort II was er een happening van oude legervoertuigen en matriaal. Georganiseerd door de club HWW (Historical War Wheels) uit Puurs.
Gans het buitenfort was omgetoverd tot een geallieerd militair kamp uit de tweede wereldoorlog. Vele prachtig gerestaureerde voertuigen, origineel uitgeruste tenten en de deelnemers allemaal in uniform van deze tijd.
We hebben onze fototoestellen weer duchtig laten werken. Om al deze foto's echter te sorteren heb ik nog geen tijd gehad, op een later tijdstip zal een selectie ervan hier wel verschijnen. Een wil ik u echter niet onthouden, die van een bezigheid die allen die hun legerdienst vervulden wel zullen kennen...het patatten schillen.
Als je je goed voelt is er steeds de neiging om meer te doen. Ik weet het wel dat het normaal niet mag en als ik er dan geen rekening mee hou, dan wreekt zich dat.
Zo heb ik sind zondag problemen met mijn nekspieren. Ze staan weer eens verkrampt en elke beweging van hoofd of linkerarm zorgen voor pijn. Vanmiddag mag ink naar de kinesist, de spier eens 'prikken' en een goede massage en 't zal dan al een stuk beter zijn. En vooral wat rustig aan doen.
Dit is weeral een lesje dat het probleem van de fibromyalgie/cvs een zaak is waar je blijvend rekening mee moet houden en dat uitspattingen op gebied van inspanning beter vermeden kunnen worden. Maar ja, als je aan iets bezig bent is het soms moeilijk om dat half afgewerkt te laten staan...en uiteindelijk blijft het dan nog voor langere tijd staan.
Als het tegen zondag maar beter is dat ik foto's kan gaan nemen van Historical War Wheels.
Door de start van het voetbalseizoen was het deze week redelijk druk. Aanpassingen aan de kalenders, een paar trainingen gaan zien een matchke meegenomen. Nu loopt alles op rolletjes en kunnen we van het seizoen op herleving red star haasdonk gaan genieten.
Dan ben ik deze week ook begonnen met het reinigen en herstellen van onze huisgevel. De resten van de klimop moesten verwijderd worden om hem terug te kunnen schilderen. Een immens werkje, maar met een vuilfrees op de hogedruk-reiniger viel het nog beter mee dan ik eerst dacht. Ik heb toch al het onderste deel volledig proper en klaar voor schilderen gekregen. Volgende week het bovendeel, maar dan zou het eerst eens goed moeten regenen want het peil van mijn regenwater is drastisch laag.
Volgend weekend trek ik naar Wommelgem. Daar stelt de club Historical War Wheels een origineel legerkamp uit WOII. Waarschijnlijk zulle er nog mensen zijn van onze fotoklas van vorig schooljaar.
Om af te sluiten dan nog een paar fotokes van onkruid die ik tijdens mijn fietstochtjes verzamelde.
Gisteren voormiddag zijn we afgezakt naar het fort van Breendonk. Ooit een deel van de beveiligingsgordel rond Antwerpen. In WOII was het bedoelt als toevluchtsoord voor onze vorst en zijn aanhang. Al snel werd het echter allemaal overrompeld door de Duitse bezetter en deze vormde Breendonk om tot een interneringskamp, waarin vooral politieke tegenstanders en vereztslui werden opgesloten, gemarteld en gedood.
Reeds van in het begin van de rondgang wordt je geconfronteerd met het slechte van de mens. Hier zijn mensen zwaar mishandeld voor een ideologie. Hier zijn zaken gebeurt welke geen enkele diersoort zijn medesoortgenoot aan zou doen. Hier is de mens verworden tot een psychopaat in de ergste zin.
De rondgang geeft een mooi beeld van hoe het leven in dit kamp was, de oude foto's getuigen van gruwel, de lokatie benadrukt dit nog allemaal. Dit museum laat een indruk achter, het herinnert ons aan de gruwel die oorlog is.
Deze plaats is meer dan een bezoek waard, ze zou voor elke jong volwassene een verplichte plaats moeten zijn, zodat ze zien dat mensen van hun leeftijd hun leven gaven voor hun vrijheid. Misschien beseffen velen dan dat we in een mooie tijd leven.
Stilaan wordt het Belgische voetbalseizoen op gang getrokken. Vele ploegen beginnen met testmatchen om hun ploeg voor te bereiden op de competitie.
Donderdag start ook onze ploeg, Herleving Red Star Haasdonk, met een oefenwedstrijd tegen de beloften van Sporting Lokeren. We zullen een eerste glimp kunnen opvangen van de ploeg die het dit seizoen moet waarmaken in 3de provinciale.
Dat voetbal mooi kan zijn weten we al, dat voetbal emoties opwekt weten we ook, maar dat voetbal door sommigen misbruikt wordt om baldadigheden en vechtpartijen uit te lokken, is spijtig genoeg ook een feit. Gisteren was het raak rond het Bosuilstadion in Antwerpen, na een 'vriendschappelijke' wedstrijd die door FC Antwerp werd gewonnen.Na de match waren er enkelen die uitwaren op een confrontatie en de rest van de dag met de politie in de clinch gingen. In de krant worden deze dan nog supporters genoemd. Op die manier geven ze echter een slechte naam aan het voetbal en schaden ze hun ploeg meer dan ze beseffen.
Vandaag trek ik naar Breendonk, samen met mijn dochter gaan we het fort daar eens bezoeken. Voor mij de eerste keer, voor haar de tweede. Als we er foto's mogen maken vind je deze hier binnenkort.
Hier zijn ze dan, mijn foto's die ik gisteren nam op linkeroever, toch een selectie want om 250 foto's te plaatsen dat leek me wat veel.
Wil je zeilschepen bekijken dan moet je hier zijn. Nu ga ik nog wat in den hof zitten, recupereren van de zware fotoshoot van gisteren (van 14.00u tot 20.00u). Hopelijk blijft het wat droog want ze voorspellen weer zwaar onweders.
Gisteren was het dan zover, de zeilschepen die gans het weekend in Antwerpen voor anker lagen vertrokken uit de haven.
Samen met enkele fotografie collega's waren we paraat om dit allemaal vast te leggen. Bleek echter dat de schepen pas rond 16.00u echt begonnen te vertrekken.
Na dus een lange wachttijd werd het geduld beloond met prachtige beelden van de schepen, wel soms spijtig dat er steeds gewone pleziervaartuigjes in de weg kawamen liggen, maar ja ... Het geheel duurde tot rond acht uur s'avonds, hoewel om rond zeven uur iedereen dacht dat alles voorbij was. Gelukkig was er iemand die me attent maakte dat er nog een Indonesisch schip en de 'spuitboten' langs gingen komen, en ja een dri kwartier na de anderen kwam de Indonesiër achter de bocht vandaan.
4t was wel de moeite van het wachten, de masten waren bezet met de bemanningsleden die stonden te dansen en zwaaien bovenop de ra's en de masten.
Alvast twee foto's van dit laatste schip, de foto's van de andere schepen moet ik nog selecteren; maar ze volgen zeker.
Het voorbije weekend werd Antwerpen ingenomen door zeilschepen. De deelnemers van de Tall Ships Race 2010 liggen allen aan de kade in Antwerpen. Door de berichten van de vele tienduizenden (zelf honderduizenden) bezoekers was ik eerst niet geneigd om daar tussen die massa te gaan flaneren.
Een college van de fotoklas vroeg me zondag om op maandagmorgen samen naar daar te trekken en zo ben ik er dan toch naartoe gegaan. Gelukkig was het nog heel stil vroeg in de morgen en konden we zonder veel 'in-de-weg-lopers' mooie foto's maken.
Vandaag gaan we net na de middag naar linkeroever 'op 't strand van sint-anneke' de vertrekkende schepen proberen vast te leggen op foto. Morgen hiervan de foto's.
Gisteren in alle vroegte even naar Doel gereden. Het dorpje laag er helemaal dood bij zo vroeg in de ochtend. Via de Oostlangeweg en Prosperpolder naar de dijk en terug. In Prosperpolder wou ik via de dijk verde rijden richting Nederland maar daar bleek over de ganse breedte van de dijk een hek te staan. Vorige keren kon je er nog naast omdat een stuk draad verwijderd was, maar nu hadden ze er ijzeren baren tegen gelast. De reden is dat het zogezegd een werfzone is die je niet mag betreden. Er is inderdaad enkele tijd geleden wat zand opgespoten, maar dat ligt momenteel allemaal stil en in de verste verte geen enkele werkzaamheid te bekennen. Ze sturen je als fietser wel rond via een onbereidbare kasseiweg en een smal kronkelend weggetje met het nodige verkeer. 't Is precies of je er niet welkom meer bent. Na deze versperring ben ik dan maar terug gereden, het werd trouwens toch al redelijk warm en plakkerig.
Gisteren een aanmaning gekregen van een incassobureau. Opdrachtgeven proximus.
Wat blijkt nu, voor het abonement van mijn zoon hebben ze de facturen naar een fout adres gestuurd (nr7 ipv nr9). Hierdoor zijn we als wanbetalen geboekt bij hen en hebben ze het contract opgezegd met een verbrekingsvergoeding van 160 euro + kosten. Zij maken een fout en wij moeten ervoor opdraaien, want na telefonisch contact zijn ze niet op andere gedachten te brengen.
Het rare is wel dat ze aan het incassobureau wel het juiste adres kunnen doorgeven, het staat trouwens juist op ons contract.
Ik vraag me af of dit zomaar allemaal kan, wij moeten toch niet gaan vragen naar facturen? en als er een fout is gemaakt bij hun moeten wij daar dan extra kosten voor betalen?
Wij dan naar de belgacom/proximus winkels in St Niklaas, hier kunnen ze ons niet heklpen omdat ze geen contact met proximus kunnen maken(???) moedwil of wat?
We zullen wel zien wat we nog kunnen doen, ik weet het op dit moment zo niet maar wees gewaarschuwd en ga niet in zee met deze gangsters die hun fouten door een ander laten betalen en zich dan ook nog stug opstellen.
Deze morgen om zeven uur vertrokken in Temse op de kaai. Een mooie blauwe lucht met enkele mooiweer-wolkjes en zon 20°C. Ideaal dus.
Vanuit temse ben ik dan via de dijk naar Tielrode, Elversele en Hamme gereden, daar de Durme over gestoken via de Mira-brug en dan richting driegoten. Daar heb ik het veer genomen naar Weert en zo terug naar Temse. Eerst was ik nog van plan om via Buitenland, Wintam, Rupelmonde zo naar Temse te rijden maar het werd een beetje warm voor mij. Onderweg weer enkele foto's genomen.
Op driegoten had ik een beetje pech, door het te snel naar versnelling 1 te schakelen was mijn ketting tussen het tandwiel en het wiel vastgeraakt, en niet meer met de blote hand los te krijgen. Gelukkig waren er bouwvakkers die me een schroevendraaier wilden lenen en waar ik mijn handen mocht wassen in hun keet. Er zijn nog behulpzame mensen. Wat me steeds opvalt is het vele wielertoeristen-verkeer die overal voorbijzoemen met een gezicht alsof de duivel en zijn moer achter hen aanzitten. Elk zijn pleziertje, maar als ik mij amuseer trek ik toch niet zo'n gezicht.
eindelijk dan toch een beetje tijd gevonden om de foto's van de 'stoom' uitstap van zaterdag te selecteren en online te zetten.
We zijn zaterdag om 11.00u, alle met een beetje vertraging om de eer van het treinverkeer hoog te houden, vertrokken in Puurs op de Seinhuiskaai. De loc van dienst was 'HELENA' uit 1927. Na een ritje van 15 km tot in eerste klasse, kwamen we in Baasrode. Hier kon je de ganse collectie van gerestaureerde en nog op te knappen rijtuigen/treinen zien. Ook de NMBS was aanwezig met twee diesellocomotieven, die momenteel niet meer in dienst zijn op de lijnen.
Hierna zijn we in de tent iets gaan eten en drinken en rond 14.00 u zakten we terg af naar Puurs, ditmaal in een derde klas rijtuig (houten banken ipv velouren zetels)
Een mooie dag, spijtig dat er rond de middag enkele regenbuien het geheel een beetje verstoorden...
Gisteren zijn we naar de stoomdagen geweest in Puurs en Baasrode. Wegens tijdgebrek heb ik de foto's nog niet kunnen selecteren, maar ik probeer ze morgen hier te plaatsen. Het was de moeite waard om eens enkele tientallen jaren terug te gaan in de tijd.
Vandaag druk bezig geweest met de kalenders van HRSHaasdonk online te zetten en de links naar al onze tegenstanders te maken.
Daarnet kwam Ria me roepen, er was een klein vogeltje uit de nest gekomen en dat zat mooi in de tuin op enkele meter van haar. Heb er dan ook maar vlug een fotoke van gemaakt...vandaar ook de titel vandaag, nieuw leven.
Vandaag gans den dag thuisgebleven, er moest een pakketje komen met een nieuwe processor voor mijn computer. Niets gehoord of gezien...wel staat bij het trackingsysteem van GLS dat de chauffeur om 14.00 u is langsgeweest. Niet dus, op dat moment zaten we allen in de living en geen enkel belletje heeft gerinkeld, wij hebben nochtans 2 deurbellen dus moeilijk mag het toch niet zijn om er een van te vinden. Nu hebben ze na een mail en telefoontje beloofd het pakketje morgen te leveren. Ik hoop dat de chauffeur ditmaal ons adres vindt, nochtans in het centrum van Beveren en een vrij grote straat, we zien wel. Dus morgen weer een dag gedwongen thuisblijven. ('t is trouwens niet de eerste keer dat ik met de courrierdiensten van GLS problemen heb van vergeten pakjes, verkeerd geleverd enz.)
Gisteren was het proclamatie zowel in Temse als in St Niklaas. Op de cursus photoshop had ik 88% voor mijn eindwerk over hof ter saksen. De cursus fotografie, met het eindwerk fruit (zie hieronder de citroen) bracht 72,4% op. Dus geslaagd. Spijtig wel dat na 2 jaar samenzitten de beide groepen uit elkaar vallen. Voor de fotoklas gaan we proberen contact te houden met elkaar en af en toe eens een fotouitstapje te maken.
Zaterdag trekken we al naar Puurs, vandaar met de stoomtrein naar Baasrode waar er opendeur is bij het stoommuseum en dan terug naar Puurs met de stoomtrein. Gelegenheid voor foto's te nemen dus, enkel hopen dat het weer een beetje goed blijft.
Gisteren ben ik gaan fietsen in de buurt van Verrebroek-Kieldrecht en Doel. Toen ik in de vroege morgen over de polderwegen reed kwam het liedje 'de stilte van het land' ongemerkt boven.
Zo vroeg in de morgen is het er zalig rijden, de opkomende zon, de ontwakende vogels de uitgestrekte vlakte. Slecht een mens kwam ik tegen, een landbouwer die naar zijn veld reed met de fiets.Het gaf een egvoel van terug te gaan in de tijd, in onze jeugd toen alles er rustiger aan toe ging en er nog tijd was om elke dag van de natuur, de stilte en het land te genieten. Misschien moeten we allemaal eens meer genieten van rustige momenten, terug meer voeling krijgen met de natuur en niet steeds onszelf voorbij trachten te lopen..
de verre heuvels maken trage bogen aan de einder en het kopergele koren blikkert in de zon langsheen de open velden door het eeuwig groen der weiden loopt het oude wagenpad zijn weg doorheen de mulle grond en onder in het dal tussen het groene loof der eiken ligt het kleine dorp verscholen als in een oud verhaal witgekalkte gevels zoete geuren van jasmijnen alsof er nooit iets was veranderd en de tijd had stilgestaan
de dorpstraat ligt verlaten in de schaduw van de huizen alleen een trage fietser maakt krassen in het grint door de openstaande ramen komt de geur van de fornuizen het gefluister van de vrouwen of het schreien van een kind en over de bruine velden trekken traag de brede paarden langs de flanken van de heuvels plooien in het warme zand de boerenlijven buigen over de verse aarde alsof de grote meester Breughel ze daar had neergeplant
En hoog over dit alles klinkt een zachte melodie als een teken van de verre overkant de stilte van het land
hier leeft men met de eenvoud maar toch als kleine goden op het ritme der seizoenen een vredevol bestaan met regen zon en wind als trouwe bondgenoten bewerkt men er de aarde zoals men eeuwen heeft gedaan alsof de grenzen tussen heden en verleden zijn verschoven alsof er nooit iets was veranderd en de tijd had stilgestaan
Want hoog over dit alles klinkt een zachte melodie als een teken van de verre overkant de stilte van het land de stilte van het land
Het is nu een paar dagen redelijk warm en dus ben ik genoodzaakt om me daar een beetje aan aan te passen. Grote inspanningen zijn er dan niet bij, want dan steekt de hoofdpijn en duizeligheid weer de kop op.
Daarom zit ik nu meestal binnen met een ventilator om de temperatuur onder controle te houden. Enkel 's morgens vroeg en s'avonds kom ik eens buiten. Mooi weer is dus niet voor iedereen hetzelfde.
Vorige week ben ik vooral bezig geweest met het maken van de website van HRSHaasdonk. We spelen volgend jaar met twee eerste ploegen, eentje in derde en eentje in vierde provinciale. Ook bij onze jeugdploegen spelen er 4 in provinciale reeksen. Dus een jaar na oprichting draait ons ploeg op volle toeren. Dity seizoen betekent het dat er bijne elke week een eerste ploeg thuis speelt, ik zal nog veel foto's kunnen maken.
Hopelijk dat het in de komende dagen iets frisser wordt of dat ik het beter gewoon raak (hoop doet leven) zodat ik er nog eens op uit kan trekken. Volgend weekend staat waarschijnlijk Baasrode op het programma.
Omdat er geen nieuwe 'wandel' of 'fiets' foto's zijn vandaag nog twee beelden uit mijn eindwerk 'fruit'.Vandaag is de aardbei aan de beurt.
Zoals ik gisteren reeds zie, langs de graskanten van vele wegen en weggetjes kan je soms verbazend mooie bloemetjes vinden. Zeker als je er iets dichterbij gaat krijg je soms heel mooie beelden. Zo zag ik vandaag een mooie gele bloem in een droogstaande gracht, weggestopt tussen netel en gras. Ik kon het niet laten en haalde mijn telelens met +4voorzetlens boven en het resultaat mag er wezen. Als je weet dat het totale bloemmetje niet groter wan van 3 cm. Hier vind je mijn oogst van gisteren en vandaag.
Ja dus, vandaag ben ik er weer op uit getrokken en deze keer belande ik in Bazel. Mijn auto geparkeerd aan het kasteel Wissekerke en dan de verschillende straatjes langsgefietst richting schelde. Momenteel is het meeste van dit gebied een bouwwerf met het oog op de aanleg van de potpolder en de daarbij horende sluizen. Hierdoor kwam ik geregeld in een zone waar je niet verder kon. Toch enkele beeldjes gamaakt de je zoals altijd hieronder kan zien.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
