Een voorbeeld van Imam-i Azam.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een kafir die niet in Allah geloofde viel heel veel Moslims lastig met de opmerking: 'Als Allah er is, bewijs het dan maar eens.'

De Moslims konden niet de juiste antwoord geven aan deze kafir. Daarom brengen ze hem naar Imam-i Azam. Ze zeggen tegen Imam-i Azam:

'Imam, deze man gelooft niet in Allah. Hij stopt vraagtekens in sommige hoofden van de Moslims door te zeggen dat ze Allah moet bewijzen als Allah er is'.

Imam-i Azam (Numan bin Sabit) draait naar de kafir en vraagt:

'Waarom geloof je niet in Allah?' Waarop de man zegt:
'Alles gebeurt vanzelf, daarom geloof ik niet in Allah'.

Waarop Imam-i Azam zegt: 'Ok, het antwoord op deze vraag geef ik jou morgen inshallah. Kom om zo en zo laat op die en die plaats'.

Deze afspraak wordt overal door het hele volk gehoord. Iedereen wacht vol spanning de volgende dag af. De volgende dag komt het hele volk op de afgesproken plaats bijeen. De kafirs stonden aan 1 kant en de Moslims aan de andere kant. Op een gegeven moment komt de man die iedereen met zijn vragen lastig viel, dus het hoofd van de kafirs. Omdat Imam-i Azam er nog niet was beginnen de kafirs alle Moslims belachelijk te maken en zegt die man:

'Kijk, hebben jullie het allemaal gezien? Hij is bang geworden en daarom komt hij niet.'

Omdat de Moslims nog vol spanning aan het wachten waren zeiden ze: 'Hij zal wel even ergens mee bezig zijn, hij kan ieder moment komen.'
Uiteindelijk, na een lange tijd, komt Imam-i Azam op de afgesproken plek. Het hoofd van de kafirs zegt:

'Waar ben je gebleven ya Imam-i Azam?' Imam-i Azam begint met zijn wijze woorden te vertellen:

'Ik stond aan de andere kant van de Nil rivier. Ik kon geen 'rivier' bootje vinden. Daar stond een boom. Ik heb de boom bevelen om zich in stukjes te snijden, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie in een klein bootje moest veranderen, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie mij naar de overkant moest brengen en dat deed ie natuurlijk ook. Daarom ben ik zo laat.'

Het hoofd van de kafirs die dit hoorde begint in lachen uit te barsten. Imam-i Azam vroeg hem:

'Waarom lach je?' Waarop de kafir antwoordt:
'Ik lach om jou woorden ey verwarde man. Hoe kan het zijn, dat een boom vanzelf in een bootje verandert en naar de overkant gaat?'

Imam-i Azam: Degene die verward is ben jij............De sterren die je ziet zijn voortdurend aan het draaien. En ook nog eens zonder dat ze elkaar maar ooit aanraken en altijd met dezelfde discipline. Terwijl er wel miljoenen sterren zijn die je met je oog kan zien. Als deze sterren tegen elkaar botsen kan de hele wereld vergaan. De zon geeft ons al sinds de wereld er is warmte en nog meer dingen. Als de zon een klein beetje verder zou staan dan zou de wereld bevriezen en iedereen zou doodbevriezen. Als de zon ietsjes dichterbij zou zijn, zou heel de wereld verbranden. Kijk naar de tanden in je mond, in wat voor prachtige volgorde ze staan. Je ogen en je wenkbrauwen, kijk hoe mooi ze bijelkaar passen, alles is precies op zijn plek. Je gelooft dat dit alles vanzelf is ontstaan. Waarom geloof je dan niet dat een simpel bootje vanzelf is ontstaan? Is dit bootje dan een prachtig kunstwerk of de hele wereld met alles om zich heen en alles erop? En alle kunstwerken hebben een kunstenaar. Hoe dit bootje een kunstenaar/maker heeft zo heeft deze wereld en alles eromheen ook een Maker.'

De kafir luisterde vol bewondering naar dit antwoord en zei:

'Ash-hadu an la ilaha illa Allah wa ash-hadu anna muhammadan 3abduhu wa Rasuluh.'