Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
De Joodse David, de Christelijke Johannes en de Moslim Rahiem waren niet alleen buren, maar ook hechte vrienden. Zij kenden en respecteerden elkaars godsdienstige gewoonten en plichten. Afkomst, godsdienst en financiën hadden zij verbannen naar de huiskamers en de gebedshuizen. Hun onderlinge vriendschap en ook hun betrokkenheid bij de buurtgemeenschap kon door hun verschillende achtergronden niet worden verstoord.
Op een dag besloten zij een voettocht te gaan maken. Zij pakten hun spullen en vertrokken. Weliswaar was het Ramadan, maar Rahiem kon ook onderweg wel de regels van het vasten nakomen, dacht hij.
De reis voerde langs verschillende steden en dorpen. In een van de dorpen werden zij extra hartelijk ontvangen.
Toen de dorpelingen hoorden, dat zich onder hen een vastende Moslim bevond, maakten zij meteen een avondmaal voor hen klaar, met als dessert gebak van bladerdeeg. Ze besloten het gebak te bewaren voor het ontbijt, zodat ze daarna meteen weer hun weg konden vervolgen. "Dat is dan voor ons tweeën," dachten David en Johannes elk afzonderlijk, "Rahiem moet 's ochtends natuurlijk vasten."
Maar Rahiem had ook zo zijn ideeën over het gebak. Omdat ze elkaar niet al te zeer vertrouwden - dat wil zeggen, wat het gebak betrof - maakten ze een afspraak: wie die avond de mooiste droom had, mocht het hele gebak hebben.
Ze legden zich te ruste en al snel waren ze in het dromenland.
Om half vier stond Rahiem op om zijn plicht van die dag te vervullen. Zijn vrienden waren in diepe slaap verzonken en hij had honger. Er was alleen dat gebak. Hij nam er wat van, nog een beetje en toen at hij het helemaal op, in zijn eentje. Voor hij insliep, nam hij zich voor die dag te vasten. Toen de dag aanbrak stonden David en Johannes op. Ze wekten Rahiem, die na zij ochtendgebed weer was gaan slapen.
Nadat de drie zich hadden opgefrist, begonnen ze hun dromen te vertellen, zoals afgesproken, om daaruit de mooiste te kiezen.
David begon: "Ik denk dat mijn droom alle andere dromen overtreft. Vannacht kreeg ik bezoek van mijn profeet Mozes ( Gods vrede zij met hem). Hij nam me mee op zijn tocht door de Sinaï-woestijn , die wij in alle richtingen doorkruisten. Tenslotte kwamen wij bij de berg Sinaï, daar waar Mozes - Gods vrede zij met hem - met Allah heeft gesproken. Ik zag er onbeschrijfelijke wonderen, die ik voor onmogelijk zou houden, als ik ze niet zelf had gezien. Dus vrienden, ik verzeker jullie, dat mijn droom niet te overtreffen is - en dat het gebak mij toekomt."
Vervolgens was Johannes aan de beurt: " Wat vertel je me daar! Ben je op aarde gebleven? Wel, ik kreeg ook bezoek en wel van mijn verlosser Jezus - Gods vrede zij met hem -, die mij opdroeg hem naar de hemel te volgen. Daar kreeg ik de kans om te proeven van alle geneugten van de Hemelen. Jij hebt alleen maar de Sinaï doorkruist, terwijl ik alle hemelen mocht bezoeken. Denk je, dat jouw droom de mijne overtreft? Dat denk je toch niet in ernst!" aldus Johannes.
Nu wilden beiden de droom van Rahiem horen.
Die begon aldus: "Beste vrienden, wat moet ik zeggen? Ook ik heb bezoek gehad en wel: van mijn pleiter, Mohammed - moge Allah's welgevallen zijn deel zijn. Die zei tegen me: "Rahiem, sta op het tijd. Nu kun je nog iets eten! Snel want de tijd is haast verstreken!" Hij drong zozeer aan, dat ik geen keus had. Behalve het gebak was er niets te eten, dus at ik dat maar op. Dat is alles wat ik heb gedroomd!"
De twee anderen sprongen overeind en riepen: "Wat! Heb je in je eentje alles opgegeten? Had je ons er niet bij kunnen roepen?"
Rahiem antwoorde: "Roepen, vragen jullie! Jongens, ik heb nog nooit in mijn leven zo hard geschreeuwd. En wie hoorde mij? Niemand, want jullie zaten op de Sinaï en in de hemel! Nu is mij duidelijk geworden, waarom jullie niet op mijn geschreeuw af kwamen."
Zijn vrienden keken elkaar aan en schoten in de lach.
"We waren hetzelfde met jou van plan, maar je bent ons voor geweest. Zoiets heet: de bedrieger bedrogen!"
En alle drie zeiden tegen elkaar: "Satan verschijnt in verschillende gedaanten om je geloof en je vrienden af te pakken, maar bij ons was zijn poging vruchteloos. Want met een schaal gebak heeft hij ons niet uit elkaar kunnen drijven.
Daarom zeggen we:
"Laat je niet verleiden door de lagen en listen van Satan en: vergeet nooit hoe kostbaar ware vriendschap is."
De Profeet Ibrahim (aleihi salaam) verliet Egypte vergezeld door zijn neef Lut (Lot) die daarna naar de stad Sadum (sodom) ging die aan de westerse kust van de Dode Zee lag.
De stad was gevuld met kwaad. De inwoners beloerden, beroofden en vermoorden reizigers. Een ander gemeenschappelijk kwaad onder hen was dat de mannen seks hadden met mannen in plaats van met vrouwen. Deze onnatuurlijk daad werd later bekend als sodomie (naar de stad Sodom). Het werd openlijk en schaamteloos bedreven.
Op het toppunt van deze misdrijven en zonden openbaarde Allah aan Profeet Lut (aleihi salaam) dat hij de mensen moest aansporen om hun ongepast gedrag op te geven maar ze waren zo diep verzonken in hun immorele gewoontes dat ze doof waren voor Luts preken. Ondergedompeld in hun onnatuurlijke begeertes weigerden ze te luisteren,
zelfs toen Lut hen waarschuwde voor Allahs bestraffing. Ze dreigden hem uit de stad te verdrijven als hij zou blijven prediken.
Allah openbaarde:
« Ook het volk van Lut verloochende de boodschappers. Toen hun broeder Lot tot hen zeide: "Wilt gij niet rechtvaardig worden? Waarlijk, ik ben u een getrouwe boodschapper. Vreest daarom Allah en gehoorzaamt mij. En ik vraag u er geen beloning voor. Mijn beloning is slechts bij de Heer der Werelden. Nadert gij van alle schepselen de mannen? En verlaat gij uw vrouwen, die uw Heer voor u heeft geschapen? Neen, gij zijt een volk dat de perken te buiten gaat."
Zij zeiden: "Als gij niet ophoudt, o Lut, zult gij zeker worden verbannen."
Hij zeide: "Waarlijk, ik veracht uw handelwijze. Mijn Heer, red mij en mijn familie van hetgeen zij doen."
Daarom redden Wij hem en zijn hele gezin. Behalve een oude vrouw die achterbleef. » {26:160-171}
Het gedrag van Luts mensen bedroefde zijn hart. Hun ongezonde reputatie verspreidde zich door het land terwijl hij er tegen vocht. De jaren gingen voorbij en hij bleef aanhoudend in zijn missie maar het mocht niet baten. Niemand reageerde op zijn oproep en geloofde behalve zijn familieleden en zelfs in zijn huishouden geloofden niet alle leden. Luts vrouw was, net als Nuhs vrouw, een ongelovige.
Allah verklaarde: « Allah vergelijkt de ongelovigen met de vrouw van Nuh en met die van Lut. Zij behoorden aan twee Onzer rechtvaardige dienaren maar zij waren hun ontrouw. Daarom baatten haar echtgenoten haar niet tegen Allah, en er werd tot hen gezegd: "Gaat het Vuur in tezamen met degenen die er binnengaan." » {66:10}
Als thuis de plek voor gemak en rust is, dan had Lut er geen gevonden, hij werd zowel binnen als buiten zijn eigen huis gekweld. Zijn leven was een aanhoudende kwelling en hij leed zwaar maar hij bleef geduldig en standvastig met zijn mensen. De jaren gingen voorbij en nog steeds geloofde er niet eentje
in hem. In plaats daarvan kleineerden ze zijn boodschap en daagden hem bespottend uit: « "Breng de straf van Allah over ons als gij de waarheid spreekt." » {29:29}
Verpletterd door wanhoop bad Lut tot Allah om hem de overwinning te schenken en de verdorven te vernietigen. Daarom verlieten de engelen Ibrahim (aleihi salaam) en gingen naar Sadum, de stad van Lut (aleihi salaam). Ze bereikten de muren van de stad in de namiddag. De eerste persoon die ze zag was Luts dochter die bij de rivier zat en haar kruik met water vulde. Toen ze haar gezicht omhoog wendde en hen zag, was ze verbijsterd dat er mannen van zulke uitzonderlijke schoonheid waren op aarde.
Eén van de drie mannen (engelen) vroeg haar: "O jongedame, is er een plaats om te rusten?"
Zich het karakter van haar mensen herinnerend, antwoordde ze: "Blijf hier en ga niet naar binnen totdat ik mijn vader in heb gelicht en terug ben." Haar kruik bij de rivier achterlatend rende ze naar huis.
"O,vader!" schreeuwde ze. "Je wordt verwacht door jongemannen bij de stadspoort en ik heb nog nooit gezichten als die van hen gezien!"
Lut voelde zich gekweld en rende zo snel mogelijk naar zijn gasten. Hij vroeg ze waar ze vandaan kwamen en waar ze naartoe gingen.
Ze beantwoordden zijn vragen niet maar vroegen of hij hungastheer kon zijn. Hij begon met ze te praten en benadrukte het de aard van zijn mensen. Lut was gevuld met tumult; hij wilde zijn gasten overtuigen, zonder hen te beledigen, om daar niet de nacht door te brengen, maar aan de andere kant wilde hij hen tegemoet komen in de verwachte gastvrijheid die normaal aan gasten werd geschonken. Tevergeefd probeerde hij hen het gevaar van de situatie in te laten zien. Uiteindelijk vroeg hij hen te wachten tot de nacht viel zodat niemand hen zou zien.
Toen de duisternis over de stad viel escorteerde Lut zijn gasten naar zijn huis. Niemand was zich bewust van hun aanwezigheid. Maar toen Luts vrouw hen zag, sloop ze stil het huis uit zodat niemand haar opmerkte. Snel rende ze naar haar mensen met het nieuws en het verspreidde zich over alle inwoners als een vuurtje. De mensen haastten zich opgewonden naar Lut. Lut was verrast door hun ontdekking van zijn gasten en vroeg zich af wie hen geïnformeerd kon hebben. De zaak werd duidelijk maar hij kon zijn vrouw nergens vinden wat hem nog meer verdriet bezorgde.
Toen Lut de meute zijn huis zag naderen, sloot hij de deur maar ze bleven erop bonzen. Hij zei hen de bezoekers met rust te laten en Allahs bestraffing te vrezen. Hij drong er op aan dat ze seksuele bevrediging bij hun vrouwen zouden zoeken opdat Allah datgene wettig had gemaakt.
Luts mensen wachtten totdat hij zijn korte preek beëindigd had en barstten toen in lachen uit. Verblind door passie ramden ze de deur in. Lut werd erg kwaad maar hij stond machteloos tegenover deze gewelddadige mensen. Hij was niet in staat het misbruik van zijn gasten te voorkomen maar bleef stevig staan en bleef op de meute inpraten.
Op dat verschrikkelijke moment wenste hij dat hij de kracht had om ze allemaal weg te duwen van zijn gasten. Zijn gasten zagen hem in staat van hulpeloosheid en verdriet en zeiden: "Wees niet bezorgd of bang Lut want wij zijn engelen en deze mensen zullen jou niet schaden."
Toen ze dit hoorden was de meute doodsbang en vluchtte van Luts huis en ze riepen hem dreigementen toe terwijl ze weggingen. De engelen waarschuwden de Profeet Lut (aleihi salaam) dat hij zijn huis moest verlaten voor zonsopgang en zijn familie mee moest nemen behalve zijn vrouw.
Allah had bepaald dat de stad Sadum verwoest zou worden. Een aardbeving deed de stad hevig schudden. Het was alsof een machtige kracht de hele stad opgetild had en in één schok had neergeworpen. Een storm van stenen beregende de stad. Iederen en alles was vernietigd, inclusief Luts vrouw.
Allah vertelt over dit verhaal: « En vertel hun van Ibrahims gasten. Toen zij bij hem binnentraden zeiden zij "Vrede", hij antwoordde: "Voorwaar, wij vrezen u."
Zij zeiden: "Vreest niet, wij geven u blijde tijding over een zoon, die met kennis zal zijn begiftigd."
Hij zeide: "Geeft gij mij blijde tijding hoewel de ouderdom mij heeft achterhaald? Wat is het dan, waarover gij mij blijde tijding geeft?"
Zij zeiden: "Wij hebben u inderdaad in waarheid blijde tijding gegeven, behoor dus niet tot hen die wanhopen."
Hij zeide: "Wie kunnen aan de genade van hun Heer wanhopen, dan de dwalenden?" Hij zeide: "Wat is uw taak, o gij boodschappers?"
Zij zeiden: "Wij zijn naar een schuldig volk gezonden. Doch wat de familie van Lot betreft, hen zullen Wij allen redden. Behalve zijn vrouw. Wij hebben besloten, dat zij tot degenen zal behoren die achterblijven."
Toen de boodschappers tot de familie van Lut kwamen, zeide hij: "Voorwaar, gij zijt een groep vreemdelingen."
Zij zeiden: "Neen, wij zijn met hetgeen waarover zij (de ongelovigen) twijfelden tot u gekomen. En wij zijn met de waarheid tot u gekomen en wij spreken zeker de waarheid. Ga daarom gedurende de nacht met uw familie weg en volg achter hen. En laat niemand uwer omkijken en gaat waarheen u is bevolen."
En Wij deelden hem dit gebod mede dat hun levenswortel tegen de morgen zou worden afgesneden. En de mensen der stad kwamen verheugd.
Hij zeide: "Dit zijn mijn gasten maakt mij daarom niet te schande. En vreest Allah en onteert mij niet."
Zij zeiden; "Hebben wij u niet verboden de mensen (te ontvangen)?"
Hij zeide: "Dit zijn mijn dochters als gij iets wilt doen."
Bij uw leven, dezen zwerven in hun bedwelming blindelings rond. Dus overviel de straf hen bij zonsopgang. En Wij keerden de stad ondersteboven en Wij deden brokken klei over hen regenen. Hierin zijn voorzeker tekenen voor hen die onderzoeken. En zij ligt aan een bestaande weg. Hierin is voorzeker een teken voor hen die (willen) geloven. » {15:51-77}
Ook verklaard Allah: « Daarom redden Wij hem en zijn hele gezin. Behalve een oude vrouw die achterbleef. Daarna vernietigden Wij de anderen. En Wij deden een regen op hen regenen, en vreselijk was de regen voor hen, die waren gewaarschuwd. Daarin is waarlijk een teken maar de meesten hunner willen niet geloven. En voorwaar, uw Heer is de Machtige, de Genadevolle » {26:170-175}
Het boek was gesloten voor de mensen van Lut (aleihi salaam). Hun steden en namen werden gewist van het aardoppervlak. Ze zijn uit het geheugen verwijderd. Eén van de verdorven boeken was gesloten.
Lut (aleihi salaam) ging richting Ibrahim (aleihi salaam). Hij bezocht hem en toen hij het verhaal van zijn mensen vertelde, verbaasde het hem dat Ibrahim (aleihi salaam) dit al wist. En dus ging Lut (aleihi salaam) door met mensen uit te nodigen tot Allah net als Ibrahim (aleihi salaam) de geduldige die zich berouwvol tot Allah wendde, en de twee hielden stevig vast aan hun missie.
Er was ooit geleden een machtige koning, hij was rijk een regeerde over een groot deel van de wereld. Op een dag kwam hij op het idee zijn rijk te gaan inventariseren. Hij gaf opdracht aan zijn leger om zich klaar te maken voor een tocht door zijn rijk. Hij wilde het mooiste kleding dragen dus hij liet het mooiste kledingstuk voor hem laten zoeken uit de klerenkasten. Al zijn onderdanen gaan als de bliksem voor hem zoeken en komen terug met een heel mooie kledingstuk. Maar nee hoor hij accepteert niet dat zij het zo snel hebben gevonden en hij laat ze nogmaals zoeken tot ze met een heel mooi kledingstuk komen. Hetzelfde verhaal doet hij bij het zoeken naar een mooie paard. Zo gaat de koning met zijn grote leger op pad. De weg die ze nemen gaat door een bos. De bos wordt dichter en de weg wordt steeds smaller. Het pad wordt zo smal dat alleen de koning voorop kan rijden. Plotseling verschijnt in het verste een oud man. Ze komen steeds dicht bij elkaar. Tot hij oog in oog met de koning staat. De koning spreekt de oude man aan uit de weg jij maar nee hoor de oude man kwam steeds dichterbij. De koning zegt tegen de oude manof je gaat uit de weg of ik laat een van mijn soldaten op je afkomen. De oude man gaat naast de koning staan die op zijn paard zit en maakt zich groot en fluistert in de oren van de koning ik ben de engel des doods (malik al maout) ik kom je leven ontnemen. De koning wordt bang en hij smeekt de engel des dood om zijn leven te sparen. Hij zegt: nee ik kan niet dood gaan ik ben de koning ik heb nog zoveel te doen. Ik ben nu met een heel grote klus bezig ik ga mijn rijk inventariseren en ik heb nog niet besloten wie van mijn zonen mij gaat opvolgen. spaar me alstublieft roept hij. de engel des dood pakt de koning bij zijn kraag en sleurt hem naar de grond en pakt zijn leven af. De machtige koning maakt een verschrikkelijke en pijnlijke dood. De engel des dood volgt zijn pad verder in de bos. Hij komt een man tegen en die man groet hem asalamoe 3alaikom de engel des doods maakt zijn identiteit bekend en geeft aan dat hij zijn leven komt ontnemen. De man zegt nogmaals Asalamoe 3alaikom, welkom welkom de engels des dood verbaast zeg. Die man is niet bang van mijn de engel des dood zegt tegen de man ik heb opdracht gekregen van Allah om jou te laten kiezen hoe en waar je sterft de man zegt: ik wil graag twee rak3aat bidden en in de laatste rak3a als ik soejoed doe en met mijn voorhoof de grond raak mag je me leven ontnemen de engel des dood verbaast zich weer en zegt moet je niet naar familie, moet je geen testament achter laten en moet je je kinderen nog een laats raad geven nee hoor beantwoord de man ik heb al mijn bezittingen als giften aan de armen gegeven en mijn kinderen vertrouw ik aan mijn oprechte vrouw, zij zal hun het rechte pad van Allah wijzen. Ik ben klaar om naar mijn lieve heer te gaan De oprechte man maakt een heel fijne dood mee en gaat naar de hemel. De rijke koning maakt een verschrikkelijke dood mee en gaat naar de hel.
Er was eens een meisje dat bijna ging trouwen en zoals elke meid in haar leeftijd en situatie droomde ze altijd van een mooi leventje met haar man, een leven vol met liefde en geluk. Maar dat gebeurde helaas alleen maar in sprookjes, ze besloot om naar een oude wijze vrouw te gaan waarvan bekend was dat ze een hele gelukkige en liefdevolle leven had met haar man. Haar man hield zoveel van haar en hoe ouder ze werden hoe meer hun liefde werd, op zijn 90 jarige leeftijd zong hij nog liefdes liedjes voor haar. Hoe zoân oude vrouw haar man toch zo gek en gelukkig wist te maken wat was haar geheim? Dat wou het meisje heel graag weten. Dus ze vroeg de wijze vrouwâ¦.Wat is het geheim achter uw geluk?
Is dat het bereiden van heerlijke maaltijden?
Of de schoonheid?
Of het krijgen van kinderen?
Of is het wat anders?
De wijze vrouw zei: het krijgen van een gelukkig leven is in de handen van de vrouw, zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man gelukkig is en zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man een hel wordt!
Waarna het meisje zei: Zeg maar niet dat het geld is, want heel veel rijke vrouwen zijn ongelukkig. En zeg maar niet dat het kinderen zijn, want heel veel vrouwen hebben 10 kinderen gekregen, maar hun man behandelt hun slecht zonder respect en ze scheiden zelfsâ¦Dus wijze vrouw vertel me eens wat is uw geheim? Wat doet u als uw man boos en geïrriteerd is, wat doet u als er problemen zijn?
De wijze vrouw zei: als mijn man boos wordt en dan wordt hij meestal ook erg geïrriteerd, dan zwijg ik uit respect. Ik laat hem zich uiten hoe die wilt, maar pas op dat je niet zwijgt met een blik van minachting want een slimme man heeft het snel door!
Toen vroeg het meisje: ga je dan ook de kamer uit?
Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Dan denkt hij dat ik vlucht en dat het mij niet interesseert wat hij voelt, hij wilt hoe dan ook dat ik naar hem luister, dus ik zwijg en geef hem gelijk in alles wat hij zegt, tot dat hij rustig wordt, daarna pas ga ik de kamer uit en maak ik af waar ik mee bezig was. Nu wilt hij even alleen zijn, eventjes rust hebben, omdat hij moe is na het âverklaren van oorlogâ? tegen mij.
Wat doe je daarna, ga je afstandelijk doen om wraak te nemen? Dus spreek je hem een week niet?
Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Als je hem een week niet spreekt, dan zal hij het in het begin moeilijk vinden, maar hij zal daarna heel snel aan wennen. Dus als je hem een week niet spreekt en afstandelijk doet, dan zal hij dat 2 weken doenâ¦Laat hem er aan wennen dat je de lucht bent die hij ademt en het water dat hij drinkt en laat hem niet alleenâ¦.
Wat doe je dan? Na 2 uurtjes ongeveer breng ik hem een kopje koffie of een glaasje sinaasappelsap. Omdat hij het nodig heeftâ¦dan vraagt hij me: ben je niet boos? Ik zeg nee
En danâ¦â¦â¦ begint hij zijn excuses aan te bieden en laat hij me de allerliefste woorden horen
En geloof je dan zijn lieve woorden?
Natuurlijk, want ik heb vertrouwen in en ik ben niet dom, zei de wijze vrouw
Toen zei het meisje en je eer? Hij heeft je beledigd toen hij boos was?
De wijze vrouw zei: je eer hou je aan jezelf door niet te geloven wat een boze man zegt, zelfs de islam accepteert de scheiding van boze een man niet, een man die tala9 zegt terwijl hij boos is, waarom zou ik het dan wel doen met wat hij zei? Dus ik vergeef hem alles en dan heb ik ook een lesje geleerd, want goed luisteren naar hem heeft wat goeds gebracht, zonder afstandelijk te doen zonder woord terug te zeggen heeft hij het uit zichzelf goed gemaakt en op wat voor manier!
"Dat gaat jou helemaal niets aan! Waarom wil jij dat weten?" zei de moeder wat geïrriteerd.
"Ik wil het gewoon weten. Mag ik alstublieft weten hoeveel u verdient per uur?" vroeg Mohammed nogmaals.
"Als je het graag wilt weten, ik verdien 7 euro per uur."
"Oh, " zei Mohammed met een gebogen hoofd. Hij keek zijn moeder aan en vroeg "moeder, kan ik dan misschien alstublieft 4 euro lenen van u?"
De moeder begon boos te worden en zei: "als dit de reden is dat je me vroeg hoeveel ik verdien zodat je geld van me kan lenen voor een stom speeltje of iets stoms dan kun je nu meteen richting je kamer lopen om meteen naar bed te gaan en denk er goed over na hoe egoïstisch je wel niet bent. Ik werk lang en hard, elke dag opnieuw en heb geen tijd voor kinderachtige spelletjes."
De kleine Mohammed marcheerde stilletjes en teleurgesteld naar zijn kamer. Hij had zo hard die 4 euro nodig anders kon hij niet kopen wat hij al zo lang wilde hebben. De moeder moest denken aan haar zoon zijn vraag. Hoe durfde hij zoiets te vragen aan haar om geld te kunnen krijgen. Na een uur nadat de moeder wat kalmer was geworden bedacht de moeder zich of ze niet wat te hard is geweest tegen haar zoon. Misschien was er een reden dat hij dat geld nodig had want hij vraagt toch echter nooit om geld. Met een knagend geweten ging de moeder bij haar zoon kijken. "Slaap je?" vroeg ze.
"Nee moeder, Ik ben wakker" antwoordde Mohammed.
"Ik heb nagedacht en misschien ben ik toch wat hard geweest tegenover jou" zei de moeder. "Het was een lange zware vermoeide dag en dat heb ik op jou afgereageerd. Hier heb je die 4 euro waarom je vroeg."
Mohammed schoot rechtovereind en bedankte zijn moeder. "Oh,dank u wel moeder, dank u wel!" riep hij uit blijdschap. Hij friemelde wat onder zijn kussen en pakte wat kleingeld erbij die hij onder zijn kussen verstopt had. De moeder keek verbaasd en werd boos toen ze zag dat Mohammed al zelf geld had. Mohammed begon langzaam zijn geld te tellen, uit blijdschap schitterden zijn ogen toen hij het geld zag en moest meer en meer glimlachen. Wat was Mohammed blij. Nu kon hij eindelijk kopen wat hij wilde.
"Waarom wil je meer geld als je al geld hebt?" Vroeg de moeder.
"Omdat ik niet genoeg had, maar nu wel" zei Mohammed. "Moeder, ik heb nu 7 euro... Kan ik een uur kopen van uw tijd?"
Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na 12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20 verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige verhalen vullen." Dus, één van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de 40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in de auto heb achtergelaten."
wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen, krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40 zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.
Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen
In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle
Jouw moeder
Na je een aantal maanden in haar buik te hebben gedragen, met alle pijn die erbij komt, kwam je als baby schreeuwend de wereld binnen. Toen er voor het eerst wat uit je mond kwam, was het je gehuil. Je moeder keek uit alle blijdschap en huilend naar jou, haar pas geboren kind. Je moeder gaf je een intensieve verzorging je eerste twee jaren. Je moeder beleefde slapeloze nachten, wallen onder haar ogen, vermoeidheid gedurende de hele periode. Toch bleef ze doorgaan. Ze deed wat in haar ogen goed leek voor haar kind. Ze liet je trots aan iedereen zien en zag haar tweede functie in deze wereld erbij komen: MOEDER!
Ze maakte alles mee met jou: je eerste hapje, de eerste keer dat je recht kon zitten zonder om te vallen, de eerste keer dat je kon staan, de eerste keer dat je kon lopen, dat je eindelijk niet meer brabbelde maar iets kon zeggen. Je groeide op en de band tussen jouw en je moeder werd als maar sterker en sterker. Je kwam thuis van school, het eerst wat ze vroeg of je een leuke dag hebt gehad en of je honger hebt. Ze verschoonde je kleren, ruimde de troep op die jij thuis allemaal maakte, verschoonde jou. Ruimde je kamer op, waste je kleren, kamde je haren. Dit kan jij je nog gelukkig allemaal herinneren. Al die leuke tijden met je moeder toen je nog klein was. Je groeit, van basisschool, naar het voortgezet onderwijs. Je eerste baan, de eerste keer dat je zelf wat kocht. Je was trots en liet het gauw aan je moeder zien. Ze was blij om haar kind te zien. Je groeide door en door tot je uiteindelijk afgestuurd was en een Bac. of Drs. voor je naam mocht zetten. Je kreeg een baan en werkte hard om te sparen voor je toekomst. Je realiseerde je dat het tijd was om op zoek te gaan naar een echtgeno(o)ot(e). Je besprak het met je moeder, zij hielp jou ermee. Je trouwdag! De speciale dag voor jullie beide. Je kijkt naast je en ziet weer je moeder naast je staan, alhamdoelilah denk je dan. Alhamdoelilah dat jij (mijn moeder) deze dag mag en kan meemaken. En zo ook je eerste kind. Je bent blij dat je die krijgt en feliciteert je moeder dat ze oma is. Soebhana Lah, hoe mooi kan het leven zijn.
Realiseer je je dit wel? Realiseer je je hoe vaak je moeder er voor jou was, hoe vaak ze uit vermoeidheid en pijn toch nog dingen voor jou heeft gedaan of gemaakt. Realiseer je je hoe vaak jouw moeder jou beschermd heeft tegen al het kwade/erge? Realiseer je je dat jouw moeder jou 9 maanden heeft gedragen in haar buik, en totdat je volwassen werd ze zich elke dag druk om jouw maakte en nog steeds doet? Realiseer je je dat op het moment dat jij buiten bent en het laat maakt, dat zij zich met de minuut meer zorgen gaat maken? Realiseer je je welke rechten je moeder allemaal heeft?
Nou stel .. stel dat je jouw moeder alleen van fotos kent, stel dat je geen enkele herinnering hebt aan jouw moeder. Stel dat je toen je groot werd te horen kreeg dat jouw echte moeder overleden is en dat de vrouw van je vader je stiefmoeder is. Stel dat je samen met je buurjongen schoenen gaat kopen. Je buurjongen rent naar zijn moeder om zijn nieuwe schoenen aan haar te laten zien, naar wie zou jij rennen als je geen moeder had? Aan wie zou jij je schoen, diploma, nieuwe auto of wat dan ook laten zien?
Beeld je eens voor hoe je trouwdag zou zijn, zonder je moeder. Zou je niet hebben gewild dat je moeder dan naast jou stond, al was het maar voor 1 seconde. Al was het maar alleen om te zeggen: bedankt, mama, bedankt voor alle liefde die je me hebt gegeven. Bedankt voor je opvoeding! Bedankt, dat jij de reden bent dat ik nu hier sta!
Vele jongeren van nu zien niet in wat voor belangrijke rol hun moeder speelt in hun leven tót hun moeder overlijdt. La 7awla wa la qoewata illa bilah! Vraag je moeder altijd om jouw te vergeven voor alles wat je haar (onbewust) hebt aangedaan! Vraag haar om altijd dou3aa voor jou te doen. Vraag haar om tevreden met jou te zijn en te zeggen : Lahie rda3liek!
Wellicht kun je je dit niet allemaal voorstellen, maar 1 ding is zeker: de dag dat je moeder er niet meer voor je zal zijn, zou je toch hebben gehoopt dat je vaker met je moeder was. Dat je vaker je moeders voorhoofd en handen kuste. Dat je vaker je moeder vroeg om dou3aa voor je te doen. Opdat moment zou je alles doen om je moeder terug te laten komen, maar helaas.
Laten we Allah swt vragen om genadig te zijn met onze moeders en om hun al hun zondes te laten vergeven. Als je in je gebed dou3aa doet, vergeet dan zeker niet om dou3aa voor jouw moeder te doen.
Moge Allah ons leiden.Allahoema Amien
Afz: jullie broeder, een persoon die zich niets van zijn moeder kan herinneren en weet en voelt wat hij mist!
Asalaam Aleikum, Kwam dit mooie verhaal tegen en wilde die met jullie delen (alhoewel enkelen van jullie het wel zullen kennen).
Aboljazid Elbastami, een vrome moslim die na de Profeet (vzmh) en na de Sahaba leefde (Tabiien), droomde eens de Profeet (sallahu 3alayhi wassalam) die hem in zijn droom vroeg om op te staan en naar de kerk te gaan, Waar de christenen een feestdag zouden vieren, en je zal met behulp van Allah een wonder meemaken.
Aboljazid stond op en ging op weg en ging uiteindelijk in de kerk ergens tussen de christenen zitten. Daarna stond de pastoor op om zijn preek te houden. Maar nog voor hij maar een woord had uitgesproken, zei hij tegen de menigte dat hij niet eerder zal beginnen zolang een Mohammedaan in hun midden zat. Ze begonnen allemaal om zich heen te kijken tot zij iemand hadden ontdekt die zij nooit eerder tussen hen hadden gezien. Toen vroegen ze de pastoor hoe hij wist dat er tussen zoveel mensen een Mohammedaan zat. Hij zei dat de Mohammedanen te herkennen zijn aan hen wit plekje op hun voorhoofd van het vele knielen voor Allah. Hierna vroeg de pastoor Aboljazid om de kerk onmiddellijk te verlaten.
Aboljazid zwoor bij Allah dat hij pas zal weggaan als Allah het wil. Hierna zei de pastoor dat hij hem een vraag zal stellen en als hij die correct beantwoordt, zal hij in leven blijven en anders zal hij gedood worden. Aboljazid Elbastami vertrouwde op de droom en de Profeet (sallahu 3alayhi wassalam) en zei dat hij met behulp van Allah de vraag zal beantwoorden.
Goed, zei de pastoor, vertel me maar . Waarvan is er één en geen twee? Waarvan zijn er twee en geen drie? Waarvan zijn er drie en geen vier? Waarvan zijn er vier en geen vijf? Waarvan zijn er vijf en geen zes? Waarvan zijn er zes en geen zeven? Waarvan zijn er zeven en geen acht? Waarvan zijn er acht en geen negen? Waarvan zijn er negen en geen tien? Wat wordt altijd tien keer verdubbeld? Wie zijn de elf broers? Welk wonder bestaat uit 12 dingen? Wat is dertien? Wat ademt zonder dat het leeft? Welk graf zocht zelf, degene die voor dat graf bestemd was, op? Wie hebben gelogen en zijn naar het paradijs gegaan? Wie hebben de waarheid gesproken en zijn naar de hel gegaan? Wat is een boom met 12 takken, met aan elke tak 30bladeren en aan elk blad 5 vruchten waarvan er drie in de schaduw en twee in de zon zitten. "Antwoord maar, zei de pastoor tegen Aboljazid Elbastami.
Hetgeen waarvan een is en geen twee is Allah. zeg, hij is Allah de enige! Hetgeen waarvan twee zijn en geen drie zijn de dag en de nacht ! Hetgeen waarvan drie zijn en geen vier zijn de drie gebeurtenissen: de gezonken boot, het doden van het jongetje, en afbreken van de muur. (gebeurtenissen tijdens de reis van Moesa met de man die hem niet wilde geloven) ! Hetgeen waarvan vier zijn en geen vijf zijn de heilige boeken (Koran, Indjiel, Zaboer, Tora) ! Hetgeen waarvan vijf zijn en geen zes zijn de vijf verplichte gebeden ! Hetgeen waarvan zes zijn en geen zeven zijn de zes dagen waarin Allah de aarde en de hemelen heeft gemaakt ! Hetgeen waarvan zeven zijn en geen acht zijn de zevenhemelen ! Hetgeen waarvan acht zijn en geen negen zijn de acht engelen die de troon (Larch) van Allah dragen ! Hetgeen waarvan negen zijn en geen tien zijn de negen wonderen van Moesa met Firaun.! Hetgeen wat met tien verdubbeld wordt zijn de Lhasanaat (goede daden). Voor elk verdiende lhasanaat wordt het tienvoudige genoteerd! De elf broers zijn de elf broers van Joesoef ! Het wonder van twaalf dingen is het wonder van Moesa toen hij met zijn stok tegen een rots sloeg waaruit twaalf waterbronnen ontsprongen! Wat zijn er dertien? Dat zijn de elf sterren, de zon en de maan waarvan Joesoef gedroomd had. Met de droom werd bedoeld zijn elf broers en zijn vader en moeder! Wat ademt zonder dat het leeft, is de ochtend die door te ademen dauw veroorzaakt. (zie het koranvers)! Het graf dat zelf degene opzocht waarvoor het bestemd was, is de walvis die Jounes heeft opgeslokt. Allah zegt: Als hij niet om vergeving had gevraagd, zou dat zijn eindbestemming geweest zijn! Degenen die gelogen hebben en toch naar het paradijs zijn gegaan, zijn de broers van Joesoef . Zij hadden tegen hun vader gelogen over dat Joesoef door een wolf was opgegeten maar later heeft hun vader, Jakob , alsnog Allah gevraagd hun te vergeven! Degenen die de waarheid gesproken hebben en toch naar de hel zijn gegaan, zijn de joden en de christenen. De joden zeiden dat de christenen in dwaling verkeerden en de christenen zeiden dat de joden in dwaling verkeerden en beiden hadden gelijk en beiden zijn naar de hel. Allah zegt, degenen die iets anders dan de Islam accepteren, dat zal niet van hen geaccepteerd worden! Het wonder van een boom met 12 takken, met aan elke tak 30 bladeren en aan elk blad vijf vruchten waarvan er drie in de schaduw en twee in de zon. Dat is het jaar. Een jaar heeft 12 maanden, elke maand heeft 30 dagen en per dag dient vijf keer het gebed verricht worden. Drie maal in het donker (Almaghreb, Al3ichaa en het Fajr gebed) en twee maal overdag (Dohr en Elassr gebed)!
De priester en alle andere mensen stonden versteld en verbaasd te kijken.Dit hadden ze gewoon niet verwacht. En wat zij al helemaal niet hadden verwacht is dat de man, Aboljazid Elbastami, zelf ook een vraag had aan de priester. Hij vroeg de priester dat hij alleen maar van hem wilde weten wat de sleutel is tot het paradijs?
De priester kreeg het benauwd, begon een beetje om zich heen te kijken en er kwam maar geen antwoord uit zijn mond. Toen vroegen de mensen de priester hoe het mogelijk was dat de Mohammedaan zoveel ingewikkelde vragen achter elkaar heeft kunnen beantwoorden en hij moeite had met maar één vraag? De priester zei dat hij het antwoord wel wist maar het alleen niet durfde te zeggen waar al die mensen bij waren.
De mensen zeiden dat zij het geen enkel probleem vonden als hij het zou zeggen. Toen zei de priester: Het antwoord op de vraag wat de sleutel is tot het paradijs is: LA ILAHA ILLALAH MOEHAMMADOEN RASOELOELAH! Daarna zeiden al die mensen hem na en waren ze uiteindelijk allemaal moslims geworden en werd de kerk omgebouwd tot een moskee waar voortaan Allah aanbeden werd.
Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs
Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs
Anas ibnoe Maalik overlevert dat een jonge man naar de Profeet (vrede zij met hem) kwam en vroeg: "O Boodschapper van Allah, ik ben een muur aan het bouwen rondom mijn tuin en mijn buurman heeft een dadelpalm die in de weg staat. Vraag hem die dadelpalm aan mij te schenken als liefdadigheid."
De profeet (vrede zij met hem) sprak tot de buurman en zei: "Geef hem die dadelpalm en jij zult een dadelpalm in Paradijs krijgen." Maar hij weigerde.
De metgezel Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) die aanwezig was ging naar de buurman en zei: "Geef mij die dadelpalm in ruil voor mijn tuin met vijfhonderd dadelpalmen." Verbaasd ging de buurman akkoord met de ruil. Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) ging naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei dat hij die dadelpalm als liefdadigheid aan de jonge man schonk die een muur aan het bouwen was.
De Profeet (vrede zij met hem) was erg verheugd en herhaalde telkens: "Er is zoveel moois voor Aboe Dahdah in het Paradijs."
Later rende Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) naar zijn vrouw die in zijn tuin was met haar kinderen. Hij ging niet naar binnen, maar riep daarentegen van buiten: "O Oem Dahdah, de tuin is geruild voor een dadelpalm in het Paradijs."
Hierop reageerde zij: "Wat een gezegende ruil, wat een gezegende ruil" en stuurde haar kinderen weg uit de tuin terwijl ze zei: "Dit is niet meer onze tuin." Voor de poort van de tuin keek ze aandachtig naar haar kinderen en zag dat één van hen dadels in zijn hand had waarna ze op hem af stapte, deze uit zijn hand nam en teruglegde.
Salaloe 3allaikoem wa rahmatoe allahie wa barakatoehoe
dit emotionele berichtje vond ik terug geschreven door een zuster, vandaag de dag worden onze zusters nog steeds onteerd, sta er eens bij stil inshaAllah!
Ik heb slechts een glimp opgevangen van de verschrikkelijkste misdaad dat een vrouw zich kan voorstellen de verkrachting en verminking van een andere vrouw.
Maar dit was niet zomaar een vrouw dit was onze zuster in de Islam, onze zuster in Imaan zo dicht bij als onze bloedzussen... zo dicht bij u en ik als onze moeders en dochters, of tenminste, dit is de status die zij in onze harten zou moeten hebben, of wij haar zo behandelen is de vraag.
Wij zouden 's nachts niet rusten en niet slapen indien onze moeders, zussen of dochters eer geschonden werden, en op brute wijze vernederd en gefolterd zoals deze zusters. Indien onze moeders, zussen of dochters gilden van pijn, volledig weerloos, hun harten die uiteen barsten wanneer zij door de vijanden worden verkracht, en niet alleen plegen zij deze kwade misdaad, maar zij fotograferen en filmen het zonder schaamte noch respect.
Wat het erger maakt, is dat dit niet enkel om en zuster gaat, dit is niet in Oost Timor alleen (en hoeveel van ons verrichten een smeekbede voor onze zussen in Oost Timor? Zusters die slechter dan dieren worden behandeld door deze beesten. En hoeveel tijd maken wij vrij om aan hen te denken, of voor onze speciale en edele broeders die hun tijd offeren, hun rijkdom, hun energie, hun ledematen, hun zielen in het pad van Allah, en verdedigen hun zussen, moeders en dochters - zwakke en onderdrukten van deze Ummah.
Nee, dit is niet een zuster. Dit is niet de enige gebeurtenis. Dit is niet in Oost Timor alleen. Maar deze zelfde misdaad neemt dag na dag, uur na uur plaats, onze zussen en moeders en dochters in Tsjetsjenie, Palestina, Kasjmier, Filippines, in Maluku/Indonesie, Iraq gevangenissen en de lijst beeindigt niet. Dit is wat er met onze zussen in Bosnie en Kosovo gebeurde, en dit nog maar enkele jaren geleden - zussen even dicht bij ons als onze zussen in Schotland!
Mijn dierbare broeders en zusters, ik vraag me af, hoeveel zusters zullen nu wel niet in kwelling verkeren wanneer ik dit schrijf? Ik vraag me af, hoeveel broeders zullen nu wel niet verscheurd zijn van pijn wanneer zij zien wat er met hun vrouwen en dochters gebeurt?
Onze mooie moslimzusters, moeders en dochters zijn van hen verlegenheid, bescheidenheid, waardigheid beroofd, net zoals zij van hen kleding werden beroofd door deze monsters.
Mijn dierbare broeders, zouden jullie in de nachten door snurken, warm gewikkeld, gezellig en aangenaam in jullie luxe slaapkamers indien de kleren van uw vrouw werden verscheurd op de manier als de zusters in Oost Timor?
Ik wou, mijn dierbare broeders en zusters, dat ik de woorden zou kunnen vinden om precies uit te drukken wat in mijn hart is, ik handel er niet gerechtvaardigd naar. Ik wou dat ik jullie de grafische gruwel waarvan ik slechts een glimp heb gevangen kon laten zien. Maar de foto's zijn te grafisch, subhan Allah, de awrah van onze zusters tentoongesteld, en met alle respect voor haar en betreft de twijfelachtige kwesties, wil ik toch maar niet de URL hier plakken.
Het is genoeg dat ik u vertel dat het uw zuster is wiens ledematen door de laarzen van de soldaten verpletterd zijn - ja, soldaten, het was meer dan een monster die haar dit aandeed, haar zachte armen verpletterd.
Het is uw zuster wiens kleren werden afgescheurd.
Het is uw zuster die door een soldaat gekokhalsd werd, haar armen verpletterd terwijl de anderen dwongen om haar benen te spreiden en haar ondergoed verscheurden.
Het is uw zuster die vastgebonden, gefilmd en gefotografeerd werd tijdens de verkrachting, en God mag weten hoe vaak zij wel niet door deze monsters werd verkracht.
Het is uw zuster die herhaaldelijk geschonden werd, opnieuw en opnieuw, vanuit verschillende hoeken.
Het is uw zuster die een sigarettenpeukje in haar gevoelige lichaamsdelen kreeg uitgedoofd.
Het is uw zuster die uit schaamte en angst in een hoek terugdeinsde toen deze monsters naar haar keken, met kwellende woorden over haar kwetsbare, naakt en misbruikte lichaam.
Het is uw moslim zuster die door deze gestoorde mannen op de muur gehangen werd als een stuk vlees, totaal misbruikt en een kruisbeeld in haar borst kerfden!
Het is uw zuster wiens gezicht in vuiligheid werd afgedrukt, naakt, alsof de vernedering niet genoeg was geweest, vastgeknoopte touw rond haar hoofd en snijdend moet zij dit verdragen, en de foltering gaat brutaal door.
Het is u zuster die leefde en stierf (letterlijk verlaten) doodsbang, vernederd, weerloos, en alleen, als een hoop vuilnis op het terrein. Zij werd door hondsdolle beesten met hen wrede eetlust behandeld alsof zij lager dan vuilnis was.
Mijn ogen zijn na het bekijken van 12 fotos gevuld met tranen. Ik kan me niet voorstellen hoe zij zich voelde tijdens de martelingen, de werkelijke horror.
Een broeder heeft mij geinformeerd dat er ook een "real player" opname is, het geluid alleen doet de huid krimpen.
Moge Allahs vervloeking op deze monsters dalen, en hen folteren in de diepe Hellevuur, op de manier zoals zij onze dierbare zusters hebben gemarteld.
Dan was het einde bitter voor hen die kwaad deden, omdat zij de tekenen van Allah loochenden, en er over spotten. [Surah ar-Rum 30:10]
Mijn dierbare broeders en zusters, wat moet er nog gebeuren voordat wij ontwaken? Hoeveel zusters moeten er nog verkracht worden? Hoeveel lichamen moeten er nog gefolterd worden? Hoeveel van onze vaders en broers moeten er vernederd en gefolterd worden? Hoeveel bloed moet er nog vergoten worden en hoeveel kreten moeten weergalmen alvorens wij naar de realiteit waarin wij leven ontwaken?
Mijn dierbare broeders en zusters, hoe vaak moet de straf van Allah ons overkomen alvorens onze slapende harten van hun achteloosheid ontwaken, voordat wij de beproevingen van onze broeders en zusters herinneren, voordat wij huilend smeekbedes verrichten en onze zakken legen om hen omwille God bij te staan, voordat wij de gunst van Allah herinneren, niet slechts in onze harten of op onze tongen, maar in onze daden dat wij deze herinnering van Allah zien en dankbaarheid voor Zijn gunsten met onze ledematen, voordat onze broeders hun bedden zullen verlaten en voordat wij, de moeders en dochters van deze Ummah, hen aanmoedigen, smeken opdat zij hun huizen verlaten en dierbaren om zo de eer van deze Ummah te verdedigen, voordat onze harten de liefde voor deze wereld ruilen voor de liefde voor het Hiernamaals?
"Wanneer mensen vrekkig worden, overeenkomsten met fijne dingen en hun aandacht vestigen op landbouwactiviteit en Jihad in de Weg van Allah verloochenen, dan zal Allah ellende op hen doen neerdalen totdat zij terug keren naar de religie. (Ahmad en Abu Dawud; Ibn Al-Qattaan classificeert hem als Sahih)
Moge Allah ons uit Zijn woede naar Zijn welbehagen leiden, en ons de kans geven om als een Ummah te handelen, onze toestanden beteren, en naar onze Rabb (in alle vormen van aanbidding) terug keren. Indien niet, dan zal dit zich blijven herhalen.
Soebhanaka Allahoemma Wabihamdik Ash-hadoe an La illaha illa Anta Astaghfiroeka wa Atoeboe Ilayk!
wa salamoe 3alaikoem wa rahmatoe Allahie wa barakatoehoe.
Abu Darda : Ik ben niet bang dat er tegen mij zal worden gezegd : "Oh Aamir wat heb je geleerd?" , maar ik vrees meer dat er aan mij zal worden gevraagd : "Oh Aamir, wat heb je gedaan met wat je hebt geleerd !"
InshaAllah behoren wij tot degene wiens streven, spreken, doen en laten slechts voor Allah, de Heer der Werelden is.
Ya Allah, vergeef ons, want slechts U weet wat zich in onze harten bevindt.
Op een dag koopt een man van een imam een ezel. Een ezel met gebruiksaanwijzing, want het was niet voor niets het eigendom geweest van een imam, niet waar? Met een luid en breed uitgesponnen Alhamdulillah! zet je het beest in gang. Met een luid en kortaf Amien! laat je het stoppen. De man is maar wat blij met zijn aankoop en bestijgt onmiddellijk het beest om de gebruiksaanwijzing uit te proberen.
Alhamdulillah! schreeuwt de man. De ezel begint te lopen. Amien! Direct houdt de ezel halt. Das kicken! schreeuwt de man van blijdschap en met een Alhamdulillah! gaat de man huiswaarts, trots als een pauw op zijn nieuwe aankoop. De weg terug gaat door berggebied. Dan nadert de man een ravijn en hij probeert zich te herinneren waarmee hij ook al weer de ezel kan stoppen.
Stop! zegt hij. Halt! schreeuwt hij. Maar de ezel loopt stug door. Oh nee Dan gooit de man het over een andere boeg. Koran! Moskee! Alsjeblieft! Stop!!! Maar de ezel gaat stug door, nu in galop. De man nadert de ravijn met rasse schreden. In zijn wanhoop doet hij een smeekgebed.
Yaa Allah. Roep deze ezel een halt toe voor hij mij in de diepte doet storten. Amien. Één stap verwijderd van het ravijn stopt de ezel. De man slaakt een zucht van verlichting, veegt dan het zweet van zijn voorhoofd en prijst vervolgens vol overtuiging zijn Heer en zegt: Alhamdulillah!
Er was een vrome aanbidder in de stam Israël. Hij was de vroomste persoon van zijn tijd. In zijn tijd waren er drie broers die een zuster hadden. Ze was een maagd. En zij was hun enige zuster. Zij stonden allemaal op het punt om de stad te verlaten om oorlog te gaan voeren. Zij wist niet met wie ze hun zuster moesten achter laten en wie ze konden vertrouwen om voor haar te zorgen. Ze vertrouwde hem allemaal. Ze gingen naar hem toe en vroegen of ze haar bij hem konden laten. Zij zou in het gebouw naast hem verblijven tot zij terug zouden komen van de strijd. Hij weigerde hun verzoek en zocht toevlucht bij Allah tegen hen en tegen hun zuster. Zij drongen hem aan totdat hij uiteindelijk instemde. Hij zei: "Zet haar in het huis naast mij plaats van aanbidding." Dus zij brachten haar naar dat huis en vertrokken en lieten haar achter. Ze bleef een tijdje naast die vrome persoon wonen. Hij zette voedsel neer voor haar voor zijn plaats van aanbidding. Dan sloot hij de deur en keerde terug naar zijn plaats van aanbidding. Dan vertelde hij haar dat ze uit haar huis moest komen en het voedsel moest nemen. Toen benaderde Sjaitaan hem voorzichtig. Hij moedigde hem aan om haar vriendelijke te behandelen. Hij vertelde hem dat het niet goed was om de vrouw uit haar huis te laten komen gedurende de dag want iemand zou haar kunnen lastig vallen. Als hij het voedsel direct naar haar deur bracht zou dat een grotere beloning voor hem opleveren.
Hij ging een tijdje door om naar haar deur te gaan en het voedsel voor de deur te plaatsen zonder tegen haar te spreken. Toen kwam Iblies weer en moedigde hem aan om goed te doen en meer beloning te krijgen. Hij zei: "Als je het voedsel zou brengen en het in haar huis zou plaatsen voor haar zou je een nog grotere beloning krijgen." Hij bleef hem aanmoedigen. Dus hij begon het voedsel in haar huis te plaatsen. Dat hield hij een tijdje vol.
Toen kwam Iblies steeds weer opnieuw en moedigde hem aan om goed te doen. Hij zei: "Als je een poosje met haar praat zal ze gerust gesteld worden door jouw gesprek, want ze is bang en ze is helemaal alleen." Hij begon toen met haar te praten vanaf het dak van zijn plaats van aanbidding.
Toen kwam Iblies weer. Hij zei: "Als je naar beneden zou komen en tegen haar zou praten terwijl ze bij haar deur zit en tegen jou praat, dan zou dat nog gemakkelijker zijn voor haar". Hij bleef hem verder aanmoedigen totdat hij naar beneden kwam en bij zijn deur ging zitten en tegen haar sprak. Het meisje kwam uit haar gebouw en ging voor haar deur zitten en ze spraken een tijdje met elkaar.
Toen kwam Iblies weer en moedigde hem aan om grote beloningen te krijgen voor de goede behandeling van haar. Hij zei: "Als je vanaf de deur van jouw plaats van aanbidding dicht bij haar deur gaat zitten dan zou dat nog gemakkelijkere zijn voor haar". Hij bleef hem aansporten totdat hij het deed. Hij zette die handeling een tijdje voort. Toen kwam Iblies weer. Deze keer zei hij: "Als jij haar huis binnengaat en met haar praat en ervoor zorgt dat ze haar gezicht niet meer in het openbaar hoeft te vertonen dan zou dat nog beter zijn voor jou". Hij bleef hem aansporten totdat hij het huis binnen ging en de hele dag pratend met haar doorbracht. Toen de nacht viel, keerde hij terug naar zijn plaats van aanbidding.
Toen kwam Iblies achter hem aan en zorgde ervoor dat ze nog aantrekkelijker voor hem werd. Totdat de aanbidder opstond en haar kuste. En Iblies ging verder met haar mooi te laten lijken in zijn ogen en dat hij naar haar verlangde totdat hij uiteindelijk gemeenschap met haar had. Ze werd zwanger en baarde een jongen.
Toen kwam Iblies en vertelde de aanbidder: "Zie je dan niet in wat de broers van het meisje met jou zullen doen als ze zien dat ze jouw zoon heeft gebaard?" Je zult niet veilig zijn als jouw zaak bekend wordt. Je zou de jongen moeten vermoorden en begraven, op die manier kan niemand jouw buitenechtelijke verhouding verhullen en zullen ze je niets aandoen om wat je haar hebt aangedaan'. Toen zei hij tegen hem: "Denk je dat zij wat jij haar hebt aangedaan voor haar broers zal verhullen en het vermoorden van haar zoon?' Pak haar, vermoord haar en begraaf haar met haar zoon.' Hij ging verder met hem opruien totdat hij haar had vermoord en haar in het gegraven gat met haar zoon gooide. Toen zette hij een grote rots erop en hij plaatse het op gelijke hoogte. Toen keerde hij terug naar zijn plaats van aanbidding en bad daar. Hij bleef in die toestand zolang als Allah wilde, totdat de broers terug waren gekomen van de strijd. Zij kwamen naar hem toe en vroegen hem om hun zuster. Hij rouwde om haar verlies een begon te huilen. Hij zei: "Ze was de beste van de vrouwen en dat is haar graf". De broers kwamen naar het graf en huilden om hun zuster en vroegen Allah genade met haar te hebben. Ze bleven een aantal dagen bij haar graf en gingen toen haar hun gezinnen.
Toen de nacht hen overviel en ze naar hun beden gingen, kwam Sjaitaan naar de oudste en vroeg hem om zijn zuster. De broer vertelde hem wat de vrome man had verteld en hoe haar graf aan hen werd getond. Sjaitaan vertelde hem dat de vrome man gelogen had. Hij zei: "Hij heeft jullie niet de waarheid verteld over jullie zuster. Hij heeft haar zwanger gemaakt en ze baarde zijn zoon en toen vermoordde en begroef hij haar uit angst voor jullie. Toen gooide hij hen in een gegraven gat dat hij achter de deur van het huis waarin zij verbleef had gegraven. Rechts van de ingang. Ga en treed het huis binnen waar zij in verbleef rechts van de ingang zul je alles vinden waarover ik je heb verteld".
Toen ging hij naar de middelste broer en deed hetzelfde. Daarna ging hij naar de jongste broer en deed hetzelfde. Toen ze ontwaakten waren ze allen verrast door wat ze hebben gezien. Toen ze elkaar ontmoetten, zeiden ze allemaal: "Ik heb iets verbazingwekkend gezien vannacht en zij brachten elkaar op de hoogte van wat ze hadden gezien."
De oudst zei: "Die droom betekent niets dus negeer het maar". De jongste zei: "Ik zal het niet met rust laten totdat ik naar die plek ben geweest om te kijken." Ze gingen allemaal totdat ze bij de deur aankwamen van het huis waar hun zuster verbleven had. Ze opende de deur en zochten naar die plek die aan hen in hun dromen beschreven was. Ze vonden hun zus en haar zoon begraven in een gat zoals hen was verteld. Ze vroegen de aanbidder erover en hij bevestigde wat Iblies had verteld. Toen namen ze hem mee en stond op het punt om hem te kruisigen. Toen ze hem op het houten kruis hadden gelegd, zei Sjaitaan tegen hem: "je weet dat ik je metgezel was die je verleidde met de vrouw totdat jij haar zwanger maakte en haar een zoon vermoordde. Als je me vandaag gehoorzaamt en Allah ontkend die je gemaakt en gevormd heeft, dan zal ik je redden uit jouw moeilijke positie". De aanbidder verloochende Allah. Toen hij Allah verloochende, verliet Sjaitaan de plek tussen hem en de ander en zij waren in staat om hem te kruisingen.
Uit dit verhaal kunnen we een methode opmaken waarvan Sjaitaan gebruikt maakt om de mensheid te misleiden. Hij neemt de mens stap voor stap, niet alles tegelijk, maar misleiding. Hij overdrijft niet, noch verveelt hij de persoon. Elke keer dat de persoon tevreden is met een stap neemt hij de mens naar de grote handeling van ongehoorzaamheid. Dit gaat door totdat hij hem kan aanzetten tot de grootse zonde en zijn vernietiging. Als zij afwijken van Allah's pad, slaat hij toe om de controle over hem te krijgen.
De man heeft zina gepleegd, 2 mensen vermoord en shirk (ongeloof) begaan door de Sjaitaan te aanbidden.
"Zoals Sjaitaan wanneer hij tegen de mens zegt: "Geloof niet in Allah." Maar wanneer (de mens) niet in Allah gelooft, zegt Sjaitaan: "ik ben vrij van jullie en ik vrees Allah, de Heer van de Wereldwezens!" (surat Al-Hashr 59: 16)
Voor de tijd dat de Profeet Mohammed (vzmh) begon met het verkondigen van Allahs woord, waren er veel Arabieren die liever een zoon dan een dochter hadden. Zonen waren sterk en konden hard werken. Zij hadden veel voordelen voor hun ouders en familie. Maar dochters waren zwak, dachten de Arabieren. En dat niet alleen, meisjes waren vervelend en een last en een kostenpost voor de familie.
Veel Arabische vaders konden geen meisjes gebruiken en wanneer er een dochter geboren werd in plaats van een zoon, dan waren zij helemaal niet blij. Sommigen werden erg boos door de geboorte van een dochter en begroeven haar levend. Gelukkig was er een vader die naar de Profeet (vzmh) ging en hij biechtte deze verschrikkelijke misdaad op.
Deze vader was ooit een fanatieke afgod aanbidder, zoals alle Arabieren voordat de Profeet Mohammed (vzmh) tot hen kwam en hun de weg naar de Islam wees. Voordat hij een moslim werd, had deze Arabier een dochter. Een lief klein meisje die hem altijd kuste. Wanneer haar vader haar riep, kwam het kleine meisje naar hem toegerend en stond altijd klaar om haar liefde voor haar vader te tonen.
Op een dag riep de vader haar en natuurlijk kwam zij snel aanrennen. Hij nam haar mee op een lange wandeling en het meisje rende en huppelde blij naast haar vader op weg, het arme kleine ding. Ze had nooit gedacht dat een vreselijk lot haar te wachten stond. Na een tijdje kwamen vader en dochter bij een waterbron. Plotseling, zonder waarschuwing pakte hij haar op en gooide haar in de bron. Het kleine meisje was vreselijk bang en gilde in angst: Papa oh Papa! Maar de vader weigerde om naar haar smeken en hulpgeroep te luisteren. In plaats daarvan gooide hij een lading aarde in de bron om zijn dochter te begraven en toen ging hij naar huis, haar achterlatend om te sterven.
Het was een hartverscheurend verhaal. De vader was vol van wroeging door de vreselijke moord die hij had gepleegd. De vader zou de rest van zijn leven moeten lijden onder dit schuldgevoel.
Natuurlijk was de Profeet (vzmh) vervuld van afschuw toen hij hoorde wat de vader had gedaan. Zijn hart deed zeer van verdriet. Tranen welden op in zijn ogen en liepen over zijn gezicht en zijn baard in. De Profeet (vzmh) moest zo huilen dat zijn gezicht en baard helemaal nat werden. Toen zijn vrienden de Profeet (vzmh) zo zagen huilen, werden zij allen erg ongelukkig en ook hen ogen vulden zich met tranen. Zij wisten dat het terecht was dat de Profeet (vzmh) zoveel tranen vergoot voor het kleine meisje die zon vreselijke dood was gestorven. Want had hij zijn volk niet geleerd dat zij lief moesten hebben? Alle kinderen, jongens en meisjes? En had hij niet gezegd: Allah houdt van diegene die zorgt voor zijn familie, speciaal diegenen die zorgen voor meisjes
En was de Profeet (vzmh) niet de grootste kindervriend die de wereld ooit gezien heeft?
Safwaan ibnoe Soelaym en zijn minachting voor geld
Safwaan ibnoe Soelaym en zijn minachting voor geld
In de tijd dat cOmar ibn cAbd ul-cAziez gouverneur was van Medina, arriveerde de leider der gelovigen Soelaymaan ibnoe Maalik in de stad van de Profeet (vrede zij met hem) en ging de mensen voor in het middaggebed. Vervolgens opende hij de deur 'al-Maqsoera' en ging zitten, leunend tegen de mihrab. Hij richtte zijn gezicht tot de mensen onder wie zich de bekende Safwaan ibnoe Soelaym az-Zoehriy bevond, maar hij herkende hem niet. Soelaymaan vroeg aan cOmar: "O cOmar, wie is die man? Ik heb nooit zo'n edele man als hem gezien die zoveel gemoedsrust uitstraalt."
cOmar antwoordde: "O leider der gelovigen, dat is Safwaan ibnoe Soelaym."
Soelaymaan ibnoe Maalik riep toen zijn bediende en zei: "O bediende, breng voor mij een zak met vijfhonderd goudstukken." Waarop de dienaar dit bracht en Soelaymaan tegen hem zei: "Zie je die man die nu bezig is met het gebed, ga naar hem toe en schenk hem deze goudstukken?" Soelaymaan beschreef Safwaan ibnoe Soelaym duidelijk, zodat de dienaar hem zou herkennen.
De bediende van de leider der gelovigen stapte met de goudstukken af op Safwaan en ging naast hem zitten. Toen Safwaan de man opmerkte maakte hij zijn gebed af, keek de kant van de bediende op en vroeg: "Waarmee kan ik jou van dienst zijn?"
De bediende antwoordde, terwijl hij wees naar Soelaymaan ibnoe Maalik: "De leider der gelovigen droeg mij op om jou deze zak met goudstukken te overhandigen met de boodschap dit geld te gebruiken ten voordele van jouw gezin."
Safwaan zei hierop tegen de bediende: "Ik ben niet degene naar wie jij gestuurd bent."
Hierop vroeg de bediende verbaasd: "Bent u dan niet Safwaan ibnoe Soelaym?"
Safwaan antwoordde: "Ja, ik ben zeker Safwaan ibnoe Soelaym!"
De bediende bevestigde nogmaals: "Dan ben ik naar jou gestuurd."
Safwan vertelde hem: "Ga terug en vraag om bevestiging, als je dit hebt gedaan, keer dan naar mij terug."
De bediende zei: "Houd ondertussen deze goudstukken bij jou, terwijl ik om een bevestiging ga vragen."
Hierop zei Safwaan: "Nee, als ik het vasthoud, dan heb ik het reeds van jou aangenomen. Ga beter om bevestiging vragen, zolang ik hier blijf zitten."
De bediende maakte rechts ommekeer en vertrok. Hierop pakte Safwaan zijn schoeisel en vertrok ook. Hij was niet meer te zien, totdat de leider der gelovigen Soelaymaan ibnoe Maalik uit Medina was vertrokken.
Assalamu alaikum warahmatullahi wabarakatuh broeders en zusters
Mijn leven is heel erg veranderd na gisteren
Mijn leven is heel erg veranderd na gisteren. Waarom? Omdat ik eindelijk een keertje niet aan mezelf dacht, maar aan een ander. Vanaf vandaag ga ik anders door het leven. Zowel innerlijk als toch ook uiterlijk. Wat je van binnen bent, straal je van buiten uit. Het leven zal voortaan voor mij anders zijn dan normaal. Ik eet nu anders, denk anders en praat ook anders. Zo langzamerhand zul je je wel afvragen wat mij is overkomen.
Ik wilde een dag voor Allah vrijmaken. Een dagje business. Business zonder geld, maar met daden alleen. Inde ochtend was ik bij een begrafenisgebed van een broeder in Cairo. Erna ging ik naar de begraafplaats en hielp mee met het dragen van de kist. Daarna werd het lichaam onder de grond gestopt. Ik wilde aan het eind van de dag nog op ziekenbezoek gaan bij een broeder. Dus ging ik op zoek naar een kleinigheid om hem op te vrolijken.Daarna ging ik naar het ziekenhuis om bloed te doneren. Dit lag ook in de planning van de dag. Als eerste vroeg ik wie er het dringends bloed nodig had op dat moment. Voor de meeste van ons is bloed krijgen iets waar we ons niet echt druk over hoeven te maken. Zo duur zal het niet zijn. Maar voor velen is bloeddonatie van levensbelang. Ik kreeg een naam door van een patient en ging de trap af op zoek naar zijn kamer. Ik wilde zeker weten of de persoon wel bestaat, voordat ik mijn bloed gaf. Op de afdeling bleek dat hij die dag al gestorven was. Ik kreeg een nieuwe naam van een andere patient. Toen ik die ging opzoeken, bleek dat het een ideale patient voor mij was. Een man die door een auto was aangereden nadat hij klaar was met de salaat en uit de moskee wilde lopen. Ik maakte kennis met hem en vertelde dat ik hem wat bloed zal doneren. Weer boven op de afdeling bloeddonatie kreeg ik de slang in mijn arm geprikt en begon mijn bloed in een zak te stromen. Door de hitte in Cairo ,die ik niet gewend ben, en doordat ik die morgen niet gegeten had en waarschijnlijk ook die middag in de velle zon op de begraafplaats stond, voelde ik mij niet al te best. Na 4-5 minuten verloor ik het bewustzijn. Het enige wat ik kon zeggen was: La ilaha ila Allah Muhammad rasulollah , en ik stak mijn vinger naar boven... Toen ik bijkwam zag ik een man met een mooie grote baard over me heen gebogen staan. De kamer was ineens druk met allemaal mensen, waarschijnlijk artsen en mijn vriend. Al gauw was ik weer bijgekomen van alles. Nog een beetje slap van daarnet ging op weg naar mijn laatste doel. Een zieke broeder die al drie maanden op bed lag. Hij was vroeger een hoge officier in het Egyptische leger. Alhamdolillah is hij ermee gestopt. Baard mocht hij toen niet hebben en naar de Koran luisteren is als militair streng verboden. Hij lag nog wel in het militair hospitaal, dat nog wel. Ik in mijn jalaba had wel enige moeite om binnen te komen in het hospitaal. Het leger is hier heel erg bang voor baarden en jalaba's. Toen ik mijn buitenlands paspoort liet zien, kon ik meteen doorlopen. (Een buitenlander durft men niet moeilijk te maken, stel je voor dat er een raket vanuit het Witte Huis wordt afgeschoten). De zieke broeder was ontzettend blij met mijn kleine kadootje voor hem. Zijn zus liet ons even alleen in de kamer. Vrouw had hij niet. Hij was verloofd, maar had pas geleden de verloving ingetrokken. De doktoren hebben geconstateerd dat hij een zeldzame ziekte heeft en niet genezen kan worden. Zo jong en nu al doodziek. Op een gegeven moment moest hij hulp krijgen van de zuster. Lopen kon hij niet meer, dus voor bepaalde zaken moest de zuster hem helpen. Ik liep eventjes de kamer uit en wachtte tot ik weer binnen kon. Samen deden we salaat en ik maakte me klaar om weer naar huis te gaan.
Deze dag heb ik de dood gezien, het graf en ziekte. Dit heeft mij laten nadenken. Ben ik Allah wel dankbaar voor alle gunsten die Hij mij heeft gegeven? Ben ik voorbereid op de dood? Het leven zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
1. Stel dat jouw vriend(in) 100 euro van jou zou stelen. Zou je dan niet tegen hem (haar) tekeergaan? Wat dacht je van een telefoongesprek, waarbij je van méér dan 1000 hasanaat bent beroofd? Als de spreker, aan de andere kant van de lijn, over die-en-die wil praten (m.a.w.: roddelen), verbiedt het hem of verander van gespreksonderwerp. Bescherm jezelf en je hasanaat*
2. Stel je voor dat de directie van alle banken tot overeenstemming komt om geld van de bankrekening van de roddelaars over te schrijven naar de rekeningen van de mensen over wie er geroddeld wordt* Zouden de roddelaars dan niet zwijgen (tijdens bijeenkomsten), omdat ze vrezen hun geld te verliezen? (Wanneer je namelijk over iemand roddelt, worden jouw goede daden naar de 'rekening' van deze persoon overgeschreven)
3. Als je weet dat er een afluisterapparaat (camera?) in jouw buurt ligt, dat ieder woord dat je zegt opneemt, dan zou je goed op je woorden letten, toch? Weet je dan niet dat je wordt geobserveerd door twee engelen, die elk woord noteren? Spreek dus een goed woord of wees zwijgzaam*
4. Stel dat jouw kind iedere keer wanneer hij buiten gaat spelen, de andere kinderen uit de buurt uitscheldt. Ongeacht jouw waarschuwingen wil hij zijn gedrag niet verbeteren. Zou je hem dan geen huisarrest geven en niet meer buiten laten spelen? . O, wat lijkt de tong toch op dit kind! Dus slik al je slechte woorden in, voordat ze eruit komen. Je zult het dan namelijk berouwen*
5. Waarom ben je niet zo zuinig met woorden, zoals bij een internationaal telefoongesprek? Netzoals je een hoge rekening zult krijgen voor alle woorden die tijdens dit telefoongesprek vloeien, zul je een zware afrekening krijgen voor ieder (slecht) woord dat uit je mond komt. Het is zelfs zo dat je de onverwachte hoge telefoonrekening kunt 'goedmaken', door niet opnieuw dezelfde fout te maken. Echter, hoe zal het je vergaan wanneer je op de Dag des Oordeels jouw grote verlies zult zien, terwijl je niet in staat bent om dit grote verlies te compenseren?
6. Stel dat je op reis gaat naar een ver land* Je hebt de barre omstandigheden tijdens de reis doorstaan, je komt bij de grenspost aan en geeft je paspoort aan. Echter, je krijgt je paspoort terug van de douanebeambten met de mededeling: "Je hebt geen geldig identiteitsbewijs om dit land binnen te komen". Ze weigeren dus om jou het land binnen te laten treden* Zou je je dan niet gefrustreerd en verdrietig voelen? . . Wat dacht je ervan als de Toegang tot het Paradijs je wordt ontzegd? Alleen vanwege een slecht woord dat je hebt gezegd over een gelovige broeder, waardoor hij zich diep vernederd voelt en zich niet meer onder de mensen durft te begeven.
7. Stel je voor dat het lichaam van iemand op straat is ontbloot, vanwege een auto-ongeluk. Zou je je dan niet haasten om het lichaam te bedekken, aangezien het slachtoffer macht noch kracht heeft om zelf zijn ontblootte lichaam te bedekken? Hoe zou je dan handelen als er iemand, in jouw bijzijn, slechte woorden over een ander zegt? Dus als deze 'roddelaar' de minpunten van zijn broeder verraadt; zou jij dan niet z.s.m. proberen deze minpunten van jouw broeder (of zuster) te bedekken?
8. Zou jij het lijk van een paard willen eten? Wat dacht je van de persoon over wie je hebt geroddeld? Dat is namelijk erger dan het eten van een dood paard! Want als je een dood paard eet, eet je het vlees van een dier. En in de islam is het toegestaan om van (bepaalde) dieren te eten. Maar tijdens het roddelen eet je van het lijk van de persoon (over wie je roddelt). Het eten van mensen is in de islam, onder alle omstandigheden, verboden!!!
Herinner je de woorden van de Profeet (salla Allahu 'alayhi wa sallam):
Quote: "Laat degene die in Allah en in de Laatste Dag gelooft het goede zeggen of laat hem zwijgen"
Er was eens een slangenvanger die naar de bergen ging. Door de winterkou en hevige sneeuw lagen vele grote slangen er onbeweeglijk bij, alsof ze dood waren.
De slangen-vanger pakte een van die levenloos ogende slangen op en nam hem mee naar Baghdad met als doel hem te gebruiken voor een show. Terwijl hij de slang aan de toeschouwers showde, maakte hij allerlei beweringen over hoe hij de slang op een briljante manier had gevangen.
Toen de zon begon te schijnen en de warmte de slang ommantelde, verdween de kou uit zijn lichaam. De tekenen van leven werden al snel duidelijk en toen de slang begon te bewegen, vluchtte de slangen-vanger en iedereen om hem heen.
Onze Nafs (zelf) is net als die slang. Met Tazkiya (zuivering) en Mushaqqat (inzet) bevriest onze nafs. Het lijkt dood te zijn maar als het een beetje warmte krijgt van het vuur van de zonde, zal het weer bijten. Een beetje blootstelling aan vroegere zonden en de nafs komt weer tot leven.
We moeten niet denken dat we onze nafs vermoord hebben en vervolgens onbedachtzaam worden. Met wat mujahadah (streven), suhbat (gezelschap) van de Sheikh, tilawat (recitatie) van de Qur'an, Dhikrullah (gedenken van Allah), het volgen van de Deen (het geloof) en het opbouwen van liefde voor Allah Ta'ala en Rasoelilah (salAllahu alayhi wasalam), kan de nafs bevroren worden. Maar slechts een sprankje zonde kan de kwade nafs weer doen herleven
In deze serie van indrukwekkende verhalen zullen wij enkele ontroerende gebeurtenissen vastleggen met de hoop dat mensen er leringen van trekken en om de Imaan te versterken.
Werkelijk, hoe zielig is een man wiens gewoontes en begeertes hem tot hun slaaf maken en hij gaat met hen mee zover als het kan. De zonde maakt Mohammed tot zijn slaaf en hij stond de zonde toe om hem te besturen. Hij had zichzelf niet meer onder controle en hij kon zich er niet van bevrijden. Dit leidde hem naar de vernietiging. Hij beging vele zonden en hij deed ze snel. Hij bereikte op een gegeven moment het toppunt van paniek en bezorgdheid. En dat was duidelijk te zien aan zijn gezicht.
Hij verrichte lange tijd niet één Rak'ah voor Allah en hij kon de weg naar de moskee niet vinden. Hoeveel jaren gingen voorbij waarin hij niet bad? Telkens als hij Moskee ****** (de moskee in zijn buurt) passeerde, voelde hij zich beschaamd, alsof de minaret hem verweet en zei: "Wanneer kom je ons bezoeken? Wanneer ga je berouw tonen?" Maar Mohammed kon niets anders doen dan zijn hoofd buigen uit verlegenheid.
In de maand Ramadhaan, wanneer de duivels vastgeketend zijn en het geluid van de Waarheid oneindig te horen is, en het universum gevuld is met vrees en nederigheid, kwam er een geluid van de minaret van Moskee ******, een emotioneel geluid wat de aayat van de Qor-aan reciteerde. Het was het gevoel van comfort, het was het gebed, het was Salaat at- Taraawieh'
En zoals gewoonlijk passeerde Mohammed de moskee met de intentie om niet naar binnen te gaan. Een vriendelijke jongeman sprak hem echter aan en vroeg hem hoe hij erover dacht om deel te nemen aan het gebed in de moskee: "Kom, kom, laten we gaan."
Mohammed wilde zich verontschuldigen, maar de vriendelijke jongenman hield vol en overtuigde hem om mee te gaan. De ziel van Mohammed ging als een klein vogeltje in de ochtend, zeer onschuldig, en wilde zich een weg banen richting het licht nadat het moe was geworden van het vliegen in het donker.
Mohammed zei: "Ik ken de Doe'aa-e van de openingssmeekbede niet en ook de Tah'iyyat (Tashahhoed) niet. Gedurende een lange periode heb ik niet gebeden, ik ben het vergeten." "Nee Mohammed," zei de vriendelijke jongeman, "jij bent het niet vergeten, maar dat is het werk van Shaytaan en zijn groep, de verliezers. Zij hebben het jou laten vergeten. "Door het volhouden van die ene vriendelijke jongeman, ging Mohammed na een lang vaarwel eindelijk weer eens de moskee binnen.
En wat vond Mohammed.....: ogen gewassen door tranen, verwelkt door de Ibaadah (aanbidding) , gezichten verlicht door Taqwah (godvrees), aanbidders die leken op fladderende vogels in de sfeer van Imaan (geloof), en de recitatie van de Imaam was heel emotioneel, in zijn stem was een trilling die het hart raakte.... En voor de eerste keer na zijn afscheid van zeven jaar, fladderde Mohammed ook zozeer in deze sfeer, dat hij zijn gebed niet afmaakte. Zijn hart was vol ontzag, hij trok zich terug naar achter in de moskee en leunde tegen een muur, hij zuchtte jammerlijk en zei tegen zichzelf: "Bij Allah, hoe kon ik deze grote beloning missen?! Wat heeft mij hier vandaan geleid?" Vervolgens begon hij aan een langdurige huilbui... hier is hij, huilend... hij huilde met heel zijn hart... hij huilde over zijn verloren tijd.. hij huilde over zijn dagen in het verleden... hij huilde over zijn strijd tegen Allah met zijn zonden...!
Zijn hart brandde.. alsof er een stukje gloeiend houtskool rustte tussen zijn ribben. Telkens als het afkoelde begon het weer opnieuw, totdat het vlam vatte en het hem brandde... het is het brandende gevoel van zonden. Moge Allah met jou zijn, jij terugkerende zondaar. Hoe vaak ben jij omgedraaid in het vuur van de zonden, terwijl jouw ziel verlangde naar de weg van geloof....!
Hij huilde - volgens de Imaam - zoals het gehuil van een dronkaard. Een golf van pijn en spijt sleurde hem mee en schudde zijn gedachten en liet hem denken dat Allah hem nooit zou vergeven.
De mensen kwamen en gingen om hem heen staan.... zij vroegen wat er mis was met hem.. hij wilde hen niet beantwoorden.. hij leefde slechts enkele momenten met zijn verdrietige en vermoeide zelf, dat moe werd door het botsen in de donkere tunnel van vernietiging.
In hem was een vulkaan van spijt en pijn, die niemand van de aanwezigen kon doven. Aldus gingen zij weer terug naar hun plaats van gebed. Op dat moment kwam 'Abdoellaah. Nadat hij probeerde om Mohammed te kalmeren, zei Mohammed stotterend: "Allah zal me niet vergeven, Allah zal me niet vergeven," en hij begon weer te huilen...
'Abdoellaah bleef hem troosten en zei tegen hem: "Broeder, Allah is Barmhartig, Genadevol. Allah strekt Zijn Hand uit in de nacht zodat de zondaar die zonden heeft begaan overdag, berouw kan tonen, en Hij strekt Zijn Hand uit overdag, zodat de persoon die 's nachts zonden heeft begaan, berouw kan tonen."
Mohammed hief zijn hoofd op, met ogen vol tranen, en hij zei met een wanhopige stem: "Nee, Allah gaat mij niet vergeven, Allah gaat mij niet vergeven."
Vervolgens was hij even stil om op adem te komen, hij dacht aan de vele zonden die hij begaan had en stelde enkele vragen hoe hij uit deze situatie kon ontsnappen. Hij zei: "Je weet niet hoe groot mijn zonden zijn. Allah zal mij niet vergeven. Ik heb gedurende 7 jaar niet gebeden."
'Abdoellaah hield vol en bleef hem overtuigen dat de Barmhartigheid van Allah zeer groot is en zei tegen hem: "Broeder, dank Allah dat je niet gestorven bent in deze toestand. Broeder Allah swt zegt: 'O zoon van Aadam, als je Mij zonder deelgenoten aan Mij toe te kennen, dan kom Ik naar jou toe met Vergeving zo omvangrijk als de aarde. * En wanhoop aan de Barmharigheid van Allah is nog erger dan jouw ongehoorzaamheid tegenover Hem." Vervolgens bleef hij de aayaat betreffende de Barmhartigheid en hoop reciteren en de ah adieth over berouw en de gulheid van Allah betreft het accepteren van de berouwvolle. Op deze manier ontwaakte hij in Mohammed een vonk van hoop en Mohammed voelde dat de deur van het berouw op een kier stond en dat hij door deze kleine opening kon gaan.
En hier braken Mohammed's sterke golven van wanhoop op de stranden van de waardevolle adviezen van 'Abdoellaah. Vervolgens voelde hij de zware last die op zijn schouders ziel kon fladderen. Het wilde fladderen in de nieuw wereld van berouw...!
En hier is zijn borst nu, als een jong land dat de eerste beplanting van vruchten voorbrengende adviezen ontving, de adviezen die veiligheid, comfort en hoop brachten voor de ziel van Mohammed, zoals de regen met de wil van Allah groen op het gezicht van de dode aarde brengt...!
'Abdoellah stelde vervolgens voor: "Wat denk jij mijn dierbare broeder, om Ghoesl te gaan verrichtte zodat je rust in jezelf krijgt en aan een nieuw leven begint?"
Mohammed ging akkoord en ging Ghoesl verrichten met als doel om rust te verkrijgen. Hij waste zichzelf en verwijderde alle viezigheid van de zonden die aan hem kleefden. Vervolgens waste hij zijn hart en vulde het met licht. Mohammed ging (samen met 'Abdoellaah) weer richting de moskee waar de Imaam nog steeds de aayaat van Allah aan het reciteren was.. Zijn lippen bewogen met deze aayaat en de harten van de aanwezigen neigden naar de aayaat.
En zij bleven met elkaar praten... en de wijze woorden kwamen van de lippen van 'Abdoellah met de geur van oprechtheid, waarheid en hoop, vrij van enige valsheid.
In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle
Er was eens een oud vrouwtje wat langs een veldweg kwam. Ze was tamelijk oud, maar haar loop was licht en haar lachen had de frisse glans van een jong meisje. Bij een ineengekrompen gedaante bleef ze staan.
Ze kon niet veel herkennen, het wezen leek bijna figuurloos. Ze bukte zich en vroeg "wie ben jij".
Twee bijna levenloze ogen keken haar moe aan. "Ik"? Ik ben het Verdriet, fluisterde de stem. Och, riep het oude vrouwtje blij alsof ze een oude bekende groeten. "Je kent mij"? vroeg het verdriet. Maar natuurlijk ken ik jou, zei het oude vrouwtje. Maar waarom ga je niet weg van mij vroeg het verdriet. Waarom zou ik vluchtte voor jou mijn liefje. Je weet toch maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik wilde vragen waarom zie je er zo moedeloos uit?
Ik ben verdrietig antwoordde verdriet met een grauwe stem. De oude vrouw ging naast haar zitten en zei vertel mij nu maar eens wat jouw zo verdrietig maakt. Het verdriet zuchtte eens diep. Zou er dit keer nu eens iemand naar haar luisteren. Ze had het al dikwijls gehoopt.
Ach begon ze, weet je niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven, Maar als ik kom dan schrikken ze terug. Ze zijn bang van mij en willen me dan vermijden.
Het verdriet begon heel hard te snikken en zei : Er zijn zelfs spreekwoorden uitgevonden waarmee ze me willen verbannen". Ze zeggen dan"Ach, het leven is een groot feest'. En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen alleen zwakkelingen huilen, en hun opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol en drugs zodat ze mij niet hoefden te voelen.
O Ja, bevestigde het oude vrouwtje, zulke mensen ben ik ook al vaak tegen gekomen.
Het verdriet zakte nog verder in elkaar. En terwijl ik de mensen alleen maar wil helpen. Als ik heel dicht bij hun ben kunnen ze zichzelf ontmoeten. Ik help hun een nest te bouwen waarin ze hun wonden kunnen verzorgen. Wie verdrietig is heeft een hele dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen geloven me niet en willen niet dat ik hen help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of leggen een dik pantser over hun bitterheid heen. Het verdriet zweeg...
Haar huilen was eerst zwak, toen sterker en tenslotte vertwijfeld. Het oude vrouwtje nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelde ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zacht het bevende hoopje. Huil maar verdriet, huil maar fluisterde ze liefdevol. Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt, vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal bij je blijven zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is.
Het verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe vriendin verbaasd aan. maar....maar.....wie ben jij eigenlijk?
Ik? vroeg het oude vrouwtje. Ik...Ik ben, DE HOOP.
Er werd verhaald dat 'de leider van de gelovigen' (Amier ul-Moe'minien) Hichaam bin cAbdul-Malik arriveerde in het Heilige Huis van Allah als een pelgrim. Toen hij eenmaal in al-Haram (de moskee in Mekka, met daarin de welbekende Kacbah) was, gaf hij het bevel om een man van de Sahaabah (de metgezellen van de Profeet -vrede zij met hem) bij hem te laten komen. Er werd hem echter verteld dat alle Sahaabah reeds gestorven waren. Hierop zei hij: "Eén van de Tabicien (de leerlingen van de Sahaabah) dan." De Tabici Taawoes al-Yamaanie werd toen bij hem gebracht. Hij kwam bij 'de leider van de gelovigen' binnen, deed zijn schoenen uit en legde die aan de zijkant van zijn vloerkleed. Taawoes groette niet met de benaming 'Amier ul-Moe-eminien', noch sprak hij hem aan met zijn edele roepnaam, maar ging tegenover hem zitten zonder daarvoor toestemming voor te hebben gekregen en zei: "Hoe is het met jou, O Hichaam?" Hichaam bin cAbdul-Malik werd zeer woedend op Taawoes, zo erg zelfs dat hij eraan dacht hem te doden. Er werd hem echter verteld dat hij zich in al-Haram bevond en het dus voor hem onmogelijk was om iemand te vermoorden.
Hichaam bin cAbdul-Malik zei tegen Taawoes al-Yamaanie: "O Taawoes, wat heeft jou er naartoe geleid om te doen wat je gedaan hebt?" Taawoes antwoordde: "Wat heb ik dan gedaan?" Hij werd hierdoor nog bozer en kwader en zei: "Je hebt jouw schoenen uit gedaan, legde die vervolgens aan de zijkant van mijn vloerkleed en je groette me niet met 'Amier ul-Moe'minien'. Daarnaast sprak je me niet eens aan met mijn edele roepnaam, je ging tegenover mij zitten zonder toestemming en voegde eraan toe: "O Hichaam, hoe is het met jou?"
Taawoes zei: "Wat betreft het feit dat ik mijn schoenen uitdeed en die naast je vloerkleed legde, dit doe ik voor mijn Heer vijf keer per dag en Hij verwijt mij dit niet, noch wordt Hij woedend op mij. Dat ik je niet met 'Amier ul-Moe'minien' groette was vanwege het feit dat niet alle gelovigen tevreden zijn over jouw leiderschap en ik vreesde dat ik daarover zou liegen als ik je 'Amier ul-Moe-minien' noemde. Over wat je zei, dat ik je niet met een edele roepnaam aansprak, dit is omdat Allah, de Verhevene, Zijn profeten bij naam noemde, Hij zei: "O Dawoed, O Yahya, O cIesaa," terwijl Hij Zijn vijanden wel bij hun roepnamen noemde, Hij zei: "Vernietigd zijn de handen van Aboe Lahab en vernietigd is hij." De reden waarom ik tegenover je ging zitten is dat ik de Amier ul-Moe'minien cAli ibn Abi Taalib (moge Allah met hem tevreden zijn) hoorde zeggen: "Als je wilt kijken naar een man die in de Hel zal terechtkomen, kijk dan naar een zittende man met om zich heen staande mensen." Toen droeg Hichaam bin cAbdul-Malik Taawoes al-Yamanie op: "Geef mij advies!" Hij zei: "Ik hoorde Amier ul-Moe'minien cAli ibn Abi Taalib (moge Allah tevreden zijn met hem) zeggen: "In de Hel zijn er slangen zo groot als kruiken en schorpioenen zo groot als muilezels. Zij bijten iedere leider die niet rechtvaardig regeert over zijn burgers." Vervolgens stond Taawoes op en ging weg.
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
