332 d’Hoogvorst IV

De vertegenwoordigers van België, katholieken en liberalen, sloten de godsvrede en als een tweespan trokken ze de last der verdediging. Alle middelen werden aangewend om België’s rechten te bekomen. Smeekschriften door duizenden ondertekend werden neergelegd in 1828. Maar niets hielp : het hoofdbestuur verwierp spotlachend alle vragen.
België begreep dat alleen ’t geweld leiden kon tot het bekomen van zijn rechten en de verkropte volkswoede ontplofte op 25 augustus 1830 na ’t spelen van het stuk : De stomme van Portici in de Muntschouwburg in Brussel.
’t Volk liep samen enin groepen trok de menigte op onder de kreet : “Leve de vrijheid!” Eerst en vooral naar de huizen van de vertegenwoordigers van het bestuur en van de Hollandsgezinden. Woelige benden stormden binnen, smeten de meubels op de straat om ze daar te verbranden. De woonst van de minister van Justitie, Van Maanen, werd eerst aangerand en geplunderd.
Tegen die aanvallen schenen de soldaten onmachtig. Om de beroering te stillen en om een einde te stellen aan diefstal en brandstichting en wetende dat het blind geweld niets bekomen kon, vormden de inwoners van Brussel op 27 augustus, een burgerwacht onder leiding van Baron Emmanuel d’ Hoogvorst.
De oproerlingen vielen de leden van de burgerwacht aan, om ze te ontwapenen. De ernst van het gevaar beseffend en besloten alle nutteloos bloedvergieten te vermijden, riep d’Hoogvorst de aanzienlijkste burgers bijeen en stelde voor om aan de koning der Nederlanden de echte toestand bloot te leggen.
Maar ’t antwoord van de koning was voorop! Hij zond legers onde leiding van zijn twee zonen, Willem en Frederik, naar Brussel om deze stad door de wapens te doen plooien en voorbeeldig te bestraffen!
Deze gewelddaad hitste de gemoederen op : naarmate ’t gevaar naakte, versterkte de eensgezindheid! ’t Volk greep naar ’t geweer en het zwaard, bezette de poorten der stad en richtte barrikaden en versperringen op aan de ingangen.
D’Hoogvorst en enige voorname burgers trokken de aankomende legers tegemoet om aan de prins nader kennis te geven over de oorzaken van de opstand …
Onder de andere leden vinden wij : Rouppe, Van der Smissen, baron de Secus, graaf van der Burch, Van de Weyer. Deze afgevaardigden moesten onderzoeken en voorleggen wat er te doen stond om de orde en rust te herstellen en drukten de volgende wens uit : “ Wij verlangen uw koninklijke hoogheden in de stad te ontvangen om hen van de trouw van de burgerwacht te overtuigen en ook om het volk gerust te stellen”.
Na korte onderhandelingen kwamen de prinsen de stad binnen zonder leger, onder de bescherming van de burgerwacht. Op vele plaatsen werden de prinsen geestdriftig begroet, maar op zeker ogenblik schoten enige oproerlingen vooruit en hielden de prins van Oranje tegen onder de kreet : “Rijd naar ’t stadhuis! Naar ’t stadhuis!”. Hier schoot Emmanuel d’ Hoogvorst moedig tussen beide en riep de menigte toe : “Houd op! Wij hebben ons erewoord gegeven de prins te vrijwaren! Ik heb liever te sterven dan mijn woord te verbreken!” Ge ziet dat her erewoord voor iets heilig door de Belgen gehouden werd in 1830. Liever sterven dan zijn erewoord te verloochenen.
in 1914 heeft men d’Hoogvorst gevolgd en ’t antwoord van koning Albert klonk ook : “Liever sterven! Liever de dood! Geen verraad! Het erewoord is heilig!”
Terwijl de prins van Oranje in Brussel verbleef, keerden de andere afgevaardigden van hun reis bij koning Willem terug en gaven verslag over hun besprekingen. Maar het antwoord van de koning bracht oproer en deed de gemoederen nog meer ontvlammen. De prins van Oranje, om aan de volkswoede te ontsnappen, achtte het voorzichtig de stad Brussel te verlaten. Te midden van de opgewonden menigte bleef de burgerwacht vastberaden op haar post en werd op 7 september na de wapenschouwing door de volgende proclamatie aangemoedigd :

Dappere medeburgers,
Ik kan u niet genoeg mijn eerbiedige gevoelens uitdrukken. De ijver van onze makkers, die onze broeders van Tervuren ter hulp vlogen, de schitterende houding tijdens de wapenschouwing van gisteren bewijzen dat Brussel met spoed soldaten kan vormen wanneer het vaderland in gevaar is. De diepe ontroering van de aanwezige leden van de generale staten en de wilskracht waarmee deze leden het behoud van onze vrijheid verdedigd hebben Deze steden zouden manschappen en munitie afzenden om Brussel te verdedigen. D’ Hoogvorst aanvaardde ze met blijdschap en fierheid; verzekeren dat gij weldra de beloning van uw gehechtheid zult ontvangen. Medeburgers, onze krachten verenigd! Blijf kalm en deftig. Ik ben trots het bevel over u te voeren. Elke dag groeit mijn fierheid aan! Geen opoffering is mij te zwaar om uw keus te wettigen.
Baron Vander Linden d’ Hoogvorst

12-12-2012 om 09:05 geschreven door Jef De Cuyper