VERHALEN
Aboe Bakr As-siddieq  Deel 2xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Profeetxml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /> werd ziek, de mensen raakten in de war want de Profeet was nog nooit ziek geweest.  Toen de Profeet tijdens zijn ziekte te zwak was om naar de moskee te komen en niet meer in staat was het gebed te leiden, wees hij Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) aan om zijn plaats in te nemen. Dit was natuurlijk een eer voor Aboe Bakr omdat  deze bijzondere taak daarvoor steeds door de Profeet werd verricht.
Aisha (Moge Allah tevreden met hem zijn), de dochter van Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) en de vrouw van de Profeet was bang dat dit een te zware taak zou zijn voor haar gevoelige vader. Ze probeerde de  Profeet op andere gedachten te brengen omdat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) altijd moest huilen tijdens het reciteren van de Qor’aan, wat tot ergernis zou kunnen leiden, omdat niemand dan kon horen wat hij zei.
 
De Profeet bleef echter bij zijn beslissing en Allah en zijn Boodschapper weten wat het beste is. Toen de Profeet zijn laatste Khoetbah hield ,zei hij onder andere het volgende: “ Een dienaar van Allah die mocht kiezen tussen deze wereld en de eeuwige wereld, heeft gekozen voor de eeuwige wereld met Allah .”
 
Toen hij deze woorden hoorde begon Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) te huilen, de rest van de aanwezige waren verbaasd dat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) begon te huilen omdat de Profeet alleen maar zei dat een dienaar een keuze had gemaakt.
 
Achteraf bleek dat de Profeet zichzelf bedoelde en dat dit een afscheidsrede was. Alleen Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) bezat genoeg kennis om te begrijpen wat de Profeet met deze woorden bedoelde.
De Profeet zei verder: “ Er is niemand onder de mensen die voor mij zo edelmoedig was met zijn leven en bezittingen dan Aboe Bakr ibn Abi Qoh’aafah. Als ik een boezemvriend zou moeten kiezen dan zou ik Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn)  kiezen, maar de vriendschap van de Islam is beter.
 
De Profeet naderde het einde van zijn leven en liet duidelijk blijken dat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) een geschikte kandidaat zou zijn om de jonge Oemmah op te vangen na zijn dood. Het was uiteindelijk de Oemmah die een opvolger moest kiezen maar de Profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) probeerde de mensen te verwijzen naar de beste beslissing. De keuze was verder aan de mensen om deze H’ikma (wijsheid) te gebruiken in hun beslissing of niet. Op de laatste dag van zijn leven voelde de Profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem) zich goed genoeg om naar de moskee te gaan. (Ali ibn Abi Thaalieb en al-Fadl ibn al-’Abbaas ondersteunde hem).
 
De mensen waren vol vreugde omdat ze dachten dat de Profeet weer beter was. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) leidde op dat moment het gebed en merkte dat de mensen opgewonden en blij waren. Hij wist dat dit alleen maar kon betekenen dat de Profeet weer terug was.
 
Hij wilde zich terugtrekken zodat de Profeet het gebed kon leiden maar de Profeet weerhield hem hiervan en liet blijken dat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) moest doorgaan. De Profeet volgde het gebed achter Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn).
 
Omdat het leek alsof de Profeet weer beter was, vroeg Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) na het gebed en de toespraak van de Profeet of hij naar zijn huis mocht aan de rand van de stad om wat spullen te halen, de Profeet gaf  zijn toestemming.
  
De Profeet voelde zich echter steeds zwakker worden en een paar uur later overleed de Profeet . De Profeet die een genade was van Allah voor de mensheid, degene die zoveel had doorstaan om deze boodschap te verspreiden, had zijn taak volbracht en was niet langer op deze wereld.
 
Ongeloof sloeg toe bij de Moslims, het kon niet waar zijn dat hun dierbare Profeet er niet meer was. ‘Oemar ibn Al-Khattab (Moge Allah tevreden met hem zijn) voor wie zoveel mensen vreesde vanwege zijn kracht en ijzeren wil de waarheid te laten zegevieren, kon zijn oren niet geloven. De Profeet van wie hij zoveel hield kon niet dood zijn, het was een leugen, hij pakte zijn zwaard en riep “ Een ieder die zegt dat de Profeet dood is, zal ik doden” Zeventien jaar had hij aan de zijde gestaan van de Profeet , de Profeet was hem dierbaarder dan zijn eigen leven. Het was ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) teveel.
 
Toen Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) hoorde wat er was gebeurd haastte hij zich terug naar het huis van Aisha (Moge Allah tevreden met hem zijn), zijn dochter. Hij zag de Profeet en keek vol tederheid naar de persoon van wie hij zoveel hield en met wie hij zoveel had doorstaan en zei: “ Hoe gezegend was je leven en hoe mooi is je dood” en hij kuste de Profeet .
 
Hij stond op en ging naar buiten en zei tegen ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn): “ wees even stil en luister” toen ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) rustig werd, richtte Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) zich tot de mensen en zei: “O mensen, degene die Mohammed aanbeden, weet dat Mohammed verleden is, maar degene die Allah aanbidden, weet dan dat Allah leeft en dat Hij nooit zal sterven.”
 
Daarna reciteerde hij de volgende vers uit de Qor’aan: “ En Mohammed is slechts een boodschapper. Waarlijk, alle boodschappers vóór hem zijn heengegaan. Zult gij u dan op de hielen omkeren als hij sterft of gedood wordt? Hij, die zich omkeert zal aan Allah in het geheel geen schade berokkenen. En Allah zal de dankbare gewis belonen.”
 
Na deze woorden werd alle twijfel uit de harten weggenomen en accepteerden de mensen dat hun geliefde Profeet werkelijk was overleden.
 
Na de dood van de Profeet moest er een beslissing worden genomen over wie de Profeet zou moeten opvolgen. De Ansar (de bewoners van Medina) zeiden, dat de Khaliefa vanuit hun midden gekozen moest worden. Maar een man zei dat misschien de Muhajirin (de emigranten uit Mekka) een betere kandidaat hadden. Iemand suggereerde, dat er dan 2 Khaliefaa´s gekozen moesten worden, één van de Ansar en één van de Mujarien.
 
Toen Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) hoorde wat er aan de hand was, snelde hij naar de bijeenkomst en zei: “Zowel de Ansar als de Muharjrien hebben veel gedaan voor de Islam, maar de Moehadjirien waren de eerste, die de Islam volgde en waren altijd dichter bij de Profeet . Dus Ansar, laat de Khaliefa een van hen zijn”. Één persoon zei toen: Oh Ansar, als we iets deden voor de Islam, dan deden we dat omwille van Allah en zijn boodschapper . We hebben daarmee niemand verplicht om deze positie in te nemen. Luister, de heilige Profeet behoorde tot Qoraysh, die hebben daarom een groter recht deze plaats in te nemen. Bij Allah , ik denk dat het niet juist is om hierover onenigheid met hen te maken. Vrees Allah , en ga niet tegen hen in.

Na het horen van deze woorden, waren de Ansar het eens, dat er een Khaliefa gekozen moest worden vanuit Qoraysh. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) zei:” Vrienden, ik denk dat ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) of Aboe Obaida (Moge Allah tevreden met hem zijn) de rol van de Khaliefa het beste kunnen vervullen. Kies daarom één van hen.” Toen ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) en Aboe Obaida (Moge Allah tevreden met hem zijn) dit hoorden, zeiden ze:  “ O Siddiq, hoe kan iemand anders dan jij deze plaats innemen, zolang je nog onder ons bent?  Jij ben de beste onder de Moehadjirien. Jij was de metgezel van de Profeet in de grot Thaur. Jij leidde het gebed tijdens zijn ziekte. Het gebed is één van de belangrijkste verplichtingen  in de Islam. Met al deze kwalificaties ben jij de juiste persoon om de opvolger te zijn van de Profeet . Houd je hand op, zodat wij een belofte van trouw aan jou kunnen afleggen.”
 
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) hief zijn hand echter niet op. ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) zag in, dat vertraging eventueel tot een herhaling  zou kunnen leiden om een Khaliefa te kiezen, daarom nam hij zelf de hand van Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) en legde de belofte van trouw af  en de rest volgde. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) werd de Khaliefa met de goedkeuring van de Oemmah.
 
De dag daarna, hield de Eerste Khaliefa, Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) de volgende toespraak: “ Oh mensen, ik ben gekozen tot jullie leider, maar ik ben niet beter dan één van jullie. Als ik het goede doe, steun mij daarin. Doe ik het verkeerde, corrigeer mij dan. Luister, de liefde voor de waarheid betekent trouw zijn, en zich niet bekommeren om de waarheid is verraad. De zwakken onder jullie zullen sterk zijn in mijn ogen, zolang zij hun recht niet krijgen In Sha Allah.  De sterken onder jullie zullen zwak zijn in mijn ogen, zolang ik niet van hen neem, wat hen niet toebehoort. In Sha Allah.”
 
Luister, als de mensen niet meer voor Allah vechten, dan zal Allah hen in ongenade laten vallen. Als de mensen het kwaad verkiezen boven het goede, dan zal Allah hen overspoelen met rampen.
Luister, gehoorzaam mij zolang ik Allah en de boodschapper gehoorzaam. Indien ik Allah en zijn boodschapper ongehoorzaam ben, dan gehoorzaam mij niet.”
 
Nu begon er een tijd van belangrijke beslissingen, die de Oemmah bij elkaar moest houden na de dood van de Profeet . De vijanden dachten, de kust is veilig om zelf de macht over te nemen en de Moslims aan te vallen.
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) moest de juiste beslissingen nemen om deze gevaren het hoofd te bieden.
 
Één van de zaken waarover Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) een beslissing moest nemen, was een expeditie tegen Syrië onder leiding van Oesaamah Ibn Zaid. Een 17-jarige jongeman, die door de Profeet was aangesteld de expeditie te leiden. Ondanks veel problemen in en om de Oemmah, besloot hij het bevel van de Profeet toch uit te voeren. Enkele Sahaba’s dachten dat het beter was het leger in Medina te houden ter verdediging. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) bleef bij zijn standpunt, dat de orders van de Profeet , hoe dan ook, uitgevoerd moesten worden en zo vertrok het leger onder Oesaamah naar Syrië.
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) begeleidde het leger van Oesaamah tot buiten Medina. Oesaamah reed op een paard, terwijl Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) naast hem liep. Oesaamah zei:” Oh opvolger van de Profeet , u kunt mijn plaats nemen op het paard.”
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) antwoordde: “ Bij Allah, ik ben het niet met uw voorstel eens, het deert mij niet een beetje stof op mijn schoenen, terwijl ik enkele stappen op de weg zet omwille van Allah (Fisabilillah). Voor elke stap, die iemand zet op Allah’s weg, zal men zeven honderd goede daden toegeschreven krijgen.”
 
‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) was ook in het leger van Oesaamah gestationeerd, maar Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) had hem nodig in Medina. Hij vroeg Oesaamah toestemming om ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) bij zich te houden. Toestemming werd daarvoor gegeven. Dit laat ons zien hoe nederig en Godvrezend hij was. Ondanks zijn positie bleef hij toch simpel en was niet te trots om toestemming te vragen aan een 17-jarige jongen. Hij vreesde Allah en hij respecteerde de orders van de Profeet , zelfs na de dood van de Profeet bleef Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) hem trouw. De expeditie onder Oesaamah bleek succesvol te zijn en keerde na 40 dagen terug.
 
Daarnaast had de uittocht van het leger van Oesaamah een ander positieve uitwerking nl. de vijanden, die dachten dat de Islam verzwakt was , zagen dat een groot leger Medina verliet. Dit betekende, dat Medina toch niet zo zwak was, zoals men zich voorstelde en zij zagen ervan af om Medina aan te vallen.
 
De mensen die kort voor de dood van de Profeet moslim waren geworden, begonnen te verzwakken. Sommigen weigerden de Zakaat te betalen aan Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn).
 
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) echter ging er tegenin, ondanks het advies van ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) om deze mensen te laten rusten, zodat ze zich meer konden concentreren op andere gevaren aan het front. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) weigerde, omdat Allah de Zakaat voor iedere moslim verplicht had. Niemand had de kracht het gebod van Allah te veranderen. Deze groep viel Medina aan, maar Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) was voorbereid en sloeg hard terug en met succes. De standvastigheid van Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) hield het fundament van de Islam in tact.
 
Nu moest Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) vechten tegen de valse profeten die in grote getallen opkwamen. Legers werden uitgezonden, maar met het doel de oplichters nog een kans te geven, terug te keren tot de Islam. Was dit niet het geval, dan vocht men tegen hen totdat zij hun ongeloof opgaven. Één voor één werden de tegenstanders en hypocrieten de kop ingedrukt en werd het wederom rustig in de Umma. Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) had een zware taak opgelegd gekregen, maar niemand was beter geschikt voor deze taak dan hij.
 
De Profeet wist dat dit zou gebeuren en voorzag dat alleen Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) deze zware verantwoordelijkheid aankon en met succes.
Aboe Bakr’s onvoorwaardelijke geloof en vertrouwen in Allah , gaf hem overwinning na overwinning.....
 
Op 7 Djoemaada-al-Ahhier, 13 AH (Islamitische jaartelling). Werd Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) ziek, hij had hoge koorts. Alles werd geprobeerd om de koorts te laten zakken, maar tevergeefs. Ondanks zijn ziekte bleef hij actief om de Oemmah in stand te houden. Zijn grootste zorg was de onenigheid onder de Moslims. Hij herinnerde zich wat er gebeurd was kort na de dood van de Profeet en wilde zeker zijn dat er na zijn dood geen splitsing zou ontstaan. Eenheid was de kracht van de Moslims.
 
Hij stelde voor dat ‘Oemar (Moge Allah tevreden met hem zijn) na hem de Khaliefa zou worden, zodat daarover geen onenigheid zou ontstaan zoals na de dood van de Profeet . Hij stelde dit voor aan de andere Sahaba’s en de meerderheid stemde hiermee in. Één persoon zei echter: ” ‘Oemar is zonder twijfel de beste keus, maar hij is te streng.”
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) antwoordde:” Zodra de last van het Khilaafah op zijn schouders rust, zal hij milder worden.”
 
Toen alle Sahaba’s het eens waren, liet Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) Othman (Moge Allah tevreden met hem zijn) roepen om ‘Oemar’s benoeming op papier te zetten. Nadat de benoeming was voorgelezen, ging Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) naar het dak van zijn huis, ondersteund door 2 mannen en sprak de mensen toe:” Mijn broeders in Islam, ik heb niemand van mijn eigen familie aangesteld als Khaliefa. Ik heb een man aangewezen die het meest geschikt is. Gaan jullie hiermee akkoord?” “Natuurlijk gaan we akkoord”, riepen honderden mensen.
 
Na 2 weken ziekte, overleed Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn). Hij was 63 jaar en werd begraven naast de Profeet .
 
Voordat hij overleed , zei hij:” Gebruik geen nieuw kledingstuk om mijn lichaam te bedekken. Het kleed was ik nu draag zal voldoende zijn. Maak het eerst schoon.” Aisha (Moge Allah tevreden met hem zijn) zei toen:” Maar vader dit kleed is  oud en versleten.” Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) antwoordde: “Dit oude en versleten kleed is voldoende voor mij.”
 
Aan dit verzoek werd voldaan. Het tweede verzoek van de stervende Khaliefa was: ”Verkoop mijn land en geef het geld wat ik heb ontvangen als salaris tijdens het Kalifaat aan de gemeenschap terug.” Ook dit werd uitgevoerd. Voordat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) Khaliefa werd, was hij een succesvol zakenman. Na het Khilaafah had hij geen tijd meer zijn zaken te regelen.
 
Het geld dat Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) had ontvangen werd na zijn dood volledig terugbetaald aan Bait-oel-Mal (de schatkist van de gemeenschap).
 
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn), de eerste Khaliefa, liet een prachtig voorbeeld achter van onbaatzuchtigheid. Hij leefde en werkte voor de Islam tot zijn laatste adem. Voor zijn harde werk en inzet zocht hij echter geen wereldse beloning, hij verlangde alleen naar de beloning van het hiernamaals. Masha Allah.
 
Aboe Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) had voor twee jaar, 3 maanden en tien dagen als Khaliefa geregeerd. Dit is op een mensenleven een vrij korte periode, maar in deze korte periode was hij toch in staat hele belangrijke zaken te doen voor de Islam. Hij had de kracht en Imaan (geloof) om deze taak te vervullen, en redde zo de jonge Oemmah van haar ondergang. El Hamdulilahi Rab El Alemien.
 
Gebruikte informatie bronnen:
 
q       Sahih Boekhaarie Arabisch-Engels  (de Metgezellen).
q       Artikel over Aboe Bakr door Hamzah Qassem.
q       Artikel over Aboe Bakr door The Muslim Students Association.
q       Boek: Het leven van de Profeet door Tahia Ismail.