Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
19-12-2012
333 d' Hoogvorst V
333 dHoogvorst V
Het antwoord van de koning scheen een oorlogsverklaring : gans het land ging in opstand tegen Holland. Geen belofte of tussenkomst kon de gemoederen nog bedaren en uit alle dorpen steeg de kreet : Te wapen voor s lands vrijheid!. Boven die woelige menigte, boven dat ontembaar volk stond dHoogvorst als leider. België ging de sprong wagen : vrijheid of slavernij. Reeds op 6 september werden de afgezanten van Soignies, Aalst, Kortrijk door dHoogvorst ontvangen.
Op 7 september komen de dappere Luikenaars aan onder de geleide van Karel Rogier. Zij voerden twee kanonnen mee onder de bediening van de dappere Charlier, gezegd het houten been en zo snelden vrijwilligers toe uit alle streken van het land om de hoofdstad te verdedigen, de naderende vijand eruit te houden en te verpletteren. dHoogvorst, verheugd om de versterking die toestroomde, bedankte ze voor hun dapperheid met de volgende woorden : De bevelhebber der Burgerwacht van Brussel bedankt in naam van zijn medeburgers de steden en dorpen voor de mannen die zij afsturen om ons te helpen en drukt zijn levendige dankbaarheid uit voor de vaderlandsliefde en getrouwheid! Hij vraagt aan zijn medeburgers op dit ogenblik niet te roeren en gereed te staan om hun broeders in Brussel ter hulp te lopen indien het vaderland in gevaar is.
Het gevaar naderde en de botsing was onvermijdelijk; Belgiës lot ging beslist worden. Kon dHoogvorst met zijn dappere vrijwilligers weerstaan, dan zou de gloriezon van de onafhankelijkheid over ons land opgaan en vrijheid, rust en orde doen herleven. Maar ging de overwinning aan de Hollandse troepen, dan was het de doodstraf voor dHoogvorst want de koning van Nederland had verklaard : De hoofden van de revolutie zullen voorbeeldig gestraft worden ten einde aan de Belgen een eeuwige afschrik voor de omwenteling in te boezemen! Gij ziet het was leven of dood, vrijheid of verdrukking! En ziende dat hun leven op het spel stond, waren enige leiders die daags te voren nog riepen : Te wapen! België vrij! op de vlucht geslagen naar Valenciennes. Want als Van der Meere, de overste van het leger, de leiders van de omwenteling samen riep, daagde dHoogvorst alleen op. Hij alleen, als een held, lachte met doodsgevaar en bleef op zijn post. Voor hem was de zegepraal van zijn mannen meer waard dan het leven. Hij, dHoogvorst stond alleen bij de ontvangst van de opkomende vrijwilligers! Hij stond alleen bij de uitdeling van het poeder en de eetwaren! Hij dacht aan geen vluchten en stierf liever als een held! Hij stond alleen bij de aanval, in t felste branden van de strijd. dHoogvorst week geen stap en zou zijn volk leiden tot aan de vreugde van de verlossing en de glorie van de overwinning!
De Belgen, betrouwend op hun leider, vochten hard en met leeuwenmoed. Geen geweld of gevaar deed hen wijken en onder de aanmoediging van de vrijheidskreten hielden zij stand aan de bijzonderste ingangen van de stad : Leuvense, Schaarbeekse en Lakense poorten. Na een strijd van vier dagen, vlucht de vijand uit Brussel!
dHoogvorst steekt de vaderlandse vlag, de driekleur, als teken van overwinning op het paleis onder de eindeloze toejuiching van t geestdriftig volk. En de nationale vlag is hoog verheven in volle majesteit, Belgiës vrijheid aan de wereld verkondigend tot op het ogenblik dat er weer nieuw bloed stromen moest om haar te verdedigen tegen hem die ze wilde in stukken scheuren.
Spoedig werd een voorlopig bestuur verkozen. Baron Emmanuel Vander Linden was er lid van. De wijkende vijand vervolgende, wonnen onze dapperen de gevechten in Namen, Tienen, Gent, Brugge, Oostende, Waelhem, Lier, Antwerpen, Essen en zo was gans het vaderland verlost.
dHoogvorst zegevierde! En de mannen die de verdrukking beleefd hadden, zij die vervolgd waren en voor de verdediging van hun rechten, hun streven naar rechtvaardigheid, in de kerker gezucht hadden, die mannen hebben hun slavenboeien verbrijzeld en de vijand van ons geloof en ons land, op de grond te pletter geslagen. Zij stonden vrij en juichten dHoogvorst toe, de redder, de leider, die hun de baan van de vrijheid geopend had en de weg zo hoog deed beklimmen tot dat zij de dageraad van de onafhankelijkheid mochten aanschouwen. België juicht hem toe, de kampende held! dHoogvorst, omdat hij bij de strijders in t vuur bleef en liever dan te vluchten zijn borst doorboren liet! Dank aan zijn dapperheid heeft België stand gehouden en zijn vrijheid veroverd! Eer aan dHoogvorst!
