Reizen, muziek,literatuur en nog veel meer

DE WATERLELIE

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...

Frederik Van Eeden

De oorsprong van Pinksteren

De oorsprong van Pinksteren ligt in de Mozaïsche wetten die aan het volk Israël gegeven waren na hun exodus uit Egypte. In het Bijbelboek Leviticus, hoofdstuk 23:15-22 staat dat op de vijftigste dag, op de dag na de zevende sabbat vanaf Pesach nieuwe offers voor God moest worden gebracht, als een soort afsluiting van Pesach. Het feest werd ook wel het 'wekenfeest' genoemd (Deuteronomium 16:10). Er moesten 'eerstelingen' van de graanoogst en het vee worden geofferd. Er moest een samenkomst worden gehouden en niemand mocht zijn gewone werk doen. In het christendom werd het wekenfeest 'Pinksteren' genoemd, naar het Griekse woord 'pentekostos' (=vijftigste). Tijdens het pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest, de derde persoon van de drie-eenheid, neerdaalde uit de hemel op de apostelen. De Heilige Geest openbaarde zich zichtbaar als vuur en hoorbaar als wind.

Na Jezus' dood op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hadden de leerlingen van Jezus nog veertig dagen lang de steun van zijn aanwezigheid gehad. Op de veertigste dag van Pasen (let op: niet de veertigste dag na Pasen) werden de leerlingen door Jezus' Hemelvaart alleen achtergelaten. Wel had hij beloofd dat hij de Heilige Geest zou sturen, die hen geestelijk verder zou leiden en hen kracht zou geven om getuigen van het evangelie te zijn.

In het Bijbelboek Handelingen in het Nieuwe Testament staat dat de leerlingen naar Jeruzalem terugkeerden, waar ze in een bovenzaal bij elkaar kwamen om in Judas' plaats een nieuwe apostel te kiezen en om samen te bidden. Op de pinksterdag daalde de Heilige Geest op hen neer en inspireerde hen om het evangelie te verkondigen. De Bijbel zegt dat iedereen hen hoorde spreken in zijn eigen taal hetgeen vaak wordt uitgelegd als dat de leerlingen ineens alle talen van de ter plekke aanwezige toehoorders (de talloze buitenlandse bezoekers in Jeruzalem) machtig waren, maar wat ook kan betekenen dat allen hun uitleg goed konden begrijpen: ze spraken de taal van het volk en niet die van hogepriesters.

Zie ook de verwantschap van Pinksteren met het enthousiasme van de Bacchanten op pagina christendom en syncretisme
(bron: Wikipedia)

Moeder

Mijn moederken, ik kan het niet verkroppen
dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten,
zoals een pop waarin een hart zou kloppen,
door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten.

Ik zie uw knoken door uw kaken steken
en diep uw ogen in het hoofd gedrongen.
En ik ben gans ontroerd en kan niet spreken,
wanneer ge zegt 'kom, zit aan tafel, jongen'.

Ik hoor u 's avonds aan de muren vragen
of gij de vensters wel hebt toegesloten.
Gij kunt den mist niet uit uw hersens jagen.
Uw lied is uit, gij kreunt de laatste noten.

Daar in de verte wordt een put gegraven;
ik hoor zo goed het ploffen van de kluiten.
En achter 't huis zie ik een schimme draven:
hij staat waarachtig reeds op haar te fluiten.

- Kom in, Mijnheer, ik stel u voor aan Moeder.
- Vrees niets, kindlief, al heeft hij naakte benen:
hij is een vriend, een goede vriend, een broeder:
hij is niet ruw, hij wandelt op de tenen;

Tot weerziens dan. Ik kom vannacht of morgen.
Gij kunt gerust een onze-vader lezen,
en zet uw muts wat recht. Hij zal wel zorgen
dat gij geen kou vat en tevree zult wezen.