Het raam..xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Twee mannen, beide ernstig ziek, lagen op dezelfde ziekenhuiskamer. Eén man mocht elke middag een uur rechtop in zijn bed zitten om de vloeistof van zijn longen te laten druppelen. Zijn bed stond naast het enige raam in de kamer. De andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.

De mannen praatten uren aan een stuk. Ze praatten over hun vrouwen en families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de militaire dienst, hun vakantiebestemmingen.

Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon zitten, bracht hij de tijd door met alles wat hij kon zien door het raam aan zijn kamergenoot te omschrijven.

De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje waarin zijn wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle activiteiten en kleuren van de buitenwereld.

Het raam keek uit op een park met een prachtig meer. Eenden en zwanen speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes lieten rondzeilen. Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de bloemen in alle kleuren en een mooi uitzicht op de skyline van de stad kon in de verte gezien worden.

Terwijl de man bij het raam dit alles tot in details beschreef, sloot de man aan de andere kan van de kamer zijn ogen en verbeelde zich dit schilderachtige tafereel.

Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die langs kwam. Ook al kon de andere man de band niet horen - hij kon het zien in zijn gedachte doordat de man bij het raam het met woorden beschreef.

Dagen en weken gingen voorbij. Op een ochtend kwam de zuster water brengen om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van de man bij het raam die vredig gestorven was in zijn slaap. Ze was verdrietig en belde de ziekenhuishelpers om het lichaam weg te laten halen.

Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon worden naar het raam. De zuster wilde dit graag doen en nadat ze er zeker van was dat hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.

Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog om zijn eerste blik in de ware buitenwereld te werpen. Hij spande zich in om langzaam uit het raam naast het bed te kijken. Het raam keek uit op een witte muur.

De man vroeg de zuster wat zijn overleden kamergenoot er toe had kunnen drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te omschrijven. De zuster antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens kon zien. Ze zei, "Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen."

Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen, ongeacht je eigen situatie. Gedeeld leed is half leed, maar wanneer je geluk deelt, verdubbelt het.

Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je met geld niet kunt kopen.