Suikerfeest bij ons thuisxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ervaringen van een Turks meisje met het Suikerfeest

"En nu vlug naar bed, want morgen is het Suikerfeest en dan moeten we vroeg opstaan." Maar ik kan niet slapen. Een hele tijd lig ik nog in mijn bed te woelen. Ik voel in het donker met mijn hand op de stoel naast mijn bed. Daar liggen mijn nieuwe kleren, een bloemetjesjurk met een kanten kraag en parelmoeren knoopjes, lintjes voor mijn haar en nieuwe sokken. Naast mijn bed staan ook mijn nieuwe schoenen. Ze ruiken naar leer. Vannacht mogen ze binnen staan, daarna niet meer.

In een moslimhuis kom je niet op je schoenen binnen; er mag geen straatvuil binnen komen. Tot laat in de nacht hoor ik nog geluiden op straat. Het is druk. Het is de gewoonte aan het einde van het vasten wat geld naar de armen te brengen, als aalmoes.

Als mijn moeder ons wakker maakt, heb ik het idee dat ik nog maar net slaap. Slaperig word ik in bad gestopt en ingezeept. Mijn haar verdwijnt onder het schuim. Helemaal fris en schoon word ik in mijn nieuwe kleren gestoken. Nu begin ik een beetje wakker te worden, vooral als mijn haar gekamd wordt. Mijn moeder doet de nieuwe lintjes in mijn vlechten. "Net vlinders," zegt ze en ze besprenkelt mijn haar met eau de cologne en rozenwater.

Nu kan het feest beginnen. Drie kwartier na zonsopgang klinkt de oproep tot het feestgebed. Mijn moeder vertelt: "In de tijd van Mohammed ging iedereen naar het feestgebed, mannen, vrouwen en kinderen, jong en oud, want het is de bekroning van de Ramadan. Iedereen ging de moskee binnen met een luid: Allahu, Akbar (God is machtig). In veel landen is dat nog zo. In Turkije blijven de vrouwen en kinderen thuis. Alleen de mannen en de grote jongens gaan."

Buiten de moskee zijn overal rieten matten neergelegd om op te bidden, want vandaag is de moskee te klein voor iedereen. Na het gebed en een toespraak omhelzen de mannen elkaar en wensen elkaar een gezegende Bayram toe. Mijn vader koopt grote dozen snoep en chocolade. Ik mag ze aan hun blauwe en roze lintjes naar huis dragen.

Thuis kussen we met eerbied de hand van onze ouders en brengen de gekuste hand naar ons voorhoofd. Dan gaan we overal op bezoek en herhalen de eerbiedsgroet. Mijn zusje en ik krijgen snoep en geld. 's Middags gaan we samen met onze ouders naar de begraafplaats om stukken uit de koran en een kort smeekgebed voor onze overleden familieleden op te zeggen. Ik geef de planten en de bloemen op de graven water. We wieden het onkruid niet, want ze zeggen dat alles in de natuur hier in gebed is voor degenen die er begraven liggen. De andere dagen van de Seker Bayram gaan we familie en vrienden bezoeken.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

Recept voor Helwa

Op de avonden van de Kandili (feestavonden waarbij de minaretten en moskeeën verlicht zijn) en met Bayram wordt er helwa gegeten, een zoete lekkernij.

Benodigdheden:
1 kg. griesmeel (irmik)
2 liter. water (su)
250 gr. margarine of wat lepels zonnebloemolie (yag)
1 1/2 kg. suiker (seker)

De dag voor het feest wordt in de grootste pan van het huis de griesmeel gedaan met een kuil in het midden om de suiker met de margarine of olie in te doen. Met een soeplepel wordt de suiker beetje bij beetje nat gemaakt met de twee liter kokend water. De griesmeel aan de zijkant van de pan wordt voorzichtig naar het midden gebracht om de natte suiker, margarine of olie te bedekken. Dit alles moet tien minuten wellen. Daarna wordt de pan op het vuur gezet. Met een houten pollepel moet het omgeroerd worden tot het geheel een goudbruine kleur heeft gekregen. Dan wordt het op een bakplaat gedaan en goed aangedrukt tot een dikte van ongeveer twee centimeter. Als het gerecht is afgekoeld wordt het in reepjes of blokjes gesneden.

Goed feest!!!

* * * EINDE * * *