|
In de naam van Allah, de Barmhartige, de meest Genadevolle
Assalamo aleikom warahmatollah wabarakatoho broeders en zusters
Ik heb dit al zo lang willen doen en misschien stuur ik het wel niet op,
maar ik heb toch het gevoel dat ik dit moet. Iedereen heeft zijn verhaal.
Ik schrijf mijn verhaal op omdat ik denk dat mensen er wat van kunnen
leren. Ik praat dan vooral over de zusters, die weinig kennis hebben over
het geloof.
Ik was namelijk zo'n persoon. Mijn ouders waren moslim, mijn familie was
moslim, maar wat het verder was wist ik niet en het boeide me eigenlijk ook
niet. Ik zag de islam meer als een soort gevangenis die mij beperkingen
oplegde dan dat ik het zag als een bevrijdende religie.
Mijn slechte ervaringen begonnen op mijn 12e, ik verhuisde van Rotterdam
naar een dorp. Het was er erg saai en ik had er niets te doen. Ik ging naar
school en kwam daarna weer thuis. Zo ging het dag in dag uit. Op een avond
kwam mijn buurmeisje me ophalen, ze vroeg of ik meeging naar de kermis, ik
denk omdat ze niemand had om mee te gaan. Aangekomen op de kermis, kwamen
allemaal jongens achter me aan. Ik was al deze aandacht niet gewend en vond
het wel leuk. Astagfirullah.
Na een tijdje was ik al die aandacht gewend in dat dorp, ik had een keer
met een jongen afgesproken. Hij had me gekust, ik was helemaal in shock,
want het was mijn eerste kus, ik ging naar mn "vriendinnen". Zij waren
helemaal trots op me, alsof ik een goede daad had verricht. Naar verloop
van tijd kreeg ik steeds meer vriendjes, ik kwam steeds vaker te laat thuis
en had altijd ruzie met mijn ouders.
Een jongen vroeg me of ik een keer met hem uit wilde gaan, het was een
kaapverdiaanse jongen. Ik zei ja. Ik had geen geld om uit te gaan en ik kon
ook niet naar mijn vader en vragen of hij me geld kon geven voor de
discotheek. Om aan geld te komen heb ik het gestolen, astagfirullah. Ik ben
die avond naar hem toe gegaan, hij was helemaal niet van plan uit te gaan.
Ik was inmiddels 14. Hij gaf me sigaretten, soft drugs en zelfs alcohol.
Hij probeerde me te verleiden om meer te doen. Alhamdulilah Allah heeft me
die nacht beschermd en ik ben Hem daar eeuwig dankbaar voor, ik werd
alhamdulilah vroegtijdig ongesteld.
Op mijn vijftiende ben ik twee keer voor de rechtbank verschenen. Mn ouders
werden psychisch helemaal gek door mij. Ik has zowat met elke jongen van
het dorp wat gehad. Iedereen kende me en iedereen haatte me. Ik had zoveel
slechts gedaan dat niemand wilde met me praatte. Ik deed vwo en was altijd
de beste van de klas. Ik was blijven zitten met allemaal tweeen. Dat was
voor mij zelf de druppel. Ik was lichamelijk en geestelijk dood.
Ik nam afstand van mn "vriendinnen". En begon mn huiswerk te doen. Ik
verveelde me dood, maar ik wilde niet naar buiten gaan. Mensen zouden me
uitschelden of vies aankijken. Op een dag was ik bij mn nicht in Nijmegen.
Ze was aan het bidden en ze vroeg waarom ik niet bad, ik kwam met mn smoes
die ik altijd wel had en zei: "Ik ben te jong en ik ben bang dat k dan
ermee stop, dan is t voor niks geweest." Ze zei dat het mijn plicht was om
Allah te bedanken voor wat ik had. Ik at en dronk van zn aarde zonder Hem
ervoor te bedanken. Drie dagen heb ik haar zien bidden, lachen, enz. Ze
deed verder niets aan het geloof, maar door haar ben ik wel gaan bidden. Ik
d8 whatever tien minuten per salat. Sindsien twee en een half jaar heb ik
geen ene salat gemist.
Maar toch ik had salat en verder was ik gewoon djahiel. Ik rookte nog, ik
rookte nog hasj stiekem. Ik had niemand meer en was alleen. Mn broer was
van me vervreemd. Mn broer was helemaal raar geworden. Hij praatte alleen
over Tsjetjenie enz. Hij had drie korans in zn kamer. Een dag waren mn
ouders en mn broer weg en ik had niks te doen. Ik had geen sigaretten meer
dus ging ik eff in zn kamer zitten. Ik zag daar de Koran en begon het te
lezen.
Subhan Allah. Het was alsof ik brak met mn verleden. Ik begon te huilen,
echt huilen. Tranen vloeiden over mn wangen. Ik ging bidden en gelijk de
volgende dag boekjes halen over de islam. Ik las en ik las en ik las nog
meer. Wie de smaak van kennis proeft wil alleen maar meer. Ik las dat Allah
me zou vergeven. Ik ging me leven beteren. Ik was gestopt met hasj en wiet,
ook met alcohol. Ik begon mn gebeden te doen met vrees. Ik realiseerde me
toen pas dat ik nooit moslima ben geweest. Ik ben dus naar de plaatselijke
moskee geweest en heb daar mn shahada gedaan. Ik moest huilen. De mensen
waren blij en voor mij leek het alsof ik zweefde, ik was duizelig en blij
tegelijk.
Mensen roddelden nog steeds over me en wat me het meeste pijn deed was dat
ik meisjes zag die hetzelfde deden als wat ik deed. Beginnen met sigaretje,
dan zoenen enz enz. En alhamdulilah heb ik mn Eer nog, maar veel meiden
niet. De islam heeft me bevrijd van mn begeertes. Ik was nu alhamdulilah
moslima,maar ik zag er nog steeds uit als een ongelovige. Mn drang naar
Hijab groeide met de dag, het werd zelfs een obsessie voor me en het enige
wat mij tegenhield was angst voor de mens stagfirullah.
Ik was bang dat de mensen zouden zeggen: "ZIJ EEN HOOFDDOEK HAHAAHA". Op
een dag was ik het zat, alles spuugzat en alle mensen. Ik realiseerde me
dat deze wereld elk moment kon vergaan en dat zelf me moeder me niet zou
helpen op de dag van het oordeel.Alleen Allah en al-agiera waren er voor
mij. Ik kocht een khimaar en deed hem om. ik liep naar buiten en sindsdien
heb ik m nooit meer afgedaan. ALHAMDULILAH YA RAB. Ik ben van plan insha
Allah binnenkort mijn nikaab te dragen.
Om me heen zie ik fitna fitna en nog eens fitna. Soms denk ik "hadden mn
ouders me maar vanaf het begin met de islam opgevoed" maar goed qadrullah
is niets aan te veranderen. Dus meiden aub vergeet die jongens met hun
mooie lach en hun mooie schoenen. Vergeet hun mooie banen en hun geld, je
hebt er niks aan, je neemt het niet mee in je graf. Verdiep je in de islam
en leer het geloof. Trouw met een broeder die wat doet aan zn geloof, een
broeder die het voorbeeld van Rasulullah sal allah wa alehi salam volgt.
Aan zo'n broeder heb je meer. Denk niet dat zij streng zijn, zij willen het
beste voor ons insha Allah. Keer terug naar de islam en voedt jullie
kinderen op met de ware islam, de wereld zou prachtig zijn als we dat
allemaal deden.
Nu dit was mijn verhaal, ik moest het kwijt. Ik typ het naar een zuster en
zij stuurt het door voor me insha Allah omdat ik graag anoniem blijf.
Moge Allah ons leiden en ons de tawheed laten begrijpen, amien
ps: zuster Nawal en zuster Leyla bedankt voor jullie steun en alle kennis
diejullie me hebben gegeven.
Assalamoe aleikoem warahmatoellah wabarakatoeho, jullie zuster xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
