Het verhaal van Aminaxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is nu alweer bijna 5 jaar geleden dat ik mij heb bekeerd tot de islam, hamdoelilah.
Het was echt een van de mooiste tijden van mijn leven.

Het is eigelijk heel gek begonnen.
Ik kwam uit een erg vrij gezin. Leve de lol was wel mijn levensmotto.
Mijn vader is alcoholist en blowt alsof het sigaretten zijn. Dit alles was voor mij dus niet meer dan normaal.
Een voor mij logisch gevolg was dat ik op mijn 13e al rookte en op mijn 15e begon met blowen en drinken.
Vriendjes? Dat hoorde erbij,je moest je eigelijk schamen als je op je 15e nog geen vriendje had!!

In die tijd had ik veel islamitische vriendinnen en niet te vergeten vriendjes.
Door hen kwam mijn eerste contact met de islaam. Al was het toen voornamelijk het door hun overtreden van de regels wat ik zag.
Hun geloof intrigeerde mij enorm omdat ze zich altijd bewust waren van de dingen die ze eigelijk fout deden en wel streefden naar het goede.
Ik had al wat relaties achter de rug en toen kwam ik Mohamed tegen. Ik kende hem al maar was opeens helemaal verliefd, bijna te verliefd.Ik zou alles voor hem gedaan hebben (bijna alles er zijn natuurlijk grenzen.Zelfs voor een niet moslim).
Het werd een relatie van bijna 3 jaar met wat ups maar vooral veel downs.Ik besef nu pas dat al onze ruzies voortkwamen uit onbegrip voor elkaars cultuur.Ik was nog zo jong eigelijk.En op zoek naar mezelf.
Mijn normen en waarden strookte niet met die van hem en in plaats van erover te praten voelde hij de behoefte mij wat hardhandiger aan te pakken.Ik zat geregeld onder de blauwe plekken en mijn vriendinnen vreesden af en toe voor mijn leven.O mijn arme moeder.
Na drie jaar had ik er genoeg van. Eindelijk had ik er echt genoeg van!!
Ik heb mij toen een jaar helemaal teruggetrokken uit het uitgaans leven.Ik wilde rust. Ik wilde mijzelf leren kennen. Ik ben mij toen gaan verdiepen in de islaam. Ben alle boeken gaan lezen die er maar bestonden en voelde een enorme drang om de stap als moslim te zetten. Ondanks die drang duurde het nog even.

Op een dag zat ik met een vriendin in mijn huis toen plots haar nicht gesluierd binnen kwam (dit was nogal een los typje dus de schock was groot).Toen knapte er iets in mij.Waar ben ik nu mee bezig. Ik was niet gelukkig dus waar wachtte ik nog op.
Halfnaakt was ik s ochtends de deur uit gegaan en gesluierd kwam ik binnen. Wederom o mijn arme moeder, die schrok zich in eerste instantie wezenloos. Desondanks werd ik geaccepteerd. Ik werd er alleen maar beter op. Vanaf die dag ben ik gestopt met roken,blowen en drinken zonder enkel probleem.
De vader van een vriendin van mij heeft me leren bidden en soeras geleerd in het Arabisch. Heerlijk voelde ik me. Om die verveelde periode als niet moslim achter mij te laten wilde ik perse mijn naam veranderen en dit ook officieel. De vader van mijn vriendin vond Amina een mooie naam en zo heb ik mij ook genoemd.

Na ongeveer 6 maanden moslim te zijn voelde ik de behoefte om in contact te komen met Mohammed. Het was niet afgesloten naar mijn gevoel. Ik wilde hem (hoe gek dat ook mag klinken) laten weten dat ik nooit een slecht meisje was geweest. En hoe goed ik nu wel niet was.
Na heel vaak aan de telefoon te hebben gezeten hebben wij elkaar een aantal keren gezien. Het gevoel van liefde was weer terug en halal probeerde wij onze relatie vorm te geven. Erg moeilijk!! Hij was nog erg in het uitgaans leven en ondanks dat hij me niet meer geslagen heeft rolde wij gauw weer in ons oude patroon. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk trouwen, maar hij was nog druk op zoek naar een verloren koffer met miljoenen euro s erin. (een droom die volgens mij veel Marokkaanse jongens hebben)
Ik wilde best op hem wachten maar verdiende ook respect.
Na een aantal maanden kregen we een keer ruzie waarna hij mij uitschold. Toen bedacht ik me dat onze relatie ook nu niet gezond was. Ik wilde dit niet en verdiende beter.

Ik heb, toen ik net moslim was, een aantal keer gezegd dat ik met een imaam wilde trouwen en subhanallah. De dag dat ik besloot dat ik toch echt niet met Mohammed kon trouwen (hoe graag ik het ook wilde) vertelde een vriendin mij dat de neef van haar man een imaam!! wilde trouwen.
Ik voelde gewoon dat ik deze man moest ontmoeten en dat heb ik gedaan. Hij was illegaal en sprak nauwelijks Nederlands. Het voelde zo goed dat ik na een week besloot om met deze man te trouwen.
En nu 5 jaar later ben ik nog steeds super gelukkig getrouwd en heb ik twee prachtige kinderen.

Mohammed zal ik nooit vergeten, maar ik heb absoluut de juiste beslissing gemaakt.
Voor jullie zusters. Kijk niet naar materiele zaken, maar volg je hart.
Terwijl jij denkt dat je de ware hebt gevonden heeft Allah hele andere plannen met jou.

Dit was mijn verhaal insjallah doet het wat met jullie!!