|
Leerzaam verhaalxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Hij herinnerde zich zijn grootmoeder die hem altijd waarschuwde over de vaste tijden van het gebed. Ze zei tegen hem:
Mijn zoon, waarom laat je gebeden altijd tot het laatste moment?
Zijn grootmoeder was op leeftijd en over de 70 jaar maar, wanneer zij de Adhaan (oproep tot het gebed) hoorde stond ze op net als een pijl die werd afgeschoten en verrichte het gebed.
Terwijl hij nooit van zijn ego en luiheid kon winnen om op tijd op te staan en te bidden!
Hij verricht altijd zijn gebed op het laatste moment en hij deed het ook nog eens heel snel zodat hij dit op net op tijd kon verrichten.
Terwijl hij aan dit verhaal dacht. Stond hij op en realiseerde hij ineens dat de salaat al-Isha over 15 minuten was. Hij deed snel de wudhu en verrichte de salaat al-Maghreb want die had wee niet op tijd verricht.
Terwijl hij de tasbih (Allah gedenken) aan het doen was, moest hij weer aan zijn grootmoeder denken en hij was onder de indruk hoe zei altijd haar gebeden verrichte. Zijn grootmoeder verrichte altijd het gebed in alle ruste en vrede. Hij begon met het doen van smeekbedes en daalde neer voor de Soedjoed en bleef zo een tijdje. Hij had daarvoor nog een zware dag gehad op werk en hij was heel moe.
Op gegeven moment schrok hij ineens wakker!
Hij werd wakker omdat hij geschreeuw en heel harde geluiden hoorde.
Hij had last van hitte en zweet heel overvloedig.
Hij keek om zich heen.
Het was heel erg druk met mensen om zich heen.
Welke richting hij ook maar op keek zag hij mensen staan.
Sommige van hen stonden bevroren op hun plek en keken verdwaasd om zich heen. Sommige van hen renden naar rechts en sommige van hen rende naar links. Sommige van hen lagen op hun knie met hun hoofden op hun handen en zaten te wachten!
Pure angst en verdriet namen zijn gedachten over, omdat hij zich realiseerde waar hij was. Zijn hard stond op barsten.
Dit is de Dag Des Oordeels!
Toen hij nog leefde hoorde hij vaak verhalen over de vragen die zouden gesteld worden op De Dag Des Oordeels, maar het leek zo lang geleden.
Zouden zijn gedachten met hem spelletjes spelen? Zou dit echt zijn waar hij nu is?
Nee! Het wachten en de angst waren zo groot dat hij dit niet heef kunnen fantaseren!
Ondertussen waren de ondervragingen en het afrekenen al begonnen. Hij begon te lopen naar mensen en hen vragen of zijn naam al genoemd was? Niemand kon hem antwoord geven.
Ineens werd zijn naam genoemd door een oproeper!
De menigte spleet zich in twee, als de rode zee die werd gespleten door Musa (mozes) alaihi salaam en ze maakten een baan vrij voor hem. Twee Engelen grepen hem bij zijn armen sleepte hem voorwaarts. Hij liep en keek verdwaasd door de mensen massa heen. De Engelen prachtig hem naar het midden en lieten hem daar alleen achter. Hij sloeg zijn hoofd neer en zijn hele leven flitste voorbij als een film die hij kon zien.
Hij herinnerde zich mensen in het aardse leven die andere mensen altijd hielpen. Hij herinnerde zich zijn vader die zijn hele leven toewijdde aan Islam door hen uit te nodigen en te leren over islam. Hij herinnerde zich zijn moeder die altijd gasten uitnodigde bij haar thuis en ze te eten gaf, als ene tafel leeg was de andere tafel weer vol meten zodat mensen konden eten.
Hij opende weer zijn ogen en hij kon alleen een ander wereld zien en dat zijn tijd was aangebroken!
Hij pleite zijn zaak en zei:
Ik was ook altijd op de pad van goedheid! Ik hielp ook altijd ander mensen, ik verbreide de worden van Allah, Ik verrichte het gebed, ik vaste in de maand Ramadan! Alles wat mij werd opgedragen door Allah te doen deed ik en alles wat Allah mee verbood te doen vermeed ik.
Hij begon te huilen met tranen die net als waterval uit zijn ogen kwamen en begon te denken hoeveel hij van Allah houd.
Hij wist dat, wat hij ook heeft gedaan in het wereldse leven aan daden minder is dan wat Allah verdient terwijl Allah zijn enige redder en beschermer is. Hij begon te zweten als nooit te voren en ze lichaam begon over te beven van angst.
Zijn ogen waren gefixeerd op de schaal waar zijn goede en slechte daden werden gewogen en wachten op de beslissing.
Eindelijk! De beslissing was er.
De twee Engelen draaiden zich om richting de menigte met een papier in hun handen!
Zijn benen begonnen te beven van angst en hij kon nauwelijks blijven staan van de angst. Hij deed zijn ogen dicht van verdriet en spijt terwijl op dat moment de Engelen de beslissing begonnen te lezen. Er werd besloten dat hij naar de Djahanaam (hel) gaat.
Hij viel op zijn knie en schreeuwde uit; Dit kan niet waar zijn!!!
Hoe kan ik nou naar Djahnaam gaan? Ik heb heel mij leven toegewijd aan Islam? Ik heb de woorden van Allah verspreid! Zijn ogen begonnen te tranen en hij begon ernstig te zweten.
Te twee Engelen grepen hem bij zijn voorhoofd en sleepte hem mee door de menigte heen naar de schreeuwende vuur die donderde van de hitte.
Hij begon schreeuwde zijn longen uit naar de mensen en vroeg hen hem te helpen. Hij begon te schreeuwen met al zijn goede daden die hij had verricht, want hij had zijn vader geholpen, hij had zijn gebeden verricht, hij deed mee met het vasten en hij las de Qoran, maar tevergeefs niemand wou hem helpen.
De Engelen sleepte hem steeds, dichter en dichter bij de Hel. Hij begon de Hitte te voelen van de Hel en haar geschreeuw en donder van vlammen. Hij keek terug op zijn aardse leven en wat hij heeft gedaan, dat hem hiernaartoe heeft geleid en besefte dat dit zijn verblijf plaatst zou zijn.
Toen herinnerde hij een uitspraak van de Profeet vrede zij met hem- die zie: Hoe rein is een persoon die zich zelf reinigt in een rivier 5 keer per dag, zodat hij het gebed 5x per dag kan verrichten en dit maakt hem schoon van zijn zondes
Hij begon te schreeuwen!
Mijn gebed? Mijn gebed? Mijn gebed?
De twee Engelen stopten niet en ze waren aan de rand gekomen van van de Hel. De vlammen van de Hel vuur en hitte deden zijn gezicht bijna smelten. Hij keek nog een keer om, maar zijn ogen waren droog van hoop en had geen greintje hoop meer in zich.
Hij werd in de Hel geworpen!
Hij schreeuwde het uit terwijl hij de Hel in viel richting het vuur, niet eens na een paar meter werd hij vast gegrepen bij zijn arm door een hand en trok hem terug.
Hij hefde zijn hoofd op en zag een oude man met lang witte haar en een lange witte baard. Hij veegde de stof van hem af. Hij vroeg aan de oude man:
Wie ben jij?
De oude man antwoorde:
Ik ben je gebeden
Hij vroeg weer:
waarom ben je dan zo laat! Ik zat bijna in de hel? Je hebt me gered op het laatste moment ik zat er bijna in.
De oude man glimlachte en schudde zijn hoofd en hij zei:
Je verrichte altijd het gebed op de laatste moment ben je vergeten?
Op dat moment schrok hij wakker in de Soedjoed en hefde zijn hoofd van de Soejdoed. Hij was helemaal bezweet. En hoorde ineens de Adhaan voor de Salaat al-Isha. Op dat moment zonder erbij na te denken stond hij als een speer op en verrichte hij Wudhu om het gebed te gaan verrichten.
|
