Gisteren hield het postsorteercentrum van Antwerpen een plotse staking. En we hebben het geweten. Vandaag kregen we post van twee dagen te verwerken. Tel daarbij de huis aan huis reclame en pensioenen die aan huis worden gebracht, dan begrijp je wel dat het een hectische dag was. Ik let er altijd zo goed mogelijk op dat de juiste post in de juiste brievenbus terecht komt. 's Morgens wordt alles gesorteerd en tijdens het uitdragen kijk ik alles ook nog eens na. Dat wil niet zeggen dat er geen vergissingen meer gebeuren.Ik ben de eerste om toe te geven dat ik fouten maak. En vooral op een dag als vandaag, als het werk op je afkomt, de tijdsdruk op je weegt alsook de vermoeidheid. Dan kijk ik niet iedere brief na die ik in de bus steek. Wij zijn ook maar mensen en mensen maken fouten. Een feit dat ik moeilijk toe kon geven, perfectionist die ik ben. Maar de laatste maanden heb ik mezelf en de mensheid in het algemeen meer dan goed leren kennen.
Vanmiddag, tien minuten na één. Mijn ronde zat er bijna op. Verkleumd en hongerig trakteer ik mezelf op een wostenbroodje. Vanaf drie uur vannacht ben ik ononderbroken in de weer. Pauze kennen we niet. Wij eten tijdens het sorteren snel een boterhammetje tussendoor en voor de rest leef ik op suiker uit cola (vanaf half vijf 's morgens) en chocomelk. Dus het worstenbroodje smaakte meer dan behoorlijk. Tussen de happen door bleef ik post verdelen. Een oudere man spreekt me aan. "Doede gij ok de oeleseweg?" Vraagt hij kortaf. Ik hoor hem al afkomen en met een mond vol worst knik ik. "D'oeleseweg is d'oeleseweg en nie de lo .... lo ..... loresemseweg!" Barst hij los. Ik haal mijn schouders op, nog altijd met mijn mond vol. "Ja, ja ja!" Tiert hij. "Mor bij mij zat al weeral ne brief in de bus!" En hij stapt kordaat naar zijn auto. Ik wilde hem nog iets naroepen, maar ach ... het is het niet waard. Trouwens, als je negen uur onafgebroken, met een lege maag en verkleumd aan de slag bent, dan is een verkeerd geposte brief echt geen prioriteit ...
Reacties op bericht (1)
07-12-2008
Lieve Groetjes
Hallo Kom even een fijn dag wensen, en een goed begin van een nieuwe week.
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
