Levensloop
Gabriel García Márquez werd op 6 maart 1927 in de Colombiaanse kustplaats Aracataca geboren. Hij is de zoon van Gabriel Eligio García en Luisa Santiaga Márquez Iguarán, dochter van kolonel Nicolás Márquez en Tranquilina Iguarán, waar de jonge Gabriel opgroeide nadat zijn ouders naar Riohacha verhuisden.
In 1936 overleed kolonel Nicolás Márquez, wat voor Gabriel de reden was om voor zijn opleiding naar Barranquilla te verhuizen. Hij volgde vanaf 1940 het voortgezet onderwijs in de Colegio San José, en behaalde in 1946 zijn kandidaats in de Liceo Nacional in Zipaquirá. In 1947 verhuisde hij naar Bogotá om rechten te studeren aan de Universidad Nacional de Bogotá, dat hij echter door gebrek aan interesse niet voltooide. In Bogota kwam hij, na het lezen van Kafka's De Gedaanteverwisseling, tot het besef dat hij schrijver wilde worden.
Hij verhuisde naar Barranquilla om zich te wijden aan de media en literatuur. Hij werkte als columnist voor El Heraldo. Op verzoek van Álvaro Mutis keerde García Márquez in 1954 terug naar Bogotá, waar hij als verslaggever en filmrecensent werkte voor El Espectador. Na een kritisch verhaal over overheids propaganda rond het zinken van een marineschip in 1955 werd hij in Europa gestationeerd. Na het verblijf in Europa keerde García Márquez terug naar Zuid-Amerika, en vestigde zich in Venezuela. In 1958 ging hij terug naar Barranquilla en trouwde met Mercedes Barcha met wie hij twee kinderen kreeg. Het paar verhuisde naar Cuba waar hij de communistische revolutie van Fidel Castro versloeg. De vriendschap met Castro leidde tot het oprichten van een filiaal van Castro's persbureau Prensa Latina in Bogotá.
In 1961 verhuisde hij naar New York als correspondent voor Prensa Latina. In 1967 publiceerde hij zijn meest gewaardeerde werk: Honderd jaar eenzaamheid. Door voortdurende bedreigingen door de CIA en Cubaanse vluchtelingen verhuisde hij naar Mexico, waarna hem de toegang tot de VS tot 1971 ontzegd werd.
Vanaf 1975 reisde García Márquez tussen verschillende steden zoals Mexico, Cartagena, Havana en Parijs. In 1982 ontving hij de Nobelprijs voor de Literatuur. In 2002 publiceerde hij zijn autobiografie Leven om het te vertellen. Eind 2004 verscheen Herinnering aan mijn droeve hoeren, een onorthodox liefdesverhaal tussen een oude man en een jonge prostituee.
Op 7 juli 2012 werd bekend dat Márquez aan dementie leed en geen nieuw werk meer zou publiceren. Op 17 april 2014 overleed Márquez op 87-jarige leeftijd
16-10-2014 om 17:32
geschreven door julie (Arlette)
|
