Sjaitaan werkt stap voor stap

Er was een vrome aanbidder in de stam Israël. Hij was de vroomste persoon van zijn tijd. In zijn tijd waren er drie broers die een zuster hadden. Ze was een maagd. En zij was hun enige zuster. Zij stonden allemaal op het punt om de stad te verlaten om oorlog te gaan voeren. Zij wist niet met wie ze hun zuster moesten achter laten en wie ze konden vertrouwen om voor haar te zorgen. Ze vertrouwde hem allemaal. Ze gingen naar hem toe en vroegen of ze haar bij hem konden laten. Zij zou in het gebouw naast hem verblijven tot zij terug zouden komen van de strijd. Hij weigerde hun verzoek en zocht toevlucht bij Allah tegen hen en tegen hun zuster. Zij drongen hem aan totdat hij uiteindelijk instemde. Hij zei: "Zet haar in het huis naast mij plaats van aanbidding." Dus zij brachten haar naar dat huis en vertrokken en lieten haar achter. Ze bleef een tijdje naast die vrome persoon wonen. Hij zette voedsel neer voor haar voor zijn plaats van aanbidding. Dan sloot hij de deur en keerde terug naar zijn plaats van aanbidding. Dan vertelde hij haar dat ze uit haar huis moest komen en het voedsel moest nemen. Toen benaderde Sjaitaan hem voorzichtig. Hij moedigde hem aan om haar vriendelijke te behandelen. Hij vertelde hem dat het niet goed was om de vrouw uit haar huis te laten komen gedurende de dag want iemand zou haar kunnen lastig vallen. Als hij het voedsel direct naar haar deur bracht zou dat een grotere beloning voor hem opleveren.

Hij ging een tijdje door om naar haar deur te gaan en het voedsel voor de deur te plaatsen zonder tegen haar te spreken. Toen kwam Iblies weer en moedigde hem aan om goed te doen en meer beloning te krijgen. Hij zei: "Als je het voedsel zou brengen en het in haar huis zou plaatsen voor haar zou je een nog grotere beloning krijgen." Hij bleef hem aanmoedigen. Dus hij begon het voedsel in haar huis te plaatsen. Dat hield hij een tijdje vol.

Toen kwam Iblies steeds weer opnieuw en moedigde hem aan om goed te doen. Hij zei: "Als je een poosje met haar praat zal ze gerust gesteld worden door jouw gesprek, want ze is bang en ze is helemaal alleen." Hij begon toen met haar te praten vanaf het dak van zijn plaats van aanbidding.

Toen kwam Iblies weer. Hij zei: "Als je naar beneden zou komen en tegen haar zou praten terwijl ze bij haar deur zit en tegen jou praat, dan zou dat nog gemakkelijker zijn voor haar". Hij bleef hem verder aanmoedigen totdat hij naar beneden kwam en bij zijn deur ging zitten en tegen haar sprak. Het meisje kwam uit haar gebouw en ging voor haar deur zitten en ze spraken een tijdje met elkaar.

Toen kwam Iblies weer en moedigde hem aan om grote beloningen te krijgen voor de goede behandeling van haar. Hij zei: "Als je vanaf de deur van jouw plaats van aanbidding dicht bij haar deur gaat zitten dan zou dat nog gemakkelijkere zijn voor haar". Hij bleef hem aansporten totdat hij het deed. Hij zette die handeling een tijdje voort. Toen kwam Iblies weer. Deze keer zei hij: "Als jij haar huis binnengaat en met haar praat en ervoor zorgt dat ze haar gezicht niet meer in het openbaar hoeft te vertonen dan zou dat nog beter zijn voor jou". Hij bleef hem aansporten totdat hij het huis binnen ging en de hele dag pratend met haar doorbracht. Toen de nacht viel, keerde hij terug naar zijn plaats van aanbidding.

Toen kwam Iblies achter hem aan en zorgde ervoor dat ze nog aantrekkelijker voor hem werd. Totdat de aanbidder opstond en haar kuste. En Iblies ging verder met haar mooi te laten lijken in zijn ogen en dat hij naar haar verlangde totdat hij uiteindelijk gemeenschap met haar had. Ze werd zwanger en baarde een jongen.

Toen kwam Iblies en vertelde de aanbidder: "Zie je dan niet in wat de broers van het meisje met jou zullen doen als ze zien dat ze jouw zoon heeft gebaard?" Je zult niet veilig zijn als jouw zaak bekend wordt. Je zou de jongen moeten vermoorden en begraven, op die manier kan niemand jouw buitenechtelijke verhouding verhullen en zullen ze je niets aandoen om wat je haar hebt aangedaan'. Toen zei hij tegen hem: "Denk je dat zij wat jij haar hebt aangedaan voor haar broers zal verhullen en het vermoorden van haar zoon?' Pak haar, vermoord haar en begraaf haar met haar zoon.' Hij ging verder met hem opruien totdat hij haar had vermoord en haar in het gegraven gat met haar zoon gooide. Toen zette hij een grote rots erop en hij plaatse het op gelijke hoogte. Toen keerde hij terug naar zijn plaats van aanbidding en bad daar. Hij bleef in die toestand zolang als Allah wilde, totdat de broers terug waren gekomen van de strijd. Zij kwamen naar hem toe en vroegen hem om hun zuster. Hij rouwde om haar verlies een begon te huilen. Hij zei: "Ze was de beste van de vrouwen en dat is haar graf". De broers kwamen naar het graf en huilden om hun zuster en vroegen Allah genade met haar te hebben. Ze bleven een aantal dagen bij haar graf en gingen toen haar hun gezinnen.

Toen de nacht hen overviel en ze naar hun beden gingen, kwam Sjaitaan naar de oudste en vroeg hem om zijn zuster. De broer vertelde hem wat de vrome man had verteld en hoe haar graf aan hen werd getond. Sjaitaan vertelde hem dat de vrome man gelogen had. Hij zei: "Hij heeft jullie niet de waarheid verteld over jullie zuster. Hij heeft haar zwanger gemaakt en ze baarde zijn zoon en toen vermoordde en begroef hij haar uit angst voor jullie. Toen gooide hij hen in een gegraven gat dat hij achter de deur van het huis waarin zij verbleef had gegraven. Rechts van de ingang. Ga en treed het huis binnen waar zij in verbleef rechts van de ingang zul je alles vinden waarover ik je heb verteld".

Toen ging hij naar de middelste broer en deed hetzelfde. Daarna ging hij naar de jongste broer en deed hetzelfde. Toen ze ontwaakten waren ze allen verrast door wat ze hebben gezien. Toen ze elkaar ontmoetten, zeiden ze allemaal: "Ik heb iets verbazingwekkend gezien vannacht en zij brachten elkaar op de hoogte van wat ze hadden gezien."

De oudst zei: "Die droom betekent niets dus negeer het maar". De jongste zei: "Ik zal het niet met rust laten totdat ik naar die plek ben geweest om te kijken." Ze gingen allemaal totdat ze bij de deur aankwamen van het huis waar hun zuster verbleven had. Ze opende de deur en zochten naar die plek die aan hen in hun dromen beschreven was. Ze vonden hun zus en haar zoon begraven in een gat zoals hen was verteld. Ze vroegen de aanbidder erover en hij bevestigde wat Iblies had verteld. Toen namen ze hem mee en stond op het punt om hem te kruisigen. Toen ze hem op het houten kruis hadden gelegd, zei Sjaitaan tegen hem: "je weet dat ik je metgezel was die je verleidde met de vrouw totdat jij haar zwanger maakte en haar een zoon vermoordde. Als je me vandaag gehoorzaamt en Allah ontkend die je gemaakt en gevormd heeft, dan zal ik je redden uit jouw moeilijke positie". De aanbidder verloochende Allah. Toen hij Allah verloochende, verliet Sjaitaan de plek tussen hem en de ander en zij waren in staat om hem te kruisingen.

Uit dit verhaal kunnen we een methode opmaken waarvan Sjaitaan gebruikt maakt om de mensheid te misleiden. Hij neemt de mens stap voor stap, niet alles tegelijk, maar misleiding. Hij overdrijft niet, noch verveelt hij de persoon. Elke keer dat de persoon tevreden is met een stap neemt hij de mens naar de grote handeling van ongehoorzaamheid. Dit gaat door totdat hij hem kan aanzetten tot de grootse zonde en zijn vernietiging. Als zij afwijken van Allah's pad, slaat hij toe om de controle over hem te krijgen.

De man heeft zina gepleegd, 2 mensen vermoord en shirk (ongeloof) begaan door de Sjaitaan te aanbidden.

"Zoals Sjaitaan wanneer hij tegen de mens zegt: "Geloof niet in Allah." Maar wanneer (de mens) niet in Allah gelooft, zegt Sjaitaan: "ik ben vrij van jullie en ik vrees Allah, de Heer van de Wereldwezens!" (surat Al-Hashr 59: 16)

De dag dat de Profeet huilde

Voor de tijd dat de Profeet Mohammed (vzmh) begon met het verkondigen van Allah’s woord, waren er veel Arabieren die liever een zoon dan een dochter hadden.
Zonen waren sterk en konden hard werken. Zij hadden veel voordelen voor hun ouders en familie. Maar dochters waren zwak, dachten de Arabieren. En dat niet alleen, meisjes waren vervelend en een last en een kostenpost voor de familie.

Veel Arabische vaders konden geen meisjes gebruiken en wanneer er een dochter geboren werd in plaats van een zoon, dan waren zij helemaal niet blij. Sommigen werden erg boos door de geboorte van een dochter en begroeven haar levend.
Gelukkig was er een vader die naar de Profeet (vzmh) ging en hij biechtte deze verschrikkelijke misdaad op.

Deze vader was ooit een fanatieke afgod aanbidder, zoals alle Arabieren voordat de Profeet Mohammed (vzmh) tot hen kwam en hun de weg naar de Islam wees.
Voordat hij een moslim werd, had deze Arabier een dochter. Een lief klein meisje die hem altijd kuste.
Wanneer haar vader haar riep, kwam het kleine meisje naar hem toegerend en stond altijd klaar om haar liefde voor haar vader te tonen.

Op een dag riep de vader haar en natuurlijk kwam zij snel aanrennen. Hij nam haar mee op een lange wandeling en het meisje rende en huppelde blij naast haar vader op weg, het arme kleine ding.
Ze had nooit gedacht dat een vreselijk lot haar te wachten stond.
Na een tijdje kwamen vader en dochter bij een waterbron. Plotseling, zonder waarschuwing pakte hij haar op en gooide haar in de bron. Het kleine meisje was vreselijk bang en gilde in angst: “Papa oh Papa!”
Maar de vader weigerde om naar haar smeken en hulpgeroep te luisteren. In plaats daarvan gooide hij een lading aarde in de bron om zijn dochter te begraven en toen ging hij naar huis, haar achterlatend om te sterven.

Het was een hartverscheurend verhaal. De vader was vol van wroeging door de vreselijke moord die hij had gepleegd. De vader zou de rest van zijn leven moeten lijden onder dit schuldgevoel.

Natuurlijk was de Profeet (vzmh) vervuld van afschuw toen hij hoorde wat de vader had gedaan. Zijn hart deed zeer van verdriet. Tranen welden op in zijn ogen en liepen over zijn gezicht en zijn baard in. De Profeet (vzmh) moest zo huilen dat zijn gezicht en baard helemaal nat werden.
Toen zijn vrienden de Profeet (vzmh) zo zagen huilen, werden zij allen erg ongelukkig en ook hen ogen vulden zich met tranen.
Zij wisten dat het terecht was dat de Profeet (vzmh) zoveel tranen vergoot voor het kleine meisje die zo’n vreselijke dood was gestorven. Want had hij zijn volk niet geleerd dat zij lief moesten hebben? Alle kinderen, jongens en meisjes?
En had hij niet gezegd: “Allah houdt van diegene die zorgt voor zijn familie, speciaal diegenen die zorgen voor meisjes”

En was de Profeet (vzmh) niet de grootste kindervriend die de wereld ooit gezien heeft?

Safwaan ibnoe Soelaym en zijn minachting voor geld

In de tijd dat cOmar ibn cAbd ul-cAziez gouverneur was van Medina, arriveerde de leider der gelovigen Soelaymaan ibnoe Maalik in de stad van de Profeet (vrede zij met hem) en ging de mensen voor in het middaggebed. Vervolgens opende hij de deur 'al-Maqsoera' en ging zitten, leunend tegen de mihrab. Hij richtte zijn gezicht tot de mensen onder wie zich de bekende Safwaan ibnoe Soelaym az-Zoehriy bevond, maar hij herkende hem niet.
Soelaymaan vroeg aan cOmar: "O cOmar, wie is die man? Ik heb nooit zo'n edele man als hem gezien die zoveel gemoedsrust uitstraalt."

cOmar antwoordde: "O leider der gelovigen, dat is Safwaan ibnoe Soelaym."

Soelaymaan ibnoe Maalik riep toen zijn bediende en zei: "O bediende, breng voor mij een zak met vijfhonderd goudstukken." Waarop de dienaar dit bracht en Soelaymaan tegen hem zei: "Zie je die man die nu bezig is met het gebed, ga naar hem toe en schenk hem deze goudstukken?" Soelaymaan beschreef Safwaan ibnoe Soelaym duidelijk, zodat de dienaar hem zou herkennen.

De bediende van de leider der gelovigen stapte met de goudstukken af op Safwaan en ging naast hem zitten. Toen Safwaan de man opmerkte maakte hij zijn gebed af, keek de kant van de bediende op en vroeg: "Waarmee kan ik jou van dienst zijn?"


De bediende antwoordde, terwijl hij wees naar Soelaymaan ibnoe Maalik: "De leider der gelovigen droeg mij op om jou deze zak met goudstukken te overhandigen met de boodschap dit geld te gebruiken ten voordele van jouw gezin."

Safwaan zei hierop tegen de bediende: "Ik ben niet degene naar wie jij gestuurd bent."

Hierop vroeg de bediende verbaasd: "Bent u dan niet Safwaan ibnoe Soelaym?"

Safwaan antwoordde: "Ja, ik ben zeker Safwaan ibnoe Soelaym!"

De bediende bevestigde nogmaals: "Dan ben ik naar jou gestuurd."

Safwan vertelde hem: "Ga terug en vraag om bevestiging, als je dit hebt gedaan, keer dan naar mij terug."

De bediende zei: "Houd ondertussen deze goudstukken bij jou, terwijl ik om een bevestiging ga vragen."

Hierop zei Safwaan: "Nee, als ik het vasthoud, dan heb ik het reeds van jou aangenomen. Ga beter om bevestiging vragen, zolang ik hier blijf zitten."

De bediende maakte rechts ommekeer en vertrok. Hierop pakte Safwaan zijn schoeisel en vertrok ook. Hij was niet meer te zien, totdat de leider der gelovigen Soelaymaan ibnoe Maalik uit Medina was vertrokken.

Assalamu alaikum warahmatullahi wabarakatuh broeders en zusters

Mijn leven is heel erg veranderd na gisteren

Mijn leven is heel erg veranderd na gisteren. Waarom? Omdat ik eindelijk een keertje niet aan mezelf dacht, maar aan een ander. Vanaf vandaag ga ik anders door het leven. Zowel innerlijk als toch ook uiterlijk. Wat je van binnen bent, straal je van buiten uit. Het leven zal voortaan voor mij anders zijn dan normaal. Ik eet nu anders, denk anders en praat ook anders. Zo langzamerhand zul je je wel afvragen wat mij is overkomen.

Ik wilde een dag voor Allah vrijmaken. Een dagje business. Business zonder geld, maar met daden alleen. Inde ochtend was ik bij een begrafenisgebed van een broeder in Cairo. Erna ging ik naar de begraafplaats en hielp mee met het dragen van de kist. Daarna werd het lichaam onder de grond gestopt. Ik wilde aan het eind van de dag nog op ziekenbezoek gaan bij een broeder. Dus ging ik op zoek naar een kleinigheid om hem op te vrolijken.Daarna ging ik naar het ziekenhuis om bloed te doneren. Dit lag ook in de planning van de dag. Als eerste vroeg ik wie er het dringends bloed nodig had op dat moment. Voor de meeste van ons is bloed krijgen iets waar we ons niet echt druk over hoeven te maken. Zo duur zal het niet zijn. Maar voor velen is bloeddonatie van levensbelang. Ik kreeg een naam door van een patient en ging de trap af op zoek naar zijn kamer. Ik wilde zeker weten of de persoon wel bestaat, voordat ik mijn bloed gaf. Op de afdeling bleek dat hij die dag al gestorven was. Ik kreeg een nieuwe naam van een andere patient. Toen ik die ging opzoeken, bleek dat het een ideale patient voor mij was. Een man die door een auto was aangereden nadat hij klaar was met de salaat en uit de moskee wilde lopen. Ik maakte kennis met hem en vertelde dat ik hem wat bloed zal doneren. Weer boven op de afdeling bloeddonatie kreeg ik de slang in mijn arm geprikt en begon mijn bloed in een zak te stromen. Door de hitte in Cairo ,die ik niet gewend ben, en doordat ik die morgen niet gegeten had en waarschijnlijk ook die middag in de velle zon op de begraafplaats stond, voelde ik mij niet al te best. Na 4-5 minuten verloor ik het bewustzijn. Het enige wat ik kon zeggen was: La ilaha ila Allah Muhammad rasulollah , en ik stak mijn vinger naar boven... Toen ik bijkwam zag ik een man met een mooie grote baard over me heen gebogen staan. De kamer was ineens druk met allemaal mensen, waarschijnlijk artsen en mijn vriend. Al gauw was ik weer bijgekomen van alles. Nog een beetje slap van daarnet ging op weg naar mijn laatste doel. Een zieke broeder die al drie maanden op bed lag. Hij was vroeger een hoge officier in het Egyptische leger. Alhamdolillah is hij ermee gestopt. Baard mocht hij toen niet hebben en naar de Koran luisteren is als militair streng verboden. Hij lag nog wel in het militair hospitaal, dat nog wel. Ik in mijn jalaba had wel enige moeite om binnen te komen in het hospitaal. Het leger is hier heel erg bang voor baarden en jalaba's. Toen ik mijn buitenlands paspoort liet zien, kon ik meteen doorlopen. (Een buitenlander durft men niet moeilijk te maken, stel je voor dat er een raket vanuit het Witte Huis wordt afgeschoten). De zieke broeder was ontzettend blij met mijn kleine kadootje voor hem. Zijn zus liet ons even alleen in de kamer. Vrouw had hij niet. Hij was verloofd, maar had pas geleden de verloving ingetrokken. De doktoren hebben geconstateerd dat hij een zeldzame ziekte heeft en niet genezen kan worden. Zo jong en nu al doodziek. Op een gegeven moment moest hij hulp krijgen van de zuster. Lopen kon hij niet meer, dus voor bepaalde zaken moest de zuster hem helpen. Ik liep eventjes de kamer uit en wachtte tot ik weer binnen kon. Samen deden we salaat en ik maakte me klaar om weer naar huis te gaan.

Deze dag heb ik de dood gezien, het graf en ziekte. Dit heeft mij laten nadenken. Ben ik Allah wel dankbaar voor alle gunsten die Hij mij heeft gegeven? Ben ik voorbereid op de dood? Het leven zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.

Asalaam 3alaikom Warahmatoellahi ta3ala Wabarakatoehoe,

1. Stel dat jouw vriend(in) 100 euro van jou zou stelen. Zou je dan niet tegen hem (haar) tekeergaan? Wat dacht je van een telefoongesprek, waarbij je van méér dan 1000 hasanaat bent beroofd? Als de spreker, aan de andere kant van de lijn, over die-en-die wil praten (m.a.w.: roddelen), verbiedt het hem of verander van gespreksonderwerp. Bescherm jezelf en je hasanaat*

2. Stel je voor dat de directie van alle banken tot overeenstemming komt om geld van de bankrekening van de roddelaars over te schrijven naar de rekeningen van de mensen over wie er geroddeld wordt* Zouden de roddelaars dan niet zwijgen (tijdens bijeenkomsten), omdat ze vrezen hun geld te verliezen? (Wanneer je namelijk over iemand roddelt, worden jouw goede daden naar de 'rekening' van deze persoon overgeschreven)

3. Als je weet dat er een afluisterapparaat (camera?) in jouw buurt ligt, dat ieder woord dat je zegt opneemt, dan zou je goed op je woorden letten, toch? Weet je dan niet dat je wordt geobserveerd door twee engelen, die elk woord noteren? Spreek dus een goed woord of wees zwijgzaam*

4. Stel dat jouw kind iedere keer wanneer hij buiten gaat spelen, de andere kinderen uit de buurt uitscheldt. Ongeacht jouw waarschuwingen wil hij zijn gedrag niet verbeteren. Zou je hem dan geen huisarrest geven en niet meer buiten laten spelen? . O, wat lijkt de tong toch op dit kind! Dus slik al je slechte woorden in, voordat ze eruit komen. Je zult het dan namelijk berouwen*

5. Waarom ben je niet zo zuinig met woorden, zoals bij een internationaal telefoongesprek? Netzoals je een hoge rekening zult krijgen voor alle woorden die tijdens dit telefoongesprek vloeien, zul je een zware afrekening krijgen voor ieder (slecht) woord dat uit je mond komt. Het is zelfs zo dat je de onverwachte hoge telefoonrekening kunt 'goedmaken', door niet opnieuw dezelfde fout te maken. Echter, hoe zal het je vergaan wanneer je op de Dag des Oordeels jouw grote verlies zult zien, terwijl je niet in staat bent om dit grote verlies
te compenseren?

6. Stel dat je op reis gaat naar een ver land* Je hebt de barre
omstandigheden tijdens de reis doorstaan, je komt bij de grenspost aan en geeft je paspoort aan. Echter, je krijgt je paspoort terug van de douanebeambten met de mededeling: "Je hebt geen geldig identiteitsbewijs om dit land binnen te komen". Ze weigeren dus om jou het land binnen te laten treden* Zou je je dan niet gefrustreerd en verdrietig voelen? . . Wat dacht je ervan als de Toegang tot het Paradijs je wordt ontzegd? Alleen vanwege een slecht woord dat je hebt gezegd over een gelovige broeder, waardoor hij zich diep vernederd
voelt en zich niet meer onder de mensen durft te begeven.

7. Stel je voor dat het lichaam van iemand op straat is ontbloot, vanwege een auto-ongeluk. Zou je je dan niet haasten om het lichaam te bedekken, aangezien het slachtoffer macht noch kracht heeft om zelf zijn ontblootte lichaam te bedekken? Hoe zou je dan handelen als er iemand, in jouw bijzijn, slechte woorden over een ander zegt? Dus als deze 'roddelaar' de minpunten van zijn broeder verraadt; zou jij dan niet z.s.m. proberen deze minpunten van jouw broeder (of zuster) te bedekken?

8. Zou jij het lijk van een paard willen eten? Wat dacht je van de persoon over wie je hebt geroddeld? Dat is namelijk erger dan het eten van een dood paard! Want als je een dood paard eet, eet je het vlees van een dier. En in de islam is het toegestaan om van (bepaalde) dieren te eten. Maar tijdens het roddelen eet je van het lijk van de persoon (over wie je roddelt). Het eten van mensen is in de islam, onder alle omstandigheden, verboden!!!

Herinner je de woorden van de Profeet (salla Allahu 'alayhi wa sallam):

Quote:
"Laat degene die in Allah en in de Laatste Dag gelooft het goede zeggen of laat hem zwijgen"

De Slangenvanger

Vertaald door AlMutaqqun.tk


Er was eens een slangenvanger die naar de bergen ging. Door de winterkou en hevige sneeuw lagen vele grote slangen er onbeweeglijk bij, alsof ze dood waren.

De slangen-vanger pakte een van die levenloos ogende slangen op en nam hem mee naar Baghdad met als doel hem te gebruiken voor een show. Terwijl hij de slang aan de toeschouwers showde, maakte hij allerlei beweringen over hoe hij de slang op een briljante manier had gevangen.

Toen de zon begon te schijnen en de warmte de slang ommantelde, verdween de kou uit zijn lichaam. De tekenen van leven werden al snel duidelijk en toen de slang begon te bewegen, vluchtte de slangen-vanger en iedereen om hem heen.


Onze Nafs (zelf) is net als die slang. Met Tazkiya (zuivering) en Mushaqqat (inzet) bevriest onze nafs. Het lijkt dood te zijn maar als het een beetje warmte krijgt van het vuur van de
zonde, zal het weer bijten. Een beetje blootstelling aan vroegere zonden en de nafs komt weer tot leven.

We moeten niet denken dat we onze nafs vermoord hebben en vervolgens onbedachtzaam worden. Met wat mujahadah (streven), suhbat (gezelschap) van de Sheikh, tilawat (recitatie) van de Qur'an, Dhikrullah (gedenken van Allah), het volgen van de Deen (het geloof) en het opbouwen van liefde voor Allah Ta'ala en Rasoelilah (salAllahu alayhi wasalam), kan de nafs bevroren worden. Maar slechts een sprankje zonde kan de kwade nafs weer doen herleven

Het berouw van een jongeman in de moskee

Mijn terug keer naar Allah

Het berouw van een jongeman in de moskee

In deze serie van indrukwekkende verhalen zullen wij enkele ontroerende gebeurtenissen vastleggen met de hoop dat mensen er leringen van trekken en om de Imaan te versterken.

Werkelijk, hoe zielig is een man wiens gewoontes en begeertes hem tot hun slaaf maken en hij gaat met hen mee zover als het kan. De zonde maakt Mohammed tot zijn slaaf en hij stond de zonde toe om hem te besturen. Hij had zichzelf niet meer onder controle en hij kon zich er niet van bevrijden. Dit leidde hem naar de vernietiging. Hij beging vele zonden en hij deed ze snel. Hij bereikte op een gegeven moment het toppunt van paniek en bezorgdheid. En dat was duidelijk te zien aan zijn gezicht.

Hij verrichte lange tijd niet één Rak'ah voor Allah en hij kon de weg naar de moskee niet vinden. Hoeveel jaren gingen voorbij waarin hij niet bad? Telkens als hij Moskee ****** (de moskee in zijn buurt) passeerde, voelde hij zich beschaamd, alsof de minaret hem verweet en zei: "Wanneer kom je ons bezoeken? Wanneer ga je berouw tonen?" Maar Mohammed kon niets anders doen dan zijn hoofd buigen uit verlegenheid.

In de maand Ramadhaan, wanneer de duivels vastgeketend zijn en het geluid van de Waarheid oneindig te horen is, en het universum gevuld is met vrees en nederigheid, kwam er een geluid van de minaret van Moskee ******, een emotioneel geluid wat de aayat van de Qor-aan reciteerde. Het was het gevoel van comfort, het was het gebed, het was Salaat at- Taraawieh'

En zoals gewoonlijk passeerde Mohammed de moskee met de intentie om niet naar binnen te gaan. Een vriendelijke jongeman sprak hem echter aan en vroeg hem hoe hij erover dacht om deel te nemen aan het gebed in de moskee: "Kom, kom, laten we gaan."

Mohammed wilde zich verontschuldigen, maar de vriendelijke jongenman hield vol en overtuigde hem om mee te gaan. De ziel van Mohammed ging als een klein vogeltje in de ochtend, zeer onschuldig, en wilde zich een weg banen richting het licht nadat het moe was geworden van het vliegen in het donker.

Mohammed zei: "Ik ken de Doe'aa-e van de openingssmeekbede niet en ook de Tah'iyyat (Tashahhoed) niet. Gedurende een lange periode heb ik niet gebeden, ik ben het vergeten." "Nee Mohammed," zei de vriendelijke jongeman, "jij bent het niet vergeten, maar dat is het werk van Shaytaan en zijn groep, de verliezers. Zij hebben het jou laten vergeten. "Door het volhouden van die ene vriendelijke jongeman, ging Mohammed na een lang vaarwel eindelijk weer eens de moskee binnen.

En wat vond Mohammed.....: ogen gewassen door tranen, verwelkt door de Ibaadah (aanbidding) , gezichten verlicht door Taqwah (godvrees), aanbidders die leken op fladderende vogels in de sfeer van Imaan (geloof), en de recitatie van de Imaam was heel emotioneel, in zijn stem was een trilling die het hart raakte.... En voor de eerste keer na zijn afscheid van zeven jaar, fladderde Mohammed ook zozeer in deze sfeer, dat hij zijn gebed niet afmaakte. Zijn hart was vol ontzag, hij trok zich terug naar achter in de moskee en leunde tegen een muur, hij zuchtte jammerlijk en zei tegen zichzelf: "Bij Allah, hoe kon ik deze grote beloning missen?! Wat heeft mij hier vandaan geleid?" Vervolgens begon hij aan een langdurige huilbui... hier is hij, huilend... hij huilde met heel zijn hart... hij huilde over zijn verloren tijd.. hij huilde over zijn dagen in het verleden... hij huilde over zijn strijd tegen Allah met zijn zonden...!

Zijn hart brandde.. alsof er een stukje gloeiend houtskool rustte tussen zijn ribben. Telkens als het afkoelde begon het weer opnieuw, totdat het vlam vatte en het hem brandde... het is het brandende gevoel van zonden.
Moge Allah met jou zijn, jij terugkerende zondaar. Hoe vaak ben jij omgedraaid in het vuur van de zonden, terwijl jouw ziel verlangde naar de weg van geloof....!

Hij huilde - volgens de Imaam - zoals het gehuil van een dronkaard. Een golf van pijn en spijt sleurde hem mee en schudde zijn gedachten en liet hem denken dat Allah hem nooit zou vergeven.

De mensen kwamen en gingen om hem heen staan.... zij vroegen wat er mis was met hem.. hij wilde hen niet beantwoorden.. hij leefde slechts enkele momenten met zijn verdrietige en vermoeide zelf, dat moe werd door het botsen in de donkere tunnel van vernietiging.

In hem was een vulkaan van spijt en pijn, die niemand van de aanwezigen kon doven. Aldus gingen zij weer terug naar hun plaats van gebed. Op dat moment kwam 'Abdoellaah. Nadat hij probeerde om Mohammed te kalmeren, zei Mohammed stotterend: "Allah zal me niet vergeven, Allah zal me niet vergeven," en hij begon weer te huilen...

'Abdoellaah bleef hem troosten en zei tegen hem: "Broeder, Allah is Barmhartig, Genadevol. Allah strekt Zijn Hand uit in de nacht zodat de zondaar die zonden heeft begaan overdag, berouw kan tonen, en Hij strekt Zijn Hand uit overdag, zodat de persoon die 's nachts zonden heeft begaan, berouw kan tonen."

Mohammed hief zijn hoofd op, met ogen vol tranen, en hij zei met een wanhopige stem: "Nee, Allah gaat mij niet vergeven, Allah gaat mij niet vergeven."

Vervolgens was hij even stil om op adem te komen, hij dacht aan de vele zonden die hij begaan had en stelde enkele vragen hoe hij uit deze situatie kon ontsnappen. Hij zei: "Je weet niet hoe groot mijn zonden zijn. Allah zal mij niet vergeven. Ik heb gedurende 7 jaar niet gebeden."

'Abdoellaah hield vol en bleef hem overtuigen dat de Barmhartigheid van Allah zeer groot is en zei tegen hem: "Broeder, dank Allah dat je niet gestorven bent in deze toestand. Broeder Allah swt zegt: 'O zoon van Aadam, als je Mij zonder deelgenoten aan Mij toe te kennen, dan kom Ik naar jou toe met Vergeving zo omvangrijk als de aarde. * En wanhoop aan de Barmharigheid van Allah is nog erger dan jouw ongehoorzaamheid tegenover Hem." Vervolgens bleef hij de aayaat betreffende de Barmhartigheid en hoop reciteren en de ah adieth over berouw en de gulheid van Allah betreft het accepteren van de berouwvolle. Op deze manier ontwaakte hij in Mohammed een vonk van hoop en Mohammed voelde dat de deur van het berouw op een kier stond en dat hij door deze kleine opening kon gaan.

En hier braken Mohammed's sterke golven van wanhoop op de stranden van de waardevolle adviezen van 'Abdoellaah. Vervolgens voelde hij de zware last die op zijn schouders ziel kon fladderen. Het wilde fladderen in de nieuw wereld van berouw...!

En hier is zijn borst nu, als een jong land dat de eerste beplanting van vruchten voorbrengende adviezen ontving, de adviezen die veiligheid, comfort en hoop brachten voor de ziel van Mohammed, zoals de regen met de wil van Allah groen op het gezicht van de dode aarde brengt...!

'Abdoellah stelde vervolgens voor: "Wat denk jij mijn dierbare broeder, om Ghoesl te gaan verrichtte zodat je rust in jezelf krijgt en aan een nieuw leven begint?"

Mohammed ging akkoord en ging Ghoesl verrichten met als doel om rust te verkrijgen. Hij waste zichzelf en verwijderde alle viezigheid van de zonden die aan hem kleefden.
Vervolgens waste hij zijn hart en vulde het met licht.
Mohammed ging (samen met 'Abdoellaah) weer richting de moskee waar de Imaam nog steeds de aayaat van Allah aan het reciteren was.. Zijn lippen bewogen met deze aayaat en de harten van de aanwezigen neigden naar de aayaat.

En zij bleven met elkaar praten... en de wijze woorden kwamen van de lippen van 'Abdoellah met de geur van oprechtheid, waarheid en hoop, vrij van enige valsheid.

Verdriet

In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle

Er was eens een oud vrouwtje wat langs een veldweg kwam. Ze was tamelijk oud, maar haar loop was licht en haar lachen had de frisse glans van een jong meisje. Bij een ineengekrompen gedaante bleef ze staan.

Ze kon niet veel herkennen, het wezen leek bijna figuurloos. Ze bukte zich en vroeg "wie ben jij".

Twee bijna levenloze ogen keken haar moe aan. "Ik"? Ik ben het Verdriet, fluisterde de stem. Och, riep het oude vrouwtje blij alsof ze een oude bekende groeten. "Je kent mij"? vroeg het verdriet. Maar natuurlijk ken ik jou, zei het oude vrouwtje. Maar waarom ga je niet weg van mij vroeg het verdriet. Waarom zou ik vluchtte voor jou mijn liefje. Je weet toch maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik wilde vragen waarom zie je er zo moedeloos uit?

Ik ben verdrietig antwoordde verdriet met een grauwe stem. De oude vrouw ging naast haar zitten en zei vertel mij nu maar eens wat jouw zo verdrietig maakt. Het verdriet zuchtte eens diep. Zou er dit keer nu eens iemand naar haar luisteren. Ze had het al dikwijls gehoopt.

Ach begon ze, weet je niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven, Maar als ik kom dan schrikken ze terug. Ze zijn bang van mij en willen me dan vermijden.

Het verdriet begon heel hard te snikken en zei : Er zijn zelfs spreekwoorden uitgevonden waarmee ze me willen verbannen". Ze zeggen dan"Ach, het leven is een groot feest'. En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen alleen zwakkelingen huilen, en hun opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol en drugs zodat ze mij niet hoefden te voelen.

O Ja, bevestigde het oude vrouwtje, zulke mensen ben ik ook al vaak tegen gekomen.

Het verdriet zakte nog verder in elkaar. En terwijl ik de mensen alleen maar wil helpen. Als ik heel dicht bij hun ben kunnen ze zichzelf ontmoeten. Ik help hun een nest te bouwen waarin ze hun wonden kunnen verzorgen. Wie verdrietig is heeft een hele dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen geloven me niet en willen niet dat ik hen help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of leggen een dik pantser over hun bitterheid heen. Het verdriet zweeg...

Haar huilen was eerst zwak, toen sterker en tenslotte vertwijfeld. Het oude vrouwtje nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelde ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zacht het bevende hoopje. Huil maar verdriet, huil maar fluisterde ze liefdevol. Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt, vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal bij je blijven zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is.

Het verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe vriendin verbaasd aan. maar....maar.....wie ben jij eigenlijk?

Ik? vroeg het oude vrouwtje. Ik...Ik ben, DE HOOP.

Het advies van Taawoes bin Kissaan al-Yamanie

Er werd verhaald dat 'de leider van de gelovigen' (Amier ul-Moe'minien) Hichaam bin cAbdul-Malik arriveerde in het Heilige Huis van Allah als een pelgrim. Toen hij eenmaal in al-Haram (de moskee in Mekka, met daarin de welbekende Kacbah) was, gaf hij het bevel om een man van de Sahaabah (de metgezellen van de Profeet -vrede zij met hem) bij hem te laten komen. Er werd hem echter verteld dat alle Sahaabah reeds gestorven waren. Hierop zei hij: "Eén van de Tabicien (de leerlingen van de Sahaabah) dan." De Tabici Taawoes al-Yamaanie werd toen bij hem gebracht. Hij kwam bij 'de leider van de gelovigen' binnen, deed zijn schoenen uit en legde die aan de zijkant van zijn vloerkleed. Taawoes groette niet met de benaming 'Amier ul-Moe-eminien', noch sprak hij hem aan met zijn edele roepnaam, maar ging tegenover hem zitten zonder daarvoor toestemming voor te hebben gekregen en zei: "Hoe is het met jou, O Hichaam?" Hichaam bin cAbdul-Malik werd zeer woedend op Taawoes, zo erg zelfs dat hij eraan dacht hem te doden. Er werd hem echter verteld dat hij zich in al-Haram bevond en het dus voor hem onmogelijk was om iemand te vermoorden.

Hichaam bin cAbdul-Malik zei tegen Taawoes al-Yamaanie: "O Taawoes, wat heeft jou er naartoe geleid om te doen wat je gedaan hebt?" Taawoes antwoordde: "Wat heb ik dan gedaan?" Hij werd hierdoor nog bozer en kwader en zei: "Je hebt jouw schoenen uit gedaan, legde die vervolgens aan de zijkant van mijn vloerkleed en je groette me niet met 'Amier ul-Moe'minien'. Daarnaast sprak je me niet eens aan met mijn edele roepnaam, je ging tegenover mij zitten zonder toestemming en voegde eraan toe: "O Hichaam, hoe is het met jou?"

Taawoes zei: "Wat betreft het feit dat ik mijn schoenen uitdeed en die naast je vloerkleed legde, dit doe ik voor mijn Heer vijf keer per dag en Hij verwijt mij dit niet, noch wordt Hij woedend op mij. Dat ik je niet met 'Amier ul-Moe'minien' groette was vanwege het feit dat niet alle gelovigen tevreden zijn over jouw leiderschap en ik vreesde dat ik daarover zou liegen als ik je 'Amier ul-Moe-minien' noemde. Over wat je zei, dat ik je niet met een edele roepnaam aansprak, dit is omdat Allah, de Verhevene, Zijn profeten bij naam noemde, Hij zei: "O Dawoed, O Yahya, O cIesaa," terwijl Hij Zijn vijanden wel bij hun roepnamen noemde, Hij zei: "Vernietigd zijn de handen van Aboe Lahab en vernietigd is hij." De reden waarom ik tegenover je ging zitten is dat ik de Amier ul-Moe'minien cAli ibn Abi Taalib (moge Allah met hem tevreden zijn) hoorde zeggen: "Als je wilt kijken naar een man die in de Hel zal terechtkomen, kijk dan naar een zittende man met om zich heen staande mensen." Toen droeg Hichaam bin cAbdul-Malik Taawoes al-Yamanie op: "Geef mij advies!" Hij zei: "Ik hoorde Amier ul-Moe'minien cAli ibn Abi Taalib (moge Allah tevreden zijn met hem) zeggen: "In de Hel zijn er slangen zo groot als kruiken en schorpioenen zo groot als muilezels. Zij bijten iedere leider die niet rechtvaardig regeert over zijn burgers." Vervolgens stond Taawoes op en ging weg.

Mounir is een student aan de universiteit

Mounir is een student aan de universiteit. Wanneer hij thuis terugkomt brengt hij zijn vrije tijd door achter het beeldscherm van zijn computer om de wereld van het internet te doorspitten. Echter, hij kent enkel het duistere gedeelte ervan. Wanneer hij in aanwezigheid van andere mensen en zijn familieleden is, is hij iemand die oprecht en serieus is. Hij is een de prins waarvan elke vrouw droomt. Maar op het moment dat hij zijn kamer binnentreedt, verandert hij in een slaaf van zijn lusten.
'Abdoerrahman is zijn beste vriend maar hij is een dienaar van Allah die graag uitnodigt tot de weg van Allah (Verhevene is Hij).

'Abdoerrahman reed in de auto van Mounir mee. Onderweg naar hun bestemming kwamen ze een controlepost tegen. 'Abdoerrahman deed de la van het dashboard open om de autopapieren uit te halen en hij zag dat daar een foto van een naakte vrouw lag!!

Een lange stilte overmeesterde de auto die gevolgd werd door een diepe zucht van Mounir, die van de schaamte gloeiend rood werd en begon te zweten. De politieman wees hem aan om door te rijden. Hij keek naar 'Abdoerrahman terwijl deze laatste Allah vroeg om vergeving en de lofprijzing over Hem sprak waarna de volgende discussie plaatsvond.

'Abdoerrahman zei: Mounir; wat doet deze foto hier?
Mounir zei: Een student vroeg hierom en ik ben onderweg naar hem om het aan hem te geven.

'Abdoerrahman zei: Weet je dan niet dat je bezig bent met het begaan van een zonde? Weet je niet dat degene die naar een zonde uitnodigt, de zonde zal delen met een ieder die het zal volgen? Heb je geen vrees voor Allah? Hoe kun je vrees voor de politie hebben en geen vrees voor de Schepper?

Mounir antwoordde schreeuwend: genoeg!! Houd je preken voor mensen in de moskee, ik ben nog jong en waar ik mee bezig ben is niet erger dan het begaan van overspel/ontucht en ik zal berouw tonen wanneer Allah mij zal leiden. IK WIL JE PREKEN NIET MEER AANHOREN!!!

'Abdoerrahman zei: Laat mij hier uitstappen alsjeblieft ik wil de zonde niet met je delen!

Mounir keert terug naar huis en doet de deur van zijn kamer dicht. En zet de computer aan. Hij gaat weer door met zijn hobby, het bekijken van pornografische websites. Pornografische websites te bekijken, onzedelijke foto's en films; dit is wat ik nodig heb om te ontspannen en mezelf op te vrolijken na het aanhoren van de woorden van die achterlijke. O wat zijn deze foto's opwindend...hij staat op en doet de deur op slot..ja, ik ga me uitkleden, blijf naakt en fantaseer dat ik met hen ben. Het is een opwindend gevoel. Ik ga mezelf masturberen en ik zal dan het echte genot ondervinden. Het is het genot dat elke mens zal opvrolijken, denkt hij.
En het zijn slechts enkele moment en hij is klaar met zijn satanische lusten maar hij voelt plotseling een zware pijn in zijn hart. Hij schreeuwt, aaaaaaaaaaaaah terwijl zijn hand bevuild is. O mijn Rabb. Mijn Rabb.Aaaaaaaaaaaah pijn!!! En de pijn werd steeds erger.

Zijn ouders hoorden het geschreeuw en hij deed de deur van de kamer open terwijl het pijn hem overmeestert had waardoor hij niet aan het aantrekken van zijn kleren kon denken. Het is "een genot" dat hij meemaakte EN HET IS NU een schandaal geworden. Hij probeert op dat moment zijn toestand uit te leggen, maar de Engel Des doods was sneller dan hij en hij sterft in deze toestand.

Dit is slechts een fictief verhaal, beste broeders en zusters, maar kunnen degenen die verslaafd zijn aan pornografische websites ons verzekeren dat het verhaal van Mounir niet plaats zal/kan vinden? En wie wenst er eigenlijk in deze toestand te sterven?

Niemand zal hier tevreden mee zijn, of wel?

Toon daarom berouw beste broeder voordat je je leven slecht beëindigt en weet dat Allah blij zal zijn met het berouw van de dienaar ook al zou hij een moordenaar zijn: "Zeg: " O mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf, wanhoopt niet aan de Genade van Allah. Voorwaar, Allah vergeeft alle zonden."

De muis

Een muis keek door een gat in de muur en zag dat de boer en zijn vrouw een pakketje opende.

“Wat voor voedsel zit erin?”: dacht de muis die best wel trek had in eten… Maar hij schrok toen hij zag dat het een muizenval was!

De muis ging snel naar het weiland en de muis schreeuwde als waarschuwing en vroeg om hulp: “er is een muizenval in het huis!! Er is een muizenval in het huis!!”

De kip die kakelde ging rechtop staan en kwam met zijn hoofd omhoog en zei: “hé muis, ik kan je vertellen dat dit het einde van jouw leven is. Maar het heeft geen consequentie voor mij en het boeit me helemaal niet.”

De muis keerde zich om en ging naar het schaap en zei tegen het schaap: “er is een muizenval in het huis!! Er is een muizenval in het huis!!”

De schaap moest lachen en zei: “sorry maar dat is jouw probleem. Ik heb het te druk om me ook nog eens druk te maken om jouw problemen.”

De muis ging vervolgens snel naar de koe en zei tegen de koe: “er is een muizenval in het huis!! Er is een muizenval in het huis!!”

De koe zei: “zolang ik hier kan relaxen op het gras en ik mezelf kan onderhouden voel ik me goed en een muizenval doet me weinig.”

De muis ging verdrietig terug naar zijn huisje, met zijn hoofd omlaag en een traan die over zijn wang liep. De muis vond het jammer dat zijn vrienden geen medeleven toonde…

Dezelfde nacht was er een hard geluid dat door het huis heen klonk - het was het geluid van de muizenval die zijn prooi had gevangen.

De boer zijn vrouw vloog de trap af om te zien wat de muizenval had gevangen… Het was donker waardoor ze niet kon zien dat het een giftige slang was die vast zat met zijn staart in de muizenval!

Toen de vrouw dichterbij kwam beet de slang de vrouw van de boer. De boer schrok van haar kreet en nam haar
snel mee naar het ziekenhuis. De volgende dag kwamen ze terug en kregen het recept mee van de dokter. Het recept was “kippensoep” om de koorts te laten dalen dus de man slachtte de kip en deed het in de soep.

Maar de vrouw werd niet beter en haar gezondheid ging achteruit! Vrienden en buren kwamen vaak langs. En om de gasten eten te geven, slachtte de boer het schaap.

De vrouw van de boer werd maar niet beter en op laatst ging zij dood. Zo veel mensen kwamen langs, waardoor de boer genoodzaakt werd de koe te slachten om iedereen te voeden die langs kwam.

De muis zag dit allemaal gebeuren met groot verdriet…

Dus de volgende keer als je hoort dat iemand een probleem heeft zeg dan niet meteen dat het je niets aan gaat. We zijn met zijn allen op een reis dat “het leven” heet dus ieder moet zijn broeder/zuster helpen.

Hadieth:
De Profeet Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem) heeft gezegd: Wie geen medelijden heeft met het
lot van anderen zal zien, dat hijzelf de goddelijke barmhartigheid moet ontberen. [hadith Muslim]

Abu Mousa, (moge Allah met hem tevreden zijn), heeft overgeleverd: “De Profeet (vzzmh) heeft gezegd: De gelovige vormt samen met een andere gelovige een soort bouwwerk. Het ene deel steunt op het andere. Hij maakte een gebaar door zijn vingers in elkaar te schuiven. [hadith Bukhari & Muslim]

Allah’s Boodschapper (vzzmh) heeft gezegd: “Op de Dag des Oordeels zal Allah, de Verhevene, verkondigen: "Waar zijn degenen die van elkaar houden omwille van Mijn Genoegen? Deze dag zal Ik hen beschermen
in de schaduw die Ik schenk. Vandaag is er geen andere schaduw dan de Mijne." [hadith muslim]

De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) zei: “De gelovigen zijn in hun wederzijdse liefde net als de menselijke lichaam. Wanneer het oog pijn heeft, dan voelt het hele lichaam de pijn. Wanneer het hoofd pijn doet, zal het hele lichaam daaronder lijden." [hadith Moslim]

“Geen van jullie heeft geloofd totdat hij wenst voor zijn broeder datgene wat hij wenst voor zichzelf.” [hadith Muslim en Bukhari]


De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd: “Als iemand van zijn broeder houdt, moet hij hem dat vertellen.” [hadith Aboe Dawoed en At-Tirmidhi]

De Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd:
"Wees niet afgunstig op andere Moslims, bied bij een verkoop niet hoger dan een andere Moslim, voel geen wrok jegens een andere Moslim, wees niet tegen een andere Moslim en laat hem niet in de steek, doe geen bod terwijl een transactie al gaande is.
O, dienaren van Allah, wees als broeders (of zusters) voor elkaar. Een Moslim is de broeder (of zuster) van een andere Moslim, doe hem (of haar) geen kwaad, kijk niet neer op hem (of haar) of breng geen schande over hem (of haar). Vroomheid is een zaak van het hart (en de Profeet zei dit drie maal).
Het is slecht genoeg voor iemand om neer te kijken op zijn Moslimbroeder (of -zuster). Bloed, eigendom en eer van een Moslim zijn onschendbaar voor een Moslim." [hadith Muslim]

Toen de Profeet (vrede zij met hem) opdroeg: "Help je (Moslim)broeder (of zuster) wanneer hij onrecht begaat, en wanneer hem onrecht wordt aangedaan", vroeg iemand hem: "O Boodschapper van Allah, ik begrijp hoe ik hem kan helpen als hem onrecht wordt aangedaan, maar hoe kan ik hem helpen als hij zelf onrecht begaat?" Daarop antwoordde de Profeet : “Hem tegenhouden het slechte te doen, is hem helpen.” [hadith Bukhari]

Koran
« En de gelovige mannen en de gelovige vrouwen zijn elkaars helpers, zij roepen op tot het behoorlijke en verbieden het verwerpelijke en zij onderhouden het gebed en geven de zakaat en zij gehoorzamen Allah en Zijn Boodschapper. Zij zijn degenen die Allah zal begenadigen. Voorwaar, Allah is Almachtig, Alwijs.»
(Soerah At-Taubah 9:71)

« De gelovigen zijn voorzeker broeders. Bewaart daarom vrede onder uw broeders en weest godvruchtig opdat u barmhartigheid moge worden betoond. »
(Soerah Al-Hodjoraat 49:10)

“Als je de avond bereikt, wacht dan niet op de ochtend en als je de ochtend bereikt, wacht dan niet weer op de avond. En als je gezond bent maak dan gebruik van de situatie om kennis te zoeken voor dat je ziek wordt en gebruik je leven voor dat je sterft "

Het verhaal van de zuster die getuige was van een wonder

Drie jaar geleden zat ik twee jaar lang in een erg depressieve periode. Ik wou van alles doen, maar ik mocht niets van mijn ouders, athans zo leek het te zijn. Ik wilde meer vrijheid, zoals de westerse meisjes. Waarom moest ik dat stomme hoofddoekje op? Ik deed het op gegeven moment dan ook af. Ik haatte mezelf, ik haatte mijn ouders, ik haatte de wereld en nog erger ik haatte de Islam.

Ik heb urenlang met psychologen gesproken. En ja, als je ze dat vertelt als Marokkaans meisje, geven ze je groot gelijk. De Islam is inderdaad zeer onderdrukkend voor de vrouw! Instanties voor meiden als ik hebben me geholpen toen ik wegliep van huis. Met mijn ouders spreken, dat wilde ik niet. Ik kon maar niet begrijpen dat mijn ouders mij mee terug wilden nemen naar huis. Ze zeiden voor het eerst dat ze van me hielden. Dit begreep ik niet, want als jullie echt van me hielden dan kreeg ik wel die vrijheid van jullie?!

De eerste keer dat ik weg liep bleef ik volgens mij vier dagen weg. De tweede keer dat ik wegliep anderhalve week. Ik begon snel mijn familie te missen, want na de eerste keer leken ze milder te zijn geworden. Ik begon me ook te vervelen. Op een gegeven moment belde ik gewoon mijn ouders op, en vroeg of zij me wilden komen halen onder de voorwaarde dat ik niet mee hoefde naar Marokko. Ja, dat vonden ze goed. Huh? Maar goed, ik ging toen mee naar huis. Een week later vertrokken mijn ouders naar Marokko, en ik kreeg de huissleutels. Ik heb toen de halve zomervakantie bij mijn zus doorgebracht.

Maanden gingen voorbij. Er gebeurde iets, waarvan ik alleen maar de datum hoef te noemen en de beelden schieten onze hoofden al binnen: 11 September 2001!! Een ramp, de schrik van mijn leven. Niet alleen de ramp was een schrik, maar er werd een aanval op de Islam ingezet, en ik werd ook aangesproken. Huh? Ik haatte toch de Islam? Waarom kwamen ze allemaal met die stomme vragen naar mij? Van mij kregen ze alleen maar te horen wat ze wilde horen, Islam is slecht en onderdrukkend. Op de ??n of andere manier vond ik dit niet bij mij horen. De Islam is namelijk wel van huis uit mijn identiteit.

Ik begon te zoeken naar antwoorden op vragen die mij werden gesteld, en waarmee ik zelf zat. Wat was ik ver afgedwaald. Mijn toenmalige vriend, Astagfiroellah, was van huis uit ook moslim, maar alleen in naam. Hij was destijds zelfs gevlucht uit Afghanistan voor de Islam. Terwijl ik zocht naar de Islam, leken wij steeds meer uit elkaar te groeien. Alhamdoelillah vastte ik gewoon elk jaar en probeerde hem er ook van te overtuigen dat hij moest vasten. Maar ja, als je vlucht voor de Islam, dan peins je er niet over om terug te keren naar datgene waarvoor je bent gevlucht. Maar goed, na lang zoeken leerde ik niet veel over de Islam, maar ik denk dat mijn intentie toentertijd niet voldoende oprecht was.

2002?Toen wilde ik wel heel graag naar Marokko en achteraf gezien weet ik waarom. Ik stond te springen als nooit tevoren, wat vreemd is, want waar ik woon in Marokko zie je alleen de vier muren van het huis gedurende zomer en hier kon ik niet tegen. Maar goed, ik moest en zou gaan. De laatste drie weken van de zes weken durende vakantie werd mijn moeder ziek, ernstig ziek. Geen enkele arts wist wat ze had. Geen enkel medicijn kon haar genezen. Ik moest alle taken van mijn moeder op me nemen. Dan besef je pas echt hoeveel je moeder voor je overheeft, hoeveel ze werkelijk van je houdt en hoe druk ze zich maakt als bijvoorbeeld het eten niet op tijd op tafel staat. Toen pas besefte ik dat ik wel degelijk van mijn moeder hield, zielsveel zelfs en ook van mijn vader.

Terwijl ik liep te zwoegen en te zweten in het huishouden werd mijn moedertjelief maar niet beter. De gedachten die door je hoofd gaan, probeer je dan te negeren, je wilt ze niet geloven. Mijn moeder mocht niet sterven!! Ik hield te veel van haar, ik kon niet zonder haar.

De tijd was aangebroken dat we weer terug moesten keren naar Nederland, maar ja we konden niet reizen terwijl mijn moeder ziek was. Dit zou alles alleen maar erger maken, daarom bleven we nog enkele dagen, maar we moesten toch een keer gaan. Mijn vader besloot om over drie dagen te vertrekken, we moesten immers weer naar school. Het was toen vierentwintig augustus 2002. Oke goed,alles moest worden opgeruimd, en de laatste was moest nog gedaan worden. Dit deed ik, maar ik vergat de was op te hangen op het ?dakterras?, dus vroeg mijn zieke moeder of ik dat alsnog wilde doen. Ja, dat wilde ik maar al te graag voor haar doen. Het was avond en ik vroeg mijn nicht, die kwam logeren om mij te helpen en mee naar boven te gaan, ik vond het wel eng zo in het donker.

Boven aangekomen maakte ik de deur open, en mijn ogen vingen iets vreemds op. Jammer genoeg kan ik niet vloeiend Arabisch lezen, maar ik kan het wel langzaam lezen. Soms zijn er zelfs zinnen die ik helemaal kan lezen. Ik maakte dus de deur open en las in de vorm van de wolken ?SoebhaanAllah? (Verheven zij Allah) ?Bismillahir Rahmaanir Rahiem? (In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle). Ik kon het niet geloven, ik dacht dat ik droomde, en wees mijn nicht hierop. Zij zag ook wolken, maar zij kon niet zien wat ik zag, ze zei: ?Ach joh, het zijn gewoon wolken.? Ik dacht toen echt dat ik het me verbeeldde, en begon de was op te hangen. Ik begon mijn nicht te vertellen over de wonderen van Allah waarover ik wel eens op het internet had gelezen. Opeens draaide ik mijn hoofd en soebhaanAllah er stond geen ?Bismillahir Rahmaanir Rahiem? meer. Ik begon happerend te lezen, en las in de wolken ?Salaah?, (gebed), maar er stond nog meer dat ik niet kon lezen, dus riep ik mijn zusje. Zij kon beter dan mij lezen.

Deze ervaring wil ik met de hele wereld delen. Mijn zusje kwam vermoeid de trap op, en zei: ?als ik helemaal naar boven kom voor niets, dan zwaait er wat.? Toen zij op het ?dakterras? kwam begon ze te beven. Ze kon niet geloven wat ze zag, ze begon te lezen: ?Salaah?, ?Zakaah? (armenbelasting), ?Shahaadah? (Geloofsgetuigenis). Toen bewogen de wolken zich voor onze ogen. SoebhaanAllah, de wolken veranderden in andere woorden. Er stond iets wat ik me niet meer helder kan herinneren, maar volgens mij stond er Mohammmed. Moge Allah mij vergeven. Inmiddels hadden we onze vader, zus, broertje en onze oma (moeder van mijn moeder) erbij geroepen. Ik ben naar beneden gehold om een fotocamera te pakken en heb twee foto?s van dit wonder gemaakt. Ik begon een smeekmede te doen, ik vroeg Allah of Hij mijn moeder wilde genezen. Ik beloofde Dat ik Hem zou gehoorzamen en dat ik weer mijn salaah zou gaan oppakken. Aan het einde van Allah?s teken stond er ?Salaam? (vrede). Het mooie was dat we toen ook de Adhaan (Gebedsoproep) voor salaat al-cIshaa? hoorden, het laatste gebed van de dag.

Alles was zo perfect, het was volle maan, en het maanlicht scheen als een lichtbundel op het wonder van Allah. Er was geen enkele ster rondom het Teken van Allah, terwijl het aan de andere kant van het heelal barstte van de sterren. SoebhaanAllah, er was verder echt geen enkele wolk te zien, behalve de Noer (licht) van Allah. De Woorden van Allah waren in drie mooie rechte lijnen verdeeld. Verheven zij Allah.

Ik rende naar mijn moeder met tranen in mijn ogen van liefde? ja van liefde voor de Islam, en begon haar te vertellen wat er was gebeurd. Mijn broertje en zusje kwamen erbij en mijn moeder begon ook te huilen. Maar mijn tranen, waren het vreemdst, want ik was toch dat meisje dat zo?n afkeer had van de Islam. De volgende dag hoorde ik mijn zieke moeder in de keuken rommelen, het was nog erg vroeg. Mijn oma kwam naar me toe en vertelde mij dat ik het van mijn moeder moest overnemen. Ik vertelde mijn moeder dat ze in haar bed hoorde, dat ze erg ziek was en dat we straks nog moesten reizen, maar mijn moeder begon mij te sussen en zei dat ze zich prima voelde. En soebhaanAllah, sinds die dag is mijn moeder volkomen genezen van wat ze had, van wat we nog steeds niet weten wat het was, Geprezen zij Allah.

Toen ik de foto?s wilde ontwikkelen, zat mijn filmrolletje vast in de fotocamera. Mijn vader zei dat het een teken was voor mij en niet voor iedereen! Helaas had de shaitaan mij nog steeds in zijn macht en liet ik nog steeds mijn salaah achterwege. In Nederland aangekomen liet ik meteen de foto?s ontwikkelen. Ik had het rolletje inmiddels uit de camera verwijderd en mijn vader bleek gelijk te hebben. Alle foto?s waren uitgekomen behalve die twee foto?s waar het mij nu juist om ging.

Ik vertelde aan iedereen wat mij was overkomen, ook aan mijn toenmalige vriend. Het ergste vond ik dat iedereen mij geloofde behalve hij. Maar ja, achteraf begrijp ik wel waarom. Mijn vader bleef vaak herhalen dat het een teken was voor mij en dat ik er wat mee moest doen en dat deed ik ook. Ik was heel erg bezig met het het lezen over de Islam, in boeken en op het internet, in het geheim, want niemand mocht weten dat dit ge?mancipeerde meisje met de Islam bezig was. Naarmate ik meer kennis op deed, des te meer ik van mijn ouders ging houden en des te meer ik afstand nam van die jongen.Alhamdoelillah heb ik omwille van Allah het contact met hem verbroken.

Naarmate ik meer kennis opdeed, begon ik me steeds schuldiger te voelen over wat ik mijn ouders had aangedaan. Naarmate ik meer kennis opdeed, des te meer er bij mij de behoefte ontstond om de salaah te gaan verrichten en mijn hidjaab (Islamitische kledingvoorschriften voor de vrouw) correct te dragen. Maar dat waren grote stappen. Ik begon ruim een jaar geleden, ??n maand voor de ramadhan om precies te zijn, met mijn Salaah. Ik voelde rust tijdens de salaah en liefde voor Allah.

En nu? sinds maart 2003 draag ik mijn hidjaab op de correcte wijze, overigens niet zonder slag of stoot bij mijn vorige werkgever, maar dat zijn de beproevingen die ons door Allah zijn beloofd en Hij houdt Zich aan Zijn Woord.

Beste zusters en broeders, in mijn verhaal zitten veel leringen, en inshaa?Allah leren jullie ervan en maken jullie niet dezelfde fouten als ik. Maak niet de fout om je ongehoorzaam op te stellen tegenover je ouders, want zonder hen is de geur van al-Djannah (het Paradijs) niet voor jouw neus bedoeld, hoewel deze reeds op grote afstand te ruiken is. Maak niet de fout om je hidjaab af te doen of niet correct te dragen, want dit is een bescherming voor jou en voor de man. Neem geen afstand van Allah en de Islam, maar ren ernaar toe en omarm het, en Allah zal je liefhebben. Hij zal je geven wat je hartje maar begeert. Onderhoud geen contact met het andere geslacht, Allah heeft ons dit verboden, voor onze

eigen bestwil.

Allah heeft een teken gegeven, ??n van de duizenden, achteraf gezien. Als je het Licht van Allah ziet, volgt dan enkel dit licht om je doel te bereiken. Dit doel is om door Allah geliefd te worden, en in het Hiernamaals het Paradijs te mogen betreden. O, zusters en broeders, wees standvastig in je geloof en laat je niet meeslepen door de verleidingen van de shaitaan en zijn helpers. Laat je daarentegen meeslepen door de liefde voor Allah en de Soennah van de Profeet Mohammed . Werkelijk, de vrijheid waar wij jonge meiden en jongens naar op zoek zijn, bevindt zich enkel en alleen in de Islam. De Islam geeft je wat je wilt.

Alhamdoelillah, ik ben nu gelukkiger dan ooit tevoren en gelukkiger dan ik dacht ooit te zijn. Wie Allah om een gunst vraagt zal deze ook krijgen, inshaa?Allah. Ik heb Allah gevraagd om mij de moed en kracht te geven om mijn hidjaab te dragen, die heb ik gekregen en mijn hidjaab doe ik nooit meer af. Mijn ouders en vele anderen staan nog steeds versteld van hoe ik nu denk over de Islam, de westerse wereld en over hoe ik nu mijn hidjaab draag. Velen herkennen mij niet. Ik ben geslaagd voor de Havo, dat is wat ik wilde. Ik heb gevraagd om een man die de Islam praktiseert en die heb ik gekregen, alhamdoelillah. Ik ben nu ook gelukkig getrouwd en vraag Allah nog dagelijks om vergeving voor mijn

zonden. Islam is onze leiding op deze wereld, en de weg naar het Paradijs.

Laat een slechte daad volgen door een goede daad. Moge Allah onze zonden vergeven, en ons leiden. Allahoemma Amien.

Asalaam 3alaikom Warahmatoellahi ta3ala Wabarakatoehoe,

In de naam van Allah Barmhartige, de Meest Genadevolle

Mijn zondigende broeder,

Je zit tot aan je oren in de zonden. Je bent de speelbal van de shaytaan
geworden en je drijft de spot met jouw Schepper. Met jouw daden stel je
alleen de shaytaan tevreden en verwijder je jezelf van de Barmhartige.
Verward breng je de tijd door, terwijl je jezelf steeds afvraagt: “Wat is
het ware Pad naar geluk?”

Bij Allah, mijn beste broeder, geluk is slechts te vinden in het navolgen
van de voorschriften van Allah. En in het zich eigen maken van de
profetische levenswijze. Weet dat het wereldse leven vergankelijk is en
naarmate de tijd verstrijkt, nadert de dood en zullen wij allen ophouden te
bestaan. Niets zal dan nog baten, behalve de goede daden.

Hoelang denk je nog te zullen leven? Hoeveel van je geliefden zijn reeds
heengegaan? Hoeveel mensen liggen niet onder de groene zoden? Hoor je niet
dagelijks dat die en die persoon het leven hebben gelaten? Dit in je
achterhoofd hebbende, durf je nog steeds achteloos te zijn tegenover jouw
Heer?

Keer terug naar Allah en toon berouw nu het nog kan. Tref voorbereidingen
voor de dag van vertrek en weet, O broeder dat de dood in aantocht is en het
graf je opwacht.

Bereid je hierop voor. Dit is mijn advies aan jou, mijn zondigende broeder.

Iblies, de vervloekte, heeft zes manieren om je hart binnen te vallen dat
zich alleen aan Allah hoort vast te klampen. Ken deze manieren, opdat je
attent zult blijven en je kunt achterhalen hoever Iblies jou in zijn macht
heeft.

Wijze één:

Allereerst zal hij jou trachten jou ongeloof te laten begaan. Wanneer je dit
doet, neemt hij de rust en maakt zich geen zorgen meer over jou.

Wijze twee:

Als jij je weet vrij te maken van het eerste, maakt hij voor jou
de religieuze innovatie schoonschijnend, hetzij een religieuze innovatie
in de vorm van een daad of een uitspraak. Hij zal jou doen geloven
je op de waarheid zit en je vergeet dat elke innovatie een dwaling is
en elke dwaling tot het Hellevuur leidt.


Wijze drie:

Weet jij niet te vallen voor de eerste twee zaken, dan stapt hij over naar
de derde kwestie en dat is; jou een grote zonde laten begaan. Berouw tonen
en het smeken om vergeving zullen er echter voor zorgen dat Allah je zal
vergeven, zoals de mensen van kennis zeiden: “Er is geen sprake van een
kleine zonde wanneer men dit voortdurend verricht en niet van een grote
zonde wanneer men om vergeving vraagt.”


Wijze vier:

Weet jij je vrij te waren van de voorgaande zaken, dan komt hij met een
kleine zonde die constant bij jou is, zodat die jouw goede daden en de
hoogte van jouw positie in het Paradijs met de waarachtigen en de martelaren
vermindert. Maar met de Wil van Allah zullen deze kleine zonden vergeven
worden.

Wijze vijf:

Als je berouw hebt getoond voor al het voorgaande, dan bevind jij je in een
hoge positie die Iblies jou niet gunt. Waarna hij op de vijfde wijze tot jou
komt; hij laat jou bezig houden met daden met de geringste beloning in
plaats van de daden met de meeste beloning. Zo zal hij jou bijvoorbeeld
bezig houden met het verwijderen van iets schadelijks van de straat. Ondanks
het feit dat dit een onderdeel van het geloof is, is het weliswaar niet het
hoogste onderdeel van het geloof, enzovoort.


Wijze zes en tevens de laatste:

Weet jij jou te hoeden voor dit alles, dan gebruikt hij de moeilijkste en
krachtigste manier, waarvoor zelfs de profeten (vrede zij met hen) zich niet
konden hoeden; het aansporen van de familieleden, naasten en de mensen om je
heen tot het uitschelden, beledigen en het berokkenen van schade aan jou.

Weet jij nu wat jouw positie is bij Iblies, de vervloekte?

‘Genezing van de harten’ (verkort) door Ibn Qayyim al-Djawziyyah

Satans bijeenkomst:

(Lees als je het druk hebt)

Satan organiseerde een wereldwijde bijeenkomst van demonen.
In zijn openingswoord zei hij:
"We kunnen moslims er niet van weerhouden naar de moskee te gaan."
"We kunnen hen niet weerhouden van het lezen van de Qoraan
en de waarheid kennen."
"We kunnen hen zelfs niet weerhouden van het vormen van een
intieme relatie met hun Allah en Zijn boodschapper Mohammed."

"Zodra ze die relatie met Allah vinden, wordt onze macht
over hen verbroken."

"Dus laat hen naar hun moskeeën gaan; laat hen hun fijne
diners hebben MAAR steel hun tijd zodat ze geen tijd hebben een
relatie met Allah en Zijn boodschapper te vormen."

"Dit is wat ik van jullie wil,"zei de duivel:

Leid hen af van de band met Allah en die vitale verbinding
Te
onderhouden gedurende de hele dag!"
"Hoe moeten we dit doen?" riepen zijn demonen.
"Houd ze bezig met de onbelangrijke zaken van het
leven en bedenk allerlei listen om hun gedachten bezig
te houden,"
antwoordde hij.
"Verleid hen om uit te geven, uit te geven, uit te geven en
te lenen, lenen, lenen."
"Haal de vrouwen over om lange uren te werken en de mannen
om 6-7 dagen elke week te werken, 10-12 uur per dag, zodat ze
hun lege levensstijl kunnen bekostigen."
"Weerhoud hen van tijd besteden aan hun kinderen."

" Terwijl hun familie uiteen valt, zal hun huis gauw geen
toevluchtsoord meer zijn van de werkdruk."

"Houd hun geest meer dan bezig zodat ze dat kleine stemmetje
niet horen."
"Verlok hen tot het luisteren naar de radio of
cassetterecorder telkens wanneer ze auto rijden."

"Zorg dat hun tv's, video's, cd's en hun pc's de
hele dag
aan staan in hun huis en zorg ervoor dat elke winkel en elk
restaurant op de wereld constant muziek draait."
"Dit zal hun hoofden vol maken en die band met Allah en Zijn
boodschapper Mohammed verbreken."
"Vul de koffietafels met magazines en kranten."

"Stop hun hoofden vol met nieuws, 24 uur per dag."
"Vul hun rijdmomenten met reclameborden."
"Overspoel hun mailboxen met junkmail, post en catalogi en
allerhande brieven en promotiemateriaal voor gratis
producten, diensten en valse hoop."
"Houd magere, mooie modellen in de magazines en op tv zodat
hun mannen gaan geloven dat uiterlijke schoonheid belangrijk is
en ze ontevreden worden met hun vrouwen."
"Zorg dat de vrouwen te moe zijn om hun mannen 's
nachts lief te hebben."
"Geef hen ook hoofdpijnen!"
"Als zij hun mannen de liefde niet geven die ze nodig
hebben,dan zullen
ze het elders zoeken."
"Dat zal hun families snel opbreken."
"Geef hen verhalenboeken om hen af te leiden van het leren
van de echte betekenis van de Salaat aan hun kinderen."
"Maak dat ze te druk zijn om de natuur in te gaan en na te
denken over Allahs schepping.
"Stuur hen naar amusementsparken, sportevenementen, theater,
concerten en films. Houd hen bezig, bezig, bezig."
"En als ze samenkomen voor spirituele broederschap, laat hen
zich dan bezig houden met roddelen en geklets zodat ze
weggaan met verontruste gewetens."
"Vul hun levens met zoveel goede dingen dat ze geen tijd
hebben macht bij Allah te zoeken."
"Weldra zullen ze op eigen kracht werken; hun gezondheid en
familie opofferend voor het goede doel."
"Het zal lukken, het zal lukken!"
Het was nogal een plan!
De demonen gingen enthousiast aan de slag met hun opdrachten
En
maakten de moslims over de hele wereld drukker bezig en meer
gehaast, hier en daar heengaand.
Terwijl ze weinig tijd hebben voor hun Allah of hun
families.
Terwijl ze geen tijd hebben om anderen over de kracht van
Allah te vertellen en dat Zijn boodschapper Mohammed levens kan
veranderen.
Ik denk dat de vraag is; is de duivel succesvol
geweest in zijn listen?
Jij mag het zeggen!

De Profeet berispt Aboe Dharr

Enkele sahaabah (metgezellen) zaten bijeen in de afwezigheid van de Profeet (vrede zij met hem) onder hen waren Khalied ibnoe al-Walied, cAbd ar-Rahman ibnoe cAuwf, Bilaal en Aboe Dharr, terwijl deze laatste in een driftige bui was. Zij waren een bepaald onderwerp aan het bespreken. Aboe Dharr deed een voorstel met betrekking tot een strategische kwestie, hij zei: "Ik stel voor dat het leger zo en zo wordt opgesteld.", waarop Bilaal zei: "Nee, dit is een slecht voorstel. Hierop zei Aboe Dharr: "Zelfs jij, o zoon van een zwarte (vrouw) komt mij verbeteren. Er is geen god dan Allah. Wie ben jij?"

Bilaal stond vervolgens verbaasd, geschrokken en in een staat van grote woede op en zei: "Bij Allah, ik zal de Profeet (vrede zij met hem) hierover informeren!" en hij vertrok vervolgens. Toen hij bij de Profeet (vrede zij met hem) aankwam, zei hij: "Heb jij niet gehoord wat Aboe Dharr over mij heeft gezegd?" Hij (de Profeet, vrede zij met hem) vroeg: "Wat zij hij dan?" Hij (Bilaal) zei: "Hij heeft zus en zo gezegd." Het gezicht van de Boodschapper (vrede zij met hem) veranderde hierop van kleur en Aboe Dharr die reeds op de hoogte was gebracht van het beklag van Bilaal kwam de moskee binnenstormen en zei: "O Boodschapper van Allah, as-salaamoe caleikoem wa rahmatoellahi wa barakaatoeh."

De Profeet (vrede zij met hem) was erg boos, zo erg dat zelfs werd gezegd: "Wij wisten niet of hij (de Profeet, vrede zij met hem) hem terug groette, of niet." Hij zei: "O Aboe Dharr, heb jij hem uitgescholden vanwege het feit dat zijn moeder zwart is. Waarlijk jij bent een persoon die nog iets van Djaahiliyah (onwetendheid) in zich heeft! Hierop begon Aboe Dharr te huilen en kwam naar de Profeet (vrede zij met hem), hij ging zitten en zei: "O Boodschapper van Allah, vraag vergeving voor mij, vraag Allah om mij te vergeven." Daarna verliet Aboe Dharr huilend de moskee.

Hij vertrok en plaatste zijn hoofd op de grond voor Bilaal die kwam aanlopen. Bilaal die in de tijd van de Djaahiliyah niets voorstelde (in de ogen van de mensen) vanwege de heersende discriminatie. Deze discriminatie werd overigens compleet weggevaagd met de komst van de Islam. cOmar zei zelfs: "Aboe Bakr is onze heer en hij heeft onze heer (Bilaal) vrijgekocht."

Toen Aboe Dharr zijn hoofd op de grond had, zei hij: "Bij Allah! O Bilaal, ik zal mijn hoofd niet van de grond optillen, totdat jij erop stampt met je voet. Jij bent eervol en ik ben laag." Bilaal begon te huilen van dit aanblik. Hij boog zich vervolgens voorover en kuste de wang van Aboe Dharr en zei: "Deze wang verdient het niet om met de voet gestampt te worden, maar verdient het om gekust te worden." Hierop stonden zij beiden op, omhelzden elkaar en huilden.

Dit was de omgang van de metgezellen onderling sinds zij de Islam omarmden.

Zonder titel

Hij staat op….hij kijkt in de spiegel en bewonderd zichzelf voordat hij de douche binnen stapt. In zichzelf heeft hij al plannen gemaakt over hoe hij zijn dag gaat invullen vandaag. Zijn daginvulling scheelt niet veel van dat van gister, maar dat maakt niet uit....hij vind het zo oké. Levenloos, inhoudsloos...maar toch oké. Hij heeft de nieuwste mobiele telefoon met bijbehorende prulletjes die het apparaatjes mooier doen maken...en zijn sms geheugen is altijd volop in gebruik..en telefoons heeft hij meer als beltegoed...hij draagt de welgewilde prada’s, de ‘echte’ welteverstaan....want hij houd niet van nepheid....zijn broeken lijken wel voor hem op de markt gebracht, ze passen altijd als gegoten....en zijn gezicht....ja, dat is toch zij handelsmerk....zijn alles....hij is perfect. Na uitgebreid te hebben gedoucht, loopt hij naar beneden...langs zijn krijsende zusje...langs zijn gillende broertje....en langs zijn (in zijn ogen) zeurende moeder....weet hij veel dat ze alleen het beste voor hem wenst, en dat ze elke dag tot Allah swt buigt en hem smeekt om haar zoon ooit het rechte pad te wijzen.....zijn moeder kan alleen hem met net haar ogen volgen, terwijl hij zijn weg vervolgd....hij loopt naar buiten....traditiegetrouw loopt hij eerst langs de spiegel in de gang....hij kijkt naar zichzelf....wat is hij toch mooi! Hij kijkt naar de grond, zijn vaders schoenen liggen er nog....zijn werkschoenen zijn wel weg, tja...het doet hem niets dat zijn vader elke dag voordat de zon op is gegaan opstaat om zich voor te bereiden op zijn werk....en dan te weten dat zijn vader dit allemaal doet voor een hongerloontje...het doet hem niets....nee, zijn leven is geweldig, het doet hem allemaal niets....hij is jong en zit vol leven.....hij is gezond....hij heeft praktisch in elke hoek van de straat vrienden...die lijken alles voor hem te doen....ze lijken van hem te houden....De laatste dagen heeft hij last van zijn rug.....laag, achterin zijn rug.....maar ach...het kan toch niets zijn, hij is gezond......

Hij wordt steeds moeilijker wakker in de ochtend, en die pijn! Zijn moeder klopt op zijn deur...wat wil zij nou weer denkt hij, jeetje dat gezeur!....ze kijkt haar zoon aan....weet hij veel wat er door haar heen gaat....ze weet gewoon dat het niet goed met hem gaat....hij oogt erg ziek en dit zegt ze hem ook....hoe kan ze! Hij is gezond! Hij is jong! Hij is perfect....waar bemoeit ze zich toch mee!?....Ga toch naar de dokter mijn zoon....waarom ben je toch zo koppig?...hij schud zijn hoofd en wenkt dat ze weg moet gaan.....hij voelt zich warm worden, waar komt die warmte vandaan..hij wil plassen...maar t lukt niet...al een tijdje niet, maar hij durfde het aan niemand te vertellen....maar ik ben niet ziek...ik kan niet ziek zijn, ik heb een afspraak...misschien kan een vriend van mij het wel voor mij regelen...hij belt op...hij krijgt zijn vriend aan de lijn....hij doet het niet!? Die vriend zei gewoon dat hij daar geen tijd voor had...en nu? Hij heeft al zijn vrienden gebeld, iedereen gevraagd...niemand die het doet voor hem, maar het zijn toch ZIJN vrienden? Wat is er? Twee ongeruste donkere ogen kijken hem....zijn vader is pas van zijn werk gekomen....hij ziet dat zijn vader er bezweet uit ziet....het lijkt wel alsof hij zich heeft gesneld....voor mij?...zijn moeder staat naast zijn vader....ze kijken ongerust...en die pijn! Hij houdt het niet meer....hij kan nog net zien dat zijn ouders snellen naar beneden....zijn ze werkelijk ongerust om mij?

Hij doet zijn ogen open....wat een felle licht! Alles wit....mensen om zich heen...witte lange jassen....hij vangt iets op van “tumor in zijn nieren” “niet meer te redden” ...hebben ze het over hem? Hij draait zich om....hij gilt het uit van de pijn...hoe lang lig ik hier?? ...hij voelt een hand over zijn hoofd glijden....heel teder raakt het zijn voorhoofd, in de hoop zijn pijn over te nemen.....het is een vrouwen hand....zijn moeder....van al die vrienden die hij dacht te hebben...niemand van hen is geweest om hem op te zoeken...niemand die om hem geeft...alleen diegene zijn gekomen waar hij het minste van had verwacht....van zijn moeder die hij altijd heeft ontweken...van zijn vader die hij nooit begreep....van hen kreeg hij nu alle warmte.....alle liefde die hij nodig heeft.....hij dacht gezond te zijn, terwijl al heel lang ziek was....niet lichamelijk, maar meer gevoelsmatig....iets ontbrak wat hij nu heeft gevonden.....lieve moeder, vergeef mij alle tijden dat ik u niet ‘zag’....vergeef mij elke seconde dat ik niet aan u dacht...ik wens u het hoogste paradijs en al het moois u het leven maar kan schenken inscha Allah....Vader...vergeef mij de tijden dat ik u niet begreep...vergeef mij de tijden die ik langs u heb geleefd.....moge Allah swt u alle geluk en liefde schenken...en inscha’ Allah het hoogste paradijs...met zijn moeders hand op zijn voorhoofd, glijdt hij weg...... “dokter...kom snel!....wat is er met mijn zoon” hoorde hij zijn moeder nog schreeuwen....hij hoorde een schelle piepgeluid dat aan bleef houden.....een traan als afscheid.........esch-hadoe ena la illaha illa Allah wa esch-hadoe enna Moehamaden rasoeloe Allah

De rots


Een man sliep op een nacht rustig in zijn huis toen Plotseling zijn hele kamer werd verlicht. God verscheen.
God zei tegen hem: je moet iets voor me doen" en Hij liet de man een grote rots zien die voor zijn huisje lag.

God zei tegen de man dat hij met al zijn kracht tegen de rots moest duwen.
En dit deed de man, elke dag opnieuw.

Jaren achter elkaar duwde hij van zonsopgang tot zonsondergang tegen de rots, zijn schouders tegen het koude,massieve oppervlak van de onbewogen steen.

Elke nacht keerde de man totaal uitgeput terug naar zijn huis met het gevoel dat zijn hele dag zinloos was.

Toen de man de moed grijpen. Hij zette gedachtes in het vermoeide hoofd van de man:Je hebt nu jaren tegen de rots geduwd,maar hij ligt nog steeds op dezelfde plek."

Satan gaf de man de indruk dat de
opdracht van God onmogelijk was en dat hij had gefaald.
Door de gedachtes van Satan gaf de man de moed op. Satan zei: "Waarom zou je
zoveel moeite doen? Steek er gewoon niet zoveel energie in, dan is het goed genoeg."

De man besloot te doen wat Satan gezegd had maar hij ging eerst met zijn gedachten naar God. "God", zei hij, "ik heb lang en hard gewerkt in Uw dienst en ik heb al mijn kracht gebruikt om te doen wat U mij vroeg, maar na al die tijd heb ik de rots niet eens met een halve millimeter kunnen verplaatsen.

Wat doe ik fout? Waarom faal ik?" God antwoordde:"Mijn vriend, toen Ik jou vroeg om iets voor mij te doen en jij wilde dat, zij Ik tegen jou dat je met al je kracht tegen de rots moest duwen en dat heb je gedaan."

Ik heb nooit gezegd dat ik verwachtte dat je de rots zou verplaatsen. Je taak was duwen. En nu kom je uitgeput naar me toe en denk je dat je hebt gefaald.

Maar is dat echt zo? Kijk naar jezelf. Je armen en je rug zijn sterk en gespierd, je hebt eelt op je handen, je benen zijn sterk.
Ondanks de tegenslagen ben je wijzer geworden. En je kunt nu meer dan ooit. Het is waar dat je de rots niet hebt verplaatst.

Maar je roeping was om gehoorzaam te zijn en tegen de rots te duwen en je geloof te bewaren en te vertrouwen op Mijn wijsheid. En dat heb je gedaan." Nu zal ik, mijn vriend, de rots verplaatsen."

Op sommige tijden, wanneer God iets van ons vraagt, gebruiken wij onze eigen kennis om uit te vinden wat God van ons wil. Dit terwijl God eigenlijk alleen maar graag wil dat wij gehoorzamen en in Hem geloven.

Wordt sterker in je geloof
dat bergen kan verzetten,maar weet dat het nog steeds God is die de bergen echt verzet.

Een vreemde vrouw

Een man was aan het lopen door de marktplaats op een namiddag, en op dat ogenblik was een muezzin bezig met het oproep tot het gebed, zijn ogen staarde naar een vrouw der achterkant.
Ze was vreemd aantrekkelijk, alhoewel ze helemaal zwart was gekleed, en geheel bedekt was, inclusief gezichtsluier, ze draaide zich om net alsof ze wist dat ze bekeken werd, en ze gaf hem een ja knik net voordat ze de hoek om ging.

Alsof hij werd geraakt door de bliksem, werd zijn aandacht aan haar nog sterker, zijn hart werd een gevangene van haar teken die zij gaf, hij had nog even last van een stemmetje die zei `is het niet tijd om te bidden? Maar het gebed was al voorbij dacht hij, dus er zat niets op dan haar te
achtervolgen.

Hij haastte zich om haar bij te houden, ze was snel en hij zag er van ver vele straten verder kwam hij dichterbij en zag er, ze liep een stukje terug, en de man dacht dat hij haar glimlach zag onder haar sluier of was dat zijn fantasie? De man ging met zichzelf praten.

De arme man zei tegen zichzelf `wie is zij? Is ze de dochter van een rijke familie? Wat wilt ze van me?' Ze ging weer een hoek van een straat om en toen de man snel de hoek om ging, zag hij haar niet meer, na een tijdje zoeken zag hij haar weer maar nu was ze nog sneller dus de man dacht misschien is ze bang of boos. De man bleef haar volgen en eindigde opeens buiten de stad.

De zon ging onder en ze liep wat langzamer, en daar bleef ze even stil staan en keek naar de man, ze was aangekomen op een begraaf plaats, al zou deze man normaal denken zou hij bang zijn maar zijn gedachtes waren ergens anders. Dit vond hij een echte liefdes plek waar de liefdesparen in het geheim komen dacht hij bij zichzelf.

Ze waren drie meter van elkaar vandaan en ze keek nog naar hem, en liep daarna verder, ze liep een kelder in en liep de trap af naar beneden waar een oude bronzen deur was die ze opende, de man achtervolgde haar.

Hij stapte naar binnen en zag dat het een grote kamer was. Van buiten was dit niet te zien er waren zelf kaarsen aan de muren die de ruimte verlichten. En daar zat de vrouw op een aantal oude kussens nog steeds helemaal bedekt

De vrouw zei met een fluisterende stem `doe de deur op slot en breng de sleutel`

Hij deed de deur op slot en wilde de sleutel brengen maar ze zei gooi de sleutel maar

De man gooide de sleutel maar die viel in een put.

Toen begon de man bang te worden en zag de wolken boven zich hangen en hij hoorde haar lachend zeggen `ga door want je vond het ook niet erg om je gebed te missen toch?`

De man was nu stil en zei niets.

"De tijd voor het avond gebed is ook al voorbij," zei ze met een valse lach "Waarom ben je zo stil? kom hier bij me en neem mij ! dat is toch hetgeen waarvoor je achter me aan kwam?"

Hij werd bang en zijn buik draaide rond van de zenuwen.

`Het is tijd om me te laten zien `zei ze en ze deed haar gezichtsluier af en het was geen gezicht van een jonge dame, maar een oud en griezelig wezen, dat de man nog nooit heeft gezien

Ze zei `Kijk goed naar me! Mijn naam is dunya, (deze wereld). Ik ben je geliefde, jij spendeert je tijd aan het achtervolgen van mij, en nu heb je me bereikt, in je graf . Welkom Welkom!`

ze begon te lachen en te lachen, totdat ze uitspatte in stof en verging in schaduw en de kaarsen aan de muur gingen één voor één uit......

Dit is een heel mooi verhaal...moeite waard om ff te lezen

Dit is het verhaal van een gewone man
Die handelt in strijd met Allah's plan
Wanneer u uzelf hierin weerspiegelt ziet
Heb dan berouw en zondig verder niet

Het was eens midden in de nacht
Toen de dood een bezoekje bracht
De slapende riep: "Wie klopt daar aan?"
"Ik ben Israel, laat me binnengaan"

De man kreeg het koud en weer heet
Rilde, badend in het doodszweet
Schreeuwende tegen zijn slapende vrouw
"Laat hem weggaan...alsjeblieft...gauw!""

Engel des Doods, neemt mijn leven niet
Ik ben nog niet klaar zoals je ziet
Mijn familie is afhankelijk van mij
Geef me toch nog wat tijd erbij

De Engel klopte, weer en weer
"Vriend, je leven nemen doet niet zeer
Het is je ziel waar Allah om vraagt
Het helpt niet als je nu nog klaagt

Hysterisch, huilend riep de man
"O Engel, de dood, ik ben zo bang ervan
Ik geef jou goud, ik word je slaaf
Maar zend me toch niet naar het graf"

"Laat me erin vriend", zei de Engel toen
"Kom uit je bed, ga de deur opendoen
Want, laat jij me nu niet zelf erin
Dan kom ik door de deur als een Djinn"

De man pakte een pistool om zich te beweren
Net alsof dat de Engel zou kunnen deren
"Ik schiet je hoofd eraf,
Dan ga jij wellicht naar je eigen graf"

Maar de Engel stond al naast zijn bed
"Vriend, je ondergang is al ingezet
Engelen sterven immers niet, dom mens
Leg je pistool neer, het is Allah's wens

Waarom ben je bang, vertel eens man
Om te sterven volgens Allah's plan?
Glimlach nu maar en laat geen traan
Wees blij dat je tot hem terug mag gaan

O Engel, ik schaam me dood en buig mijn hoofd
Vergeten was ik Allah, Zijn Naam zij geloofd
Werken voor geld, verdeed ik mijn tijd
Zelfs niet denkend aan eigen gezondheid

Allah's geboden gehoorzaamde ik niet
Vijf keer bidden? Dat deed ik niet
Ik zag de Ramadan komen en gaan
Maar had geen tijd vol berouw te staan

De plicht van de Hadj heb ik uitgesteld
Dat vond ik zonde van mijn tijd en geld
Alle liefdadigheid heb ik genegeerd
Wel heb ik steeds meer rente begeerd

Ik zag geen kwaad in een slokje wijn
Vond het gezellig met vrouwen te zijn
O Engel, neemt me Alsjeblieft niet mee
Spaar mijn leven nog een jaar of twee

Dan gehoorzaam ik de regels van de Koran

 Kijk keer bidden van nu af aan
Het vasten en Hadj zal ik volbrengen
En me niet in andermans zaken mengen

Ik zal aan anderen geen rente vragen
En liefdadigheid, alle dagen
Ik zal me niet over een wijnglas buigen
Maar van Allah's EENHEID getuigen

Wij Engelen doen alles op Allah's bevel
Wij kunnen niets doen tegen zijn Wil
De Dood is voorbeschikt voor iedereen
Man, vrouw of kind, uitgezonderd geen

Dit is je laatste moment, kom erbij
Je verleden trekt aan je voorbij
Hoewel ik je angsten begrijpen kan
Is het nu te laat voor tranen, man

Jarenlang heb je op aarde kunnen leven
Je hebt nooit geld aan armen gegeven
Je ouders heb je nooit gerespecteerd
En nooit iets van je fouten geleerd

Je negeerde dagelijks de roep van de Adhaan
Je las nooit een stuk uit de Koran
Beloften verbrak jij altijd, je leven lang
Voor jou waren zelf je vrienden bang

Goederen opgepot, gigantische winst
Jouw personeel verdiende het minst
Geld verdienen was je grootste plezier
Ontspannen deed je met gokken en bier

Met vitaminepillen hield jij je gezond
Terwijl je nooit aan iemands ziekbed stond
Ook heb je nooit aan iemand een liter bloed gegeven
Voor het redden van een andermans leven

O mens, je hebt zoveel verkeerd gedaan
En met hulpacties aan de kant gestaan
Jij hebt andere mensen nooit vergeven
Kijk maar zelf terug op je leven

Het Paradijs voor jou? Geen idee!!
Eerder de hel, een grote vlammenzee
Je kunt je zonden niet afbetalen
Ik ben hier om je ziel te halen

Er is een triest eind aan dit verhaal
De man had tot dan geen enkele kwaal
Sprong schreeuwend uit zijn bed, kwam ten val
En viel plotseling dood....Hartaanval????

O, lezer, wellicht heeft dit verhaal
Voor U een boodschap.
Als de dood komt, zijn we onvoorbereid
Dus gebruik iedere minuut van uw tijd en gedenk Allah die u
het leven heeft gegeven en tevens zal ie het van je ontnemen..
Verander uw leven nu het nog kan en toon berouw
Zodat u HET PARADIJS binnen kan gaan Insha Allah!!!

Mijn beste vriend Mohammed

Sallamou 3allaikoum,

Ik heb dit verhaaltje echt in een keer gelezen het was zoooo mooi he masha Allah. Hoop dat jullie het ook mooi vinden.

Veel leesplezier insha Allah en kijk je ogen maar uit

Mijn beste vriend.

Half acht de wekker rinkelt, Amien opent zijn ogen het eerst wat hij zegt is; "Ik dank Allah, die mij laat sterven en in de ochtend weer tot leven brengt". Hij trekt zijn gordijnen open en kijkt naar buiten de zonnestralen bedekken zijn gezicht. Hij glimlacht en loopt naar de badkamer om zijn woedu (wassen voordat je gaat bidden) te nemen.

"Amien opschieten het ontbijt is klaar", roept zijn moeder.
Amien komt de badkamer uit en spreekt de volgende woorden: "Ik getuig dat er geen God is dan Allah en dat Mohammed* zijn profeet is". Dan loopt hij naar zijn kamer om daar zijn gebed te verrichten. Als hij klaar is trekt hij zijn kleren aan en terwijl hij dat doet zegt hij "ik dank Allah die mij deze kleren heeft gegeven". Tevreden kijkt hij in de spiegel, hij pakt zijn schooltas en loopt naar beneden .

Hij groet zijn moeder met Salaam en gaat dan aan tafel zitten. Moeder kijkt trots toe hoe haar zoon zijn eerste hap neemt terwijl hij de naam van Allah uitspreekt. Er wordt aan de deur gebeld, zijn moeder doet open. Daar staat Anas het buurjongetje, hij vraagt naar Amien die op hem af komt lopen. "Salaam" zegt, Amien, en Anas antwoord; "hoi Amien fiets je mee naar school? Kunnen we samen Latifa dat vervelende kind uit onze klas tegemoet rijden en haar lekker pesten".
Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee Anas ik rij niet met jou mee om iemand te pesten, als jij mijn vriend wil zijn dan pest je niemand, want dat doet mijn beste vriend ook niet". Anas kijkt hem aan en zegt. "Jouw beste vriend? Wie is jou beste vriend dan, jij hebt helemaal geen beste vriend".
Amien kijkt hem aan en zegt dan, "die heb ik wel en hij heet Mohammed*". Anas kijkt hem aan en zegt; "nou goed ga jij maar lekker naar je best vriend dan". Amien glimlacht en zegt: "dat zal ik zeker doen op een dag.."

Anas begrijpt niet zo goed wat Amien bedoelt; Hij denkt; "Wie is die beste vriend van Amien? En waarom antwoord hij met, dat zal ik zeker doen op een dag? Ik ken geen Mohammed* die Amien zou moeten kennen en in de klas zit ook niemand die Mohammed* heet". Hij fiets naar school, hij is een beetje jaloers omdat hij weet dat Amien een andere beste vriend heeft.
Op school komt hij Omar en Ali tegen, hij loopt op ze af en verteld ze over wat Amien heeft gezegd.
Omar zegt, "nou die best vriend van hem kan helemaal niet zo bijzonder zijn, ik ben veel beter dan hij. Ik zal er voor zorgen dat ik Amien zijn beste vriend word". Op dat moment fietst Amien het schoolplein op. Omar loopt op hem af en vraagt Amien of hij straks met hem mee naar huis gaat om met zijn nieuwe pistool te spelen. Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee ik ga niet met jou mee om met een pistool te spelen, dat deed mijn beste vriend Mohammed* ook nooit. Mijn best vriend Mohammed* is vredelievend. En een pistool is een wapen waar mensen elkaar pijn mee doen dus ik speel daar niet mee". Omar staat versteld en zegt dan, "nou ga jij maar lekker met je beste vriend spelen. En ik geloof helemaal niet dat jij een beste vriend hebt die zo goed is". Amien zegt, "en toch heb ik die, en op een dag zullen ook jullie hem ontmoeten".
Omar loopt terug naar Ali en Anas en verteld, "Amien wilde niet met mij mee om te spelen hij begon weer over zijn beste vriend". Ali antwoord, "nou dan zal ik het nu eens proberen. Ik heb gisteren een nieuw computer spelletje gehaald en ik weet zeker dat Amien het geweldig zou vinden om er mee te spelen. Ik weet zeker dat hij dan mijn beste vriend wordt".

Dus loopt Ali op Amien af. "Hallo Amien". "Salaam" zegt Amien terug. En dan stelt Ali zijn vraag; "Zeg Amien ik heb een nieuw computer spelletje gekregen het is echt een geweldig spel als je er een keer mee hebt gespeeld wil je niks anders meer doen. Wat zou je er van vinden om na schooltijd mee te gaan? Dan mag je er mee spelen".
Amien antwoord; "Nee Ali want dat zou mijn beste vriend Mohammed* ook niet doen. Computer spelletjes zorgen ervoor dat je, je huiswerk niet maakt en je salaat niet doet. Nee, sorry voor mij en mijn beste vriend geen computer spelletjes".
Ali antwoord, "nou ik kan me niet voorstellen dat jou beste vriend zo bijzonder is, ik denk dat je liegt je hebt helemaal geen beste vriend".
Amien glimlacht weer en zegt, "Ali ik heb een beste vriend en als je hem zou kennen zou je niemand anders meer als vriend willen". Ali zegt, "nou ga jij maar naar je beste vriend toe dan". Amien antwoord, "dat zal ik zeker doen op een dag!".

Ali loopt terug naar Anas en Omar en verteld dat ook hij is afgewezen door Amien. Nou stonden ze elkaar aan te kijken, ze waren toch best jaloers dat Amien zo een goed beste vriend heeft. Anas zegt, "Ik wil deze vriend van Amien toch best ontmoeten". En ook Ali en Omar willen hem graag ontmoeten.
Ze besluiten om na schooltijd naar Amien toe te gaan om hem te vragen of hij ze wil voorstellen aan zijn beste vriend.

Dan gaat de bel en de kinderen lopen naar het klas lokaal.
De juf zegt; "Goede morgen allemaal! Het onderwerp van vandaag is Pesten, wat vinden jullie nou van pesten? Er worden verschillende reacties gegeven.
Zo zegt Samier de stoerste jongen uit de klas bijvoorbeeld; "nou als ik iemand er gek vind bij lopen heb ik alle recht om hem uit te lachen, moet hij zich maar normaal kleden".

Omdat dit de populairste jongens is uit de klas begint iedereen te lachen.
Behalve Amien die steekt zijn vinger op, de jufrouw geeft hem de beurt en Amien zegt, "Ik ben het hier niet mee eens, met pesten kwets je mensen en ik zou het ook niet leuk vinden om gekwetst te worden. Ik vind dat ieder mens in zijn waarde gelaten moet worden. Je moet een mens behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden".
Nu zijn echt alle ogen op Amien gericht, ze geloven niet wat ze horen, ze schamen zich een beetje.

De juf loopt op Amien af en zegt; "Dat heb je heel mooi gezegd Amien, en dat is wat ik jullie vandaag wilde gaan leren, want je moet inderdaad elk mens behandelen zoals je zelf behandeld wil worden, het maakt niet uit hoe iemand eruit ziet". En dan vraagt ze. "Amien van wie heb jij deze wijze woorden geleerd?"
Amien glimlacht en zegt dan; "Dit heb ik van mijn beste vriend Mohammed* geleerd". Ook de juf lacht en zegt dan: "dan heb jij een hele wijze vriend je mag trots op hem zijn".
De klas kijkt Amien nog steeds aan, zelfs de populairste jongen uit de klas kijkt hem een beetje jaloers aan.

De juf gaat verder met de les, en als de tijd om is gaat de bel de kinderen pakken hun spulletjes bij elkaar en lopen de klas uit.

Amien pakt zijn fiets en wil net wegrijden. Maar dan ziet hij dat Ali, Omar en Anas naar hem toe lopen, dus blijft hij even staan. De jongens vragen alle drie tegelijker tijd: "Amien vertel ons eens wat meer over je beste vriend, het lijkt ons een goede jongen, zou je hem aan ons willen voorstellen?".

En Amien antwoord; "Dat zou ik heel graag willen doen, maar mijn beste vriend is al een hele lange tijd geleden dood gegaan. En ook ik heb hem niet gekend." Amien kijkt nu een beetje verdrietig."

De jongens vragen nu, "maar Amien wat erg voor je, maar je praat over hem alsof hij nog leeft?"
Amien zegt, "dat is ook zo want in mijn hart en in mijn gedachten leeft hij nog elke dag"
Omar vraagt Amien om wat meer over Mohammed* te vertellen.

En dan verteld Amien, "Mijn beste vriend Mohammed*, dat is onze profeet hij had ook beste vrienden en een aantal van die vrienden heten net als ons, Amien, Omar, Ali en Anas. Dit waren vrienden die hem altijd beschermden en altijd bij hem waren ze hadden nooit ruzie. En Mohammed* was altijd goed voor kinderen en hij leerde ze om goed te zijn voor anderen".

Ali zegt, "ik wou dat ik hem ook had gekend, zodat hij mij al die goede dingen kon leren".

En daarop zei Amien, "Wij kunnen ook beste vrienden worden van Mohammed* net als de echt Omar Ali Anas en Amien. We kunnen anderen goede dingen leren en goed zijn voor andere kinderen. Ik heb gelezen dat als je doet wat Mohammed* altijd heeft gedaan tijdens zijn leven, dat je hem op een dag zal mogen ontmoeten van Allah".

"Maar Amien wij weten niet wat Mohammed* in zijn leven heeft gedaan, dus kunnen we ook niet zijn beste vrienden worden" ,zegt Omar een beetje teleurgesteld.

"Maar dat geeft niet" zegt Amien, "want, onze vriend Mohammed* heeft gezegd, "iets wat je nog niet kent kun je altijd leren". Ik zal jullie de belangrijkste dingen vertellen.
Onze vriend Mohammed*, loog nooit, verrichte altijd zijn gebed, dacht heel veel aan Allah, hij was goed voor andere mensen, maakt geen ruzie en hij bleef zijn vrienden altijd trouw".

De jongens waren heel blij om dit te horen, ze namen elkaar bij de hand en besloten om ook de beste vrienden van De Profeet* te worden. Vanaf deze dag zijn de jongens altijd samen. Ze doen alleen maar goede dingen, verrichten hun salaat (gebed), denken veel aan Allah, blijven elkaar altijd trouw. En vertellen andere kinderen keer op keer over hun beste vriend Mohammed

Wa3allaikoum Salaam