Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
08-10-2014
428 Afhankelijkheid II
427 Afhankelijkheid II
De afhankelijkheid van onze 8 parochies van de abdijen uit de streek vraagt enig verder onderzoek. De positie verschoof nogal eens in de loop der tijden, ten gevolge van het uitvechten van conflicten en de nieuwe coalities die gesmeed werden tussen de heren en de abdijen.
We lezen in wikipedia :
De abdij Affligem mag beschouwd worden als de meest imposante abdijstichting van de Benedictijnen in de Lage Landen. Als huisabdij van de hertogen van Brabant werd ze Primaria Brabantiae (de voortreffelijkste van Brabant) betiteld. In de rijmkroniek van Sinte-Lutgarde (circa 1200) wordt ze Spiegel voor alle abdijen genoemd.
De slotheren van Boechout van het hertogdom Brabant hadden dus een connectie met de abdij van Affligem.
De Abdij van Grimbergen (Canonia Grimbergensis in het Latijn) is een norbertijnenabdij in de Brabantse circarie. Ze ligt in de Grimbergen (provincie Vlaams-Brabant), ongeveer 10 kilometer ten noorden van Brussel. Het is de oudste bewoonde norbertijnenabdij van België.
Het embleem van de abdij is de feniks, ontleend aan de Griekse mythologie. Net zoals deze vogel herrijst uit zijn as, is de abdij immers na herhaalde verwoestingen (in 1142, 1579 en 1816) heropgebouwd. Dit wordt ook verwoord door de leuze ardet nec consumitur (zij brandt maar wordt niet verteerd).
Dielegem is een plaats en een parochie in het noordoosten van de Belgische gemeente Jette.
Ooit stond daar de premonstratenzer abdij van Dielegem. Deze werd rond 1140 gesticht in een abdij die door de augustijnen reeds in 1095 werd gesticht. Eeuwenlang had de abdij een grote uitstraling in haar wijde omgeving. De kanunniken bedienden verschillende parochies, zoals deze van Denderleeuw.
Het regime van de Franse Revolutie schafte de abdij af. De kanunniken werden verdreven naar een eiland voor de Bretoense kust, waarna het gebouwencomplex grotendeels vernield en geplunderd werd. Van de abdij rest enkel nog het classicistischeprelaatshuis dat door architect Laurent Benoît Dewez werd ontworpen. De stenen voor dit gebouw weren in nabije groeven ontgonnen.
In de 19de eeuw wisselde de woning vaak van eigenaar en van bewoners. Heel even namen Portugese jezuïeten er hun intrek. Dokter Capart kocht het domein in 1896 en bewoonde het met zijn grote familie. In de jaren 20 van de twintigste eeuw werd de abtswoning een tehuis voor mentaal gehandicapte kinderen. In de eerste helft van de 20ste eeuw, wanneer de wijk uitbreiding nam, deed de woning tijdelijk dienst als kapel. Ook jeugdgroeperingen vonden er een onderkomen.
In 1950 werd het gebouw uiteindelijk door de gemeente gekocht en in 1953 beschermd. Pas in 1972 kon de prelaatswoning, na een grondige renovatie, worden heropend. Thans zijn er twee musea in gevestigd.
