Verhaal van een Mudjahid


Toen zij mij naar de gevangenis brachten, nadat ik een jaar in verschillende Martel Centra had doorgebracht, bleek zelfs de meest verschrikkelijke gevangenis een aangename plaats. In de gevangenis hoefde ik niet langer meer dat geschreeuw en gesnik, die rillingen tot in de ruggengraat veroorzaken, aan te horen. Noch hoefde ik getuige te zijn van de meest vernederende, schandelijke en onmenselijke scènes; wat dagelijkse routine is van elk Martel Centrum.

In de gevangenis onderwierpen zij mij aan een speciale behandeling en vertrouwden zij mij toe aan een beruchte bewaarder, wiens harde en strenge regime bij zelfs de meest geharde crimineel het daglicht uit hem doet schrikken. Eigenlijk was deze afdeling een gevangenis in een gevangenis, waarin zij alleen die gevangenen in stoppen die in rellen zijn opgepakt of voor een ander exceptionele misdaad; voor een maximum periode van dertig dagen. Maar bij mijn aankomst stopten zij mij onmiddellijk in een cel in deze afdeling. Toch voelde ik mij nog steeds als een man die een schaduw van een boom had gevonden, nadat ik de dag had doorgebracht in de brandende zon, omdat de plaats waar zij mij ervoor hadden gestopt, een plaats was waar elke ochtendschemering vergezeld werd met angstige hart sidderingen.
Waarin elke ochtend werd begonnen met het verwijderen van de handboeien en enkelkettingen. Onder de schaduw van pistolen, wapenstokken en beledigende taal, werden wij naar de toiletten bijeengedreven. Dit was de enige mogelijkheid in vierentwintig uur om ons te ontlasten, iedereen van ons moet deze reis maken in viertal; waggelend en vallend onder het constante gezwaai van wapenstokken, gekreun, gejammer en gesnik moesten we deze noodzakelijke taak volbrengen.

Om negen uur begint het hele gebouw te vibreren met oorverdovend geschreeuw. Ja! Het proces van ondervraging is begonnen. Sommigen zijn ondersteboven opgehangen, zij schreeuwen, maar in het midden van hun geschreeuw kunnen ook verzen van de Heilige Qor'aan worden gehoord. Sommigen worden gefolterd door elektriciteit op hun gevoelige lichaamsdelen te plaatsen, zij gillen en schreeuwen en toch komt het woord "Allah, Allah" over hun lippen. Sommigen worden tegen de grond gewerkt, terwijl hun benen uit elkaar worden getrokken door de folteraars. Op sommige naakte lichamen is onophoudelijke slaag aan de gang. Iemands baard wordt uit de huid getrokken. Sommigen worden vertrapt om hen te dwingen alcohol te drinken. De meeste slachtoffers' kleren worden verwijderd en zijn helemaal naakt. Hun penissen worden in de monden van hun collega's geduwd terwijl de folteraars met hen spotten met: "Nu, waarom helpen je collega's jou niet?" of "welnu, heb je jou onafhankelijkheid gevonden?" Sommige worden met benzine injecties ingespoten en hun ingewanden staan in brand; geschreeuw schudt het hele Martel Centrum. Sommigen worden gedwongen om dagen achtereen op hun tenen te staan.

Onder de favoriete martelmiddelen van deze beesten is de mix van urine en uitwerpselen in het voedsel van de slachtoffers of het slachtoffer in het midden plaatsen van een gevormde cirkel om hem heen, dan hem om de beurt slaan en schoppen terwijl men hem beschimpt met woorden zoals: "welnu, waarom praat je niet over de Jihaad", dan begint de slaag met de ijzeren staven. Onder deze martelingen wordt het slachtoffer gedwongen om tegen zijn moeder te vloeken, om Anti-Pakistan en Anti-Jihaad slogans te roepen.

Een Mujahid's participatie in de Jihaad is om moeders te beschermen en om in de eerste plaats de Jihaad te doen herleven. Daarom wordt zijn inschikkelijkheid met deze bevelen met uitdagende stilte beantwoord, dus gaat het slaan door. De Mujahid valt neer op de grond, nu springen zijn beulen op zijn gewonde lichaam, zij openen hun monden met brute kracht en pissen in zijn mond of hij wordt sexueel misbruikt. Deze daden van barbarisme gaan door totdat de Mujahid bewusteloos valt in een plas van zijn eigen bloed.

Oh! Het was een erg onwerkelijke en vreemde plaats. Ja! De wereld zit vol met gelijknamige Martel Centra, waar de ontwikkelde wereld haar ontwikkelde martel methodes op de leeuwen van Allah (swt) uitvoert. In de valse hoop dat zij de Islam wegvagen of misschien in de vergeefse hoop om hun passies en verbintenissen met de Jihaad uit te roeien of te verzwakken. Het ironische is, dat deze Martel Centra ovens worden, ieder wie erin wordt gegooid komt er schijnend uit; zoals het goud in de smeltovens puurder als ooit tevoren uit komt.
In zulke Martel Centra, hoewel het lichaam gesneden, geranseld en verminkt wordt, wordt de Imaan niet alleen behouden, maar groeit deze zelfs sterker. Hier wordt het ware gezicht van de vijand geobserveerd, hier wordt de geest en ziel gesterkt, hier, waar hoewel het bloed uit het lichaam sijpelt, de gelovigen hechter en versterkt worden.

Dit zijn de Trainings Centra vanwaar Sayyadana (onze edelman) Hazrat Bilal Habshi رضي الله عنه en Sayyadana Hazrat Khubab رضي الله عنه te voorschijn kwamen als puur schijnend goud. Hier, boven alle verwachtingen en twijfels, vult de stank van brandend vlees de folteraar's neusgaten, maar de gelovige ruikt in de plaats de frisse geur van Imaan.
Hier observeerde ik met mijn eigen ogen de ware natuur van Imaan en Kufr, zoals beschreven in de Heilige Qor'aan. Hier ontdekte ik wat Kufr werkelijk betekent en ik was ook getuige van de geurige scènes van Imaan.
Wanneer één van onze broeders gemarteld worden; is iedereen van ons aan het snikken en rillen we in onze prostratie, de droge vloer wordt al gauw nat met onze tranen; Allah (swt) smekend voor de bescherming en het welzijn van onze broeder.
Hier was de gemeenschappelijke ervaring: dat wanneer één van ons de onvoorstelbare fysieke pijn en kwellingen ondergaat; lijdt de rest van ons aan zowel de fysieke als de mentale pijn namens deze broeder. Een keer, toen ik werd teruggebracht naar mijn cel na een speciale foltering, zagen mijn collega's mijn conditie; zij begonnen zoveel onder hun lakens te huilen dat de hele kamer gevuld werd met het geluid van hun gehuil.
Tijdens de fysieke marteling stroomde het bloed uit mijn lichaam, maar mijn ogen bleven الحمد لله droog en geen traandruppel viel uit mijn ogen. Maar nadat ik getuige was van hun gevoelens en medelijden brak de dam en begon ik ook te huilen. Mijn dankbetuiging gaat naar Allah (swt) uit, omdat ik niet vanwege het geweld van de Kafirs huilde maar vanwege de zoetheid van Imaan.

Hier is het ons niet toegestaan om elkaar te helpen, zelfs wanneer men erg in het nauw zit, of om elkaar respectvol aan te spreken. Maar zulke draconische restricties worden door de collega's genegeerd; waarvoor ze verschrikkelijke straffen moeten ondergaan.

Hoe kon ik de Imaan verhogende scène vergeten: toen een collega in de nacht, die op de één of andere manier er in geslaagd was om de Iodex te bemachtigen; waggelend naar ons toe kwam, net zover als dat zijn handboeien en kettingen het hem toelieten en niet bewust van zijn eigen gewonde lichaam en van de gevaarlijke gevolgen van zo'n actie, hij onze extreem ontstoken handen en voeten begon in te wrijven.
Enfin, wat ik gezien heb in zo'n verschrikkelijke plaats aan bloeiende waarden van Imaan, is een onschatbare bezit van mijn leven geworden en heeft mijn geloof nog sterker gemaakt en mij nog meer grote dingen geleerd.

Na de overdracht naar drie van zulke beruchte Martel Centra; toen ik bij de gevangenis arriveerde was het iets natuurlijks om rust en opluchting te voelen, maar de gevangenis autoriteiten waren van tevoren gewaarschuwd door de geheime diensten van ons gevaar. Dus hielden de gevangenis autoriteiten ons onder hele strikte toezicht en legden ons alle soorten van restricties op.

Toen de geest en lichaam een toevlucht vonden van de onophoudelijke martelingen, begon ik langzaam en stapsgewijs weer te functioneren en toen het bereik van pen en papier werd gerealiseerd; begon toen de zorg van de voltooiing van de onafgemaakte taak mij op te slokken. Mijn hart en gedachten waren volledig bezet met zulke belangrijke zaken die aan de Ummah doorgegeven moesten worden. Ontelbare nieuwe lessen die tijdens deze periode geleerd werden moesten doorgegeven worden aan de Ummah. Ik pakte mijn tassen in en verliet mijn thuis alleen maar voor de herstelling van de vroegere pracht van de Moslim Ummah en om het behagen van Allah (swt) te zoeken, daarom moest ik een paar belangrijke feiten aan de Ummah overbrengen. Aldus begon ik op elk beschikbare mogelijkheid de pen in contact te brengen met het papier en was zo instaat om tweehonderd vellen papier samen te stellen over een belangrijk onderwerp. Het was een erg belangrijk en vitaal onderwerp, die belangrijke informatie bevatte. Maar plotseling werd de situatie in de gevangenis veel slechter en moest ik de compilatie met mijn eigen handen vernietigen, om te voorkomen dat het in de handen van de vijand viel in plaats van de vrienden. Het was een hartverscheurende ervaring en voor het eerst voelde ik mij verslagen. Een gedachte kwam bij mij op dat het misschien vanwege de tekortkomingen en nalatigheden van het verleden was dat de vakantie van de taak van de Deen nog niet over was.

Drie maanden na deze episode was de situatie een beetje verbeterd en na het horen en lezen van sommige gebeurtenissen; ontstak er opnieuw een innerlijke angst op. Die passievolle denkers van de Islam, die hun kostbare levens gespendeerd hadden voor de tweede opwekking van de Islam en voor de herstelling van de vroegere waardigheid van de Moslim Ummah door de middelen van de Jihaad; is uitgekomen. En nu is de Jihaad الحمد لله in volle gang met al haar pracht en hun zoektocht naar zo'n groep om de deugdzame daden van de Jihaad uit te voeren hebben het licht van de dag gezien. Het bestaan van zo'n groep van de Mujahideen, als een goed en oprecht georganiseerde kracht is الحمد لله waarheid geworden.

Maar nu zijn de complot verslaafde kaafirs van de hele wereld verenigd tegen de Mujahideen. Zij jagen elk verraderlijke strategie na om de Mujahideen te elimineren, daarom worden de Mujahideen geconfronteerd met bedreigingen vanuit elke hoek. In deze omstandigheden is het vitaal voor de Mujahideen om een zorgvuldig en uitgebreid gevorderde strategie te bedenken, om henzelf te beschermen tegen eventuele interne of externe bedreigingen.

Tot gisteren waren alle overwegingen gericht op de voorbereidingen en formatie van een groep die de plicht van de Jihaad moest uitvoeren: het ophijsen van de woorden van Allah boven alle ideologieën en filosofieën die door de mensen gemaakt zijn. En om de pracht van de Islam te herstellen en om het leggen van de noodzakelijke benodigdheden voor de deelnemers in deze deugdzame daad van de Jihaad. De fundamentele benodigdheden voor een Mujahid zijn door deze grote denkers van de Islam geformuleerd. Een Mujahid moet een rotsvast geloof en totale verbintenis met de Jihaad bezitten. Het geloof dat de dood op het pad van Allah de meest waardevolle eer is, zelfs waardevoller dan het leven zelf en van immuniteit van de grap van de westerse ideologische slavernij.

Maar nu moeten de nieuwe bezorgdheid en verontrusting van de complete bescherming van de Jihaad en de Mujahideen geadresseerd worden en de noodzakelijke stappen moeten genomen worden om deze grote gift van Allah (swt) te beschermen, wat geschonken is aan deze Ummah na eeuwen van lang wachten, tegen elk denkbare onheil, calamiteit, dreiging en gevaar.

Deze bezorgdheid groeide uit tot zo'n omvang dat ik vooruit werd geduwd om onmiddellijk een openbrief aan de Mujahideen collega's te schrijven. Ik schreef een paar bladzijdes in haast, om de Mujahideen te waarschuwen van die gevaren die hen dreigde te overspoelen van elke hoek, maar het onderwerp breide zich verder uit en uiteindelijke eindigde ik met aanmerkelijk meer dan ik voorheen had gepland. Ondertussen keerden de omstandigheden in de gevangenis weer de ongunstige kant op, maar nu hadden we bepaalde ingenieuze methodes ontwikkeld om deze vellen te verstoppen. Met Allah's hulp werd de strijd gewonnen om deze vellen voor dertig of veertig dagen te beschermen. Deze bladzijdes, die in abnormale omstandigheden in het geheim werden geschreven, werden van de vernietiging gered.

Tijdens deze periode kwam ik ondertussen een boek tegen met de titel: "Het Effect van de Islamitische oprijs en val op de wereld" van Hazrat Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi. Omdat ik de eer had om dit boek te lezen, groeiden mijn denken en percepties sterker. Het boek bevatte het meeste van de materiaal dat in mijn hart en gedachtes smeulde en het was net alsof Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi mijn niet uitgesproken gedachtes had gepresenteerd in de vorm van welbesprekende en onderwijzende proza.

Toen later de situatie in de gevangenis een beetje verbeterde, verbeterde ik de verstopte bladzijdes en maakte het onvoltooide materiaal af. Ik voegde er ook een aantal passages van het boek van Maulana Al Sayyad Abul Hasan Ali Nadwi aan toe. Dit is hoe deze paar bladzijdes in een periode van enkele maanden werd samengesteld. Nou moest de moeilijke taak van het zenden van deze vellen aan de oprechte collega's overwonnen worden, maar met Allah's hulp was deze onoverkomelijke probleem succesvol opgelost en dit ruwe schets is nu in hun handen.

Dit was de beknopte achtergrond van het schrijven en verzenden van deze compositie; ik weet niet wat er ermee hierna zal gebeuren. Ik ben tevreden dat ik deze Amanat aan de leider van de Ummah heb mogen overdragen. Vanwege mijn ontoereikende kennis heb ik hem verzocht om te doen wat hij denkt dat het beste is met betrekking tot deze compositie. Als de publicatie in het belang van de Ummah is, dan moet hij het met de noodzakelijke correcties en wijzigingen publiceren; maar als deze samenstelling onnodig is, dan zou hij niet moeten twijfelen om het in de vuilnisbak te deponeren.

Als dit werkje wordt gepubliceerd, dan richt ik dit speciale verzoek aan alle gerespecteerde Mujahideen (ongeacht hun band met welke organisatie ook of hun engagement in welke oorlogstheater). Dit boek is speciaal voor jou geschreven door iemand van je zelf. Daarom druk ik jou op het hart om het aandachtig te lezen en als je enige passages tegenkomen die je hart raakt; houdt je hier dan aan vast, praktiseer het en draag het over aan andere broeders.
Herinner! De Moslim Ummah kijkt vandaag met verwachtingen naar je uit. De onderdrukte moeders, zusters en dochters wachten vol wanhoop op jou, het geroep van "Al-Ahad, Al-Ahad" van de Martel Centra smeken jou. De Heilige K'abah, de Masjid ul Nabawi en elke masaajid vibreren met de Du'aas en gebeden voor jou. Jou bestaan is een zegen en je dood is Martelaarschap.

Pas op! De vijanden van Allah (swt) zijn zich aan het verenigen tegen jou. Zij weven de eeuwige netten van samenzweringen tegen jou. Zelfs jou bestaan is ontoelaatbaar voor hen. Jou totale vernietiging is hun hoofddoel. Je wordt overal geportretteerd, of dit nou bij de Verenigde Naties, Economische Confederaties of de Defensie Bondgenootschappen zijn; als het meest gevaarlijke probleem van de wereld.

Anti-Islamitische elementen camoufleren hun satanische intenties en activiteiten door het laten groeien van baarden en het zichzelf portretteren als de sympathisanten; zij proberen binnen jullie ranken te penetreren. Alle Kafirs en Munafiqs voelen zich door jou bedreigd en deze satanische krachten zijn nu actief in oorlog met jou.
Insha'Allah zal jouw Rubb (swt) jou beschermen van dit gevaar, maar je moet wat inspanningen ondernemen en wat acties om de vijandelijke samenzweringen te dwarsbomen.