Assalaam Aleikum

Het licht

ik kwam terug van een lange reis en Allah gaf mij een plaats in het vliegtuig naast een groep onbezorgde jongelui, die met hun gelach, hun stemmen en met de rookwolken van hun sigaretten het vliegtuig vulden. door de Wijsheid van Allah, was het vliegtuig volledig bezet en ik kon mijn plek niet veranderen. ik probeerde aan het probleem te ontsnappen door te slapen maar dat lukte niet. toen ik genoeg kreeg van hun lawaai nam ik mijn Quran en begon te lezen wat ik kende, met zachte stem. al spoedig begonnen deze jonge mensen te bedaren. sommigen van hen begonnen kranten te lezen en anderen vielen in slaap.

plotseling riep één van hen met luide stem, alhoewel hij naast me zat: genoeg!
ik dacht dat ik hem had gestoord omdat mijn stem te luid was, dus verontschuldigde ik me en las verder in een gefluister dat slechts ik kon horen. ik zag hem zijn hoofd in zijn handen houden en friemelen in zijn stoel.
ineens hief hij zijn hoofd op en zei boos: alsjeblieft stop de beschuldigingen! toen stond hij op en ging weg. na een tijdje kwam hij terug, begroette me met salaams en verontschuldigde zich.

even later keek hij me aan met tranen in zijn ogen en vertelde me fluisterend: drie jaar of meer heb ik mijn voorhoofd niet op de grond geplaatst en heb niet één ayah gelezen! ik ben nu een maand op reis geweest en er is geen slechte daad die ik niet gedaan heb. toen hoorde ik u Quran lezen en het werd mij zwart voor ogen en mijn hart werd vervuld met wanhoop. ik voelde alsof iemand me wurgde. elke ayah die u las sloeg op mijn lichaam als een zweepslag.
ik zei tegen mezelf: hoelang nog zal deze achteloosheid duren? waar zal deze weg mij leiden? wat zal er gebeuren na al dit dwaze gedoe? ik ging naar het toilet en u weet waarom? ik moest huilen en kon geen andere plek vinden om me te verbergen voor de mensen!

ik sprak in het algemeen over tawbah (berouw) en het terugkeren naar Allah en hij viel stil. toen het vliegtuig landde, hield hij me tegen en het leek dat hij afstand van zijn vrienden wilde nemen.
hij vroeg me met een ernstige uitdrukking op zijn gezicht: denkt u dat Allah mijn berouw zal accepteren?
ik zei hem: als u oprecht en ernstig bent in uw berouw dan vergeeft Allah al uw zonden.
hij zei: maar ik heb vreselijke dingen gedaan.
Ik zei: heeft u niet gehoord dat Allah zegt:

zeg: “o mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf, wanhoopt niet aan de Genade van Allah. voorwaar, Allah vergeeft alle zonden. voorwaar, Hij is de Vergevensgezinde, de Meest Barmhartige [39:53 al-Zumar]

ik zag de vreugde op zijn gezicht en met vochtige ogen nam hij afscheid en liep weg.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />