CVS zit tussen de oren. Dat is de dagdagelijkse conclusie van de leek. De zelfgekroonde deskundige. Meestal halen zij hun wijsheid uit artikels die op het internet zijn gepubliceerd, meestal met een verwijzing naar de één of andere professor, zonder deze mening in zijn context te zien. Een mooi staaltje van een verwaarloosd intelect.
Daar ik op dit gebied een groot ervarigsdeskunsige ben, omdat ikzelf, mijn moeder en mijn man aan deze aandoening lijden, zal ik trachten om een begrijpelijke en verantwoorde verklaring te geven ...
Eerst en vooral zal ik u het schokkende bericht bevestigen: CVS zit wel degelijk tussen de oren! Maar het is geen ingebeelde ziekte!! Integendeel. De oorzaak van dit syndroom (het wordt een syndroom genoemd en geen ziekte) ligt namelijk in de hersenen. Daar men tot nu toe weinig tot niets weet over ons belangrijkste lichaamsorgaan, heeft men ons eeuwenlang in het verdomhoekje geduwd. Jawel, eeuwenlang want CVS bestond immers al in de tijden van de oude Romeinen. Het heeft allerhande namen gekregen, tot vrouwelijk hysterie toe in de 19e eeuw, maar het bestond. Gedurende de tweede helft van de 20e eeuw werd het ook wel het "Golfoorlog syndroom" genoemd. Velen soldaten kwamen met dezelfde symptomen terug van het slagveld.
Wat is CVS dan wel? Het Chronisch Vermoeidheidssyndroom vindt zijn oorzaak in volledige mentaleuitputting, meestal na een diepgeworteld trauma. Fibromyalgie (het zusje van CVS) kan gepaard gaan met CVS en wordt bij de deskundigen gemakshalve ook bij de symptomen van CVS gerekend. CVS is een invaliderende aandoening. Men kan ervan in een rolstoel belanden of erger nog, permanent bedlegerig....
De menselijke geest kan men vergelijken met een elastiek. Je kan deze bealsten (uitrekken) maar iedere keer springt hij in zijn oorspronkelijke vorm terug. Maar blijf hem teveel belasten en uitrekken, uiteindelijk is de rek eruit: "Uitgeloterd" zoals men in de volksmond zegt. Versleten, kapot. En nooit krijg je die nog terug in zijn oorspronkelijke vorm. Dit is wat er gebeurd met de menselijke geest. Ons mentale gestel kan maar een aantal klappen verduren, net zoals ons lichaam trouwens. Als die klappen constant en zonder kans op herstel, blijven komen, gaat de rek eruit. Het is op, de geest is gebroken, kapot ... Er is geen kans op herstel. Nooit meer. Men kan het wel een plaats in zijn leven geven om zo met zijn beperkingen te leren leven. Dat wil zeggen: afscheid nemen van de dingen die je als jonge mens nog zo graag had wilen doen. Je bent invalide ...
Maar een mens wil verder. Moet verder! De maatschappij tollereert geen "aanstellers". De maatschappij ziet immers niet dat je ziek bent. Als je naar buiten komt, voel je je goed genoeg om aan deze activiteiten mee te doen. Maar men ziet niet hoe je een week op voorhand het bed hebt gehouden om een paar uurtjes te kunnen gaan winkelen. Zij zien alleen die vrolijke en op het zicht energieke persoon. Zij zien ook niet hoe je totaal uitgeput thuis komt en direkt in bed moet kruipen. Zij voelen de pijn in je hele lichaam niet, de zwaarte van je ledematen die het onmogelijk voor je maken om nog maar naar het toilet te gaan.
Deze maatschappij vraagt dus het onmogelijke: volledige inzet. Het is alsof je een blinde wil dwingen te lezen, een lamme wil dwingen de marathon te lopen... Die energie moet ergens vandaan komen. Dus je put uit je reserve. De CVS - patient heeft een te kort aan cortisol (natuurlijke cortizone die door de hersenen worden aangemaakt), is nog niet zolang geleden ontdekt. Maar het toedienen van kunstmatige cortizone heeft geen enkel effect. Men heeft een tijdje testen gedaan met rilatine (geeft men aan kinderen met ADHD) met een verbazingwekkend effect. Het wondermiddel, werd zelfs al in sceptische kringen geroepen. Maar de gunstige resultaten waren spijtig genoeg maar tijdelijk. Na de periode van euforie kwam de weerslag, dubbel en dik. Mijn persoonlijke ervaring is dat extreem hoge dosissen magnesium wel willen werken om de pijn en de extreme vermoeidheid tegen te gaan.
Het lichaam wordt uitgezogen. De gevraagde energie moet ergens vandaan komen, dus alle bronnen worden aangesproken. Iedere bron waar een beetje energie uitgehaald kan worden, wordt uitgeput. Meestal zijn deze bronnen hormonaal en worden aangemaakt in de hersenen. Als ik een hevige adrenaline stoot krijg door me kwaad te maken of op te winden, ondervindt ik dat ik dingen kan die normaal onmogelijk zijn (vb. enkele kilometers fietsen op zoek naar mijn verloren hond ...). Maar nadien krijg ik die weerslag dubbel en dik terug. Mijn mening is, zolang de wetenschap de geheimen van onze hersenen nog niet ontsluierd hebben, zal er geen kans op genezing zijn.
Reacties op bericht (1)
20-07-2007
te veel gedronken ...doe het vorige maar weg...sorry
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
