Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
31-12-2007
Mijn vriend Anton, die helikopterpiloot is, had een klant naar een klein stadje de Rocky Mountain gebracht. Na de vlucht maakte hij de helikopter schoon. Daarvoor gebruikte hij oude kleren, die hij speciaal voor dat doel bewaarde Omdat hij na de vlucht nog wat tijd overhad, besloot hij de vodden eens te wassen in de plaatselijke wasserette. Een vriendelijk jong echtpaar was daar net de was aan het doen, toen Anton zijn vodden in een wasautomaat gooide. Hij zette de machine aan en ging ergens een kop koffie drinken.
Toen hij een paar uur later terugkwam, zag hij dat zijn oude kleren in de droger waren gedaan en netjes waren opgevouwen. Naast de stapel vodden lag tot zijn ontzetting en paar schone sokken en een nieuwe onderbroek.
Op mijn verjaardag had Margie, die parttime in mijn cadeauwinkel werkt, toevallig haar vrije dag. Ze belde me op om me te feliciteren en zei: loop maar eens naar de kaarten. De derde rij van boven, de vierde kaart van links.
Ik deed wat ze me had gevraagd en liep met de kaart in mijn hand terug naar de telefoon: Lees de tekst maar hardop voor; Toen ik de voorgedrukte verjaardagskaart had voorgelezen, zei ze: Dat is mijn verjaardagskaart voor je; het leek me een beetje onzinnig er geld aan uit te geven, want hij is toch al van jou.
Tijdens mijn eerste reis naar Japan werd ik door een aantal zakenrelaties meegenomen naar een lokaal restaurant. Men had me aangeraden alles wat me werd voortgezet te proberen om de Japanse gastheren niet voor het hoofd te stoten. De Japanners hadden op hun beurt instructie gekregen enig begrip en geduld op te brengen voor de Amerikaanse gebruiken. Dus zeiden ze niets toen ik met veel moeite een smakeloos wafeltje dat bij de maaltijd werd geserveerd naar binnen werkte. Pas later realiseerde ik me dat we de raadgevingen misschien iets te strikt hadden opgevolgd: Ik had een onderzetter opgegeten.
Ik ben veearts en op een avond werd mijn hulp ingeroepen door een veehouder. Een van zijn mestkoeien was aan het kalveren, maar het kalf bleek zowel achterstevoren als ondersteboven te liggen. Ik slaagde erin het probleem te verhelpen en niet veel later werd er een gezond vaarskalf geboren. Dat komt niet vaak voor, zei ik tegen de boer. Je maakt wel vaker mee dat een kalf achterstevoren of ondersteboven ligt, maar allebei tegelijk gebeurt maar zelden;
dat ziet er dan niet al te best uit, zei de boer. Al mijn koeien zijn door dezelfde stier gedekt.
Ik was op zoek naar een keukentoestel en sleurde mijn man mee een kookwinkel binnen. Als u vragen hebt, zei de verkoper enthousiast, aarzelt u dan vooral niet mijn hulp in te roepen; Misschien weet u niet waarvoor bepaalde toestellen worden gebruikt, en dat kan ik u dan vertellen; Mijn man kon de verleiding niet weerstaan het enthousiasme van de verkoper wat te temperen. Mijn vader zei altijd dat als je niet weet waarvoor iets wordt gebruikt, je het ook niet nodig hebt.
Een vrouw en haar dochter hadden juist een Perzisch tapijt van 2500 euro gekocht in de winkel waar ik werk. Toen ze de winkel verlieten, hoorde ik de dochter tegen haar moeder zeggen: Ik geloof nooit dat we pa wijs kunnen maken dat we dit al jaren hebben;
Hoeveel schlagerzangers heb je nodig om een peertje te verwisselen? Vier. Een om het peertje te verwisselen en de andere drie om te zingen over hoe goed het oude was.
De revolverheld beende de saloon in. Hij keek naar links. Iedereen aan die kant is een lelijke lafbek, riep hij. Hij keek naar rechts. Iedereen aan die kant is een onbenullige idioot. Niemand durfde hem tegen te spreken. Tevreden bestelde hij aan de bar een drankje, toen hij achter zich gehaaste voetstappen hoorde, En waar ga jij wel heen? Vroeg hij aan het kleine mannetje dat stokstijf stil bleef staan. Sorry, zei het mannetje. Ik stond aan de verkeerde kant.
Een man is al drie dagen verdwaald in de woestijn als hij plotseling hoort: vort als hij opkijkt denkt hij dat hij een fata morgana ziet: een eskimo op een slee, voortgetrokken door een stel huskys. tot zijn verbazing komt de slee een paar tellen later voor zijn voeten tot stilstand. Ik heb geen idee wat je hier doet, maar godzijdank, zegt de man. Ik ben al dagen verdwaald. Hijgend antwoordt de eskimo: Verdwaald? Ik zal je eens vertellen wie er hier verdwaald is.
Ik probeerde het vierde leerjaar uit te leggen hoe ze staartdelingen moesten maken. Als je 33 eieren hebt, en er gaan er 6 in een doosje, hoeveel doosjes heb je dan nodig? luidde mijn vraag. 33 gedeeld door 6 is 5, rest 3, gaf een van de leerlingen daarop als antwoord; Je hebt dus vijf doosjes nodig. En de drie overgebleven eieren dan? Koken antwoordde hij.
Mijn vriend Anton, die helikopterpiloot is, had een klant naar een klein stadje de Rocky Mountain gebracht. Na de vlucht maakte hij de helikopter schoon. Daarvoor gebruikte hij oude kleren, die hij speciaal voor dat doel bewaarde Omdat hij na de vlucht nog wat tijd overhad, besloot hij de vodden eens te wassen in de plaatselijke wasserette. Een vriendelijk jong echtpaar was daar net de was aan het doen, toen Anton zijn vodden in een wasautomaat gooide. Hij zette de machine aan en ging ergens een kop koffie drinken.
Toen hij een paar uur later terugkwam, zag hij dat zijn oude kleren in de droger waren gedaan en netjes waren opgevouwen. Naast de stapel vodden lag tot zijn ontzetting en paar schone sokken en een nieuwe onderbroek.
Op mijn verjaardag had Margie, die parttime in mijn cadeauwinkel werkt, toevallig haar vrije dag. Ze belde me op om me te feliciteren en zei: loop maar eens naar de kaarten. De derde rij van boven, de vierde kaart van links.
Ik deed wat ze me had gevraagd en liep met de kaart in mijn hand terug naar de telefoon: Lees de tekst maar hardop voor; Toen ik de voorgedrukte verjaardagskaart had voorgelezen, zei ze: Dat is mijn verjaardagskaart voor je; het leek me een beetje onzinnig er geld aan uit te geven, want hij is toch al van jou.
Tijdens mijn eerste reis naar Japan werd ik door een aantal zakenrelaties meegenomen naar een lokaal restaurant. Men had me aangeraden alles wat me werd voortgezet te proberen om de Japanse gastheren niet voor het hoofd te stoten. De Japanners hadden op hun beurt instructie gekregen enig begrip en geduld op te brengen voor de Amerikaanse gebruiken. Dus zeiden ze niets toen ik met veel moeite een smakeloos wafeltje dat bij de maaltijd werd geserveerd naar binnen werkte. Pas later realiseerde ik me dat we de raadgevingen misschien iets te strikt hadden opgevolgd: Ik had een onderzetter opgegeten.
Ik ben veearts en op een avond werd mijn hulp ingeroepen door een veehouder. Een van zijn mestkoeien was aan het kalveren, maar het kalf bleek zowel achterstevoren als ondersteboven te liggen. Ik slaagde erin het probleem te verhelpen en niet veel later werd er een gezond vaarskalf geboren. Dat komt niet vaak voor, zei ik tegen de boer. Je maakt wel vaker mee dat een kalf achterstevoren of ondersteboven ligt, maar allebei tegelijk gebeurt maar zelden;
dat ziet er dan niet al te best uit, zei de boer. Al mijn koeien zijn door dezelfde stier gedekt.
Ik was op zoek naar een keukentoestel en sleurde mijn man mee een kookwinkel binnen. Als u vragen hebt, zei de verkoper enthousiast, aarzelt u dan vooral niet mijn hulp in te roepen; Misschien weet u niet waarvoor bepaalde toestellen worden gebruikt, en dat kan ik u dan vertellen; Mijn man kon de verleiding niet weerstaan het enthousiasme van de verkoper wat te temperen. Mijn vader zei altijd dat als je niet weet waarvoor iets wordt gebruikt, je het ook niet nodig hebt.
Een vrouw en haar dochter hadden juist een Perzisch tapijt van 2500 euro gekocht in de winkel waar ik werk. Toen ze de winkel verlieten, hoorde ik de dochter tegen haar moeder zeggen: Ik geloof nooit dat we pa wijs kunnen maken dat we dit al jaren hebben;
Mijn vader, die rij instructeur is, vertelde een vrouw die hij les gaf hoe ze een lekke band moest verwisselen. Tijdens de volgende les zei de vrouw: Nu weet ik uit ervaring hoe ik een band moet verwisselen; o, ja? Zei mijn vader; wat is er dan gebeurd? Ik wist niet meer precies wat u allemaal had gezegd, antwoordde ze; Dus heb ik thuis een van de banden van mijn man laten leeglopen en goed gekeken hoe hij het deed;
Gelezen in de krant: De vrijmetselaars verzorgen a.s. zaterdag van 8 tot 9u30 een inloopontbijt ten bate van de Hartstichting; Op het menu staan omeletten, pannekoeken, wafels, worstjes, spek en aardappelen.
Kort na ons huwelijksfeest bezochten mijn vrouw en ik haar geboorteplaats Londen. Nadat het vliegtuig was geland, ging Tania in de rij staan voor passagiers met een Brits paspoort, terwijl ik wachtte in de rij voor bezoekers. Wat is de reden van uw bezoek? vroeg de douanebeambte mij.
Vakantie, antwoordde ik; Ik ben op huwelijksreis; De beambte keek eerst links van me en vervolgens rechts.Interessant, zei hij,terwijl hij een stempel in mijn paspoort zette; De meeste mannen brengen hun vrouw mee.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
