Het goede is in alles wat Allah heeft bepaald.

Er was eens een zakenman die wachtte op zijn vliegtuig om een belangrijke handelsovereenkomst af te sluiten. Toen de adhaan ( oproep tot het gebed) klonk ging hij salaat doen. Toen hij terug kwam van de salaat was zijn vliegtuig reeds vertrokken en bedroefd ging hij zitten. Korte tijd later kwam het nieuws dat het vliegtuig verongelukt was. De man maakte  soedjoed in dankbaarheid tot Allah Ta3la voor zijn veiligheid doordat hij het vliegtuig had gemist door de salaah en hij herinnerde zich de volgende ayaah :

"en het kan zijn dat je iets verafschuwd dat goed voor je is en dat je van iets houdt wat slecht voor je is. Allah weet maar jullie weten niet ( Soera Al-Baqarah: 216)

Het goede is in alles wat Allah heeft bepaald en kunnen we ook begrijpen door het volgende voorbeeld"Als een gelovige zijn hand is verwond, moet hij Allah dankbaar zijn dat zijn hand niet gebroken is. En als zijn hand gebroken is moet hij Allah loven dat zijn hand niet afgesneden is of dat hij zijn rug niet brak, wat nog ernstiger is.

Gesprek over de hijaab

*Hijaab gesprek*

Nadia: "Ik word er zo moe van he."

Somia: "Waar wordt je zo moe van?"

Nadia: "Van al die mensen die over mij oordelen."

Somia: Wie zijn dat dan die over jou oordelen?"

Nadia: "De buurvrouw bijvoorbeeld, elke keer als ik met haar zit
verteld ze me dat ik hijaab moet dragen."

Somia: "Oh, Hijaab en muziek! Daar wordt het meest over gesproken."

Nadia: "Ik luister naar muziek zonder hoofddoek, haha!"

Somia: "Misschien gaf ze je wel een advies."

Nadia: "Ik heb haar advies niet nodig. ik ken mijn geloof, kan ze zich niet bij
haar eigen zaken blijven?"

Somia: "Misschien zie je het verkeerd, en bedoelde ze het goed."

Nadia: "Ze moet zich niet bemoeien met mijn zaken, dat zou goed zijn..."

Somia: "Maar haar plicht is om het goede aan te moedigen."

Nadia: "Nou echt niet he, dat was echt niet om aan te moedigen, en
wat bedoel je met 'het goede'?"

Somia: "Nou, een hijaab is iets goeds om te dragen."

Nadia: "Wie zegt dat?"

Somia: "Het staat in de Koran, toch?"

Nadia: "Ja ze gaf me een quote"

Somia: "Volgens mij Surah Nur, en andere plekken in de Koran."

Nadia: "Ja maar het is toch geen grote zonde, mensen helpen om te
gaan bidden is veel belangrijker."

Somia: "Dat is waar, maar grote dingen beginnen toch met kleine
dingen."

Nadia: "Dat is waar, maar wat we dragen is toch niet zo belangrijk. Het is
belangrijk om een goed hart te hebben."

Somia: "Wat je draagt is niet belangrijk?"

Nadia: "Ja dat is wat ik zeg."

Somia: "Maar waarom spendeer je een uurtje voor de spiegel elke ochtend?"

Nadia: "Wat bedoel je?"

Somia: "Nou je geeft veel geld uit aan cosmetica, en al de tijd die je spendeert
aan jouw haar etc."

Nadia: "Dus?"

Somia: "Dus, je uiterlijk is wel belangrijk."

Nadia: "Nee, ik zei het dragen van Hijaab is niet zo belangrijk iets in het
geloof."

Somia: "Als het niet zo belangrijk zou zijn, waarom is het dan
genoemd in de
heilige Koran?"

Nadia: "Je weet dat ik niet alles kan volgen wat in de Koran staat."

Somia: "Je bedoelt: God verteld jou iets om te doen, je weigert het dan
betekend het dat het ok is?"

Nadia: "Ja , Allah vergeeft veel."

Somia: "Allah vergeeft degene die berouw tonen en niet terug keren naar die
zonde."

Nadia: "Wie zegt dat?"

Somia: "Dezelfde boek die ons verteld om hijaab te dragen."

Nadia: "Maar ik hou niet van de hijaab, het geeft me niet de volledige vrijheid."

Somia: "Maar de lotions, lipsticks, mascara en andere cosmetica geeft je wel de
vrijheid?! Wat is jou definitie eigenlijk van vrijheid?"

Nadia: "Vrijheid is het doen van dingen die ik graag wil doen."

Somia: "Nee , vrijheid is het doen van het goede."

Nadia: "Kijk! Ik heb zoveel mensen gezien die geen hijaab dragen maar aardige
mensen zijn, en heb zoveel mensen gezien die hijaab dragen maar onaardig zijn."

Somia: "Oke, dit heb ik vaak gehoord! Er zijn mensen die heel erg aardig zijn
maar ze zijn alcoholisten, moeten we dan met ze allen alcoholist worden?

Nadia: "Ik wil geen extremist worden of een fanatiekeling. Ik ben OKE en dit ben
ik zonder hijaab."

Somia: "Dan ben je een soort van fanatiekeling, een extremist in het niet
gehoorzamen van Allah."

Nadia: "Je snapt me niet, als ik hijaab draag, wie wil dan met me
trouwen?!"

Somia: "Dus alle vrouwen met hijaab zullen nooit
trouwen?"

Nadia: "Oke! Wat als ik ben getrouwd en mijn man houd niet van
hijaab? En wil dat ik het af ga doen?"

Somia: "Wat als je man een roofoverval wil plegen samen met jou?"

Nadia: "Dat is niet hetzelfde, bankovervallen is een misdaad."

Somia: "Niet gehoorzaam zijn aan jou Schepper is dan geen misdaad?"

Nadia: "Maar wie wil me dan aannemen als ik solliciteer?"

Somia: "Een bedrijf die mensen respecteert voor wie ze zijn."

Nadia: "Ja maar niet na 9-11"

Somia: "Ja na 9-11. Weet je niet dat Hanane medicijnen studeert en stage loopt
bij de AMC en hoe heet ze ook alweer die altijd die witte hijaab draagt en Ya.."

Nadia: "Yasmine!"

Somia: "Ja Yasmine, ze heeft haar HBO afgerond en werd zelfs
gevraagd om na haar stage te blijven bij hetzelfde bedrijf."

Nadia: "Waarom kleineer je het geloof door een stuk stof heey?"

Somia: "Waarom kleineer jij het vrouwelijke door hoge hakken en
lipstick kleuren?"

Nadia: "Je beantwoordde mijn vraag niet."

Somia: "In feite heb ik je beantwoord, Hijaab is niet een stukje stof. Het is
het gehoorzamen van Allah in een moeilijke omgeving. Het is moed, geloof in
actie en echte vrouwelijkheid, in plaats van korte strakke kleding."

Nadia: "Dat wordt fashion mode genoemd, jij woont echt in een grot of stenen
tijdperk? Ten eerste hijaab werd uitgevonden door mannen om vrouwen te onderdrukken."

Somia: "Echt waar? Ik wist niet dat mannen vrouwen konden
onderdrukken door een hijaab."

Nadia: "Ja, dat is hetgeen ik bedoel."

Somia: "En wat bedoel je als ik zeg vrouwen die met hun man
discussiëren om een hijaab te dragen, en wat te zeggen over de
vrouwen in Frankrijk die de straat op gingen en tegen de mannen
zeiden we willen de hijaab blijven dragen?

Nadia: "Ja maar dat is anders."

Somia: "Hoe bedoel je anders? de buurvrouw die je het advies gaf om
hijaab te dragen, zij was een vrouw toch?"

Nadia: "Ja maar"

Somia: "Maar fashion mode dat gedessineerd en gepromoot wordt door merendeels
mannen, dat geeft jou vrijheid? Mannen hebben juist een deel in de
onderdrukking van vrouwen die bijna naakt lopen!

Nadia: "Wacht laat me even uitpraten."

Somia: "Je zei dat mannen vrouwen onderdrukken door de hijaab?"

Nadia: "Klopt."

Somia: "Hoe dan."

Nadia : "Doordat ze worden verteld wat ze moeten dragen,duuuh!"

Somia: "Is het niet de tv, magazines en films die je vertellen wat je moet
dragen, en laten zien hoe 'aantrekkelijk' je moet zijn?"

Nadia: "Natuurlijk, dat is de mode."

Somia: "Is dat niet onderdrukken? Zoveel reclame etc om je te stimuleren dat je
gaat dragen wat zij willen dat je gaat dragen?"

Nadia is stil..

Somia: "Het onderdrukt jou niet alleen, maar de gehele wereld."

Nadia: "Wat heeft hijaab te maken met al deze reclame en zo?

Somia: "Ja het heeft er mee te maken, zie je dat niet Nadia? Hijaab
is anti consumerend, vrouwen die biljoenen euro's verspillen aan
mode dat wordt gemaakt door merendeels mannen, en dan heb je islam
dat zegt verspil niet
en focus op je ziel, en niet op je uiterlijk, en maak je geen zorgen om wat
mannen van je uiterlijk vinden."

Nadia: "Ik begrijp je niet Somia?"

Somia: "Vraagje aan jou? Wat vind je belangrijker bij de man die in
jouw huwelijksbootje gaat stappen inshAllah, zijn uiterlijk of innerlijk?

Nadia: "Innerlijk vind ik belangrijker, want dat is blijvend."

Somia: "Dat vind ik ook, en waar hoop je op waar je aanstaande voor kiest
jouw innerlijke of uiterlijk?"

Nadia: "Ik hoop dat diegene mij kiest voor mijn innerlijke?"

Somia: "Ik ook, en wat heb je liever waar je werkgever je voor kiest jouw innerlijke
of uiterlijk?

Nadia is een tijdje stil en zegt dan: "Ik begrijp je Somia."

Nadia omhelst Somia en bedankt haar...

Een willekeurige dienaar van Allah zei;

Een willekeurige dienaar van Allah zei: “In een donkere nacht ben ik eens in discussie geraakt met de vervloekte shaytaan zei, toen ik opeens de oproep tot het Fadjr-gebed hoorde en ik mij naar de moskee wilde begeven. Hij zei tegen mij: “Je hebt een lange nacht achter de rug, ga nog even liggen.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang dat ik het verplichte gebed mis.”

De shaytaan zei: “Je hebt tijd zat.”

Ik antwoordde: “Maar ik ben bang dat ik het gezamenlijke gebed mis.”

De shaytaan zei: “Wees niet te hard voor jezelf als het gaat om het gehoorzamen van Allah.”

Daarna werd ik pas na zonsopgang wakker en hij fluisterde in mijn oor: “Heb geen spijt van wat reeds voorbij is. De dag is nog lang.”

Ik ging zitten om de lofuitingen van de ochtend te verrichten, waarna hij mij op allerlei gedachten begon te brengen. Ik zei: “Je leidt mij af van het verrichten van mijn lofuitingen.”

De shaytaan zei: “Stel dit uit tot een later tijdstip.”

Toen ik besloot berouw te tonen zei de shaytaan: “Geniet toch van je jeugd.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang voor de dood.”

De shaytaan zei: “Je hebt nog een heel leven voor je.”

Toen ik de Koran wilde leren zei hij: “Ontspan je door wat muziek te luisteren.”

Waarop ik antwoordde: “Maar dat is haraam.”

De shaytaan zei: “Er zijn geleerden die daar anders over denken.”

Ik antwoordde: “Maar ik heb alle overleveringen die duiden erop dat muziek Haram is genoteerd.”

De shaytaan zei: “Dit zijn allemaal zwakke overleveringen.”

Later kwam een mooie vrouw langs waarna ik mijn blik neersloeg. Hierop zei hij: “Wat is er nu weer mis met het werpen van een blik?”

Ik antwoordde: “Dat is gevaarlijk.”

De shaytaan zei: “Er is niets mis met het bewonderen van schoonheid.”

Toen ik mij begaf naar het Oude Huis in Mekka kwam ik hem tegen op mijn weg, waarna hij mij vroeg: “Waar ben je van plan naar toe te gaan?

Ik antwoordde: “Ik wil de cOemrah verrichten.”

De shaytaan zei: “Je stelt jezelf daardoor bloot aan gevaren terwijl er zoveel verschillende manieren zijn om het goede te verrichten en waarmee vele beloningen te verdienen valt.”

Ik antwoordde: “Het is noodzakelijk dat wij aan onszelf werken.”

De shaytaan zei: “Het paradijs betreedt je niet door je daden.”

Toen ik op het punt stond iemand advies te geven, zei hij: “Doe jezelf geen schande aan.”

Ik antwoordde: “Maar de dienaren van Allah hebben hier baat bij.”

De shaytaan zei: “Ik vrees dat je hierdoor bekendheid zult verkrijgen wat tevens de hoofdoorzaak is van hoogmoed.”

Ik vroeg hem daarna: “Wat vind je van een aantal personen?”

De shaytaan antwoordde: “Ik kan je over iedereen wat vertellen.

Ik vroeg: “Ahmad ibn Hanbal?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij kapot gemaakt met zijn volgende uitspraak: ,,Houdt jullie vast aan de Soennah en de Koran die geopenbaard is.”

Ik zei: “En vertel eens over Ibn Taymiyyah.”

De shaytaan antwoordde: “Zijn slagen voel ik nog dagelijks op mijn hoofd.”

Ik vroeg: “En al-Boechari?”

De shaytaan antwoordde: Met zijn boek heeft hij mijn huis afgebrand.”

Ik vroeg: “En Fircauwn?”

De shaytaan antwoordde: “Hem komt al onze hulp en steun toe.”

Ik vroeg: “En Salaah ud-Dien, de held van de slag van Hittien?”

De shaytaan antwoordde: “Begin niet over hem. Hij heeft met ons de grond aangeveegd.”

Ik vroeg: “En Mohammed Ibnoe cAbd ul-Wahhaab?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij met zijn dacwah door vuur verteerd laten worden.”

Ik vroeg: “En Aboe Djahl?”

De shaytaan antwoordde: “Voor hem zijn wij broeders en familie.”

Ik vroeg: “En Aboe Lahab?”

De shaytaan antwoordde: “Wij zijn met hem waar hij ook gaat.”

Ik vroeg: “En wat kun je vertellen over zedenloze tijdschriften?”

De shaytaan antwoordde: “Die zijn voor ons als wetsvoorschriften.”

Ik vroeg: “En tv-schotels?”

De shaytaan antwoordde: “Daarmee maken wij van mensen monsters.”

Ik vroeg: “En koffieshops?”

De shaytaan antwoordde: “Daar verwelkomen wij iedere ijdele tijdsverdrijver.”

Ik vroeg: “Wat zijn jullie lofuitingen?”

De shaytaan antwoordde: “Muziek.”

Ik vroeg: “En jullie daden?”

De shaytaan antwoordde: “Het geven van valse hoop.”

Ik vroeg: “En wat vind je van marktplaatsen?”

De shaytaan antwoordde: “Onze vaandel triomfeert daar en op deze plaatsen komen onze vrienden bijeen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je eigenlijk de mensen?”

De shaytaan antwoordde: “Door middel van wellusten, het zaaien van twijfels over de Islam, amusement, het geven van valse hoop en muziek.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de vrouwen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen hun aantrekkelijkheden te laten tonen, en hen aan te sporen de geboden van Allah te verlaten en zonden te plegen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de geleerden?”

De shaytaan antwoordde: “Door pronkzucht, zelfbewondering, hoogmoed en afgunst die de harten vult.”

Ik vroeg: “hoe misleid je het gepeupel?”

De shaytaan antwoordde: “Door roddels, lasterpraat, ijdele gesprekken en alles wat waardeloos is.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de koopliederen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen met rente te laten handelen, gierig te maken en buitensporig te laten zijn in hun uitgaven.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de jongeren?”

De shaytaan antwoordde: “Door flirten, verliefdheid, het opwekken van lustgevoelens, het minachten van de voorschriften van Allah en het plegen van zonden.”

Ik vroeg: “Wat vind je van de doecaat (verkondigers tot de Islam)?”

De shaytaan antwoordde: “Zij hebben mij kapot, moe en ziek gemaakt. Zij slopen wat ik heb gebouwd. Zij reciteren de Koran als ik zing en zoeken hun toevlucht tot Allah als ik verschijn.”

Ik vroeg: “En wat zeg je tegen de dronkaards?”

De shaytaan antwoordde: “Ik zeg tegen hen: ,,Drink maar lekker door, en spoel jouw zorgen en verdriet weg. Je kunt nog altijd berouw tonen.”

Ik vroeg: “Wat vernietigt jou?”

De shaytaan antwoordde: “Aayat ul-Koersiy, die bezorgt me ellende en berooft mij van vrijheid waardoor ik in ergernis beland.”

Ik vroeg: “Van wie hou je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “Van zangers, afgedwaalde dichters, zondaars en een iedere onrustzaaiende verdorvene.

Ik vroeg: “Wie haat je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “De bezoekers van de moskeeën en iedere aanbidder van Allah, asceet en strijder.

Toen zei ik: “Ik zoek toevlucht tot Allah tegen jou.” Waarna hij verdween alsof hij door de grond wegzakte. Dat is het lot wat de leugenaar verdient.

Uit het boek ‘Maqaamat al-Qarniy’

Verlies de moed niet

De enige overlevende van een scheepswrak spoelde aan op een klein onbewoond eiland. Hij bad hevig tot Allah, dat Hij hem uit deze benarde positie zou redden. Elke dag inspecteerde hij de horizon op zoek naar hulp, maar nooit vond hij iets. Uitgeput als hij was, maakte hij een klein hutje van drijfhout om hem en zijn weinige bezittingen te beschermen tegen de invloed van de natuurelementen.

Toen op één dag, nadat hij de kust afstroopte op zoek naar voedsel, hij terug kwam bij zijn schuilplaats, kwam hij erachter dat zijn kleine hutje vlam had gevat en hij zag de rook opstijgen naar de hemel. Het allerergste wat hij zich kon bedenken was hem overkomen, alles was verloren. Hij was verslagen door verdriet en woede.

“Allah, hoe kunt U mij dit aandoen!?”, schreeuwde hij.

Vroeg de volgende dag werd hij echter gewekt door het geluid van een schip dat de kust naderde. Het was gekomen om hem te redden. De man vroeg versuft aan zijn redders: “Hoe wisten jullie dat ik hier was?” Zij antwoordden: “Wij zagen jouw rooksignalen.”

Het kan snel gebeuren dat wij ontmoedigd raken als dingen slecht aflopen. Maar wij moeten de moed niet verliezen, want Allah heeft zijn plannen met ons, zelfs als wij worden getroffen door pijn en verdriet. Onthoudt dan ook de volgende keer, als je kleine hutje tot de grond afbrandt, dat dit een rooksignaal kan zijn dat de Genade van Allah aankondigt.

Een aangrijpend verhaal

Assalaamoe ehleykoom warahmatoelah wabarkatoehoe

Subhanalah ik heb een mooi verhaal gehoord op een lezing van Shayk Ibrahim Mobarek en wil ze meedelen met jullie Inshalah Ta3ala.

Er was eens een groep van moslims die da3wa deden (mensen uitnodigen tot Allah swt) op straat. Na hun da3wa zijn ze naar een moskee gegaan in buurt waar dat ze da3wa deden. De groep heeft gebeden, en na het gebed vroeg de groep aan de imam van de moskee of hij iemand kent die niet bid. De imam zei: ja ik ken iemand. Namelijk de buur van deze moskee is een zeer rijke man maar bid niet. Hij bid niet? De groep zei: subhanalah!! Buur van de moskee en hij bid niet??? De groep is onmiddellijk naar hem gegaan. Toen ze aan zijn deur zijn aangekomen hebben ze gebeld. Er deed niemand open dus belden ze opnieuw, maar steeds niemand die opendeed. En zo belden ze een vier of vijf keer tot de man opendeed.

De man zei woedend: wie zijn jullie?? De groep antwoordde: wij zijn een groep die mensen uitnodigen tot Allah swt en we willen dat jij meegaat naar moskee om enkele woorden van Allah swt te horen. We gaan namelijk een lezing geven en we willen dat je meegaat.

De man antwoordde: Inshalah ga maar al en ik zal wel komen.

De groep zei: Nee!! We gaan niet weg tot je meegaat. Subhanalah kijk hoe de groep standvastig bleef.

De man antwoordde: Ga maar al ik moet nog Woedoe doen en me omkleden en dan zal ik wel komen. Ik woon namelijk toch naast moskee dus geen probleem. Ik kom onmiddellijk.

De groep zei: Nee Walahi wij gaan niet weg tot jij meegaat.

De man wist dat er geen ander oplossing was dan mee te gaan. Dus kleedde hij zich snel om verrichte de woedoe en is meegegaan.

Eens aangekomen in de moskee begon de groep een lezing te houden. Ze begonnen te vertellen over het leven, de dood enz...

Subhanalah het was alsof de woorden van de groep rechtsreeks in de hart van de man ging. De groep keek naar die man en zagen dat hij aan het huilen was. ;Laaa ilaha ila laah. Hij was aan het huilen. De man wist altijd dat hij verkeerd bezig was maar wou het niet toegeven tot deze dag hij deze mooie woorden hoorde.

Na de lezing ging de man naar de groep en vroeg aan hun. Naar waar gaan jullie nu? De groep antwoordde: we gaan verder da3wa doen Inshallah. De man zei: mag ik meegaan? Kan dat??

De groep antwoordde zeer blij: Natuurlijk mag je meegaan. Het is een gunst van Allah swt die we jou niet kunnen afnemen. Kom maar mee.

De rijke man was zo gelovig dat hij al zijn geld uitgaf omwille van zijn liefde voor Allah swt. Hij gaf miljoenen uit voor de Islam.

Op een dag vroeg de man aan de groep da3wa: Weten jullie nog de dag dat jullie aan mijn deur zijn komen aanbellen en ik wou de eerste drie keer niet opendoen??

De groep zei ja natuurlijk weten we het nog.

De man vroeg: weten jullie wat ik aan het doen was??

De groep antwoordde neen dat weten we niet.

De man zei: die dag had het wereldse leven mij overwonnen. Ik had miljoenen, maar de wereld zag er zwart uit voor mij. Ik had enkel problemen en problemen. Mijn geld had me ziek gemaakt.

Weten jullie wat ik aan het doen was vroeg die man??

Neen zei de groep.

De man zei: Walahi ik stond op het punt zelfmoord te plegen. Ik ben op een stoel gaan staan, heb een stevige touw aan het plafond vastgemaakt. Ik heb de touw stevig rond mijn nek vastgemaakt. Ik was het leven beu en wou mijn eigen ophangen. Ik was op de stoel had stevige touw rond mijn nek vastgemaakt en toen ik de stoel wou wegduwen om mijn eigen te laten vallen voelde ik dat de stoel niet bewoog.

Walahi zei de man het was alsof de stoel in de vloer was gespijkerd. Ik bleef de stoel maar wegduwen maar het wou niet.

Toen hoorde ik de bel. Ik zei tegen mijn eigen. Moet ik de deur openen of moet ik mijn leven nu eindigen???

Mijn ziel zei: maak een eind aan je leven maar toen op dat moment was het precies dat er een stem vanuit mijn hart sprak en zei: ga de deur opendoen. Er zal je iets goeds overkomen.

Ik heb mijn ziel gevolgd en duwde de stoel opnieuw maar het lukte niet. De stoel wou niet bewegen. Toen hoorde ik weer de bel en zei ik in mijn eigen, ik ga de deur openen en terugkomen om een eind te maken aan mijn leven.

Toen de man de deur opende zag ik jullie. Toen wist ik dat Allah swt jullie heeft gestuurd om mij te redden van mijn zelfmoord. Walahi als jullie niet waren gekomen had ik mijn leven slecht beëindigd en behoorde ik in het Hiernamaals tot de ongelovigen. Maar la ilaha ila laah, Allah swt heeft me niet in de steek gelaten.

Subhanalah mensen laat deze verhaal een wijze les zijn voor mij en voor jullie en geef nooit op. Je weet nooit wanneer je wordt gered door Allah swt.

Mash'allah dat deze man berouw heeft getoond en zo zie je maar dat je met rijkdom niets bent want geld is enkel een overlevingsmiddel geen levensdoel!

Met vriendelijke groeten Oegt Y. fi dien

De tijd vliegt

Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na 12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20 verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige verhalen vullen." Dus, iin van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de 40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in de auto heb achtergelaten."

wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen, krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40 zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.

Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen

De zegeningen van Bismillah

Bismillah Ar-Rahmân Ar-Rahiem (In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle)

Een Sheikh vertelde over de wonderen en zegeningen van 'Bismillaah'. Tijdens één van zijn vertellingen was er ook een Joods meisje in het publiek aanwezig. Horende over deze wonderen en zegeningen van 'Bismillaah' werd haar hart geraakt en nam zijn de Islam aan. Vanaf dat moment was 'Bismillaah' constant op haar lippen, op elk moment van de dag en bij elke handeling gebruikte zij het woord 'Bismillaah' b.v. tijdens zitten, staan, slapen, wakker worden, lopen, wandelen, eten bereiden etc etc.

Vanwege het uitspreken van 'Bismillaah' waren haar ouders woedend op haar en ze begonnen haar op allerlei manieren tegen te werken en druk op haar uit te oefenen om het af te leren. De ouders beraamden een plan, om het meisje van iets te kunnen beschuldigen zodat zij ter dood veroordeeld kon worden. De vader van het meisje was de adviseur van de Koning. Op een dag gaf de vader, de ring van het Koning, die met diamanten was ingelegd in bewaring aan zijn dochter.
Het meisje zei 'Bismillaah' en deed de ring in haar zak.' S nachts toen het meisje sliep, sloop de vader naar de kamer van de het meisje en stal de ring en gooide de ring diezelfde nacht in de rivier. Een vis slikte de ring in.

'S Ochtends heel vroeg gooide de een visser zijn net uit en als door "een wonder" kwam dezelfde vis in zijn net terecht. Op zijn beurt verkocht de visser de vis aan de adviseur en deze gaf de vis aan zijn dochter om het te bereiden en klaar te maken voor een feestmaal. Het meisje zei 'Bismillaah' en nam de vis aan en 'Bismillaah' zeggende sneed ze de vis open en plotseling zag zij de ring in de buik van de vis, 'Bismillaah' zeggende haalde ze de ring uit de buik van de vis en 'Bismillaah' zeggende deed ze de ring weer in haar zak.

Daarna maakte ze de vis klaar en diende het eten op. Na het eten vroeg de vader onschuldig in het openbaar, zijn dochter naar de diamanten ring van de Koning. Het meisje haalde de ring 'Bismillaah' zeggende uit haar zak, de vader schrok zich te pletter. Vanwege dit wonder mislukte het plan van haar vader. Allah is de beste plannenmaker. Allah , 'Al-Aziez' (de Machtige) en 'Al-Moehaymin' (de Beschermer), had door de zegeningen van 'Bismillaah' (in de Naam van Allah) het meisje gered van de doodstraf.

Oog om oog, tand om tand!

Twee jonge mannen kwamen altijd bijeen om te zondigen. De shaitaan had hen volledig in zijn macht. En dit allemaal terwijl zij getrouwd waren. Op een dag begon één van hen aan zijn zoveelste avontuur. Hij beloofde een vrouw, die hij had leren kennen, een leuke avond. Hij moest alleen nog even van zijn eigen vrouw zien af te komen. Hij wist zijn vrouw ervan te overtuigen dat hij moest overwerken en dat zij maar beter naar haar ouders kon gaan en vertrok vervolgens naar zijn afspraakje.

Toen hij aankwam werden zijn wildste fantasieën hem reeds in het vooruitzicht gesteld. De vrouw stelde voor om eerst gezellig in het park te gaan zitten en daarna naar zijn huis te gaan. Thuis aangekomen vroeg de vrouw aan hem of hij niet wat te eten en drinken in huis had. Dit had hij echter niet, maar hij liet zich daardoor niet stoppen. Hij stapte in zijn auto en reed naar het dichtstbijzijnde restaurant. Toen hij alle benodigdheden had gekocht en terug naar huis reed werd zijn pret al snel verstoord door een agent die hem tot stoppen dwong. Hij had een aantal stopborden genegeerd en moest meekomen naar het bureau.

Eenmaal aangekomen op het politiebureau belde hij zijn goede vriend op met de mededeling dat een ‘lekker wijf’ op hem thuis zat te wachten en dat hij vast zat op het politiebureau en voorlopig nog niet weg kon. Hij bood dit buitenkansje aan zijn enige echte vriend. “Je moet naar mijn huis gaan om het werk af te maken! En vergeet niet, nadat je klaar bent, die sloerie thuis af te zetten....…en een beetje tempo, want ik ben bang dat mijn vrouw straks thuiskomt en haar daar treft.”, zei hij door de telefoon. Zijn vriend stelde hem gerust en bedankte hem voor dit fantastische aanbod.

En zo vertrok de trouwhartige kameraad naar het huis van zijn goede vriend die vast zat op het politiebureau. Hij maakte de deur open en keek naar binnen en kon geen stap verder zetten, hij kon zijn ogen niet geloven….Ben jij dat!? Dit bestaat niet!!” Het was zijn eigen vrouw in het huis van zijn beste vriend. Hij ging tekeer als een gek, en bleef maar schreeuwen: “Jij bent mijn vrouw niet meer, Jij bent mijn vrouw niet meer!”

Dit doet mij denken aan de volgende woorden van imam es-Shaaficie:

“Overspel is te vergelijken met een schuld die je aangaat. Weet dat het aflossen ervan gebeurt doordat anderen (weer) overspel plegen met jouw familie. En wie voor een bedrag van 2000 dirham overspel pleegt met andermans familie, hiervoor zullen anderen voor het luttele bedrag van een kwart dirham overspel plegen met zijn familie.”

Eerlijkheid duurt het langst ,

Er kwamen eens twee jongemannen bij Omar ibn al-Khattaab terwijl hij in een bijeenkomst zat. De jongemannen hadden een man van het platteland bij zich en wilden hem overdragen aan omar. Waarop hij vroeg: "Wat is er aan de hand?"

De jongemannen antwoordden: "O leider der gelovigen, deze man heeft onze vader gedood."

omar vroeg aan de man: "Heb jij werkelijk hun vader gedood?"

De man antwoordde: "Ja, ik heb hem gedood."

Daarna vroeg omar: "Hoe heb je hem gedood?"

De man antwoordde: "Hij betrad met zijn kameel mijn stuk grond. Waarna ik hem waarschuwde, maar hij wilde niet luisteren. Toen gooide ik een steen naar hem toe. De steen kwam tegen zijn hoofd aan waarna hij stierf."

omar zei vervolgens: "Er rest niets anders dan vergelding... de doodstraf. Dit is een duidelijke zaak. omar vroeg niet naar de komaf van deze man, of hij bijvoorbeeld behoorde tot een elite stam, of dat hij een vooraanstaande positie innam in de maatschappij. Al deze zaken interesseerden omar niet. Dit omdat hij onpartijdig was en niemand zou voortrekken ten koste van de Voorschriften van Allah. Ook al zou het zijn zoon zijn die voor hem stond. Meerdere malen had hij reeds zijn zoon een aantal zweepslagen verkocht in verband met bepaalde zaken.

De man zei: "Ik vraag je bij Degene Die de hemelen en de aarde heeft geschapen om mij voor slechts een nacht naar mijn vrouw en kinderen op het platteland te laten gaan om hen te vertellen dat ik de doodstraf heb gekregen. Daarna zal ik terugkomen. Bij Allah, zij hebben geen kostwinner waarop zij kunnen rekenen, behalve Allah en vervolgens ik."

omar vroeg hem: "Wie van de aanwezigen kan mij garanderen dat jij terugkomt."

Alle aanwezigen bleven stil, want niemand kende deze man, zijn woonplaats of stam. Hoe zou iemand zich garant kunnen stellen voor zo een persoon en om zo een gewichtige zaak. Het ging hier namelijk niet om een luttele tien dinar, een stuk grond of een kameel. Het betrof hier een garantstelling voor iemand die de doodstraf had verdiend en wiens leven door middel van het zwaard ten einde zou komen. En wie was in staat om omar van het toepassen van de Voorschriften van Allah af te houden? En wie zou durven bemiddelen bij omar?

Alle metgezellen bleven zwijgen en omar bevond zich in een lastige positie. Zou hij nu de beslissing nemen de man te doden, terwijl zijn kinderen op het platteland van de honger zouden omkomen, of zou hij hem zonder garantstelling laten gaan wat er wellicht toe zou leiden dat de nabestaanden van de gedode man hun vergelding verloren zouden zien gaan? Nog steeds heerste er een doodse stilte en omar sloeg zijn hoofd neer, keek naar de twee jongemannen en vroeg hen: "Kunnen jullie hem vergeven?" Waarop zij antwoordden: "Nee! Wie onze vader heeft gedood dient ook gedood te worden, O leider der gelovigen!"

Vervolgens riep omar: "Is er dan niemand die garant kan staan voor deze man?"

Aboe Dharr al-Ghifaariy, de oude waarachtige asceet, stond toen op en zei: "O leider der gelovigen, ik zal voor hem garant staan!"

omar maakte nog eens duidelijk: "Je begrijpt dat het hier de doodstraf betreft!"

"Ik weet dat het om de doodstraf gaat," reageerde Aboe Dharr al-Ghifaariy.

omar vroeg: "Ken je de man?"

Hij antwoordde: "Nee, ik ken hem niet."

Waarna omar zei: "Hoe kun je dan garant staan voor hem."

"Ik zie in hem de kenmerken van een gelovige. Hierdoor weet ik dat hij niet zou liegen. Als Allah het wil zal hij dan ook terugkomen."

omar zei: "O Aboe Dharr, denk je dat je aan mij ontkomt als hij na drie dagen niet terugkomt?" Hierop zei Aboe Dharr: "Allaah ul-moestacaan (Allah is Degene Die om hulp wordt gevraagd), O leider der gelovigen!"

De man mocht vertrekken en kreeg te horen dat hij binnen drie dagen terug moest zijn. Deze tijd kreeg hij om zich klaar te maken, afscheid te nemen van zijn vrouw en kinderen en hun zorg aan iemand over te dragen.

Na drie nachten liet omar iemand 's middag de mensen in de stad verzamelen, zeggende: "As-Salaatoe Djaamicah!" De mensen waaronder de twee jongemannen en Aboe Dharr kwamen allen bij een. omar zei toen tegen Aboe Dharr: "Waar is de man gebleven?"

Aboe Dharr antwoordde: "Ik weet het niet, O leider der gelovigen!" Vervolgens keek Aboe Dharr naar de zon die sneller dan gewoonlijk leek onder te gaan. Alle metgezellen waren doodstil en alleen Allah weet werkelijk in wat voor een gespannen toestand zij op dat moment verkeerden.

Ondanks dat Aboe Dharr zeer geliefd was bij omar en deze zelfs bereid zou zijn zijn leven voor hem op te offeren, betrof het hier de Islamitische Wetgeving en de Goddelijke Voorschriften waar men niet mee speelt en dolt. Hierover treedt men niet in discussie noch wordt deze wetgeving op een bepaalde tijd en plaats wel uitgevoerd en op een andere niet. Noch wordt dit slechts toegepast op een aantal met uitsluiting van anderen.

Vlak voor zonsondergang verscheen de man, waarna omar samen met de anderen 'Allaahoe Akbar' riepen. Vervolgens vroeg omar aan de man: "Weet jij dan niet dat als je op het platteland was gebleven wij jou niet hadden kunnen achterhalen."

De man reageerde: "O leider der gelovigen, bij Allah, het is niet u met wie ik te maken heb, maar ik heb te maken met Degene Die op de hoogte is van het openlijke en het verborgene. Hier ben ik, O leider der gelovigen! Ik liet mijn kinderen achter als kuikentjes op het platteland waar geen water noch bomen te vinden zijn en ik ben gekomen om mijn straf te ondergaan."

omar stond op en vroeg de twee jongemannen: "Wat willen jullie?"

Zij antwoordden huilend: "Wij vergeven hem vanwege zijn oprechtheid, O leider der gelovigen." omar riep daarna: "Allaahoe Akbar!", terwijl de tranen over zijn baard rolden. "O jongemannen, moge Allah jullie belonen voor jullie vergiffenis en moge Allah jou ook belonen, O Aboe Dharr dat jij deze man in de gelegenheid hebt gesteld om zijn gezin te bezoeken."

{Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het Paradijs}

Met vriendelijke groeten Oegt Y. fi dien

De engel des dood

Er was ooit geleden een machtige koning, hij was rijk een regeerde over een groot deel van de wereld. Op een dag kwam hij op het idee zijn rijk te gaan inventariseren. Hij gaf opdracht aan zijn leger om zich klaar te maken voor een tocht door zijn rijk. Hij wilde het mooiste kleding dragen dus hij liet het mooiste kledingstuk voor hem laten zoeken uit de klerenkasten. Al zijn onderdanen gaan als de bliksem voor hem zoeken en komen terug met een heel mooie kledingstuk. Maar nee hoor hij accepteert niet dat zij het zo snel hebben gevonden en hij laat ze nogmaals zoeken tot ze met een heel mooi kledingstuk komen. Hetzelfde verhaal doet hij bij het zoeken naar een mooie paard.
Zo gaat de koning met zijn grote leger op pad. De weg die ze nemen gaat door een bos. De bos wordt dichter en de weg wordt steeds smaller. Het pad wordt zo smal dat alleen de koning voorop kan rijden. Plotseling verschijnt in het verste een oud man. Ze komen steeds dicht bij elkaar. Tot hij oog in oog met de koning staat. De koning spreekt de oude man aan” uit de weg jij” maar nee hoor de oude man kwam steeds dichterbij. De koning zegt tegen de oude man”of je gaat uit de weg of ik laat een van mijn soldaten op je afkomen”. De oude man gaat naast de koning staan die op zijn paard zit en maakt zich groot en fluistert in de oren van de koning ik ben de engel des doods (malik al maout) ik kom je leven ontnemen. De koning wordt bang en hij smeekt de engel des dood om zijn leven te sparen. Hij zegt: nee ik kan niet dood gaan ik ben de koning ik heb nog zoveel te doen. Ik ben nu met een heel grote klus bezig ik ga mijn rijk inventariseren en ik heb nog niet besloten wie van mijn zonen mij gaat opvolgen. spaar me alstublieft roept hij. de engel des dood pakt de koning bij zijn kraag en sleurt hem naar de grond en pakt zijn leven af. De machtige koning maakt een verschrikkelijke en pijnlijke dood.
De engel des dood volgt zijn pad verder in de bos. Hij komt een man tegen en die man groet hem “asalamoe 3alaikom” de engel des doods maakt zijn identiteit bekend en geeft aan dat hij zijn leven komt ontnemen. De man zegt nogmaals “Asalamoe 3alaikom, welkom welkom” de engels des dood verbaast zeg. “Die man is niet bang van mijn” de engel des dood zegt tegen de man ik heb opdracht gekregen van Allah om jou te laten kiezen hoe en waar je sterft” de man zegt: “ik wil graag twee rak3aat bidden en in de laatste rak3a als ik soejoed doe en met mijn voorhoof de grond raak mag je me leven ontnemen” de engel des dood verbaast zich weer en zegt moet je niet naar familie, moet je geen testament achter laten en moet je je kinderen nog een laats raad geven nee hoor beantwoord de man ik heb al mijn bezittingen als giften aan de armen gegeven en mijn kinderen vertrouw ik aan mijn oprechte vrouw, zij zal hun het rechte pad van Allah wijzen. Ik ben klaar om naar mijn lieve heer te gaan”
De oprechte man maakt een heel fijne dood mee en gaat naar de hemel. De rijke koning maakt een verschrikkelijke dood mee en gaat naar de hel.

De wijze vrouw

Er was eens een meisje dat bijna ging trouwen en zoals elke meid in haar leeftijd en situatie droomde ze altijd van een mooi leventje met haar man, een leven vol met liefde en geluk.

Maar dat gebeurde helaas alleen maar in sprookjes, ze besloot om naar een oude wijze vrouw te gaan waarvan bekend was dat ze een hele gelukkige en liefdevolle leven had met haar man. Haar man hield zoveel van haar en hoe ouder ze werden hoe meer hun liefde werd, op zijn 90 jarige leeftijd zong hij nog liefdes woorden voor haar.

Hoe zo'n oude vrouw haar man toch zo gek en gelukkig wist te maken wat was haar geheim? Dat wou het meisje heel graag weten. Dus ze vroeg de wijze vrouw."Wat is het geheim achter uw geluk?"

Is dat het bereiden van heerlijke maaltijden?

Of de schoonheid?

Of het krijgen van kinderen?

Of is het wat anders?

De wijze vrouw zei: "Het krijgen van een gelukkig leven is in de handen van de vrouw, zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man gelukkig is en zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man een hel wordt!"

Waarna het meisje zei: "Zeg maar niet dat het geld is, want heel veel rijke vrouwen zijn ongelukkig. En zeg maar niet dat het kinderen zijn, want heel veel vrouwen hebben 10 kinderen gekregen, maar hun man behandelt hun slecht zonder respect en ze scheiden zelfs Dus wijze vrouw vertel me eens wat is uw geheim? Wat doet u als uw man boos en georriteerd is, wat doet u als er problemen zijn?"

De wijze vrouw zei: "Als mijn man boos wordt en dan wordt hij meestal ook erg georriteerd, dan zwijg ik uit respect. Ik laat hem zich uiten hoe die wilt, maar pas op dat je niet zwijgt met een blik van minachting want een slimme man heeft het snel door!"

Toen vroeg het meisje: "Ga je dan ook de kamer uit?"

Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Dan denkt hij dat ik vlucht en dat het mij niet interesseert wat hij voelt, hij wilt hoe dan ook dat ik naar hem luister, dus ik zwijg en geef hem gelijk in alles wat hij zegt, tot dat hij rustig wordt, daarna pas ga ik de kamer uit en maak ik af waar ik mee bezig was. Nu wil hij even alleen zijn, eventjes rust hebben, omdat hij moe is na het "verklaren van oorlog" tegen mij. Wat doe je daarna, ga je afstandelijk doen om wraak te nemen? Dus spreek je hem een week niet?

Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Als je hem een week niet spreekt, dan zal hij het in het begin moeilijk vinden, maar hij zal daarna heel snel aan wennen. Dus als je hem een week niet spreekt en afstandelijk doet, dan zal hij dat 2 weken doen Laat hem er aan wennen dat je de lucht bent die hij ademt en het water dat hij drinkt en laat hem niet alleen.

Wat doe je dan?

Na 2 uurtjes ongeveer breng ik hem een kopje koffie of een glaasje sinaasappelsap. Omdat hij het nodig heeft dan vraagt hij me: ben je niet boos? Ik zeg nee

En dan begint hij zijn excuses aan te bieden en laat hij me de allerliefste woorden horen En geloof je dan zijn lieve woorden?

Natuurlijk, want ik heb vertrouwen in en ik ben niet dom, zei de wijze vrouw Toen zei het meisje en je eer? Hij heeft je beledigd toen hij boos was?

De wijze vrouw zei: je eer hou je aan jezelf door niet te geloven wat een boze man zegt, zelfs de islam accepteert de scheiding van boze een man niet, een man die talaq zegt terwijl hij boos is, waarom zou ik het dan wel doen met wat hij zei? Dus ik vergeef hem alles en dan heb ik ook een lesje geleerd, want goed luisteren naar hem heeft wat goeds mee gebracht, zonder afstandelijk te doen zonder een woord terug te zeggen heeft hij het uit zichzelf goed gemaakt en op wat voor manier!

De Slangenvanger

Vertaald door AlMutaqqun.tk


Er was eens een slangenvanger die naar de bergen ging. Door de winterkou en hevige sneeuw lagen vele grote slangen er onbeweeglijk bij, alsof ze dood waren.

De slangen - vanger pakte een van die levenloos ogende slangen op en nam hem mee naar Baghdad met als doel hem te gebruiken voor een show. Terwijl hij de slang aan de toeschouwers showde, maakte hij allerlei beweringen over hoe hij de slang op een briljante manier had gevangen.

Toen de zon begon te schijnen en de warmte de slang ommantelde, verdween de kou uit zijn lichaam. De tekenen van leven werden al snel duidelijk en toen de slang begon te bewegen, vluchtte de slangen -vanger en iedereen om hem heen.


Onze Nafs (zelf) is net als die slang. Met Tazkiya (zuivering) en Mushaqqat (inzet) bevriest onze nafs. Het lijkt dood te zijn maar als het een beetje warmte krijgt van het vuur van de
zonde, zal het weer bijten. Een beetje blootstelling aan vroegere zonden en de nafs komt weer tot leven.

We moeten niet denken dat we onze nafs vermoord hebben en vervolgens onbedachtzaam worden. Met wat mujahadah (streven), suhbat (gezelschap) van de Sheikh, tilawat (recitatie) van de Qur'an, Dhikrullah (gedenken van Allah), het volgen van de Deen (het geloof) en het opbouwen van liefde voor Allah Ta'ala en Rasoelilah (salAllahu alayhi wasalam), kan de nafs bevroren worden. Maar slechts een sprankje zonde kan de kwade nafs weer doen herleven

De rots


Een man sliep op een nacht rustig in zijn huis toen Plotseling zijn hele kamer werd verlicht. God verscheen.
God zei tegen hem: je moet iets voor me doen" en Hij liet de man een grote rots zien die voor zijn huisje lag.

God zei tegen de man dat hij met al zijn kracht tegen de rots moest duwen.
En dit deed de man, elke dag opnieuw.

Jaren achter elkaar duwde hij van zonsopgang tot zonsondergang tegen de rots, zijn schouders tegen het koude,massieve oppervlak van de onbewogen steen.

Elke nacht keerde de man totaal uitgeput terug naar zijn huis met het gevoel dat zijn hele dag zinloos was.

Toen de man de moed grijpen. Hij zette gedachtes in het vermoeide hoofd van de man:Je hebt nu jaren tegen de rots geduwd,maar hij ligt nog steeds op dezelfde plek."

Satan gaf de man de indruk dat de
opdracht van God onmogelijk was en dat hij had gefaald.
Door de gedachtes van Satan gaf de man de moed op. Satan zei: "Waarom zou je
zoveel moeite doen? Steek er gewoon niet zoveel energie in, dan is het goed genoeg."

De man besloot te doen wat Satan gezegd had maar hij ging eerst met zijn gedachten naar God. "God", zei hij, "ik heb lang en hard gewerkt in Uw dienst en ik heb al mijn kracht gebruikt om te doen wat U mij vroeg, maar na al die tijd heb ik de rots niet eens met een halve millimeter kunnen verplaatsen.

Wat doe ik fout? Waarom faal ik?" God antwoordde:"Mijn vriend, toen Ik jou vroeg om iets voor mij te doen en jij wilde dat, zij Ik tegen jou dat je met al je kracht tegen de rots moest duwen en dat heb je gedaan."

Ik heb nooit gezegd dat ik verwachtte dat je de rots zou verplaatsen. Je taak was duwen. En nu kom je uitgeput naar me toe en denk je dat je hebt gefaald.

Maar is dat echt zo? Kijk naar jezelf. Je armen en je rug zijn sterk en gespierd, je hebt eelt op je handen, je benen zijn sterk.
Ondanks de tegenslagen ben je wijzer geworden. En je kunt nu meer dan ooit. Het is waar dat je de rots niet hebt verplaatst.

Maar je roeping was om gehoorzaam te zijn en tegen de rots te duwen en je geloof te bewaren en te vertrouwen op Mijn wijsheid. En dat heb je gedaan." Nu zal ik, mijn vriend, de rots verplaatsen."

Op sommige tijden, wanneer God iets van ons vraagt, gebruiken wij onze eigen kennis om uit te vinden wat God van ons wil. Dit terwijl God eigenlijk alleen maar graag wil dat wij gehoorzamen en in Hem geloven.

Wordt sterker in je geloof
dat bergen kan verzetten,maar weet dat het nog steeds God is die de bergen echt verzet.

De vrouwen in het paradijs:

De profeet saw zei: "Als een van nour al3ayn (Letterlijk: Licht van het Oog) een puntje van haar vinger naar buiten zou steken, lichten de hemelen en aarde daarvan op, zonder de zon en de maan." Allah swt zegt in Surah 55 : Ayah 30: "Voorwaar, Wij hebben dezen tot een wonderlijke schepping gemaakt, Wij maakten haar maagden, Beminnelijk, van gelijke leeftijd." De profeet zei: "Als een vrouw haar paleis binnenkomt, en tegen haar man praat, zal hij het hele paradijs vergeten..." Dus al die zaken die hebben opgenoemd...vergeet hij...in een paar seconden...door zijn eigen vrouw....??

In de tijd van de sahaba kwam het eens voor dat als een briesje langs kwam, een metgezel zei dat hij daarin de geur van het paradijs rook.... Aan het begin van een slag rook ieder de geur van het paradijs op bepaalde plaatsen, als men na het gevecht naar ze op zoek ging...lagen de martelaren precies daar waar ze geur van het paradijs voordat de slag begon roken....Subhna Allah, de profeet zegt: "De geur van het paradijs is te ruiken van een afstand van een reis van 500 jaar!" Dus de metgezellen stonden zo dicht bij het paradijs....en wij... staan wij verder dan een reis van 500 jaar van het paradijs.....

Er is nog een punt: Adam werd toen hij geschapen werd in het paradijs gezet, velen van ons denken dat dat zijn huis en eeuwige verblijfplaats was, maar let op de volgende aya, voordat Allah swt Adam schiep: "En toen uw Heer tot de engelen zeide: "Ik wil een stedehouder op aarde plaatsen" (Surah 2 : Ayah 30) Dus het paradijs was zijn eerste thuis, het is alsof Allah tegen ons wil
zeggen, dat is waar jullie vandaan komen, dus zorg ervoor dat je daar terugkomt!! Je kunt het vergelijken met het verlangen naar je vaderland, hier in het wereldse leven...zo moeten wij ook verlangen naar het paradijs...

Tenslotte nog een mooi moment:

Allah swt zal de mensen van het paradijs bij zich roepen, en zegt: "O mijn dienaren, ik wil dat jullie mij komen bezoeken!" Dan komt iedereen rond de troon van Allah swt zitten. Allah zegt: "Vrede
zij met jullie allen." Zij antwoorden: "O Allah, u bent de vrede, en de vrede komt van u, geprezen zij u, de meest bramhartige en vrijgevige." Allah zegt: "Wens iets." Zij antwoorden: "Wij wensen slechts het aanschouwen van uw gezicht..." Allah swt benaderd iedereen persoonlijk en zegt: "O mijn dienaar, ik ben tevreden over jou, ben jij ook tevreden over mij? Herinner je je die zonde,
en die zonde, en die zonde...?" De dienaar: "Maar Allah, u had mij toch vergeven?" Allah swt zegt dan: "Zeer zeker, met mijn vergeving heb je jou status in het paradijs bereikt. Wens maar mijn dienaar!" De dienaar begint op te noemen: "Ik wil dat, en dat, en ook nog dat mijn Heer...en dat en dat..." Totdat de dienaar niks meer weet..dan zegt Allah swt: "Ben je dat en dat en dat niet vergeten" Subhaana Allah...Hoe Barmhartig is onze heer Zouden wij al dit goede van ons willen laten gaan..voor een kort leven, wat wij hier doorbrengen

Allah ziet alles

Hasan had 3 zoons: Faroeq, Abdoellah en Qasim. Hij hield veel van ze. Hij wilde graag dat ze goede moslims zouden worden. Hasan was zelf een goede moslim. Hij deed zijn best om alle bevelen van Allah te volgen.

Op een dag wilde Hasan zijn 3 zonen testen. Hij gaf ze elk een beetje snoep en zei: “Eet jullie snoep op een plaats waar je denkt dat niemand je kan zien, en als je dat hebt gedaan moet je terugkomen”.

Faroeq nam zijn snoepjes en ging naar zijn kamer. Hij deed zijn kamer van binnen op slot en ging zijn snoepjes opeten, terwijl hij dacht dat niemand hem daar kon zien.

Abdoellah ging naar de kelder van het huis en hij was zeker dat niemand daar was. Hij at zijn snoepjes in het donker.

Qasim dacht steeds over een plek waar hij zijn snoepjes kon eten zonder dat iemand hem kon zien. Hij kon niet zo’n plek bedenken. Elke keer als hij een plek had bedacht, herinnerde hij zich dat Allah hem kon zien. Qasim at zijn snoepjes dus niet op.

Faroeq en Abdoellah gingen terug naar hun vader en vertelden wat ze hadden gedaan. Qasim kwam ook terug en gaf de snoepjes terug aan zijn vader. Hij zei: “Er is geen plaats die geheim is voor Allah, dus ik heb de snoepjes niet opgegeten”.

Hasan was erg blij met Qasim. Hij zei tegen Faroeq en Abdoellah dat ze van hun broer Qasim moesten leren. Hasan zei ook: “Lieve zoons van me, bedenk altijd dat Allah alles weet en dat Hij alles ziet. Hij is altijd met ons. Dus we mogen nooit iets slechts doen, ook niet stiekem!”

Beteugel die tong

Ibn Abbas : Op de dag van Nahr (in Hajj-de dag van Eid), richtte RasulAllah zich tot de mensen en zei, "O mensen welke dag is het vandaag?" Zij antwoordden, "Het is de heilige maand!" Toen bleef hij stil. Dan vroeg hij, "Welk land is dit?" Zij antwoordden; "Dit is het heilig land!" Toen bleef hij weer stil, toen kondigde hij aan, "Waarlijk, jullie bloed en jullie eigendom en jullie eer is onschendbaar voor jullie onderling, zoals de onschendbaarheid van deze dag van jullie, in deze maand van jullie, in deze stad van jullie." RasulAllah herhaalde het over en over, dan hief hij zijn hoofd naar de hemel en zei, "O Allah, heb ik de boodschap doorgegeven? O Allah, heb ik de boodschap doorgegeven?" Bukhari en Muslim Allah beval ons om mild te zijn, liefdevol, en vergevingsgezind aan een ander. En hij maakte dit tot een kwaliteit in Zijn Boodschapper zodat wij RasulAllah's voorbeeld volgen:

En het was dankzij de Barmhartigheid van Allah dat jij zacht met hen was. En als je streng en hardvochtig was geweest, dan waren zij rondom jou uiteengegaan. Vergeef hen dus en vraag vergeving voor hen en raadpleeg hen bij de zaak. En wanneer je dan besloten hebt, vertrouw dan op Allah. Voorwaar, Allah houdt van degenen die (op Allah) vertrouwen. 'Ali 'Imran aya 3

Inderdaad, de metgezellen volgden het voorbeeld van RasulAllah en werden beschreven door de Heer der Hemelen en Aarde als:

Mohammed is de Boodschapper van Allah en degenen die met hem zijn, zijn streng tegenover de ongelovigen, maar onderling barmhartig… Fath aya 29

Eén van de grootste en meest vernietiging van dit medeleven, liefde en broederschap is roddelen. Het woord in het Arabisch is Gheebah, komt uit de stam: Gha-Yaa-Baa, betekend dat dit onzichtbaar is. Wanneer een moslim zijn broeder of zuster een zonde ziet begaan, zonder hem direct te adviseren, gaan zij naar anderen - wanneer zij afwezig zijn door de broeder en zuster in kwestie - en spreken kwaad over hen in hun afwezigheid. Roddelen is haram, het is één van de grootste zonde en berouw moet getoond worden voor deze zonde. Er is geen andere mening hierover in de Islam.

Overgeleverd door Muslim, RasulAllah zei tegen zijn metgezellen, "Weten jullie wat Gheebah is?" Zij zeiden, "Allah en Zijn Boodschapper weten het best." Hij zei, "Het is iets bedoeld over jou broeder (in zijn afwezigheid) dat hij zou haten." Er werd gezegd, "En als ik wat zeg over mijn broeder dat waar is?" Hij sallAllahu `alaihi wa sallam zei, "Als hetgeen wat je zegt over hem waar is, dan heb je over hem geroddeld, en als het niet waar is, dan heb je hem belasterd (buthaan)." Muslim

Bekijk de strengheid van de situatie en het resultaat van iemand die hun moslimbroeders en zusters naloopt om hun fouten proberen bloot te stellen: RasulAllah zei: "O degenen die (enkel) geloven met hun tongen, geloof heeft jullie harten nog niet bereikt! Roddel niet over moslims. En zoek niet naar hun fouten. Voorwaar, hij die de persoonlijke zaken van zijn broeder blootstelt, Allah zal zijn persoonlijke zaken blootstellen. En diegene die door Allah worden gevolgd, Allah zal hen blootstellen al zijn ze (verborgen) in de buik van hun huizen." - authentiek overgeleverd door Ahmad en Abu Dawood.

Imam Malik zei over de heilige stad van Madinah, "Ik heb in dit land mensen ontmoet die geen fouten hadden. Maar zij spendeerden hun tijd in het zoeken van andermans fouten en (ondertussen) stapelen hun eigen fouten op. En ik heb in dit land mensen ontmoet die fouten hadden. Echter, zij bleven stil wanneer het ging om de fouten van anderen, en (ondertussen) werden hun fouten vergeten!"

Luister! Allah roept ons aan: "O jullie die geloven, vermijdt veel van de kwade vermoedens. Voorwaar, een deel van de kwade vermoedens zijn zonden. En bespioneert elkaar niet en spreekt geen kwaad over elkaar in elkaars afwezigheid. Zou iemand van jullie het vlees van zijn dode broeder willen eten? Jullie zouden het zeker haten. En vreest Allah. Voorwaar, Allah is Berouwaanvaardend, Meest Barmhartig. Al Hoedjoerat aya 12

Wat veroorzaakt iemand die roddelt over zijn Moslimbroeders en zusters?

1. Woede tevredenstellen
Dit wordt gedaan door de persoon te roddelen die zijn woede aansteekt - dus telkens wanneer deze persoon hem kwaad maakt, komt hij tot rust door te roddelen over deze persoon. Door dit (roddelen), voelt hij zich gelijk met de andere persoon. De genezing voor dit is de advies van de Boodschapper (sallAllahu `alaihi wa sallam) wanneer een man naar hem kwam en hem vroeg een advies te geven, "Wordt niet kwaad!"

2. Het willen maken of houden van vrienden
Om vrienden met anderen te handhaven, stelt een persoon roddelen tevreden want hij is bang zijn vriendschap te verliezen. Dus berispt hij hen niet wanneer zij roddelen, maar stelt zichzelf daarin tevreden. Om hiervan te genezen moet hij zich herinneren aan de woorden van de Boodschapper (sallAllahu `alaihi wa sallam): "Degene die streeft naar het genoegen van de mensen door Allah ongehoorzaam te zijn, Allah zal hem overlaten aan de mensen." (At Tirmidhi)

3. Rondspelen, pret maken, en grappen over anderen
Dit kan spot en sarcasme impliceren. Het is genoeg om diegenen die deze praktijken goedkeuren te herinneren over wat Allah, de Meest Verhevene zegt: " O jullie die geloven, laat een volk niet een ander volk beledigen, het kan zijn dat zij beter zijn dan hen… Al-Hujuraat aya 11 Het kan goed zijn dat Allah van hen houdt en niet van ons.

4. Woede voor de Zaak van Allah.
Een persoon kan wegens een zonde woedend worden die begaan werd door een andere persoon waarover hij gaat praten, het lucht zijn woede op en hij vermeld de naam van die persoon in plaats van het te verbergen en hem niet te vermelden. Sufyaan ibn al-Husayn heeft overgeleverd: Ik zat bij Iyaas ibn Mu'aawiyah toen een man voorbij loopte en ik sprak slecht over die man. "Zwijg!" zei Iyaas tegen me. "Heb je de Romeinen bevochten?" Ik zei nee. Hij vroeg, "Heb je de Turken bevochten?" Ik zei nee. Toen zei hij, "De Romeinen werden gered van jou en de Turken werden eveneens gered van jou. Maar jullie eigen moslimbroeder werd niet gered!" Sufyaan zei, "Na dit roddelde ik nooit meer."

5. Teveel vrije tijd hebben
Dit kan een persoon ertoe zetten om in roddelen te vallen, want het is makkelijk voor een nutteloze om bezig te zijn met mensen, hun eer en hun fouten. Om dit te verbeteren moet een persoon zijn tijd in handelingen van gehoorzaamheid in Allah doorbrengen, in aanbidding, kennis zoeken, en anderen onderwijzen.

6. Eigendunk en onbewust zijn over eigen fouten
Dergelijke mensen zouden over hun eigen fouten moeten nadenken en trachten zichzelf te verbeteren en zich beschaamd voelen om anderen te bekritiseren wanneer zijzelf vele fouten hebben. Er werd gezegd tegen Rabee' Ibn Khaytham. "We hebben jou nooit fouten zien zoeken in anderen." Hij antwoordde: "Ik ben niet tevreden genoeg met mezelf om mijn tijd toe te wijden in het zoeken van andermans fouten." Uqbah ibn Aamir heeft overgeleverd: Ik zei, "O Rasul Allah! Wat is verlossing?" Hij (sal Allahu alayhi wa Sallam) zei, "Beteugel je tong! Je huis zou genoeg moeten zijn voor je! En bezorg je over jou (eigen) fouten!" - authentiek, overgeleverd door Tirmidhi.

Shaykh Al-Qarnee heeft overgeleverd in één van zijn boeken: Abu Bakr discusieerde eens met een metgezel over een boom. Tijdens deze discussie zei Abu Bakr iets dat hij eerder niet zou gezegd hebben. Hij vloekte niet, hij heeft niet iemand zijn eer aangevallen, hij haalde geen fout in iemand, het enige wat hij zei was iets dat misschien de gevoelens van de metgezel zou gekwetst hebben. Onmiddellijk beval Abu Bakr hem, "Zeg het me terug!" De metgezel zei, "Ik zal het niet terug tegen mezelf zeggen." "Zeg het me terug", zei Abu Bakr, "Of ik zal klagen bij de Boodschapper van Allah." De metgezel weigerde het terug te zeggen en nam zijn weg. Abu Bakr ging naar Rasul Allah en vertelde wat er gebeurd was en wat hij zei. Rasul Allah riep de metgezel en vroeg hem, "Heeft Abu Bakr zo en zo tegen jou gezegd?" Hij zei: "Ja." Hij zei: "Wat heb je geantwoord." Hij zei: "Ik heb hem niet beantwoord." RasulAllah zei: "Goed, antwoord niet terug tegen hem (kwets Abu Bakr niet)." Toen zei hij: "Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr!" De metgezel wendde zich naar Abu Bakr en zei, "Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr! Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr!" Abu Bakr draaide zich om en huilde terwijl hij weg ging. Hoe kunnen wij deze niveau van genade en liefde en broederschap doen herleven waarin de metgezellen leefden?

De Boodschapper van Allah toonde ons het volgende: Voorwaar, degenen die geloven en goede werken verrichten, de barmhartige zal hen liefde schenken. Maryam aya 96

Geloof in Allah en verricht goede daden.

Verspreid de Salaam aan degene die je kent en die je niet kent. In sahieh Muslim, van Abu Hurayrah, zei RasulAllah, "Je zal Jannah niet betreden totdat je gelooft, en je zal niet geloven totdat je van een ander houdt." En in Bucharie en Muslim, van AbdAllah ibn Amr: Een man kwam naar RasulAllah en vroeg hem, "Welke Islam (overgave) is het beste?" Hij zei, "De hongeren voeden en de salaam geven aan degenen die je kent en niet kent."

Geschenken geven aan je broeders en zusters.

De verklaring van RasulAllah is voldoende, "Tahaaddu Tahaabbu. (Geef geschenken en je zal houden van een ander)." - overgeleverd door Imam Bukhari in zijn boek al-Adam al-Mufrad.

Door Muhammad Al-Shareef vertaald door Islaam.be

Ali wordt moslim ...

Op een dag, Ali was toen tien jaar oud, kwam hij thuis en zag iets vreemds. Mohammed stond met zijn hoofd voorover gebogen en zijn handen op zijn borst gevouwen. Zijn vrouw Khadijah stond naast hem en deed hetzelfde. Terwijl Ali toekeek, bogen Mohammed en Khadijah naar de grond. Ze bleven even in deze positie en gingen weer rechtop staan. Ali vroeg zich af wat ze aan het doen waren. Toen zag hij hen op hun knieën zitten en met hun voorhoofden de grond aanraken “Wat doen zij vreemd!” dacht Ali. “Ik heb vaak mensen zien buigen voor stenen afgodsbeelden, maar hier is geen enkel beeld.

Mohammed en Khadijah aanbidden beslist geen afgodsbeeld, maar zij vereren iemand.” Ali was een gevoelige jongen. Hoewel hij niet helemaal begreep wat Mohammed deed wist hij dat hij aan het bidden was. Hij dacht dat Mohammed tot een God bad die hij niet kon zien. Ali wou erg graag weten wie deze Onzichtbare God was. Zodra Mohammed met zijn gebed klaar was, vroeg Ali wat hij toch aan het doen was. Mohammed was blij dat de jongen hem om uitleg vroeg.

Hij glimlachte naar Ali en zei tegen hem: “Luister goed mijn jongen. Khadijah en ik aanbidden Allah. Hij is de Enige Ware God. Er is geen God behalve Hij. Allah heeft mij uitgekozen om zijn Boodschapper te zijn. Hij heeft mij bevolen om de mensen Zijn boodschap te geven. Dit is Zijn boodschap en dit moet ik de mensen vertellen. Zij moeten de verkeerde goden opgeven en alleen Hem aanbidden. Ze moeten alleen Hem gehoorzamen omdat Hij de Ene Ware God is.”

Mohammed keek Ali recht in zijn ogen en zei tegen hem: “je weet hoeveel ik van je houd, ik zorg voor je alsof je mijn eigen zoon bent, ik heb nooit tegen je gelogen – ik heb je nooit bedrogen. Ik wil dat je de waarheid gelooft, die ik je net verteld heb. Er is geen God dan Allah; Hij heeft mij als Zijn Profeet uitgekozen." Ali wist meteen dat Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem) de waarheid sprak en hij geloofde wat Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem) zei. De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) was verheugd. “Welkom, Ali,” zei hij. “Je weet in je hart, dat wat ik zeg, waar is.

Ik kan aan je zien dat je gelooft dat Allah de Ene Ware God is. Je bent de eerste jongen die moslim wordt.”

Als Allah dat wilt

Dit is een verhaal over het vertrouwen en altijd steun zoeken bij Allah Subhana wa ta’ala (de Heilige en Verhevene).

Er was eens een koning die een minister had, en die minister vertouwde altijd op Allah Subhana wa ta’ala en alles wat hem overkwam goed vond. Op een dag sneed de koning per ongeluk zichzelf in zijn handen, en verloor een pink. Hij bloedde heel erg. De minister was naast hem en zag alles gebeuren en zei: ‘Kheir, kheir insha Allah’ (goed, goed als Allah dat wilt). De koning werd woedend en zei: ‘Hoe kun je dit goed noemen, ik heb een vinger verloren en jij vindt dat goed?!’. ‘Sluit deze man op’, zei de koning tegen de bewakers. Toen de bewakers hem meenamen zei de minister: ‘Kheir kheir insha Allah.’ De koning hoorde hem en schudde zijn hoofd en keek de andere kant op.

Dagen later was de koning aan het jagen in een verlaten woud, hij liet zijn mannen en spullen achter, en ging alleen op pad. In het woud kwam de koning een volk tegen die een beeld zaten te aanbieden. Het was feest ter ere van dat beeld en daarom zochten ze naar een offer. Ze zagen de koning en pakte hem als offer, maar hun priester merkte dat de koning geen pink had en zei: ‘Dit offer is niet volmaakt, de man mist een vinger.’ De koning werd vrijgelaten en was dol gelukkig.

Toen de koning weer in het paleis was zei hij tegen de bewakers: ‘Laat de minister vrij, en laat hem naar mij komen.’ Toen de minister bij de koning aankwam zei deze: ‘Nu begrijp ik waarom jij kheir kheir insha Allah zei toen ik mij vinger verloor. Want ik ben van een volk die mij als offer wilde slachten ontsnapt, omdat ik een vinger miste.’ De minister glimlachte en dankte Allah. De koning zei, maar ik heb nog een vraag voor je: ‘Waarom zei je kheir kheir insha Allah toen je naar de gevangenis moest?’ De man antwoordde: ‘Ik ben je minister en moet altijd bij je zijn, als ik niet naar de gevangenis meegenomen was, dan moest ik met jou naar het bos gaan en dan was ik opgeofferd in plaats van jou, omdat ik geen vinger miste.’

De koning lachte en zei: ALHAMDU LILAH, Kheir Kheir insha Allah

Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs

Anas ibnoe Maalik overlevert dat een jonge man naar de Profeet (vrede zij met hem) kwam en vroeg: "O Boodschapper van Allah, ik ben een muur aan het bouwen rondom mijn tuin en mijn buurman heeft een dadelpalm die in de weg staat. Vraag hem die dadelpalm aan mij te schenken als liefdadigheid."

De profeet (vrede zij met hem) sprak tot de buurman en zei: "Geef hem die dadelpalm en jij zult een dadelpalm in Paradijs krijgen." Maar hij weigerde.

De metgezel Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) die aanwezig was ging naar de buurman en zei: "Geef mij die dadelpalm in ruil voor mijn tuin met vijfhonderd dadelpalmen." Verbaasd ging de buurman akkoord met de ruil. Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) ging naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei dat hij die dadelpalm als liefdadigheid aan de jonge man schonk die een muur aan het bouwen was.

De Profeet (vrede zij met hem) was erg verheugd en herhaalde telkens: "Er is zoveel moois voor Aboe Dahdah in het Paradijs."

Later rende Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) naar zijn vrouw die in zijn tuin was met haar kinderen. Hij ging niet naar binnen, maar riep daarentegen van buiten: "O Oem Dahdah, de tuin is geruild voor een dadelpalm in het Paradijs."

Hierop reageerde zij: "Wat een gezegende ruil, wat een gezegende ruil" en stuurde haar kinderen weg uit de tuin terwijl ze zei: "Dit is niet meer onze tuin." Voor de poort van de tuin keek ze aandachtig naar haar kinderen en zag dat één van hen dadels in zijn hand had waarna ze op hem af stapte, deze uit zijn hand nam en teruglegde.

De profeet Nooh, vrede zij met hem

Nooh, vrede zij met hem, was een grote man.
Hij was geen koning. hij was niet rijk. hij was geen baas.
Hij was een man die machtig was.
Hij had een goed hart en was goed voor alles wat op de aarde leefde.
Hij dankte Allah altijd voor alles wat hij gekregen heeft.
Nooh is naar zijn volk gestuurd om ze te vertellen dat er maar een God is. Allah is één. Allah is machtig. Allah heeft alles gemaakt. Allah heeft de mens gemaakt. Allah heeft deze prachtige wereld gemaakt waar wij op leven. Allah heeft de mens hersenen gegeven om te denken. Gelukkig maar! Zijn volk geloofde Nooh niet. Zij vonden hem gek. Zij geloofden in hun standbeelden van hout of van steen. Standbeelden die niet konden horen of praten. De sjataan heeft hun wijs gemaakt dat deze standbeelden met Allah konden praten. Gelukkig waren er nog mensen die Nooh wel wilden geloven. De arme en zwakke mensen vonden zijn woorden prachtig. Eén God. Allah die alles heeft gemaakt. Allah die de mens heeft gemaakt. Allah die deze prachtige wereld heeft gemaakt. De andere mensen, de rijke mensen, wilden Nooh maar niet geloven. Hoe kan Nooh een profeet zijn, vroegen zij zich af? Nooh is maar een mens en dat Allah met hem praat, dat kan al helemaal niet. De rijke mensen waren gemeen tegen Nooh. Zo gemeen dat ze Nooh begonnen uit te schelden. Nooh was een man met een goed hart en bleef volhouden. Hij probeerde de rijke mensen te laten geloven dat Allah maar één was en dat Allah ze gemaakt heeft. en dat Allah deze prachtige wereld heeft gemaakt. Dit heeft hij negenhonderd vijftig jaar volgehouden!

Nooh kwam er eindelijk achter dat bijna niemand hem wilde geloven. Hij vroeg Allah of hij deze mensen wilde straffen. Allah zei tegen Nooh dat hij een hele grote schip moest maken.

Een schip met drie verdiepingen. één voor de mensen en één voor de dieren en één voor de vogels. De mensen die niet in Allah wilden geloven, lachten hem uit. Wil jij je grote schip op zand laten varen? Er waren geen rivieren, of zeeën waar de schip kon varen. De grote schip was klaar en alle mensen die in Allah geloofden en dat waren er maar weinig, gingen op het schip. Maar ook alle dieren en vogels. Van elke dier en vogel verzamelde Nooh het mannetje en het vrouwtje.

Toen begon het water overal vandaan te komen. Uit de lucht, uit de grond. Nooit had men zoveel water gezien. En het bleef maar doorgaan. En het water steeg en steeg. Nooh die veilig op het schip zat zag zijn zoon en riep: Mijn zoon, kom op het schip en geloof in Allah.




De zoon zei: Ik ga naar een hoge berg waar het water niet bij mij kan komen?. Nooh zei: Vandaag kan niemand ontkomen aan het water, ook al ga je op de hoogste berg van de hele wereld. Maar de zoon van Nooh luisterde niet naar zijn vader en ging naar de hoogste berg.

Het water kwam toch bij hem en heeft hem meegenomen. Het water bleef maar stijgen, totdat iedereen en alles eronder zat. Behalve Nooh, de mensen die wel in Allah geloofden, de dieren en de vogels. Die zaten veilig op het grote schip.

Hoe lang het water bleef stijgen weet alleen maar Allah. Misschien was het maar een paar dagen, of een paar weken, of een paar jaren. Nadat alle mensen die niet in Allah wilden geloven waren meegenomen door het water, ging het water eindelijk zakken. Nooh, de mensen die wel in Allah geloofden, de dieren en de vogels konden veilig uit hun schip.

Ze konden weer gelukkig gaan leven en alleen Allah aanbidden. Na heel veel jaren verder, voelde Nooh dat hij niet meer lang te leven had. Hij riep zijn zonen bij elkaar en zei: Ik laat voor jullie één boodschap achter: Geloof alleen in Allah.