Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
10-04-2014
402 Jos Chabert
402 Jos Chabert
Deze jonge advocaat met een uitzonderlijk redenaarstalent werd door Jef Claes in de gemeenteraad gehaald. Jean Pierre De Cuyper stond zijn plaats als K.W.B.-afgevaardigde voor hem af. Toen waren er nog geen nationale partijen in de lokale politiek, maar een allegaartje van de zetelende meerderheid tegen de oppositie. Hij werd na verschillende café-meetings met Jules Van Campenhout, waarbij hij vanachter de toog op een bierbak de aanwezigen toesprak verkozen met 294 voorkeurstemmen en werd schepen van onderwijs en cultuur.
Hij liep al snel met een vrij vernieuwend idee rond, om mensen zich beter te laten verstaan door het leren van de andere talen. Hij opteerde voor een talenpracticum. Op de trappen van de St.-Martinuskerk in Meise, na de hoogmis, sprak hij mij, als jong onderwijzer en voorzitter van de Jeugdraad aan. Ik had met de het Oudercomité een studiedag bijgewoond over het talenpracticum als nieuw didactisch instrument en zo werd ik de medeoprichter van het audiovisueel Centrum voor volwassenenonderwijs in Meise. Zijn tweede grote realisatie was het Willy Van den Berghecentrum. Onder zijn beleid barstte de Gemeentelijke Jongensschool snel uit haar voegen. In de Jeugdraad stonden wij ons speelplein af, om de realisatie van de school (met talenpracticum), sporthal en zwembad mogelijk te maken. Toen de voorzitter van de C.V.P.-Meise overleed werd het complex op zijn voorstel naar hem genoemd : Willy Vanden Berghecentrum. Al snel werd hij verkozen als parlemenair in 1968 voor de CVP met Paul Van den Boeynants. Ik had de eer om zijn echtgenote Cecile Boon, die les volgde in het Audiovisueel Centrum, via het kommandopneel mee te delen dat haar man verkozen was en dat zij dringend naar huis moest. Daarna werd hij minister van Cultuur en later van Verkeerswezen. Hij stapte later over naar de Brusselse politiek. Hij werd 81 jaar.
Mathilde Verbelen werd op 30 oktober 1915 in de wijk Verbrande Brug te Grimbergen geboren. Ze groeide er op als de tweede oudste in een gezin van vijf kinderen, waarin ze gelukkig leefde in een warm familieverband. Haar grote dankbaarheid daarvoor heeft ze later gedurende lange tijd getoond in de lieve aandacht en zorg die ze had voor haar zieke moeder opbracht. Mathilde had het verlangen zich te wijden aan de vorming en opvoeding van kinderen en daarom ging ze aan het H.-Hartinstituut te Heverlee een opleiding volgen om onderwijzeres te worden. Dit beroep oefende ze uit in de parochieschool te Humbeek, die geleid werd door de zusters van Opwijk. Gans haar loopbaan heeft ze les gegeven in het eerste en tweede leerjaar, maar vooral in het eerste leerjaar. 'Onderwijzen is het wonder wijzen' schreef professor Jacques Claes. Is er iets mooier dan jonge kinderen die prachtige en wijdse wereld te helpen ontdekken, hen te leren lezen, leren rekenen, leren schrijven en vooral hen ook dicht bij Jezus te leren leven via het catecheseonderricht. Kinderen voorbereiden op hun Eerste Communie, wie het ooit gedaan heeft, die weet wat dit betekent en welke vreugde dit schenkt. In die tijd was Mathilde ook actief lid van de BJB en van een toneelkring. In het verenigingsleven ontdekte ze de grote waarde van wat sociale inzet kan betekenen. Tijdens de vakantieperiodes ging ze graag op reis, de lokroep der bergen trok haar wel aan. Wanneer ze dan toch wat alleen was, dan hield ze zich heel creatief bezig met het maken van mooie handwerkjes. Haar familieleden bewaren er nog mooie exemplaren van. Begin van de zeventiger jaren ging Mathilde op pensioen en toen brak een gans nieuwe wereld voor haar open. Ze heeft zich van dan af met veel energie en toewijding ingezet voor onze Sint-Martinusparochie. Ze animeerde meerdere activiteiten in de buurt waar ze leefde. Wat daarbij opviel was haar grote Mariaverering met o.a. haar aandacht voor het O.-L.-Vrouwkapelletje in de wijk waar ze woonde. Haar bijzondere inzet voor kinderen kon ze meermaals tonen wanneer ze kinderen van de Sinte-Maartenschool vergezelde op bos- of zeeklassen. Vele jaren was Mathilde lid van de parochieploeg. Ze hielp bij de versiering van onze kerk met bloemen, was lid van de liturgische werkgroep, en haar aandacht voor zieke parochianen heeft ze met erg gewaardeerde toewijding vele jaren op zich genomen. Mathilde was lange tijd lid en voorzitter van de Gulden Leeftijd, een groep gepensioneerde mensen die maandelijks bijeenkwamen in de Chirolokalen maar ook bij haar thuis, en die telkens samen spraken rond een thema dat met hun leven te maken heeft. Velen zullen de herinnering bewaren aan de wijze waarop ze als lector haar rustig en aangenaam klinkende stem ten dienste stelde voor de verzorgde vieringen in onze kerk. Mathilde leefde vele jaren met een warm hart voor haar familie en voor haar parochie. De laatste vijf jaren van haar zo mooie leven bracht Mathilde door in het H.-Hartrusthuis te Grimbergen. Ook daar werd ze alweer lid van een aantal gespreksgroepen zoals poëzie en filosofie, maar ook in het zangkoor was ze present. Naar klassieke muziek luisteren bracht haar tot weldoende rust. Laten we de schone herinneringen aan Mathilde dankbaar bewaren in ons geheugen en vooral in ons hart. De herinnering aan een bijzonder verdienstelijke vrouw die we vele jaren in ons midden mochten hebben en die altijd heel dankbaar geweest is voor al wie goed voor haar was.
