The Imam and The Donkey.

Op een dag koopt een man van een imam een ezel. Een ezel met gebruiksaanwijzing, want het was niet voor niets het eigendom geweest van een imam, niet waar? Met een luid en breed uitgesponnen “Alhamdulillah!” zet je het beest in gang. Met een luid en kortaf “Amien!” laat je het stoppen. De man is maar wat blij met zijn aankoop en bestijgt onmiddellijk het beest om de gebruiksaanwijzing uit te proberen.




“Alhamdulillah!” schreeuwt de man. De ezel begint te lopen.
“Amien!” Direct houdt de ezel halt.
“Da’s kicken!” schreeuwt de man van blijdschap en met een “Alhamdulillah!” gaat de man huiswaarts, trots als een pauw op zijn nieuwe aankoop.
De weg terug gaat door berggebied. Dan nadert de man een ravijn en hij probeert zich te herinneren waarmee hij ook al weer de ezel kan stoppen.



“Stop!” zegt hij.
“Halt!” schreeuwt hij. Maar de ezel loopt stug door.
“Oh nee…” Dan gooit de man het over een andere boeg.
“Koran! Moskee! Alsjeblieft! Stop!!!” Maar de ezel gaat stug door, nu in galop.
De man nadert de ravijn met rasse schreden. In zijn wanhoop doet hij een smeekgebed.



“Yaa Allah. Roep deze ezel een halt toe voor hij mij in de diepte doet storten. Amien.” Één stap verwijderd van het ravijn stopt de ezel.
De man slaakt een zucht van verlichting, veegt dan het zweet van zijn voorhoofd en prijst vervolgens vol overtuiging
zijn Heer en zegt: “Alhamdulillah!” xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />