Reizen, muziek,literatuur en nog veel meer

Afslanken met sla

afslanken met sla

Sla bestaat voor 90% uit water en is uitermate caloriearm: met z'n 7 kcal per 100 gram behoort sla tot de meest caloriearme groenten.
Natuurlijk betekent elke toegevoegde lepel dressing of mayonaise een extra portie calorieën. Soms is het jammer dat de eigen smaak van sla op die manier verhuld wordt.
Verder bevat sla heel wat vezels, is sla rijk aan nitraat, provitamine A (beta-caroteen), kalium, fosfor, ijzer, vitamine C en ook mangaan en chroom. De vitamine C die sla oplevert, is te vergelijken met die van een stuk fruit op voorwaarde dat het gaat om een ruime portie (zo'n 100 gr).

Variëren in slasoort is niet alleen leuk als inspiratiebron. Ook qua voedingswaarde vertonen slasoorten een toch niet onbelangrijke variatie.
Zo bevat ijsbergsla veel vezels, krulandijvie is dan weer nitraatrijk en veldsla rijk aan ijzer.
Belangrijk om op te merken is dat het goed is om zoveel mogelijk van de meest groene (buiten)bladeren te behouden. Hoe groener het blad, hoe rijker aan voedingsbestanddelen de sla is. Volgens een studie in het Norwich Institute of Food Research (Groot-Brittannië) raden wetenschappers af om de slabladeren te veel te scheuren vooraleer de sla op het bord te schikken. Op die manier komen enzymes vrij die anders o.a. de flavonoïden vasthouden. Op die manier gaat een deel van de voedingswaarde verloren.

lijnen met groenten

Om af te slanken is ijsbergsla niet de beste keuze. Ijsbergsla is wel knapperig en heeft een milde smaak, maar helaas bevat ijsbergsla niet veel voedingsstoffen. Vandaar dat ijsbergsla de maag niet snel vult, waardoor het niet de beste keuze is in combinatie met een dieet.
Beter is om te kiezen voor de standaard soorten sla. Daarmee krijgt men meer voedingsstoffen en vezels binnen. Een leuke combinatie om een leuk dieet te maken is het mengen met groentjes die kort gekookt worden. Groentjes zoals spinazie, soorten kolen en blaadjes van de paardebloem geven het geheel een hogere voedingswaarde.

Sla is slaapverwekkend

Slaapverwekkend

Er zijn mensen die beweren dat sla slaapverwekkend en dus een kalmerend effect heeft. Uiteraard werd hierover heel wat onderzoek gepresteerd.
De Latijnse naam voor sla, Lactuca, verwijst naar het woord 'melk'. En dat heeft dan weer veel te maken met het witte vocht dat wordt afgescheiden bij de bladbasis.
Nu blijkt dat gekweekte soorten sla ook lactucarium bevatten in hun melksap. Deze stof bezit een zwak pijnstillende, kalmerende en enigszins slaapverwekkende werking.
Gekweekte slasoorten bevatten minder van dit lactucarium dan wilde soorten sla. Dat heeft te maken met het feit dat lactucarium voorkomt in de stengel van de sla en veel minder in de bladeren en dus de krop. Onze kropsla bijvoorbeeld, wordt geoogst vooraleer een bloemstengel ontstaat.
Daarom bevat de sla die op ons bord komt, weinig of geen lactucarium en is er dus geen fysiologisch effect merkbaar.
Kortom: geen reden om een slaatje tijdens de werklunch te weigeren op basis van het lactucariumverhaal!

In de periode van november tot april is de winterkropsla trouwens een ideale wintergroente en kan het ook gebruikt worden voor een warme bereiding. Bijvoorbeeld 5 minuutjes stoven waarna het kan gebruikt worden als basis van een heerlijke soep.

Tips bij de aankoop van sla

Verse sla herkent u aan het frisse en knapperige uitzicht. Ze hebben geen verwelkte buitenbladeren.
Sla bestaat vooral uit water, daarom is de groente kwetsbaar en verwelkt ze snel. Verbruik sla snel na de aankoop: hoe verser, hoe lekkerder!
Wilt u de sla toch een dagje bewaren: doe dit dan in de koelkast, verpakt in een open zak.
Was de sla, dep de bladeren goed droog of laat droogzwieren in een slacentrifuge.
De meeste slasoorten komen amper aan 7 kcal per 100 g en zijn dus zeer lijnvriendelijk

DE Eifel

De Eifel is het oostelijke deel van het laaggebergte Eifel-Ardennen. Het ligt ten noorden van de Moezel en ten westen van de Rijn. Het grootste deel ligt in Duitsland, een klein deel ligt in België, in de Oostkantons. Het Duitse deel van Eifel ligt in de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts. Het hoogste punt is de Hohe Acht met 747 meter.

In het Tertiair was er in de Eifel sterke vulkanische activiteit. Daar naar verwijst ook de naam Vulkaan-Eifel in het zuidoostelijke deel. De kraters die ontstaan zijn door explosies van vulkanische gassen hebben zich gevuld met grondwater en worden Maare genoemd. De laatste uitbarstingen vonden 10000 jaar geleden plaats. Onderzoek wees uit dat dit gebied nog steeds geologisch actief is, het gehele Eifelgebied stijgt 1 à 2 mm per jaar. Historisch gezien kwamen er in het verleden ook inactieve fases voor van 10000 à 20000 jaar, dit suggereert dat toekomstige uitbarstingen nog mogelijk zijn.

In de Eifel zijn verscheidene ketens te onderscheiden:

Het noordelijkste gedeelte noemt men het Ahrgebirge, dit gedeelte bevindt zich benoorden de Ahr in het district Ahrweiler;
Bezuiden de Ahr bevindt zich de Hohe Eifel (of Hocheifel), waarvan de Hohe Acht (747 m) het hoogste punt is, en tevens het hoogste punt van het hele Eifelgebied;
In het westen, tegen de Belgische grens zijn de heuvels bekend als Schneifel, een onderdeel van het bredere gebied van de Sneeuweifel met toppen die reiken tot 698 m;
Het zuidelijke gedeelte van de Eifel is minder hoog. Het wordt doorsneden door verscheidene stromen die in zuidelijke richting stromen richting Moezel. De grootste van deze rivieren is de Kyll, de heuvels rond deze rivier zijn bekend als het Kyllwald;
In het zuiden eindigt de Eifel in de Voreifel.

In de Eifel ligt ook de Nürburgring, een bekend autocircuit voor onder andere Formule 1-races. Sinds 2004 is een deel van het noorden van de Eifel het Nationaal Park Eifel geworden. Dit Nationale Park valt in zijn geheel binnen het Duits-Belgische natuurpark Hoge Venen-Eifel. Een ander deel van de Eifel valt binnen het natuurpark Zuid-Eifel.